Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Σε πε­ρί­που τρεις μή­νες α­πό τώ­ρα «ό­πως ε­κτι­μούν πα­ρά­γο­ντες της οι­κο­νομί­ας της χώ­ρας 400.000  επιχει­ρή­σεις και ε­λεύ­θε­ροι ε­παγ­γελ­μα­τί­ες που έ­χουν «κόκ­κι­να» χρέ­η πά­νω α­πό 65 δισ. ευ­ρώ και ο­φει­λές προς το Δη­μό­σιο θα κλη­θούν είτε να πλη­ρώ­σουν ή να βά­λουν λου­κέ­το» (www.dealnews.gr, 31-10). Αυ­τό θα συμ­βεί ε­ξαι­τί­ας του νέ­ου νό­μου για τον ε­ξω­δι­κα­στι­κό συμ­βι­βα­σμό που ψή­φι­σε η κυ­βέρ­νη­ση των σα­μπο­τα­ρι­στών.

Συ­γκε­κρι­μέ­να α­πό το 2017 και για τα ε­πό­με­να δύ­ο χρό­νια θα υ­πάρ­ξει έ­νας διαχω­ρι­σμός α­νά­με­σα σε εται­ρί­ες που μπο­ρούν να γί­νουν βιώ­σι­μες και σε ε­κεί­νες που ζουν με δά­νεια που τους πα­ρέ­χουν οι τράπε­ζες. Oι ε­πι­λο­γές που δί­νει ο ε­ξω­δι­κα­στι­κός συμ­βι­βα­σμός στις ε­ται­ρεί­ες εί­ναι τρεις: «αναδιάρθρωση ο­φει­λών και αρ­γό­τε­ρα «κού­ρε­μα» ε­νός μέ­ρους αυ­τών, με­το­χο­ποί­η­ση δα­νεί­ων ει­δάλ­λως εκ­κα­θά­ρι­ση και λου­κέ­το» (στο ί­διο).

Αυ­τό ση­μαί­νει πως «περί­που 100.000 ε­πι­χει­ρή­σεις- τό­σες ε­κτι­μώ­νται α­πό το υ­πουρ­γεί­ο Oι­κο­νο­μι­κών- θα βρε­θούν α­ντι­μέ­τω­πες με την πιο σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα του να «τρα­βη­χτεί η πρίζα» της τε­χνη­τής α­να­πνο­ής που βρί­σκο­νται δια πα­ντός» (στο ί­διο). Ό­μως ακό­μη και γι’ αυ­τές που θα πε­ρά­σουν τα τε­στ δεν εί­ναι σί­γου­ρο ό­τι θα τους δοθούν κε­φά­λαια για να συ­νε­χί­σουν να λει­τουρ­γούν. Kαι αυ­τό διό­τι και αν α­κόμη οι ι­διο­κτή­τες τους δια­πραγ­μα­τευ­τούν με ό­λους τους πι­στω­τές τους, υ­πάρ­χει πά­ντα και το εν­δε­χό­με­νο να μη βρε­θεί λύ­ση, ε­φό­σον κρί­νει ο πι­στω­τής ότι εί­ναι κα­λύ­τε­ρα γι’ αυ­τόν να που­λη­θεί η ε­ται­ρεί­α και να λά­βει α­πο­ζη­μί­ω­ση.

Ό­μως α­πό την πα­ρα­πά­νω ρύθ­μι­ση, που θα σώ­σει με­ρι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις α­πό το κλεί­σι­μο, ε­ξαι­ρού­νται όσες έ­χουν τζί­ρο κά­τω α­πό 50.000 ευ­ρώ, δη­λα­δή έ­να τε­ρά­στιο μέ­ρος τους το ο­ποί­ο α­πα­σχο­λεί και έ­να δυ­σα­νά­λο­γο με­γά­λο μέ­ρος μι­σθωτής ερ­γα­σί­ας αλ­λά και αυ­τα­πα­σχό­λη­σης. Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να «σύμ­φω­να με α­νώτα­το κυ­βερ­νη­τι­κό στέ­λε­χος που συμ­με­τέ­χει στη δια­πραγ­μά­τευ­ση, στο μη­χα­νισμό δεν θα μπο­ρούν να υ­πα­χθούν χι­λιά­δες ε­λεύ­θε­ροι ε­παγ­γελ­μα­τί­ες, αλ­λά θα υ­πά­γο­νται ό­λα τα άλ­λα νο­μι­κά πρό­σω­πα που φέ­ρουν «ε­μπο­ρι­κή ι­διό­τη­τα» με την προ­ϋ­πό­θε­ση ό­τι ο ε­τή­σιος τζί­ρος τους θα υ­περ­βαί­νει τις 50.000 ευρώ» (www.euro2day.gr, 20-11).
