Στα πλαίσια της
καμπάνιας μας για την πρωτομαγιάτικη εκδήλωση κολήσαμε την αφίσα με το κάλεσμα
στη συγκέντρωσή μας στο ΕΚ Πειραιά σε κεντρικά σημεία της Αθήνας μεταξύ των
οποίων και τα Εξάρχεια. Κατά τη διάρκεια της πρωϊνής αφισοκόλλησης στις 9/5
σημειώθηκε επίθεση από άτομα που εμφανίστηκαν ως “αναρχικοί” σε συνεργείο μας.
Ζήτησαν να μην κολλάμε πάνω σε αφίσες άλλων αναρχικών οργανώσεων. Τους είπαμε
ότι αυτό ήταν αδύνατο αφού οι περισσότεροι χώροι αφισοκόλλησης ήταν κατειλημμένοι
με άλλες αφίσες και ότι ποτέ δεν “πνίγουμε” αφίσες με την έννοια ότι καλύπτουμε
μόνο όταν υπάρχει και δεύτερη και τρίτη ίδια αφίσα στο χώρο. Η συνέχεια ήταν
η βίαιη επίθεση εναντίον του συνεργείου μας για να σταματήσει το αφισοκόλημα.
Απαντήσαμε σε αυτή την πρόκληση που είχε καθαρά φασιστικό χαρακτήρα με μαζικό
αφισοκόλημα το ίδιο βραδύ στην πλατεία, και με αφίσα καταγγελίας του περιστατικού
που κολήθηκε αποκλειστικά στον χώρο των Εξαρχείων μία εβδομάδα μετά στις 16/5,
το απόγευμα.
Με την αφίσα μας καλέσαμε κάθε πραγματικό αναρχικό και κάθε δημοκράτη να καταδικάσει
αυτές τις πρακτικές. Αναφέραμε ότι η βία κατά της ελεύθερης έκφρασης της διαφορετικής
άποψης με βάση τους συσχετισμούς δύναμης, είναι πρακτική που ακολουθεί ιδιαίτερα
ο σοσιαλφασισμός τα τελευταία χρόνια με αφανιστικά αφισοκολλήματα στους χώρους
που μπορεί να καταλάβει και να σκεπάσει εντελώς με τις αφίσες του. Τέτοιες μεθόδους
δεν εκφράζουν ούτε τη δημοκρατία ούτε την αναρχική ιδεολογία. Η κατάληψη μιας
πλατείας με αποκλεισμό απόψεων είναι άσκηση φασιστικής εξουσίας. Αυτό γίνεται
χειρότερο από τη στιγμή που μία τέτοια εξουσία μπορεί να εκχωρείται σε ένα συγκεκριμένο
κομμάτι του αναρχισμού από τμήματα της αστικής τάξης για να χρησιμοποιηθεί σύμφωνα
με τους σκοπούς τους. Στιγματίσαμε σαν τέτοιο παράδειγμα την πρόσφατη ομηρία
τμήματος του πρώην υπουργικού συμβουλίου η οποία στέφθηκε με τους επαίνους του
καθεστώτος για τους εμπνευστές και διοργανωτές της.
Το απόγευμα που κολλήσαμε την αφίσα της καταγγελίας δεν συναντήσαμε αντιδράσεις
για το περιεχόμενο της. Ένας εκπρόσωπος αναρχικής ομάδας όπως μας δήλωσε, πρόβαλε
τις αντιρρήσεις τους για τον τρόπο της αφισοκόλλησης με τα ίδια επιχειρήματα
που ακούσαμε από αυτούς που μας έκαναν την αρχική επίθεση, δηλαδή ότι δεν πρέπει
να σκεπάζουμε καμία άλλη αφίσα, ακόμα και αν δεν υπάρχει άλλος
χώρος.
Την επόμενη μέρα διαπιστώσαμε ότι όλες οι αφίσες μας είχαν σκιστεί, ακόμα και
αυτές που κολήσαμε εκτός πλατείας στην οδό Στουρνάρη. Το σκίσιμο έγινε με την
ίδια φασιστική νοοτροπία που καταγγέλαμε στην αφίσα γεγονός που προφανώς ενόχλησε
τους εκφραστές της. Ωστόσο, η αφίσα μας διαβάστηκε στα Εξάρχεια, και κερδίσαμε
συμπαράσταση από τους δημοκράτες του αναρχικού χώρου, που κατάγγειλαν και το
σκίσιμο. Η συμπαράσταση εκδηλώθηκε με τηλέφωνα, και τοποθετήσεις ακόμα και στο
“Indymedia” στο οποίο η ΟΑΚΚΕ έχει δηλώσει ότι δεν γράφει λόγω της βαθιάς αντιδημοκρατικής
στάσης της συντακτικής του. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τα εξής:
-<<Η αφίσα της ΟΑΚΚΕ με την καταγγελία για το περιστατικό σκίστηκε
με μανία στα Εξάρχεια το οποίο είναι ανεπίτρεπτο. Για ποια καλύτερη κοινωνία
μιλάμε όταν φερόμαστε έτσι μεταξύ μας στη μόνη περιοχή που έχουμε κατακτήσει
μια ελευθερία έκφρασης;>>
-<<Γιατί έγινε αυτή η επιλεκτική επίθεση στην ΟΑΚΚΕ και όχι στα άλλα κόμματα
ή οργανώσεις που κάνουν κατά συρροή το ίδιο; Γιατί εκεί τους έπαιρνε ή για τη
στάση της ΟΑΚΚΕ απέναντι σε Αμερικάνους και Ρώσους ή και για τα δύο>>.
