Να εμποδίσουμε το Χρυσοχοΐδη και
το νέο ΠΑΣΟΚ να χτίσουν το αστυνομικό σοσιαλφασιστικό κράτος

Κανένα υπουργείο στη νέα κυβέρνηση δεν άρχισε να ασκεί διοίκηση τόσο άμεσα και με τέτοια καταρρακτώδη ταχύτητα όσο το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Πρόκειται για το υπουργείο που ο νέος υπουργός, ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, ονόμασε « Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη».
Αυτή η ταχύτητα δεν είναι καθόλου τυχαία. Αυτό θα είναι το πιο βασικό υπουργείο της νέας κυβέρνησης. Ο υπουργός του είναι το πιο διαλεχτό στέλεχος της ρωσόδουλης κλίκας Παπανδρέου και η δουλειά του είναι η πιο βασική: να επιταχύνει τις διαδικασίες φασιστικοποίησης της αστυνομίας και αστυνομικοποίησης της πολιτικής ζωής. Έχουμε αποδώσει εδώ και 15 χρόνια στον Χρυσοχοΐδη τον χαρακτηρισμό του ρωσόδουλου και η πρακτική του ποτέ ως τώρα δεν μας έχει διαψεύσει.
Τον είχαμε πρωτοπροσέξει όταν σαν υφυπουργός εμπορίου πάλευε με αυτοθυσία σε ένα διαγωνισμό του δημοσίου για να αγοραστούν ρώσικα ελικόπτερα διάσωσης που όλοι οι ειδικοί απέρριπταν. Στη συνέχεια τον είδαμε σαν υπουργό εμπορίου να εξαφανίζει τη μισή ελληνική φαρμακοβιομηχανία φτιάχνοντας ένα νόμο που όριζε σαν επιτρεπτή τιμή των φαρμάκων που παράγονταν στην Ελλάδα την ελάχιστη που θα υπήρχε στην ΕΕ. Έτσι όσες φαρμακοβιομηχανίες δεν ήταν πιο ανταγωνιστικές από όλες τις αντίστοιχες τις ΕΕ έκλεισαν ή έφυγαν από την Ελλάδα. Στο διάστημα αυτό τον είδαμε πάντα πρωταγωνιστή της λαλιωτικής γραμμής της στρατηγικής συμμαχίας του ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΝ και της εκκαθάρισης και ξεθεμελίωσης όλου του παλιού αυτοδυναμικού ΠΑΣΟΚ. Η ορμή του Χρυσοχοΐδη ήταν τέτοια ώστε έφτασε να προτείνει αλλαγή ακόμα και του ονόματος και του συμβόλου του ΠΑΣΟΚ. Μετά τον είδαμε σαν υπουργό Δημόσιας Τάξης να συλλαμβάνει σε χρόνο μηδέν την εντελώς ασύλληπτη ως τότε “17Ν” και μάλιστα με έναν εντελώς «ιδανικό» τρόπο. Δηλαδή «πακεταρίστηκαν» αποκλειστικά κάποια εκτελεστικά μέλη της και δεν αγγίχτηκε ποτέ ούτε ένα πρόσωπο που να έχει σχέση με τον κρατικό μηχανισμό, ιδιαίτερα με την αστυνομία και με την ΕΥΠ και καμιά απολύτως σχέση με την «καθώς πρέπει» πολιτική σκηνή και τις κυβερνήσεις. Δηλαδή συνέχισε να μένει ανεξήγητο το πώς αυτή η οργάνωση δολοφόνων που στόχευε με σφαίρες όποιον στόχευαν πολιτικά οι ρωσόδουλοι, έμενε εντελώς ασύλληπτη για 28 ολόκληρα χρόνια. Χάρη στην «εξολόθρευση» της “17Ν” ο σκοτεινός και στυφός αυτός τύπος έγινε πολύ αγαπητός στους δυτικούς αστούς και ιμπεριαλιστές και έτσι μπόρεσε από τότε να γίνει το πιο πολιτικά απρόσβλητο και σεβαστό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ.

Ο υπουργός της αστυνομίας το πρώτο πρόσωπο στο φασιστικό κράτος

Στο άρθρο μας για το αποτέλεσμα των εκλογών που δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα μας και δημοσιεύεται και σε αυτό το φύλλο της Νέας Ανατολής εξηγούμε γιατί το «δεξί χέρι» του πανίσχυρου αυτή τη στιγμή αρχηγού του ΠΑΣΟΚ πήρε ένα τυπικά πολύ παρακατιανό υπουργείο. Γράψαμε : «Στην αστική δημοκρατία ο υπουργός της αστυνομίας δεν είναι από τα πιο βασικά πρόσωπα. Στο φασισμό συμβαίνει το αντίθετο. Γιατί η αστυνομία είναι το βασικό εργαλείο εξουσίας του κάθε φασισμού, ιδιαίτερα του ναζισμού και του σοσιαλφασισμού. Το φασιστικό κράτος είναι πάνω απ όλα ένα αστυνομικό κράτος. Ειδικά σήμερα μόνο με μια φασιστική αστυνομία μπορούν οι ρωσόδουλοι να οργανώσουν και να αναπτύξουν παραπέρα την πολιτική προβοκάτσια, να δέσουν το ποινικό με το πολιτικό έγκλημα και να οικοδομήσουν τελικά έναν πελώριο και πανταχού παρόντα μηχανισμό βίας για να εκκαθαρίσουν τους πολιτικούς και οικονομικούς αντιπάλους του νέου καθεστώτος που χτίζουν».

Ο Χρυσοχοΐδης επιβεβαίωσε σε χρόνο μηδέν το παραπάνω απόσπασμα. Μόλις εγκαταστάθηκε στην καρέκλα του υπουργού προχώρησε στην εξαγγελία αποφάσεων που η ηγετική κλίκα και ο ίδιος προφανώς είχαν πάρει από πολύ καιρό προηγούμενα και άρχισε την άμεση εφαρμογή των πιο καίριων από αυτές. Το βασικό περιεχόμενο αυτών των αποφάσεων είναι ο απόλυτος έλεγχος από τον ίδιο, δηλαδή από τη ρωσόδουλη κλίκα του ΠΑΣΟΚ όλης της αστυνομικής δουλειάς της χώρας και η εκκαθάριση κάθε πυρήνα ή προσώπου που θα μπορούσε να αντισταθεί σε αυτήν. Ήδη πριν κάτσει ο Χρυσοχοΐδης στην καρέκλα του είχε αποφασιστεί από την κλίκα Παπανδρέου η διάλυση του Υπουργείου Ναυτιλίας και η υπαγωγή του Λιμενικού Σώματος - που πάντα υπαγόταν σε αυτό - στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Αυτό το τελευταίο μας είναι αδύνατο να το ονομάσουμε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δηλαδή να δεχτούμε τον προκλητικό ευφημισμό με το οποίο το βάφτισε ο σοσιαλφασίστας νονός του. (Το υπόλοιπο Υπουργείο Ναυτιλίας απορροφήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών. Η βαθύτερη αιτία αυτής της διάλυσης αυτού του υπουργείου ήταν η παραπέρα αποδυνάμωση του πολιτικού ρόλου του εφοπλιστικού κεφάλαιου που εξακολουθεί να είναι το ισχυρότερο δυτικόφιλο κεφάλαιο της χώρας). Παράλληλα ο Χρυσοχοΐδης εξήγγειλε ότι από δω και εμπρός η υπηρεσία Δίωξης Οικονομικού εγκλήματος θα υπάγεται σε αυτόν και όχι στο Υπουργείο Οικονομικών. Αυτό σημαίνει ότι η ΥΠΕΔΑ (πρώην ΣΔΟΕ) δεν θα στέλνεται στα μελλοντικά θύματα των πολιτικών εκκαθαρίσεων από το Υπουργείο Οικονομίας -που συνήθως το αναλαμβάνουν οι κάπως πιο δυτικόφιλοι υπουργοί για να καθησυχάζουν τις αγορές και να τρώνε και τις μούντζες από το λαό- αλλά απευθείας από τον αρχηγό της αστυνομίας. Με τις ίδιες εξαγγελίες ο νέος υπουργός υποσχέθηκε εκ βάθρων αλλαγές στο πυροσβεστικό σώμα, ένα σώμα που ξέφευγε από τον έλεγχό των ρωσόδουλων και του οποίου ένας από τους ρόλους είναι να διαλευκάνει εμπρησμούς και στην πόλη (εμπρησμούς εργοστασίων στα πλαίσια του βιομηχανικού σαμποτάζ) και στην ύπαιθρο.