Την ί­δια στιγ­μή η κυ­βέρ­νη­ση έ­χει ε­πι­φέ­ρει αλ­λα­γές στον Πτω­χευ­τι­κό Κώ­δικα ει­δι­κά στο άρθρο 99. Το εν λό­γω άρ­θρο προ­στά­τευε προ­σω­ρι­νά μια ε­ται­ρεία α­πό τα α­να­γκα­στι­κά μέ­τρα των πι­στω­τών της, δίνοντάς της την ευ­και­ρί­α να εκ­πο­νή­σει έ­να πλά­νο ε­ξυ­γί­αν­σης για να μην βά­λει λου­κέ­το. Οι αλ­λα­γές αυτές έ­χουν «ο­δη­γή­σει στα “κά­γκε­λα” με­ρί­δα ε­πι­χει­ρη­μα­τιών, συμ­βού­λων και νο­μι­κών οι ο­ποί­οι υποστη­ρί­ζουν ό­τι μέ­σω των αλ­λα­γών στο άρ­θρο 99 ε­πί της ου­σί­ας α­νοί­γει ο δρό­μος για τον ξαφ­νι­κό θάνα­το χι­λιά­δων ε­πι­χει­ρή­σε­ων και ό­χι για την ε­ξυ­γί­αν­ση τους» (www.capital.gr, 20-10). Αυ­τό ση­μαί­νει ότι χά­νουν κά­θε ελ­πίδας επι­βί­ω­σης διό­τι «μέ­νουν ε­κτός του μη­χα­νι­σμού πε­ρί τους 300.000 ε­λεύ­θε­ρους ε­παγ­γελ­μα­τί­ες» σύμ­φω­να με την Κα­θη­με­ρι­νή της 20-11.


Ταυ­τό­χρο­να με τα πα­ρα­πά­νω: «οι “Θε­σμοί” πά­νε έ­να βή­μα πα­ρα­πέ­ρα το αί­τημα των τρα­πε­ζών για άμεση α­πο­πο­μπή των μη συ­νερ­γά­σι­μων διοι­κή­σε­ων α­πό τις υ­πό α­να­διάρ­θρω­ση ε­πι­χει­ρή­σεις, συναρτώντας ά­με­σα τον μέ­το­χο – ι­διο­κτήτη με τον χρη­μα­το­δό­τη της ε­πι­χεί­ρη­σης. Στο πλαί­σιο αυ­τό, θεωρούν ό­τι οι ση­με­ρι­νές διοι­κή­σεις υ­περ­χρε­ω­μέ­νων ε­πι­χει­ρή­σε­ων πρέ­πει να ε­ξα­φα­νι­στούν α­πό το “κάδρο” ά­παξ και δεν είναι σε θέ­ση να συ­νει­σφέ­ρουν οι­κο­νο­μι­κά για τη διά­σω­ση της ε­πι­χεί­ρη­σης, χω­ρίς να τί­θε­ται καν θέ­μα συ­νερ­γα­σί­ας τους με την τρά­πε­ζα. Η συ­γκε­κρι­μέ­νη θέ­ση των “Θε­σμών” ξε­περ­νά το ζη­τού­με­νο των τρα­πε­ζών που εί­ναι να α­πο­πέ­μπο­νται δια νό­μου οι μη συ­νερ­γά­σι­μοι ι­διοκτή­τες υπερχρεω­μέ­νων ε­πι­χει­ρή­σε­ων και θέ­τει ε­πί τά­πη­τος το εν­δε­χό­με­νο πλή­ρους αλ­λα­γής της μέ­χρι σή­με­ρα γνω­στής ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής “αν­θρω­πο­γε­ω­γρα­φί­ας”» (www.capital.gr, 18-11).
Ό­μως πέ­ντε μέ­ρες αρ­γό­τε­ρα, «στη συ­μπλή­ρω­ση του πλαι­σί­ου κι­νή­τρων για το με­τα­σχη­μα­τισμό επιχειρή­σε­ων ... προ­χω­ρά το υ­πουρ­γεί­ο Οι­κο­νο­μι­κών». Σύμφω­να με ό­σα α­να­φέ­ρο­νται στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση «προ­βλέ­πε­ται α­παλ­λα­γή α­πό τις φο­ρο­λο­γι­κές και λοι­πές ε­πι­βα­ρύν­σεις για με­τα­σχη­μα­τι­σμούς κα­τά τα άρ­θρα 52 έ­ως και 55 του ν. 4172/2013» (στο ί­διο). Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι έ­τσι, με δε­δο­μένο ό­τι πολλές ε­πι­χει­ρή­σεις δεν θα μπο­ρέ­σουν να α­ντα­πο­κρι­θούν στις υ­πο­χρεώ­σεις τους, α­πλά θα αλ­λά­ξουν ιδιο­κτή­τη. Με δε­δο­μέ­νο α­κό­μη ό­τι στη χώ­ρα μας, ό­πως μπο­ρεί κα­νείς να δει πο­λύ εύ­κο­λα τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια α­γο­ρά­ζουν οι ρω­σοκινέ­ζοι ή οι σύμ­μα­χοί τους, μέ­σα στους ο­ποί­ους εί­ναι τα ρα­ντιέ­ρι­κα υπερκερδο­σκο­πι­κά κε­φά­λαια των Η­ΠΑ του Τρα­μπ. Νέ­α πρω­το­φα­νέ­ρω­τα δε­σμά αποι­κια­κού τύ­που χαλκεύ­ο­νται για τους ερ­γά­τες και το λα­ό μας.
Η κυ­βέρ­νη­ση των ρω­σό­δου­λων κά­νει ό­τι δή­θεν α­ντι­στέ­κε­ται στους Θε­σμούς για την τύ­χη ό­λων αυ­τών των ε­πι­χει­ρή­σε­ων, μό­νο και μό­νο για να δεί­ξει ό­τι για την κα­τα­στρο­φή τους φταί­ει α­πο­κλει­στι­κά η πολιτική των δα­νει­στών και ι­διαί­τε­ρα ο Σό­ι­μπλε και η Γερ­μα­νί­α, ενώ εί­ναι η ί­δια κυ­ρί­ως, αλ­λά και οι προκά­το­χοί της Σα­μα­ράς, Πα­παν­δρέ­ου, Κα­ρα­μαν­λής, που συ­να­γω­νί­στη­καν στο τσά­κι­σμα της πα­ρα­γω­γής με τον πρω­τα­θλη­τή Σύ­ρι­ζα να εί­ναι πρω­τα­θλη­τής επει­δή διέ­λυ­σε τις τρά­πε­ζες και α­πο­γεί­ω­σε φό­ρους και α­σφα­λι­στι­κές ει­σφορές (στο ί­διο, 23-11).
Τα πα­ρα­πά­νω ση­μαί­νουν, ό­τι πο­λύ γρή­γο­ρα θα κα­τα­στρα­φεί έ­να ση­μα­ντι­κό μέρος του πά­γιου κεφάλαιου στη χώ­ρας, ό­χι μό­νο του με­γά­λου αλ­λά και του μι­κρού, κα­τα­στρέ­φο­ντας τη χώ­ρα και οδηγώντας χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νους στην α­νεργί­α. Αυ­τό χώ­ρια α­πό τα νε­ο­α­ποι­κιο­κρα­τικά δε­σμά που νομίζου­με ό­τι θα είναι πρω­το­φα­νή για την νε­ώ­τε­ρη Ελ­λά­δα. Αυ­τή η ζο­φε­ρή κα­τά­στα­ση εί­ναι το αποτέλεσμα χρό­νιου πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ που κα­τέ­στρε­ψε την πα­ρα­γω­γή, αύξη­σε την α­νερ­γί­α, μείωσε την κα­τα­νά­λω­ση και αυ­τό με­γά­λω­σε α­κό­μη πα­ρα­πέ­ρα την κρί­ση. Αυ­τή η πο­λι­τι­κή, ε­κτός α­πό το τό­σο ο­δυ­νη­ρό για το λα­ό μας πα­ρόν κα­τα­στρέ­φει την υ­λι­κή βά­ση μιας σο­σια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας που η εργα­τι­κή τά­ξη θα θε­λή­σει να χτί­σει μέ­σα και ε­νά­ντια στον ι­μπε­ρια­λι­στι­κό με­σαί­ω­να που ξε­προ­βάλ­λει ορμη­τι­κά. Οι ρω­σό­δου­λοι σα­μπο­τα­ρι­στές δεν κα­τα­στρέ­φουν μό­νο το σή­με­ρα της εργα­τι­κής τά­ξης, αλ­λά κα­τα­στρέ­φουν, ό­σο μπο­ρούν και το μέλ­λον της.

Ό­σο για τη ντό­πια βιο­μη­χα­νι­κή, και ε­μπο­ρο­τρα­πε­ζι­κή α­στι­κή τά­ξη, που βάλλε­ται σή­με­ρα θα­νά­σι­μα από τον α­να­το­λι­κό ι­μπε­ρια­λι­σμό, δεν μπο­ρεί να ορ­γα­νω­θεί και να α­ντι­στα­θεί σε αυ­τήν την πο­λι­τι­κή για­τί ό­ση κρα­τι­κή ε­ξου­σί­α εί­χε στην ι­στο­ρί­α της πά­ντα της την παρα­χω­ρού­σαν οι κά­θε φο­ρά κυ­ρί­αρ­χες μεγάλες δυ­νά­μεις με τον ό­ρο της πο­λι­τι­κής υ­πα­κο­ής στο ελ­λη­νι­κό κρά­τος τους. Πο­τέ δη­λα­δή δεν έ­γι­νε εθνι­κή η­γε­τι­κή τά­ξη και πο­τέ δεν πή­ρε την ε­ξου­σί­α με ε­πανά­στα­ση. Γι αυ­τό βλέ­πει κα­νείς τέ­τοιες τοποθετή­σεις α­πό τους δη­μο­σιο­λό­γους της: «για να ε­πι­βιώ­σουν οι ε­ται­ρί­ες που θα μπο­ρού­σαν να έχουν προ­ο­πτι­κές, πρέ­πει να ξε­κα­θα­ρί­σει το το­πί­ο στην α­γο­ρά και να «α­πο­χωρή­σουν» ό­σες λει­τουρ­γούν με ζημί­α, πιέ­ζο­ντας προς τα κά­τω συ­νο­λι­κά την οι­κο­νο­μί­α και την ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα, λέ­νε θε­σμι­κοί φο­ρείς. Tο κλεί­σι­μο κά­ποιων ο­μί­λων, σύμ­φω­να με τους ί­διους, θα α­πε­λευ­θε­ρώ­σει πό­ρους που χρειά­ζο­νται για να στα­θούν όρ­θιες οι υ­πό­λοι­πες»(στο ί­διο). Δη­λα­δή ή­ρε­μα και με τά­ξη πά­νε στο θάνατο που τους έ­χουν υ­πο­σχε­θεί οι κρα­τι­κοί θε­σμοί μιας και “λει­τουρ­γούν με ζη­μιά” λες και η ζη­μιά δεν εί­ναι κα­τά κύ­ριο λό­γο ευ­θύ­νη της κρα­τι­κής, της πο­λι­τι­κής ε­ξου­σί­ας, που τους πή­ρε στο λαι­μό της σε ό­λα τα ε­πί­πε­δα.
