ΙΕΡΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΟΜΟΛΟΓΟ», ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΝΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ
Ο Παπανδρέου πήγε στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 16 και 17/12 μεταμφιεσμένος σε κλασικό ευρωπαίο φιλελεύθερο. Οι αποδείξεις που προσκόμισε για το ξεγέλασμα των ευρωπαίων ομολόγων του είναι το παραπέρα τσάκισμα των μεροκάματων και του ιδιωτικού τομέα, με το νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή δύο μέρες πριν τη σύνοδο. Αυτό το γεγονός το εκτιμούν, βέβαια, εξαιρετικά οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές, που πιστεύουν ότι ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους της χρεωκοπίας της Ελλάδας ήταν το μισθολογικό κόστος εργασίας ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα και όχι η πολιτικά μεθοδευμένη αποβιομηχάνισή της. Για να γίνει ακόμα πιο πειστικός σαν δήθεν δυτικού τύπου οικονομικά φιλελεύθερος, ο προβοκάτορας εμφανίζεται στην Ευρώπη ότι αυτές τις περικοπές τις κάνει με αυτοθυσία έχοντας, τάχα, να αντιμετωπίσει με αυτή του την πολιτική ένα σχεδόν «επαναστατημένο» λαό, που μόλις πριν δύο ημέρες έβαζε για πολλοστή φορά φωτιά στο κέντρο της Αθήνας και έστελνε αιμόφυρτο στο νοσοκομείο χτυπώντας για πρώτη φορά τόσο ωμά φασιστικά έναν γενικά ευρωπαίο, αν και φιλικό προς τους σοσιαλφασίστες, βουλευτή, το Χατζηδάκη. Παρ’ όλ’ αυτά, όλη η πολιτική ηγεσία του «επαναστατημένου» αυτού λαού, οι πολιτικές δηλαδή ηγεσίες όλων των κομμάτων, ακόμα και αυτή του «ανυπάκουου» ψευτοΚΚΕ, έβαλαν για λίγες ώρες σε αναστολή την απέραντη οργή τους και συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό των αντιλαϊκών μέτρων για να του δώσουν τη συμπαράστασή τους στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Ο μόνος που έλειπε από τη μάζωξη ήταν ο Τσίπρας, που ήταν υποχρεωμένος να κάνει τον πολύ θυμωμένο, για να γοητέψει τις δήθεν «αριστερές» -στην πραγματικότητα τις πιο διεφθαρμένες κρατικοκαπιταλιστικές ΔΕΚΟίτικες τάσεις του ΠΑΣΟΚ, που θύμωσαν στ’ αλήθεια με την προδοσία που τους επιφύλαξε ο αγαπημένος τους ως χθες προστάτης της διαφθοράς τους, το ΠΑΣΟΚ.
Ήταν κυρίως η Παπαρήγα που ξεκαθάρισε με τις δηλώσεις της στο Ριζοσπάστη το πραγματικό περιεχόμενο της συνάντησης που είχε οργανώσει ο προβοκάτορας με πρόσχημα τη συναίνεση στην οικονομική του πολιτική: «Αντικείμενο της συζήτησης με τον πρωθυπουργό ήταν η ενημέρωση που ζήτησα για την επικείμενη Σύνοδο της ΕΕ και τις εξελίξεις της κρίσης στην Ευρώπη. Αυτό ήταν». Συμπαράσταση επίσης στον Παπανδρέου δήλωσε μετά τη συνάντηση και ο Σαμαράς για τη διασφάλιση των «εθνικών συμφερόντων» στη σύνοδο κορυφής. Ο Καρατζαφέρης πήγε στην συνάντηση και αυτός για να υποστηρίξει την «εθνική μάχη» του Παπανδρέου στις Βρυξέλλες, αλλά και για να υπογραμμίσει με τις δηλώσεις του τη διαφωνία του με την οικονομική πολιτική του Παπανδρέου, για να υποστηρίξει δηλαδή τη γνωστή αντιστροφή της αρχικά φιλομνημονιακής του στάσης. Αυτή η αλλαγή 180 μοιρών της πολιτικής του Καρατζαφέρη οφείλεται, όπως έχουμε πει, στο ότι αρχικά έπρεπε να πειστεί η ΕΕ να διασώσει την Ελλάδα, βάζοντας μάλιστα μέσα της και το ΔΝΤ, οπότε και ο Καρατζαφέρης, αλλά και ο Σαμαράς, δήλωσαν αρχικά ότι δε διαφωνούν επί της ουσίας με το μνημόνιο, παρόλο που ο δεύτερος το καταψήφισε. Μόλις η ΕΕ έβαλε μπρος το μηχανισμό στήριξης, οι δύο αυτές ρωσόφιλες ηγεσίες μαζί με τους ψευταριστερούς του ΠΑΣΟΚ άλλαξαν θέση και επί της ουσίας και άρχισαν τη μεγάλη εκστρατεία ενάντια στο μνημόνιο αφού το ευρωπαϊκό ψάρι είχε πιαστεί στο αγκίστρι της ρωσοκίνητης παγίδας, που ήταν ο εκβιασμός της επερχόμενης ελληνικής χρεωκοπίας.
