Αφορμή γι’ αυτή τη νέα όξυνση, καθώς και για την επιστροφή των θλιβερών «Μακεδονομάχων» στο πολιτικό προσκήνιο (Παπαθεμελής, Ψωμιάδης, μητροπολίτης Άνθιμος, Μάρτης κτλ.), έδωσε η πολιτικά άστοχη κίνηση της μακεδονικής κυβέρνησης, στα τέλη του περασμένου χρόνου, να μετονομάσει το αεροδρόμιο των Σκοπίων από «Πέτροβετς» σε «Μεγάλο Αλέξανδρο». Αυτή η μετονομασία είναι αποτέλεσμα των εθνικιστικών εμμονών μιας μερίδας της μακεδονικής αστικής τάξης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σημερινή κυβέρνηση Γκρούεφσκι της Δημ. της Μακεδονίας είναι κυβέρνηση της εθνικιστικής (με την έννοια της μη φιλοβουλγάρικης) κυρίαρχης πια τάσης του VMRO, το οποίο προβάλλει το μύθο ότι το σημερινό μακεδονικό έθνος έχει ιστορικούς δεσμούς με τους αρχαίους Μακεδόνες, όπως τον ανάλογο εξίσου ανυπόστατο μύθο προβάλλει και ο ελληνικός εθνικισμός.
Αλλά σε κάθε περίπτωση μια από τις λιγότερο εθνοσοβινιστικές αστικές τάξεις των Βαλκανίων, ή μάλλον η λιγότερο εθνοσοβινιστική, είναι η μακεδονική. Αλλά και να μην ήταν, αυτήν την ονοματοδοσία κανείς δεν έχει δικαίωμα, χωρίς να είναι φασίστας, να την αμφισβητήσει από άποψη αρχής, δηλαδή να αμφισβητήσει ότι είναι δικαίωμα μιας κυρίαρχης χώρας να ονομάσει όπως θέλει το όποιο αεροδρόμιό της. Απλά, στη δοσμένη στιγμή αυτή η ονοματοδοσία, και μάλιστα η αλλαγή της, έδωσε στους ρωσόδουλους της Ελλάδας το πρόσχημα που αναζητούσαν για να ισχυριστούν πως η γειτονική μας χώρα κάνει τάχα αλυτρωτική προπαγάνδα και ότι έτσι παραβιάζει την Ενδιάμεση Συμφωνία. Αυτή εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί τη νομική βάση των σχέσεων Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Βεβαίως, αν δεν έβρισκαν αυτό, θα επινοούσαν κάποιο άλλο πρόσχημα. Απλά αυτό είναι κάπως πιο «ευπρόσωπο», για να σύρουν πίσω τους μια ελληνική κοινή γνώμη που είναι πια εντελώς δηλητηριασμένη από τα κάθε λογής εθνοσοβινιστικά ιδεολογήματα. Έτσι οι σοσιαλφασίστες μπόρεσαν και έθεσαν επί τάπητος αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει, και αυτό βέβαια δεν είναι και δεν ήταν ποτέ το όνομα: Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο διεθνής προσανατολισμός της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η οποία, με την επικείμενη ένταξή της στο ΝΑΤΟ την προσεχή άνοιξη, ξεφεύγει ακόμη περισσότερο από το ρωσο-σερβο-ελληνικό (προσθέστε και τον Ερντογάν) άξονα, τον άξονα του φαιοκόκκινου μετώπου, τον άξονα της ορθοδοξίας και του ισλαμοφασισμού. Αυτό είναι που τρώει τα σωθικά των ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών, καθώς βλέπουν τον κίνδυνο να τους ξεφύγει τελείως η χώρα αυτή και να τους χαλάσει, έτσι, ό,τι με κόπο εδώ και δεκαετίες προσπαθούν (και σε μεγάλο βαθμό τα έχουν καταφέρει) να πετύχουν.
Γι’ αυτό βλέπουμε να μπαίνει τώρα από το παράθυρο κάτι που δεν είχε ποτέ μπει από την πόρτα. Να χρησιμοποιείται δηλαδή για πρώτη φορά το ζήτημα της ονομασίας ως πολιτικός εκβιασμός, προκειμένου να μην ενταχθεί η χώρα αυτή στο ΝΑΤΟ. Μέχρι τώρα δηλαδή, κι αυτό είναι κάτι που το προβλέπει η Ενδιάμεση Συμφωνία (κατά τα άλλα εμείς τηρούμε τις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει...), η επίσημη θέση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν ότι η Δημοκρατία της Μακεδονίας είχε δικαίωμα να ενταχθεί σε διεθνείς οργανισμούς (π.χ. ΝΑΤΟ και ΕΕ) όχι βέβαια με το συνταγματικό της όνομα, αλλά ως ΠΓΔΜ (τι κακόηχη επινόηση κι αυτή!), με το όνομα δηλαδή που εμφανίζεται στον ΟΗΕ, ώσπου να βρεθεί «αμοιβαία αποδεκτή» (στην ουσία αυτή που θα επέβαλλε η Ελλάδα) λύση στο ζήτημα του ονόματος. Τώρα, με πρόσχημα τις «αλυτρωτικές βλέψεις» που υποτίθεται ότι υπονοεί η αλλαγή του ονόματος του αεροδρομίου, «υπενθυμίζεται ότι η ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας και η εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας της FYROM συνιστούν πλέον “πολιτικά προαπαιτούμενα„ για την ενσωμάτωση της γειτονικής χώρας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς» (Βήμα, 5 Γενάρη).
