Είναι γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου, ιδιαίτερα το χειμώνα, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην θαλάσσια επικοινωνία τους με την πρωτεύουσα του κράτους αλλά και με την πρωτεύουσα του νομού στον οποίο ανήκουν. Αυτά τα προβλήματα έχουν να κάνουν με τον εφοδιασμό τους με τρόφιμα, με καύσιμα, με ιατροφαρμακευτικό υλικό. Πολλοί επίσης νησιώτες έρχονται στην Αθήνα μερικές φορές το χρόνο είτε για τις προσωπικές τους δουλειές, είτε για τις συναλλαγές τους με το κράτος, είτε για λόγους υγείας. Πολλές φορές όμως λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών αλλά και λόγω της έλλειψης της απαραίτητης υποδομής σε λιμάνια, η προσέγγιση ενός πλοίου σε κάποιο νησί είναι αδύνατη για κάποιες μέρες, δημιουργώντας προβλήματα στην οικονομία του και στη ζωή των κατοίκων του. Όλα αυτά αφορούν κύρια τα μικρά νησιά των Κυκλάδων ή των Δωδεκανήσων. Διότι σε αυτά προσεγγίζουν λίγες φορές την εβδομάδα πλοία που συνήθως είναι μικρά, ευάλωτα στις καιρικές συνθήκες, έχοντας επιπλέον ένα κακό λιμάνι που δεν μπορεί να προσφέρει την απαραίτητη προστασία στο πλοίο.
Λόγω της μειωμένης κίνησης επιβατών και εμπορευμάτων το χειμώνα τα δρομολόγια των πλοίων, με εξαίρεση τις γραμμές της Κρήτης και τις γραμμές Χίου-Μυτιλήνης, λιγοστεύουν και ιδιαίτερα στα μικρά νησιά. Αυτό είναι φυσικό μιας και ένα πλοίο έχει μεγάλο λειτουργικό κόστος και οικονομικά είναι ασύμφορο να εκτελεί πυκνά δρομολόγια που μπορεί και να μην μεταφέρουν κανέναν επιβάτη. Για να μην αποκοπούν όμως οι άνθρωποι αυτοί από τον υπόλοιπο κόσμο το κράτος έχει θεσπίσει τις λεγόμενες «άγονες γραμμές» τις οποίες παίρνει κάποιος πλοιοκτήτης και τις οποίες επιδοτεί το κράτος. Δηλαδή το κράτος ναυλώνει ένα πλοίο για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των μικρών νησιών κάνοντας δρομολόγια μια ή δυο φορές την εβδομάδα. Γενικά πάντως μέχρι τώρα έτσι λειτουργούσαν τα πράγματα και δεν είχαν ποτέ εκφραστεί σοβαρά παράπονα. Μια εξαίρεση υπήρξε φέτος από τις αρχές του καλοκαιριού όπου από μερικά νησιά των Δωδεκανήσων υπήρξαν διαμαρτυρίες για μειωμένα ή καθόλου δρομολόγια. Αυτό οφείλονταν στο γεγονός ότι η ναυτιλιακή εταιρεία ΔΑΝΕ που εξυπηρετούσε αυτές τις γραμμές σταμάτησε τη λειτουργία της αφού οδηγήθηκε σε χρεοκοπία. Σε προηγούμενο φύλλο της ΝΑ είχαμε περιγράψει πως το καθεστώς των σαμποταριστών οδήγησε σε χρεοκοπία αυτή τη ναυτιλιακή εταιρία φορτώνοντας με επιπλέον βάρη τη μητρική της, επίσης ναυτιλιακή ΑΝΕΚ.

ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΥΤΟΚΚΕ

Τον περασμένο όμως μήνα κάτοικοι από ορισμένα νησιά ξεκίνησαν διαμαρτυρίες για την κατάσταση της ακτοπλοϊκής σύνδεσης των νησιών τους με τα κεντρικά λιμάνια. Θεωρούν ότι η σύνδεσή τους από τη μια είναι ελλιπής και από την άλλη είναι ακριβή. Θεωρούν επίσης ότι η κατάσταση των επιβατικών πλοίων είναι πολύ κακή και οι προσφερόμενες υπηρεσίες επίσης κακές.
