Οι πολιτικοί λόγοι της επίθεσης

Η ΟΑΚΚΕ έχει τοποθετηθεί πολλές φορές ενάντια στις εκκαθαρίσεις που γίνονται στο κράτος και στο εσωτερικό των δύο μεγάλων κομμάτων από το «τετρακομματικό συντονιστικό», θύματα των οποίων είναι συνήθως οι πολιτικοί, βουλευτές, μέλη της κυβέρνησης και στελέχη των ΔΕΚΟ, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιστέκονται στην πολιτική της πάχυνσης της νέας ρωσόφιλης κρατικής ολιγαρχίας ή που αντικειμενικά και ανεξάρτητα από τη συνείδησή τους αντιστέκονται σε διαφορετικά επίπεδα στη ρώσικη πολιτική διείσδυσης και εξάρτησης της χώρας.
Ο Καραμανλής σαν πρωθυπουργός είναι το πιο βασικό στέλεχος αυτού του συντονιστικού, με τη στήριξη βεβαίως των υπόλοιπων τριών του Γ. Παπανδρέου, του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ. Υπερβαίνοντας μάλιστα τα όρια του κρατικού μηχανισμού αυτός κάλυψε πολιτικά και στήριξε ολόπλευρα τη γιγαντιαία και πραξικοπηματική επιχείρηση «κάθαρσης» του δικαστικού σώματος.
Η τωρινή επίθεση ενάντια στον Βουλγαράκη δεν γίνεται σε τυχαίο χρόνο. Μένουν λιγότερο από δύο μήνες για τις κρίσεις στην Αστυνομία που εδώ και δεκαετίες θέλει να την ελέγξει το καθεστώς, ενώ το ψευτοΚΚΕ έχει ήδη βάλει γερά πόδι στους όλο και πιο ισχυρούς πολιτικά συνδικαλιστικούς μηχανισμούς της αστυνομίας.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ως χθες «πετυχημένος» Βουλγαράκης τέθηκε ξαφνικά στο στόχαστρο του καθεστώτος και κατηγορείται για τα πάντα, είναι ότι η συνεργασία του με τις ΗΠΑ και την ΕΕ ειδικά στον τομέα της αντιτρομοκρατικής πολιτικής στα Βαλκάνια δυσαρέστησε εξαιρετικά τη Μόσχα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το από πολύ καιρό προγραμματισμένο ταξίδι του Βουλγαράκη στη Ρωσία για τις 23-27/10, αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή από τη ρώσικη πλευρά (όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου δίχως καμία απολύτως ουσιαστική εξήγηση «λόγω επιτακτικών και απρόβλεπτων υποχρεώσεων των συνομιλητών του κ. Υπουργού», δηλαδή του Ι. Ιβανόφ, γενικού γραμματέα του Συμβουλίου Ασφάλειας της Ρωσίας, του Ρ. Ναργκαλίγεφ, υπουργού Εσωτερικών και του Ν. Πατρούσεφ, επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας-πρώην KGB. Ο Βουλγαράκης βρίσκεται προφανώς σε αντίθετη κατεύθυνση με την αληθινή εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή που υποστηρίζει την “αντιτρομοκρατική” πολιτική της Μόσχας στην Τσετσενία, αλλά καθόλου αυτή της Δύσης ενάντια στην Αλ Κάϊντα. Δεν είναι τυχαίο ότι η εκστρατεία του καθεστώτος ενάντια στο Βουλγαράκη συνεχίζεται με αμείωτη ένταση από τις αρχές Δεκέμβρη και μέχρι σήμερα και έχει επίκεντρο ένα θέμα που σχετίζεται άμεσα με την αντιτρομοκρατική συνεργασία Ελλάδας – Βρετανίας, όπως είναι οι ανακρίσεις των Πακιστανών για τις βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο.
Αν κρίνουμε από την αρθρογραφία του Ριζοσπάστη φαίνεται ότι το πιο μεγάλο έγκλημα του Βουλγαράκη για τους ρωσόδουλους ήταν η ίδρυση του Διαβαλκανικού και Μεσογειακού Κέντρου Ασφάλειας, ενός κέντρου αστυνομικής συνεργασίας των Βαλκανικών κρατών με την ΕΕ και τις ΗΠΑ (Απρίλης 2005). Ακολουθεί η σύναψη μιας διμερούς συμφωνίας συνεργασίας με την κυβέρνηση του Πακιστάν (Μάης 2005), και η έμπρακτη υποστήριξη της εφαρμογής της αντιτρομοκρατικής συμφωνίας της ΕΕ.