Γι αυ­τό η ε­θνι­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α σε αυ­τή τη χώ­ρα εί­ναι κυ­ρί­ως δου­λειά του ελλη­νι­κού προ­λε­τα­ριά­του που σή­με­ρα σαν μά­ζα δεν α­ντι­δρά για­τί ο κύ­ριος ε­χθρός της εί­ναι ντυ­μέ­νος “‘κόκ­κι­νος” ερ­γά­της ή γα­λά­ζιος “πα­τριώ­της”, δη­λα­δή σαν ρε­βι­ζιο­νι­στής σο­σιαλ­φα­σί­στας κνίτης ή σαν να­ζί χρυ­σαυγί­της. Αυ­τό θα σταματή­σει μό­νο ό­ταν αυ­τές οι δύ­ο βα­σι­κές συμ­μο­ρί­ες θα απο­κα­λυ­φθούν σαν έκ­φρα­ση του κύ­ριου εξωτε­ρι­κού ε­χθρού, του ρω­σο­κι­νε­ζι­κού πο­λε­μι­κού ά­ξο­να που σή­με­ρα εμ­φα­νί­ζε­ται σαν ο φί­λος των φτωχών ε­νά­ντια στην Ευ­ρώ­πη που τά­χα τους πεί­να­σε.
Αυ­τή την α­πο­κά­λυ­ψη θα την φέ­ρουν τα γε­γο­νό­τα, δη­λα­δή η ί­δια η κί­νη­ση του κύ­ριου ε­χθρού, αλ­λά η επα­να­στα­τι­κή δια­νό­η­ση και οι προ­ω­θη­μέ­νοι πο­λι­τι­κά εργά­τες που μπο­ρούν να δουν πιο γρή­γο­ρα αυ­τήν την κί­νη­ση πρέ­πει να συ­σπειρω­θούν α­πό τώ­ρα και να δια­φω­τί­σουν όλο το λα­ό και ό­λες τις καταπιεζόμενες α­πό τους νε­ο­χι­τλε­ρι­κούς τά­ξεις γι αυ­τό που έρ­χε­ται ώ­στε η με­γά­λη μάχη να γί­νει α­πό πολύ κα­λές θέ­σεις και ό­χι μέ­σα σε έ­να πα­ρα­λυ­τι­κό κομ­φού­ζιο. Γι αυ­τή τη με­γά­λη μά­χη, μά­χη ζω­ής και θα­νά­του του λα­ού η ε­νί­σχυ­ση της Ο­ΑΚΚΕ εί­ναι το πιο ε­πι­τα­κτι­κό ζήτη­μα.

Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ


Οι σα­μπο­τα­ρι­στές της οι­κο­νο­μι­κής ζω­ής της χώ­ρας α­πα­ξιώ­νουν κά­θε βα­σικό κλά­δο της πα­ρα­γω­γής και στη συ­νέ­χεια τον ξε­που­λούν στους ρω­σο­κι­νέ­ζους ή τους συμ­μά­χους τους. Ό­πως έ­κα­ναν με τους σιδηροδρό­μους της ΤΡΑΙ­ΝΟ­ΣΕ, και με το “δεν πλη­ρώ­νω” στη ΔΕ­Η χά­ρη στο ο­ποί­ο η ΔΕ­Η έ­χει μπει μέ­σα αρ­κετά δισ ώ­στε να α­γο­ρά­σουν οι κι­νέ­ζου πο­λύ φτη­νά το 24% του ΑΔ­ΜΗ­Ε, έ­τσι και στις α­στι­κές συγκοινω­νί­ες της Α­θή­νας ε­τοι­μά­ζουν κά­τι α­νά­λο­γο.
Σύμ­φω­να με τα α­πο­λο­γι­στι­κά στοι­χεί­α της ε­ται­ρεί­ας Στα­θε­ρές Συ­γκοι­νωνί­ες (ΣΤΑ­ΣΥ) θυ­γα­τρι­κής του ΟΑ­ΣΑ, για την πε­ρυ­σι­νή χρο­νιά «οι κα­θα­ρές ζη­μιές α­νήλ­θαν σε 78,2 ε­κατ. ευ­ρώ α­πό 36,4 ε­κατ. ευ­ρώ το 2014. Οι λει­τουρ­γι­κές ζη­μί­ες δια­μορφώ­θη­καν σε 32,6 ε­κατ. ευ­ρώ έ­να­ντι 2,75 ε­κατ. ευ­ρώ το 2014, με τον κύ­κλο ερ­γα­σιών να πε­ριο­ρί­ζε­ται σε 103,8 ε­κατ. ευ­ρώ α­πό 129,7 ε­κατ. ευ­ρώ την προ­η­γού­με­νη χρο­νιά» (www.capital.gr, 25-10). Την ί­δια στιγ­μή, η α­που­σί­α ε­νός οιο­δή­πο­τε στρα­τη­γι­κού σχε­δί­ου για τις α­στι­κές συ­γκοι­νω­νί­ες, η α­που­σί­α ε­λέχ­γου της πλη­ρω­μής ει­σι­τη­ρί­ων και οι κα­τα­στρο­φές ε­ξο­πλι­σμού α­πα­ξιώ­νουν κα­θη­με­ρι­νά τις α­στι­κές συ­γκοινω­νί­ες. Το α­ντι­δρα­στι­κό κί­νη­μα «Δεν πλη­ρώ­νω» που προ­στά­τευε και συνε­χίζει να προ­στα­τεύ­ει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ό­λη η ε­ξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και ο­μά­δες α­ναρ­χι­κών, θριαμ­βεύ­ει ε­δώ. Η ει­σι­τη­ριο­διαφυ­γή α­πο­τε­λεί πιά μια μό­νι­μη κα­τά­στα­ση. Ο πε­ριο­ρι­σμός των ε­λέγ­χων λό­γω των συ­στη­μα­τι­κών ε­πιθέ­σε­ων σε ε­λε­γκτές και α­κυ­ρω­τι­κά μη­χα­νή­μα­τα α­πό τον κυ­βερ­νη­τι­κό αναρχισμό εί­ναι η βα­σι­κή αι­τί­α που έ­χει ε­κτι­νά­ξει τις λει­τουρ­γι­κές ζη­μιές μιας και ο κό­σμος δεν πληρώνει σε με­γά­λο βαθ­μό για ει­σι­τή­ρια.

Α­πό τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­λιο ο Ο­Α­ΣΑ έ­χει ξε­κι­νή­σει τη δια­δι­κα­σί­α α­ντι­κα­τάστα­σης του χάρ­τι­νου εισιτηρίου με η­λε­κτρο­νι­κό ει­σι­τή­ριο. Ό­μως «Ύ­στε­ρα από τους δε­κά­δες βαν­δα­λι­σμούς που δέ­χθη­καν ακυρω­τι­κά μη­χα­νή­μα­τα του με­τρό και των λε­ω­φο­ρεί­ων, τις ε­πι­θέ­σεις κα­τά ε­λε­γκτών και την ο­λο­σχε­ρή κα­ταστρο­φή ο­χη­μά­των των Ο­ΣΥ (Ο­δι­κές Συ­γκοι­νω­νί­ες) ήρ­θε η σει­ρά του νέ­ου ε­ξο­πλι­σμού. Οι πρώ­τες φθο­ρές α­κυ­ρω­τι­κών μη­χα­νη­μά­των του συ­στή­μα­τος η­λε­κτρονι­κού ει­σι­τη­ρί­ου έ­λα­βαν χώ­ρα πριν α­κό­μη τοπο­θε­τηθεί το σύ­νο­λο του ε­ξοπλι­σμού στα ο­χή­μα­τα των Ο­ΣΥ» (www.kathimerini.gr, 4-11). Αλ­λά οι σαμπο­τέρ, που νο­μί­ζουν ό­τι είναι ε­πα­να­στά­τες, ε­νώ δου­λεύ­ουν για αυ­τούς που θα α­γο­ρά­σουν τις συγκοι­νωνί­ες τζά­μπα, και οι ο­ποί­οι α­φού τις α­γο­ρά­σουν δεν θα α­φή­σουν κα­νέ­ναν κυβερ­νη­τι­κό α­ναρ­χι­κό να σπά­σει ού­τε έ­να μη­χά­νη­μα, δεν κα­τα­στρέ­φουν μό­νο τα μη­χα­νή­μα­τα. Με την κρα­τι­κή ε­ξου­σί­α που δια­θέ­τουν συ­μπε­ρι­φέ­ρο­νται ε­ξαιρε­τι­κά βί­αια και α­πέ­να­ντι στους υ­φι­στά­με­νους τους ερ­γα­ζό­με­νους. Σύμφω­να με την Κα­θη­με­ρι­νή «ερ­γα­ζό­με­νοι στις Ο­ΣΥ εξη­γούν ό­τι η α­σφά­λεια ερ­γα­ζομέ­νων και στό­λου μπο­ρεί να τε­θεί α­νά πά­σα στιγ­μή