Όμως η πρώτη μεγάλη εξαγγελία του Χρυσοχοΐδη που μπήκε σε εφαρμογή μια βδομάδα αφότου αυτός κάθησε στην καρέκλα του ήταν η υπαγωγή και της ΕΥΠ -που μέχρι τώρα υπαγόταν στο Υπουργείο Εσωτερικών - στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Πρόκειται για το πιο σημαντικό και πιο ανησυχητικό μέτρο συγκέντρωσης αστυνομικής ισχύος στη χώρα. Την ΕΥΠ κανείς δεν τολμούσε να την υπαγάγει ως τώρα στην αστυνομία γιατί αυτό θα σήμαινε ότι η αντι-κατασκοπεία και η κατασκοπεία θα περνούσαν στην αστυνομία, δηλαδή ότι ο πολιτικός αντίπαλος στο εσωτερικό της χώρας θα μπορεί πια εύκολα να ταυτιστεί με τον εξωτερικό εχθρό. Η υπαγωγή έγινε ταχύτατα με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που υπογράφτηκε από τον Παπούλια σαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από τον Παπανδρέου σαν πρωθυπουργού και από το Υπουργικό Συμβούλιο μία βδομάδα μετά τις εκλογές. Ότι πρόκειται για μια πραξικοπηματική και αντισυνταγματική ενέργεια αποδεικνύεται από την 3 της πράξης που αναφέρει επί λέξει:
«Έχοντας υπ όψιν... 1…2…….3. Την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικώς επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ανάθεσης των υπηρεσιών ασφάλειας της χώρας στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη για τον ενιαίο και άμεσο συντονισμό αυτών σε θέματα εθνικής ασφάλειας αλλά και την αντιμετώπιση δραστηριοτήτων τρομοκρατικών οργανώσεων και άλλων ομάδων οργανωμένου εγκλήματος…. Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.) υπάγεται στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη” ! (η υπογράμμιση δική μας).
Έτσι απλά έγινε το πραξικόπημα χωρίς καμιά προσπάθεια να υπάρξει οποιαδήποτε εξήγηση από οποιονδήποτε για το ποια ήταν αυτή η «εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη» που έκαναν αναγκαία αυτήν την υπαγωγή!!! Αυτό σημαίνει πεντακομματικός κοινοβουλευτικός φασισμός.

Αυτό το θεσμικό πραξικόπημα διευκόλυνε και το πιο επείγον καθήκον του σοσιαλφασισμού που ήταν η άμεση έξωση του εισαγγελέα Παπαγγελόπουλου από την ηγεσία της ΕΥΠ. Είχαμε γράψει πριν τις εκλογές ότι η τοποθέτηση αυτού του διώκτη του Κόκκαλη και της σοσιαλφασιστικής τρομοκρατίας στην ηγεσία της ΕΥΠ από τον προηγούμενο υπουργό Εσωτερικών το καλοκαίρι του 2009 ήταν ο πιο επείγον λόγος για τον οποίο οι σοσιαλφασίστες έριξαν εσπευσμένα την κυβέρνηση φτάνοντας μέχρι τους καταιγιστικούς εμπρησμούς του Αυγούστου. Το ότι αυτοί έπρεπε να κινηθούν γρήγορα αποδείχτηκε όταν ο Παπαγγελόπουλος συνέλαβε κάποια μέλη και άρχισε να εξαρθρώνει σε ελάχιστο χρόνο έναν κρίκο της σοσιαλφασιστικής τρομοκρατίας, τους «πυρήνες της φωτιάς». Στη θέση του Παπαγγελόπουλου ο Χρυσοχοΐδης τοποθέτησε τον Κ. Μπίκα, Διευθυντή του γραφείου του γερο-μπάτλερ της ρώσικης διπλωματίας σήμερα Πρόεδρου της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια. Ταυτόχρονα τοποθέτησε στην ΕΥΠ τον υποδιοικητή της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας Φ. Παπαγεωργίου που ήταν το δεξί χέρι του Χρυσοχοΐδη στην «εξάρθρωση» της 17Ν. Λίγο πριν τον αποκεφαλισμό του Παπαγγελόπουλου ο Χρυσοχοΐδης αποκεφάλισε έναν άλλο άνθρωπο κλειδί που προφανώς θα συνεργάστηκε καλά μαζί με τον Παπαγγελόπουλο για τη σύλληψη των μελών των «πυρήνων», τον Διευθυντή της Κρατικής Ασφάλειας Δ. Σοφιό. Αυτόν τον αντικατέστησε ο Χρυσοχοΐδης με ένα στέλεχος της ΕΥΠ ονόματι Τζιώτη.
