Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Karl Marx"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 

Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". 


Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ "ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ-ΠΟΥΤΙΝ" - Ουκρανία - Ισραήλ - Χαμάς, 22/12

 

 

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Κοτζιάς και Ντούγκιν στο ΠΑΠΕΙ Κοτζιάς και Ντούγκιν στο ΠΑΠΕΙ
  Σε νέ­α ι­στο­ρι­κή φά­ση μπή­κε η Ελ­λά­δα με την ά­νο­δο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κυ­βέρ­νη­ση. Αντί­θε­τα ό­μως α­πό ε­κεί­νο που ι­σχυ­ρί­ζε­ται ο ί­διος ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι πο­λι­τι­κοί του φί­λοι πα­ντού στον κό­σμο, το ι­στο­ρι­κά ση­μα­ντι­κό σε αυ­τήν την ά­νο­δο δεν βρί­σκε­ται στην ά­νο­δο της α­ρι­στε­ράς στην ε­ξου­σί­α, αλ­λά στην ά­νο­δο μιας α­κρο­δε­ξιάς νέ­ου τύ­που,
μιας α­κρο­δε­ξιάς φαιο-”κόκ­κι­νου” τύ­που υ­πη­ρέ­τριας της νε­ο­να­ζι­στι­κής που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας. Στην ου­σί­α,  στις 25 του Γε­νά­ρη του 2015 ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α, πα­τώ­ντας πά­νω σε έ­να ρεύ­μα λα­ϊ­κής ορ­γής και από­γνω­σης, μια συμ­μο­ρί­α ελ­λή­νων Κου­ί­σλι­γκ που ντύ­θη­καν α­ρι­στε­ροί πα­τριώ­τες. Μά­λι­στα δεν ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α μό­νο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά κά­τω α­πό τις φτε­ρού­γες του θα χω­θεί μέ­σα στο ευ­ρύ­τε­ρο κρά­τος, α­θό­ρυ­βα και χω­ρίς να ε­κτί­θε­ται στο λα­ό, έ­να ση­μα­ντι­κό κομ­μά­τι και α­πό τη ρω­σό­δου­λη και α­κό­μα πιο πο­λι­τι­κά α­πο­σταγ­μέ­νη φαιο-”κόκ­κι­νη” φα­σι­στι­κή α­ντί­δρα­ση των α­ντι­μαρ­ξι­στών του ψευ­τοΚ­ΚΕ και των να­ζί της Χρυ­σής Αυ­γής.
Αν ο ελ­λη­νι­κός λα­ός δεν μπο­ρέ­σει να ε­νω­θεί έ­γκαι­ρα ε­νά­ντια στο φαιο-”κόκ­κι­νο” μέ­τω­πο  και να το ρί­ξει α­πό τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώ­ρας πριν αυ­τό κα­τα­λά­βει ο­λο­κλη­ρω­τι­κά τον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό η χώ­ρα κιν­δυ­νεύ­ει να μπει σε μια μα­κρυά νύ­χτα δι­κτα­το­ρί­ας πι­θα­νά με κοι­νο­βου­λευ­τι­κό μαν­δύ­α μέ­σα α­πό την ο­ποί­α θα μπο­ρεί να  βγει μό­νο με πά­ρα πο­λύ πό­νο και με­τά α­πό α­νεί­πω­τες κα­τα­στρο­φές. Σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση πά­ντως, πι­στεύ­ου­με ό­τι τε­λι­κά αυ­τή η ε­ξου­σί­α θα γί­νει τό­σο κα­θο­λι­κά μι­ση­τή που η α­να­τρο­πή της ό­χι μό­νο θα εί­ναι α­να­πό­φευ­κτη αλ­λά θα δώ­σει σαν δια­δι­κα­σί­α  την πο­λι­τι­κο­ϊ­δε­ο­λο­γι­κή γνώ­ση και ορ­γά­νω­ση που χρειά­ζε­ται η χώ­ρα για να πνί­ξει μέ­σα της ό,τι την ε­μπό­δι­ζε πά­ντα να γί­νει σύγ­χρο­νη, δη­μο­κρα­τι­κή και ανε­πτυγ­μέ­νη πα­ρα­γω­γι­κά και  τε­λι­κά την κα­τά­φα­γε α­πό μέ­σα, την α­πο­σύν­θε­σε και τη με­τέ­τρε­ψε ε­δώ και αρ­κε­τά χρό­νια στον πιο ύ­που­λο ε­χθρό ό­λης της ευ­ρω­πα­ϊ­κής ε­νο­ποί­η­σης και προ­ό­δου.
 
