ΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΩΣ Ο ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΣΤΡΑΓΓΑΛIΖΕΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΤΗ ΔΕΙΛΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Στο προηγούμενο άρθρο μας για την κατάσταση στην εκπαίδευση είχαμε πει ότι ο Καραμανλής μαχαιρώνει πισώπλατα την υπουργό του. Επίσης στο αντίστοιχο άρθρο μας τον Ιούνη για τις καταλήψεις στα ΑΕΙ-ΤΕΙ περιγράφαμε τον ρόλο του Καραμανλή ως εξής: «Ο Καραμανλής θα αφαιρέσει ανάλογα με τη δύναμη του αντιδραστικού κινήματος τα περισσότερα θετικά σημεία των προτάσεων των πρυτάνεων και του ΕΣΥΠ με την υποστήριξη και των άλλων τριών ηγεσιών».
Τελικά η Κουτσίκου κάτω από το βάρος του αντιδραστικού κινήματος και των εσωκομματικών μαχαιρωμάτων απέσυρε τότε το νομοσχέδιο. Αλλά αυτό δεν αρκούσε στο μαύρο μέτωπο. Έτσι το υπουργείο παιδείας δέχτηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ένα καταιγισμό πυρών από δημάρχους του τετρακομματικού καθεστώτος με αφορμή την καθιέρωση του 10 σα βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, εξαιτίας της οποίας έμειναν πολλές κενές θέσεις σε ΤΕΙ της επαρχίας. Αυτές τις θέσεις τις έπαιρναν υποψήφιοι με βαθμολογίες κάτω από το 10 και σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και 3,5! Είναι φανερό στον καθένα ότι οι υποψήφιοι αυτοί δεν είχαν σε καμιά περίπτωση τις ελάχιστες γνώσεις που απαιτούνται για να μπορέσουν να σπουδάσουν σε ανώτατο ίδρυμα. Οι δημαρχαίοι του φαιοκόκκινου καθεστώτος αντί να ζητούν επενδύσεις και βιομηχανία στις πόλεις τους και τους νομούς τους, αντί να ζητάνε ανάπτυξη της παραγωγής και κατά συνέπεια ανάπτυξη της οικονομίας, ζητάνε να ζήσουν οι δημότες τους από τα νοίκια και τα γενικότερα έξοδα που θα πληρώνουν κάποιοι φοιτητές που κατέληξαν στην πόλη τους, όχι γιατί διψάνε για τις συγκεκριμένες σπουδές αλλά γιατί δεν θα μπορούσαν πουθενά αλλού να σπουδάσουν με τις ανεπαρκείς γνώσεις τους.
Η τακτική του Καραμανλή είναι όμοια με την τακτική του Σημίτη στην μεταρρύθμιση του Αρσένη. Και οι δυο μεταρρυθμίσεις είχαν στόχο τους την έξοδο της δημόσιας παιδείας από την απόλυτη διάλυση, να την αποσπάσουν δηλαδή από τον καταστροφικό έλεγχο της φαιοκόκκινης γραφειοκρατίας και πιο ειδικά από την καταστροφική σπείρα του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΝ και της μικροαστικής ουράς τους. Η μεταρρύθμιση του Αρσένη με την αξιολόγηση των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης από εξωτερικό σώμα αξιολογητών, καταργούσε την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, δηλαδή την ηγεμονία της φαιοκόκκινης, σάπιας και τεμπέλικης εκπαιδευτικής γραφειοκρατίας πάνω στο σύνολο των καθηγητών. Η μεταρρύθμιση Κουτσίκου θέλει να καταργήσει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία της ΠΟΣΔΕΠ, δηλαδή την ηγεμονία της ακόμα πιο σάπιας και ακόμα πιο τεμπέλικης εκπαιδευτικής γραφειοκρατίας των Πανεπιστημίων πάνω σε όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό με τη βοήθεια των εγκαθέτων φοιτητών του βαθιού καθεστώτος.
