ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ αρ.φ. 30/9/2004

 ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΨΕΜΑΤΩΝ
ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΚΡΙΣΗ

Ο προϋπολογισμός του 2005 ταυτίζεται πολιτικά με τον προϋπολογισμό του 2004. Οι αρχές τους είναι οι ίδιες. Υπανάπτυξη, υπονόμευση της παραγωγής, χτύπημα των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων, απόκρυψη της αλήθειας από το λαό και την ΕΕ. Η διαφορά του από τον προηγούμενο είναι ότι τακτοποιεί ταχυδακτυλουργικά το έλλειμμα στο ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης ( όλες οι συναλλαγές της κυβέρνησης ) για το 2005 στο 2,8%, από το 5,3% του 2004 και από το 4,6% του 2003. Πάντα αναφερόμαστε στα στοιχεία της πρότασης του προϋπολογισμού. Τα ελλείμματα αντιμετωπίζονται αριθμητικά με αύξηση της φορολογίας, μείωση των κρατικών ελλειμμάτων στα ασφαλιστικά ταμεία (την ώρα που εγγράφεται στον προϋπολογισμό η αύξησή τους), με μείωση των δαπανών για τα ολυμπιακά έργα, με μικρή μείωση των εξοπλισμών και μια αύξηση των ευρωπαϊκών εισφορών και των εθνικολογιστικών προσαρμογών. Στην πραγματικότητα οι μοναδικές οικονομίες που ελπίζει να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση, σύμφωνα με το σχέδιο, είναι198 εκατ για τους εξοπλισμούς και 881 εκατ από τη μείωση του ελλείμματος για την κοινωνική ασφάλιση. Τα ποσά αυτά συν τα 500 εκατ που σχεδιάζουν να εξοικονομήσουν το 2005 από τις εθνικολογιστικές προσαρμογές μας κάνουν 1,579 δις. Η αριθμητική του Αλογοσκούφη σε πλήρη ανάπτυξη εξαντλείται στο εξής σκεπτικό. 1,579 δις τα τρία προηγούμενα ποσά που αναφέραμε συν 3,16 δις η αύξηση των φόρων σε τρέχουσες τιμές συν1,650 δις η μείωση του ελλείμματος των δημόσιων επενδύσεων από τα ολυμπιακά έργα μας κάνουν 6,389 δις. Με αυτό το ποσό και αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ από 164,421 δις που εκτιμάται για το 2004, σε 176,471δις το 2005, το έλλειμμα στο ισοζύγιο όλων των συναλλαγών του κράτους (της γενικής κυβέρνησης) βγαίνει στο 2,8% του ΑΕΠ. Οπότε είμαστε μέσα στη συνθήκη του Μάαστριχτ. Και όλα αυτά επιτυγχάνονται σύμφωνα και με τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες και με μια πραγματική «αύξηση» των μισθών κατά 2,8% το 2005!
Η «αύξηση» των μισθών που εξήγγειλε πριν μερικές ημέρες η κυβέρνηση ,ανεξάρτητα από τον προϋπολογισμό, σημαίνει μείωση των πραγματικών μισθών. Και αυτό γιατί από τη μια ο πληθωρισμός για τα λαϊκά στρώματα που καταναλώνουν ορισμένα είδη θα είναι πολύ μεγαλύτερος από το 3% ( μια εκτίμηση κοντά στο διπλάσιο δεν είναι υπερβολή ) και από την άλλη η κυβέρνηση κατεβάζει τους πραγματικούς μισθούς περικόπτοντας τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλειας, για να συμβάλει στην μείωση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού. Τα συνδικάτα και η ψευτοαριστερά δεν κάνουν φέτος τίποτα διαφορετικό από αυτό που έκαναν και πέρυσι, με το να διαφωνούν μόνο με τις χαμηλές ονομαστικές αυξήσεις σε σχέση με τον πληθωρισμό, αλλά να κρύβουν τη μείωση των δαπανών για την περίθαλψη. Όλοι οι εργαζόμενοι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και στο δημόσιο έχουν διαπιστώσει τις τεχνητές δυσκολίες που δημιουργεί σκόπιμα το καθεστώς, με τη τεχνητή δημιουργία τεράστιων αναμονών θεωρήσεων, προϋποθέσεων κλπ, που τους στερούν την περίθαλψη. Για να πάει κανείς στο γιατρό πρέπει να χάσει ένα ή περισσότερα μεροκάματα. Στην περίπτωση του δημοσίου τα πράγματα είναι χειρότερα. Πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει την ασφάλειά τους εξαιτίας του ότι οι γιατροί έχουν καταγγείλει τις συμβάσεις, επειδή δεν πληρώνονται, και δεν δέχονται το βιβλιάριο υγείας.

Η απουσία της ανάπτυξης από τον προϋπολογισμό

Η ταύτιση της αντιαναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής του Καραμανλή και του ΠΑΣΟΚ αποτυπώνεται στην ταύτιση των προϋπολογισμών τους. Αυτό που απουσιάζει από αυτούς είναι η ανάπτυξη, ο αντίθετος πόλος στη σοσιαλφασιστική υπονόμευση της οικονομίας, αυτή που φέρνει φορολογικά έσοδα στο κράτος και μειώνει τα ελλείμματα. Η καταγγελία των κρυμμένων ελλειμμάτων από τον Καραμανλή δεν είναι η προσπάθεια για μια νέα αρχή. Εξάλλου και ο Καραμανλής κρύβει ελλείμματα. Εκθέτει το ΠΑΣΟΚ ώστε να φορτώσει σε μερικά υπό εκκαθάριση στελέχη του την επερχόμενη βέβαιη κατάρρευση της οικονομίας, για την οποία δουλεύει εντατικά και ο ίδιος, από τότε που ήταν αντιπολίτευση! Και αυτό γιατί η εξάρτηση του Καραμανλή από το Κρεμλίνο δεν είναι καθόλου μικρότερη από την εξάρτηση του Παπανδρέου και των κομματικών ηγεσιών των δύο μικρών τεράτων.
Ολόκληρο λοιπόν το σχέδιο του προϋπολογισμού εξαντλείται στην προηγούμενη αριθμητική που προσπαθεί να σκεπάσει με τις υποσχέσεις την ίδια συνεχιζόμενη και από τον Καραμανλή οικονομική πολιτική. Η βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή κάθε προϋπολογισμού όπως και του σημερινού είναι η αυτονόητη σταθερότητα του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος. Η χαμηλή παραγωγικότητα και το χαμηλό μεροκάματο που τη συνοδεύει είναι ο πολιτικός νόμος της ισορροπίας του συστήματος. Η σταθερότητα του ελληνικού οικονομικού καθεστώτος τρέφεται από το φτηνό μεροκάματο. Αυτό είναι το αντίτιμο που πληρώνουν οι εργαζόμενοι για το βιομηχανικό σαμποτάζ και την ανατολικού τύπου πολιτική της υπανάπτυξης. Αυτού του είδους την ισορροπία ο Καραμανλής δεν την αγγίζει. Αντίθετα δουλεύει δραστήρια για την στήριξή της. Το κρατικοφασιστικό κεφάλαιο το ενισχύει. Πήρε την εξουσία σε μια χώρα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την διατηρεί ακέραιη. Οι συμπυκνωμένες κρατικοφασιστικές παραγωγικές σχέσεις διατηρούνται στο ακέραιο. Ο πολιτικός στρατός του καθεστώτος, ο στρατός της μιζαδόρικης και παρασιτικής δημόσιας υπαλληλίας συνεχίζει να είναι ο πολιτικός εγγυητής της ισορροπίας του συστήματος. Το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ δεν περιέχει ούτε καν τη λέξη βιομηχανία! Η ανάπτυξη σύμφωνα με αυτόν θα γίνει από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις! Στο σχέδιο του προϋπολογισμού βέβαια ο Αλογοσκούφης πετάει στον αέρα μερικά γενικόλογα περί μεγάλων επιχειρήσεων και περί της ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, αλλά αυτά προφανώς αφορούν τη νέα κρατικοδίαιτη ληστρική ολιγαρχία Κόκκαλη-Μπόμπολα και όχι τις μεγάλες σύγχρονες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση δεν υπογράφει σαν παράδειγμα την έναρξη των εργασιών στο ορυχείο στις Σάπες. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όλη η κλωστοϋφαντουργία κλείνει, μια σειρά εργοστασίων σε διάφορους κλάδους κλείνουν χωρίς να δίνεται σε αυτές η παραμικρή στήριξη από το κράτος σαν τέτοιο. Το βιομηχανικό σαμποτάζ συνεχίζεται. Δεκάδες χιλιάδες εργάτες χάνουν τη δουλειά τους και η βιομηχανική βάση της χώρας στενεύει ασταμάτητα..