Παλιό το τέρας
 
Αρ­κε­τά σύ­ντο­μα οι δη­μο­κρα­τι­κοί άν­θρω­ποι στη χώ­ρα μας και σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη θα εκ­πλα­γούν για το τέ­ρας που θα δουν να α­να­δύ­ε­ται μέ­σα α­πό αυτή τη νέ­α ε­ξου­σί­α που προ­βάλ­λε­ται με το πρό­σω­πο ε­νός γε­λα­στού Τσί­πρα. Ή­δη έχουν εκ­πλα­γεί για την ε­νό­τη­τα του “φι­λο­ευ­ρωπαί­ου” και “α­ρι­στε­ρού” ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με το α­κρο­δε­ξιό α­ντι-ευ­ρω­πα­ϊ­κό Α­ΝΕΛ, ε­νώ πή­ραν και έ­να α­κό­μα πιο με­γά­λο  σοκ με την υ­πο­στή­ρι­ξη της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης στους ρώ­σους ει­σβο­λείς και διαμε­λι­στές της Ου­κρα­νί­ας. Ε­κεί­νο που πι­θα­νά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα προ­σπα­θή­σει να πουλή­σει στον ελ­λη­νι­κό λα­ό, στην  Ευ­ρώ­πη και γε­νι­κά στη Δύ­ση εί­ναι ό­τι αυ­τή η α­νοι­χτή πο­λι­τι­κή στρο­φή της Ελ­λά­δας προς τη Ρω­σί­α εί­ναι μια ου­σια­στι­κά  πρό­σφα­τη  α­πά­ντη­ση  στην κα­τα­στρο­φή και στην πεί­να που τά­χα έ­φε­ραν οι δυτι­κοί δα­νει­στές στη χώ­ρα.  Έ­τσι ό­χι μό­νο θα κρύ­ψει το α­κρι­βώς α­ντί­θε­το, ό­τι δη­λα­δή τη χρε­ω­κο­πί­α την πεί­να και την κα­τα­στρο­φή την έ­φε­ρε έ­να 40χρο­νο σα­μπο­τάζ  των ρω­σό­δου­λων το ο­ποί­ο κλι­μα­κώ­θη­κε και μέ­σα στην κρί­ση και στο ο­ποί­ο ο ί­διος ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρω­τα­γω­νί­στη­σε, αλ­λά θα α­παι­τή­σει οι­κο­νο­μικά και πο­λι­τι­κά α­νταλ­λάγ­μα­τα α­πό την Ε­Ε για να μην  α­να­τι­νά­ξει ό­λο το ευρω­πα­ϊ­κό οι­κο­δό­μη­μα με μια α­νοι­χτή  χρε­ω­κο­πί­α της Ελ­λά­δας και μια α­κό­μα πιο α­νοι­χτή προ­σχώ­ρη­σή της στη ρώ­σι­κη ε­πιρ­ρο­ή.  Με αυ­τόν τον εκ­βια­σμό και με δε­δο­μέ­νη την ε­πί­σης μα­κρό­χρο­νη, με­θο­δι­κή διά­βρω­ση των κρα­τών και των ε­νωσια­κών θε­σμών  της Ε­Ε και των Η­ΠΑ από η­γέ­τες υ­πο­τα­κτι­κούς ή και φι­λι­κούς προς τη Ρω­σί­α, η η­γε­τι­κή ο­μά­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  θα προ­σπα­θή­σει να βά­λει μια βα­θειά  δι­πλή σφή­να: σφή­να  στην ή­δη προ­χω­ρη­μέ­νη α­ντί­θε­ση α­νά­με­σα στα πιο ανε­πτυγ­μέ­να πα­ρα­γω­γι­κά κρά­τη της Ε­Ε και στα σχε­τι­κά πιο κα­θυ­στε­ρη­μέ­να, και σφή­να  α­νά­με­σα στις υ­φε­σια­κές α­πέ­να­ντι στη Ρω­σί­α κυ­βερ­νή­σεις  και σε αυ­τές που της α­ντι­στέ­κο­νται.
Ο ρό­λος των ελ­λή­νων μαρ­ξι­στών εί­ναι να α­πο­κα­λύ­ψουν ό­τι το τέ­ρας που οι έλ­λη­νες και  οι ευ­ρω­παί­οι δη­μο­κρά­τες  θα δουν να α­να­δύ­ε­ται μπρο­στά στα μά­τια τους εκ­κολά­φθη­κε ε­δώ και πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες α­πό τους νε­ο­τσα­ρικούς  α­στούς νέ­ου τύ­που  που πή­ραν την ε­ξου­σί­α στην ΕΣ­ΣΔ στα 1956. Αυ­τοί ορ­γάνω­σαν μια ο­μά­δα πρα­κτό­ρων τους στο ε­σω­τε­ρι­κό του πα­λιού  ΚΚΕ, με­τά ε­ξο­λό­θρευ­σαν με ω­μή  βί­α την ε­πα­να­στα­τι­κή η­γε­σί­α του, το διέλυ­σαν και τε­λι­κά έφτια­ξαν έ­να ο­μοί­ω­μα κομ­μου­νι­στι­κού κόμ­μα­τος,  ε­ντε­λώς δι­κό τους, πρα­κτό­ρικο, α­ντε­πα­να­στα­τι­κό και α­ντι­μαρ­ξι­στι­κό. Αυ­τό το κόμ­μα, α­φού έ­κα­νε ό­τι μπορού­σε για να μα­ταιώ­σει τη με­γά­λη ε­ξέ­γερ­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, μπή­κε μέ­σα της και μέ­σα στα σπλάχνα  της ευ­ρύ­τε­ρης α­ρι­στε­ράς και της με­τα­πο­λυ­τε­χνεια­κής δη­μο­κρα­τί­ας και τα δη­λη­τη­ρί­α­σε και τα δύ­ο με­τα­τρέ­πο­ντας έ­να κομ­μά­τι τους στο φα­σι­στι­κό α­ντί­θε­τό τους. Το πιο δι­πρό­σω­πο κομ­μά­τι του ψευ­τοΚΚΕ με ε­πι­κε­φα­λής τους χει­ρό­τε­ρους α­ρι­βί­στες έ­φτια­ξε τον  ΣΥΝ- ΣΥΡΙ­ΖΑ που α­νέ­λα­βε το ρό­λο του προ­γε­φυ­ρώ­μα­τος μέ­σα στην  πα­λιού τύ­που α­στι­κή τάξη και κυ­ρί­ως μέ­σα στο κρά­τος της. Αυ­τό το κόμ­μα έ­γι­νε ο αρ­χη­γός του πα­ρα­γωγι­κού σα­μπο­τάζ  και το  ι­δε­ο­λο­γι­κό  πο­λι­τι­κό αλ­λά συ­χνά και ορ­γα­νω­τι­κό στήριγ­μα της πο­λι­τι­κής  ψευ­το­ε­παναστα­τι­κής βί­ας, ε­νώ ή­ταν και εί­ναι ο κύριος πο­λι­τι­κός προ­στά­της των νε­ο­να­ζί και της δι­κιάς τους βί­ας. Ταυ­τό­χρονα ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μα­ζί πά­ντα με το ψευ­τοΚ­ΚΕ, βο­ή­θη­σαν τους πα­λιού τύ­που α­στούς πρά­κτο­ρες και φί­λους της νε­ο­τσα­ρι­κής Ρω­σί­ας να ε­πι­κρα­τή­σουν μέ­σα στα δύ­ο με­γά­λα α­στι­κά κόμ­μα­τα τη ΝΔ και το ΠΑ­ΣΟΚ, εκ­κα­θα­ρί­ζο­ντας κυ­ρί­ως μέσω ε­πι­λε­κτι­κών υ­παρ­κτών και α­νύ­παρ­κτων σκαν­δά­λων τους εκ­προ­σώ­πους της ντό­πιας  δυ­τι­κό­φι­λης α­στι­κής τά­ξης,  και να ε­πι­βά­λουν την κυ­ριαρ­χί­α της ρωσό­φι­λης πο­λι­τι­κής και ι­δε­ο­λο­γι­κής γραμ­μής μέ­σα σ’ αυ­τά τα κόμ­μα­τα. Ταυ­τό­χρο­να οι ί­διοι αυ­τοί ψευ­το­α­ρι­στε­ροί ε­ξα­σφά­λι­σαν α­πό τους συ­νερ­γά­τες τους πρω­θυ­πουρ­γούς μια ου­σια­στι­κά α­διά­πτω­τη πο­λι­τι­κή α­συ­λί­α που τε­λικά  τους έ­φε­ρε στην ε­ξου­σί­α.  
 