Και οι δύο πρωθυπουργοί έδρασαν με λίγα λόγια σαν πολιτικοί εγκάθετοι του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ και όχι σαν υπεύθυνοι του κυβερνητικού τους προγράμματος. Και οι δύο απαγόρευσαν στα κυβερνητικά και τα κομματικά τους στελέχη να υποστηρίξουν τη μεταρρύθμιση και τον υπουργό που χτυπιόταν από ένα αντιδραστικό κίνημα και ταυτόχρονα καθοδήγησαν τις κομματικές συνδικαλιστικές τους παρατάξεις ώστε αυτές, είτε να συμμετέχουν στο μεγαλύτερο βαθμό στο αντιδραστικό αυτό κίνημα (ΠΑΣΚΕ επί Αρσένη), είτε να απέχουν από τις διαδικασίες των συνδικαλιστικών οργάνων για να αφήνουν ελεύθερο το δρόμο στο σοσιαλφασισμό που με αντιδημοκρατικές διαδικασίες έπαιρνε πλειοψηφία στις συνελεύσεις (ΔΑΠ επί Κουτσίκου). Ειδικά ο Καραμανλής έσπασε κάθε ρεκόρ προδοσίας αφού όχι μόνο δεν βγήκε ποτέ να στηρίξει ουσιαστικά την υπουργό του ενάντια στους τραμπούκους και προβοκάτορες που είχε απέναντί της, αλλά υπέθαλπε τους ψιθύρους για την «πολιτική της αδεξιότητα» επειδή τόλμαγε να συγκρουστεί μαζί τους και μάλιστα εντελώς αμυνόμενη. Μια, δυο φορές που ο Καραμανλής βγήκε να μιλήσει για το ζήτημα, έδωσε έμφαση όχι στην υποστήριξη του νομοσχέδιου της Κουτσίκου αλλά στο ότι αυτό πρέπει να είναι αποτέλεσμα διαλόγου και συναίνεσης, δηλαδή ουσιαστικά το αμφισβητούσε.

Μετά από όλη αυτήν την πολύμορφη υπονόμευση η Κουτσίκου αναδιπλώθηκε και δήλωσε ότι θα συνεχιστεί ο διάλογος με όλους τους φορείς για ένα νομοσχέδιο που τα βασικά του σημεία είχαν ήδη δει το φως της δημοσιότητας και που εξαιτίας του ξεσηκώθηκε ένα ολόκληρο αντιδραστικό κίνημα για δύο περίπου μήνες! Και όχι μόνο αυτό. Διάλογος είχε εξαγγελθεί και γινόταν πολλούς μήνες πριν στο ΕΣΥΠ, αλλά η μία μετά την άλλη οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που ελέγχονται από το φαιοκόκκινο καθεστώς αποχωρούσαν καταγγέλλοντας το διάλογο σαν προσχηματικό. Αφού δεν έμεινε σχεδόν κανείς πια στο διάλογο η Κουτσίκου έδωσε το προσχέδιο του νόμου στη δημοσιότητα.
Έτσι, προς το τέλος του καλοκαιριού ξεκίνησε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ο διάλογος μεταξύ του υπουργείου και των κοινωνικών φορέων, αλλά στην πραγματικότητα μόνο τα κομματικά στελέχη της ΝΔ συμμετείχαν σε αυτόν τηρώντας τα προσχήματα και για να μην αποκαλυφθεί ο ρόλος τους όλο το προηγούμενο διάστημα. Άλλωστε ο βασικός σκοπός είχε πια επιτευχθεί. Το προσχέδιο είχε αποσυρθεί και η καρέκλα της υπουργού είχε αρκετά ροκανιστεί. Φθάνοντας στις αρχές του κρίσιμου μήνα Σεπτέμβρη και ενώ όλοι προφήτευαν από το τέλος του Ιούνη το ξαναφούντωμα των καταλήψεων, επικρατεί «άκρα του τάφου σιωπή»!