Οι εκκαθαρίσεις των Σοφιού και Παπαγγελόπουλου δεν έγιναν έτσι απλά. Ειδικά ο Σοφιός δεν ήταν πολιτικό στέλεχος σαν τον Παπαγγελόπουλο, ήταν υπηρεσιακό στέλεχος της αστυνομίας και αυτά τα στελέχη είτε πέφτουν μέσα από τις ιεραρχικές κρίσεις, που όμως καθυστερούν, είτε πέφτουν με λάθη που δείχνουν ανικανότητα. Αν τα λάθη δεν υπάρξουν και η ανικανότητα δεν αποδειχτεί τότε στήνονται προβοκάτσιες. Η προβοκάτσια έγινε την άλλη μέρα της ανάληψης καθηκόντων από τον Χρυσοχοΐδη

Η προβοκάτσια στα Εξάρχεια στην υπηρεσία των εκκαθαρίσεων

Η προβοκάτσια ήταν μια συνδυασμένη επιχείρηση ενός κομμάντο ψευτοαναρχικών και έγινε στα Εξάρχεια την Πέμπτη 8 του Οκτώβρη στις 1 το μεσημέρι, δηλαδή την επόμενη μέρα της ουσιαστικής ανάληψης καθηκόντων από τον Χρυσοχοΐδη, δηλαδή σε μια στιγμή υποτιθέμενου πολιτικού κενού όπου γενικά κανένα αίτημα δεν έχει νόημα να προβάλλεται. Οι τραμπούκοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες που με βαριοπούλες, ξύλα και πέτρες επιτέθηκαν και έσπασαν τρία υποκαταστήματα τραπεζών, στο ισόγειο του κτιρίου όπου στεγάζεται η κεντρική υπηρεσία του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σε δύο βιβλιοπωλεία, σε ένα ταχυφαγείο και σε δύο Ι.Χ. Πριν εξαφανιστούν οι προβοκάτορες πέταξαν φέιγ βολάν που έγραφαν: «Οι κονδυλοφόροι της εξουσίας, οι μπάτσοι και τ’ αφεντικά τους ας γνωρίζουν ότι οι σύντροφοι δεν είναι μόνοι τους. Επίθεση, επίθεση, επίθεση» και «Επιτεθήκαμε σήμερα σε στόχους της κυριαρχίας επιζητώντας να σπάσουμε την εκστρατεία παραπληροφόρησης, συκοφάντησης και στοχοποίησης των συντρόφων μας Π. Μασούρα, Ε. Γιόσπα και Χ. Χατζημιχελάκη». Πρόκειται για τους τρεις που έχουν συλληφθεί σαν μέλη των «πυρήνων της φωτιάς».
Αυτή η επίθεση έγινε ενώ ο Χρυσοχοΐδης βρισκόταν στο κτίριο της Αντιτρομοκρατικής και του πρόσφερε την αφορμή που ζητούσε για να διώξει το Σοφιό. Αυτό δεν το είπε ανοιχτά για να μην γελοιοποιηθεί αλλά διέρρευσε ότι έδιωξε το Σοφιό γιατί δεν μπόρεσε να εμποδίσει ή να συλλάβει τους τραμπούκους, λες και έχει καταφέρει ποτέ στο παρελθόν κάτι τέτοιο η αστυνομία.
Αλλά η προβοκάτσια των Εξαρχείων είχε έναν στόχο πολύ ευρύτερο από τον αποκεφαλισμό του Σοφιού. Είχε σαν στόχο να εγκαινιάσει στο λαό την εικόνα του ισχυρού αρχιμπάτσου που χτυπάει, μόλις πάρει στα χέρια του το τιμόνι της νόμου και της τάξης, τα δύο πράγματα που πιο πολύ μισεί σήμερα ο πολύς κόσμος, τους ψευτοαναρχικούς φασίστες και το κοινό μικροέγκλημα. Αυτή η εικόνα είναι απαραίτητη στον υπουργό για να κάνει γρήγορα, αιφνιδιαστικά, και αποφασιστικά τώρα που ακόμα αυτή η κυβέρνηση δεν έχει φθαρεί, τις αναγκαίες μαζικές εκκαθαρίσεις μέσα στην ευρύτατη πλέον αστυνομία και να επιβάλει τους δικούς του ανθρώπους.
Για χάρη αυτής της εικόνας ο Χρυσοχοΐδης, απαντώντας τάχα στην επίθεση-προβοκάτσια της Πέμπτης 8/10 διέταξε μια μεγάλη κίνηση περικύκλωσης και αστυνομικής κατοχής των Εξαρχείων. Αυτή άρχισε στις 12 παρά τέταρτο το βράδυ της Πέμπτης 8/10 και τέλειωσε την Παρασκευή 9/10 τα ξημερώματα. Σε αυτήν την εκστρατεία συμμετείχαν «400 αστυνομικοί από όλες τις υπηρεσίες, ελέγχθηκαν συνολικά 203 άτομα, 16 αυτοκίνητα, 23 δίκυκλα και 26 καταστήματα και συνελήφθησαν 8 άτομα. εκ των οποίων δύο για κατοχή ναρκωτικών, ένα για καταδικαστικές αποφάσεις, ένα για υγειονομικές παραβάσεις, τρεις παράνομοι αλλοδαποί και ένα άτομο για παράνομα παίγνια» (Ελευθεροτυπία, 9/10).