Στε­λε­χι­κά πρα­κτο­ρι­κό κόμ­μα ή κόμ­μα με αρ­χη­γό πρά­κτο­ρα. Η βα­σι­κή δια­φο­ρά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­πό τη ΝΔ και το ΠΑ­ΣΟΚ
 
Αυ­τό το πιο προ­ω­θη­μέ­νο και πιο ει­δι­κευ­μέ­νο στην κρα­τι­κή διείσ­δυση πο­λι­τι­κό α­πό­σπα­σμα  του ρώ­σι­κου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού α­νέ­βη­κε τε­λι­κά στην κυ­βέρ­νη­ση α­ξιο­ποιώ­ντας πά­νω α­πό ό­λα την οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση που το ί­διο και οι ρω­σό­δου­λοι πρω­θυ­πουρ­γοί προ­κά­λε­σαν, αλ­λά που τη χρε­ώ­θη­καν οι δυ­τι­κοί μο­νο­πω­λι­στές δα­νει­στές οι ο­ποί­οι πο­λι­τι­κά τυ­φλοί και τα­ξι­κά χοντρό­πε­τσοι α­νέ­λα­βαν ευ­χα­ρί­στως το ρό­λο του ορ­γα­νω­τή της πεί­νας και της ανερ­γί­ας του λα­ού μιας ξέ­νης χώ­ρας που  οι πρά­κτο­ρες της Ρω­σί­ας τους τον ανέ­θε­σαν.
Έ­τσι ήρ­θαν τώ­ρα οι πρά­κτο­ρες μα­ζι­κά στη ε­ξου­σί­α  με το κόμ­μα τους. Δη­λα­δή δεν ήρ­θαν, α­πλά με έ­ναν ει­σο­δι­στή πρω­θυ­πουρ­γό σαν τον Α. και Γ. Πα­πανδρέ­ου, σαν τον Ση­μί­τη, σαν τον Κα­ρα­μαν­λή τον Β, ή σαν τον προ­βο­κά­το­ρα Σαμα­ρά, που α­πλά διοι­κού­σαν α­πό την κο­ρυ­φή γε­νι­κά ξέ­να προς αυ­τούς κόμ­μα­τα, δη­λα­δή κόμ­μα­τα φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κά και εν μέ­ρει ε­θνι­κο­σο­βι­νι­στι­κά, δη­λα­δή κόμμα­τα που πλειο­ψη­φι­κά εί­χαν στε­λέ­χη με δια­φο­ρε­τι­κή  α­πό τους ί­διους πο­λιτι­κή  και ι­δε­ο­λο­γι­κή γραμ­μή, στε­λέ­χη  τα ο­ποί­α  ό­μως ή­ταν δί­χως ι­σχυ­ρό χαρα­κτή­ρα και πε­ποι­θή­σεις ό­πως συμ­βαί­νει ι­στο­ρι­κά με την ελ­λη­νι­κή α­στι­κή τά­ξη. Αυ­τή τη φο­ρά  οι πρά­κτο­ρες  ήρ­θαν   μα­ζι­κά με έ­να κόμ­μα ο­λό­κλη­ρο που έ­χει μπό­λι­κα η­γε­τι­κά στε­λέ­χη ξε­σκο­λι­σμέ­νους πρά­κτο­ρες και έ­χει και άλ­λους χιλιά­δες μη συ­νει­δη­τούς πρά­κτο­ρες, δη­λα­δή α­πλούς μι­κρο­με­σαί­ους σοσιαλ­φα­σί­στες που  τα­ξι­κά εί­ναι φι­λό­δο­ξοι μι­κρο­α­στοί, οι ο­ποί­οι  δεν ξέ­ρουν τό­σο κα­λά να α­γα­πά­νε τη Ρω­σί­α ό­σο να μι­σούν τον ευ­ρω­πα­ϊ­κό α­ντι­φα­σι­στικό δη­μο­κρα­τι­σμό και τον δυ­τι­κού τύ­που κα­πι­τα­λι­σμό που δεν τους ε­πι­τρέπουν να εί­ναι κι αυ­τοί “κά­τι” ό­πως τους υ­πό­σχε­ται η δρα­στή­ρια στε­λε­χι­κή συμμε­το­χή τους σε έ­ναν  πα­ρα­σι­τι­κό κρα­τι­κό στρα­τό.
Να για­τί εί­ναι τό­σο ξε­χω­ρι­στό ό­τι συμ­βαί­νει σή­με­ρα. Ό, τι κά­νει μέ­σα σε λί­γες μέ­ρες ο κυ­βερ­νη­τι­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι μέ­σα στις κα­λύ­τε­ρες προ­δια­γρα­φές του, α­πό τη σύν­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης ως τα τε­λε­τουρ­γι­κά. Πα­ντού η δι­προ­σω­πί­α, ο πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­σμός και ο έρ­πων φα­σι­σμός.
Έ­τσι ο πρω­θυ­πουρ­γός παίρ­νει α­θό­ρυ­βα την ευ­χή του αρ­χιε­πί­σκο­που για να ορ­κι­στεί μπρο­στά στα διε­θνή ΜΜΕ σαν ά­θε­ος. Ταυ­τό­χρο­να πά­λι μπρο­στά στα διε­θνή ΜΜΕ τε­λεί μια μη θρη­σκευ­τι­κή  ορ­κω­μο­σί­α ό­λου του υ­πουρ­γι­κού του συμ­βου­λί­ου που θα ι­κα­νο­ποι­ή­σει την ευ­ρω­πα­ϊ­κή πρό­ο­δο που  έ­χει κα­τα­κτή­σει ε­δώ και δυο αιώ­νες το δια­χω­ρι­σμό εκ­κλη­σί­ας κρά­τους, ε­νώ λί­γο πριν πά­λι στη ζού­λα έ­χει υ­πο­σχε­θεί στον αρ­χιε­πί­σκο­πο ό­τι θα α­να­βαθ­μί­σει τη σχέ­ση εκ­κλη­σί­ας και πο­λι­τεί­ας. Με­τά αυ­τός ο πιο νε­α­ρός πο­λι­τι­κός α­πα­τε­ώ­νας στην ι­στο­ρί­α των ελ­λή­νων πρω­θυ­πουρ­γών, πη­γαί­νει να α­πο­τί­σει τι­μές στο με­γά­λο ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό α­γώ­να υ­πό την κα­θο­δή­γη­ση των κομ­μου­νι­στών α­φού προ­η­γού­με­να έ­χει α­νε­βά­σει για πρώ­τη φο­ρά στην με­τα­δι­κτα­το­ρι­κή Ελλά­δα τη φα­σί­ζου­σα α­κρο­δε­ξιά στην ε­ξου­σί­α και μά­λι­στα στο ρό­λο του πο­λι­τι­κού προ­ϊ­στα­μέ­νου του στρα­τού.
 