Το «εθνικό συμφέρον» που αυτή τη στιγμή υπερασπίζονται οι ρωσόδουλοι με τον Παπανδρέου, αλλά και το Σαμαρά, που πήγε για να κάνει πλάτες στον Παπανδρέου ψήνοντας υπέρ του δεύτερου το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δεν είναι παρά η διάλυση της ΟΝΕ, δηλαδή της ζώνης του ευρώ, που την προωθεί ο ρωσοκινέζικος νεοναζιστικός άξονας με την έμμεση υποστήριξη της Κλίντον. Ο άξονας έχει πολλές θέσεις, φιλικές έως ρωσόδουλες, μέσα στην κορυφή της ΕΕ, φυσιογνωμίες, ειδικά στα υπερεθνικά συναινετικά γραφειοκρατικά όργανα. Έχει εντελώς δικούς τους την Άστον (ένα είδος υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ) και τον Ζαπατέρο. Μέχρι τώρα υπερ-φιλική θέση προς τη Ρωσία ή τις ρώσικες θέσεις εκφράζουν ο Ρομπάι (εκρόσωπος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ένα είδος άτυπου πρωθυπουργού), ο αρχηγός του Ευρωγκρούπ λουξεμβούργιος Γιουνκέρ και ο βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον.
Η παρακμή του ευρώ και η διάλυση της ΟΝΕ μπορούν να επιτευχθούν χάρη στην υπονόμευση ακόμα και μίας μόνο χώρας, έστω και μικρής, αρκεί αυτή να γίνει το κέντρο μιας γενικότερης μόλυνσης, μια κακοφορμισμένη πληγή, μια πληγή που να αιμορραγεί ασταμάτητα, ώστε στο τέλος να δηλητηριάσει και να αδυνατίσει όλη την ΟΝΕ. Αυτή είναι η ζημιά που κάνει στην ΟΝΕ και στην ΕΕ η πληγή που λέγεται Ελλλάδα των πέντε προβοκατόρικων ηγεσιών. Αυτή η πληγή έχει ήδη πάρει στο λαιμό της την Ιρλανδία και μπορεί να πάρει και άλλες σχετικά αδύναμες χώρες της ΟΝΕ, όπως την Πορτογαλία, αν συνεχίσει να αιμορραγεί. Αυτό το ευρωπαϊκό απόστημα ή θα θεραπευτεί με τη συντριβή των 5 προβοκατόρικων ηγεσιών από τον ελληνικό λαό ή, αν αυτός δεν μπορέσει να αντιδράσει, θα πρέπει τότε η Ελλάδα των 5 φασιστικών ηγεσιών να ξωπεταχτεί από την ΟΝΕ. Με αυτόν τον τρόπο θα πάψουν οι 5 να λένε στον ελληνικό λαό ότι για την πείνα του ο κύριος υπεύθυνος είναι η τρόικα και όχι οι ίδιοι που προκάλεσαν και προκαλούν τη χρεωκοπία της. Αν δε γίνει τίποτα από τα δύο -ακριβώς όπως θέλει η Ρωσία και γενικότερα ο νεοναζιστικός άξονας- τότε η ελληνική λανθάνουσα χρεωκοπία θα οδηγήσει σε μόνιμη μεταφορά ευρωπαϊκών δανειακών κεφαλαίων προς την Ελλάδα και τις άλλες τραυματισμένες -και γι’ αυτό όλο και πιο επισφαλείς για τους δανειστές- χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Στη συνέχεια αυτό θα οδηγήσει σε αδυναμία διεθνούς δανεισμού για όλη την ΕΕ με αύξηση των επιτοκίων δανεισμού των χωρών της ευρωζώνης, οπότε τελικά σε τύπωμα ενός πληθωριστικού ευρώ. Πληθωριστικό ευρώ, δηλαδή όχι σκληρό ευρώ, σημαίνει σήμερα πολιτική διάσπαση της ευρωζώνης.
Ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρχει στις σημερινές συνθήκες ΟΝΕ και ΕΕ χωρίς σκληρό ευρώ είναι ότι η ΕΕ δεν έχει ενοποιηθεί πολιτικά, δεν έχει δηλαδή μια κυβέρνηση που θα διευθύνει την οικονομία και τα δημόσια οικονομικά, και επομένως θα ασκεί χωρίς καμιά έμπρακτη διαφωνία από τις επιμέρους χώρες μια αναγνωρισμένη απ’ όλους κεντρική νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Πράγμα που συμβαίνει, για παράδειγμα, στην ομοσπονδία των ΗΠΑ. Γι’ αυτό και ο ναζιστικός άξονας και τα κόμματά του σε όλη την Ευρώπη μισούν πάντα την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, δηλαδή την ομοσπονδιοποίησή της, και την πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις.
Έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων, δηλαδή πληθωριστικού χρήματος, που θα προμηθεύεται κάθε χώρα-μέλος με κοινό ευρωπαϊκό επιτόκιο, σημαίνει ότι η Γερμανία, για παράδειγμα, που σήμερα δανείζεται με 3% επιτόκιο, θα δανείζεται πλέον με 5% που, ας πούμε, θα είναι στις παρούσες συνθήκες το κοινό ευρωπαϊκό επιτόκιο. Αυτό σημαίνει ότι και η Ελλάδα των σαμποταριστών, που σήμερα δανείζεται με το επιτόκιο διακοποδάνειων του 12%, θα δανείζεται επίσης με 5%. Τη διαφορά των τόκων θα την πληρώνουν οι γερμανοί εργαζόμενοι, καθώς και εκείνοι των άλλων ανεπτυγμένων χωρών. Το γερμανικό έθνος, όπως και τα άλλα ευρωπαϊκά βιομηχανικά έθνη, θα πρέπει να δουλεύουν για να πληρώνουν το σαμποτάζ της παραγωγής από τους έλληνες ρωσόδουλους. Οι ανεπτυγμένες χώρες θα τιμωρούνται έτσι για την ανάπτυξή τους. Πραγματικά, πρόκειται για τον ιδανικό κόσμο του κνίτη και του χρυσαυγίτη, τον διασπασμένο και κατεστραμμένο οικονομικά, σπαρμένο με τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά μίση, τις ακραίες πολεμικές ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, το φασισμό και το ναζισμό, που κατέστρεψαν δύο φορές αυτή την ήπειρο στους χειρότερους πολέμους που γνώρισε η ανθρωπότητα και που αναδύονται πάντα σαν σωτήρες σ’ αυτές τις καταστάσεις. Πρόκειται, βέβαια, για την ήπειρο με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση παραγωγικών δυνάμεων του πλανήτη, που όποιος εξωτερικός προς αυτήν ιμπεριαλισμός την ελέγξει, είναι κοσμοκράτορας, γι’ αυτό και ο ναζιστικός άξονας θέλει να διασπάσει την ΕΕ, για να την ελέγξει με το κινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό χρηματιστικό κεφάλαιο και με την προστασία της ρώσικης στρατιωτικής, ενεργειακής και διπλωματικής μηχανής!
Σκληρό ευρώ σημαίνει, στο βάθος, αντίσταση στη χρεωκοπία και στους οικονομικούς όρους γέννησης του φασισμού? σκληρό ευρώ είναι ο δρόμος του σκληρού μάρκου ενάντια στην υποτίμησή του από τη δημοκρατία της Βαϊμάρης, η οποία υποτίμηση οδήγησε τη Γερμανία του 1930 στον πληθωρισμό και την πείνα και από εκεί στα χέρια του χιτλερικού ναζιστικού μονοπώλιου.
