ΒΟΛΙΒΙΑ: ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΚΑ Ο ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη Βολιβία έφεραν στην εξουσία το φίλο των Κάστρο και Τσάβες, Έβο Μοράλες, και το κόμμα του «Κίνημα για το Σοσιαλισμό» (ΜAS). Ο Μοράλες κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος συνταγματικές αλλαγές, σύγκλιση των ταξικών αντιθέσεων, εθνικοποίηση των φυσικών πόρων και προβάλλοντας το σύνθημα: «Ζήτω η κόκα, κάτω οι Γιάνκηδες».
Ο νέος βολιβιανός πρόεδρος – κι αυτή είναι η παγκόσμια πρωτοτυπία των βολιβιανών εκλογών – τυγχάνει αρχηγός του συνδικάτου καλλιεργητών κόκας, από την οποία παράγεται η κοκαϊνη, των λεγόμενων «κοκαλέρος». Ανέβηκε στην εξουσία ως εκπρόσωπος κύρια όσων ζουν από την παράνομη καλλιέργεια του φυτού και εναντιώνεται σε κάθε εκστρατεία για την εξάλειψή του. Αυτό και μόνο το στοιχείο αρκεί για να καταδείξει το βαθμό παρακμής και εξαχρείωσης που χαρακτηρίζει τον ιμπεριαλισμό στην πιο αντιδραστική μορφή του: τη μορφή του σοσιαλιμπεριαλισμού.
Πρόκειται για την κυριαρχία του πιο επιθετικού και ληστρικού μονοπωλίου που όσο περισσότερο φιλολαϊκό εμφανίζεται, τόσο πιο αντιδραστικό και φασιστικό είναι στην πραγματικότητα. Στην περίπτωση της Βολιβίας και του Μοράλες πρόκειται κυριολεκτικά για την άνοδο του ποινικού εγκλήματος στην εξουσία. Ο Μοράλες είναι δεμένος με τη μεγαλύτερη πολιτικοκοινωνική καθυστέρηση και ξενοδουλία. Στην πραγματικότητα, οι φιλολαϊκές του εξαγγελίες είναι απλά το πρόσχημα για την εξαγορά του πληθυσμού και τη δικτατορική κυριαρχία των διαφόρων ληστρικών κρατικο-συνδικαλιστικών συμμοριών. Ο ίδιος έχει παραδεχθεί ότι το κίνημά του «“δεν είναι ένα πολιτικό κόμμα” αλλά ένα εκλογικό “εργαλείο” στην υπηρεσία των συνδικαλιστών» (Μοντ, 20-12). Οι προτάσεις του για ποσόστωση των Ινδιάνων στη συντακτική συνέλευση, εκτός απ’ τη ρατσιστική τους φύση υποσκάπτουν και την εθνική ενότητα της Βολιβίας. Πίσω από την αντι-ιμπεριαλιστική του ρητορεία κρύβεται η επιδίωξη για ιδιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας προς όφελος του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού και με στόχο την αποκοπή της Δύσης από κάθε ενεργειακή δίοδο στη λατινική Αμερική. Ο νέος πρόεδρος κήρυξε άκυρα 76 συμβόλαια ξένων πετρελαϊκών ομίλων. Την ίδια στιγμή, επισκεφτόταν το φίλο του Τσάβες, ο οποίος έχει υπογράψει πετρελαϊκή συμφωνία με τη Βραζιλία και την Αργεντινή στερώντας έτσι τη Βολιβία από τους δύο βασικούς αγοραστές της (Μοντ, 1-1). Στη συνάντηση ο Τσάβες υποσχέθηκε μάλιστα να προμηθεύει την πρώην προμηθεύτρια χώρα με 250.000 βαρέλια ημερησίως με αντάλλαγμα γεωργικά προϊόντα (Ελευθεροτυπία, 5-1).
Ο Μοράλες δεν είναι παρά ένας ακόμα άνθρωπος του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού που αναρριχήθηκε στην προεδρία μιας νοτιοαμερικάνικης χώρας. Έτσι, εκτός από την ιστορική βάση της στην Κούβα, σήμερα η Ρωσία διαθέτει μία Βενεζουέλα υπό τη διοίκηση του πραξικοπηματία Τσάβες, μια Αργεντινή υπό το διπρόσωπο Κίρχνερ, μια κυβέρνηση των τρομοκρατικών αποσπασμάτων Τουπαμάρος στην Ουρουγουάη και την Παραγουάη, μια Βολιβία υπό την εξουσία του καρτέλ κοκαΐνης, και τελικά το συνεκτικό κρίκο και ηγέτη όλων αυτών – τη Βραζιλία του διεφθαρμένου νέου καθεστώτος Λούλα ντα Σίλβα. Οι παραπάνω χώρες συσφίγγουν τους δεσμούς τους και στήνουν κοινό τηλεοπτικό δίκτυο, δίκτυο αγωγών πετρελαίου και αερίου ενώ στα σκαριά βρίσκεται η δημιουργία μιας λεγόμενης «Κοινότητας των Λαών της Νοτίου Αμερικής» με πρωτοβουλία του Τσάβες. Και έπεται συνέχεια… Το Μεξικό, η Χιλή και η Νικαράγουα – το λαό της οποίας επεχείρησε τελευταία να εξαγοράσει ο Τσάβες προσφέροντας φτηνό πετρέλαιο – είναι ορισμένες από τις χώρες της περιοχής που κινδυνεύουν άμεσα να φαγωθούν από τους σοσιαλναζί.
Όμως οι τελευταίοι όσο περισσότερο προχωράνε και διαφθείρουν τις μάζες και τα έθνη της Νότιας Αμερικής, τόσο θα συναντούν στο διάβα τους αντιστάσεις και επαναστάσεις. Το υψηλό ποσοστό αποχής από τις εκλογές στη Βενεζουέλα αλλά και η απώλεια για το Μοράλες του παραδοσιακού του προπυργίου της Κοτσαμπάμπα κατά τις τελευταίες νομαρχιακές εκλογές αποτελούν δείγματα της ιδιαίτερα ασταθούς κι ετοιμόρροπης κυριαρχίας αυτών των καθαρμάτων.