Ο ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ ΠΡΟΒΟΚΑΡΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΠΟΥ ΔΙΕΞΑΓΕΙ ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Το Ισραήλ και οι κυβερνήσεις του έχουν κά νει στο παρελθόν ορισμένους άδικους πολέμους κατά των Αράβων και έχουν ασκήσει επεκτατική πολιτική σε βάρος των Παλαιστίνιων συνήθως στο πλευρό και σε συμμαχία με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Όμως ο πόλεμος που το πεδίο διεξαγωγής του βρίσκεται σήμερα στη Γάζα είναι ανάμεσα στο Ισραήλ και στον προτεταμένο βραχίονα του νεοχιτλερικού άξονα Ρωσίας-Ιράν-Κίνας που λέγεται Χαμάς. Πρόκειται για ένα δίκαιο πόλεμο από την πλευρά του Ισραήλ που παλεύει για την ύπαρξή του απέναντι στους νέους χιτλερικούς και στο νέο ολοκαύτωμα των Εβραίων που ετοιμάζουν, όπως δίκαιος ήταν και ο πόλεμος που το Ισραήλ διεξήγαγε πριν δύο χρόνια κατά των ναζιστών της Χεζμπολάχ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η στάση του Ισραήλ απέναντι στον παλαιστινιακό λαό είναι σωστή όλο αυτόν τον καιρό, ιδιαίτερα όσο αφορά τη στάση τους στους ισραηλινούς οικισμούς στη Δυτική Όχθη, ή ότι είναι σωστές οι διπλωματικές του κινήσεις, και ότι η πολιτική προετοιμασία της παγκόσμιας κοινής γνώμης γι αυτόν τον πόλεμο έγιναν με τον σωστό τρόπο. Όχι δεν έγιναν και αυτό οφείλεται στα ιδεολογικά και πολιτικά βαρίδια που σέρνει ιστορικά η ηγετική τάξη αυτού του πολέμου η ισραηλινή αστική τάξη. Όμως τα λάθη ακόμα και οι αθλιότητες μιας πλευράς και το δίκιο της σε ένα πόλεμο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Οι λαοί, τα έθνη, τα κράτη μπαίνουν στους πολέμους με τα ελαττώματά τους. Το ζήτημα είναι ποιο είναι το στρατόπεδο που προκαλεί τον πόλεμο και επιζητά μέσα από αυτόν την ιστορική οπισθοδρόμηση και στη συγκεκριμένη περίπτωση τον κανιβαλισμό.
Τα φερέφωνα του νεοχιτλερικού άξονα παντού στον κόσμο και πιο πολύ στην προπαγανδιστικά ρωσοκρατούμενη χώρα μας αντιστρέφουν την πραγματικότητα και εμφανίζουν σε αυτόν τον πόλεμο το Ισραήλ σαν την άδικη και μάλιστα τη χιτλερική πλευρά και τον πόλεμο τάχα άνισο σε βάρος των ισλαμοναζιστών της Χαμάς. Στη χώρα μας σφιχτά ενωμένοι στην πλευρά των νεοναζιστών της Χαμάς, βρίσκονται οι ανοιχτοί ναζιστές της Χρυσής Αυγής, οι κνίτες, οι συνασπισμαίοι και οι ψευτοαναρχικοί αντισημίτες σοσιαλφασίστες.
Την αντιστροφή τους οι απανταχού νεοχιτλερικοί τη στηρίζουν σε μια σειρά γκεμπελίστικα ψέματα και λογικές απάτες που τις υιοθετούν και τις αναπαράγουν οι περισσότεροι δυτικοί ιμπεριαλιστές για να κατευνάσουν το νεοναζιστικό άξονα και να έχουν φτηνό πετρέλαιο και ησυχία στις διεθνείς αγορές τους υποχρεώνοντας το Ισραήλ να πάψει να υπερασπίζεται την εδαφική του κυριαρχία και την ύπαρξη.