Τις επόμενες μέρες οι αστυνομικοί έμειναν στα Εξάρχεια και ένα νέο σχέδιο «νόμου και τάξης» για την περιοχή αυτή τέθηκε σε εφαρμογή από τις 12 του Οκτώβρη που «προβλέπει, μεταξύ άλλων, πεζές και εποχούμενες περιπολίες περιμετρικά της πλατείας Εξαρχείων, ενώ σε σημεία του κέντρου παραμένουν στατικές δυνάμεις των ΜΑΤ. Η περιοχή έχει χωριστεί σε έξι τομείς στους οποίους περιπολούν ανά εξάωρο ομάδες των τεσσάρων αστυνομικών. Στα Εξάρχεια έχει διατεθεί και το μεγαλύτερο τμήμα της εποχούμενης ομάδας «Δέλτα», ήτοι πέντε ομάδες των συνολικά δέκα ατόμων. «Η εντολή είναι να αποτραπεί νέα καταδρομική επίθεση κουκουλοφόρων, όπως επίσης και τυχόν κρούσματα υπερβάλλοντος ζήλου από αστυνομικούς», δήλωσε στην «Κ» αξιωματικός της ΕΛ. ΑΣ» (Καθημερινή, 13.10).
Από την ώρα που άρχισε η επιχείρηση «νόμος και τάξη» στα Εξάρχεια και για πολλές μέρες δεν έπεσε εκεί ούτε μια μολότωφ, ούτε μια βιτρίνα δεν έσπασε και ούτε ένα αμάξι δεν κάηκε. Έτσι ο θαυματουργός και θηριοδαμαστής αυτός αρχιμπάτσος, που ξέρει τους αντιεξουσιαστές και τους αναρχικούς γιατί, όπως περηφανεύτηκε στον τύπο, κάποιοι από αυτούς είναι φίλοι του, μπόρεσε να εγκαταστήσει έναν αστυνομικό στρατό στο υποτιθέμενο «γκέτο» ή «άβατο» των Εξαρχείων δείχνοντας σε όλο το έθνος ότι είναι αυτός σαν εκπρόσωπος του σοσιαλφασιστικού κράτους και όχι ο θρασύδειλος εξαρχειώτικος ψευτοαναρχισμός το αληθινό αφεντικό του κέντρου της Αθήνας.
Πραγματικά είναι αξιοπρόσεκτο ότι αντί για το «επίθεση, επίθεση, επίθεση» των «αντιεξουσιαστών» της 8/10, αυτό που ακολούθησε μετά την μεγάλη επίθεση της αστυνομίας ήταν μια διαδήλωση αναρχικών στην πλατεία που ήταν ειρηνική!!! Αν αυτά τα έκανε ο Μαρκογιαννάκης όχι μόνο τα Εξάρχεια αλλά η Ελλάδα θα έβραζε και θα γέμιζε φωτιές και οργύλοι θα έβγαιναν ο ΣΥΝ αλλά και ο Παπανδρέου να μιλήσουν για την καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών. Γιατί υπήρξε και καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών στην εισβολή του Χρυσοχοΐδη στα Εξάρχεια, όχι όπως την εννοούν οι αναρχοφασίστες, αλλά όπως την εννοούν οι δημοκράτες. Είναι καταπάτηση να ζητιούνται τα στοιχεία από εκατοντάδες πολίτες σε λίγες ώρες σε μια γειτονιά και δεκάδες από αυτούς να σέρνονται στο τμήμα για εξακρίβωση χωρίς να εμπλέκονται σε κανένα επεισόδιο και χωρίς κανένας από τους τραμπούκους της 8/10 να έχει συλληφθεί. Κι όμως ο μεγάλος πολιτικός προστάτης του αναρχοφασισμού αλλά και υποτιθέμενος προστάτης των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού, ο ΣΥΝ δεν οργάνωσε κανένα κίνημα στην πράξη ενάντια στον Χρυσοχοΐδη, ούτε καν χάλασε τον κόσμο με καταγγελίες εναντίον του στις τηλεοράσεις. Εκείνο μόνο που έκανε σεμνά και ταπεινά ήταν να ζητήσει από αυτόν να… αποσαφηνίσει τις προθέσεις του: «Η νέα ηγεσία του υπουργείου πρέπει να αποσαφηνίσει αν επιθυμεί να συνεχίσει το δόγμα Μαρκογιαννάκη. Η απάντηση σε αυτό το ζήτημα δεν δίνεται με ανώδυνες δηλώσεις αλλά με έργα και πράξεις» (Ελευθεροτυπία, 10/10). Ο «ευαίσθητος» ΣΥΝ δεν αρκείται δηλαδή σε αυτές τις πράξεις θέλει και άλλες, θέλει δηλαδή και άλλη αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια για να θυμώσει πραγματικά. Τι είναι αυτό που υποτίθεται ότι τον μπερδεύει; Είναι προφανώς οι «ανώδυνες δηλώσεις» του Χρυσοχοΐδη. Με «ανώδυνες δηλώσεις» εννοεί τη υπόσχεση του ότι θα τιμωρήσει όσους αστυνομικούς ασκήσουν βία σε πολίτες και όσους αστυνομικούς συνεργάζονται με τη «Χρυσή Αυγή».

Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο παραπάνω κύρος προσθέσανε στον άνθρωπο που υποτίθεται ότι εξουδετέρωσε την «17Ν» οι ψευτοαναρχικοί φασίστες και ο ΣΥΝ καθώς κάθισαν τόσο υποδειγματικά πειθήνιοι μπροστά του απέναντι στην πιο ταπεινωτική ως τώρα αμφισβήτηση του κύρους τους. Δεν έχει σημασία τι θα κάνουν αρκετά αργότερα. Εκείνο που ήθελε τώρα ο Χρυσοχοΐδης ήταν να εμφανιστεί στο τηλεοπτικό κοινό σαν ο εθνικός υπερμπάτσος που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος και δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα όταν πρόκειται για το καλό του λαού και της χώρας του. Ένας τέτοιος «ικανός άνθρωπος» σε μια χώρα χωρίς την παραμικρή αυτοπεποίθηση και γεμάτη φόβο έχει το ελεύθερο από την κοινή γνώμη να εκκαθαρίσει τώρα δα όποιον θέλει, όποτε θέλει και σε όσο εύρος θέλει.
Όλη η πολιτική της ρωσόδουλης ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ προσδιορίζεται σήμερα από ένα πράγμα, από το να κατακτήσει πολιτικά το ελεύθερο να προβαίνει στο μάξιμουμ εκκαθαρίσεων των αντιπάλων της σε κάθε υπουργείο και στο κράτος συνολικά.

Το νόημα της ξαφνικής οργής του Χρυσοχοΐδη για τη «Χρυσή Αυγή»

Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει κατά τη γνώμη μας να ερμηνευτεί και η ξαφνική καταδικαστική αναφορά του Χρυσοχοΐδη στην ναζιστική Χρυσή Αυγή καθώς και σε κάθε αστυνομική βία στον πολίτη. Πολλοί δημοκρατικοί άνθρωποι πίστεψαν ότι η κυβέρνηση θέλει πραγματικά να βγάλει εκτός νόμου αυτή τη ναζιστική συμμορία καθώς αυτός προανήγγειλε ότι θα αποτάσσονται με διαδικασίες εξπρές οι ένστολοι που θίγουν πολίτες κατά παράβαση του Συντάγματος ή όσοι «μετέχουν» σε σχήματα τύπου «Χρυσής Αυγής» και τόνισε ότι «είναι αδιανόητο αστυνομικός να συνεργάζεται με χρυσαυγίτες, τους οποίους ο Αρειος Πάγος θα έπρεπε να είχε θέσει εκτός νομικού πλαισίου». Ασφαλώς η καταδίκη από τον Χρυσοχοΐδη της αστυνομικής βίας και μάλιστα του ναζισμού μέσα στην αστυνομία έχει και σαν έναν από τους στόχους της να γοητεύσει τους δημοκράτες και να τους καθησυχάσει για την αστυνομοκρατία και τον εκφασισμό της αστυνομίας που ο ίδιος ετοιμάζει. Επίσης ήδη η Ελλάδα έχει έρθει σε πολύ δύσκολη θέση στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ εξ αιτίας της νομιμότητας της Χρυσής Αυγής. Το καλοκαίρι η Ελλάδα καλέστηκε να δώσει εξηγήσεις γι αυτήν την στάση. Η Ελληνική κυβέρνηση απάντησε ότι δεν υπάρχουν ναζιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα. Όταν αυτό δημοσιεύτηκε η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία έστειλε πολλά υλικά στην Επιτροπή του ΟΗΕ που αποδείκνυαν το αντίθετο για τη «Χρυσή Αυγή». Δεν αποκλείεται λοιπόν η αντιχρυσαυγίτικη καταγγελία από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης να είχε σαν έναν από τους στόχους της και το να εκτονώσει τη διεθνή πίεση.
