Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΤΗΣ "ΧΡ. ΑΥΓΗΣ"

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ

Ένας χρόνος έχει περάσει από τη δολοφονία του ηρωικού Παύλου Φύσσα από τους ναζιστές της “Χρυσής Αυγής”.Οι πυκνές αναφορές που γίνονται τελευταία από τα ΜΜΕ για την επέτειο της δολοφονίας και κάποιο κλίμα κινητοποίησης μόλις τελευταία από μερικούς φορείς δεν πρέπει να κρύψουν από τα μάτια μας το βασικό γεγονός, ότι και η δολοφονία αυτή και οι υπόλοιπες από τους ναζί της “ΧΑ” θάβονται πια όλο τον υπόλοιπο χρόνο από το πολιτικό σύστημα σαν κάτι δευτερεύον, ενώ επιχειρείται από στελέχη δήθεν προοδευτικών κομμάτων η θυματοποίηση των ναζί με ισχυρισμούς ότι η δίωξή τους είναι πολιτική,

 Όχι στο φιλοναζιστικό πολιτικό καθεστώς.

Όχι στο φαιο-«κόκκινο» κράτος και παρακράτος.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ

 

Τα τάγματα εφόδου χτυπήσανε ουσιαστικά ανενόχλητα στη Σταυρούπολη, ενώ προχθές, στην Παλιά Κοκκινιά ξεκίνησαν να κάνουν αντιμεταναστευτικά πογκρόμ τραυματίζοντας και κυνηγώντας επί τρεις ώρες, χωρίς η αστυνομία να επέμβει, πακιστανούς εργάτες που ζουν χρόνια δεμένοι με τον υπόλοιπο λαό σ αυτήν την ιστορική γειτονιά.

Πριν ένα χρόνο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά στο Εφετείο, όπου ανακοινωνόταν η φυλάκιση των αρχιναζί και το πιο μεγάλο κομμάτι αυτού που λέγεται αντιφασιστικό κίνημα έριχνε το σύνθημα ότι η “Χρυσή Αυγή τέλειωσε”, η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία και η ΟΑΚΚΕ ύψωναν το πολύ τολμηρό για εκείνη τη στιγμή πανώ, που προειδοποιούσε τους δημοκράτες αντιφασίστες ότι «η μεγάλη μάχη με τους ναζιστές είναι μπροστά μας» (δες τη φωτογραφία στην αρχή αυτού του κειμένου). Τότε αυτή η άποψη είχε θεωρηθεί στην καλύτερη περίπτωση σαν μια παραδοξολογία και στη χειρότερη σαν μεμψίμοιρη ή ηττοπαθής. Σήμερα οι αντιφασίστες αναρωτιούνται με αληθινή ανησυχία τι σημαίνει η επανεμφάνιση των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου και πόσο βάρος έχει αυτή.

    «Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις» (ΜΛΕΔ) είναι - στα λόγια - οι σκοτεινοί τύποι που καταφέρανε να γίνουν σχεδόν το ίδιο σιχαμεροί με τους κλασσικούς ναζί της Χρυσής Αυγής στον πλατύ λαό. 

ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗ : Πρώτο μέρος

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ ή­ταν η μο­να­δι­κή πο­λιτι­κή δύ­να­μη που έ­βα­λε πρω­το­πό­ρα και α­πό πο­λύ πο­λύ νω­ρίς σα ζή­τη­μα ζω­ής και θα­νά­του για τη δη­μο­κρα­τί­α την α­ντι­να­ζι­στι­κή πά­λη με κε­ντρι­κό σύν­θη­μα να βγει ε­κτός νό­μου η να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α της «Χρυ­σής Αυ­γής». Αυ­τή τη θέ­ση την υ­πε­ρά­σπι­σε

Είμαστε μόνο λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση των τελικών ποινών από το δικαστήριο, δηλαδή για το αν και για ποιους από τους κατηγορούμενους ναζιστές θα υπάρξουν αναστολές, για το ποιοι θα πάνε φυλακή και ποιοι ελεύθεροι στα σπίτια τους, τουλάχιστον ως την εκδίκαση της έφεσης.

Αληθινή τιμωρία της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της «Χρυσής Αυγής» σημαίνει:

ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ-ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ

Καταγγελία όλων των κοινοβουλευτικών ηγεσιών γιατί προστατεύουν πολιτικά και ποινικά τη συμμορία

Η αριστερά ήταν πάντα ο πιο ορκισμένος εχθρός του φασισμού-ναζισμού. Απέναντί του το κομμουνιστικό κίνημα αντέτασσε το πιο πλατύ λαϊκό αντιφασιστικό μέτωπο. Ωστόσο σήμερα η κυρίαρχη εμφανιζόμενη σαν «αριστερά» στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς συμπλέει με τους ναζί σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, συνεργάζεται μαζί τους άλλοτε κρυφά και άλλοτε εντελώς απροκάλυπτα. Τέτοια παραδείγματα συνεργασίας σε κινηματικό-συνδικαλιστικό επίπεδο έχουν συγκεντρωθεί ουκ ολίγα τα τελευταία χρόνια.

  Δεν περνάει μέρα σχεδόν που η εγκληματική συμμορία της «Χρυσής Αυγής» να μην επιδίδεται σε επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες, σε δημοκράτες και γενικά σε κάθε είδους προκλήσεις στο λαό.

 

Η  απομόνωση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ευρώπη από τις κυβερνήσεις όλων ανεξαίρετα των άλλων κρατών της Ευρωζώνης αντιμετωπίζεται από την προπαγάνδα της πρώτης με το επιχείρημα ότι αυτό είναι φυσικό αφού η ελληνική κυβέρνηση σαν αριστερή κυβέρνηση που είναι εκπροσωπεί το λαό και παλεύει για τα συμφέροντά του, οπότε αντικειμενικά και για τα συμφέροντα όλων των λαών της Ευρώπης, και συνεπώς είναι φυσικό να είναι σε σύγκρουση με όλες τις άλλες κυβερνήσεις που είναι κυβερνήσεις της αστικής τάξης αυτών των χωρών.