ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ αρ.φ. 397-8   28/02/2005

Η κρίση βαθαίνει επικίνδυνα. Ενστικτώδικες πολιτικές αντιστάσεις από την αστική τάξη

Η δημαγωγία για τη μικρή επιχείρηση βασικό εργαλείο του παραγωγικού σαμποτάζ

Η οικονομική κατάσταση εξελίχτηκε δυστυχώς όπως είχαμε προβλέψει. Το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα δεν μειώνονται. Για το 2005, στελέχη του γενικού λογιστηρίου, εκτιμούν ότι θα υπάρξει μείωση των εσόδων μόνο από το ΦΠΑ κατά 2 δις. Ταυτόχρονα το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων δεν μπορεί να εκτελεστεί αφού δεν υπάρχουν κεφάλαια. Tα δημόσια έργα έχουν σταματήσει και η κυβέρνηση δεν μπορεί να απορροφήσει ούτε τα κεφάλαια των προγραμμάτων της ΕΕ. Κανένα νέο έργο δεν δημοπρατείται. Ένας διεθνής οίκος συστήνει στους πελάτες του να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα επειδή το κράτος εκδίδει μεγάλες ποσότητες, στην ουσία δηλαδή ακάλυπτο χρήμα. Η πτώση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας αυξάνουν ακόμα περισσότερο την ανεργία και τον πληθωρισμό. Το 2003 οι επενδύσεις από το εξωτερικό ήταν 43 εκατ δολάρια, στην ουσία δηλαδή μηδενικές. Η ΕΕ απέρριψε την προηγούμενη πρόταση της κυβέρνησης για τη μείωση του χρέους και του ελλείμματος. Οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας όπως έχουν διαμορφωθεί από το παραγωγικό σαμποτάζ δεν δικαιολογούσαν το αισιόδοξο δημοσιονομικό πρόγραμμα. Το νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα, μετά την επιτήρηση της οικονομίας, θα εγκριθεί απ’ ότι φαίνεται από την ΕΕ μόνο αν υπόσχεται με συγκεκριμένα μέτρα τη μείωση του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος. Αυξημένα φορολογικά έσοδα, χωρίς αύξηση των φορολογικών συντελεστών, μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο με αύξηση της παραγωγής. Την ανάπτυξη όμως την υπονομεύει το σοσιαλφασιστικό μονοπώλιο οπότε η αύξηση των κρατικών εσόδων γίνεται με την αύξηση της φορολογίας στα μειούμενα εισοδήματα. Με την οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όπως την έχουμε περιγράψει σε προηγούμενα φύλλα και με την απειλή της απόρριψης για δεύτερη φορά από την ΕΕ της οικονομικής του πολιτικής, ο Καραμανλής προσπαθεί να εξαπατήσει. Φοράει τον μανδύα του φίλου της ανάπτυξης και ανακοινώνει έκτακτα μέτρα για την πραγματοποίηση κάποιων συγκεκριμένων μεγάλων επενδύσεων που τόσα χρόνια εμποδίζει και ο ίδιος σαν αντιπολίτευση και σαν πρωθυπουργός να πραγματοποιηθούν. Έτσι ο σαμποταριστής της ανάπτυξης επιχειρεί να εμφανιστεί στην ΕΕ και στο εσωτερικό σαν αναπτυξιακός αστός ! Ο Καραμανλής μαζί με τις άλλες τρεις πολιτικές ηγεσίες θα ασκήσουν όλη την εξουσία τους για να εμποδίσουν αυτές τις επενδύσεις. Ήδη ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε την απομάκρυνση του υπουργού οικονομικών εξαιτίας της εισήγησης αυτών των θετικών μέτρων ανάπτυξης. Ο λόγος βέβαια που επικαλείται ο Παπανδρέου είναι ότι ο Αλογοσκούφης έκανε την απογραφή. Συνεχίζει δηλαδή την γνωστή του θρασύτατη κατηγορία ότι δεν φταίει για την απογραφή η πολύχρονη δημοσιονομική απάτη με την οποία επιχειρούσαν να καλύψουν την οικονομική κρίση οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά φταίει η απογραφή για την κρίση.
