Το κράτος χρεοκόπησε από το παραγωγικό σαμποτάζ και όχι από τους δανειστές και τους κερδοσκόπους

Περίοπτοι λογοκόποι, αναλυτές, πολιτικοί και καθηγητές, άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων μιλούν ασταμάτητα για την κρίση με ατέλειωτες καταγραφές προβλημάτων και επισημάνσεις σε δευτερεύοντα ζητήματα, που ποτέ όμως δεν καταλήγουν στην σύνθεση του πάζλ, δηλαδή στο τι έφταιξε πραγματικά και χρεοκόπησε η χώρα. Και επειδή είναι αναγκασμένοι να δώσουν κάποιες φορές και λογικές απαντήσεις αυτολογοκρίνονται και επαναλαμβάνουν ανιαρά τις καθεστωτικές ερμηνείες ότι τάχα φταίνε οι κλέφτες πολιτικοί και ιδιώτες, η φταίει γενικά και αόριστα το πολιτικό σύστημα που δεν συμμάζεψε το κράτος ή ότι φταίνε οι τράπεζες και οι διεθνείς κερδοσκόποι ή ότι φταίει γενικά ο καπιταλισμός. Μερικοί για να μην εκτίθενται τόσο μιλάνε για κακή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών. Που και που ακούγεται και μια λέξη για την παραγωγή. Όλοι όμως μιλάνε κυρίως για λεφτά γιατί ο λογοκόπος ερεθίζει πάντα το ακροατήριό του επιφανειακά προσπαθώντας να μην το κουράσει με λεπτότερες έννοιες.

Η κυρίαρχη σήμερα και πιο συγκροτημένη καθεστωτική άποψη για την ερμηνεία της χρεοκοπίας είναι εκείνη του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ που κατηγορούν τις τράπεζες, τα ξένα μονοπώλια, το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο και την ΕΕ ότι χρεοκόπησαν τα νοικοκυριά και το κράτος. Σε ότι αφορά το δημόσιο χρέος το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκε από τη χαριστική φορολογία του ντόπιου κεφαλαίου, από τη ληστεία του κράτους με τον ψηλό του δανεισμό από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, και από την «επάρατη» ΕΕ.

Το σαμποτάρισμα της παραγωγής συντρίβει τα κρατικά έσοδα

Οι φόροι είναι στην ουσία άθροισμα ποσοστιαίων κρατήσεων επί της παραγόμενης αξίας στην οικονομία, δηλαδή πάνω και στους μισθούς και στην υπεραξία. Γι’ αυτό και το σαμποτάρισμα της παραγωγής από το σοσιαλφασισμό εκτός από μισθούς και την γενικότερη κοινωνική πολιτιστική ανάπτυξη στερεί και έσοδα από το κράτος.

Σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό ο φόρος των φυσικών προσώπων το 2008 ήταν 10,8 δις και των νομικών προσώπων 4,2 δις. Επομένως οι φόροι των φυσικών προσώπων είναι 2,57 φορές μεγαλύτεροι από εκείνους των επιχειρήσεων. Αυτό το γεγονός, η φαιοκόκκινη ΓΣΕΕ που συντηρεί ολόκληρο Ινστιτούτο μελετών, (χαλκείων των στατιστικών στοιχείων λέμε εμείς), το εξηγεί με την «θεωρία» του ψευτοΚΚΕ ότι η εργασία πληρώνει διπλάσιους φόρους από όσους το κεφάλαιο. Μάλιστα για να φανεί και αντικειμενική δίνει στις εργασίες του Ινστιτούτου της και τα ποσοστά της φορολογίας του κεφαλαίου και της εργασίας στην ΕΕ που είναι περίπου ίσα. Επομένως, σύμφωνα και με την φαιοκόκκινη ΓΣΕΕ η φορολογία του κεφαλαίου στην Ελλάδα πρέπει να αυξηθεί. Το σωστό είναι ότι στην Ελλάδα η φορολογία του κεφάλαιου αποδίδει πιο λίγα έσοδα σε σχέση με άλλες χώρες επειδή το μεγάλο βιομηχανικό κεφάλαιο που βγάζει τα πιο πολλά κέρδη μέσα στο σύνολο του κεφάλαιου -και που πληρώνει τους μεγαλύτερους φόρους γιατί ανάμεσα στα άλλα έχει και τη σχετικά μικρότερη για τον όγκο του δυνατότητα φοροδιαφυγής (πλην του μεγάλου κεφάλαιου της οδοποιίας και των μεταλλείων που εχει μεγάλες δυνατότητες φοροδιαφυγής γι αυτό προτιμιέται από τους κρατικοολιγάρχες)- είναι μικρό στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, πολύ μικρότερο από όσο στις άλλες βιομηχανικές χώρες. Το ψευτοΚΚΕ πρότεινε να αυξηθεί η φορολογία του στο 45% και τελικά την ανέβασε η κυβέρνηση πάνω από αυτό το ποσοστό για τις εισηγμένες εταιρείες. Κρύβουν ότι τους φόρους των επιχειρήσεων, δηλαδή τα 4,2 δις ευρώ, στο συντριπτικά μεγαλύτερό τους ποσοστό στη χώρα μας τους πληρώνει το μεγάλο σύγχρονο κεφάλαιο, αυτό που το εμποδίζουν με το σαμποτάζ να αναπτυχθεί και μαζί του και την εργατική τάξη, κρύβουν ότι το μικρό κεφάλαιο δηλαδή οι εκατοντάδες χιλιάδες ελάχιστα παραγωγικές επιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων που τους υπόσχεται η Παπαρρήγα να τους κάνει όλους δημόσιους υπάλληλους, δεν πληρώνουν τίποτα ή πληρώνουν ελάχιστα στην εφορία. Κρύβουν δηλαδή από τους εργάτες και τους εργαζόμενους ότι η αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 45% σημαίνει πρακτικά σήμερα μόνο φόρτωμα των μεγάλων και σύγχρονων παραγωγικών επιχειρήσεων με τόσα φορολογικά βάρη που να μην είναι πια ανταγωνιστικές σε σχέση με τις ομόλογές τους στις άλλες χώρες, δηλαδή να μην μπορούν να επενδύσουν ανάλογα και τελικά να κλείσουν. Από την έρευνα της ICAP « Η Ελλάδα σε αριθμούς 2008» φαίνεται ότι τα κέρδη προ φόρων των 25.342 ΑΕ και ΕΠΕ επιχειρήσεων του μεγάλου και του μεσαίου κεφαλαίου για το 2006 ήταν 8,57 δις ευρώ. (Εξαιρούνται οι χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις). Με φορολογία που ήταν 29% το 2006 οι επιχειρήσεις αυτές πλήρωσαν φόρο 2,48 δις. Στην ίδια έρευνα της ICAP για το 2006 βλέπουμε ότι τα κέρδη προ φόρων των 300 μεγαλύτερων επιχειρήσεων, με εξαίρεση πάλι των χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων, είναι 5,14 δις. Επομένως με συντελεστή 29% πλήρωσαν φόρο 1,49 δις ευρώ. Το 2006 από τον κρατικό προϋπολογισμό βλέπουμε ότι τα φυσικά πρόσωπα πλήρωσαν φόρους το 2006 9,275 δις και οι επιχειρήσεις 4,438 δις. Δηλαδή το 2006 οι 300 μεγαλύτερες επιχειρήσεις πλήρωσαν το 33,5% της συνολικής φορολογίας των επιχειρήσεων που αριθμούν γύρω στο ένα εκατομμύριο. 25.342 επιχειρήσεις μεγάλες και μεσαίες πλήρωσαν το 2006 το 56,62% του συνολικού φόρου των επιχειρήσεων. Ξαναλέμε ότι το σαμποτάρισμα της παραγωγής, η απαγόρευση της συσσώρευσης του κεφαλαίου, στερεί και έσοδα από το κράτος. Γιατί οι μεγάλες επιχειρήσεις πληρώνουν γενικά φόρους και φοροδιαφεύγουν λιγότερο. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου εμποδίζει και την παραοικονομία που στηρίζεται κυρίως στην μικροεπιχείρηση, οπότε και στη φοροδιαφυγή.

