ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
ΟΙ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΡΕΜΛΙΝΟΥ

Η Ρωσία του Πούτιν επιστρέφει στις εποχές του πιο σκληρού μπρεζνιεφισμού. Η αστυνομοκρατία ενισχύεται, οργανώσεις τίθενται υπό περιορισμό, δημοκράτες δημοσιογράφοι φυλακίζονται και η ανθρωπότητα μένει να παρακολουθεί με φρίκη πώς το καθεστώς της χώρας απεκδύεται ένα-ένα τα εξωτερικά στολίδια που για χρόνια ολόκληρα του επέτρεπαν να περνάει για δημοκρατικό.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια υπογράφτηκε στις 10 Γενάρη από τον Πούτιν ο νόμος που ρυθμίζει τη λειτουργία των μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) στη Ρωσία. Γνωστοποιήθηκε μία βδομάδα αργότερα, αμέσως δηλαδή μετά την επίσκεψη της γερμανίδας καγκελαρίου Α. Μέρκελ στη Μόσχα, κι επιτρέπει μεταξύ άλλων την απαγόρευση όλων των ΜΚΟ η λειτουργία των οποίων θα μπορούσε να αποτελεί κίνδυνο για την «κυριαρχία της Ρωσίας, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα, την εθνική ενότητα και ιδιαιτερότητα, την πολιτιστική κληρονομιά ή τα εθνικά συμφέροντα» (Μοντ, 25-1). Λίγο αργότερα ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα βίντεο που είχε τραβηχτεί το περασμένο φθινόπωρο κι έδειχνε έναν πράκτορα των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών να μεταδίδει και να λαμβάνει πληροφορίες μέσω ενός εξελιγμένου ηλεκτρονικού συστήματος κρυμμένου μέσα σε μια πέτρα σε πάρκο της Μόσχας. Ο άνδρας συνελήφθη, ενώ την ίδια στιγμή σημαντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως είναι το «Παρατηρητήριο του Ελσίνκι» ή η «Μεμόριαλ», με πλούσια αντικαθεστωτική δράση, κατηγορήθηκαν για παράνομες συναλλαγές με βρετανούς διπλωμάτες και τα οικονομικά τους δόθηκαν στη δημοσιότητα. Στην πραγματικότητα, όπως εξηγεί ο γνωστός πολέμιος του ρώσικου φασισμού Σεργκέι Κοβαλιόφ, οι «οργανώσεις που εκπροσωπούν την κοινωνία των πολιτών λειτουργούν χάρη στις επιχορηγήσεις που τους παρέχονται. Αυτή η χρηματοδότηση είναι εξάλλου απολύτως διαφανής και οι ΜΚΟ έχουν την υποχρέωση να επιστρέψουν τα ποσά στους δανειστές τους. Τα συμφωνημένα από τους χορηγούς πλάνα είναι πολύ εμπεριστατωμένα και το χρήμα που διακινείται περνά υποχρεωτικά από τις τράπεζες».
Την 1η Φλεβάρη οι εν λόγω μη κυβερνητικές οργανώσεις κατέβηκαν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις πλαστές κατηγορίες περί μυστικής χρηματοδότησης από δυτικές μυστικές υπηρεσίες. Καμιά πενηνταριά άτομα διαδήλωσαν έξω από τα γραφεία της KGB στη Μόσχα. Οι αρχές απαγόρευσαν τη συγκέντρωση «με τη δικαιολογία ότι το πεζοδρόμιο μπροστά από το κτίριο ήταν πολύ στενό» (Μοντ, 3-2), διέλυσαν τους παρευρισκόμενους και πήραν τα στοιχεία των διοργανωτών. Την ίδια στιγμή, ο δημοσιογράφος Στανισλάφ Ντμιτριέφσκι, πρόεδρος της «Ένωσης Ρωσο-Τσετσενικής Φιλίας» του Νίζνι Νοβγκορόντ, καταδικαζόταν από δικαστήριο της Μόσχας για «πρόκληση εθνοτικού μίσους», επειδή τόλμησε να δημοσιεύσει σε περιοδικό μη κυβερνητικής οργάνωσης την έκκληση του μακαρίτη τσετσένου ηγέτη Ασλάν Μασχάντοφ προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με την οποία ζητούσε να αναγνωριστεί ως γενοκτονικός ο πόλεμος που διεξάγουν τα ρωσικά στρατεύματα κατοχής σε βάρος του άμαχου πληθυσμού της χώρας του (5-2).
Στα τέλη Φλεβάρη πέρασε από τη Δούμα ο λεγόμενος «αντιτρομοκρατικός νόμος», που στο όνομα της πάλης ενάντια στην ισλαμοφασιστική τρομοκρατία –την οποία το ίδιο το Κρεμλίνο υποκινεί και στηρίζει πολιτικά– δίνει ενισχυμένες εξουσίες στις δυνάμεις καταστολής (την KGB και το υπουργείο Εσωτερικών) και επιτρέπει την κατάρριψη αεροσκαφών, την παρακολούθηση της ιδιωτικής αλληλογραφίας, την κατάλυση του οικογενειακού ασύλου και την παρεμπόδιση της εργασίας των δημοσιογράφων. Για το σκοπό αυτό μάλιστα δημιουργήθηκε ένα καινούριο όργανο, η «Εθνική Επιτροπή για την Αντιτρομοκρατική Πάλη» υπό την ηγεσία του αρχηγού του FSB (πρώην KGB) Ν. Πατρουσόφ. Όπως υποστηρίζει ο Λεβ Πονομαριόφ, ηγέτης του Κινήματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, «αυτό το διάταγμα είναι επικίνδυνο, γιατί δημιουργεί ένα μηχανισμό στη βάση των υπαρχουσών κυβερνητικών δομών (…) Αυτό δημιουργεί μια παράλληλη κυβέρνηση υπό τις διαταγές τoυ FSB» (28-2).
Εδώ δεν πρόκειται απλά για κυνήγι ορισμένων ανεξάρτητων ΜΚΟ, αλλά για πραγματικό πογκρόμ σε βάρος των ίδιων των δημοκρατικών ελευθεριών του ρωσικού λαού. Η φαιοκόκκινη ηγετική κλίκα του Κρεμλίνου, δηλαδή η ίδια η KGB, βιάζεται να ολοκληρώσει τη συμμαχία της με την εξίσου φασιστική κλίκα του Πεκίνου, προκειμένου να εξαπολύσει τον πόλεμο που από καιρό ετοιμάζει για να κερδίσει την παγκόσμια ηγεμονία. Θα πρέπει γι’ αυτό να ελέγξει όσο το δυνατό ταχύτερα και βαθύτερα όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής στο εσωτερικό της χώρας: ήδη ο προηγούμενος αρχηγός της KGB έχει ανέλθει και επίσημα στο τιμόνι του ρωσικού κράτους, ενώ ο δημοκράτης πρώην ιδιοκτήτης των ανεξάρτητων από το καθεστώς ΜΜΕ Χοντορκόφσκι βρίσκεται φυλακισμένος στη Σιβηρία.
Το ναζιστικό καθεστώς της Ρωσίας αποκαλύπτει κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο το πραγματικό του πρόσωπο. Κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα…