Η διαφορετική αντιμετώπιση από μέρους μας αυτών εδώ των εκλογών οφείλεται στο ότι άλλαξαν δραματικά οι περιστάσεις στη χώρα μας και στον κόσμο ολόκληρο μετά τις 24 του φετινού Φλεβάρη όταν η πουτινική Ρωσία πέταξε κάθε μάσκα πολιτισμού και κάθε προσποίηση αμυνόμενου ιμπεριαλισμού και φέρθηκε σαν αυτό που είναι: μια ρατσιστική, χιτλερικού τύπου και ταυτόχρονα ανερχόμενη ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Μπορεί αυτή την τελευταία της ιδιότητα να μην την έχει ακόμα εκδηλώσει στο στρατιωτικό επίπεδο αλλά αυτό το κάνει κυρίως για να καθησυχάσει τα θύματα της αλλά και τις ενδιάμεσες δυνάμεις ότι δεν αποτελεί έναν θανάσιμο κίνδυνο. Όμως την εκδηλώνει στην ενεργειακή πολιορκία με την οποία επιχειρεί τον αργό οικονομικό στραγγαλισμό και μέσω αυτού την οικονομική και πολιτική κρίση και τελικά τη διάλυση της ΕΕ. Ταυτόχρονα μέσα από μια τέτοια κρίση επιδιώκει να δημιουργήσει συνθήκες ανόδου των υποτακτικών της φασιστικών πολιτικών κινημάτων για να μπορέσουν να καταλάβουν την εξουσία ή για να εξαπολύσουν εμφύλιους πολέμους και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Μόνο αν η Ρωσία καταφέρει την εσωτερική αποσύνθεση της Ευρώπης θα μπορέσει να εξαπολύσει τον ολοκληρωτικό της πόλεμο ενάντια στην Ευρώπη σε συμμαχία κυρίως με την επίσης νεοχιτλερική Κίνα και πολλές άλλες φασιστικές χώρες και κυβερνήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ενεργειακός στραγγαλισμός της Ευρώπης δεν είναι η ανταπάντηση της Ρωσίας στις δίκαιες κυρώσεις των δυτικών αστικών δημοκρατιών για τον κατακτητικό της πόλεμο στην Ουκρανία, όπως πολλοί νομίζουν και όπως η Ρωσία θέλει να νομίζουν, αλλά προηγήθηκε αυτού του πολέμου κατά έξι μήνες όταν η Ρωσία μείωσε ξαφνικά την παροχή αερίου στην Ευρώπη εκβιάζοντας τη Γερμανία να εγκρίνει την αδειοδότηση του NordStream 2. Είναι αυτή η μείωση αερίου που συνοδεύτηκε σύντομα και από μείωση της παραγωγής του πετρελαίου από τον ΟΠΕΚ+ πράγμα που εκτόξευσε τις τιμές όλων των υδρογονανθράκων.

Στην πραγματικότητα ο κυκλωτικός ενεργειακός στραγγαλισμός της Ευρώπης είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής και διπλωματικής προετοιμασίας πολλών δεκαετιών στη διάρκεια των οποίων η ρώσικη διπλωματική μηχανή συγκρότησε σταδιακά ένα παγκόσμιο φασιστικού τύπου αντιδυτικό μέτωπο το οποίο εκτός από την ίδια έχει στον κορμό του τη νεοχιτλερική Κίνα, και το επεκτατικό Ιράν των μουλάδων. Σε αυτό το μέτωπο σέρνει η πουτινική Ρωσία και μια σειρά άλλες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, ιδιαίτερα σημαντικές όπως την Ινδία των ινδουιστών φασιστών, τη φαιο-«κόκκινη» Βραζιλία και τη Νότια Αφρική. Η Ρωσία πέτυχε τον προσεταιρισμό αυτών των χωρών αξιοποιώντας την αντίθεση των λαών τους στις ηγεμονιστικές επεμβάσεις της αμερικάνικης υπερδύναμης στον τρίτο κόσμο και από την άλλη υποθάλποντας τις εθνικές και εθνοτικές αντιθέσεις ανάμεσα σε αυτές τις χώρες καθώς και στο εσωτερικό τους. Αυτό το πολύ ευρύ και παγκόσμιου χαρακτήρα μέτωπο πραγματοποιεί την ενεργειακή πολιορκία και το στραγγαλισμό της Ευρώπης με δύο τρόπους. Ο ένας τρόπος είναι να μην τροφοδοτεί την Ευρώπη με τους επιπλέον υδρογονάνθρακες που αυτή χρειάζεται από την ώρα που η Ρωσία της στερεί τους δικούς (πράγμα που κάνουν κυρίως, η Σ. Αραβία, το Ιράν και η Βενεζουέλα επικεφαλής μιας σειράς πετρελαιοπαραγωγών δικτατοριών του Κόλπου, της Αφρικής και της λατινικής Αμερικής). Ο άλλος τρόπος που τον χρησιμοποιούν κυρίως η δεύτερη και η πέμπτη οικονομία του κόσμου δηλαδή η Κίνα και η Ινδία αντίστοιχα είναι το να σπάνε κάθε εμπάργκο αγοράς υδρογονανθράκων κατά της Ρωσίας, αυτή να τους το ανταποδίδει πουλώντας τους φτηνά αυτούς τους υδρογονάνθρακες και εκείνοι στη συνέχεια ένα μεγάλο ποσοστό να το μεταπουλάνε πιο ακριβά στην Ευρώπη στην ψηλή διεθνή τιμή τους λειτουργώντας σαν μαυραγορίτες ολκής. Στην πραγματικότητα η οικονομική εξάρτηση της Ευρώπης από το παγκόσμιο φασιστικό μέτωπο, ιδιαίτερα από την Κίνα δεν αφορά μόνο τους υδρογονάνθρακες αλλά είναι βαθύτερη καθώς αφορά και άλλες στρατηγικές πρώτες ύλες όπως το ουράνιο (για τους πυρηνικούς σταθμούς) τις σπάνιες γαίες (απαραίτητες για τις ΑΠΕ και τους ημιαγωγούς) και τα τσιπς των ηλεκτρονικών υπολογιστών που παράγονται σε τεράστιο ποσοστό στην απειλούμενη από κινέζικη κατοχή Ταιβάν. Τέλος, και ίσως το σημαντικότερο, η Ρωσία επισείει με την ανατίναξη του Νορντ Στριμ την απειλή της ανατίναξης των περισσότερων ενεργειακών και τηλεπικοινωνιακών υποθαλάσσιων αγωγών που συνδέουν την Ευρώπη με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, ιδίως με τις ΗΠΑ. Αυτές τις εξαρτήσεις της Ευρώπης από το ρωσοκινεζικό κατακτητικό άξονα η Ρωσία και η Κίνα δεν τις μετατρέπουν ακόμα σε ένα πολύ πιο επώδυνο συντονισμένο οικονομικό αποκλεισμό της Ευρώπης για να μην τη θορυβήσουν και ετοιμαστεί πιο γρήγορα για τον πόλεμο αλλά και για να τη διασπάσουν καθώς η Κίνα προσποιείται τον πιο λογικό, λιγότερο φιλοπόλεμο παράγοντα για να πείσει την Ευρώπη να τη θεωρήσει φίλο της και να εξαρτηθεί πολιτικά και οικονομικά από αυτήν.

