Η διαφορά ανάμεσα στους Αλ Κάιντα προβοκάτορες ισλαμοναζιστές και τους ισλαμοναζιστές των συμμοριών του ΑΣΙΕΙ και του Σαντρ είναι η εξής. Οι σουνίτες καταδικάζουν σύσσωμοι τη συμμορία του Ζαρκάουι και της επιτίθενται ένοπλα και βέβαια δεν της επιτρέπουν να είναι στο κοινοβούλιο. Αντίθετα τα σιίτικα κόμματα στη βουλή υποστηρίζουν ανοιχτά τις σιίτικες συμμορίες αφού είναι δικές τους κομματικές συμμορίες. Ο πρωθυπουργός μάλιστα βγήκε πρωθυπουργός χάρη στις ψήφους του Σαντρ και δεν διστάζει να υποστηρίζει ανοιχτά το «Στρατό του Μαχντί». Αν κανείς προσθέσει σε αυτά ότι ο υπουργός επί της αστυνόμευσης ανήκει σε ένα από τα κόμματα αυτών των μακελλάρηδων, το ΑΣΙΕΙ, και μάλιστα ότι είναι οργανωτής βασανιστηρίων στα υπόγεια των κτιρίων που ελέγχει καταλαβαίνει κανείς ότι δεν φταίνε όλοι το ίδιο γι αυτήν την κατάσταση.
Έτσι τα σουνίτικα κόμματα στη Βουλή και τα κουρδικά που ακόμα δεν έχουν υποστεί σφαγές από τους σιίτες ζήτησαν την απομάκρυνση του πρωθυπουργού Τζααφαρί και την αντικατάσταση του από έναν άλλο που θα μπορούσε να σχηματίσει μια κυβέρνηση στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν όλες οι θρησκευτικές και εθνικές ομάδες. Οι αμερικανοί πήραν και αυτοί δραστήρια θέση υπέρ της απομάκρυνσης του Τζααφαρί και για το σχηματισμό αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης.
Μόλις όμως οι ιρανόφιλοι στριμώχτηκαν κάποιοι προβοκάτορες πήγαν και καταστρέψανε ένα ιστορικό σιίτικο τζαμί τους στη Σαμάρα. Αυτό έγινε στις 22 του Φλεβάρη. Τις επόμενες μέρες οι ισλαμοναζιστικές συμμορίες ξαμολύθηκαν χωρίς να εμποδιστούν από τους σιίτες μουλάδες και καταστρέψανε εκατοντάδες σουνίτικα τζαμιά σε όλο το Ιράκ και σφάξανε παραδειγματικά πολύ κόσμο. Συνεχίζουν να σφάζουν ακόμα σε μικρότερη κλίμακα, αλλά τις περισσότερες φορές με φρικιαστικό τρόπο. Συνολικά μέχρι της 26 Μάρτη είχαν μετρηθεί από το γραφείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του μεγαλύτερου σουνιστικού κόμματος, του Ιρακινού Ισλαμικού Κόμματος 540 δολοφονημένοι άντρες και γυναίκες (Τάιμς Νέας Υόρκης, 26 Μάρτη). Οι περισσότεροι δολοφονημένοι προηγούμενα είχαν απαχθεί για να βασανιστούν με άνεση. Τα θύματα είχαν υποστεί ακρωτηριασμό όλων των δαχτύλων, βγάλσιμο νυχιών, βγάλσιμο ματιών πριν αποκεφαλιστούν ή στραγγαλιστούν και τα πτώματα τους βρέθηκαν πεταμένα σε κάδους απορριμμάτων και φρεάτια υπονόμων.
Αυτή η προβοκάτσια της Σαμάρα και οι σφαγές των σουνιτών που την ακολούθησαν είχαν σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσει σε πιο δραστήρια κλίμακα ο διαχωρισμός των θρησκευτικών κοινοτήτων στο Ιράκ. Οι σιίτικες περιοχές αδειάζουν πια από σουνίτες, οι σουνίτικες από σιίτες. Οι απλοί άνθρωποι στις γειτονιές δεν μισιούνται ακόμα αλλά φεύγουν γιατί φοβούνται τις τρομοκρατικές συμμορίες που μοιραία πια εμφανίζονται αν και πολύ λιγότερο και χωρίς πολιτική κάλυψη από τη σουνίτικη πλευρά (αν δεν πρόκειται πάντα για τους προβοκάτορες της Αλ Κάιντα).
Μετά από αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο που οι ίδιοι και με αυτόν το σκοπό εξαπέλυσαν, οι ισλαμοναζήδες πάγωσαν και τις συζητήσεις για σχηματισμό κυβέρνησης πράγμα που τους ευνοεί αφού αυτοί έχουν την εξουσία. Έτσι δεν βιάζονται. Όσο για την αποτυχία, τη ρίχνουν στους Αμερικάνους πράγμα πάντως που για πρώτη φορά μετά την εισβολή αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από το μη σιίτικο κομμάτι του πληθυσμού. Άλλωστε ποιος πιστεύει τώρα τους σιίτες μουλάδες όταν απαιτούν μη επέμβαση από τους Αμερικανούς στα εσωτερικά του Ιράκ; Αυτοί δεν ενθάρρυναν την αμερικανική εισβολή για να πάρουν την θέση του Σαντάμ; Αυτοί οι μεγαλύτεροι υποκριτές και φαρισαίοι δεν ήρθαν στην εξουσία ουσιαστικά πάνω στα αμερικανικά τανκς;
Στην πραγματικότητα ούτε τώρα θέλουν να διώξουν τους Αμερικανούς γιατί χωρίς αυτούς δεν θα μπορέσουν να κάνουν καλά τους σουνίτες. Οι τελευταίοι πάντως κάπως αρχίζουν να καταλαβαίνουν τελευταία το σιίτικο διπλό παιχνίδι και συνομιλούν και αυτοί με τους Αμερικανούς για μια συμμετοχή τους στην πολιτική διαδικασία. Όλο και περισσότερο φαίνεται στον ιρακινό λαό ότι ο στρατηγικός του εχθρός είναι το Ιράν. Εκείνο που έκαναν ως τώρα οι Αμερικανοί ήταν ακριβώς να βοηθάνε την ιρανική κατοχή της χώρας. Ήδη έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι οι στρατιώτες και οι αστυνομικοί που κατατάσσονταν πρόθυμα στους δύο αυτούς οργανισμούς κρατικής βίας εδώ και τρία χρόνια ήταν σιίτες προφανώς με εκ των άνω υπόδειξη.
Όσο γρηγορότερα φύγουν αυτοί οι ηλίθιοι γίγαντες από εκεί τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να σωθεί το Ιράκ από τη βαρβαρότητα και τους μουλάδες και η ανθρωπότητα από ένα πετρέλαιο στα 150 δολάρια το βαρέλι.