Στις 20 Ιουνίου συνεδρίασε, μετά από απαίτηση των εκπροσώπων των φοιτητών στη Σύγκλητο, η σύγκλητος του Οικονομικού πανεπιστημίου Αθήνας με θέμα την τύχη της εξεταστικής περιόδου του Ιουνίου, δηλαδή αν θα πραγματοποιηθούν οι εξετάσεις του Ιουνίου ή θα καταργηθεί αυτή η περίοδος και θα υπάρξει μόνο η επαναληπτική του Σεπτεμβρίου. Σε αυτήν την συνεδρίαση παρευρίσκονταν υποτίθεται σαν παρατηρητές και φοιτητές. Αυτοί υπαγόρευσαν την απόφαση κάτω από ένα καθεστώς τρομοκρατίας στην οποία αντιτάχθηκε ο δημοκράτης καθηγητής Β. Βασσάλος για να εισπράξει από την ομάδα εκείνη, που αποτελούσαν στημένα τάγματα εφόδου, την απάντηση. Γράφτηκαν συνθήματα στους τοίχους όπως «φασίστα Βασσάλο θα σε κρεμάσουν οι φοιτητές» και στη συνέχεια έσπασαν το γραφείο του και κατέστρεψαν τον υπολογιστή του που περιείχε δουλειά δική του πολλών χρόνων καθώς και εργασίες πολλών φοιτητών του (υπάρχουν και οι σχετικές φωτογραφίες στο site http://www.kpad.gr).
Αξίζει να παραθέσουμε, για να δούμε την κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστήμια, δύο αποσπάσματα από κείμενα του καθηγητή του ίδιου πανεπιστημίου Θ. Σκούρα που συμμετείχε στην παραπάνω συνεδρίαση της συγκλήτου. Αυτά είναι παρμένα από ένα σχόλιο του Α. Καρκαγιάννη στην Καθημερινή στις 2-7.
Το ένα κείμενο, απόσπασμα από το κείμενο της παραίτησής του έχει ως εξής:
«O λόγος παραίτησής μου είναι, όπως λέχθηκε στη Σύγκλητο, ο ηθικός ξεπεσμός του οργάνου που συντελέστηκε στη συνεδρίαση της 20ής Iουνίου. H συνεδρίαση αυτή συνιστά μελανό ορόσημο στην ιστορία του πανεπιστημίου μας. Eίναι η πρώτη φορά που η Σύγκλητος εξαναγκάζεται σε απόφαση καθ’ υπαγόρευση ομάδας φοιτητών που την έχουν θέσει σε ομηρία. H απροκάλυπτη απειλή βίας και οι φασιστικές μέθοδοι τρομοκρατίας είναι το φυσικό απότοκο των καταλήψεων και του τρόπου που λειτουργεί σήμερα ο θεσμός του ασύλου. Σ’ αυτές τις συνθήκες ο εξευτελισμός της Συγκλήτου είναι το φυσικό επακόλουθο μιας συνεδρίασης που ορίζεται κατ’ απαίτηση των καταληψιών και ενώ το πανεπιστήμιο εξακολουθεί να βρίσκεται υπό κατάληψη.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία όχι μόνο η απόκτησή της, αλλά ακόμα πιο επιτακτικά η διαχείριση και η διατήρησή της. Eίναι τραγικό να αποτελεί προαπαιτούμενο της συμμετοχής στη Σύγκλητο η τόλμη των μελών να διακινδυνεύσουν τη σωματική τους ακεραιότητα στην άσκηση των καθηκόντων τους. Eίναι, όμως, επίσης απογοητευτικό το προαπαιτούμενο αυτό να σπανίζει τόσο ώστε η Σύγκλητος να υποκύπτει (έστω και μετά τέσσερις ώρες) στη θέληση των βιαστών της. Eίναι, τέλος, θλιβερό και πικρή ειρωνεία για τη διαστροφική μετάλλαξη ενός σημαντικού θεσμού ότι οι βιαστές της ελεύθερης διαμόρφωσης γνώμης μέσα στη Σύγκλητο δρουν υπό τη σκέπη του ασύλου του θεσμού που θεσπίστηκε ακριβώς για την προάσπιση της ελεύθερης από πολιτικούς πειθαναγκασμούς σκέψης και έκφρασης στον πανεπιστημιακό χώρο.