Το βασικότερο ψέμα των νεοχιτλερικών είναι ότι την εκτόξευση των πυραύλων κατά του Ισραήλ την προκάλεσε το Ισραήλ επειδή τάχα χωρίς λόγο έχει αποκλείσει τη λωρίδα της Γάζας, οπότε η Χαμάς απαντάει με πυραύλους για να σπάσει αυτόν τον αποκλεισμό. Η αλήθεια είναι ότι η Χαμάς άρχισε να εκτοξεύει αυτούς του πυραύλους το 2005 μόλις δύο βδομάδες αφού το Ισραήλ είχε αποχωρήσει χωρίς κανέναν όρο από τη λωρίδα της Γάζας, και μάλιστα είχε αποχωρήσει ολοκληρωτικά αδειάζοντας από ισραηλινούς εποίκους κάθε οικισμό εντός της Γάζας χωρίς να προβεί στη συνέχεια σε οποιοδήποτε αποκλεισμό της. Αυτήν την πλήρη και άνευ όρων αποχώρηση το Ισραήλ δεν την έχει κάνει ακόμα για την Δυτική Όχθη από την οποία όμως δεν έχει εκτοξευτεί ούτε ένας πύραυλος, ούτε έχει εξαπολυθεί από την κυβέρνησή της η οποιαδήποτε απειλή ότι το κράτος του Ισραήλ πρέπει να εξαφανιστεί από το χάρτη. Στον αποκλεισμό της Γάζας το Ισραήλ προχώρησε όταν η Χαμάς κατέλαβε πραξικοπηματικά όλη την εξουσία εκεί, εξοντώνοντας τη Φατάχ και αφού κλιμάκωσε την εκτόξευση πυραύλων. Τον αποκλεισμό τον έκανε το Ισραήλ ακριβώς για να μην επιτρέψει στη Χαμάς να τροφοδοτηθεί και να εξοπλιστεί με πιο σύγχρονους, πιο ακριβείς και πιο μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους που θα μπορούσαν να πλήξουν όλο το Ισραήλ.
Η βασική λογική απάτη είναι η θεωρία της ανισομετρίας στην απάντηση του Ισραήλ, δηλαδή ότι οι ισραηλινοί απαντάνε με βομβαρδισμούς ή επίγειες επιχειρήσεις σκοτώνοντας εκατοντάδες παλαιστίνιους αμάχους ενώ οι πύραυλοι της Χαμάς δεν σκοτώνουν ούτε δεκάδες ισραηλινών αμάχων. Αυτή η συλλογιστική επιτρέπει σε οποιαδήποτε ναζιστική χώρα ή συμμορία να σκοτώνει από το έδαφος μιας χώρας λίγους αμάχους μιας άλλης χώρας, αλλά όποτε το θελήσει και επί χρόνια, απαιτώντας από αυτήν αν θέλει να απαντήσει να κάνει κάτι αντίστοιχο αλλά όχι να εξουδετερώσει την πηγή των πληγμάτων και να τα σταματήσει. Ποιο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο θα δεχόταν όλοι οι κάτοικοί του να απειλούνται να σκοτωθούν ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε (όσο θα τελειοποιούνται τα πυρά των βομβαρδιστών) από μια ξένη εχθρική δύναμη, μόνο και μόνο επειδή αυτή σε αυτή τη φάση σκοτώνει μόνο τρία άτομα το χρόνο και όχι 100 ή 500; Ποιο κράτος δεν θα διέθετε όλη του την ισχύ για να εξουδετερώσει αυτή την πηγή τρόμου, ιδιαίτερα όταν αυτή έχει διακηρυγμένο στόχο καταγραμμένο και καταστατικά να εξαφανίσει το δοσμένο κράτος από το χάρτη, δηλαδή να διαπράξει γενονοκτονία σε βάρος του; Άλλωστε το Ισραήλ δοκίμασε να αποθαρρύνει τη Χαμάς να εκτοξεύει πυραύλους βομβαρδίζοντας κατά καιρούς θέσεις εκτόξευσης πυραύλων στη Γάζα και μια φορά, το 2007 με μαζική επίθεση.
