Η ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία αποκεφαλίζει τον Πολύδωρα και φέρνει στην εξουσία το σκοτεινό «στεγανοποιητή» της “17Ν”

Η επίθεση του «Επαναστατικού Αγώνα» στην αμερικάνικη πρεσβεία είχε ένα πρώτο και ορατό αποτέλεσμα, που δεν αποκλείεται να είναι δευτερεύον σε σχέση με τους ευρύτερους στρατηγικούς στόχους της επίθεσης, αλλά φαίνεται να είναι κύριο ως προς τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι βγαίνει εκτεθειμένος βαριά ο Πολύδωρας και η ως τα σήμερα ηγεσία της αστυνομίας στους αμερικάνους και κυρίως ότι υπερενισχύεται στην ηγεσία της αστυνομίας ένας άνθρωπος που ως τα σήμερα υπηρετεί με ακρίβεια τα σχέδια των ρωσόδουλων, ο Στέλιος Σύρρος. Έτσι ξαναπαίρνει στα χέρια του την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και πιθανά αύριο όλη την αστυνομία, ο άνθρωπος στον οποίο είχε αναθέσει το καθεστώς να πακετάρει και να συσκευάσει τόσο στεγανά τις συλλήψεις της «17Ν» και με τέτοιο τρόπο ώστε να μην εμφανιστούν οποιεσδήποτε σχέσεις της με το κράτος. Η άνοδος του Σύρρου πιθανότατα σημαίνει μια νέα μεγάλη περίοδο εκκαθαρίσεων στο εσωτερικό της αστυνομίας προκειμένου αυτή να υποταχθεί πιο άμεσα στους σχεδιασμούς και το οργανόγραμμα της καγκεμπίτικης πολιτικής στην Ελλάδα.
Στον «Επαναστατικό Αγώνα» φαίνεται ότι έχει ανατεθεί να αποκεφαλίζει τους υπουργούς δημόσιας τάξης μέσα από προβοκάτσιες, όπως είχε ανατεθεί στην «17Ν» να εκκαθαρίζει τα οικονομικά και πολιτικά στελέχη της αστικής τάξης με φυσική εξόντωση. Ύστερα από τις βομβιστικές επιθέσεις στα Υπουργεία Οικονομικών και Απασχόλησης με προκήρυξη που στρεφόταν κατά του Βουλγαράκη, ο τελευταίος «μετατέθηκε» από τον Καραμανλή στο υπουργείο Τουρισμού. Ακολούθησε μία δολοφονική επίθεση με στόχο αυτή τη φορά τον ίδιο και την οικογένεια του. Η αμέσως επόμενη εμφάνιση του «Ε.Α.» είναι αυτή εδώ με τη ρουκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία, που όχι μόνο αποκατάστησε τον Σύρρο (αυτό το είχε κάνει ήδη ο Καραμανλής αναθέτοντας σε αυτόν την έρευνα, δηλαδή τη συγκάλυψη, της μεγάλης προβοκάτσιας των υποκλοπών), αλλά τον έκανε ουσιαστικά ηγέτη της αστυνομίας με εντολή πρωθυπουργού. Η θριαμβευτική επάνοδος του Σύρρου στρέφεται άμεσα ενάντια στην πολιτική Πολύδωρα-Βουλγαράκη που είχαν απομακρύνει την ηγεσία της Αντιτρομοκρατικής μετά την άνοδο της νέας κυβέρνησης στην εξουσία. Φαίνεται ότι και οι δύο, και κυρίως ο Πολύδωρας, πίστευαν ότι μπορούσαν να αποκαλύψουν τις διασυνδέσεις των τρομοκρατών με τον κρατικό μηχανισμό επί ΠΑΣΟΚ, όπως και τις διασυνδέσεις του ΣΥΝ με τον 17νεοβρίτικο ψευτοαναρχισμό. Το πόσο καλά έγινε αυτή η συγκάλυψη για την οποία χρειάστηκε άλλωστε να ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα κατά της «τρομολαγνείας» ενάντια σε εφημερίδες και κανάλια που επέμεναν στην έρευνα των σχέσεων ΣΥΝ ψευτοαναρχικών ταγμάτων εφόδου, φάνηκε από το ότι κανείς δεν ασχολήθηκε στην τελευταία αυτή επίθεση με το ερώτημα της συνδρομής που μπορεί να είχαν οι τρομοκράτες στην προετοιμασία του χτυπήματος. Δηλαδή, δεν έγινε καθόλου ζήτημα για το πως γνώριζαν οι δράστες το οπτικό πεδίο των καμερών και τη στιγμή ώστε να στηθούν σε ένα σημείο που δεν τους έβλεπε καμία κάμερα, πως βρήκαν ένα σημείο να στηθούν όπου δεν τους εντόπισαν και οι ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις που φρουρούσαν το χώρο, και πως εξασφάλισαν την ασφαλή διαφυγή τους. Με λίγα λόγια πως γίνεται και μετά από μια βδομάδα κανείς δεν φαίνεται να ξέρει τίποτα το ουσιαστικό. Τέτοιες επιχειρήσεις μένουν ανεξιχνίαστες μόνο όταν οι δράστες τους έχουν βαθιά και από τα μέσα γνώση της λειτουργίας του αστυνομικού μηχανισμού.
Ο ρωσόδουλος Καραμανλής εννοείται δεν περίμενε καθόλου. Για την ακρίβεια έδρασε σαν να ήταν εντελώς προετοιμασμένος. Γιατί μόλις λίγες ώρες είχαν περάσει μετά το χτύπημα όταν έδωσε την εντολή να συγκροτηθεί ένα διευρυμένο «task force” (ομάδα κρούσης) με τη στενή συνεργασία διαφόρων υπηρεσιών, όπως είναι η ΕΥΠ, η αντιτρομοκρατική, η κρατική ασφάλεια και η διεύθυνση εγκληματολογικών ερευνών τοποθετώντας μόνος του επικεφαλής όλων αυτών τον Σύρρο, παρακάμπτοντας πραξικοπηματικά και «δίχως θεσμικό τακτ» όπως θα έλεγαν οι φιλελεύθεροι τον αρχηγό της αστυνομίας. Δηλαδή, όχι μόνο επανέφερε πραξικοπηματικά τον Σύρρο στη θέση που μέχρι σήμερα βρισκόταν ένας άλλος αξιωματικός, ο Γρ. Μπαλάκος, αλλά διεύρυνε και τις αρμοδιότητες του σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών που εμπλέκονται με την υπόθεση της τρομοκρατίας. Με αυτό τον τρόπο καθαίρεσε ουσιαστικά τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ, Δημοσχάκη. Αμέσως άλλωστε η επίσης πανέτοιμη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ζήτησε και την τυπική καθαίρεσή του. Ο Δημοσχάκης είχε τοποθετηθεί με απόφαση του ΚΥΣΕΑ μετά την παραίτηση του προηγούμενου αρχηγού Αγγελάκου που ακολούθησε ουσιαστικά τον Βουλγαράκη στην έξοδο. Τότε ένας από τους υποψήφιους για αρχηγός ήταν και ο Σύρρος, αλλά τελικά ο Πολύδωρας επέλεξε τον Δημοσχάκη, προκαλώντας τη δυσφορία και του ίδιου και του καθεστώτος που τον στήριζε (Ελευθεροτυπία, 1/3/2006). Τελικά ο Σύρρος έμεινε στην αστυνομία ως υπαρχηγός, αλλά τώρα χάρι στη ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία παίρνει μια θέση υπεραρχηγού όλης της ασφάλειας της χώρας, ενδεχόμενα και της ΚΥΠ, δηλαδή καταλαμβάνει πραχτικά έναν πολύ ανώτερο και πολύ ευρύτερο ρόλο από εκείνον που είχαν το «θράσος» να του αρνηθούν οι Βουλγαράκης και Πολύδωρας.