Όμως η αναφορά του Χρυσοχοΐδη στον Άρειο Πάγο μας λέει ότι κάτι ακόμα πιο βρώμικο υπάρχει στην υπόθεση. Τις ναζιστικές συμμορίες ανεξάρτητα από το αν τις βγάλει και μάλιστα πριν τις βγάλει εκτός νόμου οποιοδήποτε δικαστήριο θα έπρεπε να τις έχει βγάλει ήδη εκτός νόμου η εκτελεστική εξουσία γιατί υπάρχει ήδη ο νόμος 927/79 σύμφωνα με τον οποίο τιμωρείται ποινικά όποιος ιδρύει ή συμμετέχει σε ρατσιστική οργάνωση. Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα για μια κυβέρνηση από το να βγάλει άμεσα, τώρα εκτός νόμου τους ναζιστές της «Χρυσής Αυγής», τους μοναδικούς δηλαδή νόμιμους ναζιστές της ΕΕ και κατά συρροή μαχαιροβγάλτες. Αυτή η πράξη μπορεί να επικυρωθεί πανηγυρικά από τη Βουλή με τη συντριπτικά πλειοψηφική ψήφιση ενός νόμου για την απαγόρευση κάθε ρατσιστικής συμμορίας και κάθε ανάλογου εντύπου ο οποίος, όπως και ο υπάρχων ατελής Ν. 927/79 θα στηρίζεται στη Διεθνή Αντιρατσιστική Σύμβαση που έχει υπογράψει η χώρα μας. Όμως ποτέ ως τώρα το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα δεν ζήτησε να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή και ποτέ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δε το έκαναν ενώ και μπορούσαν και όφειλαν να το κάνουν. Αντίθετα το αρνήθηκαν όταν η Αντιναζιστική πρωτοβουλία έβαλε αυτό το θέμα στην κυβέρνηση Σημίτη ενώ ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου έχει δηλώσει παλιότερα ότι είναι υπέρ της αμερικάνικης αντίληψης σχετικά με τη νομιμότητα των ναζιστών. Σύμφωνα με αυτή δεν πρέπει αυτοί να τίθενται σαν τέτοιοι εκτός νόμου, αλλά μόνο να τιμωρούνται οι παράνομες πράξεις τους όπως συμβαίνει με τον καθένα (λες και μπορούν ναζιστικές οργανώσεις που στη φύση τους είναι η άσκηση ρατσιστικής βίας να μην ασκούν αυτή τη βία, και λες και μπορεί ο κάθε πολίτης και κάθε μετανάστης στον οποίο ασκείται αυτή η βία να μπορεί να καταφεύγει στη δικαιοσύνη ενάντια σε μια νόμιμη ένοπλη συμμορία). Ενώ λοιπόν κανένα ΠΑΣΟΚ δεν έβαλε ποτέ πρακτικά θέμα απαγόρευσης της Χρυσής Αυγής ούτε καν προεκλογικά, και ενώ και αυτό έκανε ότι μπορούσε για την αθώωση του ναζιστή Κ. Πλεύρη κρύβοντας από το λαό τη δίκη του, τώρα εντελώς ξαφνικά ο Χρυσοχοΐδης μόνο, και όχι η κυβέρνηση στις προγραμματικές της δηλώσεις βάζει ζήτημα απαγόρευσης της «Χρυσής Αυγής». Αλλά πως το βάζει; Το βάζει κατηγορώντας τον Άρειο Πάγο για το ότι έχει νόμιμη τη ναζιστική συμμορία, δηλαδή εναποθέτει ένα καθαρά κυβερνητικό πολιτικό καθήκον στη δικαστική εξουσία.
Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η εναπόθεση της απαγόρευσης της Χρυσής Αυγής στα δικαστήρια είναι μια μέθοδος για να συνεχίσει αυτή να λειτουργεί- ανοιχτά ή αναδιπλούμενη σαν μισο-παράνομη- ή ακόμα και να λειτουργεί με άλλο όνομα ενόσω ο Χρυσοχοΐδης θα χρησιμοποιεί τη θέση ότι η Χρ. Αυγή πρέπει να είναι παράνομη για έναν ειδικό σκοπό: για να πραγματοποιεί τις επιλεκτικές εκκαθαρίσεις του μέσα στην αστυνομία. Και να πως. Σήμερα το επίσημο κόμμα της αστυνομίας είναι το ΛΑΟΣ. Το ανεπίσημο όμως κόμμα της και ειδικότερα το κόμμα των ΜΑΤ είναι η «Χρυσή Αυγή». Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι ποτέ οι χουντικοί φασίστες δεν εκκαθαρίστηκαν γενικά από την αστυνομία και από τα ΜΑΤ ειδικότερα και περισσότερο στο ότι ο σοσιαλ-φασισμός σαν ψευτοαναρχικός τραμπου-κισμός, με την προβοκατόρικη αντι-αστυνομική βία του και την υποτιθέμενη «αντιεθνική» γραμμή του έστειλε μαζικά την αστυνομία, ιδιαίτερα τα ΜΑΤ στους δήθεν αντι-σοσιαλφασίστες και δήθεν εθνικιστές της Χρ. Αυγής. Αυτή είναι μια βασική λειτουργία του φαιοκόκκινου δίπολου για το οποίο μιλάμε διαρκώς.
