Αυτή η εξέλιξη που θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους οφείλεται στο ότι την ηγεσία αυτού του αγώνα την ανέλαβαν τελικά εκείνες οι αντιδημοκρατικές δυνάμεις που εμφανίζονται σαν φίλοι του λαού και των εργαζομένων της ΕΡΤ. Τη στιγμή που στο προαύλιο χιλιάδες λαού συμπαραστέκονταν και ένα 65% της χώρας υποστήριζε τον αγώνα, παρά τις συκοφαντίες από την κυβέρνηση και τους ναζί συμμάχους της, η ΠΟΣΠΕΡΤ προσέφυγε στο υπεραντιδραστικό ΣτΕ υπονομεύοντας θανάσιμα αυτή τη συμπαράσταση. Το ΣτΕ έχει μέχρι σήμερα ακυρώσει κάθε βιομηχανική και τουριστική επένδυση και έχει προκαλέσει έτσι εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, μετά από προσφυγές «επιτροπών κατοίκων» που σκαρώνουν το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφασή του ΣτΕ αποτέλεσε λαιμητόμο για τους εργαζόμενους αφού αναγνώρισε και δικαστικά την ουσία της φασιστικής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου επιβεβαιώνοντας ότι οι υπάλληλοι της ΕΡΤ έχουν απολυθεί και  ότι βρίσκονται  στην πλήρη διάθεση των ανοιχτών πραξικοπηματιών Σαμαρά, Στουρνάρα, Κεδίκογλου. Το δικαστήριο γλύκανε το χάπι μιλώντας για επανέναρξη των εκπομπών μόνο και μόνο για να διασώσει τους ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΜΕ και ΠΟΣΠΕΡΤ. Έτσι μπόρεσαν αυτοί μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ να μιλήσουν για μια «πρώτη νίκη» αποκοιμίζοντας εργαζόμενους, συμπαραστάτες και κυρίως το πελώριο ευρωπαϊκό δημοκρατικό κίνημα συμπαράστασης. 

Σε εκείνες  τις κρίσιμες ώρες ο μοναδικός όρος για τη νίκη αυτού του κινήματος θα ήταν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ να συγκροτηθούν από τα κάτω σε μια νέα μαχητική και δημοκρατική βάση χωρίς να υποταχτούν σε εκείνες τις παρατάξεις και τα κόμματα που με το συνδικαλισμό της γραφειοκρατικής λούφας και της αρπαγής τους παρέδωσαν στο μαχαίρι του κυβερνητικού δήμιου. Αν και μια πρώτη ανακοίνωση του Συντονιστικού Δημοσιογράφων που συστάθηκε εκείνες τις στιγμές -προφανώς για να μην κάνει ότι ήθελε η ΠΟΣΠΕΡΤ- κατάγγειλε πολύ σωστά την απόφαση του ΣτΕ σαν ήττα, μετά την ερήμωση του προαύλιου σε επόμενη ανακοίνωση το Συντονιστικό αυτό ευθυγραμμίστηκε με τη γραμμή της ΠΟΣΠΕΡΤ και έτσι άρχισαν οι συζητήσεις με τον Καψή σε μια βάση καταρχήν αποδοχής του πραξικοπήματος της  «φίμωσης με απολύσεις». 

Μετά λοιπόν την απόφαση του ΣτΕ το προαύλιο σιγά- σιγά άδειαζε από κόσμο με ευθύνη των ψευτοαριστερών κομμάτων που στην αρχή κάνανε θόρυβο για να πιάσουν, όπως αποδείχτηκε, τα πόστα από τα μέσα και μετά να πουλήσουν τον αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ τη συμπαράσταση την κράταγαν ηρωικά σε μεγάλο βαθμό οι εργαζόμενοι των «μουσικών συνόλων» αυτοί δεν έγιναν κεντρικό θέμα από τον αγώνα, την ώρα που έχει αναγγελθεί  από την κυβέρνηση ότι δεν θα βρίσκονται στη νέα ΕΡΤ  όπως και η Συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ. Δηλαδή θα είναι εκτός εκείνοι που συγκίνησαν όλο τον πλανήτη με την απόλυσή τους και οι οποίοι για χρόνια έφερναν το λαό μας σε επαφή με τα αριστουργήματα του δημοκρατικού μουσικού πολιτισμού.

Έτσι «μαγικά» εκείνη τη μέρα της απόφασης του ΣτΕ έφυγαν από το προαύλιο το ΠΑΜΕ, το ΕΠΑΜ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κάθε άλλος μαζικός  κομματικός συμπαραστάτης. Αυτή η μοναξιά για τους εργαζόμενους έκανε εκείνη τη δύσκολη στιγμή  πιο εύκολη την υιοθέτηση από αυτούς της πολιτικής γραμμής των δήθεν φίλων τους ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΜΕ κλπ. Γιαυτό από τότε και μετά από τα μεγάφωνα του προαύλιου ακούγονταν συνθήματα και τοποθετήσεις που ήταν κατά κανόνα στη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ. 