Ο μικροΦύρερ εξορμά και δικαιώνει τον προϊστάμενο του αληθινό Φύρερ Πούτιν
 
Και ό­λα αυ­τά, α­πό τις τε­λε­τουρ­γί­ες ως τη σύν­θε­ση της νέ­ας κυ­βέρ­νησης και μέ­χρι το αιφ­νι­δια­στι­κό πα­γκό­σμιας ση­μα­σί­ας σπά­σι­μο του κοι­νού με­τώ­που της Ε­Ε α­πέ­να­ντι στους ρώ­σους ει­σβο­λείς και δια­με­λι­στές της Ου­κρα­νί­ας, γί­νο­νται α­πό τον πρω­θυ­πουρ­γό χω­ρίς κα­νένα κομ­μα­τι­κό όρ­γα­νο να έχει συ­νε­δριά­σει ε­κτός ί­σως α­πό την ά­τυ­πη κα­μα­ρί­λα του, που πε­ρι­λαμ­βά­νει ε­κτός α­πό τους πα­λιούς κνί­τες που τον φέ­ρα­νε στην ε­ξου­σί­α και προ­σω­πι­κούς φί­λους του και άλ­λους ευ­νο­ού­με­νους. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό που α­κό­μα και μέ­λη της πο­λι­τι­κής γραμ­μα­τεί­ας τό­νι­ζαν στις τη­λε­ο­ρά­σεις τις ώ­ρες που σχη­μα­τι­ζό­ταν η κυ­βέρ­νη­ση ό­τι δεν ή­ξε­ραν τί­πο­τα για τη σύν­θε­σή της για­τί αυ­τό ή­ταν της α­πό­λυ­της αρ­μο­διό­τη­τας του πρω­θυ­πουρ­γού. Ε­δώ α­μέ­σως-α­μέ­σως φαί­νε­ται η πρα­κτι­κή ση­μα­σί­α της διά­λυ­σης των δί­χως αρ­χές συ­νι­στω­σών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που τε­λι­κά δεν εκ­χώ­ρη­σαν την αυ­τό­νο­μη λει­τουρ­γί­α τους σε έ­να ενιαί­ο κόμ­μα που λει­τουρ­γεί δη­μο­κρα­τι­κά, αλ­λά σε έ­ναν μι­κρο­Φύ­ρερ που παίρνει την ε­ξου­σί­α του και τη γραμ­μή του κα­τευ­θεί­αν α­πό τον πρε­σβευ­τή μιας ξέ­νης δύναμης.
Το τε­λευ­ταί­ο το λέ­με για­τί κα­νείς λο­γι­κός άν­θρω­πος που ξέ­ρει έστω και λί­γο την ελ­λη­νι­κή πο­λι­τι­κή ζω­ή και την ι­στο­ρί­α της δεν μπο­ρεί να φα­ντα­στεί πρω­θυ­πουρ­γό δύ­ο η­με­ρών να έ­χει πά­ρει μό­νος του την α­πό­φα­ση να συ­γκρου­στεί με ό­λη την Ευ­ρώ­πη και να την κα­τη­γο­ρή­σει για α­ντι­δη­μο­κρα­τι­κό­τη­τα στη λή­ψη α­πο­φά­σε­ων και μά­λι­στα της α­πό­φα­σης της να συ­νε­χί­σει να αντι­στέ­κε­ται  στοι­χειω­δώς στον κύ­ριο σή­με­ρα ε­χθρό της, χω­ρίς να έ­χει τις πε­λώ­ριες πλά­τες και τέ­λεια γνώ­ση των εν­δο- ευ­ρω­πα­ϊ­κών α­ντι­θέ­σε­ων και συ­σχε­τι­σμών. Αυ­τή η δια­σπα­στι­κή πρά­ξη α­πέ­να­ντι σε μια ε­θε­λο­ντι­κή και δη­μο­κρα­τι­κή έ­νω­ση κρα­τών- που εί­ναι η Ε­Ε- εμ­φα­νί­ζε­ται σαν το ά­κρο ά­ω­το του πα­τριω­τι­σμού της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης ε­νώ εί­ναι το ά­κρο ά­ω­το της υ­πο­δού­λω­σής της σε μια υ­περ­δύ­να­μη που μό­νο με ω­μή βί­α ή με εκ­βια­σμούς ξέ­ρει να “ε­νώ­νε­ται” με άλ­λες χώ­ρες.
 
Η χώ­ρα μας ή­δη έ­χει μπει σε με­γά­λες πε­ρι­πέ­τειες με τη συμ­μο­ρί­α που α­νέ­βη­κε στην κυ­βέρ­νη­ση. Α­πό ό­σα μπο­ρού­με να συ­μπε­ρά­νου­με α­πό την πο­λιτι­κή φύ­ση της και α­πό  τις 3 μέ­ρες δρά­σης της, ε­κεί­νο που θα ε­πι­διώ­ξει πάνω απ ό­λα  εί­ναι να προ­ω­θή­σει πιο δρα­στή­ρια α­πό κά­θε προ­η­γού­με­νη κυ­βέρ­νη­ση, την α­πό τα μέ­σα διά­σπα­ση της Έ­νω­σης υ­πέρ του α­ποι­κιο­κρά­τη α­φέ­ντη της. Μόνο που α­ντί­θε­τα με τις προ­η­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις που χρη­σι­μο­ποιού­σαν  μόνο  τον οι­κο­νο­μι­κό εκ­βια­σμό της ελ­ληνι­κής χρε­ω­κο­πί­ας, αυ­τή ε­δώ θα χρη­σιμο­ποι­ή­σει και την α­πει­λή βέ­το, μα­ζί με την Κύ­προ στο ου­κρα­νι­κό για να βο­η­θήσει ά­με­σα το α­φε­ντι­κό της και να το ε­λα­φρύ­νει α­πό την ό­λο και με­γα­λύ­τε­ρη οι­κο­νο­μι­κή πί­ε­ση α­πό τις κυ­ρώ­σεις.
