ΕΞΑΡΣΗ ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Οι νεοναζιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών είναι ένα φαινόμενο αρκετά συνηθισμένο στην πουτινική Ρωσία. Συμμορίες νεαρών νεοναζί αλωνίζουν τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας και καθημερινά ξυλοκοπούν άγρια ή ακόμα και δολοφονούν σκουρόχρωμους, Ασιάτες κ.ά. ανθρώπους, όσους δηλαδή θεωρούν ότι δεν ανήκουν στην «ανώτερη ρωσική φυλή». Σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Σόβα, πέρυσι, στο διάστημα μεταξύ Γενάρη και Νοέμβρη, διαπράχτηκαν σε όλη τη χώρα 27 δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα ενώ κατά το 2004 τουλάχιστον 50, δηλαδή περίπου μία δολοφονία ανά εβδομάδα.
Αντίθετα από τις αναλύσεις του σοσιαλφασισμού, οι οποίες ερμηνεύουν αυτή τη βία ως αποτέλεσμα της εισβολής στη Ρωσία του δυτικόφιλου ιδιωτικού κεφαλαίου, υπάρχει μια εμφανής διασύνδεση των παραπάνω περιστατικών με την επίσημη πολιτική ηγεσία του Κρεμλίνου και το φαιοκόκκινο κρατικό μηχανισμό.
Τα παραδείγματα είναι άφθονα. Στις 22/3, δικαστήριο της Αγίας Πετρούπολης απάλλαξε από τις κατηγορίες του φόνου και του ρατσιστικού εγκλήματος το 14χρονο ναζιστή Ρομάν Καζάκοφ, που μαζί με άλλους επτά συμμορίτες είχε εισβάλει στο σπίτι της τατζίκικης οικογένειας Σουλτόνοφ πριν δύο χρόνια και αφού ξυλοκόπησε τον πατέρα σκότωσε την 9χρονη κόρη τους Χουρσέδα με έντεκα μαχαιριές. Στον Καζάκοφ επιβλήθηκε η ελαφριά ποινή των 5,5 ετών με την κατηγορία του «χουλιγκανισμού» (βλ. Μοντ, 1/4).

Παρόμοιες επιθέσεις παραμένουν ασχολίαστες από τον επίσημο πολιτικό κόσμο. Στις 11 Γενάρη σημειώθηκε επίθεση σε συναγωγή της Μόσχας. Ο βουλευτής της Δούμας Σεργκέι Μπαμπούριν βιάστηκε να διαπιστώσει από τηλεοράσεως ότι «Οι πρώτες μαχαιριές δόθηκαν σε τατζίκο υπήκοο», ενώ όταν έπεσε η οροφή της σκεπαστής αγοράς της Μόσχας σκοτώνοντας 63 ασιάτες πωλητές, ο δήμαρχος της πόλης Γιούρι Λουσκόφ δήλωσε ευτυχισμένος ότι «δεν ήταν εκεί κανένας Μοσχοβίτης» (26/4). Θυμόμαστε επίσης την περυσινή πρόταση ορισμένων ψευτοκομμουνιστών και τσαρικών βουλευτών της Δούμας – τη σύμπραξη που έχουμε ονομάσει φαιοκόκκινο μέτωπο – να απαγορευτούν όλες οι εβραϊκές οργανώσεις, καθώς επίσης και τις συχνές αντισημιτικές κινήσεις Πούτιν με αποκορύφωμα τη συνάντηση με τον πολιτικό αρχηγό της Χαμάς, που εξηγούν απόλυτα την ύπαρξη ενός βαθιού αντισημιτικού κλίματος στη σημερινή Ρωσία. Στο μεταξύ πληθαίνουν οι αναγνωρισμένες από το κράτος ναζιστικές οργανώσεις, οι εκπρόσωποί τους προβάλλονται από την κρατική τηλεόραση σε ώρες μεγάλης θεαματικότητας, ενώ το διαδίκτυο έχει μετατραπεί σε πεδίο για την ελεύθερη διάδοση της χιτλερικής ιδεολογίας.