Σε αυτή τη μεταστροφή της πολιτικής γραμμής στην ΕΡΤ έπαιξε σημαντικό ρόλο η λεγόμενη «ανοιχτή συνέλευση των συμπαραστατών» που διεξάγονταν όλες αυτές τις μέρες στο πάρκινγκ της ΕΡΤ κάτω από την καλυμμένη καθοδήγηση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΠΟΣΠΕΡΤ. Αυτή η καθημερινά επαναλαμβανόμενη συνέλευση ζητούσε επίμονα τη συνδιαμόρφωση του προγράμματος με τους εργαζόμενους χρησιμοποιώντας την απειλή της εισβολής στο κτίριο. Αυτή λοιπόν τη συνέλευση η ΠΟΣΠΕΡΤ την έφερε μπροστά στην κεντρική είσοδο εκείνη τη νύχτα της προδοσίας για να κάνει ακόμη πιο μεγάλη την απειλή, αν και φρόντισε μέσω ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ να υπάρχουν και τα ΕΑΑΚ για την αποτροπή της, σε περίπτωση που δεν μπορούσαν να ελέγξουν τους αναρχικούς. Παρόλη την επίμονη πάλη συντρόφων μας σε εκείνη τη συνέλευση για σεβασμό των διαθέσεων των εργαζομένων, και παρά κάποιες καλές τοποθετήσεις στην ίδια κατεύθυνση, η γραμμή της «συνδιαμόρφωσης» επικράτησε, πράγμα που ήταν φυσικό αφού το ίδιο το κάλεσμα περιείχε την ουσιαστικά φασιστική αρχή της επέμβασης των «συμπαραστατών» στα εσωτερικά του συνδικαλιστικού και πολιτικού αγώνα των ενδιαφερομένων. Η φασιστική αρχή της επέμβασης είχε εφαρμοστεί από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΜΕ και κάποιους από τους συγκεντρωμένους στη χαλυβουργία Ασπροπύργου.

Η πολιτική γενικά που επικράτησε από εκείνη τη νύχτα, και που τη δέχτηκαν κάτω από την απομόνωση, την πίεση, την απειλή της βίαιης εξωτερικής επέμβασης οι εργαζόμενοι  είναι ότι ο βασικός στόχος του κλεισίματος της ΕΡΤ είναι ο οικονομικός. Αυτό ήταν που λέει και η κυβέρνηση και η ψευτοαριστερά. Αλλά η υιοθέτηση αυτής της γραμμής έσβησε  το φασισμό, δηλαδή τη φίμωση και τη λογοκρισία με το φασιστικό διάγγελμα που συνοδευόταν από απολύσεις, έσβησε δηλαδή το ζήτημα πάνω στο οποίο στήθηκε όλη η μεγαλειώδης λαϊκή και κυρίως η τρομακτικής έκτασης διεθνής συμπαράσταση. Και στην Ελλάδα του σήμερα μόνο του το οικονομικό των απολύσεων στο δημόσιο κακό κάνει παρά καλό γιατί ο άνεργος λαός δεν πολυσυμπαθεί τη μονιμότητα της δημόσιας υπαλληλίας και αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης δεν βρήκαν σχεδόν κανένα συμπαραστάτη στη φασιστική επιστράτευση που τους επέβαλλε η κυβέρνηση. Μπορεί εύκολα να δει κανείς ότι παρόλο που καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι γίνονται άνεργοι κανένα κίνημα συμπαράστασης σε τέτοια κλίμακα με αυτό που εκδηλώθηκε στην ΕΡΤ, δεν έχει γίνει. Σε μια προηγούμενη μακριά περίοδο ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ-εξωκοινοβουλευτικοί-ΠΑΣΟΚ έσπρωχναν τους δημόσιους υπάλληλους  σε αντιδραστικά κινήματα, κινήματα ενάντια στην αξιολόγηση, κινήματα για αχρείαστες προσλήψεις, κινήματα μισθολογικά έξω από κάθε εργασιακή δραστηριότητα και έξω από κάθε ενότητα με την εργατική τάξη η οποία βασανιζόταν μέσα στη σκληρή δουλειά και την ανασφάλεια με πολύ χειρότερα μεροκάματα. Αυτά τα κινήματα κρατούσαν το λαό σε ομηρία και αντάλλασσαν την ελευθερία του με αυξήσεις, ενώ δε ρωτούσαν ποτέ τη βάση της δημοσιοϋπαλληλίας αλλά την έσερναν όπου ήθελαν από τα καπελωμένα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα. Έτσι φτάσαμε σήμερα να εξαγγέλλονται απεργίες χωρίς συνελεύσεις στη βάση και η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων να παρακολουθεί από μακριά τις εξελίξεις. Έτσι βλέπουμε στο αίθριο της ΕΡΤ να συνεδριάζουν δεκάδες συνδικαλιστές σωματείων, αλλά ο λαός στο προαύλιο να είναι ανύπαρκτος.

