Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΔΟΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΡΟΥΝ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Στις 24 Ιούνη η ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας) έστειλε σε όλους τους συλλόγους εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης την απόφαση της 75ης γενικής συνέλευσης του κλάδου που είχε πραγματοποιηθεί τις προηγούμενες μέρες. Αυτή η συνέλευση αποφάσισε από το τέλος της σχολικής χρονιάς, απεργιακές κινητοποιήσεις με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ξεκινώντας με πενθήμερη απεργία στις 18 του Σεπτέμβρη. Η ΔΟΕ δεν είχε κάνει καμιά απεργία για τα αιτήματα των δασκάλων την περασμένη σχολική χρονιά αντίθετα με την ΟΛΜΕ που επεχείρησε μερικές αποτυχημένες απεργίες. Το μόνο που έκαναν ήταν να καλούν γενικά και χωρίς καμιά απόφαση γενικής συνέλευσης (όπως και η ΟΛΜΕ) τους δασκάλους να συμμετέχουν στις αντιδραστικές κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στο προσχέδιο της Κουτσίκου για την ανώτατη εκπαίδευση και να φαίνεται έτσι ότι δημιουργείται ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Τα αιτήματα της ΔΟΕ είναι ένας τεράστιος κατάλογος, όπως συνηθίζει και η ΟΛΜΕ, στον οποίο ο καθένας θα μπορούσε να βρει και κάποιο που να τον εκφράζει για να συμμετέχει στην απεργία.
Αναφέρουμε τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά (το σύνολο αυτών των αιτημάτων μπορεί να τα βρει κανείς στην παραπάνω απόφαση που αναφέρουμε και που βρίσκεται στην ιστοσελίδα της Κίνησης «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» http://www.kpad.gr) διατηρώντας τη σειρά στην οποία αναφέρονται στο κείμενο της ΔΟΕ:
«1.400 Ευρώ καθαρά στο νεοδιόριστο.
Χρηματοδότηση της εκπαίδευσης στο 5% του Α.Ε.Π. ή στο 15% του Γ.Κ.Π.
Ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Κατάργηση του καθηκοντολόγιου.
Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση».
Τα τέσσερα τελευταία αιτήματα είναι αντιδραστικά και έχουμε γράψει πολλά γι’ αυτά. Επιγραμματικά μόνο ξαναλέμε ότι η ενιαία 12χρονη εκπαίδευση σημαίνει κατάργηση όλης της μέσης τεχνικής παιδείας και των τεχνικών σχολών μαθητείας. Η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 σημαίνει να μην υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά όλη η ανώτατη παιδεία να βρίσκεται στα χέρια των τραμπούκων του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ και της παρασιτικής γραφειοκρατίας. Η κατάργηση του καθηκοντολόγιου και η άρνηση της αξιολόγησης είναι η απαίτηση να μην ασκείται κανένας έλεγχος και να μην υπάρχει καμιά εξουσία πάνω από την εκπαιδευτική παρασιτική γραφειοκρατία.
Τα δύο πρώτα αιτήματα δεν είναι γενικά αντιδραστικά. Απλά είναι δημαγωγικά. Γιατί δεν μπορούν να κατορθωθούν παρά μέσα από μια πολιτική εκβιομηχάνισης και αντισαμποτάζ και αυτοί που τα προβάλουν όχι μόνο δε λένε που και πως θα βρεθούν τα λεφτά για μια πελώρια αύξηση μισθών, αλλά είναι επικεφαλής της αποβιομηχάνισης και του παραγωγικού σαμποτάζ γενικά. Ιδιαίτερα είναι υπεύθυνοι για τη γενικευμένη γραφειοκρατική αδιαφορία, τεμπελιά και διαφθορά.
Έτσι ξεκίνησε η απεργία. Στο δρόμο όμως τα αιτήματα δεν έμειναν τα ίδια. Ποιος θα μπορούσε να υπερασπίσει σοβαρά μπροστά στα κανάλια τα 1400 ελάχιστο μισθό, δηλαδή μια αύξηση 45% περίπου στις αποδοχές του ειδικά σε έναν μόνο κλάδο εργαζομένων, την ίδια ώρα που στον ιδιωτικό τομέα με τα ίδια προσόντα οι μισθοί είναι πολύ πιο κάτω. Μάλιστα ποιος θα υπεράσπιζε αυτήν την αύξηση στο όνομα της ειδικής αξιοπρέπειας που υποστηρίζουν ότι έχουν οι εκπαιδευτικοί; Κανένας δάσκαλος άλλωστε δεν θα ακολουθούσε μια απεργία με ένα τέτοιο έξω από τους γενικούς ταξικούς συσχετισμούς αίτημα. Ας αφήσουμε το 5% για την παιδεία που κανείς πέρα από την παρασιτική εκπαιδευτική γραφειοκρατία δεν πιστεύει σήμερα ότι είναι το κύριο πρόβλημα της παιδείας για να το βάλει σαν ένα κύριο αίτημα σε ένα χρεωκοπημένο προϋπολογισμό.
