Η φασιστικού τύπου εξόντωση Τσιτουρίδη και ο βρώμικος διωγμός Κεδίκογλου
ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΝΝΙΒΑΛΟΙ ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΝΟΝΤΑΙ

Σε νέα εποχή βαρβαρότητας περνάει η χώρα με την τελευταία φάση της καθεστωτικής κάθαρσης. To ανερχόμενο σοσιαλφασιστικό μπλοκ εξουσίας λιθοβολεί τον Τσιτουρίδη για να ελέγξει τα Ταμεία και τον Κεδίκογλου για να ελέγξει τη δικαστική εξουσία. Την ενοχή των κατηγορούμενων από το καθεστώς για σκάνδαλα, την κρίνει η νέα ιερά εξέταση που δεν είναι άλλη από το «τετρακομματικό συντονιστικό». Όποιος αμφισβητεί το ανερχόμενο μπλοκ τελειώνει τις μέρες του στην πολιτική ζωή και στον επαγγελματικό στίβο μέσα στη ντροπή και στον εξευτελισμό για το υπέρτατο αυτό αμάρτημα, αν γλιτώσει τη φυλάκιση.
Από τη μία το καθεστώς καταργεί τα στοιχεία της ενοχής όταν πρόκειται να προστατεύσει αυτούς που χρησιμοποιεί κάθε φορά για τους πολιτικούς του στόχους όπως είναι οι τραμπούκικοι στρατοί των κουκουλοφόρων ή τους δικούς του ανθρώπους όπως είναι οι κρατικο-ολιγάρχες Κόκκαλης και Μπόμπολας, ή ακόμα προστατεύει και δικαιώνει πολιτικά δολοφόνους που το υπηρετούν όπως αυτοί της «17Ν». Από την άλλη καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας και καταπατάει κάθε δημοκρατική αρχή όταν πρόκειται να εξοντώσει τους εχθρούς του οι οποίοι πολλές φορές στη συνέχεια αθωώνονται για τα εγκλήματα που τους καταλογίζονται, όπως οι πιο τρανταχτές περιπτώσεις του Πάχτα και του Νεονάκη. Όταν αυτοί αργότερα αθωώνονται γιατί το νέο μπλοκ δεν έχει ακόμα ελέγξει τη δικαστική εξουσία, αυτό γίνεται μέσα στους τέσσερις τοίχους μίας δικαστικής αίθουσας ή ενός πειθαρχικού συμβουλίου και δεν το μαθαίνει τελικά κανείς, ενώ όταν καταδικάζονται πολιτικά από το καθεστώς, αυτό γίνεται στα μάτια όλου του λαού, στην τηλεόραση, στη Βουλή, στις εφημερίδες. Πρόκειται για ένα όργιο διασυρμού στο οποίο πρωταγωνιστούν συνήθως ο ΣΥΝ και ο Γ. Παπανδρέου υπό τις επευφημίες του ψευτοΚΚΕ που κρατάει τα προσχήματα και δεν θέλει να χτυπάει έντονα τα αποκεφαλιζόμενα στελέχη της κυβέρνησης για να μη χαλάσει τη συμμαχία του με το φιλικό του καραμανλικό τμήμα στη ΝΔ.