Ό­μως βγαί­νο­ντας στο ξέ­φω­το, σαν μια ρωσό­φι­λη, και μά­λι­στα σαν η πιο ε­νερ­γη­τι­κά ρω­σό­φι­λη μέ­σα στην Ε­Ε κυ­βέρ­νη­ση, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα συσπει­ρώ­σει σύ­ντο­μα ε­νά­ντια της τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φί­α των λα­ών της Ευρώ­πης και την πλειο­ψη­φί­α των κυ­βερ­νή­σε­ων κα­θώς ου­σια­στι­κά θα η­γη­θεί ε­νός ο­λό­κλη­ρου μετώ­που διά­σπα­σης της Έ­νω­σης. Α­ντί­θε­τα α­πό ό­τι πι­στεύ­ουν πολ­λοί η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, δη­λα­δή η ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τί­α, δεν έ­κα­νε μια α­πο­κοτιά με το να στρα­φεί α­νοι­χτά και προ­κλη­τι­κά ε­νά­ντια στην κοι­νή α­πό­φα­ση για το ου­κρα­νι­κό. Ή­δη ό­λα δεί­χνουν ό­τι οι κυ­βερ­νη­τι­κές ηγεσί­ες της Γαλλί­ας, της Ι­τα­λί­ας, της Αυ­στρί­ας, της Τσε­χί­ας, της Ουγ­γα­ρί­ας, α­κό­μα και αυ­τή της δι­πρό­σω­πης Μέρ­κελ πε­ρί­με­ναν κά­ποια άλ­λη  κυ­βέρ­νη­ση να μπει μπρο­στά για να υ­πο­στη­ρί­ξει ω­μά τη “συ­νεν­νό­η­ση” με τη Ρω­σί­α και αυ­τές να κρυ­φτούν πίσω της σαν πιο “με­τριο­πα­θείς” και  έ­τσι να ε­πι­τευ­χθεί μια ε­λε­ει­νή συμ­βι­βαστι­κή α­πό­φα­ση υ­πέρ της Ρω­σί­ας ε­νά­ντια στην ε­πέ­κτα­ση των κυ­ρώ­σε­ων, πράγ­μα που τε­λι­κά έ­γι­νε. Οι πα­ρα­πά­νω φι­λο­ρώ­σι­κες ή α­κραί­α υ­φε­σια­κές η­γε­σί­ες δεν  α­πο­τολ­μούν να ξε­κι­νή­σουν κά­τι τέ­τοιο, ό­πως δεν το α­πο­τολμά και ο ρωσό­δου­λος Ο­μπά­μα, για τον α­πλό λό­γο ό­τι αυ­τές δεν έ­χουν ε­λέγ­ξει ού­τε την κοινή γνώ­μη των χω­ρών τους, ού­τε τα πε­ρισ­σό­τε­ρα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, ού­τε, κυρί­ως, το στρα­τό τους για να βγά­λουν μια κύ­ρια φι­λο­ρώ­σι­κη και α­ντι­δυ­τι­κή από­φα­ση, ό­πως μπο­ρεί χο­ντρι­κά να το κά­νει μια κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Α­πό ε­κεί και πέ­ρα η πα­νί­σχυ­ρη ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τί­α μπο­ρεί να στη­ρί­ξει τέ­τοιες με­γάλες κι­νή­σεις που αυ­τή α­να­θέ­τει στα α­δύ­να­μα τσι­ρά­κια της για­τί έ­χει φρο­ντίσει προ­η­γού­με­να να δια­βρώ­σει με καί­ριους πρά­κτο­ρες τα με­γά­λα κράτη και τα θε­σμι­κά όρ­γα­να της Ε­Ε. Το ό­τι ο Υ­ΠΕΞ της Γερ­μα­νί­ας  Στα­ϊν­μά­γερ, της Ε­Ε Μο­γκε­ρί­νι δέ­χτη­καν με α­νοι­χτές α­γκα­λιές στις Βρυ­ξέλ­λες τον φι­λο-Ντού­γκιν έλ­λη­να Υ­ΠΕΞ Κο­τζιά, και το ό­τι ο ρω­σό­δου­λος Ο­μπά­μα, φρό­ντι­σε να στεί­λει συ­μπα­ρά­στα­ση στον Τσί­πρα και να χα­ριε­ντι­στεί τρυ­φε­ρά μα­ζί του α­μέ­σως μό­λις αυ­τός μα­χαί­ρω­σε την Ε­Ε στο ου­κρα­νι­κό, δεί­χνει τι ση­μαί­νει ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τι­κή α­σπί­δα στα α­πο­θρα­συ­μέ­να πα­πα­γα­λά­κια του Κρεμ­λί­νου.   
 
Το ουκρανικό επιτάχυνε τις εκλογές
 
Ό­λα δεί­χνουν ό­τι εί­ναι το ου­κρα­νι­κό, το κε­ντρι­κά πα­γκό­σμιο και πιο βα­θύ στρα­τη­γι­κό μέ­τω­πο για τη Ρω­σί­α, ο λό­γος για τον ο­ποί­ο αυ­τή α­πο­φάσι­σε  να πα­ρα­δώ­σει ο πρά­κτο­ράς της Σα­μα­ράς ά­με­σα  και πρό­ω­ρα τη δια­κυ­βέρ­νηση της χώ­ρας α­πό τη μη ε­ντε­λώς υ­πά­κου­η ΝΔ στο συ­μπα­γώς ρώ­σι­κο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Λέ­με ό­τι αυ­τό το πέ­ρα­σμα ή­ταν πρό­ω­ρο α­πό οι­κο­νο­μι­κή ά­πο­ψη, δη­λα­δή α­πό την ά­ποψη ό­τι ο Σα­μα­ράς δεν εί­χε α­κό­μα πραγ­μα­το­ποι­ή­σει ό­λες τις α­πε­χθείς “με­ταρρυθ­μί­σεις” για να βρει έ­τοι­μα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του­λά­χι­στον κά­ποια δις των δα­νειακών δό­σε­ων. Πρέ­πει να ση­μειώ­σου­με ε­δώ ό­τι η πα­ρά­δοση του στρα­τού α­πό το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στους Α­ΝΕΛ δεν ο­φεί­λε­ται στο ό­τι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υ­πο­χρε­ώ­θη­κε να το κά­νει ε­πει­δή δεν ή­ταν αυ­το­δύ­να­μος, αλ­λά για­τί μό­νο έ­νας πα­τε­ντα­ρι­σμέ­νος πα­λιο­δε­ξιός ε­θνο­σο­βι­νι­στής θα μπο­ρού­σε να α­πο­σπά­σει την έ­γκρι­ση ή την α­νο­χή του στρα­τού για μια ω­μή στρο­φή της “ε­θνι­κής” στρα­τη­γι­κής προς τη Ρω­σί­α ενός στη φόρ­μα ΝΑ­ΤΟι­κού και στην ου­σί­α ε­θνο­σο­βι­νι­στι­κού στρα­τού. Κυ­ρί­ως όμως μό­νο έ­νας τέ­τοιος υ­πουρ­γός ά­μυ­νας θα μπο­ρού­σε να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει τις α­να­γκαί­ες γι αυ­τή τη στρο­φή εκ­κα­θα­ρί­σεις και α­να­κα­τα­τά­ξεις του στελε­χι­κού στρα­τιω­τι­κού προ­σω­πι­κού που συ­νε­πά­γε­ται αυ­τή η στρο­φή. Κα­τα­λαβαί­νει δη­λα­δή κα­νείς ό­τι ο  δή­θεν α­ντιε­θνι­κι­στι­κός και  φι­λο-”α­ναρ­χι­κός”  ΣΥΡΙ­ΖΑ δεν θα μπο­ρού­σε εύ­κο­λα να κά­νει αυ­τή τη δου­λειά τό­σο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά ό­σο έ­νας κλα­σι­κός α­ντι­δρα­στι­κός σαν τον Καμ­μέ­νο, δί­πλα στον ο­ποί­ο ο Τσίπρας πά­ντως το­πο­θέ­τη­σε τον πο­λύ πιο έ­μπι­στο πα­λιό κα­λό κνί­τη Ή­συ­χο.
 