Ληστεία των δανειστών με επιτόκια Γερμανίας δεν στέκεται

Σε ότι αφορά την ληστεία του κράτους από το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο τα επιτόκια δανεισμού του κράτους ήταν, μέχρι τις αρχές του 2008, λίγο πάνω από τα γερμανικά. Η υψηλότερη τιμή τους τη διετία 2003 2004 ήταν 28. Τα ελληνικά spreads, σαν παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2008 ήταν 29,2. Δηλαδή το επιτόκιο δανεισμού του ελληνικού κράτους ήταν 0,292% πάνω από το επιτόκιο του 2,5% περίπου με το οποίο μπορούσε να δανειστεί η Γερμανία από τη διεθνή αγορά. Τέτοιου ύψους επιτόκια δεν μπορεί να χαρακτηριστούν ληστρικά ούτε επομένως και οι τόκοι των κεφαλαίων και συνολικά ο δανεισμός. Ακόμα και τώρα το ελληνικό κράτος δανείζεται τεράστια ποσά από την ΕΕ χάρη στη συμμετοχή της στο Ευρώ ποσά που καμιά χρεωκοπημένη χώρα ποτέ δεν δανείστηκε από το ΔΝΤ. Βέβαια το επιτόκιο σήμερα που βάζει η ΕΕ μετά την ακήρυχτη χρεωκοπία της χώρας είναι αρκετά μεγάλο (περίπου 5,5%) αλλά και πάλι είναι το μισό και παρακάτω από όσο βρίσκει η χώρα μας για να δανειστεί στη διεθνή αγορά..

Ληστεία και δανεισμός με χαμηλά επιτόκια αγοράς είναι αντικειμενικά διαφορετικά πράγματα και έτσι τα αντιλαμβάνεται και όλος ο κόσμος είτε πιστεύει γενικά στο κέρδος και την εκμετάλλευση είτε όχι. Ληστεία με χαμηλά επιτόκια δεν υπάρχει παρά μόνο στην περίπτωση που ο δανειζόμενος υποχρεώνεται να αγοράσει σε ψηλή τιμή ορισμένα χαμηλής ποιότητας προίόντα από τον δανειστή. Στην ουσία οι μόνοι που πιθανά θα καταντήσουν στο τέλος να έχουν ληστευτεί αν γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι όσοι δανειστές τραπεζίτες και μέτοχοι ξένων επενδυτικών κεφαλαίων δάνεισαν το μπαταχτσίδικο ελληνικό κράτος με τα χαμηλά επιτόκια που του εξασφάλισε η πιστωτική επιφάνεια του Ευρώ ή καλύτερα η πιστωτική επιφάνεια του γερμανικού μάρκου που ενσωματώθηκε μέσα στο Ευρώ. Επίσης είναι πιθανό το ίδιο το Ευρώ να βυθιστεί και μαζί του οι ευρωπαϊκές οικονομίες επειδή έδωσαν στον έλληνα αστό, μεταπράτη, κομπραδόρο και πράκτορα του σοσιαλιμπεριαλισμού για πολλά χρόνια πολλά δάνεια με τα οποία αυτός σταθεροποιήθηκε στην εξουσία εξαγοράζοντας οικονομικά και ναρκώνοντας πολιτικά ένα μεγάλο μέρος από τις μάζες, ιδιαίτερα τις κρατικουπαλληλικές και εκείνες που παρείχαν υπηρεσίες στα μικρά και μεγάλα παλιά και νέα παράσιτα,