Η κάθαρση γίνεται συνήθως στη βάση μίας δημαγωγίας για τα συμφέροντα του λαού όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου χρησιμοποιείται το σύνθημα της λεηλασίας των ταμείων των συνταξιούχων από τους χρηματιστές και τους διεθνείς τραπεζικούς οίκους. Στην πράξη καλύπτεται ο αληθινός ληστής που στην περίπτωση των ομολόγων έχει αποδειχτεί ότι είναι το ίδιο το κράτος και συγκεκριμένα ο αγαπημένος υπουργός οικονομικών του νέου μπλοκ εξουσίας, ο Αλογοσκούφης. Γενικότερα είναι το κράτος που βουτάει τα λεφτά των ταμείων εδώ και μία εικοσαετία για να καλύψει τα ελλείμματα που δημιουργούνται από τη σοσιαλφασιστική πολιτική της αποβιομηχάνισης, του παραγωγικού σαμποτάζ και της εκχώρησης των παραγωγικών μέσων στα παρασιτικά και κρατικοδίαιτα κεφάλαια των κρατικο-ολιγαρχών. Είναι χαρακτηριστικό πως η ΓΣΕΕ χρησιμοποιεί το σύνθημα να επιστραφούν τα χρήματα στα ταμεία με τη λογική ότι τα έφαγαν οι ενδιάμεσοι χρηματιστές και όχι το κράτος. Επίσης το επίσημο αίτημα της είναι να αντικατασταθούν τα δομημένα ομόλογα με σταθερά, δηλαδή να διατηρηθεί ο προνομιακός δανεισμός του κράτους από τα ταμεία και να φύγουν οριστικά και δια παντός από τη μέση οι χρηματιστές και οι τράπεζες που εμπλέκονται κατά κύριο λόγο στο δανεισμό με όρους ελεύθερης παγκόσμιας αγοράς..
Μέσα σε διάστημα δύο μηνών λοιπόν ανακαλύφθηκε ότι οι κύριοι ένοχοι για τα ελλείμματα των ταμείων είναι ο Τσιτουρίδης, η JP Morgan και η «Ακρόπολις» γιατί από κοινού συνωμότησαν τάχα δίχως καμιά εμπλοκή του υπουργείου Οικονομικών για να αγοράσουν όλα τα ταμεία τα δομημένα ομόλογα. Τίποτα δεν ξεκαθαρίστηκε και ο Τσιτουρίδης εξοντώθηκε χωρίς κανένα πραγματικό στοιχείο που να αποδεικνύει το δόλο του. Πότε αγοράστηκαν αυτά τα ομόλογα και ποιος πήρε την απόφαση να αγοραστούν; Ήταν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι οι φυσικοί αυτουργοί, συνεργοί, και ηθικοί αυτουργοί; Ποια ήταν η ζημία από την αγορά και ποιος φερέγγυος και καταξιωμένος οργανισμός την κατέγραψε με τεκμηριωμένα και αδιαμφισβήτητα στοιχεία; Ποια είναι τα πειστήρια του εγκλήματος; Ποιος έκανε την πιο γερή μπάζα από τα ομόλογα, η JP Morgan, η Ακρόπολις, ή το ίδιο το κράτος που το νέμεται σήμερα το ληστρικό καθεστώς του τετρακομματικού συντονιστικού; Τίποτα δεν ξεκαθαρίστηκε από αυτά και μάλιστα κόλλησε εντελώς ανεξήγητα και η έρευνα του αρμόδιου γι αυτή Ζορμπά που υποτίθεται ότι θα απέδιδε στον καθένα εμπλεκόμενο τις ευθύνες του. Όμως η απόφαση για τον Τσιτουρίδη που θα εξαρτιόταν από αυτήν την έρευνα δεν κόλλησε. Ο προγραμμένος εξοντώθηκε.