Δεν πρέπει επίσης να περάσει απαρατήρητο ότι ο Βουλγαράκης καταδίκασε ανοιχτά και έντονα όσο λίγοι τη δράση της σοσιαλφασιστικής συμμορίας της «17Ν» (Οκτώβρης 2005) ενόψει της δίκης του Εφετείου και ότι έδωσε εντολή στην αστυνομία να κάνει έρευνες που έρχονται σε σύγκρουση με το αναπτυσσόμενο φιλο-δεκαεφτανοεμβρίτικο ψευτοαναρχικό ρεύμα των Εξαρχείων (η Αυγή -25/12- ονομάζει τις σχετικές αστυνομικές επιχειρήσεις «εθνοκάθαρση»). Ούτε αυτή η πολιτική είναι αρεστή στην ηγεσία Καραμανλή που έβαλε τη «17Ν» επίσημη τιμώμενη του Πολυτεχνείου και έκανε την καταγγελία των «Λευκών Κελιών» τμήμα του κρατικού γιορτασμού. Πρέπει τέλος να μέτρησε στα κατά του και η πολύ πιο μαχητική από όσο της κυβέρνησης στάση του ενάντια στο ναζιστικό φεστιβάλ του Σεπτέμβρη. Τέλος, φαίνεται ότι ο Βουλγαράκης συγκροτούσε το δικό του πυρήνα μέσα στη ΝΔ, ισχυροποιώντας τη θέση του απέναντι στην καραμανλική ηγεσία.
Σε κάθε περίπτωση για να αναβάλει προγραμματισμένη επίσκεψη η Ρωσία σημαίνει ότι είναι πολύ οργισμένη εναντίον του. Το θέμα είναι ότι από την ώρα που το αφεντικό θύμωσε οι υπάλληλοί του στην Ελλάδα χάλασαν τον κόσμο για να τον ρίξουν. Ότι συμβεί από δω και μπρος σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα και οποιοδήποτε περιπολικό θα φταίει ο Βουλγαράκης ο ίδιος προσωπικά, τόσο όσο δεν έφταιγε για τίποτα ως τώρα που δεν ενοχλούσε το καθεστώς.

Πως ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ έκαναν κεντρικό πολιτικό ζήτημα τις καταγγελίες των Πακιστανών μεταναστών για να ακολουθήσουν αμέσως Παπαληγούρας και Λινός πριν από οποιαδήποτε αστυνομική ή δικαστική διερεύνηση

Ο Βουλγαράκης λοιπόν βρέθηκε στο στόχαστρο σύσσωμου του καθεστώτος με την υπόθεση των Πακιστανών που είχε ανακινηθεί από τους σοσιαλφασίστες από το καλοκαίρι χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Αντιπροσωπεία του ψευτοΚΚΕ είχε επισκεφτεί το υπουργείο Δημόσιας Τάξης για αυτό το θέμα στις 19/8 με επικεφαλής τον Ορέστη Κολοζώφ και συναντήθηκε και με τον Βουλγαράκη. Την ίδια μέρα το ΠΑΜΕ έκανε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, και αντιπροσωπεία του συναντήθηκε με τον πρώην (πια) υφυπουργό Μαρκογιαννάκη (ο Βουλγαράκης ήταν απασχολημένος με την «κομματική» αντιπροσωπεία). Ταυτόχρονα ένα σχήμα του ψευτοΚΚΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ονομάζεται «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» έκδωσε ανακοίνωση στην οποία υπογράμμιζε ότι «η ΕΕ έχει αποφασίσει και προωθεί νέα μέτρα περιορισμού των ελευθεριών, η δε ελληνική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει και ήδη δρομολογεί ανάλογα μέτρα σε νομοθετικό πλαίσιο, ενώ θα ακολουθήσουν κι άλλα» (Ριζοσπάστης, 20/8/2005). Βέβαια, δεν ήταν τα δημοκρατικά δικαιώματα των Πακιστανών που κίνησαν το ψευτοΚΚΕ να κάνει τόση φασαρία, ούτε άλλωστε και τον ΣΥΝ που έφερε το θέμα στο θερινό τμήμα της Βουλής. Πρέπει να θυμίσουμε εδώ πως τα δύο αυτά κόμματα που χαλάνε σήμερα τον κόσμο για την ιστορία των ανακρίσεων, δεν είχαν δείξει καθόλου το ίδιο ενδιαφέρον για μία πραγματική επίθεση τρόμου, με ρατσιστικά κίνητρα, που έγινε ενάντια στους Πακιστανούς το Νοέμβρη του 2003. Τότε περίπου 30 τραμπούκοι με μοτοσικλέτες ξυλοκόπησαν όποιον Πακιστανό έβρισκαν μπροστά τους στους δρόμους της Κοκκινιάς, και κρατώντας αλυσίδες, μπουκάλια και ξύλα, μπήκαν σε ένα πακιστανικό μαγαζί και το έσπασαν. Συλλήψεις δεν έγιναν παρόλο που όπως κατάγγειλαν οι πακιστανοί, οι δράστες ήταν γνωστοί. Μηνύσεις υποβλήθηκαν και τότε, αλλά δεν επισκέφθηκε ο Κωνσταντόπουλος τον Σημίτη και ο Κολοζώφ τον Φλωρίδη για τη γρήγορη διερεύνηση της υπόθεσης, ούτε επενέβη κανένας Λινός που πριν λίγους μήνες είχε διοριστεί εισαγγελέας Αρείου Πάγου να τεθεί επικεφαλής της αστυνομικής ή της δικαστικής έρευνας. Τότε δεν ήταν που έμπαινε και με τον πιο ωμό τρόπο θέμα προστασίας των δικαιωμάτων των μεταναστών και συγκεκριμένα των Πακιστανών στη χώρα;
