Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

ΑΛΛΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ, ΑΛΛΟ Η ΦΙΛΟΝΑΖΙ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

  • Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου 2013

 Αναδημοσίευση

Έ­χου­με το­νί­σει πολ­λές φο­ρές ό­τι η νο­μιμό­τη­τα, η συν­δυα­σμέ­νη πο­λι­τι­κή προ­στα­σί­α και τε­λι­κά η α­νά­πτυ­ξη της πο­λιτι­κής ε­πιρ­ρο­ής της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της "Χρυ­σής Αυ­γής" εί­ναι η πιο χα­ρακτη­ρι­στι­κή εκ­δή­λω­ση της α­λη­θι­νής κρυ­πτο­φα­σι­στι­κής φύ­σης ό­λου του 

διακομ­μα­τι­κού πο­λι­τι­κού κα­θε­στώ­τος. Η "Χρυ­σή Αυ­γή" δεν α­να­πτύσ­σε­ται μό­νη της. Ό­λα τα κόμ­μα­τα τη βο­η­θά­νε σε αυ­τό με τον τρό­πο του το κα­θέ­να, κοι­νο­βουλευ­τι­κά και ε­ξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κά, ό­λα ε­κτός α­πό την Ο­ΑΚ­ΚΕ.

 

Πως η ψευτοαριστερά προετοίμασε επικεφαλής όλης της αστικής αντίδρασης το πολιτικο-ιδεολογικό έδαφος για το χρυσαυγιτισμό

Και δεν τη βο­η­θά­νε μό­νο τώ­ρα τε­λευ­ταί­α πάνω στην κρί­ση, τη βο­η­θά­νε ε­δώ και δε­κα­ε­τί­ες και ό­χι τό­σο με τη συμ­φω­νί­α τους στη νο­μι­μό­τη­τά της ό­σο με την ί­δια την πο­λι­τι­κή τους γραμ­μή. Η συμ­μο­ρία βρί­σκει τώ­ρα αυ­ξα­νό­με­νη πο­λι­τι­κή υ­πο­στή­ρι­ξη στις μά­ζες ό­χι τόσο και ό­χι κυ­ρί­ως για­τί εξαι­τί­ας της κρί­σης κα­ταρ­ρέ­ει ο πα­λιός πο­λι­τι­κός κόσμος, αλ­λά για­τί αυ­τός ο κό­σμος έ­χει εν­στα­λά­ξει για τα κα­λά τη φα­σι­στι­κή πολι­τι­κή αλ­λά σε με­γά­λο βαθ­μό και τη φα­σι­στι­κή  ι­δε­ο­λο­γί­α μέ­σα στις μάζες. Βέ­βαια αυ­τός ο κό­σμος δεν εί­ναι εξί­σου υ­πεύ­θυ­νος για τον εκ­φα­σι­σμό της πο­λι­τι­κής και ι­δε­ο­λο­γι­κής ζω­ής της χώ­ρας. Κά­ποιοι α­νή­κουν στον πιο ενερ­γη­τι­κό πυ­ρή­να αυ­τού του εκ­φα­σι­σμού και κά­ποιοι στην πρό­θυ­μη ή στην παθη­τι­κή του πο­λι­τι­κή μά­ζα. Ο πιο ε­νερ­γη­τι­κός πυ­ρή­νας του εκ­φα­σι­σμού είναι η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, δη­λα­δή το ψευ­τοΚ­ΚΕ και το με­τω­πι­κό κόμ­μα ε­ξου­σί­ας του ψευ­τοΚ­ΚΕ, ο ΣΥΝ. Αυ­τόν τον πυ­ρή­να ο­νο­μά­ζου­με σο­σιαλ­φα­σι­σμό. Στον ε­νερ­γητι­κό αυ­τό πυ­ρή­να α­νή­κουν και οι κά­ποιες πο­λύ στε­νές αλ­λά η­γε­τι­κές φρά­ξιες του ΠΑ­ΣΟΚ αρ­χί­ζο­ντας α­πό τον Α. Πα­παν­δρέ­ου, κα­θώς και της ΝΔ α­πό τον Κα­ρα­μαν­λή τον Β΄ και πέ­ρα. Ό­μως αυ­τές οι φρά­ξιες ε­φάρ­μο­ζαν στην ου­σί­α την πο­λι­τι­κή των ψευ­τοΚ­ΚΕ-ΣΥΝ. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η κυ­ρί­αρ­χη ε­ξω­τε­ρι­κή και ε­σω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή στη χώ­ρα μας ή­ταν η πο­λι­τική αυ­τής της ψευ­το­α­ριστε­ράς που πά­ντα συν­δυα­ζό­ταν με την α­φύ­πνι­ση του κλα­σι­κού α­κρο­δε­ξιού φασι­σμού.

Δεν θα υ­πήρ­χαν λοι­πόν τό­σο πλα­τιές πρό­θυμες μά­ζες να α­κο­λου­θή­σουν ή να α­νε­χτούν σή­με­ρα πο­λι­τι­κά τη «Χρυ­σή Αυ­γή»  χω­ρίς μια παν- «ε­θνι­κή πο­λι­τι­κή» που α­πο­θέω­νε σαν «α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στές»  και σαν α­δελ­φούς ορ­θό­δο­ξους χρι­στια­νούς τους πρώ­τους ε­θνο­εκ­κα­θα­ριστές γε­νο­κτό­νους της με­τα­πο­λε­μι­κής Ευ­ρώ­πης, τους σέρ­βους τσέτ­νικ, ού­τε κυρί­ως, μια πο­λι­τι­κή που α­πό ε­θνι­κή υ­πε­ρη­φά­νεια για την «ψη­λή πο­λι­τι­στι­κή κα­τα­γω­γή μας» ήθε­λε με το ζό­ρι να αλ­λά­ξει το ό­νο­μα μιας γει­το­νι­κής χώρας και να κα­ταρ­γή­σει την ε­θνι­κή υ­πό­στα­ση του λα­ού της. Ού­τε θα υ­πήρ­χε τό­σο πλα­τύ σχε­δόν πα­νε­θνι­κό μί­σος στον α­στι­κό κοι­νο­βου­λευ­τι­σμό, αν σύσ­σω­μες οι πο­λι­τι­κές η­γε­σί­ες α­πό το 1989 ως τα σή­με­ρα δεν κα­ταρ­γούσαν την α­νοιχτή πο­λι­τι­κή δια­πά­λη  πά­νω σε θέ­σεις και γραμ­μές και δεν την α­ντι­κα­θι­στού­σαν με την ε­ξό­ντω­ση των α­ντί­πα­λων πο­λι­τι­κών τά­σε­ων μέ­σα α­πό την α­να­κά­λυψη ή και ε­φεύ­ρε­ση σκαν­δά­λων δια­φθο­ράς ή α­νη­θι­κό­τη­τας των βα­σι­κών εκ­φραστών τους. Ε­πί­σης δεν θα έ­φτανε η οι­κο­νο­μί­στι­κη, τα­ξι­κά κτη­νώ­δης και πολι­τι­κά τυ­φλή πο­λι­τι­κή των ευ­ρω­παί­ων και ι­διαί­τε­ρα των γερ­μα­νών μο­νο­πωλι­στών που πή­ραν πά­νω τους με τα μνη­μό­νια την ευ­θύ­νη της ε­ξα­θλί­ω­σης του ελλη­νι­κού λα­ού και της κα­τα­στρο­φής της μι­κρο­με­σαί­ας α­στι­κής τά­ξης για να γί­νει το έ­θνος σε ε­λά­χι­στο χρό­νο α­ντι­γερ­μα­νι­κό και α­ντα­να­κλαστι­κά φι­λο­ρώ­σι­κο, δη­λα­δή φι­λο-φα­σι­στι­κό στην ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή. Το έ­δαφος για αυ­τή τη στρο­φή εί­χε ε­τοι­μα­στεί για χρό­νια α­πό τον πο­λι­τι­στι­κό και πα­ρα­γω­γι­κό α­ντι­δυ­τι­κι­σμό, δη­λα­δή α­πό τον α­ντι­δη­μο­κρα­τι­σμό και τον α­ντι­βιο­μη­χα­νι­σμό των μι­κρο­α­στών και των πα­πά­δων που ό­μως έ­γι­νε κρα­τική ι­δε­ο­λο­γί­α α­πό την ψευ­το­α­ρι­στε­ρά  που ή­θε­λε να  με­τα­τρέ­ψει τη βιο­μη­χα­νικά α­νε­πτυγ­μέ­νη Ελ­λά­δα σε α­ποι­κί­α της ρώ­σι­κης υ­περ­δύ­να­μης.

Εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πως στο μίσος ε­νά­ντια στην α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α και στη βιο­μη­χα­νι­κή α­νά­πτυ­ξη, ι­διαίτε­ρα αυ­τή της με­γά­λης βα­ριάς βιο­μη­χα­νί­ας ε­νώ­νε­ται η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά και οι χρυ­σαυ­γί­τες. Αυ­τό εί­ναι το νό­η­μα της α­να­κή­ρυ­ξης σαν κύ­ριου ι­δε­ο­λογι­κό-πο­λι­τι­κού ε­χθρού του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και ό­χι του φα­σι­σμού α­πό την α­ρι­στε­ρά. Μό­νο που οι χρυ­σαυ­γί­τες κρύ­βουν το μί­σος τους στη σύγ­χρο­νη με­γά­λη βιο­μη­χα­νί­α για να μη συλ­λη­φθούν σαν πρά­κτο­ρες μιας ξέ­νης δύνα­μης, της Ρω­σί­ας, α­πό τους α­νε­νη­μέ­ρω­τους για την α­λη­θι­νή γραμ­μή τους ε­θνι­κι­στές πε­λά­τες τους. Πρέ­πει ι­διαί­τε­ρα οι δη­μο­κρά­τες και οι πραγ­μα­τι­κά αρι­στε­ροί να προ­σέξουν με πό­ση έμ­φα­ση με πό­σο ξε­διά­ντρο­πο τρό­πο ο ΣΥ­ΡΙΖΑ και η «Χρυ­σή Αυ­γή» ε­νώ­νο­νται στην κα­ταγ­γε­λί­α σαν κύ­ριου ε­χθρού του κεντρι­κού και συμ­βο­λι­κού για κά­θε φα­σι­σμό κύ­ριου ε­χθρού του λα­ού, του τραπε­ζι­κού κε­φά­λαιου. Ο φα­σι­σμός ει­δι­κεύ­ε­ται στον ε­ντο­πι­σμό του τραπε­ζι­κού κε­φά­λαιου σαν κύ­ριου ε­χθρού για­τί αυ­τό εί­ναι το μό­νο τμή­μα του στο ο­ποί­ο τό­σο πο­λύ κρύ­βε­ται η πη­γή της τα­ξι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης, δη­λα­δή η από­σπα­ση υ­πε­ρα­ξί­ας α­πό τους ερ­γα­ζό­με­νους και που γιαυ­τό ε­νώ­νει ε­να­ντί­ον του, ό­χι τους ερ­γα­ζό­με­νους σε τα­ξική διεκ­δι­κη­τι­κή βά­ση, αλ­λά την πλα­τειά κοι­νω­νι­κή βά­ση του φα­σι­σμού που εί­ναι η κα­τε­στραμ­μέ­νη μι­κρή α­στι­κή και μι­κρο­α­στι­κή τά­ξη. Αυ­τό συμ­βαί­νει για­τί εί­ναι κυ­ρί­ως οι α­στοί και μι­κροα­στοί που νιώ­θουν ει­δι­κά το τρα­πε­ζι­κό κε­φά­λαιο να τους συ­ντρί­βει  και το θε­ωρούν ε­ντε­λώς πα­ρα­σι­τι­κό, για­τί α­δυ­να­τούν να συλ­λά­βουν τη συ­νολι­κή λει­τουρ­γί­α του κε­φα­λαί­ου. Ει­δι­κά ο να­ζι­σμός πά­ει α­μέ­σως α­πό το τραπε­ζι­κό κε­φά­λαιο, στον «ε­βραί­ο το­κο­γλύ­φο», α­πό ε­κεί στην «πα­γκό­σμια ε­βρα­ϊκή συ­νο­μω­σί­α» και τε­λι­κά στην ε­βρα­ϊ­κή γε­νο­κτο­νί­α. Η επι­μο­νή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να κα­ταγ­γέλ­λει τους δα­νει­στές της χώ­ρας σαν το­κο­γλύ­φους - την ώ­ρα που έ­να βα­σι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του ελ­λη­νι­κού δα­νει­σμού εί­ναι τα για πο­λι­τι­κούς λό­γους πο­λύ χα­μη­λά ε­πι­τό­κια με τα ο­ποί­α τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά κρά­τη δα­νεί­ζουν τη χώ­ρα μας κα­θώς και το συ­ντρι­πτι­κό κα­νό­νι σε βά­ρος των ευ­ρω­παί­ων ιδιω­τών δα­νει­στών - μπο­ρεί να ε­ξη­γη­θεί μό­νο α­πό το ό­τι θέ­λει συ­νει­δη­τά να ρίχνει ι­δε­ο­λο­γι­κό και πο­λι­τι­κό νε­ρό στο μύ­λο του να­ζι­σμού.  Το­κο­γλυ­φι­κά κέρδη εί­χε μό­νο έ­να μι­κρό τμή­μα ι­διω­τών δα­νει­στών που α­γό­ρα­ζε α­πό τη δευτε­ρο­γε­νή α­γο­ρά φτη­νά ελ­λη­νι­κά ο­μό­λο­γα και μπό­ρε­σε να τα που­λή­σει α­κρι­βά, ι­διαί­τε­ρα αυ­τά που ή­ταν α­σφα­λι­σμέ­να στο βρε­τα­νι­κό δί­καιο. Στην πραγ­ματι­κό­τη­τα τό­σο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­σο και το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν τον α­ντιση­μι­τι­σμό τους που κρύ­βε­ται συ­νή­θως πί­σω α­πό την αμ­φι­σβή­τη­ση του δι­καιώ­μα­τος ύ­παρ­ξης του ισ­ρα­η­λι­νού κρά­τους. Αυ­τός ο α­ντι­ση­μι­τι­σμός εκ­δη­λώ­νε­ται στη συμ­μα­χί­α τους με τη γε­νο­κτο­νι­κή νε­ο­να­ζι­στι­κή Χα­μάς.

Α­κό­μα πιο με­γά­λη ή­ταν η δια­κομ­μα­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σί­α του λα­ού για το φα­σι­σμό στο ι­δε­ο­λο­γι­κό ε­πί­πε­δο. Ο φα­σι­σμός εί­ναι η α­πο­κο­ρύ­φω­ση της έλ­λει­ψης ε­μπι­στο­σύ­νης των μα­ζών στον ε­αυ­τό τους και είναι αυ­τή που κά­νει τις μά­ζες να α­να­ζη­τούν σω­τη­ρί­α σε κά­τι έ­ξω α­πό αυ­τές και α­πό τον έ­λεγ­χο τους, ό­πως εί­ναι το να­ζι­στι­κό κόμ­μα, το να­ζι­στι­κό κράτος και η συμπύ­κνω­ση του  που μπο­ρεί να έ­χει τη μορ­φή του υ­περ­φυ­σι­κού ανθρώ­που (Χί­τλερ) ή του τι­μω­ρού πο­λι­τι­κού θε­ού (Αλ­λάχ του ι­σλα­μι­σμού) και των ιε­ρα­τι­κών εκ­προ­σώ­πων του. Τί­πο­τα δεν προ­ε­τοί­μα­σε τό­σο κα­λά τον ελ­λη­νικό λα­ό να δε­χτεί σαν κά­τι το φυ­σιο­λο­γι­κό το χρυσαυ­γί­τι­κο φα­σι­σμό α­πό όσο η με­τα­πο­λι­τευ­τι­κή υ­πο­νό­μευ­ση κά­θε μορ­φής συλ­λο­γι­κής ε­θε­λο­ντι­κής αυτο­ορ­γά­νω­σης, ι­δί­ως συν­δι­κα­λι­στι­κής και η α­ντι­κα­τά­στα­σή της α­πό  την κρατι­κή προ­στα­σί­α. Ό­λοι πε­ρί­με­ναν τη σω­τή­ρια ε­πέμ­βα­ση του κρά­τους α­πό τις ό­ποιες ε­χθρι­κές κοινωνι­κές ή α­κό­μα και α­πό τις φυ­σι­κές δυ­νά­μεις. Αυ­τή η με­τά­θε­ση της ευ­θύ­νης της σω­τη­ρί­ας του έ­θνους σε άλ­λους  εί­ναι μια πολύ πα­λιά νε­ο­ελ­λη­νι­κή αρ­ρώ­στια με ρί­ζες βυ­ζα­ντι­νές που πα­ρο­ξύν­θη­κε με την «α­πό τα  έ­ξω»  δη­μιουρ­γί­α του νε­ο­ελ­λη­νι­κού κρά­τους. Άλ­λω­στε μια μορ­φή της με­τά­θε­σης της ευ­θύ­νης της σω­τη­ρί­ας σε άλ­λους εί­ναι και η με­τά­θε­ση της α­πο­κλει­στι­κής ευ­θύ­νης του κα­κού σε κά­ποιους άλ­λους έ­ξω α­πό τη χώ­ρα (τώρα γερ­μα­νούς, πα­λιό­τε­ρα εγ­γλέ­ζους, α­με­ρι­κά­νους, ρώ­σους κλπ). Ο σο­σιαλ­φα­σισμός της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς αλ­λά και το πα­παν­δρε­ϊ­κό ΠΑ­ΣΟΚ κα­το­χύ­ρω­σαν α­πό κοι­νού την κρα­τι­κή ε­ξάρ­τη­ση του νε­ο­έλ­λη­να δια­λύ­ο­ντας κά­θε ε­θε­λοντι­κή λα­ϊ­κή ορ­γά­νω­ση σε χώ­ρους δου­λειάς, σε γει­το­νιές, σε το­μείς κοι­νω­νικής δρά­σης οι­κο­δο­μώ­ντας πα­ντού έ­ναν  κρα­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό. Πρό­κει­ται για έ­να συν­δικα­λι­σμό στον ο­ποί­ο οι βα­σι­κές πχ οι­κο­νο­μι­κές διεκ­δι­κή­σεις της ερ­γα­τι­κής τά­ξης δεν ε­ξα­σφα­λί­ζο­νταν με την α­πό τα κά­τω ορ­γα­νω­μέ­νη πάλη των ερ­γα­ζο­μέ­νων α­πέ­να­ντι στην ό­ποια ι­διω­τι­κή και κρα­τι­κή ερ­γο­δο­σί­α αλλά ου­σια­στι­κά σαν κρα­τι­κή δω­ρε­ά. Αυ­τό έ­παιρ­νε  κυ­ρί­ως τη μορ­φή της κρα­τι­κής διαι­τη­σί­ας  και δευ­τε­ρευό­ντως του κλα­δι­κού σω­μα­τεί­ου - προ­στάτη. Αυ­τό ή­ταν στα χέ­ρια μιας κρα­τι­κής κομ­μα­τι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας (κυ­βερ­νητι­κής ή α­ντι­πο­λι­τευ­τι­κής) που μό­νι­μα πο­δο­πα­τού­σε, πε­ρι­θω­ριο­ποιού­σε και πρα­κτι­κά κα­ταρ­γού­σε με ε­ξα­γορά ή με βί­α ω­μή τα όρ­γα­να βά­σης που έ­λεγ­χε.

Η εκτίναξη του φαιο-«κόκκινου» φασισμού μέσα στην κρίση. ΣΠΦ ο συνδετικός κρίκος σοσιαλφασισμού και ναζισμού και η συμφερτική θεωρία των δύο άκρων

