Οι εκλογές αυτές θα είναι ταυτόχρονα – ή το πολύ με μια βδομάδα διαφορά -και εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο, για το οποίο όμως κανένα κόμμα δεν πρότεινε υποψηφίους. Μια τόσο πρόωρη έναρξη προεκλογικής εκστρατείας δεν έχει υπάρξει ούτε για βουλευτικές εκλογές.
Μπορεί κανείς να πει ότι αυτές οι αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές θα είναι πρόκριμα ή ότι το αποτέλεσμά τους θα αποτελεί πίεση για να επιταχυνθούν οι βουλευτικές εκλογές υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνει τον προεκλογικό χορό. Όμως αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε επιτάχυνση των βουλευτικών εκλογών, τότε δεν θα κατέβαζε από τώρα λίστα αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά θα απαιτούσε απλά ταυτόχρονη διεξαγωγή ευρωεκλογών και βουλευτικών, όπως άλλωστε επέμενε να κάνει ως ως τώρα. Με το να θέλει πρόωρες και μάλιστα να δίνει έμφαση στις αυτοδιοικητικές εκλογές (ως χθες ήταν προγραμματισμένες για το φθινόπωρο του 2014), και να τις ξεκινάει με υποψήφιους από τώρα, αυτό σημαίνει ότι αδυνατίζει, στην ουσία καταργεί, την απαίτησή του για ταυτόχρονες ευρωεκλογές -που είναι πανευρωπαϊκά προσδιορισμένες- και βουλευτικές εκλογές. Γιατί είναι πραγματικά γελείο ως αδύνατο να ζητάει κανείς ταυτόχρονα βουλετικές, ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές.
Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει βουλευτικές εκλογές ούτε πριν, ούτε μαζί με τις ευρωεκλογές. Και δεν τις θέλει ούτε το ψευτοΚΚΕ, ούτε οι ναζί που επίσης έτρεξαν να ανακοινώσουν υποψήφιους, ούτε και η ΝΔ που έτρεξε να παίξει και αυτή το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ με το κεντράρει στη διένεξη Τζιτζικώστα-Ιωαννίδη και να δώσει το χρίσμα στο δεύτερο την ώρα που σε όλους τους τόνους δηλώνει ότι δεν είναι γι αυτήν πολιτικό-κομματικό ζήτημα οι εκλογές για την αυτοδιοίκηση. Ακόμα καλύτερα θα μπορούσε η ΝΔ να μη ρίξει καθόλου νερό στο μύλο του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας τον στα αυτοδιοικητικά, με το να τον καταγγείλει ακριβώς αντίθετα για το ότι φτιάχνει πρόωρη προεκλογική μάχη γύρω από τις αυτοδιοικητικές εκλογές και ότι τις πολιτικοποιεί στο έπακρο ακριβώς γιατί δεν μπορεί ή δεν θέλει να αναλάβει κεντρική πολιτική εξουσία. Στην περίπτωση αυτή θα «κρέμαγε» εύκολα την πρόωρη υποψηφιότητα του Τιζτζικώστα- θα θύμιζε μάλιστα τη φιλο-χρυσαυγίτικη στάση του στις 28 του Οκτώβρη, και θα διαφύλασσε περισσότερο την υποψηφιότητα του Ιωαννίδη ενώ τώρα τον χώνει πρόωρα σε μια κοκκορομαχία που τον φθείρει, καθώς η ΝΔ δεν αποδικιμάζει ανοιχτά τον Τζιτζικώστα.
Από μόνο του το ερώτημα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει τώρα τις βουλευτικές εκλογές δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί. Πολύς κόσμος καταλαβαίνει ότι αν έρθει τώρα στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνος του ή με τους ΑΝΕΛ, θα αναγκαστεί να διαχειριστεί ο ίδιος μια καταστροφική οικονομική κατάσταση, τέτοια που όμοιά της ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ έχουν ποτέ διαχειριστεί. Σε αυτήν τη περίπτωση το μίσος που θα ξεσηκώσει ο ΣΥΡΙΖΑ του «επαναστατικού κουρέματος του χρέους» από τους εξαπατημενους ψηφοφόρους του θα είναι δεκαπλάσιο σε όγκο και σε ένταση από εκείνο που ξεσήκωσε το ΠΑΣΟΚ του «λεφτά υπάρχουν» από τους δικούς του ψηφοφόρους. Περιμένει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ είτε να γεμίσουν κάπως οι «κουτόφραγκοι» τα καταχρεωμένα ή άδεια δημόσια ταμεία με ένα πολύ δραστήριο κούρεμα για το οποίο ό ίδιος πίεζε ή αλλιώς να σκάσει η δημοσιονομική, χρηματοπιστωτική, τραπεζική και παραγωγική βόμβα στα χέρια του Σαμαρά και μετά να μπορεί να ψελλίσει ότι βρήκε καμμένη γή, και ότι, όπως προειδοποιούσε, μόνο μια Διεθνής Συνδιάσκεψη για το χρέος με την παρουσία δηλαδή δίπλα στην ΕΕ και της Ρωσίας, και της Κίνας, μπορεί να σώσει την Ελλάδα.