Κάτι, δηλαδή, που πριν δεν ήταν προαπαιτούμενο τώρα αποτελεί τέτοιο, και μάλιστα επισείεται η απειλή του βέτο από μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, αν δε λυθεί (τάχατες) το ζήτημα της ονομασίας της χώρας. Και στο δρόμο επιστρατεύεται και η ονομασία κάθε άλλου πράγματος μέσα στη χώρα αυτή. Με λίγα λόγια περάσαμε από την εξωφρενική αξίωση να αλλάξει μια χώρα το όνομά της στην ακόμα πιο εξωφρενική να αλλάζει το όνομα των αεροδρομίων της, ενδεχόμενα των δρόμων της, αύριο ίσως και των παιδικών κατασκηνώσεών της.
Είναι φανερό δηλαδή ότι και αυτό το πρόβλημα να λυνόταν πριν την ένταξη της Δημ. της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, πάλι κάποια άλλη πρόφαση, κάποιο άλλο «προαπαιτούμενο» θα έβρισκαν οι ρωσόδουλοι, προκειμένου να μην πάει η χώρα αυτή με τη Δύση. Και το έχουν ήδη βρει: «Η γραμμή της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να δώσει τη συγκατάθεσή της για ένταξη των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισμούς δίχως λύση των διμερών προβλημάτων» (Ελευθεροτυπία, 7 Γενάρη). Πιο κάτω αναφερόμαστε στην ηθελημένη αοριστία που κρύβει η έκφραση αυτή, ώστε να μπορεί να ανασύρεται ανά πάσα στιγμή ανάλογα με τη συγκυρία και να χρησιμοποιείται σα χατζάρα πάνω από τη γειτονική μας χώρα.
Για να δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά ακόμη κι αυτό το ζήτημα της ονομασίας του αεροδρομίου, για να καταλάβουμε γιατί πρόκειται για πρόσχημα.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΗΣΙΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ;

Όχι βέβαια. Αλλά κι εδώ, όπως και στο ζήτημα του ονόματος, ο παμπόνηρος ρωσόδουλος κάνει το θαύμα του. Εφευρίσκει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Σου λέει, δηλαδή, ότι, αφού υπάρχει ήδη ένα ελληνικό αεροδρόμιο με το όνομα «Μέγας Αλέξανδρος» (αυτό της Καβάλας) κανείς άλλος στον κόσμο δεν έχει το δικαίωμα να δώσει το ίδιο όνομα σε άλλο αεροδρόμιο.
Έλα όμως που δεν είναι έτσι! Από άρθρο της Κύρας Αδάμ στην Ελευθεροτυπία (8 Γενάρη) μαθαίνουμε τα εξής: «Επί της ουσίας, όμως, η Αθήνα ελάχιστα πράγματα μπορεί να κάνει όσον αφορά την ονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων. Η διαδικασία ονομασίας ή μετονομασίας αεροδρομίων είναι μονομερής ενέργεια και απαιτεί μόνον τη διεθνή κοινοποίησή της. Αεροδρόμια με την ίδια ονομασία, που ανήκουν όμως σε διαφορετικά FIR και έχουν μεταξύ τους απόσταση ασφαλείας, ώστε να μην “ακούν„ ταυτοχρόνως και οι δύο πύργοι ελέγχου, δεν αποτελούν διεθνώς πρόβλημα. Και οι δύο προϋποθέσεις δυστυχώς ισχύουν στην περίπτωση του αεροδρομίου των Σκοπίων. Το αεροδρόμιο της Καβάλας, που έχει μετονομαστεί σε “Μέγας Αλέξανδρος„, βρίσκεται στο FIR Αθηνών και έχει την ασφαλή απόσταση των 240 χλμ. από τα Σκόπια, γεγονός που αποτρέπει την εκδήλωση διαμαρτυρίας».
Ακόμη κι ο Θ. Πάγκαλος, υπεύθυνος του Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, ανέφερε ότι «καμία χώρα δεν έχει το copyright για να βαφτίσει μια άλλη, διότι θεωρώ ότι η εμμονή μας πείθει όλο και λιγότερο κόσμο και τελικώς έχει καταντήσει να μην έχει καμία πρακτική σημασία. Είναι προφανώς ακαλαίσθητη, ανιστόρητη και ενοχλητική η ιδέα να ονομάσουν το αεροδρόμιό τους “Αλέξανδρος ο Μέγας„, έχουν μάλιστα κάνει και ένα άγαλμά του (…) Αυτό είναι ένα γεγονός. Αλλά να γίνει πανστρατιά στην Ελλάδα και να το κάνουμε πρώτο θέμα και να το συζητάμε;» (στο ίδιο). Κι αυτός όμως δεν ξεφεύγει από τη ρώσικη πολιτική των εκβιασμών, αφού «δεν απορρίπτει την πρόταση να δυσκολέψουμε την πρόσβαση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ» (στο ίδιο).