Η υπόθεση με τις απαγωγές ξεκίνησε με μήνυση που έγινε από τον πρόεδρο της πακιστανικής κοινότητας κατά αγνώστων, για την απαγωγή 7 αρχικά πακιστανών από το σπίτι τους στα Πετράλωνα, και την πολυήμερη ανάκριση τους σε άγνωστη τοποθεσία σχετικά με τις βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο από έλληνες με πολιτικά, πιθανά με τη συμμετοχή Βρετανών και αμερικάνων πρακτόρων. Μέχρι το Σεπτέμβρη οι αλλοδαποί είχαν γίνει 28 από διάφορες περιοχές, Αθήνα, Οινόφυτα και Γιάννενα. Πρόκειται για μία υπόθεση στην οποία υπήρχαν από την αρχή αμφισβητούμενα, αντικρουόμενα και αδιευκρίνιστα στοιχεία. Δεν δόθηκε όμως ποτέ η δυνατότητα από το καθεστώς να γίνει η απαραίτητη διερεύνηση της υπόθεσης. Η απαγωγή θεωρήθηκε δεδομένη, όπως και η συμμετοχή ξένων πρακτόρων και ο συντονισμός της επιχείρησης από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Στο μεταξύ στις 12/12 έγινε η βομβιστική επίθεση στο Σύνταγμα στο υπουργείο Οικονομικών. Παρόλο που ο στόχος της επίθεσης ήταν ο Αλογοσκούφης, όλα τα πυρά από το καθεστώς συγκεντρώθηκαν στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης που κατηγορήθηκε ότι δεν μπόρεσε να αποτρέψει την επίθεση στο κέντρο της Αθήνας, από την οποία τραυματίστηκαν πολίτες.
Στις 13/12 ο δικηγόρος των Πακιστανών Ραγκούσης καταθέτει στη Βουλή αναφορά παραπονούμενος γιατί δεν έχει προχωρήσει η έρευνα για τις καταγγελίες και γιατί δεν έχει κληθεί κανένας από τους καταγγέλοντες για ανάκριση.
Την ίδια μέρα βγαίνει στον αέρα ένα ρεπορτάζ του BBC για τις καταγγελίες για απαγωγές που τις συνδέει με το ευρύτερο θέμα των απαγωγών υπόπτων από τη CIA. Αμέσως, το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ εξαπέλυσαν νέα επίθεση, ενώ από κοντά ακολούθησε και ο Γ. Παπανδρέου. Ο Βουλγαράκης επέμεινε ότι η όλη ιστορία είναι είτε «προβοκάτσια» είτε «φάρσα». Ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, η πρεσβεία και ο υπουργός Εσωτερικών του Πακιστάν τον επιβεβαιώνουν. Φαίνεται, πράγματι, ότι δεν υπήρξε καμία τέτοια επιχείρηση, τουλάχιστον με εντολές και οργάνωση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Αλλά αυτά δεν πείθουν το καθεστώς που συνέχισε κατηγορώντας τώρα το υπουργείο για κωλυσιεργία στην αστυνομική διερεύνηση της υπόθεσης, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η δικογραφία έφτασε από την εισαγγελία στην αστυνομία εκείνες ακριβώς τις μέρες. Και αυτό φορτώθηκε στον Βουλγαράκη αφού θεωρήθηκε ότι η καθυστέρηση έγινε με δική του παρέμβαση. Αμέσως επέμβηκε ο Παπαληγούρας για να ενισχύσει το καθεστωτικό μέτωπο και τοποθέτησε εισαγγελέα επόπτη στην αστυνομική έρευνα τον Δεγαίτη. Κάλεσε μάλιστα σύσκεψη του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, του προϊστάμενου της Εισαγγελίας πρωτοδικών Δημ. Παπαγγελόπουλου και του εισαγγελέα Νικ. Δεγαΐτη. Μετά τη σύσκεψη διέρρευσε ότι όλοι συμφώνησαν πως «Οι εισαγγελείς έχουν τα κότσια να διαλευκάνουν το μυστήριο και να αποδώσουν ευθύνες σε όσους ενέχονται, είτε ανήκουν στην ΕΛ.ΑΣ. είτε σε άλλες υπηρεσίες». Σε όλο αυτό το διάστημα ο Καραμανλής έμεινε σιωπηλός, ενώ απέτρεψε βουλευτές και κυβερνητικά στελέχη να εμφανίζονται στα παράθυρα. Μόνο ο Ρουσόπουλος και ο Μεϊμαράκης υπεράσπισαν κάπως το Βουλγαράκη.