Γι' αυτό ήταν και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για το κίνημα να παίρνουν τις αποφάσεις και το μέλλον των εργαζομένων μαζικές συνελεύσεις όλων των εργαζομένων στην ΕΡΤ και όχι κάθε σωματείου χωριστά και όπου σε πολλές περιπτώσεις δεν γίνονταν καν συνελεύσεις αλλά απλά ενημέρωση από τα ΔΣ. Αυτή την ύστατη ώρα των διαπραγματεύσεων όπου θα επιλεγούν μέσα από κομματικές δοσοληψίες των συμμετεχόντων σε αυτές οι λιγότερο μαχητικοί δημοκράτες και οι πιο υποταγμένοι στα νέα αφεντικά της χώρας, πρέπει οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ να οργανωθούν στη βάση και μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις να απαιτήσουν όχι μόνο καμιά απόλυση αλλά και διαφάνεια στις συζητήσεις.

Αθήνα, 6 Ιούλη 2013

Πως δούλευε τις «ανοιχτές συνελεύσεις» το μαύρο μέτωπο της απεργοσπασίας, της φίμωσης και της υφαρπαγής της ΕΡΤ με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παρεμβάσεις των ΟΑΚΚιτών σε αυτό το επίπεδο

Από την πρώτη μέρα του διαγγέλματος του φασιστικού κλεισίματος της ΕΡΤ και της κατάληψης του ραδιομεγάρου από τους εργαζόμενους εκεί, η ΟΑΚΚΕ εκτίμησε ότι η διάλυση της ΕΡΤ είναι πρώτα και κύρια ένα τεράστιο δημοκρατικό ζήτημα που η ωμότητα του εκφράστηκε από την ξαφνική, εντελώς απροειδοποίητη απόλυση 2600 εργαζομένων με ένα τηλεοπτικό διάγγελμα.  Έτσι, βρέθηκε εκεί στον προαύλιο χώρο για να ενώσει τη φωνή της με τους χιλιάδες δημοκράτες που από όλη τη χώρα βρίσκονταν εκεί κάθε μέρα. Κάτω από το πανό της «ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΡΤ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ» ήταν καθημερινά οι σύντροφοι και οι φίλοι της οργάνωσης.

Η συγκέντρωση του κόσμου ξεκινούσε συνήθως μετά τις 6 το απόγευμα. Η αυλή και τα κάγκελα της αυλής γέμισαν από τα πανό των σοσιαλφασιστικών κομμάτων και οργανώσεων και σωματείων που συνήθως ελέγχουν αυτά τα κόμματα. Αυτά κάνανε πολύ θόρυβο εκεί αλλά τα συνθήματα και η γραμμή τους καθόλου δεν βοήθαγαν στο κεντρικό αίτημα του αγώνα για δημοκρατία. Δηλαδή αντί να λένε «όχι στη φίμωση και στη λογοκρισία» λέγανε «όχι στις απολύσεις» αλλά με τον τρόπο που λένε να γίνουν άλλες 100.000 ή 1.000.000 νέες προσλήψεις στο δημόσιο. Δηλαδή δεν υπερασπίζουν καν τους ανθρώπους που θα καταστραφούν αν απολυθούν μέσα στην ανεργία αλλά υπερασπίζουν το «όλα στο δημόσιο», «όλοι δημόσιοι υπάλληλοι».  Στην ουσία με τα συνθήματα και την ίδια την παρουσία τους εκεί συκοφαντούσαν τον αγώνα  των εργαζομένων της ΕΡΤ, γιατί τον παρουσίαζαν σαν κομματικό, υποταγμένο σε κόμματα που έχουν την αντιπαθητική στο λαό πολιτική της αποθέωσης της κρατικής γραφειοκρατικής σαπίλας, σπατάλης και λούφας. 