Η πιο σημαντική τοποθέτηση ήταν αυτή του αναρχικού Παναγιώτη Παπαδόπουλου (Κάϊν)
που δημοσίευσε ένα μεγάλο κείμενο για το περιστατικό σε φόρουμ της ιστοσελίδας
του Π. Βήχου (www.anatolikos .com) του οποίου απόσπασμα παραθέτουμε:
<<Ως μεμονωμένο άτομο από το χώρο των αναρχικών που σέβεται την αντίθετη
άποψη και δεν την προπηλακίζει, δεν την απειλεί σωματικά ή φραστικά και δεν
την τρομοκρατεί, νιώθω προσωπικά την ανάγκη και χωρίς να εκπροσωπώ κανένα άλλο
παρά μόνο τον αυτό μου να αποδοκιμάσω και να καταδικάσω την επίθεση που δεχθήκατε,
από άτομα που όπως λέτε αυτοπροσδιορίσθηκαν ως αναρχικοί.
Οι αναρχικοί βίωσαν στο παρελθόν την επίθεση από τα “συνεργεία” και την “περιφρούρηση”
του σταλινικού ΚΚΕ, αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της αφισοκόλησης (και όχι
μόνο) στα πανεπιστήμια, προκειμένου ο κομματικός μηχανισμός να κερδίσει και
τον “πόλεμο” του τοίχου!
Πράξη σαν και αυτή που συνέβη ενάντιά σας, δεν συμβαδίζει με τα οράματα της
αναρχικής συντροφικής κοινότητας για μια ελεύθερη κοινωνία, ακόμα κι αν πρόκειται
για μια αφίσα επάνω στην άλλη!
Πριν από 2 χρόνια σε συγκέντρωση στα Προπύλαια -όπως θυμάστε- δέχθηκα τη “συντροφική”
βαρβαρότητα, από τραμπούκους μιας “άλλης” και ίσως χειρότερης “Χρυσής Αυγής”
(που δεν ανέλαβαν ποτέ την ευθύνη για τη βιαιοπραγία εναντίον μου) που συνεχίζει
να αμαυρώνει τον αντιεξουσιαστικό/αναρχικό χώρο και να τον οδηγεί στην περιθωριοποίηση
και στην καταστολή, στον φαύλο κύκλο δικών και συλλήψεων μέσα από “συγκρούσεις”
που δρομολογεί το ίδιο το Κράτος μέχρι τους επόμενους/νες ομήρους και τον “νέο
κύκλο” αλληλεγγύης που δεν θα τελειώσει ποτέ όσο επικρατεί η λύσσα και το μίσος
της “άγριας νεολαίας” και όχι η σκέψη κι η αυτοοργάνωση των αναρχικών/αντιεξουσιαστών!
Τότε, πριν 2 χρόνια, στα Προπύλαια, κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού μου (που
έγινε κάτω από το “κατηγορητήριο” της “ολομέλειας” ή των γνωστών “ανοιχτών συνελεύσεων”,
για προκηρύξεις που κυκλοφορήσαμε μαζί με παλαιούς συντρόφους στα ΜΜΕ το καλοκαίρι
του 2002 και τοποθετηθήκαμε κριτικά απέναντι στους δολοφόνους ψευτοεπαναστάτες
της οργάνωσης 17Ν προωθώντας την ΜΗ συμπαράσταση σε πρακτικές που είναι ξένες
και εχθρικές με την ηθική και τα ιδανικά των αναρχικών) και παρά το ότι συνέβη
έγινε παρουσία εκατοντάδων διαδηλωτών, όχι μόνο κανείς από τον χώρο της συγκέντρωσης
δεν κινήθηκε για να σταματήσει αυτή την αλητεία σε βάρος μου, αλλά και κανείς
από τον “χώρο” (εκτός από μία μόνο ομάδα που δεν την αναφέρω γιατί δεν γνωρίζω
αν θα το ήθελε) δεν καταδίκασε το διάστημα που ακολούθησε, μέσα από έντυπα,
ανακοινώσεις ή στέκια, ότι συνέβη εκείνο το απόγευμα εναντίον του συντρόφου
τους.
