Ο Τσίπρας οικονομολόγος ή η «πολιτική οικονομία» του γραφειοκρατικού παράσιτου

Όσο οι σαμποταριστές στην υπηρεσία του νεοναζιστικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου Τεχεράνης με επικεφαλής τον προβοκάτορα Παπανδρέου, το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ θα βυθίζουν τη χώρα στην κρίση ασκώντας πολιτική απογύμνωσης της από το πιο σύγχρονο και δεμένο με την ελεύθερη αγορά κεφάλαιό της, τόσο η χώρα θα βυθίζεται σε όλο και βαθύτερη οικονομική κρίση. Αυτό θα συνεχιστεί ως το απόλυτο ιστορικό πισωγύρισμα, δηλαδή την καταστροφή των πιο σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων και την απόλυτη εξαθλίωση της μεγάλης μάζας του πληθυσμού. Στόχος αυτής της πολιτικής είναι σε ότι αφορά το εσωτερικό της χώρας η παράδοση του φυσικού πλούτου, των παραγωγικών δυνάμεων και της γεωγραφικής θέσης της χώρας για ένα κομμάτι ψωμί και για μια κούφια ελπίδα πολιτικής προστασίας στο νεοναζιστικό ιμπεριαλιστικό άξονα και στην κομπραδόρικη ολιγαρχία του, δηλαδή την ολιγαρχία τύπου Μπόμπολα, Κόκκαλη, Βγενόπουλου και Σία. Σε ότι αφορά το εξωτερικό ο βασικός στόχος των προβοκατόρων είναι η οικονομική καταστροφή της Ελλάδας να μετατραπεί γρήγορα σε οικονομική αποδυνάμωση και κυρίως σε πολιτική διάσπαση την ΕΕ υπέρ της Ρωσίας και της Κίνας. Ήδη και οι δύο αυτές διαδικασίες είναι σε εξέλιξη.

Στο διάστημα αυτό ολοένα και περισσότερο οι μάζες θα απογοητεύονται από την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα που έχουν αναλάβει, ηλίθια και μέσα στη γενική παρακμή τους, το αδύνατο καθήκον να «σώσουν» άθελά της την σκλαβωμένη από τους ανατολικούς προβοκάτορες χώρα. Μέχρι σήμερα οι μάζες δεν ακολουθούν τα μικρά αλλά σχετικά συμπαγή πρακτόρικα κόμματα του νεοναζιστικού άξονα, το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ που κατηγορούν την ΕΕ, και πιο πολύ την οικονομική καρδιά της, τη Γερμανία, σαν τους υπεύθυνους για την οικονομική τραγωδία της χώρας μας. Δεν τα ακολουθούν για δύο λόγους, ο ένας λόγος είναι ότι αυτά τα κόμματα, ιδιαίτερα το ψευτοΚΚΕ και σε ένα βαθμό ο ΣΥΝ, έχουν γίνει ύποπτα εδώ και χρόνια ότι δεν θέλουν και μάλιστα ότι εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ο άλλος λόγος, ο βασικότερος, είναι ότι ακόμα οι μάζες ελπίζουν ότι η δυστυχία τους θα είναι προσωρινή και έχουν δώσει μια διορία στην ΕΕ και στο ΔΝΤ να αλλάξει την κατάστασή τους προς το καλύτερο. Όμως όσο ο χρόνος θα περνάει και η κατάσταση θα πηγαίνει στο χειρότερο γιατί εκεί ακριβώς την πάνε οι 6 προβοκατόρικες κομματικές ηγεσίες, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι μάζες θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν την τραγωδία τους με το γνωστικό υλικό που διαθέτουν και συγκεκριμένα με την πιο τρέχουσα και πιο εύκολη πολιτική οικονομία που διακινείται στο πολιτικό εμπόριο του φόβου και της ελπίδας. Αυτή δεν είναι η ακαταλαβίστικη στις μάζες πολιτική οικονομία του δυτικού