Το πιο δύσκολο μέτωπο για τη νέα κυβέρνηση το οικονομικό
 
Με αυ­τήν λοι­πόν τη βε­βια­σμέ­νη πα­ρά­δο­ση ε­ξου­σί­ας το δυ­σκο­λό­τε­ρο μέ­τω­πο για την νέ­α κυ­βέρνη­ση έ­μει­νε να εί­ναι το οι­κο­νο­μι­κό. Αυ­τό εί­ναι σή­με­ρα το πιο ζω­τι­κό α­πό  την ά­πο­ψη της πο­λι­τι­κής ευ­στά­θειας της νέ­ας κυ­βέρνη­σης που θέ­λει μπό­λι­κο χρό­νο για να χω­θεί και να αρ­πά­ξει τον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό στα χέ­ρια της και ε­πί­σης να τσα­κί­σει τα υ­πο­λείμ­μα­τα της ευ­ρω­παιό­φι­λης  με­γα­λο­α­στι­κής τά­ξης που α­κό­μα ε­πι­βιώ­νει πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μικά. Για να το πε­τύ­χει αυ­τό πρέ­πει να ε­ξα­γο­ρά­σει την υ­πο­στή­ρι­ξη κα­ταρ­χήν της α­νή­συ­χης με τις α­πο­λύ­σεις κρα­τι­κής υ­παλ­λη­λί­ας  (γι αυ­τό ε­ξαγ­γέλ­λει πρώ­τη-πρώ­τη την ε­πα­να­πρό­σλη­ψη κάποιων α­πο­λυ­μέ­νων υ­παλ­λή­λων) και με­τά του πιο ε­ξα­θλιω­μέ­νου κομ­μα­τιού της φτω­χο­λο­γιάς. Αυ­τή εί­ναι η στρα­τη­γι­κή όλων των υ­πο­ψή­φιων δι­κτα­τό­ρων που  πλη­ρώ­νουν αρ­χι­κά για την οι­κο­νο­μι­κή εξα­γο­ρά των πο­λι­τι­κά κα­θυ­στε­ρη­μέ­νων μα­ζών και με­τά κά­θο­νται στο σβέρ­κο τους μό­λις πιά­σουν τα πό­στα. Νο­μί­ζου­με  δη­λα­δή ό­τι αυ­τή  τη στιγ­μή η κυ­βέρ­νη­ση δεν νοιά­ζε­ται  ά­με­σα να  πε­τύ­χει το γε­νι­κό της στό­χο, δη­λα­δή να προ­κα­λέσει μια οι­κο­νο­μι­κή διά­σπα­ση στην Ευ­ρω­ζώ­νη με ι­σχυ­ρές α­να­διαρ­θρώ­σεις ή κου­ρέ­μα­τα  του χρέ­ους και με με­γά­λες α­νατροπές των μνη­μο­νια­κών μέ­τρων, αλ­λά μια συμ­βι­βα­στι­κή λύ­ση και στο χρέ­ος και στα μέ­τρα που θα της δώ­σει τα α­να­γκαί­α κε­φά­λαια για τη βρα­χυ­πρό­θε­σμη πο­λι­τι­κή ε­ξα­γο­ρά ε­νός μέ­ρους του πλη­θυ­σμού. Αυ­τό εί­ναι το νό­η­μα της με­τα­βα­τι­κής ρύθ­μι­σης που ζη­τά­ει ήδη  ο ευέ­λικτος γε­ρο­κνί­της Δρα­γα­σά­κης για να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και να αρ­χί­σουν αρ­γό­τε­ρα οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με την Ε­Ε για το χρέ­ος.
Ε­δώ λοι­πόν στο οι­κο­νο­μι­κό θα γί­νει η με­γά­λη μά­χη. Η κυ­βέρ­νη­ση αυτή δι­ψά­ει για ρευ­στό που πρέ­πει να της το δώ­σει η ΕΖ, αν και η Κίνα και η Ρωσί­α θα δί­να­νε τα πά­ντα για να την κρα­τή­σουν στην ε­ξου­σί­α. Το βα­σι­κό εί­ναι η Ελ­λά­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να εί­ναι και οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά  μέ­σα στην Ε­Ε και στην ΕΖ για­τί μό­νο έ­τσι θα   υ­πη­ρε­τη­σει κα­λύ­τε­ρα τα α­φε­ντι­κά της που δεν μπορούν να εί­ναι ε­κεί μέ­σα ό­σα λε­φτά και να δώ­σουν, ό­σους πυ­ραύ­λους και θωρη­κτά να α­πο­κτή­σουν. Άλ­λω­στε ο Ντού­γκιν, ο κα­λυμ­μέ­νος νε­ο­να­ζί ψευ­το­φι­λό­σοφος του Πού­τιν το εί­πε κα­θα­ρά:  “...εί­ναι πο­λύ πιο ση­μα­ντι­κό το να συμ­βάλ­λει η Ελ­λά­δα στην α­να­δη­μιουρ­γί­α της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής της Ευρώπης μέ­σω της ενί­σχυ­σης της Α­να­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης ως πό­λο στο ε­σω­τε­ρι­κό της Ε­Ε α­πό ό, τι το να ε­ντα­χθεί η Ελ­λά­δα στην Ευ­ρα­σια­τι­κή Έ­νω­ση”. (Διά­λε­ξη  του Ντού­γκιν που πραγμα­το­ποι­ή­θη­κε με διορ­γα­νω­τή τον Κο­τζιά στα πλαί­σια του μα­θή­μα­τος “Η Ε­ξωτε­ρι­κή Πο­λι­τι­κή της Ρω­σί­ας” του τμή­μα­τος Διε­θνών και Ευ­ρω­πα­ϊ­κών Σπου­δών του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Πει­ραιά. Η διά­λε­ξη πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 12 Α­πρι­λί­ου 2013).
 