Αυ­τή η υ­πο­νό­μευ­ση και κα­τάρ­γη­ση της πιο στοι­χειώ­δης λα­ϊ­κής αυ­το­ορ­γά­νω­σης σε ό­λους τους το­μείς της κοι­νω­νι­κής ζω­ής έ­κα­νε σή­με­ρα δυ­να­τή, μέ­σα στην κρί­ση, την πρα­κτι­κή α­νυ­παρ­ξί­α ο­ποιασ­δή­πο­τε τα­ξι­κής ά­μυ­νας  των ερ­γα­ζο­μέ­νων (και των συ­ντα­ξιού­χων) ο­πό­τε και κάθε κρα­τι­κής προ­στα­σί­ας τους αλ­λά και γε­νι­κό­τε­ρα κά­θε ά­μυ­νας του πλη­θυ­σμού μέ­σα στην κρί­ση. Έ­τσι  ση­μειώ­θη­κε μέ­σα σε τρί­α μό­νο χρό­νια η ε­κρη­κτι­κή ά­νο­δος των νέ­ων σο­σιαλ­φα­σι­στι­κών και να­ζι­στι­κών κομ­μά­των - σω­τή­ρων στη θέ­ση των πα­λιών κομ­μά­των του υ­πο­τί­θε­ται ευ­ρω­πα­ϊ­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­κού κρά­τους προ­στά­τη, δη­λα­δή του κρά­τους της ΝΔ και του ΠΑ­ΣΟΚ. Κυ­ρί­ως δύ­ο φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα ξε­χώ­ρι­σαν, υπερδιο­γκώ­θη­καν σε χρό­νο μη­δέν και πήραν πά­νω τους το ρό­λο του σω­τή­ρα: ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- και η «Χρυ­σή Αυ­γή»,  ε­νώ δί­πλα τους δυ­νά­μω­σε το ε­θνο­φα­σι­στι­κό Α­ΝΕΛ. Α­πό 20% που εί­χαν πριν α­πό την κρί­ση ό­λα μαζί τα φαιο-«κόκ­κι­να» φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα (ψευ­το ΚΚΕ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΛΑ­ΟΣ) τώ­ρα έχουν δη­μο­σκο­πι­κά γύ­ρω στο 55% (60% αν λο­γα­ριά­σει κα­νείς σε αυ­τά και τη ΔΗ­ΜΑΡ σαν το κυ­βερ­νη­τι­κό κομ­μά­τι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ).

Ό­ταν μι­λά­με ε­δώ για φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα δεν πε­ρι­λαμ­βά­νου­με την πλειο­ψη­φί­α της ψη­φο­φο­ρι­κής βά­σης της ψευ­το­α­ρι­στε­ράς ού­τε καν ό­λα τα μέ­λη της. Φα­σί­στες εί­ναι ό­μως ο­πωσ­δή­πο­τε τα μέ­λη της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας και μια με­γά­λη μά­ζα των ψη­φο­φό­ρων τους.
 
Αν θέ­λει κα­νείς να δια­κρί­νει το πο­λύ λε­πτό αλ­λά α­τσά­λι­νο νή­μα που ε­νώ­νει τον ψευ­το­α­ρι­στε­ρό σο­σιαλ­φα­σι­σμό με τους να­ζι­στές στην Ελ­λά­δα δεν έ­χει πα­ρά να προ­σέ­ξει την ά­πλε­τη υ­πο­στή­ρι­ξη που δί­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πο­λι­τι­κο­ϊ­δε­ο­λο­γι­κά στο φι­λο-ΣΠΦ (Συ­νο­μω­σί­α πυ­ρή­νων της φω­τιάς) τμή­μα του α­ναρ­χι­σμού και έμ­με­σα στους ί­διους τους ΣΠΦ. Έ­χου­με α­πο­κα­λύ­ψει και κα­ταγ­γεί­λει τη ΣΠΦ σαν φι­λο­να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση.
 
Αυ­τή α­να­κη­ρύσ­σει έ­να εί­δος ε­θνι­κο­σοσια­λι­σμού σε πι­θα­νή α­ντι­κα­θε­στω­τι­κή δύ­να­μη, (δες (https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1146707), κα­ταγ­γέλ­λει τη "Χρυ­σή Αυ­γή" για­τί «ο­ριο­θέ­τη­σε έ­να χώ­ρο (εν­νο­εί ό­τι πε­ριό­ρι­σε τον ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στι­κό χώ­ρο) που έ­χο­ντας α­νε­ξέ­λε­γκτη δρά­ση θα ε­νο­χλούσε το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα», ή για­τί «χρη­σι­μο­ποιεί έ­ναν λα­ϊ­κί­στι­κο λό­γο με εμ­φα­νή την πα­ντε­λή έλ­λει­ψη ο­ποιασ­δή­πο­τε σο­βα­ρής ε­θνι­κο­σο­σια­λιστικής α­νά­λυ­σης», δη­λα­δή ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι υ­πάρ­χει σο­βα­ρή να­ζι­στική α­νά­λυ­ση. Ε­πί­σης ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι «Το βα­σι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της ι­δεο­λο­γί­ας τους (των ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στών), πα­ρα­μέ­νει η α­να­γνώ­ρι­ση σαν ε­πα­να­στα­τι­κό υ­πο­κεί­με­νο κομ­μα­τιών της κοι­νω­νί­ας με μο­να­δι­κή σύν­δε­ση με­τα­ξύ τους την κοι­νή φυ­λε­τι­κή κα­τα­γω­γή. Κρι­τή­ριο που θυ­μί­ζει την ε­ξί­σου ά­τοπη υ­πα­γω­γή του προ­λε­τα­ριά­του, λό­γω μιας δή­θεν τα­ξι­κής συ­νεί­δη­σης, ως το ι­δα­νι­κό ε­πα­να­στα­τι­κό υ­πο­κεί­με­νο. Αυ­τές οι α­πό­ψεις εί­τε για φυ­λές εί­τε για προ­λε­τά­ριους , εί­ναι ά­και­ρες στις πο­λυ­φυ­λε­τι­κές κοι­νω­νίες του 21ου αιώ­να". Πρό­κει­ται για έ­ναν ξε­διά­ντρο­πο ε­ξω­ρα­ϊ­σμό του να­ζι­σμού, κα­θώς βέ­βαια δεν εί­ναι η κοι­νή φυ­λε­τι­κή κα­τα­γω­γή που χα­ρα­κτη­ρί­ζει την α­νύ­παρ­κτη «ε­πα­να­στα­τι­κή υ­πο­κει­με­νι­κό­τη­τα» των να­ζι­στών. Αυ­τό που χαρα­κτη­ρί­ζει την κτη­νώ­δη, ε­ντε­λώς α­ντε­πα­να­στα­τι­κή τους συ­νεί­δη­ση εί­ναι η βί­αι­η φυ­λε­τι­κή κυ­ριαρ­χί­α πά­νω στα μέ­λη άλ­λων υ­πο­τι­θέ­με­νων κα­τώ­τε­ρων φυ­λών, α­κό­μα και η πλή­ρης και συ­στη­μα­τι­κή ε­ξό­ντω­ση αυ­τών των φυ­λών και ό­λα αυ­τά τα κα­νι­βα­λι­κά δεν εί­ναι κα­θό­λου α­πλά ά­και­ρα ού­τε εξί­σου ά­το­πα με την α­να­κή­ρυ­ξη του προ­λε­τα­ριά­του ως «ε­πα­ναστα­τι­κού» υ­πο­κει­μέ­νου, ό­ποια ά­πο­ψη και αν έ­χει κα­νείς γι αυ­τό.

