Το κλείσιμο του τυνησιακού κοινοβουλίου και η κατάργηση της νόμιμης κυβέρνησης από τον πρόεδρο της χώρας αποτελεί φασιστικό πραξικόπημα συνέχεια εκείνου του Σίσι ενάντια στα πιο δημοκρατικά τμήματα της μουσουλμανικής αδελφότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι το πραξικόπημα το εκθειάζει ανοιχτά ο εγκάθετος της Ρωσίας, δικτάτορας σφαγέας του λαού της Λιβύης Χαφτάρ. Η στάση σύσσωμης της Δύσης είναι ελεεινή όπως ήταν και εκείνη απέναντι στην  δικτατορία Σίσι. Μόνο η Τουρκία και η Αλγερία πήραν δημοκρατική θέση απέναντι στους πραξικοπηματίες. Αν και αυτοί εδώ οι φασίστες δεν νικηθούν δεν θα αργήσουμε να έχουμε μια Βόρεια Αφρική, δηλαδή μια Νότια Μεσόγειο στα χέρια του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας Κίνας με ότι αυτό θα σημαίνει για την οικονομική και πολιτική επιβίωση των ευρωπαϊκών δημοκρατιών.

Η ιστορική διαδρομή της κατασκευής του μετρό της Θεσσαλονίκης αποτυπώνει με ακρίβεια την πορεία που ακολουθούν στην Ελλάδα όλες οι μεγάλες επενδύσεις που δεν έχουν την έγκριση του ρωσόδουλου μπλοκ που σαμποτάρει την παραγωγή της, καταστρέφει την εργατική της τάξη και τη δυνατότητά της να είναι μια σύγχρονη βιομηχανική χώρα. Οι σύγχρονες αστικές συγκοινωνίες δεν αποτελούν μόνο μέσο για να πηγαίνουν οι άνθρωποι στις δουλειές τους, αλλά αποτελούν και βασικό παράγοντα για τη βελτίωση της καθημερινής κοινωνικής ζωής τους.

Το ψευτοΚΚΕ και ο Βαρουφάκης ψηφίσανε υπέρ του να κατεβαίνουν χωρίς προσκόμματα οι ναζί εγκληματίες στις εκλογές!!!

Μετά την καταδίκη των ναζιστών από το δικαστήριο τον Οκτώβρη του 2020, οι διακομματικοί προστάτες τους, αυτοί που για χρόνια τους έδιναν ασυλία και νομιμότητα, με δηλώσεις τους επιβεβαίωναν σε όλους τους τόνους ότι η ναζιστική δολοφονική συμμορία αποτελεί πλέον παρελθόν, αφού η πολιτεία με τα θεσμικά της όργανα έκλεισε την ηγεσία τους στη φυλακή.

Ένα ρεπορτάζ της διαδικτυακής εφημερίδας EUobserver φέρνει στο φως τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ο πουτινικός ολιγάρχης Σαββίδης σπάει τα μέτρα που έχει επιβάλλει η ΕΕ στη Ρωσία για την εισβολή στην Κριμαία και το διαμελισμό της Ουκρανίας, με την προστασία του ελληνικού κράτους και την ανοχή της ΕΕ.

Είναι μια πελώρια απώλεια για την τουρκική εθνική μειονότητα και μια ακόμα μεγαλύτερη για ολόκληρη τη χώρα και ειδικά για την πραγματική αριστερά της ο θάνατος του Ιμπράμ Ονσούνογλου στις 4 του Μάη. Θα χρειαστεί να πάρει νέα πικρά ιστορικά μαθήματα ο λαός μας όλων των εθνοτήτων του για να βγάλει έναν άνθρωπο πουνάχει τόση δύναμη χαρακτήρα, ανοιχτό μυαλό και τιμιότητα ώστε να αποτολμά με όλη του την ύπαρξη να πάει κόντρα στους πάντες για να τον ενώσει, αντιπαλεύοντας τους εθνικισμούς που τον δηλητηριάζουν, τον χωρίζουν και τον σκοτώνουν.

Για μια ακόμα φορά εδώ και 10 χρόνια που ξεσπάνε πάνω της οι νόμοι της υποβάθμισης της, ο ένας μετά τον άλλο, βαθύτερο κι από το υλικό χτύπημα που δέχεται κάθε φορά η εργατική τάξη από τους ανοιχτούς εχθρούς της, είναι το ηθικό και ιδεολογικό που δέχεται από τους υποτιθέμενους φίλους της. Οι πρώτοι της ανακοινώνουν κάθε τόσο ωμά ότι πρόκειται να την πεινάσουν και να την εξαντλήσουν ακόμα περισσότερο, ενώ οι δεύτεροι της λένε κάθε φορά ότι μιας και η ίδια είναι ανίκανη να αντισταθεί σε όλα αυτά που της κάνουν, θα κάνουν αυτοί αντίσταση αντί για εκείνην. Όχι γιατί θα κερδίσουν κάτι για λογαριασμό της αλλά γιατί έτσι θα της δείξουν για μια ακόμα φορά το σωστό δρόμο, το δρόμο του αγώνα. 

Η αεροπειρατεία και η απαγωγή του λευκορώσου αντιφρονούντα Προτάσεβιτς ουσιαστικά από το έδαφος δύο χωρών της ΕΕ, της Ελλάδας και της Λιθουανίας, και, συνακόλουθα η κακοποίηση και η απόσπαση από αυτόν «ομολογιών» σε παγκόσμια κοινή θέα σηματοδοτεί μια νέα φάση στην πολιτικοστρατιωτική επίθεση που οργανώνουν εδώ και πολλές δεκαετίες οι ρώσοι νεοχιτλερικοί ενάντια στην Ευρώπη. Μιλάμε για μια νέα φάση γιατί αυτοί διεκδικούν πια το δικαίωμα της απαγωγής υπηκόων τους από τρίτες χώρες και ειδικά το δικαίωμα στην κρατική αεροπειρατεία, δηλαδή το αξίωμα ότι οι διεθνείς ουρανοί ανήκουν στους φασίστες που βρίσκονται από κάτω τους απ όπου μπορούν να κατεβάζουν με τα καταδιωκτικά τους όποια αεροπλάνα θέλουν σαν μπεκάτσες.