Ο υφυπουργός Αθλητισμού Ορφανός βρέθηκε ξανά στο στόχαστρο του καθεστώτος με ένα νομοσχέδιο του που έθιγε την εξουσία του Κόκκαλη στο χώρο του ποδοσφαίρου. Ο Καραμανλής και αυτή τη φορά άφησε ακάλυπτο τον υπουργό του και τον οδήγησε σε ταπεινωτική υποχώρηση προαναγγέλλοντας με τη μέθοδο των διαρροών την απομάκρυνσή του στον επόμενο ανασχηματισμό.

Γιατί ενόχλησε τον Κόκκαλη και το καθεστώς ο νέος νόμος

Α) Η ρύθμιση ενάντια στον Γκαγκάτση

Στο νομοσχέδιο του Ορφανού για την «ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία αθλητικών επαγγελματικών ενώσεων», που κατατέθηκε στη Βουλή τον Ιούνη, περιλαμβανόταν διάταξη που στρεφόταν κατά του προέδρου της ΕΠΟ Γκαγκάτση, που είναι γνωστός για τις σχέσεις του με τον Κόκκαλη. Η διάταξη αυτή ήταν παρόμοια με μία παλαιότερη που είχε προτείνει ο Φλωρίδης, σαν υφυπουργός Αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ πριν από έξι χρόνια και στρεφόταν κατά του Βίκτωρα Μητρόπουλου, προέδρου τότε της ΕΠΑΕ και αντιπροέδρου της ΕΠΟ. Σύμφωνα με την τελευταία ρύθμιση Ορφανού, όπως και με την προηγούμενη του Φλωρίδη, όποιος παραπέμπεται σε δίκη για οικονομικά αδικήματα δεν μπορεί να έχει αξίωμα στη διοίκηση των αθλητικών ομοσπονδιών και ενώσεων. Με αυτό το νόμο που είχε ψηφιστεί από τη Βουλή με διακομματική συναίνεση είχε εκδιωχθεί τότε ο Μητρόπουλος από τα αξιώματά του γιατί το καθεστώς ήθελε να ξεφορτωθεί έναν παράγοντα του ποδοσφαίρου που εκπροσωπούσε κυρίως τις μικρές ομάδες και από αυτή τη θέση συγκρουόταν με τα συμφέροντα Κόκκαλη. Με το άρθρο 28 του νομοσχεδίου Ορφανού θα πάθαινε το ίδιο και ο Γκαγκάτσης εναντίον του οποίου έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για το κακούργημα της απάτης σε βάρος του δημοσίου για τις αναθέσεις του έργου του Αγίου Κοσμά και άλλων δύο έργων τα οποία χρηματοδοτήθηκαν μέσω της ΕΠΟ. Δίωξη έχει ασκηθεί για τον ίδιο λόγο και σε άλλα τέσσερα μέλη του ΔΣ της ΕΠΟ (τον β΄ αντιπρόεδρο, το γενικό γραμματέα, τον ταμία και ένα σύμβουλο). Ήταν τότε η πλευρά Μητρόπουλου που είχε κάνει προσφυγή στη ΦΙΦΑ η οποία πρότεινε τότε συμβιβαστική πρόταση προσωρινής αναστολής της εφαρμογής της ρύθμισης. Τελικά, παρόλο που με την επέμβαση της ΦΙΦΑ ο Μητρόπουλος αποκαταστάθηκε προσωρινά, εξαναγκάστηκε τελικά σε παραίτηση από την αντιπροεδρία της ΕΠΟ μέσα στην απόλυτη απομόνωση. Μετά από λίγους μήνες ο Γκαγκάτσης πήρε την προεδρία στην ΕΠΟ.
Είχε θεωρηθεί τότε καίριο ζήτημα γα την εξυγίανση του ποδοσφαίρου να φύγει ο Μητρόπουλος που αντιμετώπιζε την κατηγορία της κακουργηματικής υπεξαίρεσης ποσού 45 εκ δρχ. (περίπου 133.000 Ευρώ) σε βάρος της ομάδας του. Αντίθετα, από τον Απρίλη που ασκήθηκε η δίωξη στην ηγεσία της ΕΠΟ για κακουργηματική απάτη σε βάρος του Δημοσίου για έργα που κόστισαν εκατομμύρια ευρώ, το γεγονός έχει περάσει στα ψιλά, και κανένας δεν κάνει θέμα την «εξυγίανση του ποδοσφαίρου». Η υπόθεση αυτή έφτασε στην Δικαιοσύνη μετά από την δημοσίευση στην εφημερίδα «Απόφαση», το καλοκαίρι του 2004, πορίσματος του ελεγκτικού συνεδρίου που αφορούσε τις απευθείας αναθέσεις έξι έργων για αθλητικές εγκαταστάσεις στον Άγιο Κοσμά, την Φλώρινα και την Ξάνθη.