Αυτή η ταύτιση της κρατικής εξουσίας με το νεοναζιστικό ρεύμα στη βάση της κοινωνίας δεν είναι καθόλου τυχαία. Όλες αυτές οι συμμορίες που λυμαίνονται τη χώρα δολοφονώντας μετανάστες δεν είναι παρά η ακραία μορφή που προσλαμβάνει η πολιτική της ηγετικής κλίκας του Κρεμλίνου. Πρόκειται για την πολιτική μιας μεγαλοαστικής τάξης χιτλερικού τύπου η οποία ξεπήδησε μέσα από τον κομματικό μηχανισμό της πρώην σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ και η οποία, αφού υφάρπαξε την εξουσία στα μέσα του περασμένου αιώνα, ετοιμάζεται πυρετωδώς να κατακτήσει την ηγεμονία στον πλανήτη μέσα από ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο ακολουθώντας τα χνάρια της ναζιστικής Γερμανίας και της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Δίχως όμως κινητοποίηση των μαζών, κανένας πόλεμος δε μπορεί να αποβεί νικηφόρος. Να γιατί οι νέοι αφέντες της Ρωσίας φροντίζουν να ενισχύουν το φαιοκόκκινο ναζισμό μέσα στις μάζες. Φροντίζουν να ενσταλάξουν το δηλητήριο του αντισημιτισμού, του μεγαλορωσικού εθνιορατσισμού και του αντιδυτικού μίσους έτσι ώστε να μετατρέψουν έναν κάποτε επαναστατικό λαό σε φοβισμένο και διψασμένο για εκδίκηση όχλο τον οποίο στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουν για τα ιμπεριαλιστικά πολεμικά τους σχέδια.
Η ιδεολογική αυτή κατήχηση σε συνδυασμό με την οικονομική ένδεια που έχουν εξασφαλίσει για τις μάζες οι φαιοκόκκινοι σοσιαλιμπεριαλιστές έχουν σήμερα δημιουργήσει ένα αίσθημα απέχθειας μιας σημαντικής μερίδας ρώσων πολιτών προς τους μετανάστες από την Κεντρική Ασία. Έτσι, αρκετοί είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να ανεχτούν δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους, ή πογκρόμ κατά μειονοτήτων όπως ήταν οι περυσινές θηριώδεις επιθέσεις και η ισοπέδωση τσιγγάνικων καταυλισμών κατά την οποία μεταξύ άλλων κάηκε ζωντανό ένα 8χρονο κορίτσι. Έτσι εξηγείται η μεγάλη άνεση που επιτρέπει στις νεοναζιστικές συμμορίες να δίνουν το μήνυμα σε όλους τους μη σλάβους ότι δεν πρέπει να ξεπορτίσουν από το σπίτι τους στις 20 Απρίλη, κατά την επέτειο δηλαδή γέννησης του Χίτλερ.

Τόσο μεγάλο είναι το κλίμα τρομοκρατίας που έχουν εξαπολύσει οι φαιοκόκκινοι ώστε οι αντιναζιστές της Αγ. Πετρούπολης που βγήκαν στο δρόμο στις 11 Απρίλη για να διαδηλώσουν ενάντια στην ξενοφοβία, αναγκάστηκαν να το κάνουν με καλυμμένα τα πρόσωπα φοβούμενοι ότι οι ναζιστές θα τους φωτογραφίσουν και θα τους καταστήσουν στόχους δημοσιεύοντας τις φωτογραφίες τους στο Ίντερνετ. Αυτή είναι η διαφορά με τη Δύση. Και εκεί υπάρχουν ναζιστές μόνο που εκεί είναι αυτοί που κρύβονται από τα μάτια της δημοσιότητας ενώ στη Ρωσία κρύβονται οι αντιφασίστες. Αυτή η καθεστωτική αίσθηση ισχύος ήταν έκδηλη στη διαδήλωση της 4 Νοέμβρη, «ημέρας εθνικής ενότητας» όπως έχει επίσημα κηρυχθεί από το Κρεμλίνο, όταν πάνω από χίλιοι διαδηλωτές κραύγασαν στο κέντρο της Μόσχας ρατσιστικά συνθήματα ενάντια στους μετανάστες από το Τατζικιστάν και έκαναν ανενόχλητοι το ναζιστικό χαιρετισμό (στο ίδιο).

Πριν εβδομήντα χρόνια ένας Χίτλερ πήρε την εξουσία στη Γερμανία και αφού τη σταθεροποίησε αιματοκύλισε την Ανθρωπότητα. Σήμερα ένας νέος έχει εκκολαφθεί στην Ανατολή και επιχειρεί μια νέα, μεγαλύτερη αιματοχυσία. Μόνο η οργανωμένη, συντονισμένη αντισοσιαλφασιστική πάλη των λαών ενάντια στους φαιοκόκκινους παντού στον κόσμο μπορεί να τη σταματήσει.