Ενώ το θέμα βρισκόταν στην κορύφωση του μία οργάνωση με την επωνυμία «Επαναστατικός Αγώνας» εμφανίζεται να αναλαμβάνει την ευθύνη της βομβιστικής επίθεσης δέκα μέρες μετά, με προκήρυξη στην οποία επίσης κάνει επίθεση στο Βουλγαράκη. Αναφέρεται στο θέμα της απαγωγής των Πακιστανών, χαρακτηρίζοντας τον υπ. Δημ. Τάξης “κουίσλιγκ” και “υπουργό Ταγμάτων Ασφαλείας” για τα απροκάλυπτα τάχα ψέματά του πως το γεγονός της απαγωγής δεν υπήρξε ποτέ. Η φρασεολογία θυμίζει εκπληκτικά ανάλογους χαρακτηρισμούς του Ριζοσπάστη που σε άρθρο του στις 24/7 αναφωνεί με αγανάκτηση για την υιοθέτηση των αντιτρομοκρατικών μέτρων της ΕΕ: «Τι Μανιαδάκης, τι Βουλγαράκης...».
Ταυτόχρονα το ψευτοΚΚΕ συνέχισε την καταγγελία του στην Ευρώπη. Με ερώτηση της η ευρωβουλευτής Διαμάντω Μανωλάκου ζήτησε από το Συμβούλιο της Ευρώπης να καταδικάσει τις απαγωγές των Πακιστανών (Ριζοσπάστης, 22/12). (Δύο εβδομάδες αργότερα θα ακολουθήσει και ο ΣΥΝ με επιστολή του Παπαδημούλη στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μπορέλ με την οποία ζητάει να γίνει έρευνα για το θέμα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!!!)

Οι πράκτορες και ο Τριανταφυλλόπουλος

Στο σκηνικό μπήκε δυναμικά ο δημοσιογράφος του Κόκκαλη και όλου του καθεστώτος Τριανταφυλλόπουλος του οποίου η εφημερίδα έφερε στη δημοσιότητα ονόματα οκτώ πρακτόρων της ΕΥΠ που υποτίθεται ότι συμμετείχαν στην επιχείρηση, καθώς και του προϊσταμένου του κλιμακίου της ΜΙ6 στην Ελλάδα Λάγκμαν που υποτίθεται ότι έκαναν τις ανακρίσεις. Αμέσως, ακολούθησε δεύτερη μήνυση των Πακιστανών κατά των συγκεκριμένων πρακτόρων και στη συνέχεια ο Παπαληγούρας σε συνεργασία με τον Λινό έδωσαν εντολή να επιστρέψει όλη η δικογραφία στην εισαγγελία που θα ερευνούσε εφεξής την υπόθεση. Επίσης το ψευτοΚΚΕ με ανακοίνωση του γραφείου τύπου της ΚΕ ζήτησε πλήρη διαλεύκανση γιατί «Οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας συσκοτίζουν αντί να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα» (Ριζοσπάστης, 28/12).