υ­πό αμ­φι­σβή­τη­ση. Α­κό­μη και οι τε­χνι­κοί της κοι­νο­πρα­ξί­ας που έ­χει ανα­λά­βει το έρ­γο του η­λε­κτρο­νικού ει­σι­τη­ρί­ου προ­χω­ρούν στην το­πο­θέ­τη­ση των μη­χα­νη­μά­των «με­τά φό­βου Θεού». Η ε­γκατάστα­ση του ε­ξο­πλι­σμού σε πε­ρί­που 2.000 λε­ω­φο­ρεί­α και τρό­λε­ϊ των Ο­ΣΥ (εκ των ο­ποί­ων τα 500 εί­ναι ε­κτός λει­τουρ­γί­ας) γί­νε­ται με ά­κρα μυ­στι­κότη­τα α­πό τους τε­χνι­κούς, οι ο­ποί­οι έ­χουν πά­ψει, ό­πως ε­ξη­γούν ερ­γα­ζό­με­νοι στις Ο­ΣΥ, να με­τα­βαί­νουν και με ο­χή­μα­τα της εται­ρεί­ας για να μην φαί­νε­ται ό­τι πρό­κει­ται να γί­νει το­πο­θέ­τη­ση ε­ξο­πλι­σμού. «Με­τα­βαί­νουν στα α­μα­ξοστά­σια για να τοποθετή­σουν τα μη­χα­νή­μα­τα με τα δι­κά τους Ι.Χ., στα ο­ποί­α φορτώ­νουν τον ε­ξο­πλι­σμό, α­ντί να χρησιμοποιούν τα ε­ται­ρι­κά ο­χή­μα­τα», πε­ρι­γρά­φει ο κ. Ραυ­τό­που­λος (σσ: εί­ναι ο πρό­ε­δρος ων τε­χνι­κών των Ο­ΣΥ» (στο ί­διο).
Και για να μην υ­πάρ­ξει κα­μιά πα­ρα­νό­η­ση και αμ­φι­βο­λί­α α­πό κα­νέ­ναν για την διά­λυ­ση των συγκοινωνιών, στις αρ­χές του Νο­έμ­βρη η κυ­βέρ­νη­ση δια του σαμπο­τα­ρι­στή υ­πουρ­γού Σπίρ­τζη (πρώ­ην πα­σό­κου «κολ­λη­τού» του αρ­χι­σα­μπο­ταρι­στή Λα­λιώ­τη) προ­ώ­θη­σε Προ­ε­δρι­κό Διά­ταγ­μα για την κατάργηση του αυ­τοτε­λούς υ­πουρ­γεί­ου Με­τα­φο­ρών και Ε­πι­κοι­νω­νιών και τον υ­πο­βι­βα­σμό του σε Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεί­α. Ό­πως κα­ταγ­γέλ­λει ο «Σύλ­λο­γος Υ­παλ­λή­λων του Υ­πουρ­γείου Με­τα­φο­ρών και Ε­πι­κοινω­νιών»: «ε­πέρ­χε­ται η πλή­ρης διά­λυ­ση του υ­πουρ­γεί­ου Υ­πο­δο­μών, Με­τα­φο­ρών και Δι­κτύ­ων και η Ελ­λά­δα θα εί­ναι το μο­να­δικό κρά­τος μέ­λος της E.E ό­που οι Με­τα­φο­ρές θα α­πο­τε­λούν μια “κο­λο­βή” Γε­νική Γραμ­μα­τεί­α! Μά­λι­στα, ση­μειώ­νουν, ό­τι αυ­τό δρο­μο­λο­γεί­ται, τη στιγ­μή που η χώ­ρα βρί­σκε­ται στην 25η θέ­ση -με­τα­ξύ των 28 κρα­τών της EE- στις Με­τα­φο­ρές και στην 22η θέ­ση ό­σον α­φο­ρά την Ο­δι­κή Α­σφά­λεια, με τους περισ­σό­τε­ρους νε­κρούς στο δρό­μο! Ό­πως ε­ξη­γούν οι ερ­γα­ζό­με­νοι, ε­πι­χει­ρεί­ται να δη­μιουρ­γη­θεί ένα αμιγές υ­πουρ­γεί­ο Υ­πο­δομών με την προ­σκόλ­λη­ση του το­μέ­α των Δι­κτύ­ων σε αυ­τό, σε α­ντί­θε­ση με ό­τι γίνε­ται στην πλειο­νό­τη­τα των χω­ρών της Ευ­ρώ­πης, ό­που οι Με­τα­φο­ρές συ­νε­νώ­νο­νται πα­ντού με τα Δίκτυα» (www.tanea.gr, 3-11).
Οι σα­μπο­τα­ρι­στές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μπο­ρεί να προ­ε­λαύ­νουν προς την ά­λω­ση του κρά­τους για να το θέ­σουν στην υ­πη­ρε­σί­α του ρω­σο­κι­νέ­ζι­κου ά­ξο­να, αλ­λά η προ­έλα­σή τους αυ­τή δεν θα εί­ναι χω­ρίς α­ντι­στά­σεις, και κυ­ρί­ως χω­ρίς να ε­κτί­θενται στο λα­ό που με αυ­τήν την κυ­βέρ­νηση παίρ­νει ε­ντα­τι­κά πο­λι­τι­κά μα­θήμα­τα.

ΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΤΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ, ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ ΜΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Το χτύ­πη­μα της πα­ρα­γω­γής α­πό τους σα­μπο­τα­ρι­στές εί­χε ά­με­ση ε­πί­πτω­ση στο ι­σο­ζύ­γιο τρε­χου­σών συναλ­λα­γών της χώ­ρας (ι­διαί­τε­ρα στο ε­μπο­ρι­κό ι­σο­ζύγιο) κά­νο­ντάς το αρ­νη­τι­κό, με α­πο­τέ­λε­σμα η χώ­ρα να α­να­γκά­ζε­ται να δα­νεί­ζεται για να μπο­ρεί να ζει. Γιαυ­τό για να στα­μα­τή­σει ο δα­νει­σμός των χω­ρών που έ­μπαι­ναν σε μνη­μό­νια, οι χώ­ρες αυ­τές έ­παιρ­ναν μέ­τρα για τη βελ­τί­ω­σή του. Α­πό τη μια πε­ριο­ρί­ζο­ντας τις ει­σα­γω­γές αλ­λά-πρώ­τα και κύ­ρια- αυ­ξά­νο­ντας τις ε­ξα­γω­γές. Αυ­τό βέ­βαια συμ­βαί­νουν σε «κα­νο­νι­κές» κα­πι­τα­λι­στι­κές χώ­ρες, στις ο­ποί­ες οι κυ­βερ­νή­σεις τους δεν ή­ταν τυ­φλά τσι­ρά­κια κά­ποιου ιμπε­ρια­λι­σμού και ι­διαί­τε­ρα του πιο ε­πι­θε­τι­κού, του ρώ­σι­κου που εί­ναι ε­νωμέ­νος σή­με­ρα με τον κι­νέ­ζι­κο στον γνω­στό πο­λε­μι­κό τους ά­ξο­να. Δη­λα­δή οι κυ­βερ­νή­σεις αυ­τών των χω­ρών δεν εί­χαν σαν μέ­λη­μά τους το ρή­μαγ­μα της χώρας τους και με­τά το ξε­πού­λη­μά της, ό­πως γί­νε­ται τα χρό­νια της κρί­σης στη χώρα μας.
Μέ­σα στα πλαί­σια λοι­πόν αυ­τού του ευ­γε­νι­κού σκο­πού, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑΝΕΛ, χτυ­πά συ­νέ­χεια τις εξα­γω­γές έ­τσι ώ­στε το ι­σο­ζύ­γιο να εί­ναι πά­ντα αρ­νη­τι­κό. Έ­νας α­πό τους πολ­λούς τρό­πους με τους οποίους το κά­νει αυ­τό εί­ναι με την πο­λι­τι­κή της να μην α­νε­ξαρ­τη­το­ποι­ή­σει το Ε­θνι­κό Σύ­στη­μα Διαπίστευσης. «Πα­ρά­πλευ­ρες και σο­βα­ρές α­πώ­λειες στον το­μέ­α των ε­ξα­γω­γών, της παρο­χής υ­πη­ρε­σιών στην υ­γεί­α, αλ­λά και τον του­ρι­σμό φέρ­νει το τε­λε­σί­γρα­φο των ευ­ρω­πα­ϊ­κών υ­πη­ρε­σιών προς την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση με το ο­ποί­ο ζη­τείται η πλή­ρης α­νε­ξαρ­τη­το­ποί­η­ση, λει­τουρ­γι­κά και οι­κο­νο­μι­κά, του Ε­θνι­κού Συ­στή­μα­τος Δια­πί­στευ­σης. Σε α­ντίθε­τη πε­ρί­πτω­ση, α­να­στέλ­λε­ται η λει­τουρ­γί­α του Ε­ΣΥΔ, το ε­θνι­κό σύστη­μα δια­πί­στευ­σης κα­ταρ­ρέ­ει και κα­ταρ­γεί­ται η διε­θνής α­να­γνώ­ρι­ση των κά­θε λο­γής ερ­γα­στη­ρί­ων, α­πό τον Ε­ΟΦ και το Γε­νικό Χη­μεί­ο του Κρά­τους έ­ως τα ερ­γα­στή­ρια των υ­πουρ­γεί­ων Γε­ωρ­γί­ας και Υ­γείας, των νο­σο­κο­μεί­ων, των πα­νε­πι­στη­μί­ων και των ι­διω­τών. Ά­με­ση συ­νέ­πεια της κα­τάρ­γη­σης στην πιστοποίηση αυ­τών ερ­γα­στη­ρί­ων εί­ναι το μπλό­κο που θα ε­πέλ­θει στις ε­ξα­γω­γές α­γρο­τι­κών προ­ϊ­ό­ντων, αφού δεν θα μπο­ρούν να έ­χουν α­ξιό­πι­στα πι­στο­ποι­η­τι­κά για την υ­πο­λει­ματικό­τη­τα φυ­το­φαρ­μά­κων, ε­νώ, στον του­ρι­σμό για πα­ρά­δειγ­μα, δεν θα υ­πάρ­χει α­ξιό­πι­στη κα­τά­τα­ξη των ξε­νο­δο­χεια­κών μο­νά­δων στις κατη­γο­ρί­ες τους διε­θνώς. Και βέ­βαια, η έλ­λειψη φο­ρέ­α πι­στο­ποί­η­σης και ε­λέγ­χου θέ­τει εν αμ­φι­βό­λω την α­σφά­λεια των ερ­γαστη­ρί­ων στον το­μέ­α της υ­γεί­ας. Και βέ­βαια με σει­ρά τους ό­λοι οι πι­στο­ποι­η­μέ­νοι α­πό το Ε­ΣΥΔ φο­ρείς και ερ­γα­στή­ρια θα πρέ­πει να α­να­ζη­τή­σουν διε­θνή πι­στο­ποί­η­ση α­πό φο­ρέ­α άλ­λης ευρωπα­ϊ­κής χώ­ρας,α­να­λαμ­βά­νο­ντας ό­μως για δεύ­τε­ρη φο­ρά το κό­στος αυ­τής της δια­δι­κα­σί­ας» (www.protothema.gr, 25-11).
