ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ 2ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ

Την Κυριακή 23 Νοέμβρη 2008 πραγματοποιήθηκε στο Αμύνταιο της Φλώρινας το 2ο Συνέδριο του Ουράνιου Τόξου, του πολιτικού κόμματος της εθνικής μακεδονικής μειονότητας στη χώρα μας.
Στις εργασίες του Συνεδρίου συμμετείχαν αντιπρόσωποι από πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπου υπάρχει η μακεδονική μειονότητα. Οι συνθήκες που πραγματοποιήθηκε το Συνέδριο αποκαλύπτουν τη διπλή τακτική του πολιτικού καθεστώτος απέναντι στο Ουράνιο Τόξο, τακτική που εφαρμόζεται και απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η μια πλευρά αυτής της τακτικής είναι η πίεση και η απομόνωση.
Η πίεση εκφράστηκε με την παρουσία των ναζιστών της «Χρυσής Αυγής» σε ρόλο «διαμαρτυρόμενων πολιτών» που κρατήθηκαν μακριά από το χώρο του Συνεδρίου από την αστυνομία. Ωστόσο πέρασαν άνετα από τον αστυνομικό έλεγχο στην είσοδο της πόλης για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Όταν λέμε έλεγχο εννοούμε την επίδειξη ταυτότητας και διπλώματος άδειας και ερωτήσεις του τύπου «που πάτε; Για ποιο λόγο έρχεστε εδώ;» Όταν η τριμελής αντιπροσωπεία της ΟΑΚΚΕ διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό τον έλεγχο και ζήτησε το όνομα του υπεύθυνου αξιωματικού της αστυνομίας η απάντηση ήταν ότι «το κάνουμε για την προστασία σας»!!!
Η απομόνωση εκφράστηκε με την παντελή απουσία απ’ το Συνέδριο οποιουδήποτε ελληνικού πολιτικού κόμματος ή οργάνωσης (πλην βέβαια της ΟΑΚΚΕ) που εμφανίζονται σαν φίλοι της μακεδονικής μειονότητας. Η βαθύτερη αιτία αυτής της στάσης βρίσκεται στο γεγονός ότι το Ουράνιο Τόξο αρνείται επίμονα να συνθηκολογήσει με τη φιλορώσικη-αντιδυτική γραμμή του καθεστώτος και αντιστέκεται ειδικά στην πολλαπλή ταχτική εισοδισμού με διαφορά πρόσωπα που κάνει ο Συνασπισμός για να σύρει το ΟΤ στο φιλορώσικο άρμα. Επιμένει με δυο λόγια η ηγεσία του ΟΤ εδώ και τόσα χρόνια να μένει στη φιλοευρωπαϊκή του και γενικότερα δημοκρατική και διεθνιστική γραμμή.
Η άλλη πλευρά της καθεστωτικής τακτικής απέναντι στο ΟΤ είναι παράλληλη με εκείνη της πίεσης και της απομόνωσης και συνδυάζεται με αυτήν. Πρόκειται για την τακτική του «κατευνασμού» και της απορρόφησης του ΟΤ. Αυτή συνίσταται στην προσπάθεια, ιδιαίτερα των ρωσόφιλων που εμφανίζονται και σαν σλαβόφιλοι, αφού στραγγίξουν το ΟΤ από κάθε εσωτερική υποστήριξη, να το ρίξουν εξαντλημένο στον αντιδυτικισμό και στην αγκαλιά της αντιδυτικής ψευτοαριστεράς ή να το διασπάσουν και να το προβοκάρουν ρίχνοντάς το στο μακεδονικό εθνικισμό με τη βοήθεια λίγων δίχως αρχές εθνικιστικών στοιχείων της μακεδονικής μειονότητας που το ΟΤ τα έχει πετάξει έξω από τις γραμμές του και τα έχει απομονώσει μέσα από σκληρές εσωκομματικές πάλες (ιδίως την ομάδα Πασόη). Στην τακτική του «κατευνασμού» και της απορρόφησης νομίζουμε ότι οφείλεται και το γεγονός ότι το καθεστώς επέτρεψε τώρα στο δήμο Αμυνταίου να παραχωρήσει στο Ουράνιο Τόξο το Πνευματικό Κέντρο της πόλης για τη διεξαγωγή του συνεδρίου του όπως του παρέχει μερικές φορές και αίθουσες κάποιου κύρους στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και μαζί με αυτά αστυνομική προστασία από τους φασίστες στις εκδηλώσεις του. Όμως αυτή η τυπική πολιτική αστυνομική προστασία είναι μέρος του σχεδίου πολιτικής εξόντωσης που στηρίζεται στον αποκλεισμό και την απομόνωση. Γιατί υπονοεί ότι ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν στηρίζει το ΟΤ αλλά διαδηλώνει εναντίον του οπότε τάχα μόνο η αστυνομία και ο νόμος μπορούν να το σώσουν. Αν όμως η χώρα αυτή ήταν πραγματικά δημοκρατική τότε δεν θα μπορούσαν να εμφανίζονται οι φασίστες έξω από τις εκδηλώσεις του ΟΤ σαν οργισμένος λαός, γιατί απ’ έξω και μέσα στις εκδηλώσεις του θα βρισκόταν μαζικά ο ελληνικός λαός, σαν δημοκρατία, σαν αριστερά, σαν δημοκρατικός τύπος για να διαδηλώνει υπέρ της αναγνώρισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων. Και τότε οι φασίστες δεν θα μπορούσαν καν να ξεμυτίσουν. Αλλά τώρα τι ανάγκη έχουν οι φασίστες όταν επικεφαλής της αντιμειονοτικής, αντισημιτικής, αντιευρωπαϊκής εθνοφασιστικής πλατφόρμας τους είναι η «αριστερά» επικεφαλής όλων των ελληνικών κομμάτων και όλων των ελληνικών ΜΜΕ, και ενώ σαν το πιο συνεπές «εθνικό και αντιιμπεριαλιστικό» κόμμα στο μακεδονικό εμφανίζεται το νεοναζιστικό αλλά «καθώς πρέπει» κοινοβουλευτικό κόμμα, το ΛΑΟΣ;
Είναι γεγονός πάντως ότι και αυτή η παροχή κάποιων στοιχειωδών όρων πολιτικής νομιμότητας και κάποιας προσωπικής ασφάλειας για τα στελέχη του δεν θα υπήρχε αν το ΟΤ δεν είχε δεθεί με την ευρωπαϊκή πολιτική ζωή και με τις ευρωπαϊκές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ή στο βάθος, αν δεν ακολουθούσε επί χρόνια μια πολιτική σπάνια για καταπιεσμένη και μάλιστα βαλκανική εθνική μειονότητα, δηλαδή μια πολιτική σεβασμού των συνόρων της χώρας στην οποία ζει, καταδίκης κάθε αποσχιστικής απόπειρας και ιδιαίτερα κάθε βίας με αυτό το στόχο, και άρνησης κάθε πολιτικής υποταγής στο εθνικό κράτος-μητέρα, μια πολιτική συμμετοχής στο δημοκρατικό αγώνα του λαού της χώρας στην οποία ζει.