τραπεζίτη με τα κρύα και μακρινά νούμερα τα σχετικά με τα κρατικά ελλείμματα, τα χρέη και στα σπρεντ που τις ακούνε καθημερινά στις ειδήσεις, αλλά η λαϊκίστικη, στην πραγματικότητα φασιστική «πολιτική οικονομία» του κνίτη και του συνασπισμαίου που τη μεταφράζει σε πιο καθώς πρέπει αστική γλώσσα ο Παπανδρέου για να την πουλήσει στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τον Παπανδρέου η χρεωκοπία της χώρας οφείλεται στο χρήμα που έκλεψαν οι πλούσιοι από το κράτος. Σύμφωνα με τον ΣΥΝ οφείλεται στο χρήμα που έκλεψαν ειδικά οι τραπεζίτες και από το κράτος και από το λαό. Σύμφωνα με το ψευτοΚΚΕ δεν υπάρχει χρεωκοπία της χώρας αλλά μια κομπίνα βασικά των βιομήχανων καπιταλιστών για να δυναμώσουν την νόμιμη κλεψιά δηλαδή να μειώσουν κι άλλο τα μεροκάματα των εργατών για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Για όλους αυτούς τα λεφτά υπάρχουν και είναι φυλαγμένα σε σεντούκια, σε πάγια εργοστασίων, σε τράπεζες, σε ακίνητα και σε μετοχές. Η βασική διαφορά ανάμεσα στον Παπανδρέου και τους άλλους δύο είναι μόνο πολιτική και όχι οικονομική. Ο Παπανδρέου λέει ότι τα λεφτά θα τα πάρει πίσω το ίδιο το κράτος από τους πλούσιους χτυπώντας ειρηνικά και κοινοβουλευτικά τη διαφθορά. Οι άλλοι δύο λένε ότι τα λεφτά θα τα πάρει ο ίδιος ο λαός τάχα επαναστατικά από τους καπιταλιστές -τραπεζίτες ή όχι τραπεζίτες- με επικεφαλής του το Κόμμα και την «Αριστερά». Στην ουσία υπονοούν ότι θα τα αρπάξουν το Κόμμα, η «Αριστερά» και οι φίλοι τους με «επαναστατικό» γιουρούσι σε ότι μπορεί να λεηλατηθεί είτε είναι κράτος, είτε είναι ιδιώτες. Βάλαμε σε εισαγωγικά την έκφραση «πολιτική οικονομία» για να δείξουμε ότι αυτή είναι μόνο μια οικονομική φρασεολογία δεν έχει απολύτως τίποτα το επιστημονικό και ούτε καν το λογικό.

Αυτό που δεν λένε όλοι αυτοί είναι ότι η υπαρκτή χρεωκοπία της χώρας οφείλεται στην σταδιακή καταστροφή και στην υποβάθμιση των παραγωγικών της δυνάμεων, υλικών και νοητικών τα τελευταία 30 χρόνια και τελικά στον βομβαρδισμό τους τον τελευταίο χρόνο. Η αιτία δηλαδή της μεγάλης και αυξανόμενης ανεργίας και πείνας του λαού μας είναι ότι απομειώνεται σήμερα καταρρακτωδώς από τους 6 προβοκάτορες χάρη στην κρίση και με πρόσχημα την κρίση το συνολικό παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας. Αυτό το κεφάλαιο οι σοσιαλφασίστες θέλουν να το υπερφορολογήσουν για να το απομειώσουν εντελώς υλικά, δηλαδή να το κλείσουν ή να το στείλουν στο εξωτερικό είτε σαν καθαυτό παραγωγικό κεφάλαιο είτε σαν χρηματικό κεφάλαιο (δηλαδή σαν καταθέσεις). Για να αποσπάσουν την έγκριση των μαζών ταυτίζουν αυτό το υλικό κεφάλαιο με την καπιταλιστική του τωρινή ιδιοκτησία και χρήση και μάλιστα με τη χρήση του σαν δυτικό κεφάλαιο δεμένο με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Έτσι το δαιμονοποιούν σαν ιμπεριαλιστικό-κατακτητικό για να το καταστρέψουν και να το αντικαταστήσουν με το ρωσοκινέζικο κεφάλαιο που οι ίδιοι εκπροσωπούν.
