Προχωρά με γρήγορους ρυθμούς η πολιτική δίωξη για τους Παπαντωνίου-Τσοχατζόπουλο. Το κοινό χαρακτηριστικό και των δύο είναι ότι είναι αντίθετοι στα σχέδια του Γ. Παπανδρέου για το ΠΑΣΟΚ, γιατί ο μεν πρώτος είναι από τους επικεφαλής της εσωτερικής αντιπολίτευσης, ο δε δεύτερος είναι αντίθετος με το “ανοιχτό ΠΑΣΟΚ” που θέλει ο Παπανδρέου για να βάλει το Συνασπισμό μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Λιγότερο από τους δύο ενοχλεί τους ρωσόφιλους ο Τσοχατζόπουλος γιατί τελευταία έχει εξελιχθεί στον φανατικότερο υποστηρικτή της υποψηφιότητας Κωσταντόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας. Ως γνωστό η μόνη πολιτική τάση που αντιδρά σε αυτήν την υποψηφιότητα είναι η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ. Έτσι η υποστήριξη από τον Τσοχατζόπουλο είναι καίριας σημασίας για τον Κωσταντόπουλο. Εννοείται ότι η δίωξη κατά του Τσοχατζόπουλου καθόλου δεν τον εμποδίζει να φωνάζει υπέρ του Κωσταντόπουλου. Ίσα-ίσα όσο περισσότερο τον στριμώχνουνε στην εξεταστική τόσο περισσότερο φωνάζει υπέρ του Κωσταντόπουλου για να σωθεί. Εννοείται ότι ούτε ο ίδιος, ούτε πιθανά και ο Παπαντωνίου αντιλαμβάνονται ότι ο βασικότερος διώκτης τους είναι το κόμμα που θέλει να εκκαθαρίσει το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ο ΣΥΝ, δηλαδή ο Κωσταντόπουλος. Αυτοί βλέπουν σαν κύριο εχθρό και εκτελεστή τους τη ΝΔ. Ο Καραμανλής λοιπόν προσφέρει τις υπηρεσίες του γι’ αυτή τη νέα εκκαθάριση στο κόμμα της αντιπολίτευσης.

Η μεθόδευση της εκκαθάρισης

Με την άνοδο της ΝΔ στην κυβέρνηση τοποθετήθηκε σαν υπουργός Εθνικής Άμυνας ο Σπηλιωτόπουλος και στη θέση του γενικού γραμματέα του ΥΕΘΑ ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ζορμπάς. Αυτοί προετοίμασαν με εντολή του Καραμανλή το χτύπημα στους παραπάνω δύο. Μια πάγια τακτική του ρωσόδουλου μπλοκ είναι να δίνει τα χτυπήματά του όχι το ίδιο απευθείας, δηλαδή μέσω των βασικών ανθρώπων του, αλλά μέσω άλλων εχθρών του από άλλα πολιτικά μπλοκ. Έτσι το ίδιο και κάνει τη δουλειά του και δεν εκτίθεται. Και όχι μόνο. Στα μάτια του θύματος θα φαίνεται ότι δεν είναι οι ρωσόδουλοι που φταίνε που το οδήγησαν στο σκάνδαλο και μετά το άφησαν ακάλυπτο, αλλά φταίνε αυτοί που θα το παραπέμπουν. Τα σκάνδαλα έρχονται στο φως όταν το ρωσόδουλο καθεστώς αποφασίσει ότι είναι η ώρα για να εκκαθαριστεί κάποιος αντίπαλός του.
Όπως καταγγέλθηκε κατά τη συζήτηση στη Βουλή από τον Βενιζέλο, που είναι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στον Παπανδρέου στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ: “Ο Ζορμπάς κρύβεται πίσω από τις έρευνες των εισαγγελέων παρουσιάζοντας μάλιστα και έγγραφο του γενικού γραμματέα εξοπλισμών προς τον αρμόδιο εισαγγελέα, με το οποίο - όπως τόνισε - στην πραγματικότητα "τον καθοδηγεί και του επισημαίνει τις ευθύνες των δύο πρώην υπουργών για τέλεση ποινικών πράξεων"” (Νέα, 13-10). Η συντονίστρια Εξωτερικών και Άμυνας του ΠΑΣΟΚ Διαμαντοπούλου στην ίδια συζήτηση έδειξε τον αντίπαλο στους δύο διωκόμενους: “αίσθηση προκάλεσε η αποκάλυψή της ότι στις καταγγελίες για τα δύο οπλικά συστήματα είχαν πρωτοστατήσει αρχικώς οι γνωστοί για το χουντικό παρελθόν τους δικηγόροι K. Πλεύρης και Γ. Αλφαντάκης και πως οι πολυσέλιδες αναφορές τους περιέχονται στη δικογραφία” (στο ίδιο). Ο εχθρός λοιπόν είναι η Δεξιά και μάλιστα η πιο μισητή, που όπως είπε και ο Παπαντωνίου στην τοποθέτησή του στη Βουλή: “H δημοκρατική παράταξη απαιτεί τη συνολική εκκαθάριση όλων των συκοφαντιών που έχουν εκτοξευθεί και συνεχίζουν να αναπαράγονται… Σύμφωνα με πάγια τακτική της, εδραιωμένη εδώ και πολλές δεκαετίες, η Δεξιά με τη σκανδαλολογία επιδιώκει να συγκαλύψει την αδυναμία της να παράγει θετικό έργο, καθώς και την ανικανότητα να κυβερνήσει” (Νέα, 2-10). Τα θύματα είναι έτοιμα και ο "εχθρός" τους επίσης ορατός.
Έτσι λοιπόν δύο αντιεισαγγελείς του Αρείου Πάγου έκαναν αναφορές προς τη Βουλή για την εξέταση τυχόν αξιόποινων πράξεων από τους Παπαντωνίου-Τσοχατζόπουλο κατά την υπογραφή της σύμβασης για τα ραντάρ TPQ-37 μεταξύ του υπουργείου Άμυνας και της αμερικανικής εταιρείας Raytheon και για τη σύμβαση των αντιαεροπορικών συστημάτων ΤΟR-Μ1 μεταξύ του υπουργείου Άμυνας και του ρωσικού κράτους.
Ο Τσοχατζόπουλος κατηγορείται για τα ραντάρ TPQ-37 ότι δεν τηρήθηκε ο νόμος σύμφωνα με τον οποίον δεν μπορεί να γίνει -όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση- απευθείας ανάθεση χωρίς διαγωνισμό εφ’ όσον το προτεινόμενο είδος έχει κι άλλους κατασκευαστές, κατόχους ή εισαγωγείς και μάλιστα ότι ο ίδιος πήρε την ευθύνη αυτής της σύμβασης. Ο Παπαντωνίου κατηγορείται πάλι για τα ραντάρ διότι όταν ήταν υπουργός Άμυνας και ενώ “βάσει της σύμβασης -μετά τις προβλεφθείσες τεχνικές βελτιώσεις- και με δεδομένο ότι κι αυτές δεν στάθηκαν ικανές να το καταστήσουν αποδοτικό το 2003 και το 2004, θα μπορούσε να διαρρήξει τη σύμβαση και να κηρύξει έκπτωτο τον προμηθευτή, κάτι που δεν έπραξε” (Καθημερινή, 29-9). Για τα ρωσικά αντιαεροπορικά ΤΟR-M1 κατηγορούνται και οι δύο για το ότι τα αντισταθμιστικά οφέλη ήταν χαμηλότερα από ότι έπρεπε και για το γεγονός ότι προχώρησαν στην προμήθεια παρόλο που το ΓΕΣ τα είχε κατατάξει τρίτα στην αξιολόγηση, ενώ το ΓΕΑ τα είχε αποκλείσει, εξ ου και η πρόσφατη καθαίρεση του αρχηγού ΓΕΑ με πρόσχημα το ατύχημα ή σαμποτάζ του ελικοπτέρου που μετέφερε τον Πατριάρχη Πέτρο (με την ευκαιρία σημειώνουμε ότι τη θέση του Πέτρου πήρε ο ρωσόφιλος αρχιεπίσκοπος Ζιμπάμπουε Αλέξανδρος ένας άνθρωπος που στην ενθρόνιση του παρέστη μόνο ο Χριστόδουλος κι ο Στεφανόπουλος και όχι ο Βαρθολομαίος).