Αν όμως ένα κράτος δεν εξουδετερώσει τους βομβαρδιστές του σε ένα άλλο, σίγουρα θα εξαφανιστεί από αυτούς. Και αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο όσο αυτοί έχουν σύμμαχους παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις πολύ ισχυρότερες από το Ισραήλ.
Στην πραγματικότητα η καταγγελία του Ισραήλ για ανισόμετρη απάντηση βρίσκεται στον πυρήνα της στρατιωτικής και πολιτικής στρατηγικής της Χαμάς. Αυτή η στρατηγική θα ήταν αδύνατο να υπάρξει αν ο πόλεμος της Χαμάς ενάντια στο Ισραήλ, όπως και της Χεζμπολάχ πριν δυόμιση χρόνια δεν ήταν μέρος ενός παγκόσμιου πολέμου ενάντια στο Ισραήλ.
Η Χαμάς, όπως και η Χεζμπολάχ δίνουν τον πόλεμό τους βασικά στο πολιτικό επίπεδο και εκεί τον κερδίζουν. Αρχίζουν λοιπόν να προβοκάρουν τον κύριο εχθρό τους, το Ισραήλ εν προκειμένω, βάζοντας μπροστά τους σαν ασπίδες τους αμάχους, ιδιαίτερα τα παιδιά. Δηλαδή βομβαρδίζουν το Ισραήλ μέσα από σπίτια και μέσα από πυκνοκατοικημένες περιοχές, και αποθηκεύουν τα όπλα τους σε αυτές, σε τζαμιά, σε νοσοκομεία, σε δημόσια κτίρια. Για να τους απαντήσει ο εχθρός τους είναι υποχρεωμένος μαζί με αυτούς να σκοτώσει αμάχους και παιδιά «ασπίδες». Τις εικόνες της απάντησης θα τις φωτογραφήσει αμέσως ο τηλεοπτικός μηχανισμός των ισλαμοναζί και το παγκόσμιο προπαγανδιστικό δίκτυο του άξονα -που δουλεύει με μπόλικους πληρωμένους και άμισθους πράκτορες μέσα σε όλες τις χώρες- θα τις προβάλλει αμέσως σε όλες τις τηλεοράσεις της γης και συχνά με το κατάλληλο σχόλιο. Έτσι όλοι οι άνθρωποι θα δουν τα εκατοντάδες τραυματισμένα ή νεκρά παιδιά από τα χέρια των «αιμοδιψών εβραίων». Όμως ελάχιστοι άνθρωποι θα δουν τα θύματα των ισλαμοναζήδων του Σουδάν όταν ακρωτηριάζουν, βιάζουν οδηγούν στην πείνα τα δεκάδες χιλιάδες θύματα της βίας τους στο Νταρφούρ. Ελάχιστοι θα δουν δεκάδες χιλιάδες παιδάκια να βγαίνουν ακρωτηριασμένα ή νεκρά για μήνες ολόκληρους και για χρόνια μέσα από τα ισοπεδωμένα κτίρια του Γρόζνυ και των μαρτυρικών χωριών της Τσετσενίας, και κανείς δεν θα δει τους ακρωτηριασμένους μέσα σε φριχτά μαρτύρια ήρωες της τσετσενικής αντίστασης. Ούτε θα δουν ποτέ οι πληθυσμοί της γης στην ίδια ένταση, διάρκεια και ωμότητα τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, τους βασανισμένους και βιασμένους πολίτες της Βοσνίας από τους σέρβους «αδελφούς» μας.