Πάντως, η κίνηση αυτή της κυβέρνησης Γκρούεφσκι έκανε τον ειδικό μεσολαβητή του ΟΗΕ για το ζήτημα της ονομασίας Μάθιου Νίμιτς να δηλώσει πως έτσι οι προσπάθειές του διαμεσολάβησης «επηρεάζονται, και όχι θετικά» (Βήμα, 13 Γενάρη). Από την άλλη, όμως, στις συναντήσεις του που είχε στα Σκόπια με τον πρόεδρο Τσερβενκόφσκι, τον πρωθυπουργό Γκρούεφσκι και τον υπουργό Εξωτερικών Μιλόσοσκι μετέφερε τη δυσαρέσκεια της ελληνικής πλευράς και δήλωσε πως «το θέμα αφορά τις σχέσεις των δύο χωρών» (Ελευθεροτυπία, 15 Γενάρη). Εμφάνισε δηλαδή το ζήτημα ως διμερές και όχι ως διεθνές, όπως θα ήθελαν οι ρωσόδουλοι, ώστε να αυξηθούν οι διεθνείς πιέσεις στη μακεδονική κυβέρνηση.
Επίσης στον Τύπο καταγράφηκε η διαφωνία του προέδρου Τσερβενκόφσκι: «(…) τις προηγούμενες ημέρες υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις για έριδες μεταξύ προέδρου και κυβέρνησης μετά την αιφνιδιαστική μετονομασία των αεροδρομίων της χώρας» (Βήμα, 12 Γενάρη). Και σε συνέντευξή του στην Καθημερινή (3 Ιούνη) δήλωσε: «Η κυβέρνησή μας δημοσίως εξήγησε τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση για τη μετονομασία του αεροδρομίου. Μεταξύ των επιχειρημάτων μας δεν υπάρχει ούτε ένα που θα μπορούσε να θίξει τη γειτονική Ελλάδα. Δυστυχώς, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις. Ακολούθησε πλήθος σκληρών κατηγοριών και δηλώσεων. Ελπίζω ότι στο μέλλον και οι δύο πλευρές θα είναι πιο διακριτικές και λογικές» (η υπογράμμιση δική μας).

Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ

Η αλλαγή πάντως της ονομασίας των δύο αεροδρομίων της χώρας (το άλλο αεροδρόμιο μετονομάστηκε σε «Απόστολος Παύλος») πρέπει να συνδέεται και με τις εξελίξεις στο Κόσοβο, καθώς και με τη στάση της ηγεσίας της αλβανικής μειονότητας στη Δημ. της Μακεδονίας. Αυτή η μειονότητα έχει γίνει πια στρατηγικό εργαλείο του αλβανικού σοβινισμού, που έχει αναθαρρήσει μετά το Κοσσυφοπέδιο και ζητάει τα πάντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Δημ. της Μακεδονίας ο αλβανικός σοβινισμός γίνεται πιο απαιτητικός κάθε φορά που πάνω από τη χώρα δυναμώνει η ελληνική πίεση. Κάθε φορά που το πληγωμένο ζώο το δαγκώνει η ύαινα, αρχίζει να τσιμπολογάει και ο γύπας.
Συγκεκριμένα, η Ένωση για τη Δημοκρατική Ένταξη με ηγέτη τον Αλί Αχμέτι (πρώην αρχηγό των ένοπλων αλβανών ανταρτών στην περιοχή) «αποφάσισε να μποϊκοτάρει τη μακεδονική Βουλή, έπειτα από την υιοθέτηση από τη σλαβομακεδονική πλειοψηφία νόμων που δεν είχαν την έγκριση των αλβανικών μειονοτικών κομμάτων. Πρακτικά, οι Αλβανοί ερμηνεύουν τη Συμφωνία της Οχρίδας (13 Αυγούστου 2001), με την οποία τέθηκε τέλος στις ένοπλες συγκρούσεις Αλβανών και Σλαβομακεδόνων, ως “πράσινο φως„ για άσκηση βέτο σε κάθε απόφαση της κεντρικής κυβέρνησης ή του Κοινοβουλίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αχμέτι εκβιάζει πολιτικά την ευάλωτη κεντρική κυβέρνηση. Μετά τις εκλογές του Ιουλίου 2006 το κόμμα του είχε απειλήσει ότι, αν δε συμπεριλαμβανόταν στην κυβερνητική πλειοψηφία, δεν θα έφερε καμία ευθύνη για ενδεχόμενη νέα ένοπλη αντιπαράθεση (…) Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αντίληψης είναι η πρόσφατη πρόταση του αλβανού δημάρχου του διαμερίσματος Κερ των Σκοπίων, Ιζέτ Μεχίτι, να μετονομάσει σε ποσοστό 20% όλους τους δρόμους της περιοχής του με ονόματα ηρώων της ευρύτερης αλβανικής ταυτότητας. Μεταξύ άλλων, προτείνονται ονόματα αλβανών πεσόντων στον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου (…) Μάλιστα, η κυβερνητική πρωτοβουλία να μετονομάσει το διεθνές αεροδρόμιο των Σκοπίων (…) φαίνεται να συνδέεται και με την αλβανική πρωτοβουλία μετονομασίας στο Δήμο του Κερ. Στον ίδιο δήμο, στις 28 Νοεμβρίου 2006, ημέρα της εθνικής εορτής των Αλβανών, ο Ιζέτ Μεχίτι τοποθέτησε στην κεντρική πλατεία το άγαλμα του αλβανού εθνικού ήρωα Σκεντέρμπεη, το όνομα του οποίου έφερε η αλβανική ταξιαρχία των Ες-Ες, υπεύθυνη για την εξόντωση χιλιάδων σέρβων και σλαβομακεδόνων παρτιζάνων» (Ελευθεροτυπία, 4 Φλεβάρη).
