Αυτή ακριβώς την άνιση μεταχείριση, αυτή τη διαρκή και προκλητική περιφρόνηση των νόμων και των θεσμοθετημένων πρακτικών, αυτή την ταπεινωτική άρνηση της κυβέρνησης να συζητήσει μαζί τους για οποιαδήποτε ρύθμιση αποκατάστασης δεν ανέχονται πια οι Λιπασματιώτες. Βλέπουν καθαρά ότι κάποιοι έχουν αποφασίσει να ποδοπατήσουν εντελώς το δίκιο τους και τον πολύχρονο αγώνα τους. Καταλαβαίνουν ότι ο χρόνος που περνάει από δω και μπρος δε θα συσσωρεύει νομικές και πολιτικές νίκες και λαϊκή συμπάθεια, όπως γινόταν ως τώρα, αλλά θα φέρνει απογοήτευση στους απολυμένους και σιγουριά στους εχθρούς του αγώνα. Ήρθε τώρα η ώρα να κεφαλαιοποιηθούν όλες οι νομικές επιτυχίες και όλα τα ως τώρα πολιτικά επιχειρήματα που χρειάστηκαν χρόνια για να κατακτηθούν.
Γι’ αυτό οι απολυμένοι έκριναν ότι ήρθε η ώρα να αντιδράσουν με τις πιο σκληρές και προωθημένες μορφές πάλης. Έτσι, δύο ανάμεσά τους και για λογαριασμό όλων πήραν την απόφαση να βάλουν σε κίνδυνο την υγεία τους, για να απαιτήσουν αυτό που όλοι οι απολυμένοι δικαιούνται, την αποκατάσταση με νομοθετική ρύθμιση.
Λίγοι ξέρουν πόση οργή, πόσο πείσμα, πόση αποφασιστικότητα υπάρχει πίσω από αυτήν την κίνηση όχι μόνο των δύο που απεργούν, αλλά όλων των απολυμένων που στέκονται στο πλευρό τους. Δεν πρόκειται απλά για μια συμβολική πράξη. Πρόκειται για μια πραγματική απεργία πείνας και για μια πραγματική ευρύτερη κινητοποίηση. Και τη δύναμή της θα τη νιώσουν οι δόλιοι και τα παχύδερμα, που νομίζουν ότι επειδή ελέγχουν 4-5 κομματικούς μηχανισμούς ελέγχουν τη χώρα και την ψυχή ενός ολόκληρου λαού, και μάλιστα την ψυχή της εργατικής τάξης.

Η ΟΑΚΚΕ καλεί τους φίλους της και όλους τους ταξικούς συνδικαλιστές με τους οποίους έχει συνεργαστεί στα διάφορα μέτωπα πάλης, ιδιαίτερα του Πειραιά, να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο τους αγωνιζόμενους Λιπασματιώτες, όπως με την παρουσία τους στο χώρο της απεργίας πείνας, με τη βοήθειά τους στην προπαγανδιστική δουλειά της Επιτροπής Αγώνα και με την κινητοποίησή τους σε κάθε εκδήλωση συμπαράστασης. Αυτή είναι μια σημαντική στιγμή για το εργατικό και δημοκρατικό κίνημα της χώρας μας.

Παρακάτω δημοσιεύουμε την ανακοίνωση που εξέδωσε η Επιτροπή Αγώνα και το Σωματείο Λιπασμάτων την ημέρα που ξεκίνησε η απεργία πείνας, στις 19/6/2007:

<<Απολυμένοι των Λιπασμάτων Δραπετσώνας:

ΓΙΑΤI ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

Πριν 7,5 χρόνια η κυβέρνηση Σημίτη έκλεισε το εργοστάσιο των Λιπασμάτων. Εκτός από την κυβέρνηση, όλα τα κόμματα και ο Δήμος ήθελαν να κλείσει το εργοστάσιο, για να γίνει «ανάπλαση».
Διαμαρτυρηθήκαμε και τους ρωτήσαμε, πώς θα ζήσουμε εμείς με τις 380 οικογένειές μας; Τους είπαμε, πού θα βρεθούν δουλειές όταν κλείνει ένα ακόμα μεγάλο εργοστάσιο, την ώρα που στον Πειραιά έχουν μείνει τόσα λίγα;
Η κυβέρνηση μας απάντησε ότι θα πάρει μέτρα αποκατάστασης για μας, αφού το κράτος μας στέρησε τη δουλειά, και ότι στη θέση του εργοστασίου θα γίνουν σύγχρονα γραφεία και πάρκα. Τελικά ούτε γραφεία ούτε πάρκα γίνανε. Και το χειρότερο, ούτε η κυβέρνηση Σημίτη ούτε στη συνέχεια η κυβέρνηση Καραμανλή τήρησαν την υποχρέωση του κράτους προς τους απολυμένους. Έμειναν τα συντρίμμια του εργοστασίου και τα συντρίμμια της δικιάς μας ζωής. Εκεί που είχαμε σταθερή δουλειά, μείναμε με ψίχουλα ή στην ανεργία.
Αυτοί που ευθύνονται για την κατάστασή μας θα σκέφτηκαν ότι, αφού δεν έχουμε ισχυρή πολιτική προστασία, θα κουραστούμε και θα τα παρατήσουμε. Ε, λοιπόν, δεν τα παρατήσαμε, παρόλο που σχεδόν όλοι μας εγκαταλείψανε, κόμματα, συνδικάτα και Τύπος.
Πήγαμε στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό μας υποστήριξε με ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής Αναφορών του το 2003, η οποία ζητούσε από τις ελληνικές αρχές να μας αποκαταστήσουν επαγγελματικά. Η απάντηση από την προηγούμενη κυβέρνηση και από αυτήν εδώ ήταν η ίδια. Δεν έκαναν τίποτα. Δηλαδή ποδοπάτησαν το Ευρωκοινοβούλιο.
Πήγαμε παράλληλα και στη Δικαιοσύνη. Τελικά πέρυσι μας δικαίωσε ο Άρειος Πάγος, που ομόφωνα αποφάσισε ότι ήταν άκυρες και καταχρηστικές οι απολύσεις μας. Ποια ήταν η απάντηση από αυτήν εδώ την κυβέρνηση; Καμία. Αρνήθηκε καν να συζητήσει μαζί μας. Δηλαδή ποδοπάτησαν και τον Άρειο Πάγο. Κι όμως, ως τώρα, όταν το κράτος είχε οποιαδήποτε ευθύνη για κλείσιμο εργοστασίων ή μαζικές απολύσεις σε κρατική επιχείρηση, γινόταν νόμος για αποκατάσταση των εργαζομένων: ΚΥΔΕΠ, Ολύμπικ Κέτεριγκ, Σκαραμαγκάς κτλ. Δεν κάνει όμως καμία αποκατάσταση στην περίπτωσή μας, όπου η ευθύνη είναι ολόκληρη του κράτους, και επιπλέον υπάρχει η απόφαση του Αρείου Πάγου, που μας δικαιώνει.
Γιατί λοιπόν αυτή η σκανδαλώδης άνιση μεταχείριση για τους απολυμένους των Λιπασμάτων Δραπετσώνας; Αυτοί που συμπεριφέρονται έτσι ξέρουν καλύτερα από μας γιατί το κάνουν. Το σίγουρο είναι ότι συμπεριφέρονται άδικα. Και εμείς δε δεχόμαστε άλλο αυτήν την αδικία. Δε δεχόμαστε να ποδοπατούνται οι νόμοι, οι θεσμοί, τα διεθνή σώματα στα οποία συμμετέχει η χώρα μας και οι κατοχυρωμένες πρακτικές κοινωνικής ευθύνης των κυβερνήσεων. Δε δεχόμαστε να καταπατούνται τα εργατικά δικαιώματα.