Γιατί ποτέ οι μικροί λαοί που σφάζονται από το νεοναζιστικό άξονα και οι λαοί γενικά που πολεμάνε τίμιους αγώνες δεν έχουν την πολυτέλεια να στήνουν κάμερες πάνω από τη φρίκη και ούτε παθιάζονται για να δώσουν τα καλύτερα πλάνα από το θάνατο των δικών τους. Το τελευταίο γιατί συνήθως αυτοί που κάνουν τους δίκαιους πολέμους επιμένουν στο να ζητάνε κυρίως τη λογική των λαών για να αποσπάσουν από αυτούς συμπαράσταση ενώ οι φασισμοί επικαλούνται πάντα το συναίσθημα. Γι αυτό παίζουν τόσο πολύ με το θάνατο, με τη φρίκη και με τα παιδιά, κυρίως με τα παιδιά. Γι αυτό άλλωστε πάντα θα δει κανείς τους σοσιαλφασίστες να βάζουν μπροστά στις διαδηλώσεις τους παιδιά. Αλλά και αν οι αδύνατοι λαοί έχουν στη διάθεσή τους κάποια μέσα, και μπορούν να προβάλουν προπαγανδιστικά τους θανάτους βασικά σαν μαρτυρία για τη βία που δέχονται και όχι για να παίξουν με τα αισθήματα, δεν έχουν το αναγκαίο παγκόσμιο πολιτικό δίκτυο για να τα προβάλουν όλα αυτά και να τα σχολιάσουν με τον τρόπο και την καταιγιστική συχνότητα με τον οποίο κάνουν αυτή τη δουλειά τα παγκόσμια πολιτικά δίκτυα του φασισμού. Κυρίως δεν έχουν παγκόσμιο δίκτυο για να κατεβάσουν ταυτόχρονα οργανωμένες μάζες φασιστών αλλά και μερικών αδαών φιλελεύθερων στους δρόμους όλων των πρωτευουσών του κόσμου και έτσι να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά πάνω στη φρίκη που οι ίδιοι παρουσίασαν προηγούμενα στις τηλεοράσεις. Έτσι δεν υπήρξαν ποτέ παγκόσμιες διαδηλώσεις ούτε για τα αιματηρά όργια της Τσετσενίας, της Βοσνίας, του Νταρφούρ, δηλαδή για τις πραγματικές μαζικές και κυρίως στοχευμένες, δηλαδή πραγματικά γενοκτονικές σφαγές αμάχων που συνεχίζονται επί μήνες και χρόνια. Ούτε ποτέ υπήρξε μια οποιαδήποτε πορεία ενάντια στις στοχευμένες σφαγές ισραηλινών αμάχων από τους αυτόχειρες γενοκτόνους ισλαμοναζιστές, ούτε μια πορεία υπέρ των σφαγιασμένων 3000 αμερικανών πολιτών που θάφτηκαν πάλι από τους ισλαμοναζήδες κάτω από τα ερείπια των δίδυμων πύργων. Υπήρξαν μόνο μαζικές εκδηλώσεις χαράς για τους τελευταίους στον αραβικό κόσμο. Ως γνωστό για τους φαικόκκινους νεοναζί οι εβραίοι και οι αμερικανοί δεν είναι άμαχοι πολίτες, είναι συμμέτοχοι στα εγκλήματα των ηγετών τους, γι αυτό είναι δίκαιο να πεθαίνουν όπως αυτοί. Αντίθετα μόλις οι ανθρώπινες ασπίδες που χρησιμοποιούν οι ισλαμοναζιστές σαν ομήρους και σαν προπαγανδιστική εικόνα πεθάνουν κάτω από τις βόμβες του Ισραήλ τότε όλοι οι φαιοκόκκινοι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους από φρίκη για τους αθώους νεκρούς και μέσα σε λίγα λεπτά βρίσκονται στους δρόμους γιατί πρώτη φορά στη ζωή τους είδανε γενοκτονία και μάλιστα ακριβώς εκεί που δεν υπάρχει.