Τι είχε συμβεί; Η απάντηση βρίσκεται σε δύο πολύ αποκαλυπτικές τοποθετήσεις στον τύπο. Η πρώτη είναι του προέδρου του ΕΣΥΠ Βερέμη στις 23-8 μετά από συνάντησή του με τον Καραμανλή. Είπε λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο Βερέμης: «Είχαμε μια συνάντηση με τον Πρωθυπουργό για το θέμα της μεταρρύθμισης στην Παιδεία. Επεδίωξα να τον δω για να του πω τις απόψεις της Επιτροπής για την Ανωτάτη Παιδεία…Ο Πρωθυπουργός δεν μου είπε ποιες είναι οι προθέσεις του για το πότε θα γίνει η μεταρρύθμιση. Μου είπε ότι είναι αποφασισμένος να κάνει τη μεταρρύθμιση. Για το πότε δεν εκφράστηκε. Δεν μου το είπε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Διαφοροποιήσεις θα γίνουν από τις αρχικές εξαγγελίες; Τι σας είπε γι’ αυτό;
Θ. ΒΕΡΕΜΗΣ: Δεν εξέφρασε άποψη γι’ αυτό. Είπε ότι βεβαίως κατ’ αρχήν συμφωνεί με το προσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας».
Ο Βερέμης ήταν ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ, του οργάνου που πρότεινε τις μεταρρυθμίσεις και από εκείνους που δέχτηκαν τα μεγαλύτερα πυρά από το σοσιαλφασισμό, μέχρι που δέχτηκε απειλές για τον ίδιο και την οικογένειά του. Αυτός με δική του πρωτοβουλία συνάντησε τον Καραμανλή για να ξεκαθαρίσει το τι μέλει γενέσθαι με το προσχέδιο. Ο Καραμανλής όπως φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα δεν του ξεκαθάρισε ούτε τις προθέσεις του, ούτε και τι αλλαγές θα γίνουν. Δεν πήρε ξεκάθαρη θέση ούτε για το πότε θα κατατεθεί το νομοσχέδιο, ούτε για το αν θα γίνουν αλλαγές και ποιες σε αυτό. Είπε ότι είναι υπέρ της μεταρρύθμισης, αλλά δεν ξεκαθάρισε υπέρ ποιας μεταρρύθμισης: Αυτής που κατέθεσε το κόμμα του ή αυτής που θέλουν ο Συνασπισμός και το ψευτοΚΚΕ. Ο επιτήδειος αυτός διπρόσωπος δεν τοποθετήθηκε ούτε ξεκάθαρα κατά, αλλά ούτε και ξεκάθαρα υπέρ του προσχεδίου. Με αυτή τη στάση του τη στιγμή που η υπουργός του δέχεται θυελλώδη επίθεση ουσιαστικά την αφήνει ακάλυπτη και την αφήνει στα σκυλιά. Μόνο που φροντίζει να μην την καταδικάσει ανοιχτά. Παίζει το γνωστό παιχνίδι του κεντρισμού που παριστάνει ότι είναι και με τον ένα και με τον άλλο. Ο Καραμανλής ανάλογα με τους συσχετισμούς των δυνάμεων θα πάρει την κρίσιμη ώρα θέση. Στην πραγματικότητα περιμένει την παραπέρα φθορά της Κουτσίκου για να τη διώξει, εκτός αν υποκύψει στη γραμμή των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ, πράγμα που είναι το καλύτερο για τους σοσιαλφασίστες. Ήδη οι δάσκαλοι απεργούν ζητώντας αύξηση 40% στο μισθό τους και κυρίως την άμεση καταβολή ενός επιδόματος 103 Ευρώ που το προσθέσανε στα αιτήματα την τελευταία στιγμή, μόνο και μόνο για να προκαλέσουν συσπείρωση της βάσης τους οπότε ακόμη μεγαλύτερη φθορά στην υπουργό. Είναι φανερή η πρόθεση αυτή, γιατί αν η ΔΟΕ ήθελε στ’ αλήθεια την αύξηση θα εκστράτευε ενάντια στον υπουργό οικονομικών Αλογοσκούφη και όχι ενάντια στην υπουργό παιδείας.

