To άρθρο 16 του Συντάγματος δεν επιτρέπει να υπάρχουν στη χώρα μας πανεπιστήμια που να μην ανήκουν στο κράτος. Αυτή την απαγόρευση την εγκαινίασε έμμεσα ο μοναρχοφασισμός στο Σύνταγμα του 1952 και την επέβαλε ανοιχτά η χούντα στο σύνταγμά της του 1968. Το ΠΑΣΟΚ και το ψευτοΚΚΕ σε συνεργασία με την ακροδεξιά αντίδραση κατοχύρωσαν αυτή την απαγόρευση στο Σύνταγμα του 1975 και την πέρασαν στους αφελείς δημοκράτες της μεταπολίτευσης υποσχόμενοι ακαδημαϊκή ελευθερία.
Όμως η ουσιαστική απαγόρευση σε ενήλικους πολίτες να σπουδάσουν σε μη κρατικές σχολές, ακόμη και αν διαπιστωμένα αυτές θα τους έδιναν ενα επαρκές επίπεδο κατάρτισης προκειμένου να ασκήσουν ενα επάγγελμα, σημαίνει ότι το αστικό κράτος απαιτεί το μονοπώλιο στη διαμόρφωση της επιστημονικής συνείδησης και της ιδεολογίας του λαού. Ολόκληρο το άρθρο 16 είναι ποτισμένο με αυτή τη νοοτροπία που επιβάλει και στις κατώτερες βαθμίδες την κρατική δικτατορία στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης.

Το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΝ αλλά σε ένα μεγάλο μέρος του και το ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα της αστικής τάξης νέου τύπου. Αυτά τα κόμματα σε συνεργασία με την πιο δεξιά, λαϊκίστικη ΝΔ, ελέγχουν σήμερα τα Πανεπιστήμια. Η βάση τους είναι ένα νέο στρώμα του καθηγητικού προσωπικού, που στη μεταπολίτευση χρησιμοποίησε το αντιφασιστικό κίνημα, πήρε την εξουσία από την παλιά καθηγητική αντίδραση και έχει τώρα συγκροτηθεί σε μια τεμπέλικη και συχνά διεφθαρμένη γραφειοκρατία που ζει από το κρατικό και ευρωπαϊκό χρήμα. Αυτή η γραφειοκρατία είναι εκ γενετής σύμμαχος ενός νέου φοιτητο-πατερίστικου μηχανισμού ο οποίος στήθηκε μέσα από τη συνδιοίκηση των ΑΕΙ και του οποίου τα στελέχη μπορούν να παίρνουν σε αντάλλαγμα ένα κούφιο πτυχίο και την ελπίδα για μια «εκτός συναγωνισμού» θέση στο κράτος της νέας αστικής τάξης. Έτσι συγκροτείται ένα μπλοκ με χαρακτηριστικά παρακράτους που χρησιμοποιεί την εξαγορά των συνειδήσεων και κυρίως τη βία φοιτητικών ταγμάτων εφόδου για να υποτάξει τους καθηγητές που αντιστέκονται στην εξουσία του. Αυτό το μπλοκ ελέγχει την ιδεολογική και οικονομική λειτουργία των ΑΕΙ.
Όλοι αυτοί ξέρουν ότι αν υπάρξουν πραγματικά μη κρατικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα θα φανεί στη σύγκριση η πρωτοφανής καταστροφή που έχουν κάνει στην ανώτατη εκπαίδευση και από κει σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Ειδικά δεν θέλουν η πανεπιστημιακή γνώση να πάρει ανοιχτά τη μορφή του εμπορεύματος γιατί αυτό αξιολογείται διαρκώς ως προς την ποιότητά του από την αγορά, ενώ αυτοί σαν παρασιτικό παρακράτος δεν θέλουν καμιά αξιολόγηση όχι μόνο από την αγορά, αλλά ούτε καν από το επίσημο κράτος. Στην πραγματικότητα δεν έχουν αντίθεση αρχής ούτε με τα μη κρατικά πανεπιστήμια αρκεί να έχουν και σε αυτά τον έλεγχο στο εκπαιδευτικό προσωπικό και στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Γι αυτό κάνουν την εξής κατανομή ρόλων: Ενώ οι ρωσόδουλοι Γ. Παπανδρέου και Καραμανλής για να καθησυχάσουν την ΕΕ φωνάζουν υπέρ των μη κρατικών Πανεπιστημίων, το κομματικό ΠΑΣΟΚ και οι συνδικαλιστές της ΝΔ ακολουθούν το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ στο «κίνημα» τους ώστε να γίνει μια τέτοια διατύπωση του άρθρου 16 που θα υποδουλώνει και τα μη κρατικά Πανεπιστήμια στο κράτος.
Όσοι θέλουν να καταργήσουν πραγματικά την εμπορευματική παραγωγή από την πλευρά του λαού, και όχι πλασματικά και επιλεκτικά από την πλευρά του κρατικοφασισμού, επιδιώκουν στρατηγικά να συντρίψουν το αστικό κράτος και γι αυτό απεχθάνονται κάθε κρατικό μονοπώλιο στην εκπαίδευση. Μόνο αρνούμενοι τη σημερινή, παρασιτική κρατική ελληνική εκπαίδευση μπορούμε να αρνηθούμε και την πιο ανεπτυγμένη δυτική εκπαίδευση, που επίσης φέρνει σε σύγκρουση την πράξη με τη θεωρία, την πνευματική με τη χειρωνακτική δουλειά, την ειδίκευση με τη γενική μόρφωση, και τον εκπαιδευτή με τον εκπαιδευόμενο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βάλουμε τις βάσεις για μια νέα εκπαίδευση που θα συνθέτει σε μια ενιαία διαδικασία τα τρία μεγάλα επαναστατικά κινήματα: το κίνημα για την παραγωγή, το κίνημα για τον επιστημονικό πειραματισμό, και την ταξική πάλη. Μόνο μέσα από μια τέτοια εκπαίδευση θα βγαίνουν ολοκληρωμένοι αλληλέγγυοι άνθρωποι και ταυτόχρονα ειδικοί, και όχι ανάπηροι δυνάστες.

14/01/2007