Εύχομαι, τώρα, στην περίπτωσή σας, αντίθετα με ότι συνέβη σε εμένα αυτό να μην
αγνοηθεί και να βρεθούν φωνές από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, φωνές
που θα συνυπογράψουν την καταγγελία.
Φωνές που εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι η πλειοψηφία και αγωνίζεται πραγματικά
για μια πολύμορφη κοινωνία χωρίς να εξευτελίζει ή να ισοπεδώνει το διαφορετικό
ή το αντίθετό της!
Τέλος, ελπίζω να μην περάσετε και εσείς ποτέ στην ίδια “γραμμή” (είτε “αυξηθούν”
τα μέλη σας και η δύναμή σας είτε όχι) και να γίνετε ένα κομμάτι που πάντα θα
λείπει από το “παζλ” της ατομικής βίας και της βαρβαρότητας! Εννοώ φυσικά πως
δεν θα πρέπει να ανταποδώσετε ποτέ εσείς με την “αφίσσα” της εκδίκησης”!
Δημοσιεύουμε παρακάτω το κείμενο της αφίσας καταγγελίας της ΟΑΚΚΕ:
<<ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Τραμπουκισμός σε αφισοκολλητές της ΟΑΚΚΕ στα Εξάρχεια
Στις 9 του Μάη
στις 6 το πρωί συνεργείο της ΟΑΚΚΕ που κολλούσε αφίσες δέχτηκε στην οδό Εμμ.
Μπενάκη τραμπούκικη επίθεση από μια ομάδα ατόμων που δήλωσαν αναρχικοί. Οι τραμπούκοι
χτύπησαν στο κεφάλι έναν από τους συντρόφους μας, άδειασαν και έσπασαν τον κουβά
με την κόλλα και “κατάσχεσαν” και έσκισαν τις αφίσες. Πριν από την επίθεση αυτή
είχαν πλησιάσει σε ένα άλλο σημείο τους συντρόφους μας και μιλώντας τους με
σκαιό ύφος, τους είχαν απαγορεύσει (!) να σκεπάσουν οποιαδήποτε αφίσα αναρχικών.
Η ΟΑΚΚΕ έχει πάντα σεβαστεί έμπρακτα το δικαίωμα στην έκφραση όλων των πολιτικών
ρευμάτων, εκτός από τα ανοιχτά φασιστικά. Η ΟΑΚΚΕ απεχθάνεται τη λογική της
ισοπεδωτικής αφισοκόλλησης, λογική επίδειξης ισχύος που την εγκαινίασε το ψευτοΚΚΕ
και την ακολουθούν και τα φιλόδοξα μικροαστικά ομοιώματά του όπου “τους παίρνει”.
Όταν λοιπόν αφισοκολλάει φροντίζει με ιδιαίτερη σχολαστικότητα να μη “θάβει”
τις αφίσες καμιάς άλλης οργάνωσης, σε κανένα σημείο ή περιοχή. Η ΟΑΚΚΕ σκεπάζει
άλλες αφίσες μόνο όταν σε κάποιο σημείο δεν υπάρχει καθόλου ελεύθερος χώρος
καθώς όλη η επιφάνεια αφισοκόλλησης είναι ήδη καλυμμένη με αφίσες. Και σ’ αυτήν
όμως την περίπτωση φροντίζει να κολλάει τις αφίσες της με μέτρο και σε μια τέτοια
αναλογία, ώστε καμιά άλλη φωνή να μην εξουδετερώνεται.
Εκείνο το πρωινό, παραμονή της συγκέντρωσης των αναρχικών στο Μοναστηράκι, δεν
υπήρχε ούτε ένα σημείο στο κέντρο των Εξαρχείων που να μην έχει κυριολεκτικά
καταληφθεί από αφίσες των διαφορετικών αναρχικών ομάδων. Σε αυτές τις συνθήκες
η απαίτηση των αληθινών ή υποτιθέμενων αναρχικών να μη σκεπαστεί ούτε
μια αφίσα αναρχικών σήμαινε απαγόρευση στην ΟΑΚΚΕ να κολλήσει στα Εξάρχεια
τη δικιά της αφίσα που καλούσε στη δικιά της πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση μετά
από δύο μέρες στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά.
Οι σύντροφοι μας εξήγησαν στους αυτόκλητους ή εντεταλμένους περιφρουρητές ότι
δεν μπορούσαν να δεχτούν μια τέτοια απαγόρευση και συνέχισαν να αφισοκολλούν.