Οι ευρωπαϊκές άρχουσες τάξεις είναι ανεπαρκείς για να αντιμετωπίσουν το νεοχιτλερικό Άξονα. Πρέπει να μπει μπροστά η εργατική τάξη στα νέα αντιφασιστικά μέτωπα.

Γι αυτές τις νέες περιστάσεις, περιστάσεις αιματηρής κόλασης για τους Ουκρανούς και πτώσης του βιοτικού επιπέδου για τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης (αλλά και για τους λαούς του τρίτου κόσμου που οι χώρες τους δεν είναι παραγωγοί πετρελαίου) φταίνε αποκλειστικά οι ρώσοι νεοχιτλερικοί και οι σύμμαχοί τους. Όμως δεν παύουν να είναι ιστορικά υπόλογες στους λαούς τους οι άρχουσες τάξεις της Ευρώπης, κυρίως οι μονοπωλιακές, που από τη μανία τους για πιο άμεσα μεγάλα κέρδη αφήσανε τις χώρες τους να εξαρτηθούν οικονομικά από τους ρωσοκινέζους, δηλαδή τους χειρότερους δολοφόνους, βασανιστές και εκμεταλλευτές λαών τους οποίους μάλιστα βοήθησαν να ισχυροποιηθούν πολιτικο-οικονομικά ανταμείβοντας τους επειδή τσάκισαν τις κομμουνιστικές επαναστάσεις πρώτα στη Ρωσία μετά τα 1956 και στη συνέχεια στην Κίνα μετά το 1978. Και όταν μιλάμε για άρχουσες τάξεις της Ευρώπης, δεν μιλάμε μόνο για τους μεγάλους καπιταλιστές αλλά και για τα πολιτικά και συνδικαλιστικά σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλφασιστικά επιτελεία της εργατικής αριστοκρατίας που πουλήσανε τους εργαζόμενους στις χώρες τους και σε όλο τον κόσμο στη Ρωσία και πιο πολύ στους αντεργάτες νεοδουλοκτήτες της Κίνας.

Είναι γι αυτούς τους λόγους που η αυθόρμητη πατριωτική και αντιφασιστική διάθεση της πλειοψηφίας των λαών και των προλετάριων της Ευρώπης είναι εκείνη που κυρίως ωθεί τις δυτικές πολιτικές ηγεσίες να στέκονται ως τώρα πολιτικά και οικονομικά - και λιγότερο στρατιωτικά - στο πλευρό της Ουκρανίας, ενώ αρκετές από αυτές ψάχνουν κάθε τόσο έναν τρόπο να συνδιαλλαγούν με τον Πούτιν και να σταματήσουν τον πόλεμο σε βάρος της πλήρους ουκρανικής απελευθέρωσης.

Στην πραγματικότητα οι δυτικές αστικές τάξεις ακόμα και οι πιο δημοκρατικές δεν είναι σε θέση να ηγηθούν αποτελεσματικά στο σκληρό και πολύπλοκο αγώνα που είναι απαραίτητο να δοθεί για την αντίσταση των χωρών της Ευρώπης στη νεοχιτλερική ρωσοκινέζικη απειλή καθώς συνεχίζουν να υποτιμούν τη βαρύτητα, την έκταση και το βάθος της επίθεσης που αυτές δέχονται σήμερα. Αδυνατούν δηλαδή στην ουσία εξαιτίας της σχετικής κεφαλαιικής υπεροχής τους στον πλανήτη και κυρίως των ταξικών συμφερόντων τους στο εσωτερικό να δουν:

α) τη στρατηγική περικύκλωση της Ευρώπης από το ρωσοκινεζικό Άξονα από την Ανατολή και από το Νότο,

β) την πολιτική και ταξική διάσπαση που η ρώσικη νέα μεγαλοαστική τάξη οργανώνει όχι υπέρ των προλετάριων αλλά εναντίον τους με τους φαιούς και τους «κόκκινους» φασίστες που η Ρωσία καθοδηγεί στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών και γενικότερα των δυτικών αστικών δημοκρατιών. Μάλιστα οι «κόκκινοι» φασίστες είναι πολιτικο-ιδεολογικοί ηγέτες των φαιο-«κόκκινων» φασιστικών μετώπων ακροδεξιάς- ψευτοαριστεράς. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ψευτοαριστεροί σε όλες τις χώρες είναι πολιτικοί απόγονοι των ρώσων αποστατών της προλεταριακής επανάστασης οι οποίοι τους έχουν στρατολογήσει δουλεύοντας μέσα σε όλα τα ΚΚ του κόσμου επί δεκαετίες μετά την υφαρπαγή της εξουσίας από το ρώσικο προλεταριάτο στα 1956.

