ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ- ΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΑ 1400 ΕΥΡΩ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ

Tο αίτημα της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ για 1400 ευρώ κατώτατο μισθό είναι μια πρόκληση στους εργαζόμενους όταν ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα είναι 559 ευρώ και πολλές φορές και χωρίς ένσημο. Το αντίστοιχο ΙΚΑ στον ιδιωτικό τομέα είναι 307,98 ευρώ. Αύξηση 400 ευρώ καθαρά στα 1000 ευρώ συν την ασφάλιση του δημοσίου που είναι ίση με 100 ευρώ, σημαίνει ένα κόστος 500 ευρώ για τα κρατικά ταμεία.
Η «αξιοπρέπεια» που επικαλούνται ειδικά οι «δασκαλοπατέρες» συνδικαλιστές για να στηρίξουν το αίτημα για τα 1400 ευρώ στους εκπαιδευτικούς μετατρέπει το παράλογο αίτημα και σε ένα κοινωνικά ρατσιστικό και αντιπαθητικό σύνθημα.
Παρά το ότι το αίτημα για 1400 ευρώ κατώτατο μισθό έρχεται σε σύγκρουση με την κοινή αντίληψη των εργαζομένων και της κοινωνίας για το ύψος των μισθών στη χώρα μας ο σοσιαλφασισμός υποστηρίζει ότι είναι σωστό, ότι η παραπάνω αντίληψη των εργαζομένων και της κοινωνίας είναι απατηλή και ότι την έχει δημιουργήσει το κεφάλαιο για να ξεγελάει τους εργαζόμενους και με την ησυχία του να τους ληστεύει. Με αυτή την λογική η ψευτοαριστερά υποστηρίζει ότι το αίτημα για τα 1400 ευρώ είναι σωστό και μάλιστα δημοκρατικό αφού μπορεί να πραγματοποιηθεί για όλους τους εργαζόμενους αρκεί και αυτοί να αγωνιστούν μαζί με τους καθηγητές. Την ίδια θέση με το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ έχει και η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΣΔΕΠ, οι φοιτητικές κομματικές παρατάξεις, τα μικροαστικά ψευτοεπαναστατικά κόμματα και ολόκληρο το φαιοκόκκινο μέτωπο που υποστηρίζουν τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ στις διεκδικήσεις τους.
Τα στοιχεία που παραθέτουμε παρακάτω αποδεικνύουν ότι το σύνθημα για τα 1400 ευρώ είναι ένα σύνθημα που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, προκαλεί την πιο βαθιά διάσπαση των εργαζομένων, φασιστικοποιεί τις συνειδήσεις και κρύβει αλλά και επιταχύνει το σαμποτάρισμα της παραγωγής, υλικής και πνευματικής, της χώρας από το σοσιαλφασισμό.
Σε άλλο άρθρο της εφημερίδας μας γίνεται η γενική θεωρητική ανάλυση για αυτό το σύνθημα. Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα της έρευνας της εταιρείας ICAP για τα κέρδη των 25143 μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας για το 2005.
Η άθροιση των ζημιών και των κερδών σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε το κεφάλαιο ως ενιαίο. Το ίδιο κάνουμε και για τα καθαρά κέρδη.
Τα καθαρά κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου είναι περίπου 4 δις ευρώ. Οι μισθωτοί, σύμφωνα με την ΕΣΥΕ για το 2001 που υπάρχουν στοιχεία, είναι 2.682.571 και οι συνταξιούχοι για το έτος 2003 είναι 2.224.000. Σύνολο 4906571. Η εκτίμησή μας βλάπτεται προς τα κάτω με το να αθροίζουμε διαφορετικά έτη.

Ο σοσιαλφασισμός λέει ότι αν δοθεί ένα μέρος από τα κέρδη του κεφαλαίου στους μισθωτούς τότε μπορεί να ικανοποιηθεί το αίτημα για 1400 καθαρά κατώτατο μισθό. Εμείς μοιράζουμε μαθηματικά με μια διαίρεση όλα τα κέρδη του κεφαλαίου, τα 4 δις, σε όλους τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Από τα 4 δις πρέπει όμως να γίνουν κρατήσεις για την ασφάλεια των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Θα βάλουμε μόνο ένα ποσοστό κρατήσεων 50%, ενώ το ΙΚΑ είναι ακριβότερο. Δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ της εισφοράς του εργοδότη και του ασφαλισμένου γιατί τώρα εξαφανίσαμε τους εργοδότες αφού όλα τα κέρδη μοιράζονται στους εργαζόμενους. Το καθαρό ποσό που θα μοιραστεί τώρα σε όλους τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους είναι 2 δις ευρώ.
