ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΟ "ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ"

Στις αρχές Σεπτεμβρίου ο Πούτιν θα περάσει με ρώσικο πολεμικό πλοίο το Αιγαίο και θα επισκεφτεί το Άγιο Όρος, σε μια τεράστιας πολιτικής σημασίας πράξη που σηματοδοτεί την κάθοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Οι συμβολισμοί είναι καθαροί. Θα ταξιδέψει προκλητικά με πολεμικό πλοίο στην θερμή θάλασσα του Αιγαίου, σαν αρχηγός δηλαδή του ρώσικου στρατοκρατικού μονοπώλιου, με στόχο τη συμβολική κατάληψη από τη θάλασσα της “κιβωτού της ορθοδοξίας”, που ο ρώσικος επεκτατισμός από την εποχή των τσάρων την προβάλλει σαν εθνικό του τόπο. Όπως θα δούμε παρακάτω, ο Πούτιν θα αμφισβητήσει κατά την επίσκεψή του και την θρησκευτική διοικητική εξουσία του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και την κυριαρχία του ελληνικού κράτους στο Άγιο Όρος.
Ο Καραμανλής και οι υπόλοιπες πολιτικές ηγεσίες υποστηρίζουν αυτή την επίσκεψη, με όλους τους πολιτικούς συμβολισμούς και τις απειλές που τη συνοδεύουν. Αυτό αποδεικνύεται από το ότι ο Καραμανλής θα συναντηθεί μέσα σε αυτό το κλίμα με τον Πούτιν στη Θεσσαλονίκη και ταυτόχρονα καμιά πολιτική ηγεσία δεν διαμαρτύρεται για αυτή την παρουσία του και για τη στάση της κυβέρνησης. Η κάθοδος του στόλου υποστηρίζεται και από τον Ερντογάν. Στην αρχή του ταξιδιού του ο Πούτιν θα συζητήσει με τον Ερντογάν, θα μεσολαβήσει η πορεία στο Αιγαίο και θα κλείσει το ταξίδι του με τη συνάντηση της Θεσσαλονίκης. Το Κρεμλίνο έχει εξασφαλίσει λοιπόν σ’ αυτή την κάθοδο την πολιτική συμφωνία των δύο κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η πολιτική “φιλίας” των δύο χωρών που εγκαθιδρύθηκε στην περίοδο του ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρά έκφραση της φιλίας και των δύο με τη Ρωσία. Ο πολιτικός συμβολισμός είναι καθαρός. Οι δύο όχθες του Αιγαίου, ενώνονται καθαρά πια κάτω από τη στρατιωτική και πολιτική κυριαρχία του νέου τσάρου. Οι αντιθέσεις Ελλάδας και Τουρκίας έχουν μετουσιωθεί στη μορφή μιας αντιδυτικής φιλίας που υπηρετεί τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας. Με αυτό το ταξίδι πρέπει κάθε καλόπιστος άνθρωπος να αναγνωρίσει ότι η περίφημη “παξ αμερικάνα”, που τόσο διατυμπάνισαν ρωσόφιλοι και σοβινιστές για χρόνια είναι ένα απλό εφεύρημα που χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη ρώσικη προσπάθεια για ηγεμονία στο Αιγαίο.
Ο Πούτιν θα ζητήσει την αύξηση του αριθμού των Ρώσων καλόγερων στο Άγιο Όρος, ενώ το Κρεμλίνο επιμένει να κρεμαστούν ρώσικες σημαίες στο Ρώσικο μοναστήρι του Παντελεήμονα κατά την επίσκεψή του. Να σημειώσουμε ότι στις 9 Αυγούστου στο πανηγύρι της μονής κρεμάστηκε η ρώσικη σημαία στην είσοδο ενώ, όπως είναι γνωστό ο Άθως και το ρώσικο μοναστήρι είναι ελληνικό έδαφος. Ο πολιτικός διοικητής και η διοίκηση των καλόγερων κατέβασαν τη σημαία (Καθημερινή, 29 Αυγούστου) και το καθεστώς φρόντισε να κρύψει το γεγονός από τα δελτία ειδήσεων.