Το «ελαφρυντικό», επομένως, του μακεδονικού εθνικισμού είναι ότι, και σ’ αυτήν την περίπτωση, απάντησε εθνικιστικά αμυνόμενος απέναντι σ’ έναν άλλο, εσωτερικά πιο επικίνδυνο εθνικισμό, τον αλβανικό, και δεν έκανε τις μετονομασίες με σκοπό να «ξυπνήσει» τα ελληνικά τέρατα.
Ο αρμόδιος για τη Διεύρυνση της ΕΕ επίτροπος Όλι Ρεν, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι «εξέφρασε ανησυχίες για την ένταση που σοβεί μεταξύ της κυβέρνησης και του μεγαλύτερου κόμματος της χώρας, που είναι η αλβανική Δημοκρατική Ένωση Ενσωμάτωσης. “Αυτό το είδος πολιτικού κλίματος δεν είναι εποικοδομητικό στην επίτευξη προόδου για την εκπλήρωση των κριτηρίων της ΕΕ„ δήλωσε ο Ρεν» (Ελευθεροτυπία, 9 Φλεβάρη). Αυτός ο Ρεν πρέπει να είναι πολύ βρόμικο πολιτικό πρόσωπο. Κάνει πάντα τα χατίρια κάθε φασισμού και κάθε τραμπούκου στα Βαλκάνια και γενικότερα.
Να λοιπόν πώς ο αλβανικός εθνικισμός χρησιμοποιείται από ευρωπαϊκές δυνάμεις (!) για να χτυπηθεί η Δημ. της Μακεδονίας… Σάμπως τα ίδια δεν έκαναν και στη Βοσνία, που τη διαμέλισαν κάνοντας τη χάρη στη Ρωσία και τους Σερβοβόσνιους φασίστες; Πότε έδειξε χαρακτήρα η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι στο σοσιαλφασισμό;
Αλλά και στα τέλη Γενάρη ο Γκρούεφσκι είχε ζητήσει από την ΕΕ ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, με το επιχείρημα ότι αυτό θα επέτρεπε να μειωθούν οι εθνικιστικές εντάσεις στα Βαλκάνια. Όταν όμως συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, εισέπραξε μια μεγαλοπρεπή άρνηση με το σαθρό επιχείρημα ότι «είναι πολύ νωρίς για να οριστεί ημερομηνία» (Ελευθεροτυπία, 31 Γενάρη).

Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ

Ας επανέλθουμε, όμως, σ’ αυτό που αναφερθήκαμε στην αρχή του άρθρου, στην αλλαγή δηλαδή επί τα χείρω της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης και συνολικά του ελληνικού πολιτικού κόσμου.
Είπαμε ότι ο στρατηγικός σκοπός των ρωσόδουλων είναι να μην ενταχθεί η Δημ. της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, αλλά στο ορθόδοξο τόξο στα Βαλκάνια. Το όνομα και τα άλλα προσκόμματα είναι απλώς οι μοχλοί πίεσης, προκειμένου να επιτευχθεί ο στρατηγικός στόχος.
Στη συζήτηση που είχε με το μεσολαβητή Νίμιτς στην Αθήνα η Μπακογιάννη τόνισε ότι η Ελλάδα θεωρεί ως μίνιμουμ συζήτησης την πρόταση που είχε κατατεθεί πριν από δύο χρόνια και πρόβλεπε την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια». Έθεσε δηλαδή ως ελάχιστο αυτό που οι γείτονές μας έχουν ήδη από τον καιρό που προτάθηκε απορρίψει και δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν. Κι αυτό το ξέρει η ελληνική κυβέρνηση. Άρα θέτει μια προϋπόθεση εκ των προτέρων απορριπτέα, ώστε να παρουσιάσει τη βέβαιη απόρριψη των εθνικά Μακεδόνων ως απόδειξη έλλειψης καλής θέλησης από μέρους τους και ως παραβίαση της πρόβλεψης της Ενδιάμεσης Συμφωνίας για σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών. Εκεί ακριβώς θα «πατήσει», για να βάλει βέτο, αν χρειαστεί, στην ένταξη της Δημ. της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Βάλει δε βάλει βέτο όμως, έτσι κι αλλιώς μια πιθανή συμφωνία ένταξης της οποιασδήποτε χώρας στο ΝΑΤΟ περνάει υποχρεωτικά από την ελληνική Βουλή. Οπότε, ακόμη και αν δε χρησιμοποιήσει το όπλο του βέτο για να μην εκτεθεί ανεπανόρθωτα σε όλη τη Δύση, η συμφωνία ένταξης δε θα περάσει από τη Βουλή, οπότε και πάλι πετυχαίνει το στόχο της.