Με προκλητική υποκρισία σύσσωμο το καθεστώς θεωρεί τερατώδη τώρα τη ρύθμιση που είχε στηρίξει πριν από πέντε χρόνια, υποστηρίζοντας αφενός ότι πρόκειται για προσωπική σύγκρουση Γκαγκάτση-Ορφανού και αφετέρου ότι παραβιάζει την αρχή της αυτοδιοίκησης στο χώρο του αθλητισμού που ξαφνικά έγινε «απαράβατος κανόνας». Όταν το ρωσόδουλο μέτωπο δεν είχε την εξουσία στο ποδόσφαιρο τότε υποστήριζε κάθε μορφής παρέμβαση τάχα για την «εξυγίανση» του χώρου, όταν την πήρε έγινε ξαφνικά οπαδός της «αυτοδιοίκησης» απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε να ανατρέψει την εξουσία που πραξικοπηματικά εγκατέστησε.
Το δεύτερο χτύπημα του Ορφανού στην «αυτοδιοίκηση» ήταν ότι με το νέο νόμο άφηνε σε πλήρη ισχύ μία παλαιότερη ρύθμιση που αποτελεί σημείο αντιπαράθεσης Ορφανού – Γκαγκάτση από το 2004 που ψηφίστηκε.

Β) Η ρύθμιση για το νέο εκλογικό σύστημα στην ΕΠΟ

Με το Ν. 2725/2004 ο Ορφανός άλλαξε τον τρόπο εκλογής αντιπροσώπων των ομάδων και των αθλητικών σωματείων στην ΕΠΟ, διευρύνοντας την εκλογική βάση, δηλαδή ενισχύοντας τη δύναμη των μικρότερων ομάδων και σωματείων που βρίσκονται αντικειμενικά σε σύγκρουση με την παντοκρατορία Κόκκαλη. Μέχρι τη θέσπιση του νόμου στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία ψήφιζε για διοικητικό συμβούλιο ένας εκπρόσωπος από κάθε ένωση ποδοσφαιρικών σωματείων (ΕΠΣ) νομού. Έτσι, ψήφιζαν περίπου εξήντα εκλέκτορες. Με το νόμο προβλεπόταν ότι θα εκλέγεται ένας εκλέκτορας ανά δέκα σωματεία. Συνεπώς, με δεδομένο ότι τα σωματεία ήταν περίπου 3.500 οι εκλέκτορες θα ήταν 350. Μάλιστα ο Γ. Ορφανός είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να ψηφίζουν εκπρόσωποι και από τα 3.500 σωματεία, αν του γινόταν τέτοια πρόταση. Αυτό το εκλογικό σύστημα αντικειμενικά δυνάμωνε τον Β. Μητρόπουλο και αδυνάτιζε τον Γκαγκάτση. Οι προηγούμενες εκλογές στην ΕΠΟ έγιναν τον ίδιο χρόνο, το 2004 αλλά με το παλιό σύστημα αφού ο νόμος μόλις είχε ψηφιστεί και δεν υπήρχε χρόνος γα να προσαρμοστούν οι αλλαγές στο καταστατικό της ομοσπονδίας. Τότε ο Ορφανός είχε προσπαθήσει να αναβάλει τις εκλογές για να μπορέσουν να γίνουν με το νέο σύστημα χωρίς να το καταφέρει.