Η μεγάλη αντίφαση των πρακτόρων και το αντιφασιστικό πατριωτικό μέτωπο
 
Με το να εί­ναι ό­μως υ­πο­χρε­ω­τι­κά μέ­σα στην Ε­Ε και την ΕΖ η ρω­σό­δου­λη κυ­βέρ­νη­ση θα τα­λα­νί­ζε­ται α­πό την ε­ξής α­ντί­φα­ση. Πρέ­πει να προ­χω­ρά­ει στον αυ­ταρ­χι­σμό και στη λε­η­λα­σί­α σε­βό­με­νη ό­μως στοι­χειω­δώς το δη­μο­κρατι­κό παι­χνί­δι που αυ­τοί οι ε­ξω­τε­ρι­κοί προς τη χώ­ρα θε­σμοί λί­γο πο­λύ ε­πι­βάλουν. Αυ­τό θα ε­πι­τρέ­πει σε κά­θε πο­λι­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση για αρ­κε­τό διάστη­μα να συ­γκρο­τεί, έ­στω και δύ­σκο­λα πο­λι­τι­κό στρα­τό α­ντί­στα­σης. Αυ­τήν την α­ντί­φα­ση της νε­ο­να­ζι­στι­κής υ­περ­δύ­να­μης πρέ­πει να εκ­με­ταλ­λευ­τεί το νέο δη­μο­κρα­τι­κό και α­ρι­στε­ρό κί­νη­μα που μοι­ραί­α θα προ­κύ­ψει στη χώ­ρα μας ενά­ντια στην ψευ­το­δη­μο­κρα­τί­α και στην ψευ­το­α­ρι­στε­ρά που θα ε­κτί­θε­ται, θα σα­πί­ζει και θα α­πο­συ­ντί­θε­ται κά­τω α­πό τις ι­σχυ­ρές θερ­μο­κρα­σί­ες που  θα προ­κα­λεί η α­πο­γο­ή­τευ­ση των πιο πλα­τειών μα­ζών. Για­τί αυ­τές εί­ναι α­δύ­νατο να ε­ξα­γο­ρα­στούν για πο­λύ χρό­νο α­φού η νέα ε­ξου­σί­α θα συ­νε­χί­ζει το παρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ και θα ε­ξα­σφα­λί­ζει τους ό­ρους της ά­γριας νε­ο­α­ποι­κια­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης α­πό τα α­φε­ντι­κά της. Με λί­γα λό­για οι ρώ­σοι πρά­κτο­ρες θα εί­ναι μέ­σα στην ευ­ρω­πα­ϊ­κή δη­μο­κρα­τί­α, αλ­λά και η ευ­ρω­πα­ϊ­κή δη­μο­κρα­τί­α θα εί­ναι διαρκώς μέ­σα στα πό­δια των πρα­κτό­ρων.
Αυ­τή εί­ναι μια ε­ξαι­ρε­τι­κά χρή­σι­μη με­τα­βα­τι­κή πε­ρί­ο­δος κα­τά την οποί­α το τέ­ρας θα έ­χει α­πο­κα­λυ­φθεί ε­ντε­λώς και ταυ­τό­χρο­να δεν θα μπο­ρεί να δα­γκώ­σει ε­ντε­λώς. Σαν συ­νε­πείς δη­μο­κρά­τες και α­ρι­στε­ροί και α­κό­μα πε­ρισσό­τε­ρο σαν μαρ­ξι­στές ε­πα­να­στά­τες πρέ­πει να εκ­με­ταλ­λευ­τού­με αυ­τήν την πε­ρί­ο­δο ε­ντε­λώς.  Το σύν­θη­μα της φά­σης πρέ­πει να εί­ναι: ορ­γά­νω­ση πλα­τιού αντι­ρώ­σι­κου α­ντι­φα­σι­στι­κού και πα­τριω­τι­κού με­τώ­που και δυ­νά­μω­μα της Ο­ΑΚΚΕ η ο­ποί­α θα πρέ­πει να εί­ναι στην καρ­διά του με­τώ­που για να εί­ναι αυ­τό α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό και συ­νε­κτι­κό.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Μαζική η συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη δολοφονία των ηρωικών γάλλων σκιτσογράφων έξω από το Γαλλικό Ινστιτούτο. Συμμετείχαν και οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ. ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ:ΠΙΟ ΡΩΣΙΚΗ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! »
επιστροφή στην κορυφή