Και όμως ακόμα και με αυτά τα ουσιαστικά χαριστικά χαμηλά επιτόκια των τελευταίων 20 χρόνων το ελληνικό δημόσιο χρέος ανέβηκε από 179 περίπου δις το 2003 σε 343 δις το 2010 (πρωθυπουργίες ρωσόδουλων Σημίτη και Καραμανλή). Ανάλογη κατάσταση υπήρχε και την περίοδο 1981- 1989 που το χρέος αυξήθηκε κατά 37,3%! δις. Δηλαδή από 2,2 δις το χρέος το έφτασε ο ρωσόδουλος Α. Παπανδρέου στα 23 δις! Την ίδια α περίοδο του ΠΑΣΟΚ οι τόκοι που πλήρωσε το κράτος το 1981 από 44 εκατ. ευρώ έφτασαν σε 1,75 δισ. ευρώ δηλαδή αυξήθηκαν κατά 39,7 φορές!!! Εδώ πρόκειται για ένα ασταμάτητο δανεισμό από τη μεριά του κράτους και φυσικά για ασύλληπτες αυξήσεις του χρέους. Μετά την πρόσδεση της δραχμής στο Ευρώ κανένα χρηματιστικό κεφάλαιο σαν δανειακό κεφάλαιο δεν λήστεψε τη χώρα. Την χώρα την λήστεψαν σε ένα βαθμό η ανατολική κρατικοολιγαρχική βδέλλα και η κρατικογραφειοκρατική ακρίδα (η τελευταία σαν κρατική διεφθαρμένη υπαλληλία και σαν μικρομεσαία επιχειρηματικά λαμόγια που είναι δεμένα με την προηγούμενη) αλλά κυρίως την κατέστρεψε παραγωγικά με σύστημα ο σοσιαλφασισμός και οι πρωθυπουργοί του για να δένουν τη χώρα καχεκτική και χωρίς αντιστάσεις στο άρμα του ρώσικου σοσιλιμπεριαλισμού.

Κι όμως ο σοσιαλφασισμός χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο, όπως και στα νοικοκυριά, για να αποδείξει τη χρεοκοπία του κράτους μέσα από τη ληστεία τάχα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Επικαλείται με θράσος σαν αιτία για το συσσωρευμένο χρέος - που σχηματίστηκε κυρίως από τους ρωσόδουλους Α. Παπανδέου και Καραμανλή τον Β σε συνθήκες διεθνούς δανειακής πίστης προς το ελληνικό κράτος - τα σημερινά υψηλά επιτόκια της χρεοκοπίας.

Ο παρακάτω πίνακας, παρμένος από τον προϋπολογισμό του 2011, δείχνει ότι η σχέση τόκων και πληρωμής του κεφαλαίου, των λεγόμενων χρεολυσίων, είναι απαράδεκτη από το 1992 μέχρι και το 2002 εξαιτίας του προηγούμενου υπερδεκαπλασιασμού του δανεισμού από τον Α.Παπανδρέου όταν η χώρα δανειζόταν με πολύ ψηλά επιτόκια επειδή η δραχμή δεν είχε δεθεί ακόμα με το Ευρώ! Είχε προηγηθεί στο μεταξύ η καταστροφή της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων ιδιαίτερα από το 1985 και πέρα με εκτεταμένο σαμποτάζ (με οικολογικά, αρχαιολογικά προσχήματα με κόψιμο του τραπεζικού δανεισμού, με ταξικά προσχήματα πχ απεργία μέχρι κλεισίματος του εργοστασίου, υπέρογκες αυξήσεις ακόμα και σε εποχές ζημιών, πρόσληψη πλεονάζοντος προσωπικού κλπ) από τον προβοκάτορα Α. Παπανδρέου. Τα κρατικά ταμεία είχαν ήδη καταληστευτεί από την διακομματική κρατικοφασιστική ακρίδα του δημοσίου και τους κρατικούς ολιγάρχες. Τα δάνεια χρησιμοποιούνταν για αυξήσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, για προσλήψεις ολόκληρων στρατιών στο δημόσιο, για συνταξιοδότηση των πάντων με λεφτά του δημόσιου (διπλασιασμός των συντάξεων) και άλλων ταμείων, με σκόρπισμα του δημοσίου χρήματος σε ανύπαρκτους αναπήρους και αναξιοπαθούντες, με αποτέλεσμα τους ρωμαϊκούς θριάμβους των προεκλογικών συγκεντρώσεων με τα εκατομμύρια οπαδούς. Αυτή είναι κλασική μέθοδος του φασισμού να εξαγοράζει τις μάζες για να τις συσπειρώσει πολιτικά στο καθεστώς του και μετά να τις οδηγήσει στο σφαγείο του πολέμου και για τη χώρα μας συγκεκριμένα στην αγκαλιά του σοσιαλιμπεριαλισμού. Την μέθοδο αυτή ακολούθησε και ο Χίτλερ μεταξύ 19933-36 και ο Χρουστσόφ από τα 1956 μέχρι τα 1960 και ο ΤεγκσιάοΠιγκ στις αρχές της δεκαετίας 1978-85

