Πώς κατάρρευσε η δημαγωγία του σοσιαλ-μεσαίωνα για τις «τρελές αγελάδες»

Όταν είχε ξεσπάσει ο πανικός γύρω από το θέμα των «τρελών αγελάδων», με άρθρο μας στη Νέα Ανατολή είχαμε εκτιμήσει ότι αυτός ο πανικός δεν είχε πραγματική βάση αλλά ήταν αποτέλεσμα της αντιδραστικής προπαγάνδας του σοσιαλ- μεσαίωνα. Η σοσιαλφασιστική προπαγάνδα χρησιμοποιώντας επιχειρήματα του αντιδραστικού αντικαπιταλισμού-οικολογισμού, και πατώντας στη μικροαστική δεισιδαιμονία, έδωσε ένα γερό χτύπημα στη δυτική αστική τάξη για να ωφελήσει τελικά τους ανατολικούς φασισμούς. Αποδεικνύεται σήμερα, αυτό που είπαμε τότε, ότι ο αποδεδειγμένος κίνδυνος για τον άνθρωπο από την αρρώστια των «τρελών αγελάδων» είναι από ανύπαρκτος έως ασήμαντος.
Σε περίληψη, τα σαθρά επιχειρήματα αυτής της προπαγάνδας ήταν τα εξής: Η αιτία της δήθεν επικείμενης καταστροφής είναι ότι οι αγελάδες μετατράπηκαν σε σαρκοφάγα ζώα, ότι παραβιάζονται οι νόμοι της φύσης για χάρη του κέρδους, και ότι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, το κεφάλαιο αδιαφορεί και μάλιστα αγοράζει και τις στατιστικές οι οποίες έδειχναν ότι τα μέτρα που είχε πάρει η αγγλική κυβέρνηση από το 1989 εναντίον της εξάπλωσης της νόσου είχαν θετικά αποτελέσματα.
Στη γαλλική Μοντ, διαβάζουμε ότι εδώ και μια δεκαετία, οι επιστήμονες έκαναν ένα αντίστροφο λάθος τόσο για την εξάπλωση της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας στα βοοειδή, όσο και για την ανθρώπινη μορφή της αρρώστιας. Αρχικά, επιστήμονες όπως ο καθηγητής Anderson εκτιμούσαν ότι ο καινούριος τύπος της επιδημίας θα γινόταν η αιτία για περίπου 500.000 θανάτους, ενώ άλλοι έκαναν λόγο για σοβαρό κίνδυνο. Το Νοέμβριο του 2001, μια ομάδα ερευνητών Γάλλων και Άγγλων, εκτιμούσε, στο περιοδικό “Science”ότι ο αριθμός των περιστατικών θα ήταν γύρω στα 200-400. Σήμερα, αριθμούμε 160 περιπτώσεις στη Μ. Βρεττανία και 17 στη Γαλλία, χωρίς να έχουν αποσαφηνιστεί με ακρίβεια οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες συνέβησαν τα περιστατικά.
Η ζωή καταρρίπτει τις δοξασίες του μικροαστικού και προκατειλημμένου μεσαίωνα που αγνοεί ότι χάρη στην τρανή παραβίαση των κανόνων των παραδοσιακών τρόπων παραγωγής τροφίμων από τη σύγχρονη γεωπονία έχουν μπορέσει να ικανοποιηθούν οι σημερινές βιοτικές ανάγκες των μαζών δίχως να μειώνεται αλλά να αυξάνει όλο και περισσότερο το μέσο όρο του προσδόκιμου της ζωής τους.
Η τάση για τη χειροτέρευση της ποιότητας της διατροφής υπάρχει στον καπιταλισμό, όπως υπάρχει η τάση για τη χειροτέρευση των όρων αναπαραγωγής του προλεταριάτου γενικότερα. Αλλά αυτές οι τάσεις δεν μπορούν να μετατρέπουν την επιστήμη σε μια συνομωσία της παγκόσμιας αστικής τάξης που τάχα φροντίζει με σχέδιο να δηλητηριάζει τις μάζες για να αυξάνει τα κέρδη της. Όπου μάλιστα η εργατική τάξη διατηρεί ισχυρές κοινωνικές καταχτήσεις και η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να πληρώνει πελώρια ποσά σε ασφάλειες και περίθαλψη στους προλετάριους και όπου η παραγωγή στηρίζεται στην ψηλή τεχνική-οργανική σύνθεση του κεφάλαιου, δηλαδή στο σχετικά περιορισμένο αριθμητικά και ψηλά ειδικευμένο εργατικό δυναμικό είναι τελείως ασύμφορο στην αστική τάξη σαν κρατική οργάνωση να επιτρέπει ή να ρισκάρει να εκδηλώνονται επιδημίες για χάρη της μείωσης του κόστους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Επιδημίες τέτοιου είδους παράγονται στα κράτη όπου η εργατική τάξη έχει χάσει τα βασικά της πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, όπου η συγκέντρωση του κεφάλαιου στηρίζεται κυρίως στην ένταση μιας όλο και πιο κακοπληρωμένης εργασίας και όπου οι επιστήμονες είναι τόσο υπόδουλοι στο κράτος των εκμεταλλευτών όσο είναι διεφθαρμένοι οι κάθε λογής ελεγκτές τροφίμων και όσο φτηνή είναι η αρρώστια και ο θάνατος των προλετάριων.