Θα θυμίσουμε εδώ ότι η τελευταία πράξη του Σύρρου ήταν να συσκοτίσει την αστυνομική έρευνα για τις υποκλοπές στη Vodafone κρύβοντας από τον αρμόδιο εισαγγελέα Παπαγγελόπουλο για καιρό τη θεωρούμενη αυτοκτονία του Τσαλικίδη. Σύντομα θα αποδειχτεί ότι η αποκλειστική ενοχοποίηση, πολιτική και οικονομική της Vodafone για αυτές τις υποκλοπές θα εξυπηρετήσει την άλωση του ΟΤΕ από τον επικοινωνιακό κολοσσό της ΚαΓκεΜπε, Σιστέμα. Όμως για την τρομακτική αυτή εξαπάτηση των δικαστικών αρχών ο ανακριτής Σύρρος πήρε προαγωγή σε υπαρχηγό και τώρα επαινείται από σύσσωμο τον πολιτικό συρφετό με πρώτο και καλύτερο τον Καραμανλή σαν ικανός και πετυχημένος αστυνομικός, κατάλληλος για αρχηγός.
Ο Σύρρος δεν θα έρθει βέβαια μόνος του. Θα σύρει πίσω του και το επιτελείο του. Αυτό το επιτελείο είχε απομακρυνθεί σταδιακά. Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, ο Βουλγαράκης «ξήλωσε την παλαιά φρουρά των Ολυμπιακών Αγώνων για να τοποθετήσει τους «γαλάζιους πραίτορές» του υποκύπτοντας στις πιέσεις των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ/ΕΛΑΣ». Η Ημερησία αναφέρεται στις αλλαγές στην ηγεσία της αντιτρομοκρατικής. «Aρχικά έφυγε ο πρώην διευθυντής της Aντιτρομοκρατικής, υποστράτηγος, Στέλιος Σύρρος, στη συνέχεια απομακρύνθηκαν ο ταξίαρχος Π. Δημητρόπουλος, ο αστυνομικός διευθυντής Aν. Kατσαρός και ο αστυνομικός υποδιευθυντής Σ. Eυσταθίου». Τα Νέα μιλάνε για «πογκρόμ εναντίον των αξιωματικών και των αστυνομικών της Υπηρεσίας» που «οδήγησε 120 από τους 300 που υπηρετούσαν σε αυτή εκτός Αντιτρομοκρατικής». Αυτές τις αλλαγές χαρακτηρίζει «διάλυση» ο Γ. Παπανδρέου κατηγορώντας τον Πολύδωρα, για να δικαιωθεί τελικά από τον Καραμανλή. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε άρθρο της η Ελευθεροτυπία (13/1) «το χτύπημα έφερε ριζική ανατροπή στους σχεδιασμούς της Αστυνομίας και στις κατευθύνσεις που είχε δώσει ο Πολύδωρας για αναπροσανατολισμό της Αντιτρομοκρατικής και τη συγχώνευσή της με τη διεύθυνση κρατικής ασφαλείας, ώστε να αντιμετωπιστεί συντονισμένα το φαινόμενο της βίας από αναρχικούς και αντιεξουσιαστές».
Αυτές τις νέες κατευθύνσεις, που ανατράπηκαν με εντολή Καραμανλή, καταγγέλλει επίσης ανοιχτά ο άνθρωπος του Γ. Παπανδρέου Φλωρίδης του ΠΑΣΟΚ: «Πολύ πρόσφατα από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης υπεύθυνοι υπουργοί αναζητούν ή προσπάθησαν να αναζητήσουν τη σύγχρονη τρομοκρατία στους κόλπους του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ. Η απάντηση ήρθε με τραγικό τρόπο. Και το καθήκον μας είναι να κατευθύνουμε τις δυνάμεις μας, ώστε, όταν όλα τα διεθνή ΜΜΕ αναφέρονται στην Ελλάδα με δυσμενείς χαρακτηρισμούς, να αποκαταστήσουμε στα μάτια του κόσμου την εικόνα μιας ασφαλούς χώρας».
