Πρόκειται για μία χιτλερικού τύπου απαγόρευση που επέβαλε το φαιοκόκκινο μέτωπο στις συναυλίες ενός γενικά δημοφιλούς καλλιτέχνη. Σύμφωνα με το σοσιαλναζιστικό νόμο που εξέδωσαν οι «αντιμνημονιακοί» τραμπούκοι απαγορεύεται στον Νταλάρα, οποιαδήποτε εκδήλωση του αλληλεγγύης, οποιαδήποτε απεύθυνση του στο λαό, επειδή έχει εκφραστεί «υπέρ του μνημονίου», «υπέρ του Πάγκαλου» (!!!) και έχει την εγκληματική ιδιότητα να είναι σύζυγος πολιτικού που έχει ψηφίσει το μνημόνιο. Στην πραγματικότητα ο Νταλάρας διώκεται περισσότερο γιατί τόλμησε να καταδικάσει σαν όχι φιλολαϊκή αλλά σαν δημαγωγική τη σταση της λεγόμενης αριστεράς σχετικά με το μνημόνιο. Αλλά η ψευτοαριστερά δεν απαντάει η ίδια στέλνει τους ανώνυμους παρακρατικούς της για να χτυπήσουν τους αντιπάλους της. Έτσι ομάδες «αγανακτισμένων», δηλ. «αναρχικών, αντιεξουσιαστών» σε συνεργασία με «αριστεροπατριώτες» έριξαν γιαούρτια, μπουκάλια, πλαστικά και μη, σακούλες σκουπιδιών, νερά και τρομοκράτησαν το λαό που παρακολουθούσε σε Ίλιον και Δάφνη, έχοντας την πλήρη κάλυψη του κράτους σε πολιτικό επίπεδο από καθεστωτικά κόμματα, κυβερνητικά και μη με επικεφαλής τα ψευτοαριστερά.

Οι συναυλίες του Νταλάρα ξεκίνησαν από τη Νίκαια, όπου έγινε δοκιμή για αυτό που θα ακολουθούσε στη συνέχεια. Στη Νίκαια οι «αγανακτισμένοι» περιορίστηκαν σε γιούχες. Η συναυλία ολοκληρώθηκε, και τα τραγούδια ακούστηκαν. Στο Ίλιον οι «αγανακτισμένοι», είχαν μεγαλύτερη παρουσία, ήταν διασκορπισμένοι μέσα στο πλήθος που πήγε να παρακολουθήσει τη συναυλία, γιούχαραν, έβγαζαν πενηντάευρα και τα κουνούσαν επιδεικτικά ενάντια στον «κονομημένο» Νταλάρα, και έριξαν μπουκάλια, γιαούρτια, καρέκλες κ.λπ. Όπως αναφέρει το indymedia η επίθεση αυτή έγινε από «αναρχικούς - αντιεξουσιαστές» και «αριστεροπατριώτες» του ΕΠΑΜ (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, το κόμμα του καθεστωτικού σοσιαλφασίστα «οικονομολόγου» Καζάκη). Οι «αντιεξουσιαστές» μοίρασαν προκήρυξη με τίτλο «Μακριά από τις γειτονιές μας» στην οποία κατηγορούσαν τον Νταλάρα γιατί υποστηρίζει θερμά τον Πάγκαλο (!!!) και έκλεινε με το σύνθημα «Η αλληλεγγύη όπλο των φτωχών, ενάντια στις φιλανθρωπίες των αφεντικών». Σύμφωνα με όσα γράφουν οι ίδιοι μετά το τέλος της συναυλίας αποχώρησαν συντεταγμένοι, χωρίς να τους ενοχλήσει καμία αστυνομική δύναμη, και έκαναν πορεία στους δρόμους του Ίλιον. Η «παρέμβαση» βιντεοσκοπήθηκε και το βίντεο ανέβηκε στο «ελληνορθόδοξο» μπλογκ «αντι-νέα τάξη πραγμάτων» («anti-ntp.blogspot.com”) όπου πλασσάρονται οι Καζάκης, Καμμένος και το «δεν πληρώνω».