Δεν είναι μόνο θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας που επιβάλλει την παραίτηση από τη σημερινή Σύγκλητο. H παραίτηση είναι η ελάχιστη δυνατή διαμαρτυρία όταν το ανώτατο διοικητικό όργανο του πανεπιστημίου οδηγείται στον συμβιβασμό με τη φασιστική βία και στην απώλεια του αυτοσεβασμού του, με αποτέλεσμα τον εξευτελισμό του και την ηθική και ουσιαστική απαξίωση της Συγκλήτου.
Θάνος Σκούρας».

Δημοσιεύουμε παρακάτω απόσπασμα από το δεύτερο κείμενο του Σκούρα.
«…Oλόκληρη η πανεπιστημιακή κοινότητα πρέπει να εκφράσει τη συμπαράστασή της στον Bασίλη Bασσάλο. Kαι πάνω απ’ όλους, με ουσιαστική βοήθεια, η διοίκηση του πανεπιστημίου και το συνδικαλιστικό όργανο των μελών ΔEΠ.
O Bασίλης Bασσάλος είναι ένας από τους λίγους συναδέλφους που τίμησαν το πανεπιστήμιο μη υποκύπτοντας στη φασιστική βία κατά την τελευταία συνεδρίαση της Συγκλήτου. Γι’ αυτό έγινε στόχος και ακριβώς γι’ αυτό του οφείλουμε όλοι ευγνωμοσύνη και ενεργό συμπαράσταση. H έκφραση αλληλεγγύης απ’ όλους τους συναδέλφους είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτές τις συνθήκες.
Όσον αφορά το θέμα της Συγκλήτου, συμφωνώ κι εγώ με τους συναδέλφους Hλία Φλυτζάνη και Mανώλη Kαβουσανό. Aποφάσεις κάτω από καθεστώς ομηρίας δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται έγκυρες. Aν δεν ακυρωθούν, η Σύγκλητος παραδίδεται ουσιαστικά στη θέληση της όποιας ομάδας είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει την απειλή βίας. Kάτω από αυτές τις συνθήκες, η παραίτηση από τη Σύγκλητο είναι η μόνη ενδεδειγμένη ενέργεια και η ελάχιστη δυνατή έκφραση διαμαρτυρίας.
Eπισυνάπτω για όσους ενδιαφέρονται εκτενές απόσπασμα από την επιστολή παραίτησής μου, που επιβεβαιώνει και γραπτώς τη δήλωση που έκανα στην τελευταία συνεδρίαση της Συγκλήτου (H επιστολή θα επιδοθεί μόλις λειτουργήσει το Γραφείο Πρωτοκόλλου).
Θάνος Σκούρας».

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε καμιάς εφημερίδας την τρέχουσα ειδησεογραφία δεν αναφέρθηκε το παραπάνω μεγάλης σημασίας περιστατικό πολιτικής βίας που έγινε όταν οι καταλήψεις βρίσκονταν στο φόρτε τους. Αναφέρθηκε μόνο σαν ένα σχόλιο στην Καθημερινή –και ευτυχώς που υπήρξε και αυτό– δέκα περίπου μέρες αργότερα, παρόλο που είναι ένα τεράστιο ζήτημα δημοκρατίας που έχει άμεση σχέση με το πανεπιστημιακό άσυλο και την περιφρούρηση της ελευθερίας της έκφρασης.
Για το ίδιο ζήτημα έγραψε ένα υπέροχο άρθρο, που θα δημοσιεύονταν το Σαββάτο 1-7 στην Αυγή, ο Δ. Γουσέτης. Η εφημερίδα που καμώνεται πως υπερασπίζει τη δημοκρατία και τις αντίθετες απόψεις δεν δημοσίευσε το άρθρο, γιατί ήταν αντίθετο στη γραμμή της, τη γραμμή των τραμπουκισμών του ΣΥΝ. Αυτό δημοσιεύτηκε σε μια ιστοσελίδα των Φιλελεύθερων από το Ν. Δήμου και υπάρχει ολόκληρο στην ιστοσελίδα της Κίνησης «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη»: http://www.kpad.gr.
Αλλά όπως έχουμε πει πολλές φορές το καθεστώς για το άσυλο, όπως είναι σήμερα χρειάζεται στην ψευτοαριστερά για την περιφρούρηση της εξουσίας της στα πανεπιστήμια, δηλαδή για την κατάργηση κάθε ασύλου για τους δημοκράτες και τελικά για τους φοιτητές και το εκπαιδευτικό προσωπικό του Πανεπιστημίου.
Όσο ο σοσιαλφασισμός θα επιτίθεται στα πανεπιστήμια για να τα ελέγχει και να τα καταστρέφει τόσο και οι δημοκράτες θα αντιστέκονται.