Με μια διαίρεση βρίσκουμε ότι αν μοιραστούν όλα τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου σε όλους τους μισθωτούς και συνταξιούχους ο κάθε ένας θα πάρει το μήνα 33,96 ευρώ!

Ας πάμε τώρα αντίστροφα και ας υποθέσουμε ότι μετά από ηρωϊκούς ταξικούς αγώνες οι μισθωτοί της χώρας μας καταφέρνουν να αποσπάσουν αύξηση 400 Ευρώ καθαρά στους μισθούς τους. Δηλαδή ας υποθέσουμε ότι οι καθηγητές και οι δάσκαλοι καταφέρνουν να πάνε τα 1000 Ευρώ στα 1400, ότι μαζί τους όλοι αυτοί που παίρνουν το βασικό μισθό θα πάνε τα 550 Ευρώ τους στα 950 Ευρώ, και ότι όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι θα πάρουν επίσης 400 Ευρώ παραπάνω. Ας υποθέσουμε επίσης ότι και οι συνταξιούχοι που στο συντριπτικό ποσοστό τους είναι χαμηλοσυνταξιούχοι θα πάρουν τα 400 Ευρώ. Αν βάλουμε και το ΙΚΑ σε αυτά τα ποσά θα πάμε χοντρικά στα 600 Ευρώ για τον καθένα από τους μισθωτούς δικαιούχους ώστε να μπορεί να παίρνει ο καθένας τα 400 Ευρώ καθαρά το μήνα. Αλλά επειδή οι συνταξιούχοι δεν πληρώνουν ΙΚΑ ας βάλουμε ένα μέσο όρο αύξησης για όλους τους δικαιούχους ίσο με 500 Ευρώ.
Έχουμε λοιπόν 2.682.571 μισθωτούς και 2.224.000 συνταξιούχους. Σύνολο 4.906.571 δικαιούχοι της αύξησης των 500 Ευρώ. Αν κάνουμε τον πολλαπλασιασμό 4.906.571 Χ 500 το αποτέλεσμα θα είναι ίσο με 2.453.285.500 Ευρώ το μήνα. Για να έχουμε όλο το ποσό για ένα χρόνο θα πολλαπλασιάσουμε το προηγούμενο ποσό με τους 14 μήνες το χρόνο για τους οποίους αμοίβεται κάθε μισθωτός. Άρα θα έχουμε 2.453.285.500 Χ 14 = 34.345.997.000 Ευρώ, δηλαδή περίπου 35 δισεκατομύρια Ευρώ.
Αν δοθούν στους μισθωτούς όλα τα καθαρά κέρδη όλων ανεξαίρετα των 25.000 μεγαλύτερων επιχειρήσεων, που σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα είναι 4,007 δις Ευρώ, πάλι δεν θα έχει μαζευτεί παρά μόνο το 1/9 του ποσού που χρειάζονται για να ζουν ανθρώπινα όλοι οι μισθωτοί!!! Στο μεταξύ θα ετοιμάζει βαλίτσες για να μετεγκατασταθεί έξω από τη χώρα όλο το επενδεδυμένο κεφάλαιο που χωρίς κέρδη δεν κάθεται σε καμιά χώρα της γης. Οι δημαγωγοί μας βέβαια δεν θα συγκινηθούν από αυτά τα «τερτίπια του κεφάλαιου» και θα φερθούν ακόμα πιο «αριστερά» από το Λένιν που σε όλη τη διάρκεια της ΝΕΠ (νέας οικονομικής πολιτικής) έβαζε σαν έναν από τους στόχους της την κερδοφορία των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων ώστε να εξορθολογιστεί η λειτουργία τους. Για να μαζέψουν λοιπόν το ποσό των 35 δις θα δοκιμάσουν να κόψουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς όπως πάγια διατείνονται, ιδιαίτερα οι ψευτοδιεθνιστές του ΣΥΝ. Οι εξοπλισμοί είναι για το 2007, σύμφωνα με τον φετινό προϋπολογισμό, μόλις 1,394 δις Ευρώ. Αλλά και ο στρατός ολόκληρος να καταργηθεί για ένα χρόνο και να μη δοθεί ούτε ένας μισθός σε αξιωματικούς και λοιπό προσωπικό και δεν γίνει καμιά συντήρηση πάλι δεν μπορεί να εξοικονομηθούν παρά μόνο 3,496 δις. Τόσες είναι οι συνολικές τελικές δαπάνες για το στρατό το έτος 2005. Από κει και πέρα δεν έχει κανείς παρά να βάζει χέρι στις δημόσιες επενδύσεις. Αυτές ήταν συνολικά μόνο 6,33 δις το 2005. Αν τις αρπάξουμε και πάλι δεν έχουμε συμπληρώσει ούτε το μισό χρειαζούμενο ποσό. Για να βρούμε το υπόλοιπο ποσό χρειάζεται κυριολεκτικά μια πρωτοφανής λεηλασία υπάρχοντος κοινωνικού υλικού πλούτου. Ακίνητα, μηχανές, γη, μέσα κατανάλωσης και μέσα παραγωγής πρέπει να πουληθούν σε ξένες χώρες για να βρεθούν τα λεφτά μιας χρονιάς για να ζήσουν ανθρώπινα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Αλλά αν ζήσουν ανθρώπινα μια χρονιά με αυτή τη μέθοδο, την επόμενη χρονιά θα ζήσουν εντελώς απάνθρωπα.