Το κάνανε επίτηδες μάλιστα να κουνάνε όλες τις ώρες τις σημαίες τους μπροστά στις κάμερες, ακόμα και στις μαζικές συναυλίες  για να καπελώνουν και να εκθέτουν πολιτικά και να στενεύουν τον αγώνα. Έτσι  μπορούσε να δει κανείς το ΠΑΜΕ με καμιά 50ρια μέλη του που εναλλάσσονταν σε βάρδιες και με κάθε μέλος του να κρατά μια σημαία του και να είναι κάθε βράδυ εκεί μπροστά στις κάμερες στην είσοδο του ραδιομεγάρου μαζί με το ΕΠΑΜ, τη φαιο«κόκκινη» οργάνωση του Καζάκη. Αυτό το ΕΠΑΜ ξεπέρασε κάθε όριο καπελώματος του αγώνα των εργαζομένων αναρτώντας πανό στην μπροστινή όψη του μεγάρου καθώς και πανό στην είσοδό του. Θα  νόμιζε κανείς ότι πρόκειται για το δεύτερο κόμμα της χώρας. Μάλιστα τα μέλη του είχαν και το ρόλο περιφρούρησης που τους είχε δοθεί, όπως δήλωναν τα ίδια, από την ΠΟΣΠΕΡΤ. Αν και πανό του ΣΥΡΙΖΑ ή συνιστωσών του βρίσκονταν διάσπαρτα στην αυλή, κάτω από αυτά υπήρχε πάντα ελάχιστος κόσμος. Μόνο το βράδυ μαζί με τους παραπάνω, εμφανίζονταν λίγα μέλη του να κρατούν σημαίες μπροστά στην είσοδο της ΕΡΤ. Εκεί βρισκόταν η εξέδρα στην οποία γίνονταν οι εκδηλώσεις των εργαζομένων που αναμεταδίδονταν από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο (κυρίως μέσω ίντερνετ).  

Αυτή η πολιτική ζημιά στη μαζικότητα του αγώνα σταμάτησε ξαφνικά. Και σταμάτησε όχι γιατί ξαφνικά αποφάσισαν αυτοί που προβόκαραν τον αγώνα να γίνουν πιο διακριτικοί πολιτικά, αλλά γιατί αποφάσισαν να μειωθεί αριθμητικά κάθε συμπαράσταση, και να πέσουν οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ στην απελπιστική αίσθηση της απομόνωσης. 

Αυτό άρχισε το βράδυ της ανακοίνωσης της απόφασης του ΣτΕ οπότε το ΠΑΜΕ εξαφανίστηκε ξαφνικά εντελώς από το προσκήνιο, το ίδιο και οι σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και το ΕΠΑΜ του Καζάκη μάζεψε ότι είχε από την είσοδο και εξαφανίστηκε επίσης και από την περιφρούρηση αλλά παρέμεινε σε ένα μέρος της αυλής. ΠΟΣΠΕΡΤ και ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισαν την επαίσχυντη απόφαση του ΣτΕ σαν μια πρώτη νίκη. ΕΠΑΜ και ψευτοΚΚΕ αναγνώρισαν σε αυτή την απόφαση ότι τάχα επιβάλλει την ανοιχτή ΕΡΤ, και τη χτύπησαν μόνο στο σκέλος που αφορά την έγκριση των απολύσεων του προσωπικού της ΕΡΤ. Παρά τις διαφοροποιήσεις τους όλοι μαζί ταυτόχρονα με την ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ περί δήθεν «πρώτης νίκης» απέσυραν τα μέλη τους από το προαύλιο. Αυτό ξεγέλασε τον πολύ κόσμο των συμπαραστατών που νόμισε ότι οι εργαζόμενοι είχαν χοντρικά κερδίσει.  

Από την ημέρα εκείνη η παρουσία όλου αυτού του κόσμου ήταν σαφέστατα ελαττωμένη και μέρα με τη μέρα μηδενίστηκε γιατί οι άνθρωποι αυτών των κομμάτων, οι άνθρωποι της προδοσίας πιάσανε και από μέσα όλα τα συνδικαλιστικά πόστα και στένεψαν και στέγνωσαν πολιτικά το πρόγραμμα της ΕΡΤ και κυρίως κόψανε κάθε ενθουσιασμό και κάθε παθιασμένο και ειλικρινές κάλεσμα συμπαράστασης και μέσα στη χώρα και κυρίως διεθνώς. Η ΟΑΚΚΕ μετά την απόφαση του ΣτΕ μοίρασε μια ανακοίνωση (που αναρτήσαμε και στο διαδίκτυο) πλατειά στο λαό και ιδιαίτερα στους εργαζόμενους της ΕΡΤ. 