Μετά τη συναυλία στο Ίλιον (5/3), δεν υπήρξε καμία κατακραυγή από την κυβέρνηση και τις λοιπές «μνημονιακές δυνάμεις», που υποτίθεται ότι υπηρετούσαν οι συναυλίες του Νταλάρα. Υπήρξαν μόνο έπαινοι για τους τραμπούκους από τις «αντιμνημονιακές δυνάμεις». Πρώτος χειροκρότησε τις επιθέσεις ο Ριζοσπάστης που έγραψε στις 7/3: «Στις συναυλίες δεν λείπουν και οι αντιδράσεις αποδοκιμασίας... Φαίνεται πως η «φιλάνθρωπη» κίνησή του να διοργανώσει συναυλίες δωρεάν, για την ενίσχυση των φτωχών, μέσω της προσφοράς των ανθρώπων - υπήρχαν κουτιά συλλογής τροφίμων - πολλούς δεν τους πείθει. Η φτώχεια και η ανέχεια των λαϊκών στρωμάτων δεν ήρθαν ουρανοκατέβατες, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του κεφαλαίου και των συμμάχων του και των πολιτικών του εκφραστών που η φιλανθρωπία δε θίγει στο ελάχιστο». Προηγούμενα σε άρθρο της 29/2 πάλι σε άρθρο για τις συναυλίες του Νταλάρα ο Ριζοσπάστης τον κατηγορούσε γιατί «Το μόνο που έκανε ήταν να καταφερθεί εναντίον των δυνάμεων που καταψήφισαν το μνημόνιο, ουσιαστικά στο ΚΚΕ, σημειώνοντας: «νομίζετε ότι δε θα πληρώσουν όσοι έμειναν ανέπαφοι και από τα μνημόνια και καθίσαν στην άκρη; ‘Η νομίζετε ότι επειδή θα ανέβουν τα ποσοστά περιστασιακά ο κόσμος θέλει αυτό; Γιατί τότε ο κόσμος δεν ψήφιζε το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο;”. Πού πήγαν τα κόμματα της αριστεράς που συρρικνώθηκαν και απέφυγαν την παρουσία τους με την ελληνική πραγματικότητα για να βοηθήσουν τον κόσμο να πάει μπροστά; Τέτοια αριστερά κόμματα θέλουμε;».

Η Αυγή ακόμα πιο επιθετικά έγραφε στις 8/3 απαντώντας στο ερώτημα «Γιατί στο Νταλάρα;»: «Μεγάλη αβάντα από τον ΔΟΛ στον κουμπάρο Γιώργο Νταλάρα που αποδοκιμάζεται στις συναυλίες αλληλεγγύης που κάνει τούτο τον καιρό στις γειτονιές της Αθήνας. Θέτουν μάλιστα και θέμα δημοκρατίας! Το “Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” του ΓΑΠ που έβγαλε κόλαση και με τη στήριξη της οικογένειας Νταλάρα, είναι τριτευούσης σημασίας λεπτομέρεια. Για να μην πολυλογούμε, ας θέσουμε ένα απλό ερώτημα στους επιτελείς του ΔΟΛ. Γιατί στις συναυλίες που δίνουν ο Μανώλης Μητσιάς, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης και τόσοι άλλοι σεμνοί δημιουργοί, το χειροκρότημα είναι από βάθους καρδίας, θερμό και καθολικό; Ε;». Η Αυγή επιτίθεται στο συγκρότημα Λαμπράκη, επειδή αντέδρασε στους τραμπουκισμούς, δίνοντας και τη «λευκή» λίστα των «σεμνών» καλλιτεχνών, στους οποίους αξίζει «θερμό και καθολικό» χειροκρότημα. Δεν ξέρουμε βέβαια αν αυτή είναι η τελική. Γιατί κάποτε ο Νταλάρας ήταν ο αγαπημένος του Ριζοσπάστη και της Αυγής, κυρίως όταν έδινε «συναυλίες αλληλεγγύης» στον «δοκιμαζόμενο» σέρβικο λαό, όταν δηλαδή συμμετείχε στην καθεστωτική υποστήριξη των γενοκτονικών επιχειρήσεων του σέρβικου στρατού. Τότε ήταν και αυτός ένας «σεμνός» καλλιτέχνης. Τώρα αλλάξαν οι καιροί.

Για λογαριασμό λοιπόν των ψευτοαριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων, στη συναυλία της Δάφνης ανέλαβαν να επιβάλλουν την τάξη από τη μια οι «πατριώτες» που κρατούσαν μία τεράστια ελληνική σημαία και από την άλλοι οι ψευτοαναρχικοί τραμπούκοι με πανό «Λαϊκή Συνέλευση Κατοίκων Μπραχαμίου» και το σύνθημα «Η κρίση ανατρέπεται, δεν διασκεδάζεται. Έξω οι Νταλάρες από τις γειτονιές μας». Υπήρχαν καλέσματα για το λιντσάρισμα σε «εθνικοπατριωτικά» μπλογκ τις προηγούμενες ημέρες. Όπως αποδείχτηκε στη Δάφνη οι τραμπούκοι ήταν αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τη βία και να διακόψουν τη σειρά των συναυλιών.