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι με οποιαδήποτε προσέγγιση τα ποσά για κατώτατο μισθό 1400 ευρώ δεν υπάρχουν στη σημερινή ελληνική οικονομία. Η οικονομία της χώρας παράγει συνολικά αξία που εμφανίζεται, είτε σαν κέρδη, είτε σα μισθοί, είτε στην μορφή οποιουδήποτε εισοδήματος και οποιασδήποτε γαιοπροσόδου, πολύ μικρότερη από την αντίστοιχη αξία των κατώτατων μισθών που υποστηρίζει για όλους τους εργαζόμενους ο σοσιαλφασισμός. Τα 1400 Ευρώ είναι μια φασιστική χίμαιρα, μια δόση όπιο που παρέχουν εντελώς ανέξοδα οι σοσιαλφασίστες στο προλεταριάτο για να σέρνουν και αυτό και τα πιο τσακισμένα μεσοστρώματα στο στρατό τους και για να φανατίζουν αυτό το στρατό κάθε φορά ενάντια στο συγκεκριμένο τμήμα της κυβέρνησης που είναι προς εξόντωση.
Οι χαμηλοί μισθοί και η ανεργία οφείλονται στο παραγωγικό και στο εκπαιδευτικό σαμποτάζ του σοσιαλφασισμού που δεν αφήνει τη χώρα να αναπτύξει τις παραγωγικές της δυνάμεις για να παράγει επιπλέον αξία. Η εργατική τάξη της Ελλάδας ζει σήμερα πολύ λιγότερο ανθρώπινα από εκείνη των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών εξαιτίας αυτών ακριβώς που δημαγωγούν με τα 1400 Ευρώ. Αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να αντικαθιστούν τη μεγάλη παραγωγή με τη μικρή, αυτοί σπάνε το μεροκάματο στα συνδικάτα που ελέγχουν αντικαθιστώντας το «ακριβό» παλιό μεροκάματο του ντόπιου προλεταριάτου με το όλο και πιο φτηνό του απροστάτευτου μεταναστευτικού και του νέου ντόπιου, αυτοί εδώ και δεκαετίες εμποδίζουν την πολιτική και συνδικαλιστική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης από το κράτος και την αστική τάξη γενικότερα. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της σύγχρονης εργατικής τάξης στη χώρα μας.
Το αίτημα τους για τα 1400 ευρώ σήμερα είναι μια προσβολή στη νοημοσύνη αλλά και στους πραγματικούς αγώνες της εργατικής τάξης για καλύτερη ζωή. Οι πραγματικές οικονομικές διεκδικήσεις πρέπει να αντιστοιχούν στην κατάσταση της παραγωγής σε κάθε ξεχωριστή επιχείρηση και σε κάθε κλάδο. Αυτό έκαναν πάντα οι πραγματικοί κομμουνιστές και το πραγματικό εργατικό διεκδικητικό κίνημα. Τα αληθινά κινήματα των εργαζομένων πρέπει ειδικά σήμερα να γράψουν στη σημαία των πολιτικών και οικονομικών διεκδικήσεών τους και το «όχι στο οικονομικό και επιστημονικοτεχνικό σαμποτάζ». Εξειδικεύοντας αυτή τη θέση τα κινήματα των εκπαιδευτικών μέσα σε κάθε ρεαλιστική οικονομική τους διεκδίκηση πρέπει να περιλαμβάνουν στην πρώτη γραμμή την απαίτηση για την ανάπτυξη και τον έλεγχο του δημόσιου εκπαιδευτικού έργου από το κράτος, τους γονείς και τους μαθητές.