γ) την εθνική διάσπαση που η Ρωσία έχει οργανώσει στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια μέσω της οποίας μπορεί να ανατινάξει ολόκληρη την ΕΕ μαζί και το ΝΑΤΟ την κατάλληλη στιγμή. Αυτό μπορεί να το κάνει επειδή όχι μόνο οι αμερικάνοι αλλά και οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές μην έχοντας από τη φύση τους καμιά συνέπεια στην τήρηση των δημοκρατικών αρχών που πρέπει να διέπουν τις διεθνείς σχέσεις κάλυψαν για χρόνια και συνεχίζουν να καλύπτουν όπως- όπως τις μεγάλες εθνικές αντιθέσεις μέσα στην ΕΕ και μέσα στο ΝΑΤΟ και έτσι άφησαν τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει την Τουρκία και κυρίως την Ελλάδα και την Κύπρο για την όξυνση των ευρωτουρκικών σχέσεων και τελικά την όξυνση των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας (δουλεύοντας παράλληλα και μέσα στον τουρκικό σοβινισμό) ώστε η δεύτερη να περάσει στο πλευρό του Άξονα Ρωσίας-Κίνας. Η αντιδημοκρατική χοντροπετσιά τους εκδηλώθηκε πιο χαρακτηριστικά σε δύο ζητήματα 1. στο ότι άφησαν τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα για να απομακρύνει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας από την Ευρώπη αφού αυτή απαίτησε την αλλαγή του ονόματός της που δεν απαίτησε η ίδια η Ρωσία. Έτσι η Ελλάδα έστειλε ένα μεγάλο μέρος του λαού της στρατηγικά σημαντικής αυτής χώρας στην αγκαλιά της Ρωσίας και 2. Στο ότι άφησαν τους σέρβους φασίστες να προσαρτήσουν τη μισή Βοσνία ενώ και ένα κομμάτι της μισής που απέμεινε το παραδώσανε στους απογόνους των κροατών Ουστάσι που κιόλας τους έβαλαν στην ΕΕ, ενώ συζητάνε να βάλουν μέσα και τους απογόνους των σέρβων Τσέτνικ.

Αλλά ακόμα και αν κάποια στιγμή δουν πιο καθαρά οι ευρωπαϊκές ηγεσίες τον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου από το ρωσοκινεζικό άξονα δύσκολα θα μπορούν δίχως μια μεγάλη λαϊκή-εργατική εσωτερική πίεση να εφαρμόσουν για ταξικούς λόγους μέτρα δημοκρατικής αντιφασιστικής πολεμικής οικονομίας για την ΕΕ με τα οποία αυτή θα ετοιμαστεί για τον πόλεμο. Επίσης δίχως να παίξει κεντρικό ρόλο η εργατική τάξη στα αντιφασιστικά μέτωπα της Ευρώπης και των ΗΠΑ οι αστικές τάξεις που ηγούνται σήμερα μέσα σε αυτά δεν είναι διατεθειμένες να βοηθήσουν τα τριτοκοσμικά δημοκρατικά κινήματα ενάντια στα δικτατορικά και μισοδικτατορικά καθεστώτα που ακολουθούν το ρωσοκινεζικό Άξονα αλλά προσπαθούν να δελεάσουν και να προσεταιριστούν αυτά τα καθεστώτα σε βάρος των εσωτερικών δημοκρατικών κινημάτων τους.

Σε ότι αφορά τα βασικά μέτρα πολεμικής οικονομίας στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών δημοκρατιών το πρώτο και βασικότερο είναι η έκτακτη εξόρυξη και χρησιμοποίηση όλων των πηγών ενέργειας, ακόμα και εκείνων που ρυπαίνουν όσο διαρκεί ο στραγγαλισμός και όσο οι ΑΠΕ, που ασφαλώς πρέπει να ενισχυθούν, δεν επαρκούν ακόμα για να αντικαταστήσουν την καύση άνθρακα. Η χρησιμοποίηση όλων των πηγών ενέργειας πρέπει να εφαρμοστεί σε πολιτική σύγκρουση με τους ρωσόφιλους που έχουν χωθεί μέσα στο περιβαλλοντικό κίνημα και προωθούν τη θέση ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη από το διοξείδιο του άνθρακα είναι πιο άμεσος και πιο θανάσιμος κίνδυνος από την υπερθέρμανση του από μια ρωσοκινέζικη στρατιωτική επίθεση. Οι σκοτεινές προθέσεις τους αποκαλύπτονται από το ότι αρνούνται σαν εναλλακτική μορφή ενέργειας την πυρηνική.

Το δεύτερο και πολιτικά κρισιμότερο μέτρο μιας τέτοιας οικονομίας είναι η σημαντική αναδιανομή εισοδημάτων υπέρ της φτωχολογιάς, το χτύπημα της ανεργίας με μια ψηλή φορολογία των κάθε λογής ψηλών εισοδημάτων, ιδιαίτερα αυτών από τη φοροδιαφυγή και τη γαιοπρόσοδο και η εξασφάλιση σε όλα τα φτωχά νοικοκυριά των ελάχιστων αξιοπρεπών διατροφικών, στεγαστικών, και υγειονομικών τους αναγκών και ειδικά η πληρωμή στους χαμηλόμισθους των αυξημένων λόγω του ρώσικου στραγγαλισμού δαπανών τους για ενέργεια με την καταβολή ισχυρών επιδομάτων από το κράτος. Η συνδικαλιστική πάλη για αυξήσεις στους μισθούς από τις επιχειρήσεις με απεργίες και συλλογικές διαπραγματεύσεις πρέπει να είναι παραπάνω από την καταβολή αυτού του ενεργειακού επιδόματος από το κράτος μετά τη συλλογή του από το σύνολο των ψηλών εισοδημάτων.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα προϋπόθεση για την άμυνα στη νεοχιτλερική απειλή είναι η οργάνωση ξανά της εργατικής τάξης και η δημιουργία του αντιφασιστικού μετώπου

Για να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα αυτό που λείπει όσο ποτέ σήμερα είναι η μαζική πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης. Μόνο αυτή η τάξη μπορεί να πιέσει και να επιβάλει μέτρα ειρήνης στις ενδοευρωπαϊκές σχέσεις, πολιτικής δημοκρατίας σε κάθε χώρα της Ευρώπης και το σημαντικότερο μέτρα αξιοπρεπούς υλικής διαβίωσης των λαϊκών μαζών μπαίνοντας επικεφαλής πλατειών λαϊκών αντιφασιστικών μετώπων που θα αντισταθούν σε ένα πολύ πιο δόλιο και πολύ πιο καλά συγκροτημένο παγκόσμιο φασιστικό στρατόπεδο σε σχέση με εκείνο του β΄ παγκόσμιου πόλεμου. Το μέτρο της ανάγκης για έναν οργανωμένο πολιτικό φορέα της εργατικής τάξης τον δείχνει το γεγονός ότι ένα πολύ μικρό προλεταριακό απόσπασμα σε μια άκρη της Ευρώπης σαν την ΟΑΚΚΕ, που έμεινε πιστό στον επαναστατικό μαρξισμό-λενινισμό όπως αυτός έχει αναπτυχθεί στην ιστορική περίοδο που διανύουμε από το μαοϊσμό, μπόρεσε να δει πολύ πιο νωρίς και πολύ πιο καθαρά από όλους τους δυτικούς πολιτικούς ειδικούς και τους κάθε λογής δημοσιολόγους της τον καλοκρυμμένο αυτόν εχθρό και να τον καταγγείλει με τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από την εποχή κιόλας που όλοι οι παραπάνω ήταν μαγεμένοι από τη φιλελεύθερη φορεσιά με την οποία αυτός ο εχθρός τους εξαπατούσε την εποχή του Γκορμπατσόφ. Βέβαια το ειδικό προνόμιο της ΟΑΚΚΕ να δει πιο καθαρά τον κύριο εχθρό όχι μόνο από τους δυτικούς φιλελεύθερους αστούς αλλά και από τα άλλα μαρξιστικά κόμματα και οργανώσεις στην Ευρώπη που σε γενικές γραμμές υπέκυψαν στο φιλορωσικό αντιαμερικανισμό το χρωστάει στο σπάνια άθλιο χαρακτήρα της ελληνικής άρχουσας τάξης, της οποίας ένα κυρίαρχο τμήμα αποφάσισε να μπει στην υπηρεσία του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού την ώρα που όλες οι άλλες στην Ανατολική Ευρώπη και στον Τρίτο Κόσμο προσπαθούσαν μετά την υποτιθέμενη κατάρρευση της Ρωσίας να έρθουν πιο κοντά στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες.