Για να κρύ­ψει τη βα­θειά ι­δε­ο­λο­γι­κο-πο­λι­τική ταύ­τι­ση του  χρυ­σαυ­γι­τι­σμού με τον «α­ρι­στε­ρό» σο­σιαλ­φα­σι­σμό το ρω­σόφι­λο πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς με το κομ­μά­τι του ΠΑ­ΣΟΚ-ΝΔ πε­ρι­γρά­φει τους να­ζι­στές και την ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, ει­δι­κά μά­λι­στα τη "Χρυσή Αυ­γή" και τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σαν δυο α­ντί­θε­τα ά­κρα, που τά­χα  αν και α­πό δια­φο­ρε­τι­κή σκο­πιά το κα­θέ­να θέ­τουν σε κίν­δυ­νο την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι υ­πο­τί­θε­ται το α­ριστε­ρό ά­κρο και η "Χρυ­σή Αυ­γή" εί­ναι το δε­ξιό ά­κρο. Και ε­δώ γί­νε­ται μια ε­ξει­δί­κευ­ση στα πλαί­σια του κυ­βερ­νη­τι­κού με­τώ­που. Η πα­λαιο­δε­ξιά  ή «φι­λελεύ­θε­ρη» ΝΔ βλέ­πει σαν κύ­ριο κίν­δυ­νο για τη δη­μο­κρα­τί­α και το έ­θνος το άκρο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ε­νώ το «σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό» ΠΑ­ΣΟΚ βλέ­πει σαν κύ­ριο κίν­δυ­νο το άκρο «Χρυ­σή Αυ­γή».
 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κά­νει πως διαρ­ρη­γνύ­ει τα ι­μάτιά του με αυ­τή τη διά­τα­ξη, δη­λα­δή με το να α­πο­κα­λεί­ται α­ρι­στε­ρό ά­κρο, δηλα­δή να θε­ω­ρεί­ται σαν το α­ρι­στε­ρό α­ντί­θε­το της "Χρυ­σής Αυ­γής". Στην ου­σί­α αυτός ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός τον ευ­νο­εί για­τί τον εμ­φα­νί­ζει σαν τον κατε­ξο­χήν αντι-να­ζι­στι­κό πό­λο. Στην ου­σί­α όμως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν α­νή­κει σε κά­ποιο α­ντίθε­το ά­κρο α­πό τη "Χρ. Αυ­γή". Α­πλά α­νή­κει (σε ό­τι α­φο­ρά την η­γε­σί­α του πά­ντα) στο ί­διο ά­κρο, μό­νο που η να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α εί­ναι το πιο α­κρο­δε­ξιό ά­κρο, το να­ζι­στι­κό ά­κρο του ί­διου φαιο-«κόκ­κι­νου» σο­σιαλ­φα­σι­στι­κού πό­λου. Για να πεί­σει τον α­ρι­στε­ρό κό­σμο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­τι η "Χρ. Αυ­γή" βρί­σκεται σε αντί­θε­το πό­λο ι­σχυ­ρί­ζε­ται ό­τι δεν εί­ναι μια κύ­ρια α­ντι-νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη δύνα­μη ό­πως εί­ναι ο ί­διος αλ­λά ό­τι εί­ναι προ­ϊ­όν και σύμ­μα­χος του α­στι­κού φιλε­λευ­θε­ρι­σμού και τε­λι­κά κά­θε πα­ρακ­μα­σμένου α­στο­δη­μο­κρα­τι­σμού. Τα ίδια λέ­ει για τους να­ζί και το ψευ­τοΚ­ΚΕ.
 
Γι αυ­τό το λό­γο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τη­γο­ρεί τη "Χρ. Αυγή" σαν φι­λο­μνη­μο­νια­κή δύ­να­μη. Α­πό την ά­πο­ψη της πρά­ξης εί­ναι γε­γο­νός ό­τι η «Χρ. Αυ­γή» εί­ναι φι­λο­μνη­μο­νια­κή δύ­να­μη, αλ­λά τέ­τοιος εί­ναι και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά και το ψευ­τοΚ­ΚΕ. Δη­λα­δή ό­λοι αυ­τοί ε­νώ κα­τα­ριού­νται το μνημό­νιο πο­τέ δεν εί­ναι δια­τε­θει­μέ­νοι να ορ­γα­νώ­νουν μια ο­ποια­δή­πο­τε α­λη­θι­νή α­ντίστα­ση σε αυ­τό. Σαν ρω­σό­δου­λα που εί­ναι και τα  κόμ­μα­τα αυ­τά θέ­λουν τα μνημό­νια για να ο­λο­κλη­ρώ­νουν το πα­ρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ και την κα­τα­στρο­φή της χώ­ρας και ταυ­τό­χρο­να να ε­νο­χο­ποιούν μέ­σα α­πό αυ­τά την Ευ­ρώ­πη και να φέρνουν πα­νί­σχυ­ρα μέ­σα στη χώ­ρα τα α­φε­ντι­κά τους. Ό­μως το να κα­τη­γο­ρούν ο ΣΥΡΙ­ΖΑ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ τη «Χρ. Αυ­γή» σαν μια φιλο­μνη­μο­νια­κή, νε­ο­φι­λε­λεύθε­ρη δύ­να­μη αυ­τό ε­ξυ­πη­ρε­τεί μια τα­κτι­κή που α­πο­προ­σα­να­το­λί­ζει πο­λύ δη­μοκρα­τι­κό και α­ρι­στε­ρό κό­σμο και τον κά­νει να σέρ­νε­ται πί­σω κυ­ρί­ως α­πό τον δή­θεν «α­ντι­ρα­τσι­στι­κό» ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να α­να­χαι­τί­σει την προ­έ­λα­ση των να­ζί.
 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­μως αρνεί­ται διαρ­κώς να κά­νει α­ντι­να­ζι­στι­κή πο­λι­τι­κή, που ση­μαί­νει αρ­νεί­ται να υ­πε­ρα­σπί­σει τις λί­γες α­στι­κο­δη­μο­κρα­τι­κές ε­λευ­θε­ρί­ες που έ­χουν α­πο­μεί­νει και που ξε­ψυ­χά­νε. Αυ­τήν την άρ­νη­ση τη ντύ­νει στο βά­θος με τη θέ­ση ό­τι πρέ­πει το κί­νη­μα να συντρί­ψει τη «Χρυ­σή Αυ­γή» μα­ζί με ό­λο τον πα­λιό α­στι­κό κό­σμο και μα­ζί και τον κάλ­πι­κο α­στο­δη­μο­κρα­τι­σμό του, δη­λα­δή ό­τι πρέ­πει να δρά­σει ε­πα­να­στατι­κά και α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κά. Βέ­βαια ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­σο πά­ει για ε­ξου­σί­α ε­γκα­τα­λεί­πει τις σκλη­ρές α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές του δια­κη­ρύ­ξεις ή μάλλον τις ε­να­πο­θέ­τει στις «α­ρι­στε­ρές» του συ­νι­στώ­σες, στους Λα­φα­ζά­νη­δες και στους Α­λα­βά­νους, που έ­χουν α­να­λά­βει να συ­γκρα­τούν  και να ε­μπο­δί­ζουν τους μικρο­α­στούς τους να ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποι­η­θούν πραγ­μα­τι­κά. Ε­πί­σης το ψευ­τοΚ­ΚΕ που δεν πά­ει τώ­ρα κο­ντά για ε­ξου­σί­α μένει να προ­σποιεί­ται το ντού­ρο α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό ε­πα­να­στα­τι­κό κόμ­μα.
 