Έτσι σήμερα μόνο ο νεοναζισμός -σαν σοσιαλιμπεριαλισμός δηλαδή σαν ανεστραμμένος μαρξισμός– που έχει στα χέρια του την κατάλληλη διεθνή πολιτική γραμμή και την αναγκαία διεθνή διείσδυση, την κατάλληλη προπαγανδιστική εικόνα και την απαράμιλλη ικανότητά του να σκηνοθετεί «λαϊκές διαμαρτυρίες» των πολιτικών στρατών του μπορεί αρκετά εύκολα να κερδίζει πολιτικά τους πολέμους που ο ίδιος προκαλεί. Δηλαδή μπορεί να πετυχαίνει τέτοια διεθνή κατακραυγή στην κοινή γνώμη και τέτοια διεθνή πολιτική απομόνωση χωρών, ιδιαίτερα των μικρών που δέχονται τα πλήγματά του, ώστε να τα οδηγεί και σε στρατιωτική ήττα. Αυτό είναι πιο εύκολο να συμβεί στο Ισραήλ που είναι ταυτόχρονα «προικισμένο» αρνητικά με το από παλιά καλά ριζωμένο αντισημιτικό μίσος αλλά και με τα λάθη και τα εγκλήματα της δικιάς του αστικής τάξης, ιδιαίτερα με το συνεχιζόμενο έγκλημα του εποικισμού και τεμαχισμού των παλαιστινιακών εδαφών της Δυτικής Όχθης.
Να λοιπόν γιατί το Ισραήλ που από στρατιωτική άποψη βρίσκεται σε μεγάλη υπεροπλία σε σχέση με την Χαμάς, βρίσκεται σε χιλιάδες φορές πιο αδύναμη πολιτική θέση από αυτήν από την πρώτη στιγμή, και κινδυνεύει να χάσει και αυτόν τον πόλεμο ακόμα και αν τον κερδίσει στρατιωτικά. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη και θα διαπιστώσει ότι το Ισραήλ έχει στο πλευρό του σήμερα από κρατική άποψη α) έναν ουσιαστικά έκπτωτο πρόεδρο μιας υπερδύναμης η οποία βρίσκεται σε απόλυτη διεθνή πολιτική απομόνωση και σε στρατιωτικό και σε οικονομικό αδιέξοδο, και β) τη μικρή Τσεχία. Ενώ δηλαδή ο Μπους τοποθετείται υπέρ του Ισραήλ όχι μόνο ο καιροσκόπος Ομπάμα τον αφήνει εντελώς μόνο του αλλά και το δημοκρατικό κόμμα αρθρογραφεί εναντίον του Ισραήλ. Όσο για την ηρωϊκή Τσεχία, αυτή κατάφερε να γίνει η πρώτη προεδρία της ΕΕ που απομονώθηκε και αποδοκιμάστηκε από τους ευρωπαίους φίλους της Ρωσίας και προδότες της Γεωργίας επειδή τόλμησε να υποστηρίξει το Ισραήλ ενάντια στους ισλαμοναζήδες. Είναι η δεύτερη φορά που η μεγαλορώσικη πολιτική χτυπάει έναν τσέχο πρωθυπουργό επειδή στήριξε το Ισραήλ. Η πρώτη φορά ήταν το 1952 όταν με τις ίντριγκες του αντισημίτη Σουσλόφ εκτέλεσε τον διεθνιστή γραμματέα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας Σλάνσκι που με εντολή του Στάλιν εξόπλισε το ισραηλινό κράτος. Δεν πρέπει ποτέ οι μαρξιστές να ξεχνάνε ότι το κράτος αυτό ήρθε στον κόσμο κύρια χάρη στην υποστήριξη της σταλινικής ΕΣΣΔ που δεν δίστασε γι αυτό να συγκρουστεί μετωπικά με την Αγγλία και με τους άραβες μοναρχοφασίστες φίλους της και να τσακίσει τις μεγάλες ταλαντεύσεις των ΗΠΑ.