Δηλαδή το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ δεν είναι αντικαπιταλιστικά αριστερίστικα κόμματα που στην έξαψή τους κάνουν το λάθος να καταστρέφουν με το σαμποτάρισμα της παραγωγής και τους εργαζόμενους αφού καταστρέφουν και τα μέσα παραγωγής και συντήρησης τους, καθώς και την υλική ιστορική κληρονομιά της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων από το αστικό καθεστώς. Είναι πρακτόρικα κόμματα, κόμματα στην υπηρεσία του νεοναζιστικού πολεμικού άξονα Ρωσίας-Κίνας και Ιράν, πράκτορες του ναζιστικού πολιτικού και οικονομικού ταυτόχρονα πολεμικού μονοπωλίου.
Είναι ωστόσο η «πολιτική οικονομία» και η πολιτική των δύο σοσιαλφασιστικών κομμάτων που ερεθίζουν πιο πολύ από κάθε άλλη τη λαϊκή φαντασία γιατί αυτή υποδεικνύει με καθαρές εικόνες έναν εύκολο ένοχο της ξαφνικής εξαθλίωσής τους αλλά και τη λύση, δηλαδή τον πλούσιο και την απαλλοτρίωση του κεφάλαιού του. Αυτό θα ήταν κάτι το επαναστατικό αν πράγματι η κοινωνία ήταν έτοιμη, ιδιαίτερα αν οι άμεσοι παραγωγοί ήταν έτοιμοι να πάρουν στα χέρια τους τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Αλλά αυτοί οι σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ έχουν διώξει τους εργαζόμενους και τις μάζες έξω από κάθε συνδικαλισμό, έξω από κάθε πρωτοβουλία, έξω από κάθε πολιτική. Πως αυτές οι μάζες θα πάρουν την πολιτική και οικονομική εξουσία τώρα; Θα την πάρουν ασφαλώς κάποια στιγμή αλλά αφού θα έχουν πρώτα ποδοπατήσει τους σοσιαλφασίστες εσωτερικούς εχθρούς τους, που θέλουν την όποια απαλλοτρίωση για τον εαυτό τους ή μάλλον για τα αφεντικά τους.

Οι «καθώς πρέπει» αστοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι δεν δίνουν σημασία στη σοσιαλφασιστική «πολιτική οικονομία» και στη σοσιαλφασιστική πολιτική ως μη λογικές και ρεαλιστικές και δεν τους απαντάνε. (Επίσης δεν τους απαντάνε γιατί τους έχουν επιβάλλει οι Παπανδρέου και Σαμαράς να μην ενοχλούν και να μην ερεθίζουν τα «λαϊκά» και «επαναστατικά» κόμματα ψευτοΚΚΕ καιΣΥΝ). Αλλά αφού η οικονομική συνταγή των αστοφιλελεύθερων για έξοδο από την κρίση θα αποτύχει από την έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής σκέψης από μέρους τους δηλαδή εξ αιτίας της πλήρους αδυναμίας τους να κατανοήσουν τα ελληνικά πολιτικά μυστήρια τότε στις μάζες θα μείνει μόνο μία λύση: η δραπέτευση από κάθε ρεαλισμό και από κάθε λογική. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από αυτό που κάνουν σήμερα οι όποιοι μη φασίστες αστοί από το να μην απαντάνε στους φασιστικούς παραλογισμούς, τα θηριώδη ψέματα, τις διαστρεβλώσεις, και τις πλαστογραφίες του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ και τελικά κάθε φασίστα και ναζιστή γύρω από τη θεωρία των «γεμάτων σεντουκιών» του κεφάλαιου και την πολιτική της ψευδοαπαλλοτρίωσης του κεφάλαιου.