Δε δεχόμαστε να μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε σκουπίδια.
Επί 7,5 χρόνια φροντίσαμε να μην αντιδράσουμε με τρόπο που θα μας έφερνε σε σύγκρουση με το κοινό αίσθημα, δηλαδή να καταφύγουμε σε πράξεις εντυπωσιασμού που θα ήταν σε βάρος άλλων. Ούτε θελήσαμε να εκβιάσουμε τις κυβερνήσεις ασκώντας οποιαδήποτε βία ή κρατώντας πολίτες σαν ομήρους. Κι όμως, αυτό οι κυβερνήσεις το έχουν εκλάβει σαν αδυναμία. Θέλουν φαίνεται να συνδέουν τους εργατικούς αγώνες με τη βία. Θέλουν να ρίχνουν τους εργαζόμενους στην απελπισία, για να τους εκθέτουν ύστερα στην κοινή γνώμη.

Δε θα τα καταφέρουν. Θα πάμε ως το τέλος ειρηνικά.
Όμως είμαστε πια αναγκασμένοι να πάρουμε τα πιο δραστήρια και τα πιο δραματικά μέτρα, για να δείξουμε πόσο πολύ είμαστε εξοργισμένοι με αυτήν την κατάσταση. Πόσο άλλο να περιμένουμε; Ποιος άλλος συνδικαλιστικός αγώνας απολυμένων κράτησε τόσα χρόνια;
Έτσι, λοιπόν, δυο από τους απολυμένους των Λιπασμάτων, μέλη της Επιτροπής Αγώνα και μέλη του ΔΣ του Σωματείου των Λιπασμάτων, ο Φραντζέσκος Καρακατσάνης (πρόεδρος του Σωματείου) και ο Απόστολος Παναγιωτίδης (αντιπρόεδρος του Σωματείου), ξεκινάνε απεργία πείνας. Βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους για όλους μας. Είναι δικιά τους απόφαση. Αλλά στην απόφασή τους αυτή μας έχουν δίπλα τους ολόπλευρα. Τους υποστηρίζουμε με όλη μας τη δύναμη και με όλη μας τη συγκίνηση, ενώ και εκείνοι εντάσσουν και εναποθέτουν τον αγώνα τους στο μεγάλο συλλογικό αγώνα της Επιτροπής και του Σωματείου Λιπασμάτων.
Εμείς λοιπόν οι Απεργοί Πείνας και η Επιτροπή Αγώνα και το Σωματείο Λιπασμάτων καλούμε την κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να καταθέσει αμέσως νομοθετική ρύθμιση για την αποκατάσταση των απολυμένων των Λιπασμάτων Δραπετσώνας, σύμφωνα με την ως τώρα πρακτική και τους νόμους.
Επίσης καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλες τις βαθμίδες να εκδώσουν ψηφίσματα υποστήριξης στο παραπάνω αίτημά μας και να σταθούν με κάθε τρόπο δίπλα μας. Καλούμε όλα ανεξαίρετα τα κόμματα να πάρουν θέση σε αυτό μας το αίτημα, και ειδικά τα κοινοβουλευτικά κόμματα να δεσμευτούν ότι θα το φέρουν και θα το στηρίξουν στη Βουλή. Καλούμε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους και όλους τους εργαζόμενους να κάνουν δικιά τους υπόθεση την υπόθεσή μας.

Δεν είμαστε ζητιάνοι. Ούτε θέλουμε να «βολέψουμε» τον εαυτό μας σε βάρος όλης της κοινωνίας. Εκείνο που θέλουμε να πετύχουμε με τη δικιά μας αποκατάστασή είναι να εμποδίσουμε αυτούς που κλείνουν τα εργοστάσια να το κάνουν εύκολα, να εμποδίσουμε αυτούς που θέλουν να καταπατούν εργατικά δικαιώματα να το κάνουν εύκολα, και κυρίως αυτούς που θέλουν να καταπατούν νόμους, δημοκρατικούς θεσμούς και υποσχέσεις να το κάνουν χωρίς συνέπειες. Ο αγώνας μας πιστεύουμε ότι βοηθάει την ανάπτυξη της χώρας, την επιβίωση όλου του λαού, την αξιοπρέπεια του και τη δημοκρατία. Σταθείτε στο πλευρό μας!