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Η πηγή προμήθειας των ΤΟR

Αυτό όμως που κανένα κόμμα δεν αμφισβήτησε στη Βουλή ήταν αυτή καθ' εαυτή η προμήθεια όπλων από τη Ρωσία, η οποία από μόνη της αποτελεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Γενικά οι προμήθειες όπλων είναι μια βασική μέθοδος για την εξάρτηση κρατών και στρατών από ένα ιμπεριαλιστικό κράτος. Το κράτος που πουλάει όπλα παρέχει τεχνογνωσία, ιδιαίτερα αν πρόκειται για όπλα με ηλεκτρονικά συστήματα, εκπαιδεύει προσωπικό του αγοραστή, αποκτά πρόσβαση στη χώρα παρέχοντας προμήθειες μέσω των αντισταθμιστικών σε διάφορους ανθρώπους και εταιρείες που συμμετέχουν στο κύκλωμα των προμηθειών και εξαρτά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα το κράτος-αγοραστή μέσω των ανταλλακτικών για τα όπλα που πούλησε.
Όμως σε ότι αφορά τα ρωσικά όπλα υπάρχουν πρόσθετα προβλήματα. Αυτά για να γίνουν συμβατά με αντίστοιχα ελληνικά που είναι δυτικής προέλευσης θα πρέπει οι ρώσοι τεχνικοί που θα τα βάλουν σε λειτουργία να έχουν πρόσβαση σε μια σειρά από τεχνικά τους χαρακτηριστικά που αποτελούν απόρρητα στοιχεία του ΝΑΤΟ. Ο ελληνικός σοβινιστικός στρατός για χρόνια ήταν δεμένος με τη Δύση τόσο από την άποψη της εκπαίδευσης όσο και από την άποψη των οπλικών συστημάτων. Μετά τις μεγάλες εκκαθαρίσεις στη διάρκεια της πρώτης πενταετίας της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από στελέχη της παλιάς Δεξιάς, άρχισε σιγά-σιγά η χώρα να προσδένεται στο άρμα της ρώσικης πολιτικής κύρια μέσα από το Κυπριακό και το Αιγαίο. Οι σοβινιστές προσανατολίστηκαν από τον Α. Παπανδρέου προς τη Ρωσία, σαν τον εγγυητή των ονείρων τους για επέκταση, και άρχισαν να μισούν τη Δύση και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ μετά το 1974 για την καταστροφή των σχεδίων τους για την προσάρτηση της Κύπρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αγορά των ΤΟR-M1 προχώρησε, παρόλο που είχε απορριφθεί αρχικά λόγω ασυμβατότητας με τα υπάρχοντα όπλα δυτικής προέλευσης. Αμέσως μετά την κρίση στα Ίμια και μόλις αγοράστηκαν, τα έξι από αυτά εστάλησαν αμέσως στην Κύπρο. Μάλιστα ένας λόγος που βάρυνε στην αγορά τους ήταν ότι αυτά “ήταν το μόνο (σσ. οπλικό σύστημα) για το οποίο δεν ετίθετο θέμα εμπάργκο μεταφοράς του στην Κύπρο” (Νέα, 2-10). Είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική η κατάθεση στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής του πρώην αρχηγού του ΓΕΣ Χαρβάλα για τη σύμβαση αυτή (όχι τυχαία και αυτός εκπαραθυρώθηκε από τον Καραμανλή σε χρόνο μηδέν για ένα δυο ατυχήματα στρατιωτών άσχετα με οποιεσδήποτε δικές του ευθύνες). Αξίζει να παραθέσουμε ένα τμήμα της: “ο κ. Xαρβάλας