Άλλο λάθη της επανάστασης, άλλο φιλο-ναζί ψευτοεπαναστάτες
 
Στην ου­σί­α ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­σποιεί­ται ό­τι α­κολου­θεί την τα­κτι­κή μιας μι­κρής με­ρί­δας της προ­πο­λε­μι­κής πραγ­μα­τι­κής ε­πανα­στα­τι­κής α­ρι­στε­ράς της Γερ­μα­νί­ας και της Τρί­της Διε­θνούς, και γι αυ­τό τον χτυ­πά­ει το υ­πο­τί­θε­ται α­ντι­να­ζι­στι­κό ΠΑ­ΣΟΚ του Βε­νι­ζέ­λου! Αυ­τή η α­ριστε­ρά, χτυ­πού­σε για μια πε­ρί­ο­δο τους να­ζί κύ­ρια σαν α­ντι­δρα­στι­κούς μι­κρο­α­στούς και α­ντι­κει­με­νι­κά δεν δί­στα­ζε να δώ­σει α­ρι­στε­ρά χτυ­πή­μα­τα ε­νά­ντια στην α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α της Βα­ϊ­μά­ρης πα­ράλ­λη­λα με ε­κεί­να που έ­διναν α­πό τα ά­κρα δε­ξιά οι να­ζί πι­στεύ­ο­ντας ό­τι η προ­λε­τα­ρια­κή ε­πα­νά­στα­ση στη Γερ­μα­νί­α θα προ­λά­βει και θα α­πο­τρέ­ψει κά­θε α­πό­πει­ρα φα­σι­στι­κής εξου­σί­ας. Αυ­τή η τα­κτι­κή ε­κεί­νη την ε­πο­χή, ό­που α­κό­μα δεν ή­ταν ο­ρα­τό ό­τι ο εθνι­κο­σο­σια­λι­σμός ή­ταν ή­δη η ε­πί­ση­μη πο­λι­τι­κή του πυ­ρή­να του γερ­μα­νι­κού μο­νο­πω­λί­ου και ό­που η προ­λε­τα­ρια­κή ε­πα­νά­στα­ση εί­χε δύ­να­μη μέ­σα στις μά­ζες, ή­ταν μεν μια λα­θε­μέ­νη σε­χτα­ρι­στι­κή γραμ­μή, αλ­λά ή­ταν κα­τα­νο­η­τή για την ε­πο­χή της. Αυ­τή η γραμ­μή δεν έ­χει κα­μιά α­πο­λύ­τως σχέ­ση με ε­κεί­νη τη ση­με­ρι­νή του φι­λο-χρυ­σαυ­γί­τη και α­ντε­πα­να­στά­τη κρα­τι­κο­φα­σί­στα Τσί­πρα. Αυ­τή η γραμ­μή  άλ­λω­στε ή­ταν ισχυ­ρή μό­νο για μια μι­κρή πε­ρί­ο­δο στην η­γεσί­α του ΚΚ Γερ­μα­νί­ας, αλ­λά διορ­θώ­θη­κε σύ­ντο­μα α­πό τη Γ' Διε­θνή και τη γραμμή της του Α­ντι­φα­σι­στι­κού Με­τώ­που. Δη­λα­δή α­ντι­κα­τα­στά­θη­κε α­πό τη γραμ­μή ό­τι η ά­νο­δος του να­ζι­σμού στην ε­ξου­σί­α ή­ταν ο κύ­ριος και θα­νά­σι­μος κίνδυ­νος και ό­τι αυ­τή την ά­νο­δο δεν μπο­ρού­σε σε ε­κεί­νη τη φά­ση να την απο­τρέ­ψει κα­μιά ε­πα­να­στα­τι­κή πλημ­μυ­ρί­δα, αλ­λά έ­να πλα­τύ α­ντι­φα­σι­στι­κό μέτω­πο με ό­λες τις α­στο­δη­μο­κρα­τι­κές δυ­νά­μεις, ι­διαί­τε­ρα τις σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές. Ο Βε­νι­ζέ­λος και το ΠΑ­ΣΟΚ κα­τη­γο­ρούν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ ό­τι κά­νουν λά­θος «τύ­που Βα­ϊ­μά­ρης». Και το λέ­νε και με­ρι­κοί φι­λε­λεύ­θε­ροι οι ο­ποί­οι ό­μως στην πλειο­ψη­φί­α τους ό­ντας φα­να­τι­κοί α­ντι­κομ­μου­νι­στές και θε­ω­ρώ­ντας τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κομ­μου­νι­στι­κό ά­κρο και γι αυ­τό κύ­ριο ε­χθρό, συμπα­θούν στο βά­θος τη "Χρ. Αυ­γή". Αλ­λά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ό­πως και το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν εί­ναι ε­πα­να­στα­τι­κή α­ρι­στε­ρά της Δη­μο­κρα­τί­ας της Βα­ϊ­μά­ρης που κά­νει τά­χα σεχτα­ρι­στι­κό λά­θος. Αυ­τοί χτυ­πά­νε τα κα­τά­λοι­πα της α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας από την ί­δια α­κρι­βώς πλευ­ρά που τη χτυ­πά­νε οι να­ζι­στές της «Χρ. Αυ­γής» όπως α­να­λύ­σα­με πα­ρα­πά­νω και ό­πως α­πέ­δει­ξε η σι­χα­με­ρή συμ­μα­χί­α τους με τους α­γα­να­κτι­σμέ­νους στο Σύ­νταγ­μα. Αυ­τοί δη­λα­δή δεν θέ­λουν να κα­τα­λύ­σουν το α­στι­κό ελ­λη­νι­κό κρά­τος για να φτιά­ξουν έ­να σο­βιε­τι­κό, ό­πως ή­θε­λαν κά­ποιοι α­πό τους γερ­μα­νούς α­ρι­στε­ρούς της δε­κα­ε­τί­ας του 1920. Αυ­τοί θέ­λουν να κα­τα­λά­βουν - ή­δη με τρό­πο κα­τα­λαμ­βά­νουν - το ελ­λη­νι­κό κρά­τος και μά­λι­στα ό­τι πιο φα­σι­στι­κό έ­χει μέ­σα του για να το στρέ­ψουν ε­νά­ντια σε ό­τι εί­ναι μισο­δη­μο­κρα­τι­κό, α­να­πτυ­ξια­κό και α­νε­ξάρ­τη­το α­πό τους ρω­σο­κι­νέ­ζους νέ­ους δυ­νά­στες και α­πό την Μπο­μπο­λο-κοκ­κά­λι­κη κο­μπρα­δό­ρι­κη ο­λι­γαρ­χί­α τους. Έ­χου­με ε­ξη­γή­σει και το κά­νου­με και σε αυ­τό το φύ­λο της Νέ­ας Α­να­το­λής με ποιο τρό­πο η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά πε­ρι­μέ­νει τα χτυ­πή­μα­τα της ΝΔ και του ΠΑ­ΣΟΚ στην κρα­τι­κή υ­παλ­λη­λί­α και σε το­μείς του κρά­τους για να τους κα­τα­λάβει η ί­δια.