Είναι σαφές ότι το αίσθημα της ασφάλειας θα αποκατασταθεί όταν το καθεστώς ελέγξει την αστυνομία.
Το ότι ο Σύρρος είναι ο αγαπημένος του καθεστώτος αποδεικνύεται με τον πιο τρανταχτό τρόπο από το ότι τόσο το ψευτοΚΚΕ όσο και ο ΣΥΝ, που εκφράσανε προειδοποιητικά την αντίθεση τους σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο μέτρο ασφαλείας λάβει «καθ’ υπόδειξη των Αμερικάνων» η ελληνική κυβέρνηση, δεν διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στον ξαφνικά εκτιναγμένο προς τα πάνω Σύρρο και το task force που του ανάθεσαν να διευθύνει. Αυτές οι ευνοϊκές αντιδράσεις υπέρ του νέου ντεφάκτο αρχηγού της αστυνομίας από τους πιο ανοιχτά διακηρυγμένους εχθρούς της δεν θα βάλουν σε σκέψη τις ΗΠΑ. Από δω και μπρος ο Σύρρος θα είναι ο δικτάτορας της αστυνομίας και της ΚΥΠ στο όνομα της ασφάλειας της αμερικάνικης υπερδύναμης και της τιμωρίας εκείνων που τόλμησαν να την τραυματίσουν. Για μια ακόμα φορά η πιο ηλίθια από όλες τις υπερδυνάμεις της ιστορίας θα εξοντώσει όλους τους φίλους της για να βοηθήσει στην κυριαρχία των εχθρών της.

Μέσα από αυτές τις εξελίξεις μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο συμπαγής και πόσο διακομματικά συντονισμένη σε επίπεδο κορυφής είναι η γραμμή της εσωτερικής εκκαθάρισης. Βλέπουμε πως την ώρα που ετοιμάζεται ο αποκεφαλισμός του Πολύδωρα και η μεγάλη εκκαθάριση μέσα από τη ρουκέτα στην πρεσβεία των ΗΠΑ ήδη όλα τα πυρά έχουν στραφεί ενάντια του και ενάντια στην αστυνομική ηγεσία με την οποία αυτός συνεργάζεται. Εννοείται ότι κανένα και πρώτη την ψευτοαριστερά δεν την ενοχλεί το κακό του Πολύδωρα δηλαδή η ακροδεξιά σοβινιστική ιδεολογία του, ο διαπιστωμένος αντισημιτισμός του (περίπτωση του ύμνου στον αναθεωρητή Ίρβινγκ). Τους ενοχλεί το καλό του, δηλαδή ότι είναι ο πρώτος πολιτικός προϊστάμενος της αστυνομίας και ο πρώτος αστός πολιτικός που τόλμησε να αποκαλύψει την πολιτική προστασία που παρέχει ο ΣΥΝ στους σπασιματίες και στα τάγματα εφόδου στις διαδηλώσεις. Αν και κανένας Πολύδωρας και κανένας άλλος υπουργός της ΝΔ δεν θα τολμούσε να τα βάλει και με τον «ιερό της» υποτιθέμενο σύμμαχο το ψευτοΚΚΕ που είναι ο πρώτος μπουκαδόρος και πραξικοπηματικός καταληψίας της χώρας.