Έτσι εμφανίστηκε ξαφνικά σαν από μηχανής θεός η διεκδίκηση του επιδόματος των 103 ευρώ, που η κυβέρνηση ήδη είχε υποσχεθεί ότι θα το έδινε σε τρεις ετήσιες δόσεις αρχής γενομένης από 1-1-07! Αυτό το πόσο το ζητάει η ΔΟΕ ολόκληρο από τώρα ξαφνικά χωρίς να έχει κάνει κανένα μεγάλο θόρυβο εδώ και 8 μήνες. Είναι φυσικό. Μόνο με αυτό το αίτημα μπορούσε να εμφανιστεί στους δασκάλους η ΔΟΕ και να προτείνει τη συνέχιση της απεργίας για άλλες 5 ακόμη μέρες. Βάλανε δηλαδή τα 103 ευρώ μπροστά σα δόλωμα, εντελώς καιροσκοπικά γιατί μόνο αυτό είναι ένα ποσό χειροπιαστό που το παίρνουν και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και μπορεί να κινητοποιήσει τους δασκάλους. Επίσης είναι το μόνο αίτημα που μπορεί να καταλάβει η κοινωνία για να επιτρέψει κάπως στους δασκάλους να κλείσουν τα σχολεία για μερικές μέρες. Όμως αυτό είναι ένα αίτημα που δεν έχει καθόλου να κάνει με την Κουτσίκου αλλά με το υπουργείο Οικονομίας. Αλλά η ΔΟΕ δεν θέλει να ρίξει τον υπάκουο στη νέα ρωσοκίνητη ολιγαρχία και υποτακτικό του Καραμανλή Αλογοσκούφη. Θέλει να ρίξει την Κουτσίκου. Ζητάει λοιπόν το επίδομα από αυτήν και περικυκλώνει κάθε μέρα το υπουργείο της.
Παρ’ όλα αυτά τα τερτίπια η απεργία άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα. Ακόμα και η ΔΟΕ εκτίμησε ότι «και τις πέντε ημέρες ο πανελλαδικός μέσος όρος συμμετοχής στην απεργία κινήθηκε πάνω από το 60%, και στο λεκανοπέδιο Αττικής περί το 70%» (Καθημερινή, 23-9). Για να συντηρηθεί λοιπόν η απεργία το σοσιαλφασιστικό μπλοκ που ηγείται σε αυτήν διοργάνωσε ένα «πανεκπαιδευτικό» συλλαλητήριο την Τετάρτη 20-9. Σε αυτό είχαμε πάλι τα σχετικά επεισόδια που τα σκάρωσαν προβοκατόρικα οι πολιτικοί καθοδηγητές του αντι-μεταρρυθμιστικού μετώπου για να φανεί η απεργία των δασκάλων σα ριζοσπαστική στα δελτία ειδήσεων και η Κουστσίκου σαν τραμπούκος. Όμως δεν κατάφεραν να τα κάνουν μεγάλης έκτασης, γιατί και η διαδήλωση ήταν άμαζη και η αστυνομία πρόσεξε περισσότερο να μην απαντήσει ηλίθια στην προβοκάτσια όπως έκανε την άνοιξη. Αλλά και αυτά τα λίγα επεισόδια έφταναν για να φωνάζουν οι φαιοκόκκινοι για την αστυνομική τρομοκρατία και να ζητούν την παραίτηση της υπουργού Παιδείας και του υπουργού Δημόσιας Τάξης.
Το σημαντικότερο όμως που έγινε και έδωσε νέα ώθηση όχι μόνο στην απεργία της ΔΟΕ αλλά έριξε και την ΟΛΜΕ στην απεργία ήταν η απόφαση του Καραμανλή να δεχτεί το Μαξίμου την αντιπροσωπεία της ΔΟΕ στις 27/9/06, ημέρα συλλαλητηρίου, για να καταθέσει κατάλογο αιτη-μάτων. Αυτή η ενέργεια συμπλη-ρώνεται με δήλωσή του Καρα-μανλή στην οποία υπονοούσε ότι βλέπει θετικά το αίτημα να δο-θούν τώρα τα 103 Ευρώ αντίθετα ακριβώς με την Κουτσίκου που είχε ανακοινώσει την καταβολή τους σε έξη εξαμηνιαίες δόσεις. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια ώθηση σε ένα γενικευμένο κίνη-μα κατά της Κουτσίκου για να την υποχρεώσει να παραιτηθεί.
Το σοσιαλφασιστικό μπλοκ θέλει την παραίτηση της Κουτσίκου γιατί αυτή εξακολουθεί να εμμένει ακόμα στο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ και στην αξιολόγηση γενικά στην εκπαίδευση παρά τη βρώμικη τακτική των αναβολών και της υπονόμευσης στην οποία τη βυθίζει σταθερά ο πρωθυπουργός του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ. Η βρώμικη διπλή πολιτική του Καραμανλή φαίνεται και εδώ, όπως και στα Πανεπιστήμια. Αυτός από τη μια αφήνει να υπάρχει η εντύπωση ότι στηρίζει την Κουτσίκου, χωρίς σε κάθε περίπτωση να εμφανίζεται ο ίδιος ανοιχτά σαν υποστηρικτής της, από την άλλη βάζει την παράταξη της ΝΔ να ψηφίζει υπέρ της απεργίας μέσα στη ΔΟΕ και (αργότερα μέσα στην ΟΛΜΕ). Κάνει τα ίδια που έκανε ο εξίσου διπρόσωπος Σημίτης ενάντια στον Αρσένη.
Με αυτόν τον τρόπο το σοσιαλφασιστικό μέτωπο ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ στο οποίο συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, δεν χτυπάει μόνο τη μεταρρύθμιση της Κουτσίκου, αλλά χτυπάει τους ίδιους τους δάσκαλους. Τους χτυπάει γιατί κάνει τους αγώνες τους αναξιόπιστους μέσα στο λαό και το σωματείο τους αναξιόπιστο στους ίδιους. Η ΔΟΕ καίει τους δασκάλους όπως εδώ και χρόνια η ΟΛΜΕ έχει κάψει τους καθηγητές.