Στα χέρια του Μυτιληναίου έρχεται η εταιρεία Αλουμίνιον της Ελλάδος (ΑτΕ), που είχε ιδιοκτήτη τα τελευταία χρόνια την καναδική Alcan (που εξαγόρασε την γαλλική Πεσινέ). Μετά τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής που με το διώξιμο των καναδών ιδιοκτητών της και την σχεδόν δωρεάν παραχώρησή τους στον Μπόμπολα και στον ρουμάνο ναρκέμπορο Τίμις, άλλη μια βαριά βιομηχανία περνά στον έλεγχο της ρωσόδουλης κομπραδόρικης αστικής τάξης. Η τιμή εξαγοράς της ΑτΕ είναι αρκετά κάτω από την τρέχουσα χρηματιστηριακή της τιμή περίπου κατά 45%. Η ΑτΕ είναι μια από τις βιομηχανίες που καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας. Για το λόγο αυτό η γαλλική Πεσινέ που ήταν ιδιοκτήτης της, πριν αγοραστεί από την καναδική Alcan, είχε συνάψει ειδική συμφωνία με τη ΔΕΗ για την παροχή σε ειδική τιμή ηλεκτρικού ρεύματος η οποία έληγε το Μάρτη του 2006.
Σύμφωνα με το Βήμα, στις 15-2-04: «Έγκυρες πληροφορίες φέρουν στελέχη του γαλλικού επιτελείου της καναδικής εταιρείας να έχουν ήδη ανεπίσημες επαφές με ρωσικούς και σκανδιναβικούς ομίλους αλουμινίου αλλά και με δύο ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους... Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ένας ρωσικός και ένας ελληνικός όμιλος ήδη μελετούν τη δημιουργία κοινοπρακτικού σχήματος για τον σκοπό αυτόν». Φαίνεται δηλαδή ότι για την πώληση της ΑτΕ, που για να ολοκληρωθεί πρέπει να ξεπεράσει για σειρά προβλήματα νομικού χαρακτήρα που έχουν να κάνουν με το ότι το ποσοστό είναι πάνω από 50% και θα πρέπει να γίνει δημόσια προσφορά, οπότε το τίμημα θα είναι τελικά μεγαλύτερο από το 6,95 ευρώ ανά μετοχή όταν η χρηματιστηριακή της τιμή ήταν περίπου 12 ευρώ, έπαιξαν τελικά σοβαρό ρόλο τα γαλλικά κεφάλαια της ALCAN μέσα στα πλαίσια της ρωσογαλλικής πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας που προωθεί η προεδρία Σιράκ.
Η εξαγορά αυτή δείχνει ότι το ρωσόδουλο μπλοκ στη χώρα μας έχει περάσει από τη φάση της καταστροφής της βιομηχανίας που ανήκει στο δυτικόφιλο κεφάλαιο, στη δημιουργία βιομηχανίας που να έχει δεμένα τα συμφέροντά της με τη Ρωσία.
Ο Μυτιληναίος είναι ένας αστός που ανέπτυξε τη δύναμη του στα Βαλκάνια και ειδικότερα στη Σερβία και στο Κόσσοβο. Σε αυτόν δόθηκε στη συνέχεια η κρατική ΕΒΟ (σε συνεργασία με τον Κόκκαλη, ο οποίος στη συνέχεια αποχώρησε) και αυτός γιγαντώθηκε μέσα από κρατικές προμήθειες στις εταιρείες του. Για το ποιόν του αντιγράφουμε από τη Νέα Ανατολή αρ.φ. 332: «ο Μυτιληναίος είναι συνιδιοκτήτης με τους Σέρβους του μεταλλευτικού συγκροτήματος Τρέπτσκα στο Κόσοβο από το Μάη του 1997. Πρόσφατα ο διεθνής Τύπος αποκάλυψε (Μοντ 9/6/99 και Ομπσέρβερ 6/6/99) ότι στα ορυχεία Τρέπτσκα, τα οποία βρίσκονται στην καρδιά του πολιτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος της Σερβίας, μεταφέρονται με καμιόνια, και κατόπιν καίγονται τα πτώματα των σφαγμένων απ’ τους Σέρβους Αλβανών, έτσι ώστε να αποκρυφτεί η γενοκτονία που εκτελέσθηκε κάτω από τα μάτια των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων και της κοινής γνώμης. Οι ίδιες εφημερίδες τονίζουν το γεγονός ότι την κυριότητα των ορυχείων έχουν μαζί ελληνικά και σέρβικα οικονομικά συμφέροντα». Πως πήγε ο Μυτιληναίος εκεί ενώ κανείς δυτικός δεν τολμούσε; Το λέει ο ίδιος σε συνέντευξή του στον Τ. Μίχα στην Ελευθεροτυπία, 21/6/99: “Όσον αφορά τις αντιρρήσεις του Ιμπραήμ Ρουγκόβα (σ.σ. εννοεί στην επένδυση του Μυτιληναίου) απευθύνθηκα στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, και ζήτησα τη γνώμη τους. Τους τόνισα ότι δεν είχα καμία όρεξη να τα βάλω με τους Αλβανούς και ότι υπάρχει πολιτικό θέμα. Μου είπαν: “Μη σε ανησυχεί, θα το τακτοποιήσουμε εμείς. Εσύ προχώρα!”. Και όταν μου είπαν προχώρα, δεν εννοούσαν μόνο στα λόγια, αλλά και με έργα, με το ότι μου έδωσαν ασφαλιστική κάλυψη” (στο ίδιο).