Σε όλο αυτό το διάστημα η βρετανική πολιτική ηγεσία γενικά φαίνεται να μην ενοχλείται ιδιαίτερα για την εγχώρια εκστρατεία κατά της αντιτρομοκρατικής συνεργασίας Ελλάδας - Βρετανίας, γεγονός που δεν είναι άσχετο με το ότι Καραμανλής και Μπλερ μοιράζονται τα ίδια φιλορώσικα αισθήματα. Ωστόσο η δημοσιοποίηση ονομάτων και φωτογραφιών βρετανών πρακτόρων ήταν ένα όριο που δεν θα μπορούσε να αντέξει η ίδια αγγλική αστική τάξη. Η βρετανική πρεσβεία έστειλε σύσταση στις ελληνικές εφημερίδες επισημαίνοντας ότι η δημοσίευση γίνεται στη βάση εικασιών και αυθαίρετων ερμηνειών και ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η πρακτική γιατί υπάρχει κίνδυνος για την ασφάλεια του προσωπικού της πρεσβείας. Αντίστοιχα ο Μπλερ υποχρεώνεται να δώσει εντολή να μη δημοσιοποιηθούν ονόματα πρακτόρων στην αρθρογραφία των αγγλικών εφημερίδων. Αρμόδιος βρετανός υπουργός σχολιάζοντας το θέμα είπε: «Αντίθετα, στην Ελλάδα ενώ κάποιος θα ανέμενε αυτεπάγγελτη εισαγγελική έρευνα για το πώς βγήκαν στη δημοσιότητα τα ονόματα πρακτόρων όταν το απαγορεύει ρητά ο νόμος διότι “καίγονται” οι συγκεκριμένοι πράκτορες και θεωρείται ότι κινδυνεύει και η ζωή τους, αυτές κινούνται μόνο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Κάνουν έρευνα για να αποδείξουν ότι οι απαγωγές των Πακιστανών έγιναν από αυτούς ή άλλους πράκτορες τους οποίους και θα καλέσουν σε κατ’ αντιπαράσταση εξέταση με τους Πακιστανούς» (Ελευθεροτυπία, 28/12/2005). Ακόμα η ευρωπαϊκή αστική τάξη δεν έχει ιδέα για το ότι η Ελλάδα ανήκει σε άλλο διεθνές στρατόπεδο.
Την ίδια στιγμή κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στις έντονες διαμαρτυρίες του Τζαμίλ Σαγέντ, πρόεδρου του Ελληνοπακιστανικού Συνδέσμου, που είπε ότι κάποιοι Πακιστανοί που εμπλέκονται στην υπόθεση, του ζήτησαν να μιλήσει στα ΜΜΕ για λογαριασμό τους. «Οι ίδιοι λένε ότι ποτέ δεν τους απήγαγαν, ούτε τους έβγαλαν πιστόλια ή τους κακομεταχειρίστηκαν. Τους ανέκριναν μόνο και έκαναν έρευνα. Σας μεταφέρω ό,τι μου λένε. Δεν υπήρχε κακοποίηση. Σε αυτή την περίπτωση πρώτος θα καταδίκαζα το περιστατικό», επισημαίνει μάταια (Ελευθεροτυπία, 28/12).
Είκοσι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ο Κουβέλης ζήτησαν να κληθούν Βουλγαράκης και Παπαληγούρας σε ακρόαση για το θέμα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Η πρόεδρος της Επιτροπής Ζέττα Μακρή (ΝΔ) έκανε αποδεκτό το αίτημα. Στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, ο Βουλγαράκης δήλωσε ότι έγιναν ανακρίσεις Πακιστανών στα πλαίσια μίας συνολικής επιχείρησης της αστυνομίας σε συνεργασία με τις βρετανικές αρχές για διερεύνηση συγκεκριμένων πληροφοριών για διασύνδεση πακιστανών στην Ελλάδα με την Αλ Κάϊντα, όπως και έγιναν προσαγωγές σε χιλιάδες αλλοδαπούς για τον ίδιο λόγο, με νόμιμες διαδικασίες. Διέψευσε ότι έγιναν απαγωγές ή ότι υπήρξε συμμετοχή βρετανών ή αμερικανών πρακτόρων σε επιχείρηση των ελληνικών αρχών κατά των συγκεκριμένων Πακιστανών που έκαναν τις καταγγελίες. Ακολούθησε νέο μπαράζ από το καθεστώς.
Γιατί πως είναι δυνατόν κατ’ απαίτηση των Βρετανών να διεξάγονται ανακρίσεις στην Ελλάδα και μάλιστα χιλιάδων αλλοδαπών; Αυτό και αν είναι σκάνδαλο. Το ΠΑΣΟΚ ζήτησε την παραίτηση Βουλγαράκη. Μετά τη συνεδρίαση, ο Μ. Παπαϊωάννου έκανε δηλώσεις στη Χαριλάου Τρικούπη, τονίζοντας ότι ο υπουργός δεν μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά του και η παραίτηση του Βουλγαράκη ή ο καταλογισμός ευθυνών σ’ αυτόν θα σήμαινε τουλάχιστον στην ελληνική κοινωνία ότι αυτά τα θέματα δεν τα αποδέχεται ο πρωθυπουργός και δεν θα ξανασυμβούν στο μέλλον.

Συναντήσεις Καραμανλή με Παπαρήγα – Αλαβάνο

Την ίδια μέρα που ο Βουλγαράκης κατάθεσε στην Επιτροπή, ο Καραμανλής είχε συνάντηση με την Παπαρήγα για το αντικομουνιστικό μνημόνιο και τη διαβεβαίωσε ότι η ΝΔ θα το καταψηφίσει. Στη συνάντηση η Παπαρήγα αναφέρεται στο θέμα των Πακιστανών. «Εξέφρασε στον πρωθυπουργό, εκ μέρους του ΚΚΕ, «την πεποίθησή μας ότι οι απαγωγές των Πακιστανών έγιναν και ότι σ’ αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σημίτη δύο φορές έχει υπογράψει συμφωνία με τις ΗΠΑ, οι οποίες συμφωνίες αφορούν και τη δράση αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και βρετανικών στην Ελλάδα»… Σε ερώτηση δημοσιογράφου, ποια ήταν η απάντηση του πρωθυπουργού στο συγκεκριμένο ζήτημα, η Αλ. Παπαρήγα εξήγησε ότι «μου απάντησε τουλάχιστον αυτά που μέχρι τώρα έχει τοποθετηθεί ως πρωθυπουργός και ως κυβέρνηση. Και βεβαίως εμείς είπαμε ότι δεν ξέρουμε τι ήξερε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, όμως οι μυστικές υπηρεσίες έδρασαν και δρουν στην Ελλάδα» (Ριζοσπάστης, 12/1). Η Παπαρήγα είναι ιδιαίτερα προσεκτική στο να αφήνει έξω από τα πυρά τον Καραμανλή και γι’ αυτό το λόγο δίνει έμφαση στο ότι οι συμφωνίες έχουν υπογραφεί από το ΠΑΣΟΚ, στάση που ευχαριστεί ιδιαίτερα τη ΝΔ που δεν πάσχει από έλλειψη αντιαμερικανισμού με κάποιες εξαιρέσεις όπως αυτή του Βουλγαράκη.
Είχε προηγηθεί η συνάντηση Αλαβάνου – Καραμανλή για το ίδιο θέμα όπου ο τελευταίος έκανε τη χλιαρή δήλωση υποστήριξης του Βουλγαράκη που αναφέραμε. Μετά τη συνάντηση ο Αλαβάνος ζήτησε την κοινοβουλευτική εποπτεία, ή αλλιώς, το διακομματικό έλεγχο της ΕΥΠ.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι όλοι, ανεξαιρέτως όλοι, όσοι καταγγέλλουν τη δήθεν παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας με τις αντιτρομοκρατικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Αγγλία, όχι μόνο έχουν ανεχθεί, αλλά έχουν στηρίξει την εγκατάσταση και μάλιστα μονοπωλιακά στις τηλεπικοινωνίες της χώρας και σε ένα μεγάλο βαθμό στα αμυντικά συστήματα ενός πράκτορα της Στάζι και της KGB, του ευνοούμενου των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και «ακατανόμαστου» για ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ, Σωκράτη Κόκκαλη. Έτσι διασφαλίζουν τα εθνικά συμφέροντα.

Υπόθεση Ζιλίν. Η μέθοδος Σορίν Ματέϊ ξαναμπαίνει σε εφαρμογή.

Μεταξύ της υποβολής του αιτήματος για ακρόαση και της εμφάνισης του Βουλγαράκη στη Βουλή, μεσολάβησε η υπόθεση της απόδρασης των δύο κρατούμενων κατά τη διάρκεια της μεταγωγής τους από τα Ιωάννινα στις φυλακές Βόλου και Λάρισας. Πρωταγωνιστής στην απόδραση ήταν ο ρώσος Ζιλίν που σκότωσε τους δύο αστυφύλακες συνοδούς του και αργότερα αυτοκτόνησε. Ο Ζιλίν είχε προφυλακιστεί για τη στυγνή δολοφονία με 22 μαχαιριές μίας γυναίκας στην Κέρκυρα. Ο ίδιος ομολόγησε το έγκλημα με ωμότητα και είπε ότι δολοφόνησε τη γυναίκα για να μπορέσει να αισθανθεί πως είναι να σκοτώνεις. Αυτό δεν εμπόδισε το καθεστώς να υπερασπιστεί το δολοφόνο για να χτυπήσει το Βουλγαράκη.
Σύμφωνα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και την Αστυνομία ο διοικητής του τμήματος Ιωαννίνων και ο αξιωματικός υπηρεσίας που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα δεν είχαν ενημερώσει για την επικινδυνότητα των κρατουμένων τους αστυνομικούς, οι οποίοι δεν φόραγαν αλεξίσφαιρα γιλέκα και δεν είχαν αυτόματα όπλα, παρά μόνο τα υπηρεσιακά τους περίστροφα. Επίσης, εάν είχε αξιολογηθεί σωστά η επικινδυνότητα του 23 χρόνου Ρώσου Μαξίμ Ζιλίν θα είχε διατεθεί μεγαλύτερη δύναμη για τη μεταγωγή και όχι μόνο οι δυο αστυνομικοί. Τέλος δεν τέθηκε ζήτημα έλλειψης δύναμης από το Μεταγωγών Ιωαννίνων γιατί στο συγκεκριμένο τμήμα υπηρετούν 27 αστυνομικοί όταν η οργανική δύναμη είναι 29 (ΑΠΕ, 30/12). Γι’ αυτό κινήθηκε ΕΔΕ κατά των δύο αξιωματικών.