Τα πράγματα ξεκαθάρισαν ακόμη περισσότερο λίγες μέρες αργότερα στις 3-9, στη συνέντευξη της Κουτσίκου στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, της οποίας παραθέτουμε ένα απόσπασμα:
«Δημ.: Ας πάμε στα ΑΕΙ, ο διάλογος για το νόμο-πλαίσιο πώς πάει; Με ποιον τρόπο θα γίνει η διαβούλευση με τους φοιτητές;
Κουτσίκου: Προσωπικώς ζήτησα να έρθουν στη Βουλή και οι καταληψίες, παρότι υπήρχαν πολλές ενστάσεις από διάφορες πλευρές.
Δημ.: Πότε θα κατατεθεί ο νόμος;
Κουτσίκου: Θα εξαντλήσουμε το διάλογο. Δεν μπορώ να σας πω χρόνο.
Δημ.: Πριν από το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς, υποθέτω.
Κουτσίκου: Ούτε αυτό μπορώ να σας το πω. Θα εξαντλήσουμε τα όρια.
Δημ.: Κριτική περί χειρισμών δεχθήκατε και εκ των έσω. Πώς κρίνετε αυτές τις αντιδράσεις στελεχών της Ν.Δ.;
- Εγώ δεν γνωρίζω καμία αντίδραση στελεχών της Ν.Δ. Οι προτάσεις για την αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της κυβέρνησης που έχει εγκρίνει ο ελληνικός λαός. Τα περί χειρισμών που αναφέρονται σε διάφορα έντυπα είναι η γνωστή και συνήθης δικαιολογία που εφευρίσκουν πάντα οι «επιτήδειοι ουδέτεροι». Οι οποίοι στο αφτί μάς λένε «προχωρήστε γρήγορα όλες τις αλλαγές» και δημόσια ισχυρίζονται ότι φταίνε οι διαδικασίες και οι χειρισμοί».
Δεν γνωρίζει καμία αντίδραση στελεχών της ΝΔ. Φαίνεται ότι η υπουργός παιδείας δεν παρακολουθούσε τι λεγόταν στα τηλεοπτικά παράθυρα και στον τύπο κατά τη διάρκεια των καταλήψεων και μετά από αυτές μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα ξέρει πολύ καλά αλλά δεν τολμά να μιλήσει ανοιχτά και να πει την αλήθεια μπροστά στο λαό. Με τέτοια έλλειψη χαρακτήρα πώς να νικήσει το σοσιαλφασισμό; Με τους φιλελεύθερους που ζητούσαν ήδη από τον Ιούλη να φύγει από το υπουργείο;
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και στη δεύτερη συνέντευξή της στο Βήμα στις 17-9. Ουσιαστικά ούτε και η ίδια ξέρει πότε θα κατατεθεί το επίμαχο νομοσχέδιο παρά μονάχα ότι θα συνεχιστεί ο «διάλογος». Μάλιστα άλλαξε και τον όρο μεταρρύθμιση. Μίλησε για «αναγκαίες προσαρμογές».
Η υπόθεση της μεταρρύθμισης στο ελληνικό πανεπιστήμιο θα κριθεί τελικά στο αν η δημοκρατία μπορέσει να συγκροτηθεί και να αποτελέσει ένα ισχυρό πόλο μέσα στα πανεπιστήμια και έτσι να μπορέσει να νικήσει το σοσιαλφασισμό. Αλλά η δημοκρατία δεν είναι μια επίδοση της φιλελεύθερης αστικής τάξης, ιδιαίτερα της εξαιρετικά αδύναμης και γι’ αυτό δίχως χαρακτήρα ελληνικής. Η δημοκρατική αντίσταση μπορεί να βγει σήμερα κυρίως από το λαό, από τους δημοκράτες δασκάλους, φοιτητές και μαθητές που ως τώρα εκφράζουν την αντίστασή τους με το να μη συμμετέχουν στα σοσιαλφασιστικά κινήματα. Το ζήτημα είναι να μπορέσουν να αντισταθούν θετικά, δηλαδή να οργανωθούν, να μιλήσουν και να ζυμώσουν μέσα στο λαό τις θέσεις τους ενάντια στη σοσιαλφασιστική πανούκλα που διαλύει την εκπαίδευση και την παραγωγή και οδηγεί αργά αλλά σταθερά με τα τάγματα εφόδου της τη χώρα στη φασιστική εκτροπή με κοινοβουλευτικό μανδύα.