Συνέχισε όμως να προσπαθεί να αντισταθεί στον Γκαγκάτση λέγοντας στους παράγοντες των αθλητικών ενώσεων που επηρέαζε η ΝΔ να ψηφίσουν την αντίπαλη παράταξη του Βίκτωρα Μητρόπουλου. Αυτή η προσπάθεια του Ορφανού έκανε έξαλλο τον Καραμανλή που έστειλε τον Μεϊμαράκη να δώσει το μήνυμα ότι η επίσημη ΝΔ δεν στηρίζει τον Μητρόπουλο με το επιχείρημα ότι οι εκλογές αυτές δεν είναι κομματικές και ότι η ομοσπονδία έπρεπε να αφεθεί «απερίσπαστη» να εκλέξει τη διοίκηση που επιθυμούσε. Τελικά «απερίσπαστη» η ΕΠΟ ψήφισε ξανά τον Γκαγκάτση ο οποίος σαν πρόεδρος της ΕΠΟ αψήφησε το νέο νόμο και δεν ενσωμάτωσε ποτέ το νέο εκλογικό σύστημα στο καταστατικό της ομοσπονδίας. Αντίθετα διαμαρτυρήθηκε στη ΦΙΦΑ ότι αυτή η παρέμβαση της πολιτείας στις εκλογές θίγει το αυτοδιοίκητο και ζήτησε την παρέμβασή της για να αλλάξει. Απαντώντας ο Ορφανός παρακρατούσε τις κρατικές επιχορηγήσεις προς την ΕΠΟ μέχρι να συμμορφωθεί.
Η ΦΙΦΑ απαίτησε να υπάρξει τροποποίηση του Ν. 2725/2004 και να καταργηθούν οι διατάξεις για τις εκλογές και έδωσε προθεσμία γι’ αυτό το σκοπό έως τις 15 Ιουλίου, αλλιώς θα εφάρμοζε την ποινή του αποκλεισμού για τις ελληνικές ομάδες συμπεριλαμβανομένης και της Εθνικής από τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρωταθλήματα. Αυτή η σύγκρουση Ορφανού – Γκαγκάτση και ΦΙΦΑ έφτασε στην κορύφωσή της με την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή που έγινε ένα μήνα περίπου πριν την καταληκτική προθεσμία, χωρίς να περιέχει καμία πρόβλεψη για το θέμα των εκλογών. Ο Ορφανός θέλοντας να κερδίσει χρόνο και να κάνει μέχρι το τέλος διαπραγματεύσεις με τη ΦΙΦΑ δήλωσε ότι θα καταθέσει χωριστή τροπολογία που θα ρυθμίζει το συγκεκριμένο θέμα, ωστόσο ο Γκαγκάτσης χωρίς να περιμένει λεπτό πήγε στη ΦΙΦΑ με το νομοσχέδιο ανά χείρας με σκοπό να εκβιάσει τον Ορφανό. Επιπλέον ο Γκαγκάτσης υπέδειξε στη ΦΙΦΑ ότι όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε ο υφυπουργός για το εκλογικό σύστημα, αλλά πρόσθεσε και τη διάταξη που αφορούσε τον ίδιο. Κατά συνέπεια η ΦΙΦΑ απαίτησε να φύγει και αυτή η διάταξη.
Πρέπει να επισημανθεί εδώ ότι οι αντίπαλοι του Κόκκαλη έπαιρναν πάντα φτωχά αποτελέσματα όταν κατέφευγαν στη ΦΙΦΑ για στήριξη ενάντια στις κρατικές επεμβάσεις, ενώ η παρέμβαση της ΦΙΦΑ ήταν καταλυτική τώρα που πήγαν να ζητήσουν βοήθεια οι άνθρωποι του στρατοπέδου Κόκκαλη, κάτι που εξηγείται απόλυτα από τη διακομματική πολιτική στήριξη στο εσωτερικό της χώρας στη δεύτερη περίπτωση.

Συντονισμένη επίθεση ενάντια στον Ορφανό

Έτσι η Επιτροπή Εκτάκτων Υποθέσεων της ΦΙΦΑ πριν να λήξει η προθεσμία της 15 Ιούλη εισηγήθηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή τον αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων, αν ο Ορφανός δεν αλλάξει το νόμο. Είναι χαρακτηριστικές οι εξηγήσεις που έδωσε για την απόφαση ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ Μπλάτερ όπως δημοσιεύονται σε άρθρο της Ελευθεροτυπίας, 5/7 : «Ο Μπλάτερ εξήγησε το λόγο για τον οποίο αποφάσισε να στείλει προχθές, Δευτέρα, την επιστολή προς τον Βασίλη Γκαγκάτση: (…) Η συζήτηση για το σχέδιο νόμου αρχίζει σήμερα στην ελληνική Βουλή και ο αποκλεισμός ήταν το μοναδικό μέτρο που μας έμενε για να εξασφαλίσουμε τις αλλαγές. Πέρσι ενημερώσαμε τρεις ομοσπονδίες, την ελληνική, την πορτογαλική και την πολωνική, οι οποίες έπρεπε να καταστήσουν σεβαστό το διαχωρισμό της πολιτικής από την αθλητική εξουσία. Για την Πορτογαλία και την Πολωνία πεισθήκαμε ότι οι αλλαγές βρίσκονται σε εξέλιξη. Όχι όμως και για την Ελλάδα» (Ελευθεροτυπία, 5/7). Στην Πολωνία και στην Πορτογαλία δεν υπάρχει τετρακομματικό συντονιστικό που για λογαριασμό των ρωσικών συμφερόντων τρέφει ολιγάρχες όπως ο πρώην πράκτορας της Στάζι Κόκκαλης.