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΤ

Ταυτόχρονα με την παρουσία μας στο προαύλιο και την προπαγάνδιση των θέσεών μας κάποιοι σύντροφοί μας έπαιρναν μέρος σε μια ανοιχτή συνέλευση που διεξάγονταν στο πάρκινγκ του μεγάρου. Τη συνέλευση αυτή τη διοργάνωναν οι σοσιαλφασιστικές παρατάξεις, και βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε σε κρίσιμες στιγμές από τους πρωτοποθετημένους συντονιστές. Αυτοί που συμμετείχαν ήταν ωστόσο περισσότερο άτομα που κινούνταν στον πλατύτερο αναρχικό χώρο καθώς και κάποιοι ανεξάρτητοι. Την πρώτη μέρα η συνέλευση αυτή είχε περίπου 150 άτομα, τη δεύτερη 300 άτομα, ενώ την τρίτη κατά σειρά μέρα έφτασε τα 500 άτομα. Το βασικότερο θέμα που μπήκε για συζήτηση από την  πρώτη ως την τελευταία στιγμή ήταν η δημιουργία επιτροπών με βασικό σκοπό τη «συνδιαμόρφωση» του τηλεοπτικού προγράμματος που εξέπεμπαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Βασικός στόχος ήταν πάντα να αναδειχτούν θέματα που είχαν να κάνουν με την κράτηση του αναρχικού Σακκά ή με την προβολή κινημάτων στα οποία συμμετείχαν οι αναρχικοί από τα διάφορα ψευτοκινήματα που φτιάχνει ο  ΣΥΡΙΖΑ και στα οποία χρησιμοποιεί τους αναρχικούς σαν πολιορκητικό κριό. Σε γενικές γραμμές οι αναρχικοί θεωρούσαν ότι εφόσον συμπαραστέκονται στον αγώνα των εργαζομένων μπορούσαν να απαιτήσουν-έτσι ακριβώς το διατύπωναν-τη συνδιαμόρφωση του προγράμματος της ΕΡΤ. Οι τοποθετήσεις των συντρόφων μας καθώς και των ανεξάρτητων που ήταν εκεί, είχαν να κάνουν με το ότι οι εργαζόμενοι που μάλιστα κινδυνεύουν  τώρα με απόλυση  πρέπει να έχουν τον πρώτο και αποφασιστικό λόγο στο κίνημα τους και όχι οποιοιδήποτε συμπαραστάτες. 

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η συζήτηση είχε μια επίφαση δημοκρατίας που μπέρδευε τον κόσμο και νόμιζε ότι μια τέτοια συνέλευση ήταν δημοκρατική. Δηλαδή ο ομιλητής δεν διακοπτόταν ότι και αν έλεγε, αλλά οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες. Χαρακτηριστικά, προωθήθηκε ένα κείμενο θέσεων που έκφραζε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή επέμβαση στο πρόγραμμα της ΕΡΤ με την εξής μέθοδο: Οι τοποθετήσεις ήταν τόσες πολλές ώστε στο τέλος λόγω του προχωρημένου της ώρας έμειναν ελάχιστοι που οι περισσότεροι, όπως αποδείχτηκε, ήξεραν τι θέλανε. 

Οι σύντροφοί μας την επόμενη τοποθετήθηκαν ότι δεν μπορεί αυτό το κείμενο να εκφράζει τη Συνέλευση αφού πολλοί συμμετέχοντες είχαν εκφράσει διαφορετικές απόψεις και η Συνέλευση δεν ήταν Συνέλευση αλλά απλά μια ελεύθερη συγκέντρωση ανθρώπων που δεν έχει κανένα απολύτως δεσμευτικό χαρακτήρα, καμιά συγκρότηση σε σώμα, και κανέναν περιορισμό απαρτίας οπότε δεν μπορούσε να παίρνει αποφάσεις. Παρόλα αυτά το κείμενο αυτό , που ήταν στην πραγματικότητα ένα παλιόχαρτο, διακινήθηκε σαν απόφαση της Συνέλευσης και έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή στους ανθρώπους του μέσα στη ΕΡΤ)  τη δυνατότητα να επέμβει σε ζητήματα προγράμματος και μάλιστα να οργανώσει και συζητήσεις με τύπους του «κινήματος» και χωρίς ελευθερία τοποθετήσεων στο περιορισμένο  κοινό που τις παρακολουθούσε και που μπορούσε μόνο ερωτήσεις να κάνει. Αυτό το κείμενο  διαβάστηκε και από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ ορισμένες φορές. Αυτό ήταν το καπέλο του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε δοκιμαστεί με μεγάλη επιτυχία στους αγανακτισμένους του Συντάγματος. Και εκεί μιλούσαν οι πάντες και τελικά γινόταν ό,τι ήθελαν οι συντονιστές, δηλαδή οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι γεγονός πάντως ότι υπήρξαν εκεί και αρκετές καλές τοποθετήσεις οι οποίες αναδείκνυαν μια εμπειρία από τους Αγανακτισμένους του Συντάγματος με βασική θέση ότι τότε όλο αυτό ήταν ένα καπέλο του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο και δεν πρέπει να ξαναγίνει αποδεκτό. 