Όλη η υπόθεση ξεκίνησε από μία έρευνα που διέταξε ο ίδιος ο Τσιτουρίδης στη βάση στοιχείων που του έδωσε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς με πρόεδρο το «διακομματικό» δηλαδή αποδεκτό από το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ, Πιλάβιο. Αμέσως το καθεστώς πριν καν εκδοθεί οποιοδήποτε πόρισμα άρχισε να τον λιθοβολεί. Αλλά τα ομόλογα δεν αγοράστηκαν χθες. Και τα χρήματα που έβαλε στο ταμείο του το κράτος από τα ομόλογα καταγράφηκαν στους ετήσιους προϋπολογισμούς τουλάχιστον του 2005 και του 2006 που συζητήθηκαν στη Βουλή χωρίς κανένας να «εκραγεί» από θυμό και αγανάκτηση και να «σκίσει» τα ιμάτια του για να προστατεύσει τα συμφέροντα των συνταξιούχων. Πως έβαζε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε αυτούς τους προϋπολογισμούς ο αγαπημένος πρωθυπουργός του καθεστώτος και θεματοφύλακας της «τάξης και ηθικής», ο αποκεφαλιστής Καραμανλής; Όπως αναφέρει η Ελευθεροτυπία (30/4) ήδη στις 13 και 14 Ιουλίου 2005 συνολικά 14 Ταμεία αγόρασαν δομημένα ομόλογα 190 εκατ. Ευρώ. Οι αποφάσεις λήφθηκαν από διοικητικά συμβούλια ταμείων με μέλη από όλα τα κόμματα. Πως κανείς από αυτά τα κόμματα και τελικά πως κανένα κόμμα δεν είχε πάρει χαμπάρι το σκάνδαλο που έγινε ξαφνικά σε όλους τόσο οφθαλμοφανές;
Επειδή τελικά τα στοιχεία που είχε και πρόβαλε ο Τσιτουρίδης για να προστατευτεί από τη λαίλαπα ήταν πειστικά για ένα τμήμα της ΝΔ που τον στήριξε και τον κράτησε στη θέση του για κάποιο διάστημα, χρειάστηκε να παρέμβει προφανώς με άνωθεν εντολές, ο εφέτης-ανακριτής και διεκπεραιωτής της δικαστικής κάθαρσης, Σίδερης. Αυτός σκόνταψε όλως τυχαίως και συμπτωματικά στα πλαίσια της τελματωμένης για καιρό έρευνας του για το χρηματιστήριο, πάνω σε ένα συνεργάτη του Τσιτουρίδη ονόματι Ευγένιο Παπαδόπουλο ο οποίος επίσης στιγματίστηκε σε μία νύχτα ως διεφθαρμένος επειδή έπαιξε και κέρδισε ποσά στο Χρηματιστήριο πριν ανοίξει καν οποιοσδήποτε τραπεζικός λογαριασμός του. Η περίφημη έρευνα για το Χρηματιστήριο παραμένει για χρόνια ανοιχτή και θα μείνει για πολύ καιρό ακόμα για να μπορεί κατά καιρούς να σκοντάφτει ο όποιος Σίδερης πάνω στον «κατάλληλο» άνθρωπο. Αφού μίλησε λοιπόν η «αδιάβλητη» δικαιοσύνη, ο Καραμανλής μπορούσε να προχωρήσει στην εκτέλεση της προαποφασισμένης από το τετρακομματικό συντονιστικό ποινής του αποκεφαλισμού, όπως και έκανε. Τι δουλειά είχε ο Σίδερης να δώσει στη δημοσιότητα και πριν ολοκληρώσει οποιαδήποτε έρευνα το όνομα του Ευγένιου Παπαδόπουλου στο οποίο σκόνταψε φυλλομετρώντας τα έγγραφα των απόκρυφων φακέλων του; Πως κατάπιε ολόκληρο αυτό το φανατικό στίφος της κάθαρσης το γεγονός ότι οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να ενοχοποιείται ποινικά προφανώς με άνωθεν πολιτικές εντολές και μάλιστα από το δικαστή που έχει χειριστεί και χειρίζεται όλους τους φακέλους της κάθαρσης; Πως έγινε και βρέθηκε μόνο ο Αλ. Παπαδόπουλος από το ΠΑΣΟΚ, ένας από τους λίγους πολιτικούς της αστικής τάξης που διατηρούν κάποια ελάχιστο ίχνος δημοκρατισμού, να καταγγείλει αυτό το πιο σημαντικό από όλα τα σκάνδαλα, αυτή τη φασιστική εκτροπή;