Μετά την απόφαση της ΦΙΦΑ για αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων ξεσηκώθηκε ένας ορυμαγδός κατά του Ορφανού ο οποίος υποχώρησε, αλλά ποτέ δεν ειπώθηκε μία λέξη ενάντια στον Γκαγκάτση που ήταν ο άνθρωπος που προκάλεσε ουσιαστικά αυτή την απόφαση. Σε αντίθετη περίπτωση όλο το έθνος θα ξεσηκωνόταν ενάντια σε αυτόν που κάρφωσε τη χώρα στη ΦΙΦΑ και ενάντια στην ίδια την «φράγκικη» ΦΙΦΑ.
Πρώτος και καλύτερος άφησε έκθετο τον υφυπουργό ο Καραμανλής. Όταν ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος Αντώναρος ρωτήθηκε αν υπάρχει δυσαρέσκεια για τους χειρισμούς του Ορφανού και αν ο υφυπουργός εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, απάντησε ότι «ο υφυπουργός Αθλητισμού, ωςεκπρόσωπος της κυβέρνησης, είναι στη Bουλή και μετέχει στη συζήτηση για το νομοσχέδιο». Η στάση του Καραμανλή είναι ασύλληπτα αισχρή στη συγκεκριμένη περίπτωση αφού το νομοσχέδιο πριν κατατεθεί στη Βουλή είχε εγκριθεί από τον ίδιο και την κυβερνητική επιτροπή.
Σε πλήρη σύμπλευση βέβαια με τον Κόκκαλη, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ συμπαρατάχθηκαν με τη ΦΙΦΑ μιλώντας για απόπειρα «χειραγώγησης» και «κομματικού ελέγχου» στο ποδόσφαιρο. Το ΠΑΣΟΚ δεν παρέλειψε να ζητήσει την παραίτηση του Ορφανού.
Η Αυγή (9/7) με ένα προκλητικό σχόλιο με τίτλο «Η σιωπή είναι χρυσός» παρατηρεί πως «συμμορφώθηκε» ο Βουλγαράκης μετά την αποπομπή του από το υπουργείο Δημόσιας τάξης και προφανώς και την τελευταία τρομοκρατική δολοφονική επίθεση εναντίον του ίδιου και της οικογένειάς του, και δεν άνοιξε το στόμα του για να υπερασπίσει τον Ορφανό: «Πολλοί μίλησαν (και είπαν πολλά...) τις τελευταίες ημέρες για τον Ορφανό, για τον Γκαγκάτση, την ΕΠΟ και τη FIFA. Ποιος δεν μίλησε; Ο πολιτικός προϊστάμενος του Γιώργου Ορφανού, ο υπουργός Πολιτισμού (και Αθλητισμού) Γιώργος Βουλγαράκης. Τίποτα, ούτε λέξη, η άκρα σιωπή. Διδάχθηκε, λένε κάποιοι, από τα πρόσφατα (πολλά) παθήματά του o υπουργός. Αλλά τόσο πολύ;.. Ο κ. Βουλγαράκης υλοποιεί, φαίνεται, στον απόλυτο βαθμό τη σοφή λαϊκή ρήση ότι όποιος καεί στον χυλό φυσάει και το γιαούρτι...».
Το ψευτοΚΚΕ όπως σε όλες τις αντιπαραθέσεις που θίγουν τα συμφέροντα της νέας ολιγαρχίας, αλλά και φροντίζοντας να διατηρεί τη στρατηγική και ανοιχτή πλέον συμμαχία του με την καραμανλική ΝΔ, απέφυγε να πάρει σαφή θέση κάνοντας γενικές αντικαπιταλιστικές διακηρύξεις: «Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ ΕΠΟ, FIFA και κυβέρνησης αντανακλά τη διαπάλη για το ποιος θα αρπάξει τη μεγαλύτερη μερίδα των κερδών από την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου».