Η απαίτηση του Πούτιν για αύξηση του αριθμού των ρώσων καλόγερων, που έχει διατυπωθεί προηγούμενα από τον Αλέξιο, τον πατριάρχη πασών των Ρωσιών, συνιστούν επέμβαση και ταυτόχρονη αμφισβήτηση της εξουσίας του Φαναρίου και της κυριαρχίας της Ελλάδας στη χερσόνησο του Άθω. Αυτό συμβαίνει γιατί το νομικό καθεστώς του Αγίου Όρους που καθορίζεται από τον καταστατικό του χάρτη ταυτίζει τον Ρώσο, Σέρβο και Ρουμάνο καλόγερο των τριών μοναστηριών με τον Έλληνα πολίτη. Για να γίνει δεκτός ένας καλόγερος Ρώσος, Σέρβος ή Ρουμάνος και γενικά από οποιαδήποτε ορθόδοξη χώρα στο Άγιο Όρος, πρέπει το κράτος να τον κάνει Έλληνα πολίτη και επομένως πολίτη της Ε.Ε, με την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη του πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης για τη θρησκευτική καταλληλότητα του υποψηφίου. Με αυτούς τους όρους του καταστατικού χάρτη δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η ελληνικότητα του εδάφους από τις σλαβικές χώρες (στην ουσία από τη Ρωσία), μέσω μιας πλειοψηφίας καλόγερων ξένης υπηκοότητας στις τρεις αυτές μονές. Οι απαιτήσεις του πατριάρχη της Ρωσίας για επίσημη αναγνώριση της σκήτης τη Θηβαίδος και για την ανεξαρτησία της ρώσικης μονής του Παντελεήμονα από το Φανάρι αμφισβητούν επίσης τον καταστατικό χάρτη και την κυριαρχία της χώρας στον Άθω.
Το Κρεμλίνο πια στην πράξη, με τη συνεργασία του ρωσόφιλου Ερντογάν και των ρωσόδουλων πολιτικών ηγεσιών της Ελλάδας, πατώντας στην ελληνοτουρκική “φιλία” που το ίδιο έχει οικοδομήσει στο Αιγαίο κατεβαίνει στρατιωτικά στο Αιγαίο σαν ορθόδοξος στόλος και προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα. Σε ότι αφορά τα πρωτεία του Κωνσταντινουπόλεως και τον πολιτικό καταστατικό χάρτη του Αγίου Όρους αυτά έχουν αναγνωριστεί από την Ε.Ε, κατά την είσοδο της χώρας και δεν έχουν αμφισβητηθεί επίσης από κανένα ενδιαφερόμενο κράτος από το 1926 μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη νεοτσαρική κάθοδο.
Το απόσπασμα της επιστολής του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στις 27/5/2004 προς τον καγκεμπίτη Αλέξιο απαντά χαρακτηριστικά στους ισχυρισμούς του τελευταίου, ισχυρισμούς που θα επαναλάβει ο Πούτιν στην “ιδιωτική” του επίσκεψη. “...Ως και αύθις ετονίσθη τη Υμετέρα Μακαριότητι, ο Καταστατικός ούτος Χάρτης δεν συμπεριλαμβάνει μεταξύ των Σκητών το κτιριακόν συγκρότημα της Θηβαίδος. Το άρθρο 142 αυτού, το οποίον αναφέρει ρητώς τας Σκήτας, ουδέν αναφέρει περί της Θηβαίδος, προφανώς διότι ουδέποτε αύτη είχεν αναγνωρισθή ως Σκήτη. Το νομικό καθεστώς του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, κεκυρωμένον δια του Νομοθετικού Διατάγματος 10/16.09.1926, περιβάλλεται με το συνταγματικό κύρος της Ελληνικής Πολιτείας και έχει αναγνωρισθή υπό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με την κοινήν δήλωσιν των κρατών αυτής, ότε η Ελλάς κατέστη πλήρες μέλος αυτής. Το ειδικόν τούτο καθεστώς προβλέπει ότι εκάστη Ιερά Μονή του Αγίου Όρους προσλαμβάνει δοκίμους, οποθενδήποτε προερχομένους, αυτούς τους οποίους πρωτίστως εκείνη κρίνει, ως δεικνύει η καθημερινή πράξις εν Αγείω Όρει. Ειδικώτερον όμως δια τας Ορθοδόξους χώρας, επειδή εις το Άγιον Όρος υπάρχουν τρεις σλαβόφωνοι Ιεραί Μοναί, αι οποίαι όμως τυγχάνουν Πατριαρχικαί και Σταυροπηγιακαί, ως και αι λοιπαί δεκαεπτά, και ως εκ τούτου ευρίσκονται υπό την άμεσον κανονικήν δικαιοδοσίαν του Επισκόπου του Αγίου Όρους, ήτοι του Οικουμενικού Πατριάρχου, δι’ αυτό ακριβώς, εκτός από την γνώμην της Μονής, απαιτείται δια την πρόσληψιν δοκίμων όχι μόνον η σύμφωνος γνώμη της Ελληνικής Πολιτείας, διότι θα γίνουν πολίται αυτής και δι’ αυτής πολίται της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά και του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος δίδει ή όχι ευλογίαν προς εγκαταβίωσιν, ως ο κανονικός κυριάρχης επίσκοπος του Ιερού Τόπου”.