Όμως για το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών, την ΠΟΑΣΥ, στο οποίο ηγεμονεύει πολιτικά το ψευτοΚΚΕ, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν αιτία για την απόδραση. Οι συνδικαλιστές βγήκαν σε όλα τα κανάλια να καταγγέλουν ότι γίνεται «μετάθεση ευθυνών» και ότι οι ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου που έχει οδηγήσει σε διάλυση την αστυνομία! Πρόκειται για μία αναλογική εφαρμογή της μεθόδου Σορίν Ματέϊ με την οποία φαγώθηκε ο Ρωμαίος, που σαν υπουργός δημόσιας τάξης είχε ενοχλήσει ιδιαίτερα το ψευτοΚΚΕ, και καρατομήθηκε από τον Σημίτη επίσης με την κατηγορία της διάλυσης της ΕΛΑΣ.
Τελικά, η διαλυμένη αστυνομία βρήκε τον ένα αλβανό φυγά και λίγο αργότερα το ρώσο νεκρό. Αμέσως κλήθηκε ιατροδικαστής που δήλωσε ότι πρόκειται για αυτοκτονία και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τα αίτια του θανάτου του ρώσου. Στο σημείο αυτό έγινε μία απίστευτη εκστρατεία από το καθεστώς για να αποδειχτεί ότι δεν ήταν αυτοκτονία, αλλά δολοφονία που έγινε από τη ρώσικη μαφία σε συνεργασία με την ελληνική αστυνομία! Για να λειτουργήσει μάλιστα το σενάριο έψαξαν και βρήκαν τον αδελφό της δολοφονημένης που είχε αμφιβολίες ότι ο ρώσος ήταν ο πραγματικός δολοφόνος, και έτσι κατηγόρησαν τον Βουλγαράκη όχι μόνο για δολοφονία κρατούμενου αλλά και για κατασκευή ενόχων!
Εσπευσμένα ανέλαβε δράση ο απαραίτητος Λινός, δηλαδή επενέβη ο Άρειος Πάγος επί τόπου στα λασπόνερα του ποταμού που βρέθηκε το πτώμα, και διέταξε έρευνα για τις συνθήκες μεταγωγής, για τις συνθήκες θανάτου και για τις συνθήκες κράτησης του Ζελίν! Ο Λινός διέταξε δεύτερη νεκροψία που όμως ήταν «άκαρπη» γιατί και αυτή επιβεβαίωσε την αυτοκτονία. Τέλος, έδωσε εντολή να γίνει νέα έρευνα για τη δολοφονία της γυναίκας από την Κέρκυρα. Η εμπλοκή του Αρείου Πάγου σε μία απλή ποινική υπόθεση σε πρώτο βαθμό, δηλαδή η μετατροπή του σε επαρχιακό πρωτοδικείο θα είχε οδηγήσει σε παραίτηση τον αρχιεισαγγελέα σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα. Είναι άλλωστε γνωστό στον τελευταίο πολίτη ότι η ανάμιξη της γερουσίας των «σοφών δικαστών» γίνεται για να λυθούν αμφισβητούμενα και πολύπλοκα νομικά ζητήματα όταν όλα τα υπόλοιπα δικαστικά μέσα, και όλα τα κατώτερα δικαστήρια έχουν αποφανθεί, και έχουν εξαντληθεί και ολοκληρωθεί όλες οι ανακρίσεις και όλες οι έρευνες. Πάντως με την υπόθεση του Ζελίν ο Λινός για πρώτη φορά ήρθε σε δύσκολη θέση και άρχισε η διαδικασία της αποκάλυψής του στην κοινή γνώμη ότι κινείται πολιτικά. Έτσι πήρε πίσω την τελευταία του εντολή για νέα έρευνα για το έγκλημα που είχε ομολογήσει ο ρώσος.