Το σκάνδαλο των ομολόγων βγήκε στην ώρα που έπρεπε για να μπορέσει το νέο καθεστώς να ελέγξει τις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων που μέχρι και πριν το σκάνδαλο ήταν ευθύνη του υπουργού και της κυβέρνησης. Αυτά τα Ταμεία διαχειρίζονται τεράστια κεφάλαια και επί πλέον επιδρούν στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων οπότε έχουν πελώρια πολιτική και οικονομική ισχύ και είναι σαν τέτοια μεγάλα κλειδιά εξουσίας. Αυτός ο στόχος απαιτούσε το κεφάλι του Τσιτουρίδη ο οποίος είχε εγκαταστήσει το δικό του διοικητικό μηχανισμό στα Ταμεία. Το άμεσο αποτέλεσμα αυτής της εκκαθάρισης ήταν ο νέος νόμος που προβλέπει ότι εφεξής οι διοικήσεις των ταμείων θα διορίζονται από επιτροπή στην οποία απλώς θα προεδρεύει χωρίς δικαίωμα ψήφου ο εκπρόσωπος του υπουργείου, και θα συμμετέχουν με δικαίωμα ψήφου οι δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις των ασφαλισμένων. Αυτές θα επιλέγουν τον πρόεδρο αφού πάρουν και την έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (που την ελέγχει πια επίσημα το διακομματικό συντονιστικό) καθώς και της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο νέος υπουργός Μαγγίνας ενεργοποίησε αμέσως το νέο νόμο, καθαίρεσε όλους τους διοικητές των ταμείων αφού πλέον με το νέο νομοθετικό πλαίσιο ο διορισμός τους έπασχε εφόσον δεν είχαν επιλεγεί από τους πιο πάνω, και προκήρυξε τις θέσεις για να διοριστούν οι νέοι διοικητές.
Σε ότι αφορά την περίπτωση του Προέδρου του Αρείου Πάγου Κεδίκογλου η κατάσταση είναι ακόμα περισσότερο τραγική. Το καθεστώς θέλει να πέσει τώρα ο Κεδίκογλου κατηγορούμενος για πειθαρχικά και ποινικά αδικήματα ενώ συνταξιοδοτείται σε δυο μόλις μήνες. Αυτή η πρεμούρα οφείλεται στο ότι δεν θέλουν τον Κεδίκογλου να προεδρεύει στο συμβούλιο που θα κρίνει τις προαγωγές του Αρείου Πάγου πριν τη συνταξιοδότηση του. Δεν θέλουν τον Κεδίκογλου να παίξει ρόλο στις προαγωγές γιατί, όπως τον κατηγορούν, σαν πρόεδρος του ΑΠ έχει «αδικήσει» στις προαγωγές «άξιους» δικαστές όπως αυτούς, τύπου Μαργαρίτη του υμνητή του Κουφοντίνα. Επίσης δεν συγχωρούν στον Κεδίκογλου ότι με εγκύκλιο του συνέστησε στους δικαστές να επισπεύδουν την έκδοση αποφάσεων στα ασφαλιστικά μέτρα ώστε να μη δεσμεύονται για πολλούς μήνες παραγωγικά μέσα όπως τα πλοία με προσωρινά μέτρα που επιβάλλονται για όσο διάστημα μεσολαβεί από τη δίκη έως την έκδοση της απόφασης. Επίσης συνέστησε στους δικαστές να μην εμποδίζεται για τον ίδιο λόγο η εκτέλεση δημόσιων έργων με αποτέλεσμα να χάνονται κοινοτικά κονδύλια όπως στην περίπτωση ενστάσεων εργολάβων (κάτι που κάνει συχνά ο Μπόμπολας όταν αποκλείεται), ή να μη δεσμεύονται για μακρό χρονικό διάστημα δημόσιοι οργανισμοί να συνεχίζουν την απασχόληση εποχιακών συμβασιούχων που προσφεύγουν κατά της απόλυσης τους. Με λίγα λόγια στράφηκε κατά δικαστικών αποφάσεων που εκδίδονται σε συμμόρφωση με τη γραμμή του παραγωγικού σαμποτάζ και κάτω από την πίεση της καθεστωτικής υποστήριξης σε συγκεκριμένες και ελεγχόμενες από το καθεστώς ρουσφετολογικές στρατιές δημοσίων υπαλλήλων (με κάποιες λίγες εξαιρέσεις). Η εγκύκλιος αυτή σήμανε την κήρυξη πολέμου ενάντια στον Κεδίκογλου. Έτσι για πρώτη φορά στην πολιτική ζωή της χώρας, ένα πολιτικό κόμμα, και αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τον ΣΥΝ, ζήτησε την πειθαρχική παραπομπή του προέδρου του Αρείου Πάγου το Νοέμβρη του 2006.