Είναι υποχρέωση μας λοιπόν να αξιοποιήσουμε σήμερα την πρώτη μεγάλη επιβεβαίωση της πολιτικής στάσης αυτού του πολιτικού αποσπάσματος για να το δυναμώσουμε ώστε να παίξει έναν αποφασιστικό ρόλο κατ αρχήν στη συγκρότηση ενός λαϊκού αντιφασιστικού αντιφαιο-«κόκκινου» μετώπου στη δικιά του χώρα. Αυτό το μέτωπο που θα στηθεί κάποια στιγμή σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, στην Ελλάδα πρέπει να συγκροτηθεί εντελώς άμεσα γιατί εδώ οι ρωσόφιλοι ελέγχουν τις ηγεσίες όλων ανεξαίρετα των κοινοβουλευτικών κομμάτων ακόμα και όταν δεν ελέγχουν το στελεχικό τους δυναμικό, με αποτέλεσμα το φασιστικό φαιο-«κόκκινο» ρεύμα και ευρύτερα η φιλορώσικη και φιλοκινέζικη πολιτική να είναι τόσο μαζικές όσο σε καμιά άλλη χώρα της ΕΕ.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε στη χώρα μας ένα ανοιχτά ναζιστικό κόμμα να διαδηλώνει μαζικά στους δρόμους της Σαββιδοκρατούμενης Θεσσαλονίκης (οι «Έλληνες» του αρχι-χρυσαυγίτη Κασιδιάρη) την ώρα που το ρωσόδουλο καθεστώς κρατάει τον εγκληματία αρχηγό του και κάποια άλλα μέλη της συμμορίας στη φυλακή μόνο και μόνο για να καθησυχάζει την Ευρώπη. Την ίδια ώρα ένα ακροδεξιό και ανοιχτά ρωσόδουλο κόμμα (η «Ελληνική λύση») είναι στη Βουλή και η υποτίθεται φιλοδυτική ΝΔ δεν αποκλείει συνεργασία μαζί του και κανένα κόμμα από τα λεγόμενα «αριστερά» δεν το καταγγέλλει σαν ακροδεξιό. Κυρίως είναι η κυριαρχία των ρωσόφιλων σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ο λόγος που πρώτο ρεύμα σε πολιτική επιρροή στη χώρα και το μόνο που διαθέτει έναν μαζικό και οργανωμένο πολιτικό στρατό είναι το ρωσόφιλο ψευτοαριστερό (ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΕΡΑ25) με το πρώτο από αυτά τα κόμματα, το πιο δουλικό στη Ρωσία από τα 1956 να είναι όχι μόνο ο ουσιαστικός πολιτικός, οργανωτικός και ιδεολογικός ηγέτης όλου αυτού του ρεύματος αλλά και το ιερό κόμμα όλης της αστικής τάξης, αφού αφήνεται πολιτικά εντελώς ανέγγιχτο, ή και εκθειάζεται από τις ηγετικές ομάδες και των φιλοευρωπαϊκών σε ότι αφορά τη στελεχική βάση τους κομμάτων της αστικής τάξης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα τελευταία με εντολή των φιλορώσων ηγετών τους διαλύσανε τους μαζικούς πολιτικούς στρατούς, δηλαδή τις οργανώσεις βάσης των δικών τους κομμάτων. Η νεοχιτλερική φύση των ψευτοαριστερών ηγεσιών αποδείχθηκε από το ότι στήριξαν την ασύλληπτη σε θράσος και κυνισμό Σκευωρία Νοβάρτις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να εξοντώσει ηθικά και πολιτικά κάποιους από τους πιο επίφοβους πολιτικούς αντιπάλους της.