Πίνακας 8.7 Δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους κεντρικής κυβέρνησης

Χρεολύσια

Τόκοι

Παράλληλες δαπάνες

Συναλ.

Εθν. νομ.

Σύνολο

Συναλ.

Εθν. νομ.

Σύνολο

Συναλ.

Εθν. νομ.

Σύνολο

(1)

(2)

(3)

1992

1.539

4.867

6.406

622

3.501

4.123

19

52

71

1993

1.400

3.307

4.707

692

5.536

6.228

26

109

135

1994

1.619

5.543

7.162

913

8.077

8.990

26

164

190

1995

1.952

5.955

7.907

1.214

7.884

9.098

26

281

307

1996

1.894

8.369

10.263

1.263

8.378

9.641

47

292

339

1997

3.057

7.088

10.145

1.348

7.461

8.809

29

279

308

1998

3.550

6.132

9.682

1.625

7.393

9.018

28

142

170

1999

2.682

6.569

9.251

1.532

7.758

9.290

18

83

101

2000

4.640

8.491

13.131

1.922

7.577

9.499

20

38

58

2001

2.566

9.052

11.618

719

8.570

9.289

8

31

39

2002

2.397

17.883

20.280

391

8.144

8.535

4

55

59

2003

1.204

19.559

20.763

180

9.028

9.208

6

64

70

2004

667

17.777

18.444

85

9.198

9.283

3

69

72

2005

751

19.628

20.379

108

9.508

9.616

4

67

71

2006

65

16.524

16.589

92

9.349

9.441

1

55

56

2007

43

22.152

22.195

74

9.583

9.657

1

70

71

2008

424

25.822

26.246

82

11.052

11.134

1

71

72

2009

375

28.760

29.135

39

12.145

12.184

3

138

141

2010*

140

19.410

19.550

60

12.920

12.980

80

200

280

Το σκόρπισμα του δημοσίου χρήματος και το παραγωγικό σαμποτάζ συνεχίζονται και σήμερα με ορμή. Έκπληκτος ο λαός μαθαίνει αυτή την περίοδο, όσα προσπάθησαν να του κρύψουνε επί χρόνια. Έκπληκτος μαθαίνει για πρώτη φορά ότι οι ελάχιστες μειώσεις μισθών στους υψηλόμισθους των ΔΕΚΟ είναι μια, δύο ακόμα και τρείς φορές πιο πάνω από ολόκληρο το μισθό του. Έκπληκτος ακούει για μέσους μισθούς των 80.000 ευρώ και για επιδόματα- νομική κάλυψη για σκανδαλώδεις παροχές- που ξεπερνούν το μισθό του. Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου οικονομικών, μόνο οι 11 ελλειμματικές ΔΕΚΟ είχαν το 2009 έσοδα 1,501 δις και μισθούς 1,169 δις, όταν σ΄ αυτές τις ΔΕΚΟ υπάρχουν και εργαζόμενοι με μισθό 900 ευρώ!!! Το ίδιο έτος οι ΔΕΚΟ αυτές πλήρωναν για τόκους 574 εκατ και παρουσίασαν ζημιές 1,71 δις. Οι 11 αυτές ΔΕΚΟ είχαν χρέος το 2009 12 δις ευρώ. Και μιλάμε μόνο για 21.627 εργαζόμενους. Στο