Σε αυτό το έγκλημα η απάντηση είναι μία: Κάποιος πρέπει να ξεσκεπάζει αυτούς τους φασιστικούς παραλογισμούς. Αυτή δουλειά πέφτει στη μαρξιστική πρακτική πολιτική δράση και στη μαρξιστική οικονομική σκέψη. Πρέπει βήμα-βήμα και καθημερινά να ξεσκεπάζουμε ιδιαίτερα τον χείμαρρο της σοσιαλφασιστικής επιχειρηματολογίας ή μάλλον τερατολογίας στα οικονομικά ζητήματα. Η ΟΑΚΚΕ το κάνει ήδη από την αρχή της κρίσης. Πρέπει να το κάνουμε όμως περισσότερο και να ακολουθούμε τους ψεύτες καθημερινά. Ας δούμε τις τελευταίες «οικονομολογικές» απάτες στις οποίες πρωταγωνιστεί η σχετικά πιο «ρεαλιστική», πιο πασοκική «οικονομολογία» του ΣΥΝ.
Στη συνέντευξη τύπου για τις δημοτικές εκλογές ο Τσίπρας ζητάει να αυξηθεί η φορολογία του κεφαλαίου των ανώνυμων εταιρειών από το 24% που είναι σήμερα στο 35% και στο 40%. Ειδικά για τις πιο κερδοφόρες εισηγμένες εταιρείες που πληρώνουν φόρο 24% στην πηγή, στο εταιρικό κέρδος δηλαδή, και 21% επιπλέον σαν φόρο προσωπικό κλπ, σύνολο 45%, ζητά τελική ανώτατη φορολογία 40% συν 21% σύνολο 61%. Με 35% και 40% φορολογία στις μη εισηγμένες και ανώτατο συντελεστή στις εισηγμένες 61% είναι προφανές ότι ελάχιστες μεγάλες εταιρείες που κρατάν ψηλής βαθμίδας λογιστικά βιβλία θα επιβιώσουν μέσα στο χτύπημα της παραγωγικής τους δυνατότητας οπότε θα διαλυθεί παραπέρα ο παραγωγικός ιστός της χώρας και οι εργαζόμενοι θα ριχτούν μαζικά στην ανεργία. Επίσης όσες επιχειρήσεις δεν κλείσουν, αφού θα δουλεύουν με ζημιά, θα φύγουν άμεσα από τη χώρα για να διατηρήσουν σε άλλες τα παλιά ποσοστά του κέρδους των. Αυτή η πλειοδοσία σε φορολογία του ψευτοΚΚΕ του ΣΥΝ και του Παπανδρέου είναι η πιο βασική μορφή σήμερα του παραγωγικού σαμποτάζ για την καταστροφή των μεγαλύτερων επιχειρήσεων, δηλαδή της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας, και επομένως είναι πρόγραμμα καταστροφής και των εργαζομένων, πρόγραμμα καταστροφής ολόκληρης της οικονομίας, πρόγραμμα ολοκληρωτικής κατάρρευσης της χώρας.
Η γνωστή πρόταση του ΣΥΝ να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες για να λυθούν τα προβλήματα χωρίς να υπάρχει ένα λαϊκό δημοκρατικό κίνημα και μια δημοκρατική κυβέρνηση που θα περιφρουρήσει υπέρ του έθνους την όποια εθνικοποίηση είναι πρόταση παράδοσης των τραπεζών. Με Παπανδρέου και ΠΑΜΕ δεν θα γίνει ποτέ καμιά λαϊκή εθνικοποίηση αλλά ένα κάλεσμα για πλιάτσικο όχι υπέρτων πληβείων αλλά υπέρ της κρατικοφασιστικής γραφειοκρατικής ακρίδας, υπέρ της κρατικοδίαιτης ανατολικής ολιγαρχίας και υπέρ ρώσικου και κινέζικου κρατικού μονοπώλιου.