Εκείνο που είναι πιο δύσκολο να απαντηθεί είναι γιατί η ΝΔ με την υπόθεση Τζιτζικώστα –Ιωαννίδη ενισχύει ακριβώς το κλίμα που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο οικονομικά αποσαθρώνει τη χώρα και έτσι αντικειμενικά δεν βοηθάει την κυβέρνηση; Η απάντηση βρίσκεται ως συνήθως στο διεθνές θέατρο που παίζουν με όλο και μεγαλύτερη ένταση οι ηγέτες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης και το οποίο έχει έναν κοινό αρκετά πλέον παλιό στόχο: Ένα μεγάλο κούρεμα του ραγδαία αυξανόμενου ελληνικού χρέους με αντίστοιχη χρέωση των κρατικών προϋπολογισμών της ΕΕ ή της ΕΚΤ ή και των δύο. Μια τέτοια χρέωση θα σημάνει καταστροφική όξυνση των ήδη βαθιών αντιθέσεων ευρωπαϊκού Βορρά-Νότου, ένταση των φυγόκεντρων τάσεων εντός του Βορρά (δες περίπτωση της αύξησης του αντιευρωπαϊσμού στην Ολλανδία) για να μην πληρώνονται από αυτόν τα χρέη του «σπάταλου Νότου», προσφυγή της ΕΕ σε Διεθνή Συνδιάσκεψη, δηλαδή εκτός από τις ΗΠΑ στη Ρωσία και στην Κίνα.
Όλα τα σφυριά της ελληνικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής συντονίζονται και χτυπάνε στον ίδιο ιερό σκόπο: Αυτό το σκοπό υπηρετεί η ελληνική προεδρία της ΕΕ η μόνη που έχει εξοργίσει τόσο πολύ όλους τους εταίρους για την αδιαφορία της για κάθε άλλο κοινό ευρωπαϊκό στόχο. Αυτόν τον σκοπό υπηρετεί η απάτη με το πρωτογενές πλεόνασμα που είναι πλασματικό καθώς επιτυγχάνεται με την καταστροφή παραγωγικού κεφαλαίου. Αυτόν τον σκοπό υπηρετεί η συμμαχία της κυβέρνησης με το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ ενάντια στην ΕΕ για το κούρεμα του χρέους. Αυτό τον ίδιο σκοπό υπηρετούν από βραχυπρόθεσμη άποψη και οι ριπές ενάντια στο σπίτι του γερμανού πρεσβευτή, η απελευθέρωση του 17νοεμβρίτη Ξηρού, οι νέες βέβηλες προκλήσεις των ναζί ενάντια στον αληθινό ελληνικό αντιφασισμό και τον ηρωικό του νεκρό Παύλο Φύσσα, αυτόν η αναζωπύρωση του στημένου δήθεν εμφύλιου ανάμεσα στους ναζί και στον ψευτοαναρχικό φασισμό.
Όλα αυτά τα φαινόμενα σημαίνουν την εξής πολιτική προειδοποίηση και εκβιασμό στην ΕΕ: «Βοηθήστε πάσει θυσία την κυβέρνηση Σαμαρά τώρα πριν τις ευρωεκλογές είτε με ένα γενναίο κούρεμα, ή με δάνεια χωρίς οποιεσδήποτε εξασφαλίσεις των δανειστών με νέα μέτρα κλπ, αλλιώς θα υποχρεωθούμε, αν είναι κακό το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, να μπούμε σε κανονικές εκλογές, οπότε σας έρχεται ο «λαϊκιστής» Τσίπρας, οπότε και η χρεωκοπία της χώρας και μαζί της οι τρομοκράτες της «17Ν» και των Πυρήνων, ή οι ναζί και ένας νέος ελληνικός εμφύλιος που δεν θα μπορέσετε να καταπιείτε. Κάντε μας λοιπόν χοντρές διευκολύνσεις και μάλιστα κατά προτίμηση με μεθόδους που διασπούν την ΕΕ».
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κυρίως η γερμανική έχουν προτείνει σαν μέθοδο κουρέματος του χρέους την τεράστια παράταση του χρόνου αποπληρωμής του σε μισό αιώνα, και τη μείωση του τόκου κοντά στο 1%. Με αυτόν τον τρόπο και τα τοκοχρεωλύσια μειώνονται σε τεράστιο βαθμό και οι δανείστριες χώρες δεν καταγράφουν άμεσα ζημιές, οπότε οι αντιδραστικοί στις βόρειες χώρες δεν μπορούν εύκολα να ξεσηκώνουν τους λαούς τους ενάντια στη συμμετοχή τους στην ΕΕ και στην ΕΖ.