Τη σκλήρυνση αυτή της ελληνικής στάσης και την αναντιστοιχία της με την Ενδιάμεση Συμφωνία δεν είμαστε οι μόνοι που τη βλέπουμε. Το ίδιο ακριβώς διακρίνει σε άρθρο της στην Ελευθεροτυπία και η Κύρα Αδάμ (22 Γενάρη): «Ερωτηματικά για την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στα Σκόπια αρχίζουν να δημιουργούν οι πρόσφατες τοποθετήσεις της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη. Όπως παρουσιάζονται αυτές οι τοποθετήσεις, εμπεριέχουν “ψήγματα„ άλλης πολιτικής, εκτός πλαισίου της Ενδιάμεσης Συμφωνίας (…) Συγκεκριμένα, τα “ψήγματα„ της νέας (;) πολιτικής αφορούν την υποβάθμιση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας Ελλάδας-Σκοπίων, αλλά και τη “σκλήρυνση„ της ελληνικής στάσης στην ευρωατλαντική πορεία της ΠΓΔΜ (…) Αν η τοποθέτηση αυτή ισχύει κατά γράμμα, τότε φαίνεται ότι το υπουργείο Εξωτερικών… έχει ήδη αρχίσει σκέψεις επανεξέτασης της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η οποία στο άρθρο 11 προνοεί ότι η ΠΓΔΜ μπορεί να εντάσσεται σε διεθνείς οργανισμούς με την προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ».
Γι’ αυτό και ο πρόεδρος Τσερβενκόφσκι δήλωσε: «Η αλλαγή ή η επανεξέταση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας είναι δυνατή μόνο με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών» (Ελευθεροτυπία, 24 Γενάρη).
Στην ομιλία του στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε ο Καραμανλής μίλησε με τραμπούκικη γλώσσα: «Η Ελλάδα υποστήριξε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να αποδώσει καθεστώς υποψήφιας χώρας στην ΠΓΔΜ. Αυτή η υποστήριξη δεν είναι ανεπιφύλακτη. Η ΕΕ έχει θέσει συγκεκριμένα προαπαιτούμενα, μεταξύ των οποίων η περιφερειακή συνεργασία και οι σχέσεις καλής γειτονίας. Αυτά συνεπάγονται την επίτευξη αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας, μέσω των διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Σ’ αυτή τη διαδικασία δεν έχουν θέση μονομερείς προκλητικές ενέργειες» (Ελευθεροτυπία, 25 Γενάρη).
Αυτή η καραμέλα για τις «σχέσεις καλής γειτονίας» είναι τόσο αόριστη και τόσο παρερμηνεύσιμη, που ο καθένας μπορεί να την πάρει όπως θέλει. Είναι, ας πούμε, υπέρ των σχέσεων καλής γειτονίας να θέλεις να επιβάλεις στο γείτονά σου το όνομα που εσύ θες και να του επιβάλλεις να μην ονομάζεται όπως εδώ και αιώνες ονομάζεται;

ΑΚΗΡΥΧΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ – ΤΟ «ΜΑΣΤΙΓΙΟ»…

Ας επανέλθουμε. Σε απάντηση όλων αυτών, οι αρχές της Δημ. της Μακεδονίας αρνήθηκαν για πρώτη φορά να δώσουν την άδεια στα δύο ελληνικά αεροπλάνα (το ένα του πρωθυπουργού και της συνοδείας του και το άλλο των δημοσιογράφων), καθώς επέστρεφαν από την περιοδεία Καραμανλή στα Βαλκάνια, να περάσουν από τον εναέριο χώρο τους, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν από το Βελιγράδι στην Αθήνα μέσω Βουλγαρίας, επιμηκύνοντας έτσι την πτήση κατά μία ώρα.
Στη συνέχεια του ιδιότυπου αυτού πολέμου το επόμενο θύμα ήταν μια εμπορική διαφήμιση της μακεδονικής κυβέρνησης στα αγγλικά, που δημοσιεύτηκε στο Βήμα (14 Φλεβάρη) και η οποία καλούσε κάθε ενδιαφερόμενο να επενδύσει κεφάλαια στη Δημ. της Μακεδονίας. Την αμέσως επόμενη μέρα η ελληνική εφημερίδα αναγκάστηκε να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη από το αναγνωστικό της κοινό (και όχι μόνο) και να υποσχεθεί πως δε θα το ξανακάνει!
Στα μέσα Μάρτη το υπουργείο Εξωτερικών της Δημ. της Μακεδονίας έκανε διάβημα διαμαρτυρίας στην ελληνίδα πρέσβειρα Ντόρα Γροσομανίδου, χαρακτηρίζοντας μισαλλόδοξο βίντεο της ΝΕΤ από στρατιωτική παρέλαση του 2005 στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο εμφανίζονταν έλληνες στρατιώτες να παρελαύνουν φωνάζοντας «είμαι Μακεδόνας, έχω αίμα ελληνικό και δεν θα χαρίσω το όνομα αυτό» (Βήμα, 20 Μάρτη).
Ο Καραμανλής συνέχισε τις απειλές για πιθανό βέτο μετά τη συνάντησή του με το σλοβένο ομόλογό του Γ. Γιάνσα (23 Απρίλη) και το ίδιο έκανε μετά τη 10η Σύνοδο Κορυφής των χωρών της ΝΑ Ευρώπης στο Ζάγκρεμπ (12 Μαΐου).

… ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ

Από την άλλη, υπάρχει και το «καρότο». Στις 17 Γενάρη εγκαινιάστηκε στο στρατόπεδο Ίλιντεν στα Σκόπια σχο-λείο εκμάθησης της ελληνικής γλώσ-σας για στελέχη του μακεδονικού στρατού, στα πλαίσια της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας και ειδικού προγράμματος του ΓΕΕΘΑ. Επίσης, δήμαρχοι και στελέχη της αυτοδιοίκη-σης από τη Δημ. της Μακεδονίας επι-σκέφθηκαν το Δήμο Συκεών στη Θεσ-σαλονίκη και ενημερώθηκαν για τη λειτουργία του ΚΕΠ και την παροχή υπηρεσιών κοινωνικής πολιτικής. Βέ-βαια, ο δήμαρχος Σ. Δανιηλίδης πέταξε το καρφί του: «Μπορούμε να προχωρή-σουμε σεβόμενοι την ιστορική αλήθεια» (Ελευθεροτυπία, 29 Μαΐου).
Επίσης, σοβαρότατο μοχλό πίεσης από μέρους των ρωσόδουλων αποτελούν οι τεράστιες, αναλογικά, ελληνικές επενδύσεις στη γειτονική μας χώρα. Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια έχουν επενδυθεί στη χώρα 1 δις ευρώ ελληνικά κεφάλαια και η συμμετοχή της Ελλάδας είναι σημαντική, αφού κατέχει πάνω από 60% του επενδυμένου κεφαλαίου, τοποθετώντας τους επενδυτές από την Ελλάδα στην πρώτη θέση μεταξύ των ξένων επενδυτών. Αν μάλιστα προσέξει κανείς το σχετικό πίνακα (Βήμα, 6 Απρίλη), θα παρατηρήσει ότι οι 3 πρώτοι μεγαλύτεροι έλληνες επενδυτές (σύνολο επενδύσεων 513 εκατ. ευρώ, δηλ. πάνω από τις μισές ελληνικές επενδύσεις!) είναι κρατικοί ή ελεγχόμενοι από το κράτος οργανισμοί (Ελληνικά Πετρέλαια, Εθνική Τράπεζα και ΟΤΕ). Που σημαίνει ότι δυνητική απειλή απόσυρσης οποιαδήποτε στιγμή, ως μέσο άσκησης πολιτικών πιέσεων από ελληνικής πλευράς, θα επιφέρει οικονομική αναστάτωση στη χώρα!

ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΟΠΟ

Ποιοι άλλοι θα έτειναν το πιο ευήκοον ους στις Σειρήνες των σοσιαλφασιστικών απειλών, αν όχι τα παχύδερμα οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές;
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο είναι η πολιτική τους, αλλά στο τέλος υποχωρούν μπροστά στη ρώσικη στρατηγική, έχοντας την αυταπάτη ότι με υποχωρήσεις στην Ελλάδα θα σώσουν τις βάσεις τους στη Σούδα. Έτσι έγινε και σ’ αυτή την περίπτωση.
Αρχικά βλέπουμε τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Σον Μακόρμακ να κινείται στο χώρο της διπλής ονομασίας (Ελευθεροτυπία, 2 Φλεβάρη), κάτι με το οποίο συμφωνούν και οι Μακεδόνες, ως έσχατη λύση. Πριν όμως αλέκτορα φωνήσαι τρις και μετά από ελληνικά διαβήματα για διόρθωση αυτών των δηλώσεων, τόσο ο ίδιος ο Μακόρμακ όσο κι ο υφυπουργός Εξωτερικών Μπερνς δήλωσαν πως η αμερικανική θέση δεν έχει αλλάξει (Ελευθεροτυπία, 6 Φλεβάρη).
Στις 14 Φλεβάρη η ελληνική κυβέρνηση θέτει για πρώτη φορά στο ΝΑΤΟ το θέμα της ονομασίας. Σύμφωνα με αμερικανικές διπλωματικές πηγές, το ίδιο θέμα έθεσε και η πρέσβειρα των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, προσθέτοντας ότι «πρέπει να αποφεύγονται πράξεις που θεωρούνται προκλητικές» (Ελευθεροτυπία, 15 Φλεβάρη).
Στις 21 Φλεβάρη η Ελευθεροτυπία δημοσιεύει άρθρο με τίτλο Προς αναβολή η ένταξη των Σκοπίων, στο οποίο γράφονται τα εξής: «Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η Ουάσιγκτον, στα πλαίσιο του ΝΑΤΟ σκέπτεται σοβαρά να αναβάλει την ένταξη της ΠΓΔΜ κατά περίπου ένα χρόνο, δηλαδή την άνοιξη του 2009». Όπερ έδει δείξαι!