Τις κινητοποιήσεις αυτές τις διοργάνωσε η λεγόμενη Παναιγαιακή Συντονιστική Επιτροπή (ΠΣΕ) που καθοδηγείται κύρια από το ψευτοΚΚΕ σε συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ. Σε αυτήν συμμετέχουν ορισμένοι εκλεγμένοι στην τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση των νομαρχιών Σάμου και Χίου καθώς και το σωματείο των ναυτεργατών που ελέγχεται πλήρως από το ψευτοΚΚΕ. Η ΠΣΕ πατώντας πάνω σε κάποια πράγματι υπαρκτά προβλήματα ακτοπλοϊκής σύνδεσης ορισμένων νησιών και αποκοπής τους το χειμώνα από την υπόλοιπη χώρα, οργάνωσε συγκέντρωση στις 16 Δεκέμβρη στον Ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά και στη συνέχεια έκανε πορεία στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Αντιγράφουμε από το Ριζοσπάστη της 17-12 για τα αιτήματα: «Στην κεφαλή της πορείας ήταν τα πανό της Παναιγαιακής τα οποία ανέγραφαν: «Απαιτούμε: Μείωση 50% της τιμής στα εισιτήρια, χωρίς κρατικές επιδοτήσεις και διατήρηση των εκπτώσεων». «Απαιτούμε: Σύγχρονα και ασφαλή πλοία 365 μέρες τον χρόνο για όλα τα νησιά, με εξασφάλιση της δουλειάς και των δικαιωμάτων των ναυτεργατών». Ακολουθούσε το πανό της Συντονιστικής Ομοσπονδιών Αιγαίου με τις φράσεις: «Απαιτούμε: Ακτοπλοϊκές Συγκοινωνίες Ασφαλείς - Τακτικές - Οικονομικές». Ιδιαίτερα μαζικό ήταν το μπλοκ των ναυτεργατών των οποίων το πανό έγραφε: «Κοινό μέτωπο ναυτεργατών - εργατοϋπαλλήλων - νησιωτών ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ». Το δικό τους πανό είχαν υψώσει νησιώτες από την Αλόννησο στο οποίο είχαν αναγράψει: «Όχι ξανά στην εξορία», αλλά και οι Καλύμνιοι με τη φράση: «Όχι στην εγκατάλειψη των νησιών». (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Τι σημαίνουν όμως τα παραπάνω συνθήματα; Ας τα δούμε. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι ζούμε στην εποχή του καπιταλισμού όπου στην εξουσία είναι η αστική τάξη και όχι στην εποχή του σοσιαλισμού. Αυτό σημαίνει ότι οι μεταφορές είναι ένα εμπόρευμα που πουλούν οι καπιταλιστές, οι εφοπλιστές της ακτοπλοΐας στην προκειμένη περίπτωση, προσκομίζοντας από αυτήν την πώληση υπεραξία. Οι ακτοπλοϊκές εταιρείες επενδύουν κεφάλαια, στα οποία μάλιστα ο κίνδυνος καταστροφής τους είναι αυξημένος σε σχέση με τις επενδύσεις στην ξηρά, και περιμένουν από αυτά να αποκομίσουν κέρδος. Είναι αυτονόητο ότι κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει ούτε σε μια βάρκα το κεφάλαιό του αν ξέρει ότι ή θα το χάσει ή δεν θα κερδίσει ούτε ένα ευρώ.
Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται τα αποτελέσματα χρήσης των τριών μεγαλύτερων ναυτιλιακών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας κατά το διάστημα από 1-1-2004 έως 30-9-2004. Τα αποτελέσματα είναι ενοποιημένα, δηλαδή περιλαμβάνουν και τις θυγατρικές τους εταιρείες. Στην τελευταία στήλη αναγράφονται τα κέρδη του 2003 για το ίδιο εννεάμηνο. Τα ποσά είναι σε εκατομμύρια ευρώ.