Κάτω από την εσωτερική και εξωτερική πίεση, ο Ορφανός κατάθεσε τροπολογία με την οποία έκανε σχετική την ισχύ του νέου εκλογικού συστήματος. Σύμφωνα με αυτήν οι ομοσπονδίες μπορούσαν να επιλέξουν: είτε θα συμμόρφωναν το καταστατικό τους με το νόμο οπότε και θα δικαιούνταν τις κρατικές επιχορηγήσεις, είτε δεν θα συμμορφώνονταν οπότε θα μπορούσαν να συνεχίσουν να λειτουργούν σαν ομοσπονδίες, αλλά χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις. Αυτή είναι μία επιλογή που οποιοδήποτε κράτος μπορεί να κάνει. Οι αθλητικοί όμιλοι στο εξωτερικό δεν ζουν από το κράτος και γι’ αυτό εφαρμόζουν πράγματι συστήματα αυτοδιοίκησης. Οι επιχορηγήσεις είναι ένα μέσο που εφάρμοσε κυρίως ο Α. Παπανδρέου στον αθλητισμό για να εξαρτήσει και να ελέγξει το χώρο. Πώς όμως θα μπορούσε να δεχτεί το καθεστώς να μην έχει η ΕΠΟ τη διαχείριση του κρατικού πλούτου μέσω του οποίου ελέγχει τις ενώσεις και τις ομάδες αφού είναι ο φορέας που κάνει τη διανομή του;
Και αυτή τη φορά σύσσωμο το καθεστώς εξεγέρθηκε κατά της νέας τροπολογίας με την επίκληση αυτή τη φορά του …Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο ο αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την εποπτεία του κράτους. Με βάση τη συγκεκριμένη «ερμηνεία» του Συντάγματος, είναι συνταγματική επιταγή να δίνει το κράτος επιχορηγήσεις στον αθλητισμό και …πιο συγκεκριμένα στην ΕΠΟ, χωρίς όμως να ελέγχει αυτούς τους οποίους συντηρεί με τα λεφτά του. Επιπλέον, κατηγόρησαν τον Ορφανό ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση επιχειρεί να εξαγοράσει τις Ομοσπονδίες για να εφαρμόσουν το νέο νόμο. Ωστόσο, η εξαγορά των Ομοσπονδιών δεν είναι υπόθεση του Ορφανού. Εδώ και χρόνια οι Ομοσπονδίες εκλέγουν τις διοικήσεις που μπορούν να τους φέρουν τις μεγαλύτερες επιχορηγήσεις.
Ο Γκαγκάτσης έβγαλε στεντόρειους λόγους υπέρ της συνταγματικής τάξης. Η κατάσταση ήταν τόσο κρίσιμη που έκανε δηλώσεις ο ίδιος ο Κόκκαλης, ο οποίος είπε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για την κατάργηση του νόμου και επέπληξε τον Καραμανλή λέγοντας ότι σα φίλαθλος, αν και δεν είναι οπαδός της δικής του ομάδας (!!!), πρέπει να δείξει ενδιαφέρον.
Πράγματι ο πρωθυπουργός ανέλαβε αμέσως εργασία και έστειλε ραβασάκι στον Ορφανό μέσω του γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας Σταύρου με τις ακριβείς διατυπώσεις που πρέπει να συμπεριλαμβάνει το νομοσχέδιο λίγο πριν τη συζήτηση στην Ολομέλεια. Ο Ορφανός υπέκυψε και τελικά απαλείφθηκε τελείως η διάταξη που αφορούσε τον Γκαγκάτση. Επιπλέον έγινε ειδική διάταξη για την ΕΠΟ στην οποία ρητά αναφερόταν ότι μπορεί να επιλέξει να μη συμμορφωθεί με το νόμο, ακόμα και να έρχονται οι κανόνες λειτουργίας της σε αντίθεση με το νόμο, χωρίς όμως να διευκρινίζεται εξίσου ρητά ότι αυτός θα είναι λόγος διακοπής των κρατικών επιχορηγήσεων όπως με τις υπόλοιπες ομοσπονδίες. Προς το παρόν ο Ορφανός δήλωσε ότι αν διακοπούν οι επιχορηγήσεις στην ΕΠΟ, θα αναλάβει το υπουργείο να δίνει επιχορηγήσεις στις ενώσεις και στις ομάδες. Στο οικονομικό ζήτημα βέβαια η ΦΙΦΑ δεν μπορεί να επέμβει γιατί δεν είναι της αρμοδιότητάς της. Φαίνεται ότι το θέμα των επιχορηγήσεων στην ΕΠΟ θα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγματεύσεων με το κράτος. Αν τελικά ο Καραμανλής απομακρύνει τον Ορφανό από τη θέση του, κάτι που σύμφωνα με τις συνηθισμένες διαρροές προγραμματίζεται στον ανασχηματισμό που λέγεται ότι θα γίνει μετά τις δημοτικές εκλογές, αυτή η υπόθεση θα λυθεί υπέρ της ΕΠΟ.