Την τρίτη μέρα, που ήταν και η μαζικότερη από πλευράς συμμετοχής, και ενώ συζητιόταν το επίμαχο θέμα της «συνδιαμόρφωσης του προγράμματος της ΕΡΤ»,  ήρθε λαχανιασμένο από μέσα από την ΕΡΤ ένα μέλος της Συνέλευσης -που έπαιζε ρόλο συντονιστή προηγούμενα και ήταν στα μέσα και στα έξω – λέγοντας στο μικρόφωνο ότι επάνω στο στούντιο γίνεται εκπομπή από τη Στάη και με καλεσμένο το Νταλάρα. Δημιουργήθηκε τότε μεγάλη ένταση ανάμεσα στους αναρχικούς –και άρχισαν να ακούγονται καλέσματα  για μπούκα στο κτίριο και πέταγμα της Στάη και του Νταλάρα έξω από το στούντιο. Αμέσως πίσω από αυτό το μέλος ήρθαν τρεις τέσσερεις εργαζόμενοι της ΕΡΤ οι οποίοι είπαν ότι η Στάη και ο Νταλάρας είχαν φύγει και δεν χρειαζόταν καμία άλλη επέμβαση. Παρόλα αυτά μετά από λίγο πάλι η θέση για μπούκα εδώ και τώρα άρχισε να κερδίζει έδαφος. Η εισβολή δεν έγινε εκείνη τη μέρα. Διαπιστώσαμε ωστόσο αργότερα ότι αφού εμφανίστηκε κάποιες φορές η Στάη χάθηκε, και γενικά το πρόγραμμα αποστεώθηκε κνιτοειδώς. Είμαστε της άποψης ότι όλο αυτό ήταν μια στημένη σκευωρία από το ΣΥΡΙΖΑ και είχε να κάνει με την εσωτερική μάχη που μαίνονταν όλες τις μέρες μέσα στο μέγαρο της ΕΡΤ για τον έλεγχο των μικροφώνων του κτιρίου και κυρίως του προγράμματος και των ειδήσεων μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και όσων εκπροσωπούσαν μέσα την όποια δημοκρατία. Η απειλή της εισβολής στο κτίριο των «συμπαραστατών»  χρησιμοποιήθηκε για να εκφοβίσει τους πιο αποφασισμένους δημοκράτες μέσα στους εργαζόμενους. Έτσι, και αφού η μάχη δεν είχε λήξει μέσα στο κτίριο η συνέλευση, με απόφαση της ΠΟΣΠΕΡΤ, μεταφέρθηκε την τέταρτη μέρα από το πάρκινγκ μπροστά στην είσοδο της ΕΡΤ, στο κέντρο δηλαδή της συμπαράστασης.  Εκεί οι ψευτοΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ όπως και η ΠΟΣΠΕΡΤ φρόντισαν να πάρουν τα μέτρα τους για να υπάρχει η απειλή για εισβολή  αλλά όχι και να πραγματοποιηθεί για να μην καταλάβουν οι μέσα με τι ανθρώπους είχαν μπλέξει. Έφεραν λοιπόν φοιτητές που ανήκαν στα ΕΑΑΚ. Αυτοί παρατάχτηκαν μπροστά και πλάγια από την είσοδο της ΕΡΤ και απέναντι από την ομάδα των αναρχικών που ζητούσε μπούκα. Μάλιστα ορισμένοι από αυτούς τους δήθεν προστάτες του κτιρίου, τοποθετήθηκαν στη Συνέλευση ζητώντας να παλευτεί η θέση για πτώση της κυβέρνησης, έξοδο από την ΕΕ και βέβαια να φύγει ο αγώνας από τη θέση για τη δημοκρατία και να έχει μόνο οικονομικά αιτήματα. 

Το ότι οι υποψήφιοι μπουκαδόροι κεντράρανε στη Στάη ήταν επειδή αυτή ήταν η βασική παρουσιάστρια του βασικού δελτίου της ΕΡΤ στις 9 μμ. Το δελτίο ειδήσεων είναι η πολιτική κορωνίδα ενός οποιουδήποτε ειδησεογραφικού μέσου. Είναι η συνόψιση της πολιτικής του γραμμής. Αυτή τη γραμμή ήθελε πάνω απ όλα να ανατρέψει η συμμορία Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη και αυτήν ήθελαν να ανατρέψουν εδώ και πολλά χρόνια όλες οι ρώσικες ηγεσίες. Η ΕΡΤ με εξαίρεση τα ύψιστα εθνικά ζητήματα, δηλαδή τη ρώσικη γραμμή στα εθνοσοβινιστικά μακεδονικά, ελληνοτουρκικά κλπ, κινείται στα φιλοευρωπαϊκά πλαίσια. Αυτό το βλέπει κανείς και στις συνεντεύξεις της Στάη με γενικά φιλοευρωπαϊκά πολιτικά στελέχη, διανοούμενους κλπ. Η Στάη είναι και ενσάρκωση του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ και εκπρόσωπος μια ιστορίας μακρόχρονης κομματικής επέμβασης στα ΜΜΕ, αλλά και ποιοι δεν έχουν υπηρετήσει αυτήν την κομματοκρατία.  Απλά οι κνιτοειδείς το έχουν κάνει αυτό καλυμμένα. Αυτοί μάλιστα έχουν υποστηρίξει όσο κανείς το διεφθαρμένο γραφειοκρατικό κράτος, αλλά απλά θέλανε να είναι στη θέση του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή να έχουν όλη την εξουσία δικιά τους. 