Τα παραπάνω στοιχεία είναι παρμένα από τα sites στο Internet των εταιρειών και τους ισολογισμούς τους. Και οι τρεις εταιρείες δραστηριοποιούνται εκτός από το Αιγαίο και στις γραμμές Πάτρας-Ιταλίας και η Επιχειρήσεις Αττικής και στην Βαλτική. Κοινή διαπίστωση είναι ότι η τουριστική κίνηση φέτος ήταν μειωμένη σε σχέση με την περυσινή χρονιά.
Από τον πίνακα μπορούμε με απλές πράξεις να δούμε τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του συνθήματος ‘‘Μείωση 50% της τιμής στα εισιτήρια’’ που φώναζαν οι σοσιαλφασίστες. Τα ποσά στην πρώτη στήλη του πίνακα θα μειωθούν στο μισό ενώ τα ποσά στην τρίτη στήλη θα παραμείνουν σχεδόν ως έχουν. Αυτό γίνεται διότι το πλοίο είτε έχει 1000 επιβάτες είτε έχει έναν μόνο, θα εκτελέσει το δρομολόγιό του. Δηλαδή θα καταναλώσει τα ίδια περίπου καύσιμα, θα έχει το ίδιο ναυτικό προσωπικό, θα υπάρχουν οι ίδιοι πράκτορες και θα έχει το ίδιο προσωπικό ξηράς. Το κόστος δηλαδή των υπηρεσιών θα είναι σχεδόν το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο δεν θα υπάρχουν κέρδη, αλλά ότι οι ζημιές θα είναι τεράστιες και οι εταιρείες σύντομα θα χρεοκοπήσουν.
Τι σημαίνει το σύνθημα ‘‘…χωρίς κρατικές επιδοτήσεις …’’. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος δεν θα επιδοτεί τις άγονες γραμμές. Η άγονη γραμμή των Κυκλάδων από Κύθνο έως και Σίκινο για παράδειγμα, που γίνεται μια φορά την εβδομάδα έχει μήκος 150 ναυτικά μίλια περίπου. Αντιστοιχεί σε δύο σχεδόν δρομολόγια στη γραμμή Σύρος-Τήνος-Μύκονος που είναι εμπορικές γιατί έχουν αυξημένη κίνηση και το καλοκαίρι και το χειμώνα. Η άγονη γραμμή των Δωδεκανήσων είναι πολλαπλάσια σε μήκος από των Κυκλάδων. Καταλαβαίνει κανείς ότι οι άγονες γραμμές έχουν εξαιρετικά υψηλό κόστος χωρίς να υπάρχει λόγω του μικρού πληθυσμού και της μικρής τουριστικής κίνησης κάλυψη αυτού του κόστους, ούτε στο ελάχιστο. Για όσους έχουν ταξιδέψει και ξέρουν τι σημαίνει άγονη γραμμή μπορεί το χειμώνα να μην υπάρχει ούτε ένας επιβάτης να κατέβει σε ένα λιμάνι, το πλοίο όμως θα ‘‘πιάσει’’ στο λιμάνι. Αν λοιπόν το κράτος δεν επιδοτήσει τις άγονες γραμμές με το ασύμφορο κόστος τους τότε κανένα πλοίο δεν θα προσεγγίσει τα νησιά αυτά. Άρα η επιδότηση είναι αναγκαία από το κράτος και είναι κοινωνική πολιτική από αυτό.