Η ΕΕ, και φυσικά η ΟΝΕ, μπόρεσε και συγκροτήθηκε με κοινό νόμισμα και χωρίς κεντρική κυβέρνηση στη βάση αυτής της αυτονόητης συμφωνίας του σκληρού ευρώ. Γι’ αυτό και το ευρώ, πέρα από τα τυπικά χαρακτηριστικά του νομίσματος, συμπυκνώνει μέσα του και αυτή την πολιτική συμφωνία των χωρών-μελών την οποία σήμερα αμφισβητεί ο νεοναζιστικός άξονας με τους πράκτορές του, που προσπαθούν να διαλύσουν την ΕΕ. Κάθε χώρα που μπήκε στην ΕΕ, και ειδικότερα στην ΟΝΕ, συμφώνησε και υποχρεώνεται να εκπληρώνει τους όρους ύπαρξης της ΕΕ και της ΟΝΕ, δηλαδή την πραγματική ανάπτυξη των πιο σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων και ταυτόχρονα την εξασφάλιση μικρών δημόσιων χρεών και ελλειμμάτων. Αυτοί οι όροι που εξασφαλίζουν το σκληρό ευρώ είναι και η πρόκληση για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ, που για να φτάσουν τις ανεπτυγμένες οφείλουν να αναπτύσσουν την παραγωγικότητά τους, την τεχνολογική και τεχνική σύνθεση των κεφαλαίων τους και να μειώνουν το χρόνο κατανάλωσης της εργατικής δύναμης ανά μονάδα προϊόντος. Οι πολιτικές υποστήριξης της ΕΕ προς τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, και ειδικά προς τη χώρα μας, στήθηκαν ακριβώς για να μην ανοίξει η κλασική ψαλίδα κάθε ανοιχτών εμπορικών συνόρων ή η ψαλίδα Βορρά-Νότου και μέσα στην ΕΕ, δηλαδή για να μην προκύψει ένας τριτοκοσμικός νότος και ένας ιμπεριαλιστικός βορράς, που θα διέλυε και οικονομικά και πολιτικά την Ευρώπη, δηλαδή θα αναιρούσε το βασικό σκοπό ύπαρξης της ΕΕ, που ήταν μια ενωμένη και ειρηνική αγορά στην ήπειρο των μεγάλων σφαγών και φασισμών. Κι όμως, τα εξήντα δις ευρώ των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων τα σκόρπισαν αντιπαραγωγικά οι ρωσόδουλοι πρωθυπουργοί κάτω από την πολιτική καθοδήγηση του ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ και κατέστρεψαν συστηματικά τη βιομηχανία, τη γεωργία και τις υπηρεσίες, για να ελέγχουν μια παρασιτική, οικονομικά, χώρα και να τη χρησιμοποιούν ως εργαλείο της ρώσικης πολιτικής για την ανατίναξη της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Η πρόταση του ρωσοκινέζικου άξονα για τη «σωτηρία» της ΕΕ συμπληρώθηκε από τον Πούτιν ακόμα προχθές, παράλληλα με τις προσπάθειες διάσπασης της ΕΕ από τα μέσα μέσω του Γιούνκερ και του Παπανδρέου. Ο Πούτιν πρότεινε την παράδοση της ΕΕ στη Ρωσία με τη δημιουργία ρωσοευρωπαϊκής κοινής αγοράς, την παράδοση της ευρωπαϊκής τεχνολογίας στη Ρωσία και την μετατροπή της με τη βοήθεια της ΕΕ σε μια αναπτυγμένη οικονομία ακόμα και με την είσοδο της Ρωσίας στην ΕΕ!
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση κρύβουν από το λαό ότι, με τα χρέη που δημιούργησαν, αν δεν υπήρχε η κάλυψη της ΕΕ σε χρήμα και εγγυήσεις, η χώρα θα είχε βυθιστεί ήδη στο απόλυτο παραγωγικό χάος και ότι το βιοτικό επίπεδο θα είχε πέσει πολλές δεκαετίες πίσω, δηλαδή πολύ πιο πίσω απ’ όσο την έφεραν τα μέτρα της τρόικας κατά των φτωχών μισθωτών, και κυρίως το παραγωγικό σαμποτάζ από την κυβέρνηση Παπανδρέου, το ΣΤΕ και τους ναζιστοτραμπούκους του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ. Κρύβουν από το λαό ότι η διάλυση της ΕΕ που προωθούν φέρνει μεγαλύτερα δεινά στους ευρωπαϊκούς λαούς, και ιδιαίτερα στον ελληνικό λαό, που στην περίπτωση αυτή θα προσπαθήσουν να τον παραδώσουν οι παπανδρέηδες, όπως ξέρουν να κάνουν, χειροπόδαρα δεμένο στο νεοναζιστικό ρώσικο και κινέζικο μονοπώλιο.