Ο εκρωσισμός του Αγίου Όρους είναι μια παλιά τσαρική πολιτική που τη συνεχίζει σήμερα η Μόσχα. Η εξαγορά μοναστηριών από τον τσάρο και η οργανωμένη από το ρώσικο κράτος μαζική κάθοδος εθνικιστών καλόγερων και πρακτόρων του στο Άγιο Όρος καθώς και η διεκδίκηση του Άθω μέσα από διεθνείς συμφωνίες ήταν η πάγια τσαρική πολιτική. Στις αρχές του αιώνα και πριν το 1926 οι ρώσοι καλόγεροι ήταν 3200 σε σύνολο 6000. Ήδη η μονή Ιβήρων προετοιμάζεται να υποδεχτεί με λαμπρότητα τον “υψηλό” επισκέπτη με αντάλλαγμα ένα οικοδομικό τετράγωνο στην κόκκινη πλατεία της Μόσχας, που διεκδικεί από παλιές τσαρικές δωρεές σαν μετόχι. Η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου στις 5 Μαρτίου του 1878 που ίδρυε τη μεγάλη Βουλγαρία εξασφάλιζε τη ρώσικη κυριαρχία στο Αιγαίο και στο Άθω, αφού τον μετέτρεπε σε βουλγαρικό έδαφος, αλλά ματαιώθηκε από το συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούνιο–Ιούλιο του 1878 μετά την απειλή για πόλεμο κατά της Ρωσίας από την Αγγλία και την Αυστρία. Η Αγγλία δεν θα επέτρεπε ποτέ να κλείσει η Ρωσία τον δρόμο προς τις Ινδίες. Γι’ αυτό και ο Ντισραέλι κήρυξε επιστράτευση. Ο Άθως έτσι παραμένει στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Το 1912 η χερσόνησος καταλαμβάνεται από το ελληνικό ναυτικό. Το 1913 μετά τους βαλκανικούς πολέμους ο τσάρος επιμένει για τη δημιουργία ενός διεθνούς καθεστώτος για τον Άθω, που σκόπευε στον μελλοντικό εκρωσισμό του, αφού η τσαρική Ρωσία ήταν η μόνη ισχυρή δύναμη με μεγάλη παρουσία Ρώσων καλόγερων στο Άγιο Όρος. Το σοσιαλιστικό καθεστώς που ακολουθεί εφαρμόζει τη λενινιστική του πολιτική στο να διατηρεί τα θρησκευτικά κέντρα ξεκομμένα και αν είναι δυνατόν έξω από την ΕΣΣΔ. Μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο το καθεστώς του Αγίου Όρους ξανασυζητείται χωρίς κατάληξη και το 1926 ψηφίζεται ο καταστατικός του χάρτης χωρίς αμφισβητήσεις από κανένα κράτος. Με την ένταξη της Ελλάδας σε πλήρες μέλος της ΕΕ αναγνωρίζεται επίσημα το καθεστώς του Άθω από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες χωρίς ενστάσεις από τρίτες χώρες.
Σημαντικός παράγοντας για την αποτροπή της εξαγοράς των μοναστηριών από τις ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και από τη Ρωσία μπορεί να είναι η Ε.Ε που έχει χρηματοδοτήσει με μεγάλα κονδύλια από το Γ΄ ΚΠΣ την αποκατάσταση και τη συντήρηση των θρησκευτικών μνημείων του Άθω. Χρηματοδότηση όμως που την είχε διαχειριστεί ο Λαλιώτης με σκοπό να αποκτήσει το καθεστώς πολιτικά ερείσματα στο Άθω και στη Θεσσαλονίκη, το πολιτικοθρησκευτικό κέντρο από το οποίο προσπαθεί το Κρεμλίνο να αποσπάσει, και σε σύγκρουση με το Φανάρι, το Άγιο Όρος.