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτού του πολέμου όσο και να είναι γνωστοί οι αρχικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί συσχετισμοί. Εκείνο για το οποίο είμαστε σίγουροι είναι ότι αυτός ο πόλεμος αποφασίστηκε από το νεοναζιστικό άξονα. Χωρίς την έγκριση της Ρωσίας ποτέ η υποτακτική της Χαμάς δεν θα αναλάμβανε την τεράστια ευθύνη του τερματισμού της εκεχειρίας, δηλαδή την ουσιαστική ευθύνη της κήρυξης του πολέμου με το Ισραήλ. Ήδη βλέπουμε τη ρώσικη διπλωματία να παίρνει τα ηνία από τις μισοπαράλυτες ΗΠΑ και μάλιστα να στέλνει το στόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο για να διατρανώσει ότι ακόμα και η νατοϊκή Ελλάδα δεν είναι πια νατοϊκή αλλά ένας υπάκουος σύμμαχος του Κρεμλίνου. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η υπερδύναμη πιστεύει ότι θα είναι ο πολιτικά κερδισμένος της μάχης. Περιμένει ότι η προβοκάτσια της Χαμάς θα αδυνατίσει παραπέρα τις δυνάμεις της Φατάχ που έχουν δει τι σημαίνει δικτατορία και ξενοδουλεία της Χαμάς και θέλουν ειρηνική συνύπαρξη με το Ισραήλ μέσα σε ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Αυτές οι δυνάμεις θα προδοθούν τώρα από τον ρωσόδουλο Αμπάς που φωνάζει τώρα υπέρ της Χαμάς παίζοντας για τη Φατάχ τον προδοτικό ρόλο που έπαιζε ο ρωσόδουλος Σινιόρα για το πατριωτικό αντισυριακό μέτωπο όταν φώναζε υπέρ της Χεζμπολάχ την ώρα που αυτή προκαλούσε το Ισραήλ. Επίσης η Ρωσία περιμένει ότι η προβοκάτσια της Χαμάς θα αδυνατίσει παραπέρα και τις τρεις κυβερνήσεις του αραβικού κόσμου που αντιστέκονται στον ισλαμοφασισμό, την Αιγυπτιακή, την Σαουδαραβική και την Ιορδανική σέρνοντας τις μάζες στους δρόμους πίσω από το άρμα της Χαμάς και του Ιράν. Εννοείται ότι η ίδια η Ρωσία θα παίξει το γνωστό συνήθως νικηφόρο παιχνίδι της του «κέντρου» ανάμεσα στη Χαμάς και το Ισραήλ ή καλύτερα ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Συρία. Ήδη το Ισραήλ έχει για τα καλά μασήσει σε αυτό το παιχνίδι αφού συνεχίζει να βλέπει σαν φίλο της ειρήνης τον Αμπάς, ενώ ως τα χθες συζητούσε και με τη Συρία με μεσολαβητή τον άλλο ρώσο πράκτορα, τον Ερντογάν που επίσης παριστάνει τον φιλοδυτικό. Να γιατί διάφοροι ρώσοι πράκτορες παριστάνουν προς τα έξω τον ενδιάμεσο όπως, ο Παπανδρέου, ή ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας Σταινμάγιερ. Να γιατί ο Καραμανλής πριν δώσει την άδεια στο ρώσικο στόλο να εγκατασταθεί στο Αιγαίο είχε δώσει άδεια πριν λίγους μήνες στο Ισραήλ να πραγματοποιήσει γυμνάσια στην ίδια θάλασσα μαζί με την Ελλάδα.