Αμέσως μετά ο Γκαγκάτσης δήλωσε ικανοποιημένος και η ΦΙΦΑ έκανε άρση του αποκλεισμού.
Είναι χαρακτηριστική η υποκρισία των ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ στο ζήτημα του εκλογικού νόμου σε ό,τι αφορά τις υπόλοιπες ομοσπονδίες. Στην ΕΠΟ όπου την εξουσία είχε ένας δικός τους χάλασαν τον κόσμο για να μην εφαρμοστεί το νέο εκλογικό σύστημα. Για τις υπόλοιπες ομοσπονδίες όπου στην εξουσία βρίσκονται κυρίως διοικήσεις που ελέγχονται από τον παλιό πασοκικό μηχανισμό τις οποίες θέλουν να ανατρέψουν, δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα με το νέο νόμο ούτε με την «αντισυνταγματικότητά» του, και άφησαν τη ρύθμιση να περάσει χωρίς να κάνουν ιδιαίτερο θόρυβο. Το ίδιο έκαναν και με τη ρύθμιση της «Σούπερ Λίγκα» που φέρνει τα πάνω κάτω στο ποδόσφαιρο, ισχυροποιώντας τις μεγάλες ομάδες και κατά συνέπεια ενισχύοντας τον κυρίαρχο σε αυτές Ολυμπιακό και την επίσης τελευταία ελεγχόμενη από το νέο καθεστώς ΑΕΚ.

Η υπόθεση της «Σούπερ Λίγκα»

Η «Σούπερ Λίγκα» είναι η οργάνωση των ομάδων της Α΄ Εθνικής που φεύγουν από την ΕΠΑΕ την ένωση δηλαδή στην οποία μέχρι τώρα ανήκαν οι ομάδες της Α΄, Β΄ και Γ΄ Εθνικής. Η «Σούπερ Λίγκα» αυτονομείται οικονομικά και διοικητικά από την ΕΠΑΕ στην οποία ανήκουν τώρα πια μόνο οι ομάδες της Β΄ και της Γ΄ Εθνικής και θα αναλάβει όλα τα θέματα της διοργάνωσης του πρωταθλήματος που μέχρι τώρα ήταν αρμοδιότητα συνολικά της ΕΠΑΕ. Στην αυτονόμηση αυτή αντιδρούσαν οι πιο μικρές και οικονομικά αδύναμες ομάδες της Α΄ Εθνικής (ΠΑΟΚ, Αιγάλεω, Ηρακλής, Ιωνικός, Καλλιθέα), προβάλλοντας το επιχείρημα ότι στη νέα ένωση δεν θα υπάρχει ισονομία και θα μπορούν να κάνουν ότι θέλουν οι μεγάλοι ΠΑΟ-ΑΕΚ-Ολυμπιακός. Πρόκειται για μία πρωτοβουλία βασικά Παναθηναϊκού-ΑΕΚ στην οποία μπήκε και ο Ολυμπιακός στη συνέχεια πιθανά για να μην απωθήσει από την αρχή η ιδέα τους μικρότερους. Πάντως το ότι ήταν μία κίνηση που την ήθελε ο Κόκκαλης προκύπτει από το γεγονός ότι υποστηρίχτηκε με ενθουσιασμό από την ΕΠΟ. Προφανώς γιατί η «Σούπερ Λίγκα» δίνει ένα αποφασιστικό χτύπημα στην αντιπροσώπευση των μικρών ομάδων στο ποδόσφαιρο και βέβαια στον εκπρόσωπό τους Β. Μητρόπουλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι τώρα η ΕΠΑΕ είχε το δικαίωμα να εκλέγει 5 από τα 15 μέλη της διοίκησης της ΕΠΟ. Τώρα θα μπορεί να εκλέγει μόνο 1 και η «Σούπερ Λίγκα» θα εκλέγει τους 4. Άρα η Σουπερλίγκα είναι μόνο ένα άλλο όνομα για τη δικτατορία Κόκκαλη-Νικολαΐδη στο ποδόσφαιρο.