Τα μέτρα που εξήγγειλε ο Καραμανλής στην κυβερνητική επιτροπή προτάθηκαν από το φιλοευρωπαικό κομμάτι της ΝΔ που πραγματικά επιθυμεί την ανάπτυξη. Η ανακοίνωσή τους έχει πολιτική αξία, όχι γιατί οι επενδύσεις πρόκειται να πραγματοποιηθούν, αλλά γιατί τα μέτρα αυτά εκφράζουν την απομόνωση του Καραμανλή στο επίπεδο των στελεχών της κυβέρνησής του αλλά και την έμμεση αναγνώριση από την κυβερνητική επιτροπή της παρεμπόδισης των επενδύσεων και του παραγωγικού σαμποτάζ.
Σύμφωνα με την κυβερνητική απόφαση ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ θα έχει το δικαίωμα να εκδίδει προεδρικά διατάγματα με την έγκριση του ΣΤΕ, με τα οποία θα παρακάμπτονται τα χωροταξικά και τα πολεοδομικά προβλήματα για οποιαδήποτε μορφή επένδυσης σε όλη τη χώρα! Οι περιβαλλοντικές μελέτες και οι «καθυστερήσεις » θα αντιμετωπίζονται, σύμφωνα με την απόφαση από τον Σουφλιά, στο ίδιο αντιγραφειοκρατικό πνεύμα! Οι όροι δόμησης, οι συντελεστές και το ύψος δόμησης, τα περιβαλλοντικά προβλήματα θα παραμερίζονται αντιγραφειοκρατικά, με στόχο την επένδυση σε όλους τους τομείς της οικονομίας! Οι κρατικές υπηρεσίες οφείλουν να βοηθούν τις επενδύσεις και τα σαμποταριστικά κινήματα «πολιτών» πρέπει να αντιμετωπιστούν! Η πρόεδρος της βουλής, ο υπουργός οικονομικών και η δήμαρχος Αθηνών πρότειναν για το 2005 την τροποποίηση του περίφημου αντιαναπτυξιακού άρθρου 24 του συντάγματος που στερεί σκόπιμα τη χρήση γης από την οποιαδήποτε επιχείρηση με αποτέλεσμα τη δυσκολία στις επενδύσεις. Τα μέτρα αυτά που επεξεργάστηκε το ευρωπαιόφιλο κομμάτι της ΝΔ μέσα και έξω από την κυβερνητική επιτροπή είναι στην ουσία μέτρα για την αντιμετώπιση των τεσσάρων μεθόδων του σαμποτάζ που χρησιμοποιεί ο σοσιαλφασισμός, όπως έχουν αυτές συστηματοποιηθεί από την ΟΑΚΚΕ! Η επαλήθευση της πολιτικής της ΟΑΚΚΕ, όχι μόνο της πάλης της για την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση του παραγωγικού σαμποτάζ αλλά και της ανάλυσης των πολιτικών δυνάμεων που κάνει είναι εντυπωσιακή.