Η απόδειξη βρίσκεται στο ότι οι εμπορικές εξαγωγές έχουν υποχωρήσει το έτος 2003 κατά 24,5% σε σχέση με το 2002, και το πρώτο εξάμηνο του 2004 μειώνονται επιπλέον κατά 8,4% πράγμα που σημαίνει ότι απειλείται όλη η παραγωγική και εξαγωγική βάση της χώρας. Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας χειροτέρευσε. Ο δείκτης κόστους εργασίας το α΄ εξάμηνο του 2004 αυξήθηκε κατά 4,3 % γιατί η επιπλέον συμπίεση των μισθών δεν είναι πια δυνατή γιατί το εισαγόμενο μεταναστευτικό κύμα είναι υποχρεωμένο το καθεστώς να το μειώσει κάτω από την πίεση της ΕΕ, ενώ οι παλιοί μετανάστες όλο και περισσότερο ζητάνε να ζήσουν σαν άνθρωποι με μισθούς που να αντιστοιχούν στις ιστορικά διαμορφωμένες καταναλωτικές ανάγκες των κατοίκων της χώρας. Παραπέρα η ιδιωτική και η δημόσια κατανάλωση θα σημειώσουν κάμψη και θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο οι εισαγωγές.
Η «ανάπτυξη» σαν αύξηση του ΑΕΠ δεν οφείλονταν ως τώρα στην συγκέντρωση και την αναδιάρθρωση των κεφαλαίων, αλλά στις εισφορές της ΕΕ, στα ολυμπιακά έργα και στην αύξηση των δανείων του κράτους και των νοικοκυριών. Έτσι συσσωρεύτηκε ένα τεράστιο κρατικό χρέος που η κυβέρνηση με τις αναθεωρήσεις το εκτιμά για το 2004 στο 112,1 % του ΑΕΠ ενώ το ΠΑΣΟΚ το εκτιμούσε σε 97,7 %. Η Νέα Ανατολή έχει αποκαλύψει εδώ και πολύ καιρό την «ανάπτυξη απάτη» και τα πραγματικά μεγέθη της οικονομίας. Το χρέος δεν είναι ούτε καν αυτό που «αποκάλυψε» η κυβέρνηση. Είναι πολύ μεγαλύτερο. Η «αποκάλυψη» του χρέους γίνεται σε μια τέτοια δόση και με τέτοιο τρόπο από τη ΝΔ ώστε να εκτεθεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά η κυβέρνηση να κρατήσει κρυφό μέρος των χρεών για να συνεχίσει να κοροϊδεύει την Ευρώπη. Είναι αδύνατον μια αντιπαραγωγική πολιτική να κρατήσει το χρέος κάτω από το 3 %. Πάντα θα κρατάει κρυφά χρέη και θα εξαπατά το λαό και την ΕΕ.

Αλχημείες με το έλλειμμα. Κρύβουν την κρίση που έρχεται

Η αύξηση των φόρων που θα εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία από 40,580 δις, όπως εκτιμώνται για το 2004 σε 43,740 δις ευρώ το 2005, δηλαδή κατά 7,78% εκφράζει απλά τις επιθυμίες του υπουργού. Αύξηση της φορολογίας μπορεί να πραγματοποιείται μόνο με αύξηση της παραγωγής. Όταν η ανεργία τινάσσεται στο 12% αμέσως μετά τα ολυμπιακά έργα, το σχέδιο του προϋπολογισμού ισχυρίζεται ότι θα έχει το κράτος αύξηση των εσόδων του! Η απόκλιση κατά 50 % από τις εισπράξεις που εκτιμούσε ότι θα έχει η κυβέρνηση από τις ρυθμίσεις των παλιών φόρων είναι ένα καλό παράδειγμα για το τι θα συμβεί.
Ο Καραμανλής σαν νέος Γκαίμπελς έχει το θράσος να παρουσιάζει το ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης με έλλειμμα μόνο 2,8 %! Το θράσος αυτό το παίρνει από την πραγματική εξουσία του τόπου που είναι όλες οι πολιτικές δυνάμεις που είναι σύμμαχές του και που σύρουν τη χώρα στον ανατολικό φασισμό. Αυτός ο προϋπολογισμός είναι στην ουσία ο προϋπολογισμός του ΠΑΣΟΚ, ο προϋπολογισμός της πολιτικής του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ! Δήθεν σκοτώνονται στη βουλή και στα κανάλια αναμεταξύ τους για να αποπροσανατολίζουν το λαό. Κανείς όμως δεν τολμάει να αναφέρει ότι ήδη η κυβέρνηση αδυνατεί να πληρώσει εδώ και ένα χρόνο όλους του δεκάδες χιλιάδες ωρομίσθιους του δημοσίου. 8000 ωρομίσθιοι των ΤΕΙ είναι απλήρωτοι από πέρυσι δεκάδες χιλιάδες στη μέση εκπαίδευση απλήρωτοι από την ΠΔΣ και την διδασκαλία στα σχολεία. Χιλιάδες λογαριασμοί του δημοσίου είναι απλήρωτοι και σταματούν τα έργα το ένα μετά το άλλο. Το κράτος δεν πληρώνει τα χρέη του στα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία χρωστάνε στα φαρμακεία. Κανένα κόμμα δεν τοποθετεί τα ζητήματα στις σωστές τους διαστάσεις για να δώσει άνεση στον Καραμανλή και .χρόνο για να κάνει τις εκκαθαρίσεις του στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε όλα τα χρέη είναι προϊόν του ρωσόφιλου πολιτικού καθεστώτος που τα δημιούργησε.