Είναι χαρακτηριστικό όχι μόνο του φασιστικού αλλά και του αντιπατριωτικού χαρακτήρα όλων των κοινοβουλευτικών ηγεσιών το γεγονός ότι με επικεφαλής την ψευτοαριστερά σαμποτάρουν αποτελεσματικά επί δεκαετίες τη βιομηχανία ώστε η χώρα μας να γίνει βιομηχανικός ουραγός της Ευρώπης και να καταντήσει σταδιακά πολιτική και οικονομική βάση κυρίως των ρώσων αλλά εν μέρει και των κινέζων ιμπεριαλιστών μέσα στην Ευρώπη. Γι αυτό, με ελάχιστες εξαιρέσεις οι ρωσόφιλοι αποδεκάτισαν τη βαριά βιομηχανία της χώρας μας, ενώ με χαρακτηριστική λύσσα εμποδίζουν την ίδρυση μιας αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ελλάδα αφού ανατίναξαν πρώτα την ελάχιστη που υπήρχε πριν το 1980. Το πολύ που επιτρέπουν είναι τη μεσαία ελαφριά βιομηχανική και τη μικρή βιοτεχνική παραγωγή, το εμπόριο και τις υπηρεσίες, κυρίως αυτές που είναι δεμένες με τη γαιοπρόσοδο όπως είναι ο τουρισμός. Σαν μοναδική διέξοδο για την υποαπασχόληση και τη δομικά μεγάλη ανεργία της χώρας μας επιτρέπουν την παραγωγικά καθυστερημένη μικρή επιχείρηση που οι φαιο-«κόκκινοι» μπορούν να την ελέγχουν πολιτικά καθώς από τη μια δεν τη βοηθάνε να αναπτυχθεί, από την άλλη της επιτρέπουν να επιβιώσει εξασφαλίζοντάς της την υπερεκμετάλλευση των εργαζόμενων που δουλεύουν σε αυτήν και επιτρέποντας της τη φοροδιαφυγή και τη μαύρη εργασία. Κυρίως όμως οι ρωσόφιλοι επί δεκαετίες δημιουργούν ένα μεγάλο παρασιτικό στρατό μέσα στους δημοσίους υπαλλήλους που επιτρέπει στη Ρωσία το μισοέλεγχο του κρατικού μηχανισμού από τα κάτω αλλά και την υπολειτουργία ή και παρεμποδιστική λειτουργία κάθε παραγωγικού ρόλου του κράτους. Αυτό εκδηλώθηκε σε όλες τις ΔΕΚΟ που έτσι παραδόθηκαν πάμφθηνα στο ανατολικό κεφάλαιο (ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΑΔΜΗΕ) ή στο φιλοανατολικό κεφάλαιο που επίσης μπορεί να είναι μόνο τυπικά δυτικό (αυτό έγινε στους ΟΣΕ και τη ΔΕΣΦΑ). Η εσκεμμένη διακομματική παραγωγική αποσύνθεση της χώρας εκδηλώνεται πιο χαρακτηριστικά στη διάλυση της δευτεροβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης από το ρωσοκρατούμενο συνδικάτο της ΟΛΜΕ και το σαμποτάρισμα από τους σοσιαλφασίστες της εφαρμοσμένης έρευνας στην ανώτατη δημόσια εκπαίδευση. Η πιο χτυπητή απόδειξη για την αντιπατριωτική φύση όλου αυτού του διακομματικού καθεστώτος είναι ότι έχει εμποδίσει για δεκαετίες και εμποδίζει ακόμα και τώρα πάνω στην ενεργειακή πολιορκία τη μαζική λιγνιτική παραγωγή, και πάνω απ όλα την εξόρυξη των άφθονων υδρογονανθράκων της χώρας μας ιδιαίτερα του θησαυρού του φυσικού αέριου στην Κρήτη. Μόνο τελευταία ξαφνικά ξεκίνησε έρευνες για αυτό το θησαυρό όχι γιατί σκέφτηκε να τον ξεθάψει, αλλά για να οξύνει τις σχέσεις της Ελλάδας και κυρίως της ΕΕ με τη μη φασιστική κυβέρνηση της δυτικής Λιβύης και βέβαια με την Τουρκία. Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστικό πως ενώ οι κυβερνήσεις εμποδίζουν την παραγωγή αερίου θέλουν εδώ και καιρό η χώρα να γίνει «κόμβος μεταφοράς» αερίου. Ο κοινός στόχος τους με τα κάθε λογής τέτοια δίκτυα είναι να δυναμώσουν τις εξαρτήσεις της χώρας, αλλά και της Ευρώπης από τη Ρωσία και τους νότιους συμμάχους της φασισμούς (ιδιαίτερα την Αίγυπτο) και κυρίως να δημιουργήσουν πηγές έντασης της Δύσης με την Τουρκία στο επίπεδο των ΑΟΖ από τις οποίες περνάνε αυτά τα δίκτυα.

Γενικά θέλουν την Ελλάδα να είναι κόμβος στα πάντα, δηλαδή στους υδρογονάνθρακες, στον ηλεκτρισμό, στο διαδίκτυο, στα ψηφιακά δεδομένα, στα λιμάνια, δηλαδή να είναι μεταπράτης, ενώ κάνουν τα πάντα για να μην είναι παραγωγός, ειδικά βιομηχανική παραγωγός. Αλλά και όταν τελευταία η ΝΔ προώθησε κάποιες προηγμένες παραγωγικές επενδύσεις όπως σε ερευνητικά κέντρα μεγάλων αμερικάνικων επιχειρήσεων ή τις επέτρεψε στα ναυπηγεία Ελευσίνας (όπου τις προώθησε το πιο φιλοβιομηχανικό κομμάτι της ΝΔ) είναι για τους ίδιους λόγους που παρέχουν τελευταία νέες στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ. Δηλαδή θέλουν να πείσουν την αμερικάνικη υπερδύναμη ότι είναι δικοί της αφοσιωμένοι υπάλληλοι και όχι της Ρωσίας στην οποία χάρις ακριβώς σε αυτήν την περιστασιακή αμερικανοφιλία σε συνδυασμό με την ελληνοτουρκική όξυνση προσφέρουν στο πιάτο την Τουρκία.