Όλοι αυτοί πατάνε στο παλιό σύνδρομο του Ισραήλ να στηρίζεται για την άμυνά του ιδιαίτερα στις ιμπεριαλιστικές χώρες, κυρίως στις μισητές στον κόσμο για τον ηγεμονισμό τους ΗΠΑ αλλά και να διατηρεί καλές σχέσεις με τους ρώσους σοσιαλιμπεριαλιστές συμμαχώντας μαζί τους ενάντια σε άλλες τριτοκοσμικές χώρες, όπως πχ το Ιράκ του Σαντάμ Χουσείν. Έτσι το Ισραήλ υποτιμάει την ανάγκη για τις μόνες σωτήριες στρατηγικές συμμαχίες, εκείνες με τις τριτοκοσμικές χώρες και συγκεκριμένα με τις αραβικές που σήμερα πιέζονται τόσο πολύ από τον άξονα. Ήδη πριν ξεκινήσει τον πόλεμο αυτό το Ισραήλ δεν εξάντλησε τις δυνατότητες συνεννόησης και δεν έδωσε περισσότερο χρόνο στη διπλωματικές προσπάθειες της Αιγύπτου, της Σ. Αραβίας και της Ιορδανίας ώστε να απομονώσει περισσότερο τη Χαμάς στην κοινή γνώμη αυτών των χωρών και παγκόσμια. Αισθάνθηκε ασφαλές καθώς είχε την ανοιχτή ενθάρρυνση των ΗΠΑ και την προφανώς πιο έμμεση της Ρωσίας.

Μπορούμε να διακινδυνεύσουμε την πρόβλεψη ότι εκείνο που δεν θα επιτρέψει επ ουδενί η Ρωσία είναι μια καθαρή στρατιωτική νίκη του Ισραήλ που θα αναιρούσε το «μεσολαβητικό» της ηγεμονικό ρόλο σαν εγγυητή της κατάστασης «ούτε ειρήνη-ούτε πόλεμος». Αν αυτό δεν το πετύχει θα στρέψει στρατιωτικά ενάντια στο Ισραήλ και τη Συρία και τη Χεζμπολάχ και ίσως και το Ιράν, χώρια που θα αναγκάσει έτσι τις ΗΠΑ και την ΕΕ να σπεύσουν κάθιδρες και να απαιτήσουν από το Ισραήλ να σταματήσει κάθε πολεμική επιχείρηση στο όνομα της διατήρησης της παγκόσμιας ειρήνης.
Βεβαίως όταν γίνονται πόλεμοι αλλάζουν συχνά απρόβλεπτα και οι συσχετισμοί και οι συνειδήσεις. Μπορεί δηλαδή να φαίνεται από πρώτη άποψη ότι ευνοημένοι θα βγουν από αυτόν τον πόλεμο οι χώρες του νεοναζιστικού άξονα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν ένας πολεμικός φασιστικός άξονας εμφανίζεται ένας άλλος σχηματίζεται αυτόματα ενάντιά του. Κάθε πόλος μιας αντίθεσης γεννάει τον αντίθετό του πόλο. Το Ισραήλ έχασε τον πόλεμο με την Χεζμπολάχ, δηλαδή σε πρώτο επίπεδο με το Ιράν και τη Συρία, όμως μετά από αυτήν την ήττα και εξ αιτίας αυτής της ήττας οι υπόλοιπες αραβικές χώρες άρχισαν να βλέπουν το Ισραήλ σαν μικρότερο εχθρό από όσο τη Συρία και το Ιράν. Η ιστορία παίζει παράξενα παιχνίδια. Οι φασίστες είναι εξαιρετικοί στις ίντριγκες αλλά ποτέ δεν ήταν εξαιρετικοί στη διαλεκτική που λέει ότι κανείς δεν μπορεί να κλείσει τους λαούς σε ένα μπουκάλι χωρίς να ασκήσει πάνω τους μια δύναμη τόσο τεράστια που δεν μπορεί να τη συγκρατήσει κανένας φελλός.