Το βασικό είναι ότι οι ρώσοι ποτέ δεν κάνανε ότι θέλουν στη ΕΡΤ όπως δεν μπορούν και στα περισσότερα ιδιωτικά κανάλια. Δεν μπορούσαν να το πετύχουν στα ιδιωτικά κανάλια γιατί δεν ελέγχουν πολιτικά το κεφάλαιο του τηλεοπτικού Τύπου όπως δεν μπορούσαν ως χθες σε όλη σχεδόν την ιδιωτική οικονομία. Από τη άλλη δεν μπορούσαν να ελέγξουν και την ΕΡΤ γιατί δεν ήταν εύκολο να εξοντώσουν έμπειρους δημοσιογράφους που είχαν δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα αλλά και συχνά αρκετό δημοσιογραφικό κύρος. Γι αυτό κάνανε το πραξικόπημα στις 11 του Ιούνη. Και παρόλο το πραξικόπημα έμεινε στην αρχή το παλιό επιτελείο των ειδήσεων. Αυτό το επιτελείο το διώξανε οι κνιτο-συνασπιμαίοι από τα μέσα μόλις έγινε το πραξικόπημα Σαμαρά. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι την ίδια ώρα που κόψανε τη Στάη στον αέρα στις 9 το βράδυ στις 11 του Ιούνη στις ειδήσεις την ίδια εκείνη ώρα μπήκε στην αίθουσα των ειδήσεων η υποψήφια με την παράταξη του ψευτοΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές της ΕΣΗΕΑ και παρουσιάστρια της ΕΡΤ Χρύσα Ρουμελιώτη και σήκωσε τη Στάη από το τραπέζι των ειδήσεων με τον πιο άκομψο τρόπο. Αυτή δεν έγινε αντιληπτή σαν κίνηση πολιτικής βίας γιατί συμμετείχαν σε αυτήν και  άλλοι παρουσιαστές που ήταν δημοκράτες αλλά πέσανε στην παγίδα των υποψήφιων πραξικοπηματιών καταληψιών . Τις επόμενες μέρες έγινε μάχη ανάμεσα στα παλιά και νέα επιτελεία των ειδήσεων και στο τέλος όλα δείχνουν ότι το παλιό επιτελείο, το καθαιρεμένο από το Σαμαρά έχασε τη μάχη. Τις συνελεύσεις των συμπαραστατών τις στήσανε οι ρώσοι για να πιέσουν και να απειλήσουν με εισβολή το παλιό δημοσιογραφικό απαράτ και να δώσουν στους μέσα την ευκαιρία να το διώξουν. Δηλαδή οι μέσα κάνανε δύο πράγματα : 1. πήρανε το πρόγραμμα στα χέρια τους και 2. σταμάτησαν τη  πανευρωπαϊκή κινητοποίηση των άλλων δημόσιων ΜΜΕ της Ευρώπης αφήνοντας το βαρύ πυροβολικό της ΕΒU μόνο του. Και τις δύο νίκες τις πήρανε με τη θεωρία «Κύριος εχθρός η Ευρώπη κα το μνημόνιο. Κάτω η μνημονιακή Στάη, η μνημονιακή ΕΡΤ και το επιτελείο των ειδήσεων, κάτω η μνημονιακή Ευρώπη, οπότε κάτω και οι ευρωπαϊκές κρατικές τηλεοράσεις». Το δεύτερο δεν το είπαν ποτέ καθαρά αλλά το κάνανε.

Μόλις έγινε η βρωμοδουλειά οι αναρχικοί δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν και τα αφεντικά τους, τους έδιωξαν με τον τρόπο που ξέρουν. Τους στέρησαν δηλαδή κάθε αντικείμενο δράσης και τους απογοήτευσαν. Αυτή η απογοήτευση εκφράστηκε την επόμενη μέρα που η συνέλευση ξαναπήγε στο πάρκινγκ, αλλά, και είναι χαρακτηριστικό αυτό, τώρα στο πάρκινγκ άρχισαν να μπαίνουν και αυτοκίνητα, ενώ τις προηγούμενες μέρες ήταν κλειστό καθώς οι από μέσα είχαν εγκαταστήσει ηχητικά συστήματα κλπ. Γινόταν φανερό ότι ο ρόλος των αναρχικών γινόταν όλο και λιγότερο σημαντικός γι' αυτούς που τους χρησιμοποιούσαν. 