Μέσα σε αυτή τη λογική της παρασιτικής μισοαποικιακής οικονομίας συντηρούν συνειδητά οι ρωσόδουλοι τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την περιφρόνηση και καταπίεση των μαζών από το δημόσιο και δυναμώνουν τα γραφειοκρατικά εμπόδια στην παραγωγή, ιδιαίτερα μέσω του σαμποτάζ στη δικαιοσύνη, στην πολεοδομία και στη χωροταξία, ενώ έχουν μετατρέψει την προστασία του περιβάλλοντος, τις αρχαιότητες, και την αναψυχή σε βασικό εργαλείο και βασικό πρόσχημα του βιομηχανικού τους σαμποτάζ. Στο βιομηχανικό σαμποτάζ με τέτοια προσχήματα πρωτοστατούσε για τρεις δεκαετίες το ψευτοΚΚΕ, όμως την τελευταία δεκαετία έχει αφήσει αυτή τη δραστηριότητα κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ για να μην γίνεται εντελώς αποκρουστικό στους βιομηχανικούς εργάτες. Ωστόσο έχει κρατήσει τον πρώτο ρόλο σε δυο τέτοιες δραστηριότητες. Η μία είναι το τσάκισμα των ανεμογεννητριών, των πιο αποτελεσματικών ΑΠΕ, ισχυριζόμενο ότι αυτές τις τοποθετούν αυτοί που καίνε τα δάση, την ώρα που το βασικό συμφέρον να κάψουν τα δάση το έχουν εκείνοι ακριβώς που δεν θέλουν τις ανεμογεννήτριες επειδή τίποτα δεν επιτρέπεται να χτίζεται στα καμένα. Η άλλη τέτοια δραστηριότητά τους είναι, παραβιάζοντας κάθε αρχή του μαρξισμού και του εργατικού κινήματος, να οργανώνουν απεργίες διαρκείας μέχρι τελικής πτώσης για να κλείσουν σημαντικά εργοστάσια και εργοτάξια ή για να τα παραδώσουν στα ανατολικά κεφάλαια. Χαρακτηριστικά δεν κάνουν ποτέ απεργίες διάρκειας στα ανατολικά κεφάλαια ακόμα και στη γαλέρα της ΚΟΣΚΟ που την άφησαν ανέγγιχτη επί 7 χρόνια κάνοντας για να ρίξουν στάχτη στα μάτια μόνο μια 7ημερη απεργία την οποία σταμάτησαν δίχως να έχουν πετύχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους στη γαλέρα. Όμως έκαναν για χρόνια ατέλειωτες απεργίες στον κρατικό ΟΛΠ όπου υπήρχαν οι πιο ψηλοί μισθοί για να τον αγοράσει τελικά τζάμπα η ΚΟΣΚΟ. Έτσι προηγούμενα είχαν κλείσει την Πιρέλλι, την Γκουντγίαρ, τη Χαλυβουργία Ασπροπύργου και συνεισέφεραν στο κλείσιμο άλλων μικρότερων όταν αυτές έκαναν απολύσεις επειδή έπεφταν σημαντικά οι δουλειές τους και έμπαιναν σε κρίση. Σε τέτοιες περιπτώσεις η απάντηση των ταξικών συνδικάτων είναι η μελέτη της κατάστασης μιας επιχείρησης ώστε να καταλάβουν αν οι απολύσεις είναι για την εντατικοποίηση της δουλειάς ή αποτέλεσμα της πτώσης για ένα μεγάλο διάστημα της παραγωγής οπότε παλεύουν για τις λιγότερες δυνατές απολύσεις, ή για μεγαλύτερες αποζημιώσεις και όχι για το να μην απολύεται κανείς. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μόνοι για τους οποίους δεν υπάρχουν ποτέ σαμποταριστικά εμπόδια ή οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα κανενός είδους, ή απεργία για την επίθεση σε βάρος των εργατών τους είναι οι φιλορώσοι κρατικο-ολιγάρχες και οι Ρωσοκινέζοι κρατικοκαπιταλιστές που κυριολεκτικά απομυζούν τη χώρα ή και την εκφασίζουν (πέρα από την ΚΟΣΚΟ οι Σαββίδης, Κοπελούζος, Κόκκαλης, Γερμανός, Μυτιληναίος κλπ).

Είναι εξαιτίας του βιομηχανικού σαμποτάζ και του ταυτόχρονου ψηλού δανεισμού με τον οποίο εξασφάλιζαν μια υποφερτή κατανάλωση στις μάζες που οι ρωσόφιλοι χρεωκόπησαν τη χώρα. Στη συνέχεια για να την κρατήσουν μέσα στην ΕΕ επιβάλανε σαν γενικό καθεστώς την εργασιακή υπερεκμετάλλευση των μισθωτών με τα εξοντωτικά ελαστικά ωράρια εργασίας, με τις απλήρωτες υπερωρίες, το χαμηλό ελάχιστο μισθό και τη μαύρη εργασία. Την εντελώς φτηνή ελληνική ζωντανή εργασία την προσφέρουν δηλαδή οι ρωσόδουλοι στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο σαν χρυσό αντάλλαγμα για το ότι δεν αφήνουν νέα μεγάλα εργοστάσια να ανοίξουν στη χώρα, δηλαδή δεν επιτρέπουν το βασικό όρο αύξησης της παραγωγικότητας της μέσης εργασίας που είναι ένας από τους όρους για την αύξηση της μέσης τιμής της. Εννοείται ότι αυτή η συνθήκη γίνεται πηγή τεράστιων κερδών για εκείνο το κεφάλαιο που ήδη έχει από το παρελθόν στα χέρια του βιομηχανικά και άλλα μέσα παραγωγής ενώ δίνει μια δυνατότητα πλούσιας ζωής και σε ένα τμήμα του μικρομεσαίου κεφάλαιου που χρησιμοποιεί τη φτηνή, ιδιαίτερα τη μαύρη εργατική δύναμη.

Ταυτόχρονα για να έχουν στη διάθεση τους όποτε θα τον χρειαστούν έναν στρατό βίας που θα χτυπάει μόνο εκείνα τα κομμάτια της αστικής τάξης που έχουν δεσμούς με τη Δύση και επειδή δεν θέλουν να χρεώνονται τη βία αυτή τα «καθώς πρέπει» κοινοβουλευτικά κόμματα, αυτά καλύπτουν πολιτικά τα τάγματα εφόδου των ρωσόφιλων τραμπούκων ψευτοαναρχικών κατηγορώντας τα όχι σαν φασιστικά αλλά σαν τμήματα του «κινήματος» που απλά κάνουν λάθος, ενώ για δεκαετίες άφηναν τα κυριολεκτικά τάγματα εφόδου, αυτά των ναζιστών της ΧΑ να χτυπάνε τους μετανάστες και τους δημοκράτες, δηλαδή το λαό τον ίδιο άμεσα. Αυτούς τους ναζί αναγκάστηκαν να τους βάλουν στη φυλακή κάτω από την πίεση της Ευρώπης, αλλά ακόμα και τώρα τους καλύπτουν πολιτικά με το να μην θέλουν να βγουν τα κόμματα τους και όλα τα μέλη τους εκτός νόμου ώστε να μπορούν να κατεβαίνουν με διάφορους τρόπους στις εκλογές. Ταυτόχρονα για την ποινική προστασία και των ναζί και των τραμπούκων με αριστερή προβιά, έχουν νομοθετήσει τη «φιλελεύθερη ή ανθρωπιστική επιείκεια» στην τιμωρία των εγκλημάτων βίας, ιδίως των ξυλοδαρμών.

