| Ο πολύς
κόσμος πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ δίνει την αρχηγία στον Γ. Παπανδρεόυ
για να πάρει τις εκλογές. Αυτό ακριβώς θέλουν να γίνει πιστευτό
εκείνου που έχουν οργανώσει και πραγματοποιούν αυτή την ξαφνική
μεταφορά εξουσίας. Η αλήθεια είναι ότι μια ηγετική κλίκα μέσα στο
ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί τις εκλογές για να φέρει πραξικοπηματικά
τον Γ. Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και ύστερα στην πρωθυπουργία.
Στην πραγματικότητα ο Γ. Παπανδρέου επιβάλλεται από μία διακομματική
συνεννόηση κορυφής. Αν δεν ήταν έτσι τότε αυτός, εμφανιζόμενος
ξαφνικά σαν προεκλογική μεταμφίεση ενός μισοδιαλυμένου και ανυπόληπτου
κόμματος, θα προκαλούσε τη γενική κατακραυγή και τον χλευασμό. Ποιός
θα αποδεχόταν στον 21ο αιώνα διαδικασίες διαδοχής που
ταιριάζουν σε μοναρχία του 16ου, δηλαδή έναν πρωθυπουργό
να αποφασίζει μόνος του ποιός θα είναι ο διάδοχός του και μετά να
ανακοινώνει την απόφασή του στο κομματικό επιτελείο-ανακτοβούλιό
του; Πως θα μπορούσαν σύγχρονα πολιτικά στελέχη και όχι αυλικού
να διαβεβαιώνουν τους πάντες κατ’ αντολή του πρωθυπουργού ότι στις
εκλογές θα πάνε με υποψήφιο τον ίδιο και την άλλη στιγμή να ζητωκραυγάζουν
την «αυτοθυσιακή» απόφασή του να τους διαψεύσει παταγωδώς; Πως χιλιάδες
κομματικού σύνεδροι αν δεν λειτουργούσαν σαν υπηρέτες της αυλής
θα μαζεύονταν ξαφνικά με μια διαταγή του προηγούμενου να χειροκροτήσουν
τον καινούργιο μονάρχη;
Αυτά δεν θα πέρναγαν αν δεν ήταν
πανέτοιμος δίπλα στους πραξικοπηματίες ένας πελώριος προπαγανδιστικός
μηχανισμός. Τα περισσότερα κανάλια και δημοσιογραφικές πένες αντί
να γελοιοποιήσουν τους εμπευστές αυτής της αφύσικής διαδικασίας
την ανόμασαν «ιδιοφυή αιφνιδιασμό», ενώ τα γκάλοπ ανέλαβαν να κατασκευάσουν
μια ευνοϊκή αποδοχή της. Η αποτελεσματικότητα αυτής της επιχείρησης
χειραγώγησης οφείλεται στη φιλική προς τους πραξικοπηματίες στάση
των ηγεσιών των υποτιθέμενων αντίπαλων κομμάτων, ειδικά της
ΝΔ. Έτσι ο μεν Καραμανλής εμπόδισε τη ΝΔ να καταγγείλει από την
πρώτη στιγμή αυτή τη διαδικασία διαδοχής λέγοντας ότι αποτελεί εσωτερική
υπόθεση του ΠΑΣΟΚ και ότι ο Γ. Παπανδρέου πρέπει να αντιμετωπισθεί
«με χαμηλούς τόνους», οι δε Κωνσταντόπουλος-Παπαρήγα μίλησαν, αδιάφορα
τάχα, για απλή μεταμφίεση της ίδιας «νεοφιλελεύθερης-δυτικόφιλης»
πολιτικής.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει
ούτε δυτικόφιλη πολιτική, ούτε απλή μεταμφίσή της. Ο Γ. Παπανδρέου,
όπως και ο Σημίτης, εμφανίζονται σαν δυτικόφιλοι μόνο και μόνο για
να μπορούν να υπηρετούν απρόσκοπτα τη Ρωσία του καγκεμπίτη Πούτιν
(ο οποίος επίσης προσποιείται τον φιλοδυτικό), από τον οποίο έχουν
δανιστεί και το νεοτσαρικό στυλ διακυβέρνησης. Ο Γ. Παπανδρέου δεν
έρχεται για να ξαναδώσει την εξουσία στο ετερόκλητο στίφος των κρατικών
πασόκων που τώρα τον χειροκροτούν. Έρχεται για να την παραδώσει
σταδιακά στους εισοδιστές πρωην κνίτες τύπου «αριστεράς του ΣΥΝ»,
ή τύπου Μπίστη, Δαμανάκη, Ανδρουλάκη και έτσι να πραγματοποιήσει
το παλιό όνειρο του Α. Παπανδρέου για μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-«Αριστεράς».