Στο τέλος του Αυγούστου επισκέφθηκε τη μονή Ξενοφώντος ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο και υποσχέθηκε αμέριστη συμπαράσταση για τη συνέχιση του έργου από τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Πρόκειται για μια ανανέωση της υποστήριξης της ΕΕ που αντικειμενικά αδυνατίζει την απόπειρα εξαγοράς των μονών από το Κρεμλίνο, κυρίως της μονής Ιβήρων. Εδώ σημειώνουμε τη στάση του περιφερειάρχη δυτικής Μακεδονίας Γ. Τσιότρα ο οποίος παρακολούθησε τη λιτανεία της Παναγίας της Πορταίτισσας στη μονή των Ιβήρων, και ο οποίος επιπλέον δήλωσε ότι πρέπει να βοηθηθούν εξίσου όλες οι μονές. Πρόκειται για μια έμμεση υποστήριξη των διαμαρτυριών του Αλέξιου προς το Φανάρι, για το ότι η μεταχείριση της Ρώσικης μονής είναι άνιση. Ο αριθμός των Ρώσων μοναχών στη μονή του Παντελεήμονα είναι μόνο 20 και οι υπόλοιποι είναι 40 Ουκρανοί. Επομένως το Κρεμλίνο δεν έχει απόλυτα κανένα ποσοτικό έρεισμα στην παρουσία των Ρώσων καλόγερων.
Οι πρωθυπουργοί του ΠΑΣΟΚ και ο Λαλιώτης με τις πιέσεις και με το ευρωπαϊκό χρήμα που διαχειρίζονταν για τις επισκευές του Αγίου Όρους, με την ανοχή και τη στήριξη όλης της αντιπολίτευσης, είχαν μετατρέψει τον Άθω σε κρησφύγετο των σέρβων εγκληματιών πολέμου, ταυτίζοντας με αυτό τον τρόπο τον θρησκευτικό αυτό χώρο με την πολιτική στήριξης της ρώσικης επιρροής στα Βαλκάνια. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώιμα ορθόδοξος Πούτιν έχει δηλώσει ότι βρήκε στο περιβόλι της Παναγίας το πνευματικό του ησυχαστήριο. Ούτε είναι τυχαίες οι εικόνες βυζαντινής μεγαλοπρέπειας που ετοιμάζονται να σκηνοθετήσουν δύο μεγάλα ρώσικα κανάλια που θα τον ακολουθήσουν σ’ αυτή την “προσωπική” του επίσκεψη υποβάλλοντας στους Ρώσους και όλους τους ορθόδοξους το μεγαλείο της Γ΄ Ρώμης που ονειρεύονται να δημιουργήσουν (βλέπε προηγούμενο φύλλο Ν. Ανατολής). Ούτε βέβαια είναι τυχαία η πολιτική του ΠΑΣΟΚ με κύριο υπεύθυνο τον τότε υπουργό εξωτερικών Γ. Παπανδρέου αλλά και της σημερινής κυβέρνησης που ανέχονται και δεν πετούν έξω από τον Άθω, όπως έχουν δικαίωμα, τη μονή Εσφηγμένου, ένα σύνολο φανατικών καλόγερων, άπλυτων και αξύριστων, στην παράδοση των ερημιτών της Αιγύπτου και της Ασίας, που εδώ και τριάντα χρόνια δεν αναγνωρίζουν το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τον καταστατικό χάρτη του Άθω, από τότε που είχε ανοίξει το Φανάρι μια συζήτηση προσέγγισης με τη Ρώμη. Η μονή αυτή μπορεί θαυμάσια, ακόμα και αν δεν αποβάλλει τον απόλυτο μεσαιωνικό χτηνώδη χαρακτήρα της να αποτελέσει, μελλοντικό έρεισμα της Ρωσίας.