Τι σημαίνει το σύνθημα ‘‘Σύγχρονα και ασφαλή πλοία 365 μέρες τον χρόνο για όλα τα νησιά’’. Σύγχρονο και ασφαλές πλοίο σημαίνει πλοίο που θα πηγαίνει γρήγορα από νησί σε νησί μεταφέροντας επιβάτες και εμπορεύματα. Το σύγχρονο πλοίο είναι και ασφαλές πλοίο. Αυτό σημαίνει, βλέποντας την άσχημη κατάσταση των καραβιών πριν από μερικά χρόνια, μεγάλες επενδύσεις σε πάγια. Για να επενδύσει η αστική τάξη πρέπει να έχει εξασφαλίσει ότι η επένδυσή της αυτή όχι μόνο θα αποσβεστεί αλλά θα τις αποφέρει και κέρδος. Αυτός είναι ο απλούστερος κανόνας λειτουργίας της αγοράς στον καπιταλισμό. Είναι γεγονός ότι οι παραπάνω εταιρείες πραγματοποίησαν τα τελευταία χρόνια μεγάλες επενδύσεις και ανανέωσαν σε ένα σημαντικό βαθμό το στόλο τους με πλοία τελευταίας τεχνολογίας. Η πρώτη εταιρεία που πραγματοποίησε επενδύσεις ήταν οι Μινωικές γραμμές. Αυτές μέσα από μια τεράστια εξαγορά παλιών σχετικά πλοίων πραγματοποίησαν μια τεράστια συγκεντροποίηση του ακτοπλοϊκού κεφαλαίου εξαγοράζοντας μικρότερες εταιρείες. Στη συνέχεια ξεκίνησαν τον εκσυγχρονισμό αγοράζοντας πλοία σαν τα High Speed. Ο χρόνος των δρομολογίων μειώθηκε στο μισό. Η μεταφορά με αυτά τα πλοία κοστίζει για κάθε επιβάτη διπλάσια από εκείνη με τα συμβατικά, αλλά η μεταφορά εμπορευμάτων με φορτηγά ή η μεταφορά αυτοκινήτων κοστίζει το ίδιο με τα συμβατικά. Το ρωσόδουλο καθεστώς χτύπησε αυτή τη συγκέντρωση του κεφαλαίου, με αφορμή το ναυάγιο του Σαμίνα, εξαναγκάζοντας τον άνθρωπο που πραγματοποίησε αυτή τη συγκέντρωση, τον Σφηνιά, σε αυτοκτονία. Στη συνέχεια το καθεστώς μέσα από πρόστιμα χτύπησε οικονομικά τις Μινωικές τη στιγμή που ήταν επιβαρυμένες με την εξυπηρέτηση των υπέρογκων δανείων που τους επέτρεψαν να αποκτήσουν το σύγχρονο στόλο τους και με το τεράστιο ποσό των αποζημιώσεων που όφειλαν να πληρώσουν στους συγγενείς των θυμάτων του Σάμινα. Μάλιστα επειδή το καθεστώς είναι αντίθετο στη συγκέντρωση του κεφαλαίου γιατί είναι δύσκολο να το ελέγξει πολιτικά, κάθε φορά που οι Μινωικές προσέγγιζαν με την ΑΝΕΚ τοποθετούσαν βόμβες εμποδίζοντας αυτή την προσπάθεια της ακόμη μεγαλύτερης συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Αυτή η κίνηση του κεφαλαίου είναι σε ένα βαθμό αναγκαία εν όψει της αναμενόμενης απελευθέρωσης των εσωτερικών ακτοπλοϊκών γραμμών (της άρσης δηλαδή του καμποτάζ) στον ελεύθερο ανταγωνισμό.