Επειδή ο Κεδίκογλου δεν συμμορφωνόταν, πρόσφατα ο προσωπικός του φρουρός δέχτηκε επίθεση από τραμπούκους. Και αφού αυτή η προειδοποίηση δεν ήταν αρκετή, ο Τριανταφυλλόπουλος και οι λοιποί εκκαθαριστές ασφαλίτες του νέου μπλοκ εξουσίας ξεφυλλίζοντας και αυτοί τους απόκρυφους φακέλους τους βρήκαν ότι ο τόσο νέος γιος του Κεδίκογλου είχε μία σημαντική περιουσία, κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο σε γόνους πλούσιων οικογενειών. Αυτό όμως θεωρήθηκε ιδιαίτερα επιλήψιμο και ο πατέρας Κεδίκογλου κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις για τον πλουτισμό του γιου του (!) Απαίτησαν όλοι με μία φωνή να φύγει από πρόεδρος του Αρείου Πάγου εφόσον δεν αποδεικνύει με πειστικά επιχειρήματα γιατί και πως πλούτισε ο γιος του ο οποίος επίσης είχε την κακή και απαγορευμένη συνήθεια να παίζει στο Χρηματιστήριο, τον «απόλυτο βούρκο» όπου κυλιούνται μόνο οι «αμαρτωλοί». Την ώρα που γράφουμε αυτό το άρθρο η τύχη του Κεδίκογλου δεν έχει κριθεί. Αυτό προφανώς θα εξαρτηθεί από το αν τελικά υποκύψει ή όχι στις πιέσεις το κομμάτι της ΝΔ που τον καλύπτει ή θα νικήσει ο διπρόσωπος Καραμανλής που κανέναν δεν κατηγορεί και κανέναν δεν υποστηρίζει ως ότου έχει αρκετά λασπωθεί για να τον αποκεφαλίσει.
Έτσι ο Κεδίκογλου που συμμετείχε και ο ίδιος δύο φορές σε επιχειρήσεις κάθαρσης (μία το 1989 και μία σε αυτή την τελευταία στην οποία συνεργάστηκε με το καθεστώς συνεχίζοντας σε ένα βαθμό τις εκκαθαρίσεις που είχε ξεκινήσει ο Κάππος, και καταγγέλθηκε γι’ αυτό από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων), θα δει να παίζεται το ίδιο έργο με τον ίδιο όμως στη θέση του θύματος. Ούτε ο Κεδίκογλου ούτε ο Τσιτουρίδης είναι άνθρωποι που μας απέδειξαν ότι υπερασπίστηκαν άδικα διωκόμενους συναδέλφους τους. Γι αυτό δεν τους λυπόμαστε. Είναι όμως δημοκρατικό καθήκον να καταγγείλουμε τους διώκτες τους και τους φασιστικούς διωγμούς που εξαπολύονται εναντίον τους από ένα καθεστώς το οποίο αν μείνει ασύδοτο θα περάσει από τις εκκαθαρίσεις των αστών που του αντιστέκονται λίγο σε αστούς που του αντιστέκονται πολύ και τελικά σε εκκαθαρίσεις δημοκρατών. Το κτήνος με τα πέντε κεφάλια Καραμανλής, Λαλιώτης, Παπαρρήγα, Αλαβάνος, Καρατζαφέρης (ο Παπανδρέου είναι επίσης ρωσόδουλος αλλά δεν είναι αρχηγός του ΠΑΣΟΚ) αν τραφεί με αρκετό αίμα ακόμα τελικά θα στραφεί άμεσα ενάντια στον ίδιο το λαό εφαρμόζοντας τις συνταγές του αφεντικού του και στυγνού δικτάτορα Πούτιν, αλλά και του κανιβαλικού φασισμού των κινέζων συμμάχων του.