Η κρυμμένη ενότητα ναζί-ψευτοαριστεράς στο μεταναστευτικό
 
Α­ντι­φα­σι­στι­κός πό­λος σή­με­ρα μπο­ρεί να εννο­εί­ται μό­νο ό­ταν έ­χει πο­λι­τι­κή α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που στα βα­σι­κό­τερα πο­λι­τι­κά ζη­τή­μα­τα. Αυ­τό που μπερ­δεύ­ει τους δη­μο­κρά­τες εί­ναι ότι ο ΣΥ­ΡΙΖΑ εμ­φα­νί­ζε­ται να εί­ναι το α­κρι­βώς α­ντί­θε­το της "Χρ. Αυ­γής" στο ζή­τη­μα των μετα­να­στών. Ε­κεί συ­σπει­ρώ­νει η Χρυ­σή Αυ­γή τις πιο κα­θυ­στε­ρη­μέ­νες μά­ζες, ε­κεί μα­χαι­ρώ­νει και σκο­τώ­νει, ε­κεί εκ­δη­λώ­νει την κτη­νω­δί­α και τον κανι­βα­λι­σμό της και ε­κεί κυ­ρί­ως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ε­ξάρ­τη­μα του που λέ­γε­ται ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ φαί­νε­ται να εί­ναι το α­πό­λυ­το α­ντί­θε­το της "Χρ. Αυ­γής". Στην πραγ­μα­τικό­τη­τα και σε αυ­τό το μο­να­δι­κό ση­μεί­ο που φαί­νο­νται να δια­φέ­ρουν, δεν δια­φέ­ρουν στην πρά­ξη, αλ­λά αλ­λη­λο­συ­μπλη­ρώ­νο­νται και αλ­λη­λο­βο­η­θιού­νται κα­θώς ο έ­νας δή­θεν α­ντί­θε­τος πό­λος παί­ζει για τον άλ­λο το ρό­λο του προ­βοκά­το­ρα και του κρά­χτη, ει­δι­κά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ λει­τουρ­γεί στο με­τα­να­στευ­τι­κό σαν προ­βο­κά­το­ρας υ­πέρ της "Χρ. Αυγής". (Μά­λι­στα με το να μέ­νουν οι ναζί ε­κτός δια­κυ­βέρ­νη­σης και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή­δη να φθεί­ρε­ται προ­ε­τοι­μα­ζό­με­νος να κυ­βερ­νή­σει, ση­μαί­νει σε συν­δυα­σμό με τη να­ζι­στι­κή δη­μα­γω­γί­α στο με­τανα­στευ­τι­κό ό­τι η "Χρ. Αυ­γή" προ­ο­ρί­ζε­ται α­πό τους ρω­σό­δου­λους να έ­χει την ε­πόμε­νη περί­ο­δο δια­κυ­βέρ­νη­σης τά­ση α­νό­δου και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τά­ση κα­θό­δου). Το να εί­μαι πραγ­μα­τι­κά α­ντί­θε­τος με τους να­ζί στο με­τα­να­στευ­τι­κό ση­μαί­νει να μην προ­σφέ­ρω στους να­ζί α­προ­στά­τευ­τη σάρ­κα για σφά­ξι­μο, να μην προ­σφέ­ρω στους ερ­γο­δό­τες, ι­διαί­τε­ρα στην ύ­παι­θρο, φτη­νή σάρ­κα για υ­πε­ρεκ­μετάλ­λευ­ση και να μην προ­σφέ­ρω στην α­στυ­νο­μί­α μια δε­ξα­με­νή θυ­μά­των για ε­ξάσκη­ση στην τα­πεί­νω­ση και στα βα­σα­νι­στή­ρια. Ση­μαί­νει πά­νω απ ό­λα να μην προ­σφέ­ρω α­πο­διο­πο­μπαί­ους τρά­γους για να δυ­να­μώ­νει το ε­θνο­ρα­τσι­στι­κό ρεύμα στην κοι­νω­νί­α.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κά­νει α­ντί­θε­τα μό­νο μια δου­λειά: να τα προ­σφέ­ρει ό­λα αυ­τά γεν­ναιό­δω­ρα κυ­ρί­ως με τη θε­ω­ρί­α και με την πράξη των α­νοι­χτών συ­νό­ρων, αλ­λά και με την πο­λι­τι­κή του α­πό­λυ­της α­νο­χής α­πένα­ντι στα ερ­γα­σια­κά κο­λα­στή­ρια.
 
Σε μια χώ­ρα που οι παραγω­γι­κές της δυ­νά­μεις σα­μπο­τά­ρο­νται και συ­ντρί­βο­νται συ­στη­μα­τι­κά, δη­λαδή σε μια χώ­ρα α­νέρ­γων, ό­που  η ερ­γα­τι­κή τά­ξη δεν έ­χει πια κα­μιά προ­στα­σί­α αλ­λά δου­λεύ­ει σε συν­θή­κες μι­σο­δου­λο­κτη­σί­ας  και ό­που ο α­ντα­γω­νι­σμός ανά­με­σα στους ερ­γά­τες φτά­νει στο πιο α­πάνθρω­πο ση­μεί­ο έ­ντα­σης της δουλειάς και χα­μη­λού με­ρο­κά­μα­του, τα α­νοι­χτά σύ­νο­ρα ση­μαί­νουν πα­ρό­ξυν­ση του ε­θνο­ρα­τσι­σμού, ση­μαί­νουν ε­θνο­ρα­τσι­στι­κό κα­νι­βα­λι­σμό που χω­ρί­ζει ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο με μί­σος τον έλ­λη­να ερ­γά­τη και ά­νερ­γο α­πό το με­τα­νά­στη τα­ξι­κό α­δελ­φό του.
 
Το σω­στό εί­ναι σύ­νο­ρα α­νοι­χτά μό­νο για τους λί­γους πραγ­μα­τι­κούς πο­λι­τι­κούς πρό­σφυ­γες, διεκ­δί­κη­ση α­πο­ζη­μί­ω­σης και ε­πι­στρο­φής στην πα­τρί­δα τους για τους με­τα­νά­στες που έ­φε­ρε το ελ­λη­νικό κρά­τος για να δυ­να­μώ­σει τον ε­θνο­ρα­τσι­σμό και τη "Χρ. Αυ­γή". Το σω­στό εί­ναι μά­χη για την υ­πε­ρά­σπι­ση ό­ποιου δι­καιώ­μα­τος α­φή­νει α­κό­μα η ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σί­α, μά­χη για την υ­πε­ρά­πι­ση στην πρά­ξη των ό­ποιων συλ­λο­γι­κών συμ­βάσε­ων, μά­χη για την ί­ση α­μοι­βή για ί­ση δου­λειά α­κό­μα και μέ­σα στην κα­νι­βα­λική κα­ται­γί­δα.
 