Ο εκσυγχρονισμός αυτός φαίνεται για παράδειγμα όταν ο χρόνος μετάβασης στην Κρήτη ήταν περίπου δώδεκα ώρες, ενώ τώρα έχει κατέβει στις 6 ώρες στους καλοκαιρινούς μήνες, οι δε προσφερόμενες υπηρεσίες καμιά σχέση δεν έχουν με το παρελθόν. Ο εκσυγχρονισμός όμως έχει το κόστος του. Αυξημένα καύσιμα, υψηλό κόστος επισκευής, υψηλό κόστος συντήρησης. Άρα αυξημένα θα πρέπει να είναι και τα ναύλα για τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων. Αν αυτά μειωθούν το αποτέλεσμα θα είναι η χρεωκοπία και η αχρήστευση των βαποριών, δηλαδή η καταστροφή των πιο σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων. Όποιος το αγνοεί αυτό ή είναι βλάκας ή έχει άλλα πράγματα στο μυαλό του. Αυτό ακριβώς είναι που θέλουν οι σοσιαλφασίστες. Στην πραγματικότητα θέλουν να συντρίψουν κάθε κεφάλαιο και μαζί του κάθε παραγωγική δύναμη που δεν μπορεί να ελέγξει η υπερδύναμη που υπηρετούν, όπως είναι το κεφάλαιο των πρακτόρων της Κόκκαλη και Μπόμπολα ή το κρατικό κεφάλαιο που αυτοί το ελέγχουν μέσο της πολιτικής εξουσίας.
Σύγχρονα καράβια σημαίνει επίσης και μεγάλα καράβια.Αλλά πως να πάει ένα πλοίο σαν το Κνωσσός Palace για παράδειγμα στο λιμάνι της Τήνου ή της Μυκόνου, αναφέροντας ένα παράδειγμα ενός νησιού με τουριστική κίνηση; Άρα χρειάζονται σύγχρονα λιμάνια. Αλλά τέτοια δεν υπάρχουν και απαιτούνται τεράστια κεφάλαια για να γίνουν σε κάθε νησί. Σε μερικά νησιά που η τουριστική τους κίνηση θα μπορούσε να επιτρέψει την κατασκευή σύγχρονου λιμανιού, όπως για παράδειγμα στη Μύκονο εμφανίζεται το καθεστώς με επικεφαλής το Συνασπισμό ή το ψευτοΚΚΕ φτιάχνοντας κάποια επιτροπή κατοίκων και μετά το Συμβούλιο της Επικρατείας και λέει «διαταράσσεται το φυσικό περιβάλλον» και το έργο ματαιώνεται. Αφού λοιπόν δεν υπάρχουν ή δεν μπορούν να φτιαχτούν σύγχρονα λιμάνια είναι λογικό ότι μεγάλα πλοία δεν μπορούν να πάνε στη Φολέγανδρο. Θα πάνε μικρότερα σε μέγεθος και παλιότερα σε ηλικία που μπορούν να ρισκάρουν να προσεγγίσουν στο μικρό και ανασφαλές λιμάνι της. Εδώ όμως το ψευτοΚΚΕ τι λέει; «Στα λιμάνια πάνε πολύ παλιά πλοία. Εμείς θέλουμε καινούργια». Όπως είναι γνωστό τα καράβια φτιάχνονται από λαμαρίνες. Οι λαμαρίνες μπορούν να κοπούν και στη θέση τους να κολληθούν καινούργιες. Άλλωστε αυτή είναι και η βασική δουλειά της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος. Επειδή λοιπόν οι λαμαρίνες αλλάζουν γιαυτό και η έννοια του παλιού έχει να κάνει με την ηλικία του πλοίου και όχι με την ποιότητα της κατασκευής του. Η αξιοπλοία ενός πλοίου εξαρτάται κύρια από τη συντήρησή του και όχι από την ηλικία του. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι μεγαλοαστοί που πολλές φορές χρησιμοποιούν τις θαλαμηγούς τους που κατασκευάστηκαν πριν από μισό αιώνα και περισσότερο. Τα πλοία λοιπόν τα αλλάζουν οι ίδιοι οι εφοπλιστές όταν φτάνουν σε μια ηλικία που η συντήρησή τους γίνεται πιο ασύμφορη από την αγορά καινούργιου. Αλλά και αυτή η ηλικία αλλάζει σε κάθε πλοίο ανάλογα με τη συντήρηση που έχει υποστεί όλα τα χρόνια της ζωής του. Γιαυτό και στην ΕΕ δεν υπάρχει ζήτημα ηλικίας του πλοίου. Αυτή είναι εφεύρεση των σαμποταριστών για να υπονομεύσουν και άλλο την ελληνική ακτοπλοία, που είναι κομμάτι του ντόπιου βιομηχανικού κεφάλαιου.
Παραπέρα για να πηγαίνουν σε όλα τα νησιά 365 μέρες το χρόνο πλοία, θα πρέπει να υπάρχουν στη θάλασσα εκατοντάδες πλοία. Για να πάει από Πειραιά σε Κω-Ρόδο για παράδειγμα ένα πλοίο θέλει 14 περίπου ώρες και άλλες 14 για να γυρίσει (αν στο μεταξύ οι καιρικές συνθήκες είναι τέτοιες που να μπορεί να ταξιδεύει κανονικά). Σύνολο 28 ώρες. Άρα χρειάζονται μόνο σε αυτή τη γραμμή δύο πλοία για την καθημερινή προσέγγιση στη Ρόδο. Αν ‘‘πιάνουν’’ σε όλα τα νησιά, τα δρομολόγια θα είναι δεκάδες και οι ώρες ενός δρομολογίου θα είναι ατελείωτες. Το προσωπικό θα πρέπει να δουλεύει συνέχεια. Τα πλοία έχουν το κακό συνήθειο να μην πηγαίνουν μόνα τους ούτε για μια στιγμή, αλλιώς πέφτουν σε καμιά βραχονησίδα και ναυαγούν! Ποιος θα αγοράσει όλα αυτά τα πλοία; Πως αυτά θα μπορούν να λειτουργούν μέσα στα πλαίσια της καπιταλιστικής αγοράς με μικρό κόστος εισιτηρίων σαν αυτό που ζητούν οι σαμποταριστές της οικονομίας; Σε ποια λιμάνια θα πηγαίνουν τα σύγχρονα πλοία; Μήπως στα Κουφονήσια ή στη Χάλκη; Το ψευτοΚΚΕ δεν κάνει κανένα κόπο για να απαντήσει.
Στην πραγματικότητα δεν μπαίνει μόνο ζήτημα ότι τα μέτρα που ζητάει το ψευτοΚΚΕ είναι αδύνατα στον καπιταλισμό, είναι αδύνατα και στο σοσιαλισμό αν η σοσιαλιστική επανάσταση γινόταν σήμερα. Γιατί ποια χώρα θα μπορούσε να διαθέσει τόσο συσσωρευμένο πλούτο και τόση ζωντανή εργασία για να εξυπηρετήσει όλα τα νησιά ακόμα και τα πιο μικρά, καθημερινά με ασφαλή, μεγάλα, σύγχρονα και γρήγορα πλοία και με εισητήριο 50% πιο κάτω από το σημερινό, για να πηγαινοέρχονται 50 άνθρωποι σε κάθε διαδρομή; Ποια προλεταριακή εξουσία θα επέτρεπε στο εαυτό της τόσο τεράστια διάθεση κεφαλαίων για την ατομική κατανάλωση του προϊόντος που λέγεται μεταφορά προσώπων των προσώπων; Γιατί τη μεταφορά προσώπων αφορούν στην κύρια πλευρά τους οι γρήγορες θαλάσσιες μεταφορές. Γιατί θα έμπαινε το προλεταριάτο σε τέτοια σπατάλη την ώρα που θα έπρεπε να επιταχύνει τη συσσώρευση στη βαριά και στην ελαφριά βιομηχανία; Που τον βρήκανε οι κνίτες αυτό το μαρξισμό;
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι πρέπει οι ναυτιλιακές εταιρείες να είναι ανεξέλεγκτες και οι τιμές των εισιτηρίων να είναι υπέρογκες. Όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι οι καπιταλιστικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις πρέπει να ζήσουν. Και για να ζήσει το ναυτιλιακό κεφάλαιο πρέπει να αποκομίζει κέρδος. Αλλιώς παύει να είναι κεφάλαιο και μάλιστα παραγωγικό. Το ζήτημα είναι αν πράγματι οι ακτοπλόοι εφοπλιστές βγάζουν υπερκέρδη. Αν δηλαδή το ποσοστό του κέρδους τους είναι πάνω από το παγκόσμιο μέσο ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών που είναι περίπου 10%. Αυτό μπορεί κανείς να το βγάλει εύκολα από τον παραπάνω πίνακα. Μπορούμε να δούμε ότι το ποσοστό κέρδους των ακτοπλοϊκών ναυτιλιακών εταιρειών είναι μικρότερο από αυτό το 10%. Σε τέτοιες συνθήκες ο μόνος τρόπος για να υπάρξουν καλύτερες συγκοινωνίες σε ορισμένα νησιά και σε ορισμένες περιόδους του χρόνου είναι ο συλλογικός καπιταλιστής που είναι το κράτος, το γενικό ή το τοπικό (η αυτοδιοίκηση) να πληρώσει ένα μέρος του εισιτηρίου στους επιβάτες. Ίσως ένα μέρος να το πληρώσει και ο ίδιος ο επιβάτης για ορισμένους «άγονους μήνες» σε μερικές άγονες γραμμές.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΟΥ ΨΕΥΤΟΚΚΕ

Το ψευτοΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα νησιά και τα προβλήματά τους. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να καταστρέψει το παραγωγικό κεφάλαιο της ναυτιλίας. Άλλωστε και στο ζήτημα του ναυαγίου του Σαμίνα έκανε ότι μπορούσε για να ρίξει το φταίξιμο στην ιδιοκτήτρια εταιρεία και να την οδηγήσει έτσι στο κλείσιμο, και όχι στον καπετάνιο που πραγματικά έφταιγε για τον πνιγμό τόσων ανθρώπων. Αυτό βέβαια δεν το λέει ανοιχτά. Το ψευτοΚΚΕ δια στόματος του σοσιαλφασίστα Μανουσογιαννάκη, που είναι πρόεδρος στους ναυτεργάτες, λέει: «Να πάψουν οι συγκοινωνίες να είναι εμπόρευμα και πηγή πλούτου» (συνέντευξη στο Ριζοσπάστη, 26-11). Αυτό φαίνεται από μια πρώτη ματιά να είναι ένα αριστερό και προοδευτικό σύνθημα. Τι σημαίνει ακριβώς αυτό το σύνθημα; Σύμφωνα με τον Λένιν «Εμπόρευμα είναι κάθε τι που ικανοποιεί μια ανάγκη του ανθρώπου κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο λόγο κάτι που μπορούμε να το ανταλλάξουμε με ένα άλλο». Να πάψουν οι συγκοινωνίες να είναι εμπόρευμα σήμερα που όλα τα παραγόμενα προιόντα παίρνουν εμπορευματική μορφή σημαίνει να πάψουν να ικανοποιούν μια ανάγκη του ανθρώπου, δηλαδή να πάψουν οι άνθρωποι να έχουν την ανάγκη για συγκοινωνίες, δηλαδή να σταματήσουν να ταξιδεύουν ή τα σταματήσουν να μεταφέρουν ό,τι τους χρειάζεται από ένα μέρος σε ένα άλλο. Αλλά πραγματικά πως θα αποκτήσουν ρύζι και μακαρόνια για να φάνε οι κάτοικοι της Ανάφης ή πετρέλαιο για να ζεσταθούν και να κινήσουν τα αυτοκίνητά τους, αφού ως γνωστόν η Ανάφη δεν παράγει ούτε μακαρόνια, ούτε ρύζι, αλλά ούτε και πετρέλαιο; Μάλλον θα πρέπει να σταματήσουν να τρώνε ρύζι και μακαρόνια και θα πρέπει κινούνται με τα πόδια. Προφανής παραλογισμός, αλλά αυτή είναι η λογική συνέπεια. Μήπως πρέπει να σταματήσουν οι άνθρωποι να πληρώνουν αφού η ανταλλαγή του εμπορεύματος ‘‘συγκοινωνία’’ γίνεται με χρήμα; Αλλά τότε θα πρέπει να ζητήσουν να είναι τζάμπα οι μεταφορές και όχι να μειωθούν τα εισιτήρια 50%. Όμως