Στην κυβερνητική επιτροπή που αποφάσισε τα έκτακτα μέτρα κατατέθηκε επιπλέον και κατάλογος των επενδύσεων που έχουν «καθυστερήσει» εδώ και χρόνια. Για να εμφανιστεί μάλιστα ο Καραμανλής και σαν γνήσια αναπτυξιακός, έβαλε μια σύμβουλό του να καταθέσει στην επιτροπή όχι μόνο τον κατάλογο των «καθυστερημένων» επενδύσεων που θα έχουν άμεση προτεραιότητα, αλλά και τις αιτίες της καθυστέρησης! Έτσι στο Βήμα της 13/2/05 έχουμε ένα επίσημο κατάλογο ενός μέρους του παραγωγικού καθεστωτικού σαμποτάζ μαζί και με τις μεθοδεύσεις του, έστω και συγκαλυμμένες, με την αναγκαστική τυπική έγκριση του Καραμανλή! Μέσα σ’ αυτόν τον κατάλογο βρίσκουμε ένα μέρος από τις επενδύσεις που υπονομεύει επί χρόνια ο Καραμανλής σαν αντιπολίτευση! Εκεί βλέπουμε σαν παράδειγμα το εργοστάσιο του χρυσού στη Ροδόπη, στις Σάπες, που έχει σαμποτάρει τοπικά και «πρωτοπόρα» η ίδια η ΝΔ. Το θέμα προς επίλυση, όπως αναφέρεται, είναι η άρση του αρνητικού τοπικού κλίματος, ή καθαρά διατυπωμένα, υποδεικνύεται η αντιμετώπιση των ψευτοοικολόγων και των ντόπιων δημάρχων σαμποταριστών. Η Ν Ανατολή έχει αναφερθεί επανειλημμένα στο θέμα όπως και για τις άλλες επενδύσεις, αλλά και για το άρθρο 24.
Μόνο αυτός ο κυβερνητικός πίνακας συμπεριλαμβάνει 2,3 δις ευρώ επενδύσεις που εμποδίζονται επί χρόνια. Μόνο το εργοστάσιο στις Σάπες προβλέπεται να έχει κύκλο εργασιών 176 εκατομμύρια ευρώ. Η τεράστια τουριστική επένδυση στη Σητεία του 1,2 δις ευρώ με 7000 κλίνες μπορεί να αποφέρει ετησίως έσοδα σ’ αυτή τη φτωχή περιοχή 100 εκατ ευρώ.
Όμως η γενική επενδυτική πολιτική του Καραμανλή συνεχίζει σταθερά να είναι σαμποταριστική. Περιέχεται αναλυτικά και στον αναπτυξιακό νόμο. Οι μόνες επενδύσεις που υποστηρίζονται στην ουσία στο νέο νόμο είναι αυτές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγνοούνται οι μεγάλες επενδύσεις. Σ’ αυτό συμφωνούν όπως είναι γνωστό όλα τα κόμματα. Εξάλλου η αποκλειστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αποτελεί και την επίσημη προεκλογική θέση όλων των κομμάτων όπως και της ΝΔ. Η συνεισφορά όμως των μεγάλων επιχειρήσεων στο ΑΕΠ και στους υψηλότερους μισθούς είναι πολύ μεγαλύτερη από των μικρών. Επιπλέον το μέλλον της οικονομίας, στην ουσία δηλαδή η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητά της, εξαρτάται από την υψηλή σύνθεση των κεφαλαίων, από το μεγάλο μερίδιο της συμμετοχής της υψηλής τεχνολογίας που κατεβάζει το κόστος παραγωγής και εξασφαλίζει την αναγκαία συνθήκη για την υψηλή ανταγωνιστικότητα. Και κεφάλαια πολύ υψηλής τεχνολογικής σύνθεσης είναι κατά κανόνα τα μεγάλα κεφάλαια. Είναι τα κεφάλαια που μπορούν να ανταγωνιστούν στις διεθνείς αγορές και επομένως να αυξηθούν αυξάνοντας τις επενδύσεις τους. Η παραγωγική βάση και το μέλλον της παραγωγής μιας χώρας διαμορφώνεται κυρίως από τις μεγάλες επενδύσεις που είναι προσανατολισμένες στις εξαγωγές. Τα επενδυτικά κεφάλαια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι συχνότερα χαμηλής οργανικής σύνθεσης και άρα έχουν τη χαμηλότερη παραγωγικότητα. Γι’ αυτό το λόγο και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να σταθούν στην παγκόσμια αγορά παρά μόνο σε συνδυασμό με τις μεγάλες σαν προμηθευτές τους ή σαν ενδιάμεσοι λειτουργώντας σε ορισμένα σημεία της παραγωγικής αλυσίδας και του γενικού καταμερισμού εργασίας. Αν δεν ζήσουν στη σκιά της μεγάλης επιχείρησης θα ζήσουν στη σκιά του κράτους δηλαδή σε επίπεδο κλειστής οικονομίας και κρατικού προστατευτισμού. Η ποιότητα όμως του ΑΕΠ μια χώρας δεν καθορίζεται μόνο από το χρηματικό του ύψος αλλά κυρίως από τον βαθμό των εξαγωγών και των εισαγωγών. Στο πεδίο της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας κρίνεται η πραγματική ανάπτυξη. Η αποκλειστική υποστήριξη της μικρής επιχείρησης από όλες τις πολιτικές ηγεσίες είναι μια από τις εκφράσεις του σαμποτάζ της παραγωγής, αλλά η βασική αιτία γι αυτήν την προτίμηση του καθεστώτος στις μικρές επιχειρήσεις είναι άμεσα πολιτική .