σύνολο των ΔΕΚΟ ο μέσος μισθός είναι 40.772 ευρώ, διπλάσιος δηλαδή από αυτόν του ιδιωτικού τομέα και 44% πάνω από το μέσο μισθό του δημοσίου. Και πάνω σ’ αυτά το 2009 πήραν αύξηση και 2.000 ευρώ. Έκπληκτος και αγανακτισμένος μαθαίνει ο λαός ότι η χρηματοδότηση της κρατικής γραφειοκρατίας ήταν τεράστια, χώρια τη μίζα τη γενικευμένη συναλλαγή και την υπερπαχυμένη βδέλα, την ανατολική κρατική ολιγαρχία του πλούτου που μοιράζεται μονοπωλιακά και δίχως κανέναν έλεγχο επί δεκαετίες δημόσια έργα, δουλειές προμήθειες και χρήμα έξω από κάθε ανταγωνισμό της αγοράς. Ακόμα πριν λίγες ημέρες δόθηκαν τα νέα ηλεκτρονικά φρουτάκια στον Κόκκαλη με απευθείας ανάθεση, δουλειά 200 εκατ, όταν ο Καραμανλής του είχε δώσει το 2007 άλλη μια δουλειά με απευθείας ανάθεση 240 εκατ συν το ΦΠΑ!. Κι όμως τώρα δα εκεί που όλοι μιλάνε για κλεψιές και κλέφτες δεν υπήρξε καμιά διαμαρτυρία καμιά επερώτηση στη βουλή από τα έξι κόμματα (7 με της Μπακογιάννη)! Καμιά διαμαρτυρία για την Ολυμπιακή και τον ΟΤΕ του Βγενόπουλου.

Από τους κρατικούς προϋπολογισμούς φαίνεται ότι το 2004 το σύνολο των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων μαζί και των συντάξεων του δημοσίου ήταν 17,496 δις. Το 2008 ήταν 22,871 δις ευρώ. Δηλαδή το κόστος των δημοσίων υπαλλήλων, αυξήσεις και νέες προσλήψεις, σε πέντε χρόνια αυξήθηκε κατά περίπου 31%. Μόνο το 2008 σε σχέση με το 2007 το κόστος αυξήθηκε από 20,746 δις σε 22,871 δις δηλαδή κατά 10,24 %. Η κρατική δαπάνη για ΙΚΑ κλπ ανέβηκε από το 2004 μέχρι το 2008 από 7,236 δις σε 13,447 δις και το όργιο στα νοσοκομεία και στα φάρμακα συνεχίζεται από τις φαιοκόκκινες διακομματικές συμμορίες που καθοδηγεί και συγκαλύπτει το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ πλασαρισμένοι σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα της υγείας. Γι αυτό το βουλώνουν όλοι και δεν ζητούν διακομματική για τα σκάνδαλα των νοσοκομείων που ξεπερνάνε κατά πολύ το Ζήμενς-Ιντρακομ. Να προσληφθούν 100.000 νέοι υπάλληλοι» φώναζε ο Τσίπρας στην αρχή της χρεοκοπίας. Σε όλους από την άλλη έταζε- και συνεχίζει να το κάνει-μια θέση στο δημόσιο η Παπαρρήγα στο καθεστώς της «λαϊκής εξουσίας», που δεν είναι καν μια «δημοσιοϋπαλληλική εξουσία» αλλά μια δικτατορία των ανατολικών ιμπεριαλιστικών λαμόγιων κάθε είδους.

Την ίδια περίοδο 2003 έως 2008 το δημόσιο χρέος αύξανε από 198.741 δις σε 260.439 δις. Η σχέση χρεολυσίων και τόκων στο ίδιο διάστημα, όπως φαίνεται από τον προηγούμενο πίνακα, δεν είναι πια καταστροφική, είναι πάνω από δύο προς ένα. Όμως πια οι επενδύσεις είναι ελάχιστες εξαιτίας του αποχαλινωμένου από τον Καραμανλή παραγωγικού σαμποτάζ. Το 2008 οι τόκοι ήταν 11,6 δις μετά τη διόρθωση της Eurostat, ενώ τα χρεωλύσια ήταν 26,346 δις, με κρατικό έλλειμμα 22,4 δις, όπως επίσης το διόρθωσε η Eurostat. Ταυτόχρονα ο Καραμανλής έκρυβε τα ελλείμματα και φούσκωνε το ΑΕΠ για να βγάζει μικρότερα ποσοστά ελλειμμάτων και χρεών επί του ΑΕΠ. Έτσι η Eurostat διόρθωσε το έλλειμμα του 2006 από 8,232 δις σε 12,1 και του 2008 από 14,568 σε 22,4 δις κατεβάζοντας ταυτόχρονα και τα ΑΕΠ. Το 2009 το έλλειμμα εκτινάχτηκε στα 36,2 δις ευρώ!

Η ΕΕ έδωσε ένα ποσό πάνω από 60 δις ευρώ στο διάστημα που η χώρα είναι στην ΕΕ για παραγωγικές επενδύσεις. Δάνεια όμως και δωρεάν χρήμα που προορίζονταν για παραγωγικές επενδύσεις, για να παράξουν νέα αξία, δηλαδή για να δώσουν δουλειές και φορολογικά έσοδα, κατασπαταλήθηκαν από τους ρωσόδουλους πρωθυπουργούς για να χρηματοδοτήσουν την ατομική κατανάλωση μιας πελώριας γραφειοκρατίας που κατέληξε να αριθμεί πάνω από 1.000.000 ανθρώπους και μετά μιας κρατικοολιγαρχικής βδέλλας. Τα χρέη του κράτους και τα ελλείμματά εξαιτίας του παραγωγικού σαμποτάζ διογκώνονται από την επί δεκαετίες χρηματοδότηση της συγκρότησης των διακομματικών διεφθαρμένων στρατών, με την επιλογή των χειρότερων στοιχείων μέσα από μια τεράστια δημόσια υπαλληλία που κοστίζει πολλαπλάσια έξοδα στο κράτος από τα φυσιολογικά. Και δεν εννοούμε μόνο τους μόνιμους δημόσιους υπάλληλους αλλά όσους στην ουσία μισθοδοτούνται από το κράτος. Αυτοδιοίκηση, ΔΕΚΟ, συμβασιούχους κλπ. όλοι αυτοί που εκτιμώνται, όπως είπαμε, ότι είναι πάνω από ένα εκατ. Πρόκειται για το περισσευούμενο εργατικό δυναμικό που δεν μπορεί να πιάσει δουλειά στον ιδιωτικό τομέα γιατί δουλειές δεν υπάρχουν. Στην ουσία πρόκειται για μια χρηματοδοτούμενη από το κράτος ανεργία. Γι αυτό επιμένουμε να λέμε λέμε ότι τα βαθύτερα τα αίτια της κρατικής χρεοκοπίας όπως και όλης της οικονομίας βρίσκονται στο σαμποτάρισμα της παραγωγής από τον σοσιαλφασισμό. Απόδειξη ότι καμιά χώρα δεν χρεοκόπησε στην ουσία μέχρι σήμερα εξαιτίας της παγκόσμιας κρίσης ούτε καν εξ αιτίας της κλεπτοκρατίας παρά μόνο η Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Κίνα που είναι επίσημα μια χώρα με τόσο διεφθαρμενο κράτος όσο και η Ελλάδα σύμφωνα με την παγκόσμια κατάταξη της Διεθνούς Διαφάνειας μόνο από μεγάλο χρέος δεν πάσχει αλλά από αιμοβόρο και αποσταθεροποιητικό πλεόνασμα. Αυτό συμβαίνει γιατί εκεί και τα χρήματα που προέρχονται από την διαφθορά πάνε και αυτά στο μεγαλύτερο μέρος στην συσσώρευση του κεφάλαιου δηλαδή στην παραγωγή ενώ στην Ελλάδα πάνε στην ατομική κατανάλωση των λαμόγιων ή στο εξωτερικό. Η διαφθορά γενικά ανακατανέμει την υπεραξία υπέρ των πιο σάπιων και καταστροφικών στοιχείων της αστικής τάξης αλλά την απόλυτη χρεωκοπία ελληνικού τύπου την προκαλεί η σπατάλη και η καταστροφή του κεφάλαιου ή αλλιώς των υλικών στοιχείων της παραγωγής.