Σε ό,τι αφορά συγκεκριμένα τον Παναθηναϊκό, τη μόνη ομάδα από τις τρεις μεγάλες που δεν έχει ρωσόδουλη διοίκηση, προτίμησε να συμπαραταχθεί με όλο το καθεστώς υπέρ Γκαγκάτση-Κόκκαλη για να κερδίσει τη «Σούπερ Λίγκα». Δηλαδή πήγε σα μεγάλο κεφάλαιο με τον βασικό φασίστα εχθρό της και όχι με το μικρό και μεσαίο κεφάλαιο με το οποίο θα μπορούσε να συμμαχήσει ενάντια στον Κόκκαλη. Έτσι θα συνεχίσει να βρίσκεται κάτω από την εξουσία της ΕΠΟ του Γκαγκάτση ο οποίος κατάγγειλε την ομάδα στις αρχές του χρόνου επειδή τόλμησε να κυκλοφορήσει DVD με τα κραυγαλέα λάθη της διαιτησίας στο πρωτάθλημα (δηλαδή τις εναντίον της στημένες αποφάσεις). Η ΕΠΟ αποφάσισε τότε όχι μόνο «να χαρακτηρίσει απαράδεκτη την ενέργεια της ΠΑΕ Παναθηναϊκός» αλλά και για να μην επαναληφθεί στο μέλλον το εγχείρημα «να συστήσει ειδική Επιτροπή … που θα επιλαμβάνεται στο μέλλον όλων των ανάλογων περιπτώσεων για την επιβολή των προβλεπομένων από τους κανονισμούς» (Καθημερινή, 19/1/2006).

Το καθεστώς σε όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης δεν σταμάτησε να θυμίζει χαιρέκακα στον Ορφανό ότι πρόκειται για μία επανάληψη του «φιάσκου» του βασικού μετόχου, όπου και πάλι ηττήθηκαν κατά κράτος αυτοί που θέλησαν να χτυπήσουν την εξουσία Κόκκαλη-Μπόμπολα.
Πρόκειται πράγματι για επανάληψη μιας δοκιμασμένης με επιτυχία συνταγής. Στην περίπτωση του βασικού μετόχου έγινε επίκληση της συμμόρφωσης με το ευρωπαϊκό πλαίσιο του ελεύθερου ανταγωνισμού για να καταργηθεί η διάταξη όταν τόλμησαν τα στελέχη της ΝΔ μέσα στο ΕΣΡ να τη χρησιμοποιήσουν κατά των Κόκκαλη-Μπόμπολα. Στην περίπτωση του νέου αθλητικού νόμου έγινε επίκληση της συμμόρφωσης με την αρχή της περίφημης «αυτοδιοίκησης» που ισχύει για όλα τα μέλη της παγκόσμιας αθλητικής ομοσπονδίας, της ΦΙΦΑ, για να καταργηθεί ο νέος νόμος πριν προλάβει να εφαρμοστεί ενάντια στο καθεστώς Κόκκαλη. Και στις δύο περιπτώσεις οι καθεστωτικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν την Ευρώπη και τους διεθνείς οργανισμούς εξαναγκάζοντάς τους σε παρέμβαση.
Όπως και στο βασικό μέτοχο, έτσι και με το νέο αθλητικό νόμο, μοιραίος είναι πάντα ο ρόλος του Καραμανλή. Αυτός ο σιχαμερός διπρόσωπος έχει μια βασική δουλειά σαν πρωθυπουργός: να μαχαιρώνει πισώπλατα όλους τους υπουργούς του (Βουλγαράκης, Κουτσίκου κλπ) που την ίδια ώρα δέχονται τα πυρά των ρωσόδουλων κομμάτων ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ των κρατικο-ολιγαρχών.