Πιστεύουμε ότι η συνειδητή εργατική τάξη μπορεί να είναι η μόνη συνεπής ως το τέλος δύναμη ενός αντι-νεοχιτλερικού μετώπου ειδικά στην Ελλάδα γιατί μόνο αυτή μπορεί ΠΡΩΤΟΝ να αντισταθεί στη φαιο-«κόκκινη» φασιστική επέλαση στο εσωτερικό της χώρας, και να ακολουθήσει μια πολιτική ενότητας της Ευρώπης, αλλά και ειρήνης με την Τουρκία στο εξωτερικό και έτσι να συνεισφέρει στη στρατιωτική και πολιτική άμυνα της Ευρώπης απέναντι στον Άξονα και ΔΕΥΤΕΡΟΝ να επιβάλει μέτρα πολεμικής οικονομίας που θα ανακουφίσουν τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα απέναντι στην ενεργειακή πολιορκία α. σπάζοντας το σαμποτάζ στη μεγάλη βιομηχανική παραγωγή ιδιαίτερα στην εξόρυξη υδρογονανθράκων και β. αναδιανέμοντας τα εισοδήματα υπέρ της φτωχολογιάς για την αντιμετώπιση της ενεργειακής πολιορκίας με αύξηση της φορολογίας για τα μεγαλύτερα εισοδήματα, ειδικά για τους κρατικο-ολιγάρχες, την εκκλησία, τους εφοπλιστές και τους ραντιέρηδες που εισπράττουν ψηλά νοίκια, με αποφασιστικό χτύπημα στη φοροδιαφυγή, με δημοκρατική αξιολόγηση από το λαό των δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά οι όποιες οικονομικές καταχτήσεις για τη φτωχολογιά σε συνθήκες πολεμικής οικονομίας είναι δυνατές μόνο μέσα από την ενίσχυση ενός νέου πραγματικά δημοκρατικού εργατικού συνδικαλισμού. Αυτός σημαίνει οργάνωση των εργαζομένων σε μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις στη βάση της ενότητας όλων των εργατών ανεξάρτητα από τους πολιτικούς τους προσανατολισμούς εφόσον δεν εναντιώνονται στις δημοκρατικές διαδικασίες. Μόνο δημοκρατικά επιχειρησιακά συνδικάτα που θα ελέγχουν τα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια αντιπροσωπευτικά τους όργανα θα μπορέσουν να παλέψουν ενάντια στην εργοδοτική καταπίεση και υπερεκμετάλλευση, ενάντια στην κρατική υποστήριξη αυτής της υπερεκμετάλλευσης με νομοθετικά μέσα, ενάντια στον εργοδοτικό και κρατικο-κομματικό συνδικαλισμό, ιδιαίτερα ενάντια στη διάσπαση των συνδικάτων από το σοσιαλφασισμό, στην υποκατάσταση τους από τα κλαδικά του ψευτοΚΚΕ και τη δικτατορική κυριαρχία του τελευταίου μέσα σε αυτά. Είναι βασικό από την ώρα που μέρος της νεοχιτλερικής επίθεσης έγινε ο οικονομικός στραγγαλισμός κάθε ευρωπαϊκής χώρας να απαιτηθεί από το εργατικό κίνημα η ουσιαστική κρατική επιδότηση των χαμηλόμισθων και ανέργων που θα εξασφαλίζει γι αυτούς την ελάχιστη αναγκαία κατανάλωση ηλεκτρικού καθώς και τις βασικές ανάγκες διατροφής. Αυτή η κρατική επιδότηση πρέπει να είναι πέρα και ανεξάρτητη από τις αυξήσεις στους ονομαστικούς μισθούς, που θα απαιτεί το εργατικό κίνημα κόντρα στον πληθωρισμό να πληρωθούν από την κάθε εργοδοσία, πράγμα που σημαίνει ότι το σύνολο της αστικής τάξης αλλά και ακόμα τα πιο εύπορα στρώματα του πληθυσμού θα πρέπει να δώσουν ένα κομμάτι από τα εισοδήματα και τον πλούτο τους για την επιβίωση της φτωχολογιάς στις πολεμικές συνθήκες που έρχονται.

Καίριος ο ρόλος της ΟΑΚΚΕ στη συγκρότηση της εργατικής τάξης και του δημοκρατικού και πατριωτικού μετώπου ενάντια στον νεοχιτλερικό Άξονα.

Σε αυτές τις εκλογές λοιπόν το άμεσο πολιτικό ζητούμενο είναι να συσπειρωθούν οργανωτικά γύρω από την ΟΑΚΚΕ όλοι όσοι βλέπουν ότι είναι ζωτική η ανάγκη για ένα τέτοιο μέτωπο στη χώρα μας. Και αυτοί δεν είναι μόνο οι παλιοί υποστηρικτές μας, ούτε κατ ανάγκη αριστεροί και κομμουνιστές, αλλά είναι όλοι οι πραγματικοί δημοκράτες και πατριώτες. Είναι όλοι αυτοί οι οποίοι παρακολουθούσαν την ΟΑΚΚΕ τόσα χρόνια και έβλεπαν με συμπάθεια εκείνες τις πλευρές της γραμμής της που έκφραζαν το συνεπή διεθνισμό και το δημοκρατισμό της αλλά και τον προοδευτικό πατριωτισμό της (ο οποίος εκδηλωνόταν έντονα στην πάλη της ενάντια στο σαμποτάζ των παραγωγικών δυνάμεων και της επιστήμης), όμως δυσπιστούσαν ή ακόμα και καυτηρίαζαν το βάρος που απέδιδε στην ισχύ, τις μηχανορραφίες και τις προβοκάτσιες του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού στη χώρα μας και παγκόσμια. Αρκετοί από αυτούς τους ανθρώπους εκφράζουν μετά την εισβολή στην Ουκρανία την εκτίμηση τους στην ΟΑΚΚΕ συχνά με αυτοκριτική διάθεση και δηλώνουν ότι θα την ψηφίσουν αν κατεβεί στις εκλογές. Εκτιμάμε ότι στο βάθος αυτή η εκτίμηση δεν είναι τόσο για την πολιτική διορατικότητα της ΟΑΚΚΕ όσο για το ότι ανέλαβε το βάρος να υποστηρίζει μόνη της με μια χούφτα μέλη και για δεκαετίες θέσεις που την έφερναν σε αντίθεση όχι τόσο με την πανεθνική ρωσοφιλία και το σύνδρομο του μόνιμα αδικημένου έθνους, όσο κυρίως με την ηγεσία της καθεστωτικής ψευτοαριστεράς, η οποία της κήρυξε πόλεμο πολιτικής απομόνωσης με βασικό όπλο το μόνο που έχουν οι θρασύδειλοι όταν είναι προσωρινά δυνατοί: τη χλεύη. Όμως ο σοσιαλφασισμός δεν δίστασε να ασκήσει και ωμή βία στην ΟΑΚΚΕ όπως έκανε το ψευτοΚΚΕ στην Επισκευαστική Ζώνη εκεί που ΟΑΚΚΕ είχε σημαντική συνδικαλιστική δύναμη, προκειμένου να τη δώσουν χωρίς συνδικαλιστικά και πολιτικά βάρη στην Κίνα.