Όσοι στο ΠΑΣΟΚ εκκαθαρίστηκαν
κατά καιρούς με τη βία, με σκευωρίες-σκάνδαλα ή με τα πολιτικά κινήματα
που καθοδήγησαν ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ ήταν όσοι αντιστάθηκαν σε
αυτή την συγκυβέρνηση. Οι «αυτοδυναμικοί» Κουτσόγιωργας, Πέτσος,
Ραυτόπουλος αργοτέρα οι Ρωμαίος και Αρσένης, και πρόσφατα ο «εκσυγχρονιστής»
Νεονάκης είναι κάποιοι από τα θύματα αυτού του σχεδίου. Το νόημα
της μοναδικής ιδιαίτερης θέσης του Γ. Παπανδρέου, εκείνης για «επανίδρυση»
ή «άνοιγμα» του ΠΑΣΟΚ είναι η διάλυσή του μέσα σε έναν πολιτικό
πολτό όπου θα κυριααρχούν οι κνίτες-εισοδιστές. Αυτό ενώνει τον
Γ. Παπανδρέου με τον Λαλιώτη και με τον ταχύτατα εκσφενδονισμένο
στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Χρυσοχοϊδη, οι οποίοι ήδη έχουν φτιάξει επίσης
πραξικοπηματικά ένα Εκτελεστικό Γραφείο φιλικό στον ΣΥΝ.
Μπαίνουν εδώ δυό ερωτήματα. Το
πρώτο είναι: Γιατί δεν κάνει τη δουλειά του Γ. Παπανδρέου ο
ίδιος ο Σημίτης και αποχωρεί από την ηγεσία; Δεν την κάνει για
να υπάρχει κάποιος που να συγκρατεί αυτούς που θα εκκαθαρίσει στο
μέλλον ο Γ. Παπανδρέου από το να έρθουν σε ρήξη με αυτόν. Οι
εκκαθαρίσεις στο ΠΑΣΟΚ γίνονται ανέκαθεν με έναν ειδικό τρόπο: Υπάρχει
πάντα ανάμεσα στα αληθινά θύματα ένας επικεφαλής τους που παριστάνει
το θύμα, ο οποίος αναλαμβάνει να συγκρατήσει τους εκκαθαριζόμενους
από το να έρχονται σε ρήξη με το δήμιό τους. Για παράδειγμα: Οι
«αυτοδυναμικοί», αληθινά θύματα της κάθαρσης του 1989, συγκρατήθηκαν
από τον προσποιούμενο το θύμα Α. Παπανδρέου να μην συγκρουστούν
με τους Σημίτη-Λαλιώτη που πραγματοποίησαν την εσωτερική εκκαθάριση
σε συνεργασία με τους «εκσυγχρονιστές». Τώρα ο Γ. Παπανδρέου σε
συνεργασία με τα θύματα του «παλιού» ΠΑΣΟΚ θα εκκαθαρίσει τους «εκσυγχρονιστές».
Αυτούς θα τους συγκρατήσει ο Σημίτης που τάχα βυθίζεται μαζί τους.
Αυτός που πάντα εξασφαλίζει την ασφάλεια της διαδικασίας διαδοχής-εκκαθαρίσεων
είναι ο Λαλιώτηςπου αποσύρεται την τελευταία στιγμή για να
οργανώσει στο παρασκήνιο την ασφαλή «βύθιση» του προηγούμενου αρχηγού
και την αδιατάραχτη ανάδειξη του καινούργιου.
Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί
ο Καραμανλής βάζει πλάτη σε αυτή τη μεταφορά εξουσίας; Το κάνει
γιατί συμμετέχει στο ρωσόφιλο ηγετικό μπλοκ εξουσίας. Αυτό φαίνεται
από το ότι: α) έχει ταυτίσει σταδιακά τη ΝΔ με τη γραμμή του ψευτοΚΚΕ,
β) βοηθάει πάντα το Σημίτη στις εκκαθαρίσεις στο ΠΑΣΟΚ (πχ Νεονάκης
πρόσφατα), γ) εκκαθαρίζει όσο μπορεί τους φιλοευρωπαίους μέσα στη
ΝΔ (πχ Μάνος, Ανδριανόπουλος, Αβραμόπουλος) και αποδυναμώνει διαρκώς
τους Μητσοτακικούς, δ) σε όλα τα μεγάλα διεθνή και εσωτερικά ζητήματα
συμφωνεί με το Σημίτη. Επειδή δεν έχει προλάβει να εκκαθαρίσει τη
ΝΔ και να την κάνει υποχείριο του ψευτοΚΚΕ, όπως για δεκαετίες έχουν
εκκαθαρίσει το ΠΑΣΟΚ οι Α. Παπανδρέου, Σημίτης, Λαλιώτης και το
έχουν ετοιμάσει να γίνει υποχείριο του ΣΥΝ, ο Καραμανλής δεν επιδιώκει
στ’ αλήθεια την εξουσία για τη ΝΔ.
Οι δημοκρατικοί άνθρωποι
πρέπει να καταγγείλουν την επιχείρηση πρωθυπουργοποίησης του Παπανδρέου
του 3ου. Αν αυτός ο μαιτρ της διπροσωπίας έρθει στην
εξουσία και ύστερα ανεβάσει σε αυτήν τους παλιούς κνίτες θα ζήσουμε
μια απερίγραπτη οπισθοδρόμηση καθώς μια μικρή μειοψηφία σοσιαλφασιστών
θα ξαμολυθεί στο κράτος για υπομομεύσει παραπέρα τη βιομηχανία,
για να υποτάξει τα πάντα στην νέα κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, για να
διαφθείρει στο έπακρο την υπαλληλία, για να πνίξει κάθε δημοκρατική
μορφή αυτοοργάνωσης των μαζών και τελικά για να σύρει τη χώρα στο
φιλοπόλεμο άξονα των ανατολικών φασισμών Ρωσίας-Κίνας-Ιράν.
Αθήνα 7-1-2004 |