Παραπέρα ο Τσίπρας στην συνέντευξή του για τις εκλογές επανέλαβε την θέση του ΣΥΝ για την έκδοση ενός «λαϊκού ομολόγου», για εσωτερικό δηλαδή δανεισμό, σαν λύση του προβλήματος της ρευστότητας. Μίλησε και για την δημιουργία κρατικής τράπεζας που θα δανείζει με επιτόκιο 1% για να πάψουν τάχα οι ληστρικές ελληνικές τράπεζες να δανείζονται με 1% από την ΕΕ και να δανείζουν το κράτος με 6%. Τελικά απαιτείται, όπως είπε, η συγκρότηση ενός μετώπου όλων των «προοδευτικών» δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ και της «αριστεράς» που θα συντρίψει την ολιγαρχία και θα κηρύξει τη χώρα σε πτώχευση.
Κρατική τράπεζα και γενικά το κράτος να δανείζεται απ’ ευθείας με επιτόκιο 1% από την ΕΕ δεν είναι δυνατόν από τις συνθήκες της ΕΕ που δεν επιτρέπουν την οικονομική βοήθεια στα κράτη μέλη με ουσιαστικά υπερεπιδοτούμενο επιτόκιο διότι σε αντίθετη περίπτωση αυτό θα σήμαινε ότι το κάθε κράτος θα εκμεταλλεύονταν τη βοήθεια των εταίρων του για να τα ανταγωνιστεί με πλεονεκτικούς όρους.
Ο ΣΥΝ θέλει την χρεοκοπία ειδικά των τραπεζών γιατί αυτές είναι η τελευταία γραμμή οικονομικής άμυνας του μεγάλου ντόπιου και του δυτικού μονοπωλιακού κεφάλαιου στο ανατολικό κρατικοφασιστικό μονοπώλιο, γι αυτό και συγκεντρώνει τα πυρά του περισσότερο στις τράπεζες παρά στις βιομηχανίες (στο σαμποτάζ των οποίων ειδικεύεται περισσότερο το ψευτοΚΚΕ μέσο των ψευτοταξικών του συνδικαλιστικών συμμοριών). Έτσι κατηγορούν τις τράπεζες ότι ληστεύουν και χρεοκοπούν το κράτος που το δανείζουν με 6% επιτόκιο ενώ αυτές δανείζονται από την ΕΚΤ με 1%. Η διαφορά του 5% των επιτοκίων παρουσιάζεται από τον ΣΥΝ στο λαό σαν το προϊόν της ληστείας, το άμεσο ζεστό και δωρεάν χρήμα που εισπράττουν οι τράπεζες σε βάρος του κράτους που δανείζεται από αυτές και το οποίο μετά με τη σειρά του έρχεται και γδέρνει τους φορολογούμενους. Αυτό το προϊόν της τάχατε ληστείας ζητάει ο ΣΥΝ να καταργηθεί, δηλαδή θέλει οι τράπεζες να δανείζονται από την EKT με 1% και να δανείζουν το δημόσιο επίσης με 1% επιτόκιο. Αυτό σημαίνει όμως αυτόματα ότι οι τράπεζες χρεοκοπούν γιατί αυτό το 5% παραπάνω επιτόκιο που τους δίνει η ΕΕ κρατά την κεφαλαιική τους επάρκεια, τη θέση τους και τη βαθμολογία τους στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα με την εγγύηση πάντα των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ. Στην ουσία με αυτό το 5% εξουδετερώνεται κάπως το θανατηφόρο γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι φορτωμένες με τα ξεφτιλισμένα ελληνικά κρατικά ομόλογα που αυτές για χρόνια αγόραζαν από το ελληνικό κράτος νομίζοντας ότι έτσι θα βγάλουν εύκολα λεφτά. Τελευταία με το που ξέσπασε η κρίση