Το αποτέλεσμα ήταν η επίθεση που περιγράψαμε. Η ΟΑΚΚΕ, βεβαίως, αργότερα την
ίδια μέρα και μπροστά στον κόσμο συνέχισε και ολοκλήρωσε το αφισοκόλλημα της
στο κέντρο των Εξαρχείων.
Όμως το ζήτημα παραμένει και είναι το εξής: Υπάρχουν κάποιοι που έχουν το δικαίωμα
να απαγορεύσουν την αφισοκόλληση για τους άλλους πλην του εαυτού τους σε μια
περιοχή της Αθήνας και μάλιστα με την άσκηση ωμής βίας; Είτε οι αναρχικοί σαν
ρεύμα, σαν κίνημα, σαν οργανώσεις αποδοκιμάζουν αυτή τη λογική και την πραχτική
και θεωρούν τους τραμπούκους αυτόκλητους “περιφρουρητές” σαν ξένους προς τους
ίδιους, οπότε απλά υπάρχει κάποιο ζήτημα κακών στοιχείων, είτε το αναρχικό κίνημα
ή κάποιο από τα ρεύματά του θέλει να λειτουργεί και θέλει να επιβάλει αυτή τη
λογική οπότε το πράγμα είναι πολύ σοβαρό.
Αν συμβαίνει το δεύτερο, αυτό θα σήμαινε ότι κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν τα
Εξάρχεια, το μόνο ως τα τώρα χώρο ελεύθερης αφισοκόλλησης που απόμεινε στο κέντρο
της Αθήνας, σε χώρο άσκησης της δικιάς τους απόλυτης εξουσίας, δηλαδή να τον
μετατρέψουν στο αντίθετό του. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα πρόκειται για κάτι
ολότελα ασυνήθιστο. Ούτε θα έφταιγε γι αυτό ο αναρχισμός σαν τέτοιος. Απλά θα
αποδεικνυόταν ότι όπως είναι δυνατό στο όνομα της δικτατορίας του προλεταριάτου
να ασκείται η χειρότερη δικτατορία πάνω στο προλεταριάτο, είναι δυνατό στο όνομα
της αναρχίας να ασκείται η πιο αυταρχική εξουσία. Γιατί να μη ζηλέψει και ο
ψευτοαναρχικός το όραμα του ψευτοκομμουνιστή όπου μπορεί;
Τελικά εκείνο που μετράει είναι η πράξη και όχι τα λόγια. Και αν στην πράξη
κάποιος συμπεριφέρεται σαν φασίστας θα πρέπει σαν τέτοιος να χαρακτηρίζεται,
όποια σημαία και να σηκώνει. Οι αληθινοί υπερασπιστές της ελευθερίας κρίνονται
όχι εκεί που καταπιέζονται από τους ισχυρούς, αλλά από το πώς συμπεριφέρονται
στους άλλους εκεί που έχουν οι ίδιοι κάποια ισχύ. Άλλωστε ας μη νομίζει κανείς
ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ασκούν κάποια εξουσία στο κέντρο μιας πρωτεύουσας,
ιδιαίτερα αν είναι απομονωμένοι από τις πλατειές μάζες, αν αυτή η εξουσία για
κάποιο λόγο δεν τους έχει εκχωρηθεί από κάποια τμήματα της κρατικής εξουσίας.
Ας μην έχει κανείς την αυταπάτη ότι είναι δυνατό για παράδειγμα μερικές εκατοντάδες
άνθρωποι να κρατάνε σε ομηρία ένα μέρος του προηγούμενου υπουργικού συμβουλίου
και να έχουν την ίδια στιγμή μαζί τους όλο σχεδόν τον τύπο, τις πρυτανικές αρχές,
τα κόμματα, οπότε τελικά και την αστυνομική ανοχή, χωρίς κάποιες κυρίαρχες πλευρές
της κεντρικής εξουσίας να ευνοούνται από αυτή την ομηρία και από αυτή την εκχωρημένη
εξουσία.
Εμείς που γράφουμε αυτά δεν είμαστε παρακμασμένοι και ένοχοι αστοί για να αναγνωρίσουμε
κάποια ομορφιά σε όσους ασκούν βία πάνω μας. Δεν είμαστε λοιπόν διατεθειμένοι
να υποταχθούμε ποτέ σε καμιά άδικη βία και σε καμιά μεταμφίεση που την καλύπτει.
Είναι γεγονός ότι δεν διαθέτουμε χιλιάδες αφίσες και εκατοντάδες συνεργεία αλλά
το στόμα μας κανείς δεν μπορεί να μας το κλείσει, ούτε το κύρος μας να αφαιρέσει,
ούτε το κύρος των καταγγελιών μας. Καλούμε κάθε δημοκρατικό άνθρωπο και κάθε
πραγματικό αναρχικό να καταδικάσουν την τραμπούκικη επίθεση της 9 του Μάη στους
συντρόφους της ΟΑΚΚΕ>>.