Σε νομοσχέδιο που πήγε να περάσει η αμερικάνικη κυβέρνηση από τη Γερουσία σχετικά με τη στήριξη της ένταξης στο ΝΑΤΟ, μπήκε, πέρα από τη συνταγματική ονομασία με την οποία έχουν αναγνωρίσει οι ΗΠΑ τη Δημ. της Μακεδονίας, μέσα σε παρένθεση και η ονομασία FYROM (Ελευθεροτυπία, 20 Μάρτη). Στο ίδιο μάλιστα άρθρο αναφέρονται και οι δικαιολογίες στις οποίες θα στηρίξουν οι Αμερικάνοι μια αναβολή της ένταξης των Μακεδόνων στο ΝΑΤΟ: «Ο αμερικανικός παράγοντας έχει εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για την κατάσταση που επικρατεί σε Σκόπια και Αλβανία σε ό,τι αφορά τις προϋποθέσεις (διαφθορά, εγκληματικότητα) για ένταξή τους στην Ατλαντική Συμμαχία. Επίσης η Ουάσιγκτον εμφανίζεται ενοχλημένη για το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα αρραγές πολιτικό μέτωπο στην ΠΓΔΜ, αφού σοβεί η αντιπαράθεση μεταξύ Σλαβομακεδόνων και Αλβανοφώνων, γεγονός που δεν επιτρέπει την είσοδό της στο ΝΑΤΟ στην παρούσα φάση (…) Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (…) δεν επιθυμεί, εφόσον δεν προχωρεί η ΝΑΤΟϊκή προοπτική της ΠΓΔΜ, να έρθει σε ευθεία ρήξη με την Ελλάδα και παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται δυσαρεστημένο με την ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή». Αυτά βρομάνε πολύ και δεν πρέπει να είναι άσχετα με το ρόλο που έχει αναλάβει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα βαλκανικά ζητήματα ο άνθρωπος του Κλίντον Νεγκροπόντε, ο ουσιαστικός διάδοχος του ρωσόδουλου Τένετ στις αμερικάνικες υπηρεσίες ασφαλείας.
Κατά τα άλλα, η αμερικάνα υπουργός Εξωτερικών Ράις σε επιστολή της στον ομόλογό της Μιλόσοσκι τονίζει ότι «η έλλειψη αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας δεν πρέπει να εμποδίσει την πορεία ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ» (Βήμα, 19 Απρίλη). Πρόκειται για μια από τις πλευρές της οξύτατης πάλης γραμμών που έχει ξεσπάσει τους τελευταίους μήνες μάσα στους κόλπους της κυβέρνησης Μπους, ακόμα και μέσα στο ίδιο το Στέιτ Ντηπάρτμεντ.

Η… ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Σε συνέντευξή της στο Μέγκα η Μπακογιάννη, σε ερώτηση πού διαφωνούμε με τους Αμερικανούς, απάντησε: «Σε πολλά πράγματα διαφωνούμε. Διαφωνούμε στο θέμα των Σκοπίων, διαφωνούμε στο θέμα του Κοσόβου» (Ελευθεροτυπία, 12 Μάρτη). Δεν έμεινε και τίποτε άλλο στα Βαλκάνια, θα λέγαμε εμείς. Και συνεχίζει το άρθρο: «Οι χθεσινές τοποθετήσεις της υπουργού Εξωτερικών εμφανίζουν την κυβέρνηση Καραμανλή σε τροχιά σύγκρουσης με την Ουάσιγκτον στο θέμα της τελικής λύσης του θέματος των Σκοπίων».
Συγκρίνετε, τώρα, τις θέσεις αυτές με τον τίτλο του Βήματος (3 Ιούνη) μετά την πρόσφατη επίσκεψη Παπούλια στη Μόσχα: «Μήνας του μέλιτος» στις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας! Κοιτάξτε και τη ρώσικη θέση στο επίμαχο ζήτημα: «Στο πρόβλημα του ονόματος της πΓΔ της Μακεδονίας η ρωσική θέση δεν είναι πολύ σαφής. Η Ρωσία αναγνωρίζει τη σημασία που έχει για την Ελλάδα το ζήτημα, αναγνωρίζει τις σχετικές προσπάθειες και τις αποφάσεις της Ελλάδας, δεν παύει όμως να συμμερίζεται τα προβλήματα του πληθυσμού της πΓΔ της Μακεδονίας» (στο ίδιο). Αυτή είναι θέση, κύριοι! Και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ. Κανένας δεν πάει χαμένος, τους θέλουμε και τους δυο δικούς μας. Μόνο που η Ελλάδα έχει το ρόλο του κακού, δηλαδή να σπρώχνει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας μακριά από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, και η Ρωσία το ρόλο του καλού, δηλαδή, καθώς είναι απογοητευμένη από τη Δύση, να την απορροφάει μέσα της. Το έχουμε πει τόσες φορές, αυτή είναι η τακτική σκούπα-φαράσι. Σκούπα είναι οι ηλίθιοι δυτικοί ιμπεριαλιστές, που, ωθούμενοι από προβοκάτορες στην υπηρεσία της Μόσχας, συγκρούονται τελικά με φιλικές τους χώρες. Αυτές τις χώρες τις δυσαρεστημένες με τη Δύση τις μαζεύει μετά η Ρωσία στο φαράσι της. Το σημείο στο οποίο αποκαλύπτεται πόσο προβοκατόρικη είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι ένα: Δε διαμαρτυρήθηκε ποτέ που πρώτη η Ρωσία από τις δύο υπερδυνάμεις αναγνώρισε τη Δημοκρατία της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα, αλλά έκανε τα πάντα για να μην την αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ και χάλασε τον κόσμο όταν την αναγνώρισε. Αυτό συνεχίζεται και σήμερα. Αυτό θα γίνεται όσο η γειτονική χώρα, παρ’ όλο που θα απειλείται από διαμελισμό και διάλυση, δε θα υποκύπτει στην προστασία της ορθόδοξης μεγάλης αδελφής της. Αν ποτέ υποκύψει, τότε οι προβοκάτορες Καραμανλής, Παπανδρέου, Καρατζαφέρης και Σία θα ανακαλύψουν ότι το όνομα Μακεδονία μας κάνει αδέλφια, όπως ξαφνικά ανακάλυψαν πως το Αιγαίο μας κάνει άδέλφια, όταν στην εξουσία ήρθε ο άνθρωπος του άξονα Ρωσίας-Ιράν, ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν.

ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ

Επειδή το ζήτημα με τη μετονομασία του αεροδρομίου δεν μπορούσε να δικαιολογήσει στα μάτια του ελληνικού πληθυσμού την απότομη όξυνση που επιδίωξε η κυβέρνηση, έπρεπε να βρει κάποια εύλογη δικαιολογία. Αφέθηκε λοιπόν να διαρρεύσει η δικαιολογία ότι όλα αυτά γίνονται για να μη χάσει η ΝΔ ψήφους προς την πλευρά του κόμματος Καρατζαφέρη, το οποίο επενδύει πολιτικά στην όξυνση του Μακεδονικού. Ψήφους οι οποίες είναι πολύτιμες, καθώς η διαφορά ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα είναι πια οριακή και οι εκλογές θα παιχτούν ψήφο-ψήφο.
Έτσι λένε οι «διαρροές».
Μα το θέμα το σήκωσε η ίδια η κυβέρνηση. Δεν προκλήθηκε από κανέναν Καρατζαφέρη να το κάνει, ούτε της είπε ο Καρατζαφέρης να το περιφέρει μέχρι και στη μακρινή Νέα Ζηλανδία και στην Αυστραλία στους έλληνες ομογενείς, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να ψηφίσουν στις επικείμενες εκλογές. Άλλωστε, αν ο πραγματικός στόχος του Καραμανλή ήταν να μη χάσει τις εκλογές και να έχει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να κυβερνήσει και να εφαρμόσει το υποτίθεται μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά του, τώρα που διαθέτει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα άλλαζε τον εκλογικό νόμο και θα έκανε περίπατο μετά τις εκλογές, προκηρύσσοντας γρήγορα άλλες, σε περίπτωση που θα κέρδιζε με ισχνό ποσοστό.
Στο «επιχείρημα» με τη διαρροή ψήφων προς την πλευρά Καρατζαφέρη τον σιγοντάρει και ο Παπανδρέου, ενισχύοντας το παραμύθι ότι αυτή είναι η αιτία της όξυνσης του Μακεδονικού στις μέρες μας. Η κυβέρνηση το κάνει για να μη χάσει ψήφους, λέει ο Παπανδρέου.
Επί της ουσίας του ζητήματος, η πολιτική τους είναι πανομοιότυπη σα δυο σταγόνες νερό: «Στο ΠΑΣΟΚ (…) παραπέμπουν στα όσα είχε δηλώσει ο κ. Παπανδρέου κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών στις 2 Νοεμβρίου 2006 στη Βουλή. Ο κ. Παπανδρέου είχε τότε επισημάνει πως η κυβέρνηση “οφείλει να δηλώσει ότι σε κάθε περίπτωση η ένταξη της FYROM στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο όταν θα υπάρξει αμοιβαία ικανοποιητική λύση για το ζήτημα του ονόματος„» (Βήμα, 22/5).
Και, για να φανεί ότι σε τελική ανάλυση ο «λαός» είναι που θέλει αυτή την πολιτική κι όχι μόνο οι ηγεσίες των κομμάτων, η εφημερίδα Πρώτο Θέμα (ήταν δυνατόν να λείπει ο Τριανταφυλλόπουλος-Κόκκαλης από το παιχνίδι;) βάζει την GPO να διενεργήσει δημοσκόπηση, με βάση την οποία το 61% των ερωτηθέντων δε θέλει την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ ως FYROM, ενώ το 69,7% δεν αποδέχεται λύση που να περιέχει τη λέξη Μακεδονία (Ελευθεροτυπία, 11 Ιούνη).
Όταν έρχεται, λοιπόν, ο σκοτεινός και σίγουρα υφεσιακός Μπερνς στην Αθήνα για να καθησυχάσει το τέρας, λέγοντας ότι το θέμα της ένταξης της Δημ. της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ «δεν είναι κάτι επείγον» (Ελευθεροτυπία, 11 Ιούνη, με το φοβερό τίτλο Lexotanyl στο Σκοπιανό), την ώρα εκείνη ακριβώς ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γ. Κουμουτσάκος προσθέτει κι άλλα προαπαιτούμενα, υπενθυμίζοντας ότι στα κριτήρια της ένταξης στο ΝΑΤΟ περιλαμβάνονται «ο σεβασμός των σχέσεων καλής γειτονίας, η πλήρης εφαρμογή του κράτους δικαίου και η πάταξη κάθε μορφής λαθρεμπορίου» (Βήμα, 10 Ιούνη).
Οποία ειρωνεία! Κοιτάξτε την Ελλάδα, τόσες δεκαετίες μέλος του ΝΑΤΟ (πάνω από 50 χρόνια), και αποτελεί πρότυπο σχέσεων καλής γειτονίας, πλήρους εφαρμογής του κράτους δικαίου, να μη μιλήσουμε τώρα για την πάταξη κάθε μορφής λαθρεμπορίου!