άρχιζαν να τα αγοράζουν και χωρίς να το θέλουν. Αυτά τα κρατικά τοξικά ομόλογα αναγνωρίζονται από τις χρηματοπιστωτικές αγορές ως υπαρκτά κεφάλαια της τράπεζας στην ονομαστική τους τιμή εξαιτίας ακριβώς της αναγνώρισής τους από την ΕΚΤ που δέχεται να τα αγοράζει υπερτιμημένα από τις ελληνικές τράπεζες για να στηρίζει έτσι τα σάπια ελληνικά ομόλογα και έμμεσα το ελληνικό κράτος. Αυτή η αναγνώριση των κεφαλαίων των τραπεζών από τους χρηματοπιστωτικούς οίκους δεν βασίζεται μόνο στην εγγύηση της ΕΚΤ αλλά και στο 5% διαφορά επιτοκίου που δίνεται στις τράπεζες για τις συναλλαγές τους με το ελληνικό κράτος. Μόνο η εγγύηση της ΕΚΤ δεν φτάνει. Το διεθνές κεφάλαιο που συναλλάσσεται με τις ελληνικές τράπεζες θέλει και τις αποδείξεις. Μηδενισμός της διαφοράς επιτοκίων του 5% που ζητά ο ΣΥΝ σημαίνει ότι η θέση των ελληνικών τραπεζών στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα εκμηδενίζεται και χρεοκοπούν γιατί τότε τα σάπια ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους και σήμερα λογαριάζονται υπερτιμημένα, εξαιτίας των εγγυήσεων της ΕΚΤ, θα αποτιμηθούν στην πραγματική τους αξία, δηλαδή με ένα τεράστιο ποσοστό υποτίμησης κάτω από την αρχική τιμή τους. Αυτό σημαίνει όμως αυτόματα και την χρεοκοπία του κράτους, παρά τις εγγυήσεις της ΕΚΤ για τα σάπια ελληνικά ομόλογα, γιατί αυτά θα αποτιμώνται σε πολύ χαμηλότερες τιμές από την αρχική τους τιμή στις αγορές όσες εγγυήσεις και αν δίνει η ΕΚΤ.
Σε ότι αφορά τώρα την έκδοση του «λαϊκού ομολόγου» του Τσίπρα και τη δημιουργία κρατικής τράπεζας: Το 2008 το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών ήταν 44 δις ευρώ, καταναλώσαμε δηλαδή 44 δις ευρώ περισσότερο από όσο παράγουμε, και αυτό συμβαίνει επί δεκαετίες, γεγονός που σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος μοιραία θα αυξάνει. Με τα πελώρια λοιπόν παραγωγικά ελλείμματα που αυξάνουν όλα τα χρέη δημόσια και ιδιωτικά, με μια εθνική αποταμίευση στο -8,1% του ΑΕΠ, με επιχειρήσεις και νοικοκυριά να χρωστούν το 2009 και το 2008 αντίστοιχα 133,79 και 119,63 δις ευρώ και με το κράτος να χρωστάει μερικές εκατοντάδες δις ευρώ πως θα μαζευτεί το λαϊκό χρήμα που δεν υπάρχει και ποιος κουτός λαός θα αγοράσει, με αυτό το χρήμα το πιο αναξιόπιστο κρατικό ομόλογο του πλανήτη, το ελληνικό; Πως θα φτιαχτεί δηλαδή μια κοινωνική τράπεζα που θα δανείζει με 1%, όταν το έθνος που θα στηρίζει την τράπεζα αυτή, θα χρωστάει λεφτά με επιτόκια 11 και 13%, δηλαδή με spread 800 και 1000 υποθέτοντας το γερμανικό επιτόκιο δανεισμού στο 3%; Διαμαρτύρεται ο Τσίπρας γιατί ενώ η ΕΚΤ δανείζει τις τράπεζες με 1% επιτόκιο οι τράπεζες δανείζουν με 6 το κράτος και όχι