αυτό είναι αδύνατο να το ξεστομίσει κανείς σήμερα και να μην τον πάρουν με τις ντομάτες. Να πάψουν οι συγκοινωνίες να είναι πηγή πλούτου είναι η συνέπεια του πρώτου μέρους του συνθήματος, γιατί αν σταματήσουν να είναι εμπόρευμα, είναι σαφές ότι δεν μπορούν να αποφέρουν κέρδος. Αυτό όμως το λέει το ψευτοΚΚΕ γιατί έτσι φαίνεται το σύνθημα αντικαπιταλιστικό και προοδευτικό. Αυτό που συστηματικά κάνει αυτό το κόμμα είναι να μπερδεύει τις παραγωγικές δυνάμεις με τις παραγωγικές σχέσεις. Ο λαός ξέρει ότι οι καπιταλιστές τον εκμεταλλεύονται και ο ίδιος υποφέρει από τη φτώχια και την ανεργία. Γιαυτό φταίνε γενικά οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής που πρέπει να αλλάξουν, όμως ειδικά στη χώρα μας φταίει κύρια το ρωσόδουλο καθεστώς που σαμποτάρει και καταστρέφει συστηματικά και με σχέδιο τις παραγωγικές δυνάμεις χρόνια τώρα. Το ψευτοΚΚΕ κλείνει εργοστάσια ή ακινητοποιεί πλοία που σκουριάζουν στα λιμάνια (σαν της ΔΑΝΕ που έκανε επίσχεση εργασίας στα πλοία της και αυτά παραμένουν δεμένα στο λιμάνι του Πειραιά) και αυτό το παρουσιάζει σαν αντικαπιταλισμό και επανάσταση. Αυτό το σύνθημα το συνδέει και με ένα άλλο ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι το σύνθημα ενάντια στην εφαρμογή του κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης (γνωστού σαν καμποτάζ) και του Ν. 2932/01 για την απελευθέρωση των Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών που είναι η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με τον νόμο της ΕΕ. Αυτό που πρέπει να δει κανείς στην πράξη είναι ότι η απελευθέρωση της αγοράς άνοιξε το δρόμο στον εκσυγχρονισμό των πλοίων και ανάπτυξε παραπέρα τις παραγωγικές δυνάμεις. Αν συνεχιζόταν ο προστατευτισμός της εσωτερικής αγοράς πιθανά να είχαμε ακόμη πλοία παλιά και να πηγαίναμε στη Μυτιλήνη σε 10 ώρες.
Άρα συμπερασματικά οι κινητοποιήσεις αυτές είναι κινητοποιήσεις σε μια αντιδραστική κατεύθυνση και δεν έχουν να κάνουν με την πρόοδο και την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά με την καταστροφή της. Όλα τα συνθήματα αυτών των κινητοποιήσεων είναι όχι απλά δημαγωγία, είναι προμελετήμενο έγκλημα σε βάρος της χώρας, σε βάρος των παραγωγικών δυνάμεων που σημαίνει και σε βάρος οποιασδήποτε σοσιαλιστικής κοινωνίας καθώς και σε βάρος της σημερινής κατάστασης των μεταφορών. Γιατί όλα αυτά τα συνθήματα οδηγούν μαθηματικά σε ένα αποτέλεσμα. Αργά ή γρήγορα οι εταιρείες να περιορίσουν τον εκσυγχρονισμό τους ή ακόμα και να κλείσουν. Τότε θα οδηγηθούν στην ανεργία χιλιάδες ναυτεργάτες και τα νησιά πραγματικά θα απομακρυνθούν από την υπόλοιπη χώρα, ενώ και ο τουρισμός θα δεχτεί πελώριο πλήγμα.