Αυ­τή εί­ναι η α­ντι­φα­σι­στι­κή και α­ντινα­ζι­στι­κή γραμ­μή σή­με­ρα στο με­τα­να­στευ­τι­κό συν το «ό­χι στην κα­τάρ­γη­ση στις ση­με­ρι­νές πο­λι­τι­κές συν­θή­κες της Συν­θή­κης Δου­βλί­νο 2». Η βα­θύ­τε­ρη ε­νότη­τα "Χρυ­σής Αυ­γής" και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ φα­νε­ρώ­νε­ται στο ζή­τη­μα του Δου­βλίνου 2 ό­που και η πρώ­τη και οι δεύ­τε­ροι ζη­τά­νε την κα­τάρ­γη­σή του, δί­πλα σε όλο το υ­πό­λοι­πο ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς. Αλ­λά η κα­τάρ­γη­ση της "Δου­βλί­νο 2" εί­ναι η ε­λευ­θε­ρί­α στους δου­λε­μπό­ρους να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν την Ελ­λά­δα σαν τράν­ζιτ χώ­ρα για το πέ­ρα­σμα του αν­θρώ­πι­νου ε­μπο­ρεύ­μα­τος τους στην υ­πό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη. Το κρα­τι­κό ελ­λη­νι­κό κά­λε­σμα τώ­ρα στην Ε­Ε για κα­τάρ­γηση της "Δου­βλί­νο 2" ση­μαί­νει δυ­νά­μω­μα του κα­λέ­σμα­τος να έρ­θουν νέ­α με­τα­ναστευ­τι­κά φορ­τί­α, ό­λο και πιο μα­ζι­κά στην άρ­ρω­στη α­πό πεί­να και ε­θνο­ρα­τσισμό Ελ­λά­δα. Η "Χρυ­σή Αυ­γή", δη­λα­δή ο ρώ­σι­κος να­ζι­σμός μπο­ρεί να δυ­να­μώ­σει μό­νο με νέ­α μα­ζι­κά φορ­τί­α με­τα­να­στών μέ­σα στη χώ­ρα, ει­δι­κά μέ­σα στην Α­θή­να, στην πο­λι­τι­κή, κοι­νω­νι­κή και οι­κο­νο­μι­κή καρ­διά της Ελ­λά­δας, που ή­δη εί­ναι η αρ­νη­τι­κή πρω­τεύ­ου­σα ό­λου του ευ­ρω­πα­ϊ­κού Νό­του.
 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που εί­ναι σε ό­λα τα ε­μπο­ρεύ­μα­τα α­ντι­φι­λε­λεύ­θε­ρος, εί­ναι φι­λε­λεύ­θε­ρος μό­νο στο ε­μπό­ρευ­μα ξέ­νη τζά­μπα εργα­τι­κή δύ­να­μη, μό­νο και μό­νο για να κα­τα­σκευά­σει έ­να ι­σχυ­ρό να­ζι­στι­κό κόμμα στο μα­λα­κό υ­πο­γά­στριο της α­κό­μα δη­μο­κρα­τι­κής Ευ­ρώ­πης. Ο ρώ­σι­κος σο­σιαλι­μπε­ρια­λι­σμός και η ευ­ρασια­τι­κή γε­ω­πο­λι­τι­κή των Ντού­γκιν-Πού­τιν χρειά­ζο­νται ε­πει­γό­ντως δί­πλα στα άλ­λα κόμ­μα­τά τους και έ­να ά­ρειο κόμμα, έ­να γε­νο­κτο­νι­κό, ω­μά α­ντι­ση­μι­τι­κό κόμ­μα που θα κά­νει  την πιο κτη­νώ­δη και ω­μή κα­νι­βα­λι­κή δου­λειά στη διάρ­κεια του πα­γκό­σμιου πό­λε­μου που ε­τοιμά­ζουν. Η Ελ­λά­δα εί­ναι ο δο­κι­μα­στι­κός σω­λή­νας μέ­σα στον ο­ποί­ο οι κα­γκεμπί­τες η­γέ­τες θέ­λουν να κα­τα­σκευά­ζουν και αυ­τό το νέ­ο τέ­ρας σαν μα­ζι­κό κόμ­μα, πα­γκό­σμιο υ­πό­δειγ­μα.
 
Γι αυ­τό το λό­γο, ε­νώ θα πρέ­πει πά­ντα να κάνου­με έ­ντο­νη προ­πα­γάν­δα ε­νά­ντια στον ι­σχυ­ρι­σμό πε­ρί δύ­ο τά­χα α­ντί­θετων ά­κρων, δη­λα­δή να α­πο­δει­κνύ­ου­με ό­τι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν α­πο­τελούν έ­ναν α­ρι­στε­ρό α­ντι­να­ζι­στι­κό πό­λο, δη­λα­δή να α­πο­δει­κνύ­ου­με ό­τι αυ­τές εί­ναι στην η­γε­τι­κή τους γραμ­μή φι­λο­να­ζι­στι­κές σο­σιαλ­φα­σι­στι­κές δυ­νάμεις που χω­ρίς την κα­τα­δί­κη της κε­ντρι­κής πο­λι­τι­κής τους γραμ­μής και ιδε­ο­λο­γί­ας δεν μπο­ρεί να στη­θεί κα­νέ­να πραγ­μα­τι­κά α­ντι­να­ζι­στι­κό μα­ζι­κό μέ­τω­πο, θα πρέ­πει να το­νί­ζου­με ό­τι η πιο ε­πι­κίν­δυ­νη, η πιο κτη­νώ­δης, η πιο πρα­κτό­ρι­κη μορ­φή φα­σι­σμού εί­ναι η χρυ­σαυ­γί­τι­κη, και ε­να­ντί­ον της να πε­τυ­χαί­νου­με την πλα­τύ­τε­ρη συ­σπεί­ρω­ση. Με λί­γα λό­για ε­νώ θα πρέ­πει να κατα­δι­κά­ζου­με με ό­λη μας τη δύ­να­μη τη βί­α που α­σκούν στο λα­ό και στη δη­μο­κρα­τι­κή α­στι­κή τά­ξη οι ψευ­το­α­ρι­στε­ροί φα­σί­στες και να στε­κό­μα­στε α­πέ­να­ντί τους, σε κά­θε τέ­τοια πε­ρί­πτω­ση θα πρέ­πει πά­νω απ ό­λα να α­πο­κα­λύ­πτου­με την κρυμ­μέ­νη συ­νταύ­τι­σή τους με τους να­ζί και να κα­λού­με τη βά­ση τους να απο­σπα­στεί α­πό αυ­τούς και να μπει στο πραγ­μα­τι­κό α­ντι­να­ζι­στι­κό μέ­τω­πο.


-Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στο φ. 489, Ιούλης 2013, της Νέας Ανατολής-

 
 
© OAKKE