Έτσι όταν πριν ένα μήνα ο Πολύδωρος κάλεσε τον ΣΥΝ να τοποθετηθεί αν καταδικάζει τα τάγματα εφόδου, κανείς δεν ζήτησε λογαριασμό από τον ΣΥΝ που αρνήθηκε επίμονα και επιδεικτικά να απαντήσει, αλλά όλοι χαιρέτισαν το γεγονός ότι πρώτος ο πρωθυπουργός αποδοκίμασε τον υπουργό του και τον κάλεσε να ζητήσει συγνώμη από το βήμα της Βουλής επειδή αποκάλεσε τον Συνασπισμό έκνομο. Εκεί φαίνεται ποια είναι η αληθινή εξουσία στην Ελλάδα καθώς κανείς μα κανείς υπουργός ή βουλευτής της ΝΔ δεν τόλμησε να υποστηρίξει τον υπουργό του κόμματός του την ώρα που βαλλόταν από το μικρότερο κοινοβουλευτικό κόμμα της χώρας. Και όχι μόνο αυτό. Μερικοί όπως ο Λιάπης καταλαβαίνοντας ότι ο άνθρωπος είναι προς εξόντωση βρίσκουν σκόπιμο να του επιτεθούν και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον ΣΥΝ. Στη συνέχεια μετά τη ρουκέτα και την ώρα που τα τάγματα εφόδου καίνε αστυνομικούς στο Πολυτεχνείο, όλα τα κόμματα τα βάζουν με την αστυνομία που δεν συνέλαβε κανένα από αυτούς τους αιώνια ασύλληπτους κουκουλοφόρους και μάλιστα ο εισαγγελέας αποφασίζει έρευνα και διώξεις εναντίον της αστυνομικής ηγεσίας. Την ίδια στιγμή κανείς δεν λέει ότι οι κουκουλοφόροι καίνε από θέση ισχύος τους αστυνομικούς επειδή είναι οχυρωμένοι στο Πολυτεχνείο, και είναι οχυρωμένοι επειδή τους προστατεύουν το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ και σε ένα βαθμό το ΠΑΣΟΚ. Γιατί είναι αυτά τα κόμματα που επιτρέπουν στα φοιτητικά τάγματα εφόδου να τρομοκρατούν τις συγκλήτους και τα οποία σε κάθε περίπτωση ελέγχουν το φοιτητικό εκπρόσωπο στην τριμελή Επιτροπή Ασύλου (εκπρόσωπος ΔΕΠ, εκπρόσωπος προσωπικού του ΑΕΙ, εκπρόσωπος φοιτητών) ο οποίος κάνει πάντα αποχή όταν το όργανο αυτό συνεδριάζει. Η αποχή σημαίνει άσυλο στους κουκουλοφόρους γιατί η απόφαση της Επιτροπής Ασύλου πρέπει να είναι ομόφωνη!
Έτσι μέσα σε αυτό το γενικό κλίμα ότι και να πει και ότι και να κάνει μένει έκθετος πολιτικά ο προς αποκεφαλισμό υπουργός, είτε είναι ένας Πολύδωρας είτε είναι μια Κουτσίκου. Και αυτή μένει ασταμάτητα μόνη και έκθετη από τον πρωθυπουργό και εμφανίζεται, αν και δημοκράτισσα αστή, σαν μια εμπαθής και μισότρελη αυταρχικιά επειδή ήθελε να θίξει λίγο τη εξουσία του ΣΥΝ και του ψευτοΚΚΕ στα Πενεπιστήμια.

Και ο Πολύδωρας λοιπόν και η Κουτσίκου είναι έτοιμοι για την αγχόνη. Η διαταγή της εκτέλεσής τους έχει ήδη δοθεί και ονομάζεται γκάλοπ δημοφιλίας. Το αποτέλεσμα του είναι η μοντέρνα έκφραση της αγάπης ή της απέχθειας των μαζών σε έναν πολιτικό ενώ στην Ελλάδα και σε άλλες μισο-κρυφο-δικτατορίες αυτή είναι απλά η εικόνα του κάθε πολιτικού που ετοίμασαν για τις μάζες οι 4 πολιτικές ηγεσίες. Στο τελευταίο γκάλοπ του Μέγκα ο Πολύδωρας και η Γιαννάκου βρίσκονται στην απολύτως τελευταία θέση. Ο αρχηγός εκτελεστής και σοσιαλφασίστας πήρε την εντολή του από τα κάτω. Τα ίδια τα θύματα θα δεχτούν αγόγγυστα το μοιραίο ανασχηματισμό και θα συνεχίσουν να τον αγαπάνε και να ελπίζουν.