Συχνά αναφέραμε ότι μετά τους ολυμπιακούς θα ξεσπάσει μια μεγάλη δομική κρίση στην οικονομία πράγμα που έχει αρχίσει να γίνεται. Σε όλα τα επίπεδα οι δουλειές έχουν αρχίσει να πέφτουν. Μέσα στον χειμώνα θα έχουμε ένα μεγάλο πλήγμα στα λαϊκά στρώματα εξαιτίας του αυξήσεων στα είδη κατανάλωσης και από την μεγαλύτερη ακόμα αύξηση της ανεργίας και της φορολογίας, έμμεσης και άμεσης. Η φτώχεια θα αγκαλιάσει ακόμα μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού. Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος.
Δεν πρόκειται εδώ για τις γνωστές κυκλικές κρίσεις του καπιταλισμού. Πρόκειται για την στρατηγική κρίση ενός κρατικοφασιστικού μονοπώλιου που ανταγωνίζεται με το φτηνό μεροκάματα τις δυνάμεις της ΕΕ και της παγκόσμιας αγοράς καταστρέφοντας τις παραγωγικές δυνάμεις και τον λαό. Νομίζουμε ότι η πρώτη εκδήλωση της κρίσης θα είναι με τις επισφάλειες των τραπεζικών δανείων που θα οδηγήσουν σε αύξηση των επιτοκίων με τα οποία οι τράπεζες δανείζουν στα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις και σε περιστολή γενικότερα του τραπεζικού δανεισμού, οπότε και της κατανάλωσης. Η αύξηση των επιτοκίων και η μείωση της κατανάλωσης θα εκφραστεί με μεγαλύτερη ένταση στην ελαφριά βιομηχανία, το λιανικό εμπόριο και πιο πολύ στην οικοδομή. Την ίδια στιγμή το κράτος δεν θα είναι σε θέση να ρίξει κεφάλαια στην αγορά γιατί το ίδιο βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και γιατί τελικά η δικιά του ικανότητα για να νέο δανεισμό θα περιοριστεί από τα ψηλότερα επιτόκια που θα πρέπει να πληρώνει από δω και μπρος. Ήδη οι ειδικοί διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που εκτιμούν την πιστοληπτική ικανότητα κάθε χώρας συζητάνε να μειώσουν εκείνη του ελληνικού κράτους, δηλαδή να αυξήσουν τα επιτόκια του ελληνικού δημόσιου δανεισμού. Πραγματικά δεν μπορεί να φανταστεί κανείς πολλές διεξόδους από την επερχόμενη κρίση. Εννοείται ότι δεν υπάρχει διέξοδος γι αυτό το συγκεκριμένο πολιτικό καθεστώς, για το καθεστώς των σαμποταριστών. Για μια συνηθισμένη αναπτυξιακή κυβέρνηση τα πράγματα θα ήταν απλά: Έφθανε μόνο μια πρακτική και προπαγανδιστική εκστρατεία υπέρ των βιομηχανικών επενδύσεων. Η Ελλάδα διψάει για παραγωγικές επενδύσεις. Οι υποδομές είναι καλές και ο ανθρώπινος παράγοντας ακόμα πιο καλός. Υπάρχει ένα έμπειρο, μορφωμένο εργατικό δυναμικό και μια τεράστια μάζα ειδικών ριγμένων εδώ και χρόνια στο περιθώριο που ζητάνε παραγωγικά μέσα για να τα δουλέψουν. Τίποτα πιο εύκολο από την ανάπτυξη για την Ελλάδα. Αλλά και τίποτα πιο μακρινό. Για έναν πόντο ανάπτυξης σε αυτή τη χώρα, μέσα στο δοσμένο καθεστώς χρειάζεται τουλάχιστον ένας πολιτικός εμφύλιος.