απάντησε ευθέως ότι…δεν θα έπαιρνε συστήματα τα οποία θα ήταν βαθμολογημένα ως τελευταία. Παρ’ όλα αυτά παραδέχθηκε ότι πρυτανεύουν ενίοτε και άλλα κριτήρια στα οποία δεν ήταν αρμόδιος. Παραδέχθηκε …ότι δεν υλοποιήθηκαν (μόλις 15 από τα 830 εκ.) τα αντισταθμιστικά ωφελήματα: “Θεωρώ ότι ήταν συμβατική υποχρέωση της εταιρείας να υλοποιήσει αυτά τα προγράμματα”…Ο μάρτυρας παραδέχθηκε, απαντώντας στον κ. Λυκουρέζο, ότι προκειμένου να προσαρμοσθεί το σύστημα “η όποια επιμήκυνση του χρόνου και άρα όποια χρήματα μπορούσαν να ξοδευτούν, ήταν επιβαρυντικά στην αρχική τιμή της σύμβασης”, όπως επίσης παραδέχθηκε ότι η χώρα μας δεν έχει καρπωθεί αυτά που θα έπρεπε από τη σύμβαση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Παραδέχθηκε ότι από το 1999 που έγινε η προμήθεια δεν έχει ακόμη επιτευχθεί η λεγόμενη διασύνδεση με το σύστημα αεράμυνας …ενώ έκανε λόγο για απροθυμία των Pώσων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, γεγονός που τον ανάγκασε να χαρακτηρίσει τη ρωσική πλευρά αφερέγγυα: “Ζητήσαμε 82 ανταλλακτικά και μας χορηγούσαν 32” (Καθημερινή, 5-11). Τα ίδια παραδέχτηκε και ο Σπηλιωτόπουλος σε συνέντευξη που έδωσε στη Μόσχα πριν λίγες μέρες. Στη συνέντευξη αυτή ο Σπηλιωτόπουλος ήταν αποκαλυπτικός για την υπόθεση της εξεταστικής: “O κ. Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος επέλεξε να μεταβεί στη Mόσχα την ώρα που στην Aθήνα η εξεταστική επιτροπή διερευνά την υπόθεση των TOR, υπογράμμισε σε όλους τους τόνους, απαντώντας στις ερωτήσεις εκπροσώπων των μέσων ενημέρωσης και παρουσία του Pώσου ομολόγου του κ. Σεργκέι Iβανόφ, ότι στην επιτροπή “δεν τίθενται σε αμφισβήτηση τα ρωσικά όπλα, εκείνο που αμφισβητείται είναι η νομιμότητα των διαδικασιών προμήθειας με ευθύνη της ελληνικής πλευράς και η πρόβλεψη που υπήρχε σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες διασύνδεσης του συστήματος με την υπόλοιπη ελληνική αεράμυνα”. Yπογράμμισε ακόμη ότι “δεν υπάρχει θέμα για τα ανταλλακτικά” ούτε για τη διαθεσιμότητα” (στο ίδιο, οι επισημάνσεις είναι δικές μας). Η απόφαση λοιπόν για την αγορά των ΤΟR-M1 είναι οικονομικά και στρατιωτικά ασύμφορη. Στην ουσία της είναι πολιτική και όχι στρατιωτική και έχει ακριβώς να κάνει με τον στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας. Η αγορά αυτή, που έρχεται να συμπληρώσει τη αγορά των αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 που είναι εγκατεστημένοι στην Κρήτη, δεν αμφισβητείται από κανέναν, ούτε βέβαια από τη ΝΔ που προχωρά σε αυτήν. Σιγά-σιγά το σύστημα αεράμυνας της χώρας παραδίδεται στα χέρια των Ρώσων. Το σενάριο είναι το ίδιο. Η Τουρκία απειλεί και το καθεστώς αγοράζει όπλα από τη Ρωσία.