Από την Ελλάδα συμμετείχαν στο συνέδριο και χαιρέτισαν ο Αμπντουλχαλίμ Ντεντέ, ηγετικό στέλεχος της πάντα συνεπούς στη δημοκρατική ενότητα των εθνικών μειονοτήτων Τούρκικης Μειονοτικής Κίνησης. Ο Ντεντέ μίλησε και σαν εκπρόσωπος της Αντιεθνικιστικής Κίνησης. Από την πλευρά της ΟΑΚΚΕ χαιρέτισε το συνέδριο ο γραμματέας της ΚΕ σ. Ηλίας Ζαφειρόπουλος με μια τοποθέτηση που προκάλεσε αίσθηση και χειροκροτήθηκε θερμά*. Τέλος ο Γ. Βαλλιανάτος χαιρέτισε το Συνέδριο σαν ΕΠΣΕ (Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών Ελσίνκι).
Πρώτοι από τους καλεσμένους του Συνέδριου το χαιρέτισαν οι: Max Simeoni, πρώην Ευρωβουλευτής εκπρόσωπος του μητρικού κόμματος του Ουράνιου Τόξου, Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία – Ευρωπαϊκό Πολιτικό Κόμμα (EFA-EPP), Jan Diedrichsen , Διευθυντής της Ομοσπονδιακής Ένωσης των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (FUEN) με μια εξαιρετική ομιλία που τόνισε ότι μέσα στις αρχές της Ένωσης εκτός βέβαια από την αρχή της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων των μειονοτήτων είναι και η αρχή της μη αλλαγής των υπάρχοντων συνόρων, αντιπρόσωπος από το κόμμα των Μακεδόνων της Βουλγαρίας – OMO Ilinden Pirin,και αντιπρόσωπος των Μακεδονικών Οργανώσεων της Αλβανίας.
Εμείς εδώ έχουμε να πούμε για μια ακόμα φορά ότι δεν πρόκειται να αφήσουμε ποτέ μόνους τους, τους δημοκράτες του ΟΤ και ποτέ μόνη της μέσα στη αισχρή καταπίεση της τη μακεδονική εθνική μειονότητα. Αυτό είναι για μας υποχρέωσή αρχής απέναντι στο παλιό επαναστατικό ΚΚΕ και στον ΔΣΕ που τα μέλη τους στήνονταν στον τοίχο πάνω απ όλα γιατί υποστήριζαν τα δημοκρατικά δικαιώματα της μακεδονικής μειονότητας. Είναι επίσης υποχρέωσή μας από άποψη αρχής για την κατάκτηση της πολιτικής δημοκρατίας στη χώρα μας και την αποτροπή του φασισμού. Όσο υπάρχουν έλληνες πολίτες που δεν έχουν δικαίωμα να διδάσκονται τη μητρική τους γλώσσα από το ελληνικό κράτος, όσο υπάρχουν άνθρωποι που είναι μέλη αυτής της εθνικής μειονότητας και πολέμησαν για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία της χώρας μας ή μετανάστευσαν για οικονομικούς λόγους και βρίσκονται τώρα στο εξωτερικό και δεν τους επιτρέπεται να επιστρέψουν σε αυτήν, όσο δεν δίνονται αποζημιώσεις σε όσους από αυτούς οι περιουσίες δημεύτηκαν από το εμφυλιοπολεμικό κράτος, όσο η χώρα μας εμποδίζει μια γειτονική χώρα και ένα γειτονικό έθνος να απολαύσουν την κρατική τους κυριαρχία και ύπαρξη, όσο με λίγα λόγια συνεχίζεται αυτή η καταπιεστική πολιτική απέναντι στους πιο αδύναμους η χώρα μας θα βαδίζει προς το φασισμό. Και αυτό δεν πρέπει κανείς μα κανείς δημοκρατικός και προοδευτικός άνθρωπος να το επιτρέψει.

*Βασικά σημεία αυτής της τοποθέτησης θα δημοσιεύσουμε στο επόμενο φύλο της Νέας Ανατολής όταν θα έχουμε στα χέρια μας το μαγνητοφωνημένο κείμενο των ομιλιών από τους συναγωνιστές του Ουρ. Τόξου.