Όμως ο ελληνικός πολιτικός κόσμος με αιχμή του δόρατος τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει ονομαστικό κούρεμα του χρέους ή υπόσχεση κουρέματος από τώρα ενώ επίσης αποκλείει η κυβέρνηση να πάρει νέα δανεικά με αντάλλαγμα νέα μέτρα. Και τα θέλει αυτά η κυβέρνηση και όλος ο ελληνικός πολιτικός κόσμος τώρα που οι ευρωπαίοι δανειστές δεν μπορούν να δώσουν τα λεφτά ακριβώς επειδή έρχονται και οι δικές τους ευρωεκλογές τους και δεν θέλουν σε αυτές να δυναμώσουν οι αντιευρωπαίοι, που συνήθως είναι και φιλορώσοι. Γι αυτό οι πράκτορες του Κρεμλίνου έχουν στήσει αυτή τη στιγμή στο ελληνικό λουναπάρκ, δηλαδή στο πολιτικό κέντρο κάθε ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής παραζάλης, ένα από τα πιο φρικαλέα τους «σπίτια του τρόμου» σε διεθνές επίπεδο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται πραγματικά εγκλήματα και δεν συσσωρεύονται και πραγματικά εκρηκτικά μέσα σε αυτό το «σπίτι του τρόμου», αλλά η κατάσταση ελέγχεται μεθοδικά από τους κυβερνητικούς και αντιπολιτευόμενους υπεύθυνους του θεάματος ώστε και η απειλή έκρηξης να είναι πειστική και η έκρηξη να μην γίνεται, τουλάχιστον πρόωρα. Γι αυτό το λόγο κανείς τους δεν θέλει τις βουλευτικές τώρα. Δηλαδή και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θέλει έναν Τσίπρα που να κρατάει τουλάχιστον ως τις ευρωεκλογές όπου θα διαρκούν οι διαπραγματεύσεις για το χρέος, το κουμπί ανατίναξης με τίγκα τα εκρηκτικά κάτω από το παλτό του ώσπου η ΕΕ, να δώσει τα λύτρα. Αυτό είναι πολύ προτιμότερο για τους εκβιαστές από το να πατήσουν το κουμπί, δηλαδή να κάνουν πρόωρες βουλευτικές εκλογές και να αποδειχτεί είτε ότι η έκρηξη ήταν πολύ μικρότερη από όσο προαναγγελόταν, είτε ότι οι δήθεν φιλοευρωπαίοι Σαμαράς Βενιζέλος δεν ελέγχουν την πολιτική κατάσταση, οπότε δεν χρειάζεται να βοηθιούνται από την ΕΕ.
Έναν ανάλογο εκβιασμό, οικονομικό και πολιτικό κάνει την ίδια στιγμή και, ίσως όχι εντελώς συμπτωματικά, ο Πούτιν στην ΕΕ κρατώντας το κουμπί μιας μεγάλης έκρηξης στην Ουκρανία. Εκεί υπάρχει η θεμελιακή διαφορά ότι ο λαός είναι πραγματικά θυμώμενος και με επαναστατικές διαθέσεις στην πλειοψηφία του και αντίθετα με την Ελλάδα ξέρει και τον πραγματικά του εχθρό, που είναι η πουτινική Ρωσία, αλλά και εκεί η πολιτική και η οικονομική έκρηξη φαίνεται πως ελέγχονται χάρη στον έντονο και πολύμορφο ρώσικο εισοδισμό σε όλα τα επίπεδα. Στόχος αυτού του εκβιασμού είναι να συρθεί η ΕΕ να συνδιαχειριστεί με τη Ρωσία τις εσωτερικές και εξωτερικές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις της Ουκρανίας. Όπως στην ελληνική περίπτωση έτσι και στην περίπτωση της Ουκρανίας οι πράκτορες της Ρωσίας, καθώς και η φιλορώσικη προεδρία Ομπάμα καλούν την ΕΕ να δώσει πολλά δις για να σώσει την Ουκρανία από έναν εμφύλιο, ή μια ρώσικη κατοχή, ενώ το ουκρανικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με μια αντι-νεοτσαρική αντιφασιστική επανάσταση που θα ενώνει το λαό της στο ανατολικό και δυτικό της μέρος, και θα έχει τη στήριξη αλλά όχι την κηδεμονία των χωρών της ΕΕ.
Εννοείται ότι και το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι καθόλου οικονομικό πρόβλημα και τα περισσότερα δανεικά ή χαρισμένα λεφτά από την ΕΕ όσα και νάναι θα πάνε στράφι και με αυτούς τους ηγέτες και μάλιστα θα κάνουν και κακό στη χώρα γιατί θα παχύνουν τα παράσιτα και τους προδότες και θα τσακίσουν ότι το παραγωγικό υπάρχει. Το ελληνικό πρόβλημα είναι πολιτικό πρόβλημα και μπορεί και αυτό να λυθεί με μια πολιτική επανάσταση, με έναν πολύχρονο εθνικό και ταξικό αγώνα ενάνται στους πράκτορες, στις βδέλλες, στις ακρίδες και στους σαμποτέρ που μας σκοτώνουν μέρα με τη μέρα εδώ και 30 ολόκληρα χρόνια και που εδώ και 4 χρόνια επιδίδονται σε φριχτά ψυχολογικά και σωματικά μαρτύρια ενάντια σε ένα ολόκληρο το έθνος που έχει κι αυτό τα ελαττώματά του και τις αδυναμίες του, όπως και κάθε άλλο, αλλά δεν άξιζε καθόλου αυτή τη μοίρα.