Οι σαμποταριστές οργιάζουν ανενόχλητοι

Σήμερα στην περίοδο της κρίσης το σαμποτάρισμα της ελληνικής παραγωγής εντείνεται από το καθεστώς για να εξαρτήσει τη χώρα μας πιο εύκολα ο ρωσοκινεζικός άξονας και για να συνεχίσει να τη χρησιμοποιεί ο ρωσόδουλος Παπανδρέου σαν εργαλείο εκβιασμού και πολιτικής διάσπασης της ΕΕ. Η Μπιρμπίλη το εργαλείο αυτό του ΣΥΝ μέσα στην κυβέρνηση βομβαρδίζει την οικονομία και τα κρατικά έσοδα ενώ ταυτόχρονα ο Παπανδρέου γδέρνει το λαό. Σταμάτησε τα μεγάλα έργα, όλους τους οδικούς άξονες στην Αττική, φρέναρε το φράγμα του Μόρνου, κατάργησε κάθε μεγάλο χωροταξικό του Σουφλιά με αποτέλεσμα να εξαρτάται αποκλειστικά από την ίδια και από τον Παπανδρέου, και όχι από τον νόμο. Με πρόσχημα την ανυπαρξία χωροταξικού σαμποτάρει την κατοικία, τους 240 οικοδομικούς συνεταιρισμούς, τα αιολικά πάρκα, και κάθε επένδυση βιομηχανική βιοτεχνική και τουριστική στη χώρα εκτός από τις λίγες απευθείας των ανατολικών κρατικοολιγαρχών. Δεκάδες δις επενδύσεων στα φωτοβολταικά στα αιολικά και στο λιγνίτη έχουν σαμποταριστεί. Τα 25 δις των έτοιμων επενδύσεων που είχε εξαγγείλει η Κατσέλη γίνανε καπνός. Δεν ξαναμίλησε ποτέ κανείς γι’ αυτά. Πριν μερικές ημέρες, ο γενικός γραμματέας της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας Μητσός, που παραιτήθηκε, κατήγγειλε, τον υφυπουργό παιδείας Πανάρετο, το δεξί χέρι του Παπανδρέου και ταυτισμένο με τον ΣΥΝ, για το ότι εμποδίζει επιστημονικά και εκπαιδευτικά προγράμματα ύψους ενός δις ευρώ! Μέχρι και η ΠΟΣΔΕΠ ξεσηκώθηκε με αυτό το εμπάργκο που καταργεί κάθε δραστηριότητα ακόμα και αυτή την ελάχιστη δραστηριότητα των υποστηρικτών της! Ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των προγραμμάτων ανήκει στο ΕΣΠΑ που και αυτό στο σύνολό του έχει σαμποταριστεί.

Η οικονομία έχει καταστραφεί από το σοσιαλφασισμό και τους πρωθυπουργούς του. Μια καταστροφή σε τέτοιο βάθος που δεν έχει προκαλέσει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, σε καμιά χώρα του κόσμου. Το αποτέλεσμα του παραγωγικού σαμποτάζ και η ληστεία του κράτους από την κρατικοκοματική ακρίδα και τους ανατολικούς ολιγάρχες, είναι ότι το κρατικό και το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδα δημιουργείται από το μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα και από το μεγαλύτερο έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών στην ΕΕ. Αυτό το έλλλειμα είναι το κόστος για τη συγκρότηση και λειτουργία της φασιστικής γραφειοκρατικής και κρατικοολογαρχικής ακρίδας σε συνθήκες ολόπλευρου σαμποταρίσματος της παραγωγής! Αυτή είναι η πολιτική του εξακομματικού συντονιστικού. Όλα τα άλλα κούφια «αντικαπιταλιστικά» και «αντιιμπεριαλιστικά» είναι θεωρίες των σαμποτέρ και της ακρίδας τους.