με 1%. Ο οικονομολόγος μας έλυσε το πρόβλημα! Να δανείζει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα με άπειρα λεφτά απ ευθείας το ελληνικό κράτος και τους ιδιώτες με 1% όταν όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη που σχηματίζουν το κεφάλαιο της ΕΚΤ δανείζονται οι ίδιες πάνω από το ελάχιστο γερμανικό επιτόκιο του 3%; Ισοδύναμα βέβαια μπορεί να ισχύει και το εξής για τη «σκέψη» Τσίπρα: να δανείζονται το ελληνικό κράτος και οι ιδιώτες με 1% από την ΕΚΤ και με τα κεφάλαια αυτά να δανείζουν τα χίλιες φορές πιο αξιόπιστα από την Ελλάδα ευρωπαϊκά κράτη με επιτόκια πάνω από 3% και έτσι να πλουτίζουν. Αυτή είναι η «πολιτική οικονομία» του γραφειοκρατικού παράσιτου, της αχόρταγης ακρίδας που έχει για αρχηγούς της τους Τσιπρο-Παπαρρήγες. Τώρα το παράσιτο ονειρεύεται ότι θα καταπιεί όλη την Ευρώπη και θυμώνει που αυτή δεν δέχεται. Η μεγαλύτερη απόδειξη που καταθέτει στην ίδια συνέντευξη ο Τσίπρας για τα δήθεν σημερινά υπερκέρδη τάχα του τραπεζικού κεφαλαίου και γενικά του κεφαλαίου, είναι ότι χρωστάμε στην ΕΕ και το ΔΝΤ 110 δις αλλά σε δύο χρόνια θα χρωστάμε 140 δις. Από αυτό συμπεραίνει ότι τα λεφτά τα κλέβουν από το κράτος το ΔΝΤ η ΕΕ και οι δανειστές γενικά. Στην πραγματικότητα για να μην υπάρχει αύξηση του δημόσιου χρέους θα πρέπει να σταματήσει το πλιάτσικο που συνεχίζουν στα νοσοκομεία στα φάρμακα, στις ΔΕΚΟ, και γενικά στο κράτος οι κρατικοφασιστικές διακομματικές συμμορίες και να σταματήσει
προπάντων ή τρομακτική σπατάλη και το παραγωγικό σαμποτάζ του σοσιαλφασισμού.
Αν η Ελλάδα ήταν στα χέρια του Τσίπρα και του ψευτοΚΚΕ θα πλήρωναν τα αφεντικά τους αδούλευτους μισθούς; Είδαμε τι κάνει ο Ριζοσπάστης στην τυποεκδοτική και τι ουσιαστικό αγώνα κάνουν οι συνασπισμαίοι συνδικαλιστές ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα της COSCO στον Πειραιά. Από την άλλη όμως είναι ο Τσίπρας που ζητούσε πριν μερικούς μήνες, μέσα στο σοκ της μισοχρεωκοπίας, τον διορισμό 100.000 νέων υπαλλήλων στο κράτος, και είναι η Παπαρήγα που σε οποιοδήποτε ακροατήριο υπόσχεται συστηματικά ακόμα και τώρα ότι θα προωθήσει τον διορισμό όλων στο δημόσιο, υπόσχεται δηλαδή μισθούς χωρίς δουλειά. Εδώ πρόκειται για τους πιο μαζικούς και συστηματικούς διαφθορείς της κοινωνίας, τους πιο σιχαμερούς οργανωτές των κρυφοναζιστικών κινημάτων, που έχουν ξεκινήσει ακόμα και την ανοιχτή συνεργασία με τους ναζί της Χρυσής Αυγής, όπως ο ΣΥΝ στα διόδια της Ημαθίας!
Ο ΣΥΝ είναι η «επιστημονική» η πολυσύνθετη τάχα διανοητική πλευρά του κρυφοναζισμού είναι η πιο «πολιτισμένη» γραμμή της διάλυσης της οικονομίας και της λεηλασίας της χώρας από τα επελαύνοντα φασιστικά αφεντικά της.