Όσον αφορά δε την αγορά των ραντάρ από τη Raytheon πρέπει να σημειώσουμε τις σχέσεις της εν λόγω εταιρείας με τον Κόκκαλη. Όμως, σε ότι αφορά στις αγορές τα ραντάρ ΤPQ-37 “την αγορά αυτή πρότεινε το Γενικό Επιτελείο Στρατού, για λόγους ομοιοτυπίας, αφού ο Ελληνικός Στρατός διέθετε ήδη πέντε (5) ραντάρ τύπου TPQ-36. Το πρόγραμμα αυτό με εισήγηση του ΓΕΣ είχε συμπεριληφθεί στο ΕΜΠΑΕ (1996-2000), που έχει εγκριθεί από το ΚΥΣΕΑ” (εφημερίδα Απόφαση, 26-10, οι επισημάνσεις είναι δικές μας). Για δε τα ρώσικα αντιαεροπορικά “τον Oκτώβριο του 1998, το KYΣEA αποφασίζει την προμήθειά του με απευθείας ανάθεση στη ρωσική εταιρεία Antey, με τη δικαιολογία του "μοναδικού κατασκευαστή"” (Καθημερινή, 29-9). Βλέπουμε λοιπόν ότι τις αγορές δεν τις αποφάσισαν μόνοι τους οι δύο διωκόμενοι Τσοχατζόπουλος και Παπαντωνίου αλλά το ΚΥΣΕΑ, στο οποίο εκτός από τους ίδιους υπήρχαν και μάλιστα επικεφαλής οι Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Σημίτης. Την πολιτική ευθύνη για τις επιλογές του ΚΥΣΕΑ και μάλιστα επιλογές που ήταν στη συγκεκριμένη περίπτωση καθαρά πολιτικές, τις έχει ο Σημίτης σαν πρωθυπουργός της χώρας. Αν λοιπόν έπρεπε κάποιοι να διωχθούν αυτοί θα ήταν όλα τα μέλη του ΚΥΣΕΑ με πρώτους και καλύτερους το Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου, πρωθυπουργό και υπουργό εξωτερικών αντίστοιχα. Αντίθετα κανείς δεν αναφέρει τις δικές τους ευθύνες και διώκονται επιλεκτικά, και μάλιστα σκανδαλωδώς επιλεκτικά, μόνο οι δύο.

ΨευτοΚΚΕ-ΣΥΝ. Οι αληθινοί εκτελεστές, κυρίαρχοι μπαλαντέρ της εξεταστικής

O Tσοχατζόπουλος για τα ΤΟR-M1 υπογράφει 2 τροποποιήσεις και 2 συμπληρώσεις (η τελευταία 6 ημέρες πριν από τις εκλογές του 2000), ενώ το 2003 γίνεται από τον Παπαντωνίου τρίτη τροποποίηση, απαλείφοντας βασικούς όρους τόσο για τα αντισταθμιστικά όσο και ως προς το ποια εταιρεία είναι ο κύριος εκτελεστής του συμβολαίου, αφού άλλαξε η εταιρεία από πλευράς Pώσων. Όμως “με βάση το αναθεωρημένο Σύνταγμα η Bουλή δεν μπορεί να προχωρήσει σε σύσταση προανακριτικής επιτροπής, που τυχόν θα ασκήσει ποινική δίωξη εναντίον του, καθώς κάτι τέτοιο εν προκειμένω θα έπρεπε να είχε συμβεί το αργότερο σε δύο συνόδους μετά την έναρξη της νέας βουλευτικής περιόδου, δηλαδή μέχρι το 2002. Aντιθέτως, τα πιθανά αδικήματα του κ. Παπαντωνίου δύνανται να διερευνηθούν μέχρι και το καλοκαίρι του 2006” (Καθημερινή, 29-9). Η μόνη ευθύνη του Παπαντωνίου είναι η τρίτη τροποποίηση και το γεγονός ότι δεν άλλαξε τη σύμβαση για τα ΤPQ, πράγμα για το οποίο όμως δεν ήταν υποχρεωμένος.