Μόλις η συνέλευση έγινε άμαζη και πρακτικά ανύπαρκτη, η ΠΟΣΠΕΡΤ έβαλε σε εφαρμογή τις «αποφάσεις της» και διοργάνωσε τρεις συζητήσεις μπροστά στην είσοδο της ΕΡΤ. Η δεύτερη από αυτές ήταν αρκετά μαζική. Το θέμα της ήταν «η ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων». Εκεί ήταν καλεσμένοι δύο εργαζόμενοι της ΕΡΤ και ο νομικός σύμβουλος της ΠΟΣΠΕΡΤ, ο γραμματέας της ΟΛΜΕ, ένας από την επιτροπή ενάντια στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής και ένας από την επιτροπή αγώνα της Κερατέας. Με εξαίρεση τον ένα εργαζόμενο σαν τεχνικό στην ΕΡΤ, τον Μιχαλίτση που αναφέρθηκε στο δημοκρατικό ζήτημα του αγώνα των εργαζομένων στην  ΕΡΤ και στη γιγαντιαία βοήθεια από τη δημοκρατική Ευρώπη, όλοι οι υπόλοιποι κινήθηκαν απόλυτα στη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε παρενέβη με τέσσερεις ερωτήσεις του ένας σύντροφός μας. Στην πρώτη από αυτές αποκάλυψε την αντιευρωπαϊκή γραμμή της ΠΟΣΠΕΡΤ η οποία κατέβασε το πανώ από την κεντρική όψη του κτηρίου που έγραφε “THANK YOU EUROPE” και αν και η εκπρόσωπος της ΠΟΣΠΕΡΤ υποσχέθηκε ότι θα ξαναμπεί, δεν έχει μπει μέχρι σήμερα (και κατά τα φαινόμενα δεν πρόκειται να μπει ποτέ!). Στη δεύτερη από αυτές αναφέρθηκε στην απόφαση της ΠΟΣΠΕΡΤ να πάει στο ΣτΕ τη στιγμή που ήταν δεδομένη η συμπαράσταση χιλιάδων δημοκρατών, εκεί η απάντηση ήταν ότι έτσι αποφάσισε η νομική επιτροπή της ΠΟΣΠΕΡΤ χωρίς καμιά περαιτέρω εξήγηση. Η τρίτη ερώτηση προς το γραμματέα της ΟΛΜΕ αφορούσε την ελεεινή στάση της ΟΛΜΕ που πρότεινε απεργία στους εκπαιδευτικούς και στη συνέχεια στη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ πρότεινε και αποφασίστηκε τελικά να μη γίνει η απεργία. Η απάντηση ήταν μερικά ακατάληπτα λόγια περί συνθηκών που άλλαξαν. Με την τελευταία ερώτηση του ο σύντροφός μας υπεράσπισε τον αγώνα των μεταλλωρύχων για να γίνει η επένδυση του χρυσού και απευθύνθηκε στον εκπρόσωπο εκεί όσων αντιτίθενται στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική. Στην ερώτηση αν θα πρέπει να παίρνουμε υπόψη μας τη θέληση των μεταλλωρύχων καθώς και των ηρωικών μαντεμοχωριών που έδωσαν ηρωικούς αγώνες ενάντια στο Μποδοσάκη παλιότερα και που είναι υπέρ της επένδυσης του χρυσού καθώς και στην ερώτηση αν το κάψιμο εργαζομένων την ώρα της δουλειάς τους είναι προοδευτική στάση και αν θα πρέπει να καταδικάζεται απερίφραστα, αυτός απάντησε ότι «το βίντεο που δείχνει τους εισβολείς να πάνε για να κάψουν τους εργαζόμενους είναι στημένο από την εταιρεία και την αστυνομία». Επίσης απάντησε ψέματα ότι τα χωριά είναι ενάντια στην επένδυση. Στην ερώτηση επίσης γιατί το κίνημα ενάντια στα μεταλλεία σταμάτησε μόλις ο Μπόμπολας αγόρασε τα μεταλλεία και γιατί άρχισε πάλι όταν αυτός τα πούλησε στους σημερινούς ιδιοκτήτες αυτός απάντησε πάλι ψέματα ότι δεν σταμάτησε χωρίς φυσικά να φέρει καμιά απόδειξη για αυτό το δήθεν κίνημα. 

Σήμερα από αυτή τη συνέλευση απέμειναν μερικά άτομα που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.