Το καθεστώς τα δίνει όλα για την πτώση Βουλγαράκη. Η επιχείρηση – αστραπή κατά του Μαρκογιαννάκη

Το πιο ισχυρό χτύπημα στο Βουλγαράκη ήρθε από τον Καραμανλή, που λειτουργεί πια σαν προβοκάτορας, με την πτώση Μαρκογιαννάκη. Ο Μαρκογιαννάκης εξαναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει την αντίθεσή του με τον Λινό και καρατομήθηκε μέσα σε λίγες ώρες με μια καλοστημένη προβοκάτσια. Ήταν αρκετή μία υποκλοπή σε μία ιδιωτική συνεστίαση δέκα κομματικών του φίλων - που βαφτίστηκε από τα κανάλια κομματική εκδήλωση - για την κοπή της πίτας μιας τοπικής οργάνωσης της Κρήτης. Εκεί ο Μαρκογιαννάκης είπε τον Λινό «ανόητο και αγράμματο», που αποτελούν προσωπικούς χαρακτηρισμούς οι οποίοι συγκαλύπτουν τον άθλιο πολιτικό του χαρακτήρα. Σε τεσσερισίμισι ώρες είχε συγκληθεί από τον Καραμανλή σύσκεψη στο Μαξίμου και ο Μαρκογιαννάκης βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Μόνο ο Βουλγαράκης τον υποστήριξε μέχρι το τέλος. Ο Τριανταφυλλόπουλος ανέλαβε να συνεχίσει την επίθεση εναντίον του, ενώ ο αδελφός του που είναι δικηγόρος ερευνάται για το παραδικαστικό κύκλωμα. Ο Λινός δήλωσε ικανοποιημένος από την καρατόμηση του Μαρκογιαννάκη, γεγονός που προκάλεσε δυσαρέσκεια γιατί αποκάλυψε περαιτέρω την πολιτική του εμπλοκή στην επίθεση κατά της ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Προς τιμή του ο Μαρκογιαννάκης επέμεινε στους αρνητικούς του χαρακτηρισμούς για το Λινό και κατάγγειλε σαν παράνομες τις ενέργειες του. Απολογήθηκε μόνο για την προσβλητική διατύπωσή τους. Δεν έδωσε όμως καμία πολιτική διάσταση ή πολιτική εξήγηση για αυτές τις ενέργειες του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Βέβαια, όλο το καθεστώς τάχθηκε στο πλευρό του θιγμένου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, γιατί η δικαιοσύνη είναι ΤΆΧΑ «ιερή και απαραβίαστη», και όλοι ξέχασαν βολικά πως έριχναν πέτρες στη Δικαιοσύνη όταν θέλησε να κλείσει τον Κόκκαλη φυλακή για κατασκοπία. Αλλά τώρα έχουν κάθε λόγο να υποστηρίξουν τη δικαιοσύνη γιατί τώρα ελέγχουν την ηγεσία της.
Ο Καραμανλής δεν αντικατέστησε τον Μαρκογιαννάκη, ούτε πρόκειται να το κάνει. Η θέση παραμένει κενή. Μετά από τόσες εκκαθαρίσεις όλοι περιμένουν τον κυβερνητικό ανασχηματισμό τον οποίο ο Καραμανλής καθυστερεί για να μην εξαναγκαστεί σε ένα ανασχηματισμό να δώσει θέσεις σε εσωκομματικούς του αντιπάλους όπως είναι η Μπακογιάννη. Έτσι αφήνει το ΠΑΣΟΚ, το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ να ανασχηματίζουν την κυβέρνηση.
Μετά την πτώση Μαρκογιαννάκη οι Πακιστανοί επανήλθαν στην επικαιρότητα. Ήδη ετοιμάζονται συλλαλητήρια από το ΣΥΝ ενάντια στις απαγωγές. Παράλληλα συνεχίζεται μία σειρά βίαιων επεισοδίων στο κέντρο της Αθήνας.
Οι αντιστάσεις της αστικής
τάξης βάζουν εμπόδια στην επέλαση του σοσιαλφασισμού, αλλά στο βαθμό που τα στελέχη της προέρχονται από το ίδιο σάπιο τετρακομματικό καθεστώς και το έχουν διευκολύνει με την ανοχή τους σε όλες τις προηγούμενες εκκαθαρίσεις, δεν μπορούν να ανακόψουν την πορεία του. Είναι όμως βασικό καθήκον των δημοκρατών να καταγγέλουν τις βρώμικες και πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις του ρωσόδουλου μετώπου που δεν έχουν άλλο στόχο από το να μετατρέψουν τη χώρα σε ρώσικη αποικία, και να το αποκαλύπτουν στο λαό. Γιατί η σημερινή «κάθαρση», ιδιαίτερα η δικαστική επιταχύνει την άνοδο των σοσιαλφασιστών στην εξουσία. Η δικαστική εξουσία ήταν η μόνη που αυτοί δεν μπόρεσαν να ελέγξουν για δεκαετίες ενώ με γιγαντιαία άλματα έλεγχαν την πολιτική.