Η εξεταστική επιτροπή που πρότεινε η ΝΔ λοιπόν ψηφίστηκε με ψήφους 184 υπέρ. Δηλαδή 164 των βουλευτών της ΝΔ και άλλους 20 ψήφους από το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΝ και τρεις ανεξάρτητους βουλευτές. Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για εξεταστική επιτροπή που θα διερευνήσει τις επίμαχες προμήθειες μέχρι σήμερα, δηλαδή και πιθανές ευθύνες του Σπηλιωτόπουλου (ο οποίος το καλοκαίρι, είπε ψέματα σε όλο τον κόσμο, ότι υπέγραψε νέα σύμβαση με τη Ρωσία για τα TOR κερδίζοντας μάλιστα και 30 περίπου εκατομμύρια ευρώ παραπάνω στα αντισταθμιστικά, αλλά αποδείχτηκε στη Μόσχα τις τελευταίες μέρες ότι δεν είχε γίνει τίποτα από αυτά που έλεγε) πήρε 134 ψήφους, δηλαδή 114 των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και οι παραπάνω 20 του ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ, οι κυρίαρχοι μειοψηφικοί μπαλαντέρ της ελληνική πολιτικής, που ψήφισαν και τις δύο.
Όπως βλέπουμε το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ ψήφισαν και τις δύο προτάσεις. Στην πράξη πέρασαν τη θέση της ΝΔ, αλλά ψήφισαν και την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για να τα έχουν καλά και με τα θύματα. Ειδικά ο Συνασπισμός δεν θέλει να εξαγριώσει τη βάση του ΠΑΣΟΚ για να μπορέσει να κάνει εισοδισμό μέσα σε αυτό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τοποθέτησή του ο Αλαβάνος “ζήτησε να περάσουν στον έλεγχο της Βουλής οι προμήθειες των εξοπλιστικών προγραμμάτων” (Νέα, 13-10) δηλαδή έκανε την τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα το ψευτοΚΚΕ με τον βουλευτή του Σκυλλάκο στην τοποθέτησή του: “κατηγόρησε τη N.Δ. ότι είχε προετοιμάσει την Εξεταστική Επιτροπή πριν από τις εκλογές” (στο ίδιο), δηλαδή πήρε και αυτός το μέρος των θυμάτων. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η Παπαρήγα απουσίαζε από την ψηφοφορία, ενώ οι Παπανδρέου-Καραμανλής πήγαν μόλις στο τέλος για να ψηφίσουν. Σύμφωνα με το γνωστό σενάριο ακόμα και ο Καραμανλής θα ισχυριστεί ότι δεν έφταιξε για την παραπομπή των 2 αλλά έφταιξε ο Σπηλιωτόπουλος και κάποιοι άλλοι “κακοί” της ΝΔ για τους οποίους θα ετοιμάζεται από τώρα η επόμενη αγχόνη με δήμιο το ΠΑΣΟΚ. Δεν αποκλείεται η πρόταση του ΠΑΣΟΚ-Γ. Παπανδρέου να περιλάβει η εξεταστική και τον Σπηλιωτόπουλο να είναι μια επένδυση για το μέλλον.
Έτσι λοιπόν αυτοί οι δύο σύρονται στην εξεταστική και αποδυναμώνονται πολιτικά εν όψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ τον Γενάρη με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων, δηλαδή του καθεστώτος, για να μπορέσει ο Γ. Παπανδρέου να φέρει τον ΣΥΝ κυρίαρχο μέσα στο ΠΑΣΟΚ.