Οι γιούχες ξεκίνησαν από το πρώτο λεπτό όταν εμφανίστηκε ο δήμαρχος Δάφνης στη σκηνή, ο οποίος υπερασπίστηκε το δικαίωμα του σαν εκλεγμένος, όπως είπε, να οργανώνει μία συναυλία στην πόλη (!!!) και είπε ότι είχαν το δικαίωμα οι δυόμιση χιλιάδες άνθρωποι που είχαν μαζευτεί να παρακολουθήσουν τη συναυλία. Αυτοί που είχαν πάει για τη συναυλία, σηκώθηκαν όρθιοι και ξέσπασαν σε παρατεταμένο χειροκρότημα για να δηλώσουν την παρουσία τους. Οι γιούχες ωστόσο δεν σταμάτησαν και έγιναν πιο έντονες όταν εμφανίστηκε ο Νταλάρας. Μεταξύ γιούχας και βρισιάς, ακουγόταν και το σύνθημα: «Η αλληλεγγύη όπλο των λαών. Πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών». Όσο τα συνθήματα, οι γιούχες, οι βρισιές συνεχίζονταν, κάποιοι από τις πίσω σειρές, αυτοί που ήταν πιο κοντά στις τραμπούκικες ομάδες, σηκώθηκαν να φύγουν, κάτω από τις φωνές των τραμπούκων «έξω, έξω, έξω». Μετά άρχισαν τα νερά, τα πορτοκάλια, τα γιαούρτια, οι σακούλες σκουπιδιών.

Μεταξύ άλλων υπάρχει ένα βίντεο στο youtube που καταγγέλλει δολοφονική επίθεση. Το βίντεο δείχνει να εκσφενδονίζεται ένα γυάλινο μπουκάλι που πήγαινε κατευθείαν για το κεφάλι του Νταλάρα και αφού αυτός το απέφυγε, και το ίδιο έκανε και ένας άλλος μουσικός πίσω του, σφηνώθηκε σε μία κιθάρα και τη διάλυσε. Όταν βγήκε ο Μπάσης στη σκηνή άρχισαν οι βρισιές στον Μπάση και συνεχίστηκε η ρίψη διαφόρων «πολεμοφοδίων». Ο Μπάσης έμεινε στη σκηνή και τραγούδησε. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στη σκηνή η Δέσποινα Ολυμπίου. Αμέσως ρίχτηκαν πάνω της δυο τρία μπουγέλα, αυτή τρομοκρατήθηκε, και παρόλο που ο Νταλάρας προσπάθησε να την ηρεμήσει, δεν άντεξε και αποχώρησε. Σε όλη τη διάρκεια της φρίκης το κοινό χειροκροτούσε προσπαθώντας να εμψυχώσει τους μουσικούς, και φώναζε στους τραμπούκους να φύγουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Δεν υπήρχε καμία «ανοχή» από τους ψευτο-εξεγερμένους κρυφοναζιστές για τους «μικροαστούς σκοταδιστές» που ήθελαν να «καταναλώσουν Νταλάρα». Έτσι τους χαρακτήριζαν αυτοί που έκαναν την «παρέμβαση» στο Ίλιον. Κάπου εκεί τελείωσε η συναυλία, και μετά ήρθε η ανακοίνωση Νταλάρα για ματαίωση και των υπολοίπων. Το πόσο εγκεκριμένοι από το καθεστώς ήταν όλοι αυτοί οι τραμπουκισμοί αποδεικνύεται από μόνο το γεγονός ότι δεν υπήρχε καμία απολύτως σύλληψη ή δίωξη.

Στην προκήρυξη της «Συνέλευσης Κατοίκων Μπραχαμίου» οι τραμπούκοι καταλογίζουν στο Νταλάρα ότι κάνει προεκλογική εκστρατεία για τη γυναίκα του (!) που ψήφισε το μνημόνιο και ότι ο ίδιος είπε στον Σκάϊ ότι ή θα ψηφιζόταν το μνημόνιο ή θα ερχόταν καταστροφή και έτσι εξηγούν γιατί επιβάλουν απαγόρευση στον Νταλάρα. Όπως γράφουν η αλληλεγγύη πρέπει να έρχεται μόνο στα πλαίσια «κοινών αγώνων των «από τα κάτω» ως απάντηση στην επίθεση των «από τα πάνω». Οτιδήποτε άλλο δεν το ανέχονται ειδικά όταν υπάρχει χορηγός «τηλεπικοινωνιακή εταιρεία με διαφημιστική παρουσία στον χώρο των συναυλιών» (!!!) Το μόνο που δεν εξηγούν είναι πότε έγινε η «Συνέλευση» για να αποφασίσει την εκδίωξη του Νταλάρα, ποιος την συγκάλεσε και πόσο ανοιχτά; πως πάρθηκε η απόφαση;