Το πολιτικό κέντρο που στηρίζει την προσπάθεια της μελλοντικής απορρόφησης του Άθω από τη Ρωσία είναι η Θεσσαλονίκη. Η πόλη αυτή, σε αναλογία, είναι ότι ο Πειραιάς σαν πολιτικό κέντρο του βιομηχανικού σαμποτάζ. Όπως συναντώνται στον Πειραιά, το μεγαλύτερο λιμάνι, όλες οι αντιθέσεις της παραγωγής και γι’ αυτό το κάνει ο σοσιαλφασισμός πολιτικό αντιβιομηχανικό κέντρο και το προλεταριάτο με την ΟΑΚΚΕ ορμητήριο για τη σωτηρία της βιομηχανίας, έτσι και η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε από το καθεστώς σε τοπικό πολιτικό κέντρο του ορθόδοξου τόξου με μια ειδική αποστολή. Να πάρει από το Φανάρι το Άγιο Όρος για να το παραδώσει στη Μόσχα. Ο έλεγχος της “ κιβωτού” της ορθοδοξίας ισοδυναμεί με τον απόλυτο παγκόσμιο έλεγχό της. Είναι αυτό που λείπει στη Ρωσία για την ολοκλήρωση της αξιοπιστίας της στρατηγικής του “ορθόδοξου τόξου”. Δεν μπορεί παγκοσμίως να αναγνωριστεί η Ρωσία σαν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του “ορθόδοξου” τόξου χωρίς τα πρωτεία και το Άγιο Όρος. Διαφορετικά αν το Φανάρι που έχει τα πρωτεία και την επισκοπή του Αγίου Όρους διαφωνεί με την “θρησκευτική” πολιτική του Κρεμλίνου, μιλάμε για διάσπαση της ορθοδοξίας, οπότε χάνεται η ρώσικη θρησκευτική ηγεμονία. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη αμφισβήτηση των πρωτείων του Φαναρίου από τον Χριστόδουλο και τα κόμματα, εκφράστηκε στην πράξη με την επιλογή από αυτούς του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, παρακάμπτοντας το Φανάρι. Αυτός είναι ο λόγος της επιλογής της Θεσσαλονίκης από τον Καραμανλή σαν τόπο συνάντησης με τον Πούτιν. Εκεί βρίσκονται όλοι οι πολιτικοί, η ορθοδοξοφασιστική διανόηση, οι παραθρησκευτικές οργανώσεις και οι εξειδικευμένοι πράχτορες στο θέμα, που γνωρίζουν κάθε πέτρα του Άθω, εκεί βρίσκεται μια τεράστια μάζα πρώην χουντικών και πρώην αμερικανόδουλων φασιστών, εθνικιστών και ορθόδοξων φονταμενταλιστών αποβλακωμένων από το όπιο της θρησκείας, εκεί οργανώνει ο εθνικισμός και ο ορθοδοξοφασισμός με τη βοήθεια του σοσιαλφασισμού (π.χ ΣΥΝ στα 1992 ) τα αντιδυτικά συλλαλητήρια.
Το σχέδιο είναι πολύ βαθύ. Τώρα μπορεί να καταλάβει κανείς με ποιες μεθόδους κερδίζεται υπομονετικά ο τοπικός πληθυσμός και η αστική τάξη στο μεγάλο σχέδιο. Τώρα καταλαβαίνει κανείς γιατί τα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής είναι γεμάτα από ρώσους τουρίστες, όπως κανένα άλλο μέρος της χώρας, γιατί ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για τα ρώσικα σχέδια να κλείσει η καναδική TVX και να ματαιωθεί μια γιγαντιαία δυτική μεταλλουργία χρυσού σε αυτή τη στρατηγική περιοχή, γιατί έπρεπε να εξοντωθεί ο Στέγγος που θα έφερνε τα αμερικάνικα τουριστικά κεφάλαια και τους πλούσιους δυτικούς τουρίστες στο Πόρτο Καρράς, γιατί τέλος έπρεπε τα πετρέλαια της Θάσου δίπλα στον Άθω να έρθουν στα χέρια του Τίμις ενός απίθανου πρώην ναρκέμπορα της σπείρας του Ιλιέσκου και τα μεταλλεία της TVX να έρθουν με απ’ ευθείας ανάθεση στα χέρια του ίδιου αυτού Τίμις και του Μπόμπολα.
Τόσο μακρόχρονα και υπομονετικά δουλεύει το “ξανθό γένος” που θα “ελευθερώσει” τη χώρα από τα δεσμά της άπιστης και έκλυτης Δύσης.