Το να σα­μπο­τά­ρει μια κυ­βέρ­νη­ση τη δια­πί­στευ­ση σε μια χώ­ρα που το χρέ­ος της εί­ναι ά­με­σα συναρτημέ­νο με το αρ­νη­τι­κό της ε­μπο­ρι­κό ι­σο­ζύ­γιο ι­σο­δυ­ναμεί με να κό­βει κά­ποιος τον ο­ρό σε έ­ναν ασθε­νή που πά­σχει α­πό α­φυ­δά­τω­ση. Κι ό­μως αυ­τοί οι ε­γκλη­μα­τί­ες που κυ­βερνά­νε τη χώ­ρα το κά­νουν και ό­χι μό­νο το κά­νουν αλ­λά ι­σχυ­ρί­ζο­νται ό­τι το πρό­βλη­μα της χώ­ρας εί­ναι το ό­τι οι δανει­στές δεν τους μειώ­νουν το χρέ­ος. Δη­λα­δή αυ­τοί που πα­ρά­γουν κα­θη­με­ρι­νά και σε πε­λώ­ρια κλί­μα­κα νέ­ο χρέ­ος με το ολό­πλευ­ρό τους χτύ­πημα στην πα­ραγω­γή, ι­σχυ­ρί­ζο­νται ό­τι φταί­ει για τις δυ­σκο­λί­ες της χώ­ρας το πα­λιό χρέ­ος την ώ­ρα που η ε­ξυ­πη­ρέ­τη­σή του πα­ρά τη χρε­ω­κο­πί­α έ­χει γί­νει πο­λύ φτη­νή ό­πως το χρέ­ος άλ­λων κα­νο­νι­κών χω­ρών, του­λά­χι­στον μέ­χρι το 2020. Την μεί­ω­ση του χρέ­ους α­πό τώ­ρα δεν την θέ­λουν οι σαμπο­τα­ρι­στές για να α­να­κου­φί­σουν τη χώρα αλ­λά για να δια­σπά­σουν την Ευ­ρώ­πη στρέ­φο­ντας τον ευρω­πα­ϊ­κό νό­το ε­νά­ντια ε­νά­ντια στην βό­ρεια και α­να­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη. Αν αυ­τή τη στιγ­μή χα­ρι­ζό­ταν ό­λο το χρέ­ος στην Ελ­λά­δα, την άλ­λη ώ­ρα θα εί­μα­σταν πά­λι χρε­ωμέ­νοι λό­γω του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ, που με­τα­φρά­ζε­ται αυ­τό­μα­τα σε ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμμα και έλ­λειμ­μα τρε­χου­σών συ­ναλ­λα­γών.
Ση­μειώ­νου­με ε­δώ ό­τι ό­ταν μι­λά­με για σα­μπο­τα­ρι­στές δεν πρέ­πει να εν­νο­ούμε μό­νο τους συ­ρι­ζαί­ους αλ­λά και την α­ντι­πο­λί­τευ­ση που αρ­νεί­ται να ε­πι­κεντρώ­σει την κρι­τι­κή της σε αυ­τό το σα­μπο­τάζ, ή α­κό­μα και να το α­να­φέ­ρει. Τη σχέ­ση κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης σή­με­ρα μπο­ρεί να την δει με την εξής εικόνα: Η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ εί­ναι οι σα­μπο­τέρ που βά­ζουν τα ε­κρη­κτικά και η α­ντι­πο­λί­τευ­ση εί­ναι η υπό­λοι­πη συμ­μο­ρί­α που κρα­τά­ει τσί­λιες και γε­νι­κά ε­τοι­μά­ζει την ά­μυ­να αν ξυ­πνή­σει ο λα­ός ή α­κό­μα και οι δα­νει­στές και πά­ρουν τους σα­μπο­τέρ στο κυ­νή­γι.