Οι σκηνές μιλάνε από μόνες τους για το ποιοί ήταν οι από πάνω που ποδοπάτησαν τους «από τα κάτω» που είχαν πάει για να παρακολουθήσουν τη συναυλία, που στέκονταν όρθιοι και χειροκροτούσαν, που τους παρακαλούσαν να φύγουν, ηλικιωμένες γυναίκες, μητέρες με παιδιά, οικογένειες που θέλησαν να ξεσκάσουν λίγο μέσα στη μαυρίλα. Οι άνθρωποι αυτοί της γειτονιάς δεν έβαλαν κανέναν πάνω από το κεφάλι τους να τους πει τι πρέπει ή τι δεν πρέπει να ακούσουν, που πρέπει ή που δεν πρέπει να πάνε. Άλλωστε αν ο λαός ήθελε να αποδοκιμάσει τον Νταλάρα θα του γύριζε την πλάτη, θα τραγουδούσε σε άδεια γήπεδα, και αυτό θα ήταν ένα σαφές μήνυμα. Ο λαός όμως δεν το ήθελε καθόλου αυτό. Δεν είδε στον Νταλάρα τον εχθρό που του κόβει τις συντάξεις και τους μισθούς. Ο λαός πήγε μέσα στα γήπεδα για να ακούσει τα τραγούδια του Νταλάρα που τα έχει αγαπήσει και οι τραμπούκοι τον ακολούθησαν μέσα στα γήπεδα έξω από τη θέλησή του και ενάντια σε αυτήν για να τον εμποδίσουν να ακούσει τα τραγούδια και να τους διώξουν από το γήπεδο μαζί με τον Νταλάρα. Είναι χαρακτηριστικό το «έξω, έξω» που φώναζαν στους ανθρώπους που σηκώθηκαν για να φύγουν. Ο λαός αυτός στάθηκε ανοργάνωτος απέναντι σε οργανωμένους τραμπούκους και δεν μπόρεσε να τους απωθήσει. Έτσι μία μειοψηφία κατάφερε να επιβληθεί φασιστικά σε μία πλειοψηφία, που αιφνιδιάστηκε από την επιθετικότητα των τραμπούκων και πάγωσε από το γεγονός ότι η αστυνομία σφύριζε απ’ έξω αδιάφορα.

Ο Νταλάρας δεν είναι σίγουρα κανένας ρομαντικός ή λαϊκός επαναστάτης, ούτε είναι γνωστός για τις κόντρες του με το καθεστώς. Όμως η επίθεση που δέχεται σήμερα από το φαιοκόκκινο μέτωπο δεν είναι για τα όποια αρνητικά του, αλλά για τα καλά του, γιατί αυτή τη φορά ενόχλησε το καθεστώς με τις δηλώσεις του για την ψευτοαριστερά και το εθνικό «αντιμνημονιακό», αντιευρωπαϊκό μέτωπο. Γι’ αυτό στους προπηλακισμούς πρωταγωνίστησε το ΕΠΑΜ που έχει σύνθημα την «εθνική κυριαρχία» και σύμφωνα με το πρόγραμμα του αυτή επιβάλει την αλλαγή του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας, δηλαδή το δέσιμο της χώρας με τον ρωσοκινέζικο άξονα δηλαδή την ιμπεριαλιστική κυριαρχία της Ρωσίας πάνω στην Ελλάδα. Ο Νταλάρας τους ενόχλησε τόσο πολύ ακριβώς γιατί έχει απήχηση στις μάζες σαν τραγουδιστής και όχι γιατί είναι απομονωμένος από αυτές. Για αυτές τις μάζες οι «αντιμνημονιακοί» τραμπούκοι φτιάχνουν μία λευκή λίστα με αυτά και αυτούς που έχουν δικαίωμα να ακούνε και μία μαύρη λίστα με αυτά και με αυτούς που δεν πρέπει να ακούνε, και αυτό το ρεπερτόριο αποφάσισαν να το επιβάλουν με φασιστική βία και φροντίζουν οι κιθάρες που παίζουν τα άσματα της μαύρης λίστας τους να σπάσουν, τα κεφάλια αυτών που τα τραγουδάνε να ματώσουν, και τα μάτια αυτών που πάνε να τα ακούσουν εκεί που παίζονται να ανοίξουν διάπλατα από τον τρόμο. Το λάθος που κάνουν είναι ότι οι μάζες θυμούνται, θυμώνουν και δεν συγχωρούν.

Αυτοί που καίνε τα τραγούδια και δέρνουν τους διαφωνούντες εκπροσωπούν τις πραγματικές κατοχικές δυνάμεις.