Άρα δεν υπάρχει καμιά γρηγορότερη μέθοδος για μαζικές και επιλεκτικές εκκαθαρίσεις μέσα στην αστυνομία γενικά, και στα ΜΑΤ πιο συγκεκριμένα, από το να εντοπίζονται εκείνοι από τους χρυσαυγίτες αστυνομικούς που είναι εθνικοφασίστες αλλά όχι και φιλοσοσιαλφασίστες που δεν είναι δηλαδή πολιτικά ολοκληρωμένοι ναζιστές, και να εκκαθαρίζονται. Μπορεί να πει κανείς ότι και ένας ναζιστής λιγότερος στην αστυνομία, έστω και μη «ολοκληρωμένος», είναι και αυτό κάτι καλό. Ασφαλώς είναι καλό πράγμα έστω και ένας χρυσαυγίτης λιγότερος στην αστυνομία αλλά αν συμβεί αυτό που υποθέτουμε τότε θα πρόκειται στο βάθος για μια διαδικασία ποιοτικής αναβάθμισης του χρυσαυγιτισμού στην αστυνομία. Είναι καλό να παρακολουθήσει κανείς τις εκκλήσεις που γίνονται το τελευταίο καιρό μέσα από τα χρυσαυγίτικα και γενικότερα τα ναζιστικά έντυπα για την ανάγκη της ενότητας των ναζιστών με τους συνεπείς «αντι-νεοφιλεύθερους» αντιεξουσιαστές για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει συνεπής ναζιστής, δηλαδή ρωσόδουλος ναζιστής που ξεπερνάει την αντίθεση του φαινομενικού δίπολου ναζιστής-ψευτοαναρχικός.
Στην ίδια γραμμή των επιλεκτικών εκκαθαρίσεων βρίσκεται και η απειλή του Χρυσοχοΐδη ότι θα τιμωρήσει όσους «ακουμπήσουν» παράνομα πολίτη. Είναι πραγματικά κοροϊδία να το λέει αυτό ένας άνθρωπος που σαν υπουργός Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησης Σημίτη ίδρυσε το σώμα των Ειδικών Φρουρών το οποίο εγκαινίασε σαν αστυνόμευση ρουτίνας τη συστηματική ταπείνωση και τον τραμπουκισμό σε μετανάστες και νεολαίους. Αυτά τα «κακογεννημένα» αστυνομικά σώματα μπορούν να «διορθωθούν» μόνο αν διαλυθούν και οι επικεφαλής τους αποταχθούν. Επίσης, αν ο Χρυσοχοΐδης ήταν έστω και ελάχιστα ειλικρινής με την όψιμη ευαισθησία του για όσους «ακουμπούν πολίτες» θα αποδεχόταν επιτέλους τον έλεγχο της ελληνικής αστυνομίας από το σώμα των διεθνών ελεγκτών του ΟΗΕ. Επιπλέον θα καταδίκαζε και την ελληνική δικαιοσύνη που συστηματικά αθωώνει τους αστυνομικούς που ασκούν βία σε πολίτες ακόμα και βασανιστήρια με αποτέλεσμα να έχει μπει στο στόχαστρο των διεθνών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για όλους τους λόγους που αναπτύσσονται σε αυτό εδώ το άρθρο καλούμε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες να παρακολουθούν συστηματικά τη δράση αυτού του υπουργείου και του επικεφαλής υπουργού του για να μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στη δράση του και στα λόγια του και έτσι να είναι σε θέση να εμποδίσουν την πορεία εκφασισμού της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής που κατά την εκτίμησή μας θα έχει κέντρο αυτό το υπουργείο. Επίσης αντίθετα με τις εξαγγελίες του υπουργού και τα φαινόμενα των πρώτων ημερών, ίσως και μηνών, της εξουσίας του δεν θεωρούμε ότι θα σταματήσει η τραμπούκικη δράση των φαιοκόκκινων. Αυτή η δράση είναι μια καθοριστική πλευρά της παρακρατικής βίας που είναι απαραίτητη στους ρωσόδουλους μαζί με την επιλεκτική σκανδαλοθηρία και με το παραγωγικό σαμποτάζ για την υποταγή της χώρας στο σοσιαλιμπεριαλισμό. Η προβοκατόρικη βία τους αν και οπωσδήποτε πιο μετρημένη, θα είναι απαραίτητη ώστε ο Χρυσοχοΐδης να ολοκληρώσει τις εκκαθαρίσεις του στην αστυνομία και να ελέγξει την αστυνομία θα είναι πάλι απαραίτητη για την τρομοκράτηση των αντίπαλων κομματιών χωρίς η επίσημη αστυνομία να ενοχοποιείται. Αυτό συμβαίνει σε κάθε κρυφοφασιστική χώρα όπως είναι η Ρωσία και όπως θα γίνεται σταδιακά η όλο και πιο υποτελής της Ελλάδα.