Οι μεγάλες επιχειρήσεις που λειτουργούν στην παγκόσμια αγορά χωρίς κρατική στήριξη σημαίνουν μια ισχυρή αστική τάξη οικονομικά ανεξάρτητη από το πολιτικό μονοπώλιο των σοσιαλφασιστών που θα επιζητεί και θα κατέχει και αυτή μια θέση στην κρατική εξουσία. Ακόμα χειρότερα για το πολιτικό μονοπώλιο η μεγάλη σύγχρονη επιχείρηση σημαίνει και συγκεντρωμένη εργατική τάξη και μεγάλο εργατικό συνδικάτο που μπορεί να επηρεάσει πολιτικά και οργανωτικά το σύνολο της τάξης και τελικά όλο το έθνος. Αντίθετα ένα πλήθος από μικρομεσαίες επιχειρήσεις (που το καθεστώς επίσης τις εμποδίζει να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν) σημαίνουν ένα πλήθος από μικρά, ανοργάνωτα, ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους και γι αυτό εύκολα χειραγωγούμενα θραύσματα αστικής τάξης και μια ακόμα πιο χειραγωγούμενη εργατική τάξη. Γιατί μια εργατική τάξη των μικρών επιχειρήσεων είναι πιο ανοργάνωτη και γι αυτό εκτεθειμένη σε διπλή στέρηση δικαιωμάτων και από το κρατικοφασιστικό μονοπώλιο και από το μικρομεσαίο αφεντικό. Αυτός είναι ο λόγος που το οικονομικό σαμποτάζ τα τελευταία χρόνια έχει μια καταστροφική επίδραση στο εργατικό κίνημα. Όχι μόνο δηλαδή μείωσε τον αριθμό των εργατών, όχι μόνο αύξησε μέσα στην τάξη το ποσοστό των μεταναστών εργατών, δηλαδή ανθρώπων στερημένων από πολιτικά και γι αυτό από ουσιαστικά συνδικαλιστικά δικαιώματα, αλλά στέρησε το προλεταριάτο από την αναγκαία συγκέντρωσή του σε μεγάλα συνδικάτα επιχείρησης. Έτσι έμεινε σαν μόνο συγκεντρωμένο προλεταριάτο εκείνο της κρατικής επιχείρησης ή εκείνο της νέας ρωσόδουλης ολιγαρχίας. Και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για ένα προλεταριάτο όμηρο της πολιτικής εξουσίας και βαθιά διαβρωμένο και εξαγορασμένο στην ηγεσία του.
Να γιατί η πάλη για την παραγωγή είναι ταυτόχρονα πάλη για την φυσική ύπαρξη της τάξης και για την ανάπτυξη της ταξικής της συνείδησης και οργάνωσης. Να γιατί η πάλη ενάντια στην οικονομική κρίση και ο σαμποτάζ είναι και πάλη για την πολιτική δημοκρατία και την κοινωνική επανάσταση.