Είναι κυρίως η πάλη ενάντια στην ηγεσία της ψευτοαριστεράς που μπορεί να κάνει δυνατή την οικοδόμηση των νέων αντιφασιστικών μετώπων ενάντια στη νέα εκδοχή του χιτλερισμού. Αυτή είναι χειρότερη από την προηγούμενη όχι τόσο από την άποψη της μεγαλύτερης κτηνωδίας του ρωσοκινέζικου νεοχιτλερισμού καθώς αυτός είναι υποχρεωμένος να σκλαβώσει σήμερα πολύ πιο πολιτισμένες κοινωνίες από εκείνες που σκλάβωσε ο παλιός πριν 80 χρόνια, αλλά γιατί ο παλιός χιτλερισμός μπορούσε λόγω της ύπαρξης ενός πραγματικού και ρωμαλέου κομμουνιστικού κινήματος να συσπειρώνει μόνο την πολιτική και κοινωνική αντίδραση και συντήρηση και κάθε ταπεινωμένο εθνικισμό, ενώ τώρα δηλητηριάζει και συσπειρώνει και προλεταριακά στρώματα και τάξεις καθώς και πολλούς προοδευτικούς ανθρώπους, πέρα από τους μικροαστούς που διψάνε για κοινωνική άνοδο μέσα από την άλωση της κρατικής εξουσίας. Γι αυτό το λόγο την πιο μεγάλη προσφορά στο ρωσοκινεζικό Άξονα από όλες τις φαιο-«κόκκινες» ηγεσίες την κάνουν σήμερα οι «κόκκινες» επειδή λειτουργώντας σαν το έιτζ δεν σκοτώνουν όπως οι κλασικές λοιμώξεις απευθείας τον άρρωστο, αλλά τον αμυντικό του μηχανισμό, δηλαδή τα πραγματικά αριστερά και προοδευτικά ρεύματα και τα μετατρέπουν συχνά στο αντίθετό τους. Γι αυτό οι σοσιαλφασίστες είναι οι πραγματικοί πολιτικοί ηγεμόνες των φαιο-«κόκκινων» στρατών και των κάθε λογής κινημάτων των «αγανακτισμένων» ακόμα και σε εκείνες τις γενικά πλούσιες χώρες του Βορρά όπου οι κλασικοί φασίστες σαν υπερασπιστές της εθνικής υπεροχής έχουν μεγαλύτερη ψηφοφορική δύναμη από τους ψευτοαριστερούς που εμφανίζονται και λίγο σαν διεθνιστές όχι από αφοσίωση στα άλλα έθνη αλλά από αφοσίωση στη ρώσικη μεγαλοαστική τάξη και όχι στη δικιά τους. Η βαθύτερη αιτία της ηγεμονίας των «κόκκινων» πάνω στους φαιούς είναι όπως είπαμε παραπάνω ότι οι «κόκκινοι» παρέλαβαν πρώτοι και απευθείας από τους προϊσταμένους τους ρώσους σοσιαλιμπεριαλιστές, εκ τον ένδον κατεδαφιστές της προλεταριακής εξουσίας και ιδεολογίας, την εντολή και τα μέσα για να γίνουν οι εκπρόσωποι τους σε κάθε χώρα για την οργάνωση του νέου ταγματασφαλιτισμού που εμφανίζεται σαν αντιιμπεριαλισμός.

Για όλους τους παραπάνω λόγους καλούμε γι ακόμα μια φορά όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους και ακόμα περισσότερο όλους όσους υπερασπίζουν τον επαναστατικό μαρξισμό και θέλουν να τον φέρουν ξανά στο φως βγάζοντας τις κόκκινες σημαίες από τις λάσπες στις οποίες τις έχει σύρει ο σοσιαλφασισμός, να ενισχύσουν με όλες τους τις δυνάμεις την ΟΑΚΚΕ.

Για να μπορέσει πάντως σε κάθε περίπτωση αυτό το κατέβασμα να μετατραπεί σε ένα μικρό και ίσως αργότερα σε ένα πιο μεγάλο κίνημα υποστήριξης της ΟΑΚΚΕ είναι ιδιαίτερα σημαντική η πλατιά οικονομική της ενίσχυση, όσο μικρό και αν είναι το ποσό από τον καθένα υποστηριχτή μας. Θα ενημερώνουμε τακτικά τη σελίδα μας για την πρόοδο της καμπάνιας.

Για όσους φίλους θέλουν να στείλουν χρήματα έχουμε ανοίξει έναν νέο λογαριασμό στο όνομα της ΟΑΚΚΕ στην Εθνική Τράπεζα με IBANGR58 0110 1900 0000 1900 1116 789.

 

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ (26/04/2023): 

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΜΕ IBAN ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: GR58 0110 1900 0000 1900 1116 789

ΣΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΟΝΟ ΜΕΣΩ E-BANKING

 

Ή ΣΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ GR2201101890000018900522485 

(δικαιούχος εμφανίζεται Ειρήνη Κούτελου) 

 

Μετά από έντονες διαμαρτυρίες μας στην Εθνική Τράπεζα και στην Τράπεζα της Ελλάδας ο λογαριασμός της ΟΑΚΚΕ με IBAN :  GR58 0110 1900 0000 1900 1116 789 για τον οποίο σας είχαμε ενημερώσει από 20/2 ότι δεν δεχόταν καταθέσεις με ευθύνη της Εθνικής Τράπεζας, αποκαταστάθηκε σε ότι αφορά τις καταθέσεις μόνο μέσω e-banking. Μπορεί όποιος φίλος θέλει να καταθέσει την οικονομική ενίσχυση μέσω e-banking να χρησιμοποιήσει αυτό το λογαριασμό από σήμερα (26/4). Αν κάποιος φίλος αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα στην κατάθεση παρακαλούμε να μας ενημερώσει. Όποιος φίλος καταθέτει στο δεύτερο λογαριασμό πρέπει να αναφέρει σαν αιτιολογία ότι το ποσό είναι οικονομική ενίσχυση.

Ας ξεκινήσουμε από τώρα την εκλογική μας μάχη. Ας είναι αυτή ένας σταθμός στην πορεία για την ανάπτυξη της ΟΑΚΚΕ και ταυτόχρονα για την ανάπτυξη του Λαϊκού και Πατριωτικού Αντι-νεοχιτλερικού Μετώπου.