Για τη γενική εκτίμηση των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών γράφουμε στην ανακοίνωση της ΟΑΚΚΕ που δημοσιεύεται στην πρώτη σελίδα.
Εδώ δημοσιεύουμε έναν πίνακα (δημοσιεύεται στο τέλος του άρθρου) για να έχουν οι αναγνώστες μας μια ακριβή εικόνα για τις μεταβολές των εκλογικών αποτελεσμάτων της ΟΑΚΚΕ στις 56 εκλογικές περιφέρειες στις τρεις τελευταίες εκλογικές μάχες, εκείνες του 2000, του 2004 και τους 2007. Πρέπει κατ αρχήν να σημειώσουμε ένα πράγμα. Για την ΟΑΚΚΕ το βασικό σε κάθε εκλογική μάχη είναι να προπαγανδίσει τις ιδέες της πλατιά στο λαό. Γιατί όλον τον άλλο καιρό οι ιδέες της κυριολεκτικά εξαφανίζονται στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας αφενός εξαιτίας της μειοψηφικής και κόντρα στο ρεύμα φύσης αυτών των ιδεών και από την άλλη εξαιτίας του ιδιαίτερου αποκλεισμού που έχει η ΟΑΚΚΕ από τα ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό πως οι πολιτικές θέσεις των εξωκοινοβουλευτικών «αριστερών» εκτός από την καθημερινή τους προπαγάνδιση από την καθεστωτική «αριστερά» και εν μέρει από το ΠΑΣΟΚ, δημοσιεύονται κάθε τόσο ατόφιες και σε φύλλα που έχουν τελευταία περάσει στο σοσιαλφασισμό σαν την Ελευθεροτυπία που εδώ και λίγα χρόνια δεν δημοσιεύει πια τις ανακοινώσεις της ΟΑΚΚΕ.
Ωστόσο εκτός από το να μιλήσουμε στο λαό, που είναι το πιο βασικό, οι εκλογές μας ενδιαφέρουν και από την άποψη της μέτρησης της πολιτικής μας απήχησης στο λαό. Για αυτό πρέπει να μελετάμε τα εκλογικά μας αποτελέσματα και να βγάζουμε όσο μπορούμε πιο βαθιά συμπεράσματα. Τώρα δεν επιχειρούμε έναν συνολικό απολογισμό αλλά θεωρούμε σημαντική μια παρατήρηση που ο καθένας μπορεί να κάνει αν μελετήσει προσεκτικά τον πίνακα αυτόν. Σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες της χώρας οι ψήφοι της ΟΑΚΚΕ έχουν αυξηθεί σε ένα μέσο ποσοστό πάνω από 25%. Όμως στις 4 περιφέρειες του κέντρου, στην Α΄ και Β΄ Αθήνας και στην Α΄ και Β΄ Πειραιά αυτό το ποσοστό είτε έχει πέσει (Α΄ Αθήνας και Α΄ Πειραιά), είτε έχει μείνει στάσιμο (Β΄ Αθήνας) είτε έχει ανέβει ελαφρά (υπόλοιπο Αττικής). Αυτό χρειάζεται μια εξήγηση. Τι σημαίνει αυτή η γενική αύξηση σε όλη την Ελλάδα, και στην ύπαιθρο και στις μεγάλες πόλεις, ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη και από την άλλη η στασιμότητα ή η πτώση των ψήφων στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, δηλαδή στο χώρο όπου η ΟΑΚΚΕ αναπτύσσει περισσότερο την προπαγάνδα και τη δράση της;
Η ΟΑΚΚΕ έχει σε σχέση με τον αριθμό των μελών της τους περισσότερους ψηφοφόρους από κάθε άλλο μικρό κόμμα που δεν έχει πρόσβαση στα ΜΜΕ. Αυτό πέρα από το καλό που σημαίνει τη μεγαλύτερη απήχηση των θέσεων της σε σχέση με τον οργανωτικό όγκο, σημαίνει και κάτι κακό, ότι έχει μικρή γνώση του ποιοι είναι οι ψηφοφόροι της στη μεγάλη τους πλειοψηφία, πως σκέφτονται και πως μετακινούνται σε κάθε εκλογική μάχη. Λέμε ότι μετακινούνται γιατί εξετάζοντας τις μεταβολές των ψήφων κυρίως στους επαρχιακούς δήμους, όπου είναι πιο εύκολες οι συγκρίσεις, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει χοντρικά ένα 15-20% των ψηφοφόρων που μας ψήφισαν το 2004 και όχι το 2007. Το ποσοστό αυτό υπεραναπληρώθηκε από ένα 35-40% καινούργιων ψηφοφόρων το 2007.
Για να βρούμε το τι σημαίνει λοιπόν αυτή η μη υπεραναπλήρωση στην πρωτεύουσα αφού ξέρουμε λίγους από τους 750 ψηφοφόρους αυτής της περιοχής θα καταφύγουμε αναγκαστικά σε υποθέσεις. Εκείνη που θα υιοθετήσουν εύκολα οι εχθροί μας είναι ότι εδώ στο κέντρο που η ΟΑΚΚΕ είναι πιο γνωστή, εδώ ακριβώς η πολιτική της επιρροή έχει μειωθεί.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα μας τρόμαζε από θέση αρχής. Δεν είναι σώνει και καλά δείγμα αδυναμίας στη γραμμή του όταν μειώνεται η πολιτική επιρροή ενός κόμματος. Όταν ένας λαός ακολουθεί ένα αντιδραστικό διεθνές ρεύμα, γιατί ζει μια δικτατορία στην ενημέρωση και στην προπαγάνδα είναι δυνατό να έρθει σε σύγκρουση και με τις ιδέες μιας επαναστατικής πρωτοπορίας και να οδηγήσει αυτήν την πρωτοπορία για μια περίοδο στην συρρίκνωση. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει τίποτα πιο τιμητικό για μια τέτοια πρωτοπορία. Η ΟΑΚΚΕ βρίσκεται σχεδόν από την ίδρυσή της σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές ιδέες που έχουν γίνει κυρίαρχες και στο λαό και ξέρει ότι η πορεία για την αλλαγή αυτών των ιδεών θα είναι μακριά και πολύ επίπονη. Ξέρει δηλαδή ότι οι ιδέες τις πρωτοπορίας θα αρχίσουν να γίνονται κυρίαρχες μόνο όταν ο εχθρός θα έχει προκαλέσει πολύ πόνο και στο λαό και στην πρωτοπορία. Όμως δεν είμαστε τώρα σε μια κατάσταση που ο εχθρός κάνει μια επέλαση με την οποία σαρώνει με τη βία και με την απάτη τις μικρές κατακτημένες θέσεις αυτής της πρωτοπορίας.

Όχι εδώ δεν πρόκειται γι αυτό. Το λέμε αυτό με σιγουριά γιατί έχουμε μερικά πολύ σαφή εμπειρικά στοιχεία πέρα από τα αριθμητικά των εκλογών. Αυτά τα στοιχεία προέρχονται από την επαφή και τη γνωριμία μας με εκατοντάδες φίλους και ψηφοφόρους μας στο εκλογικό περίπτερο της Κάνιγγος, αλλά και από δεκάδες θερμά και ενθαρρυντικά μηνύματα και τηλεφωνήματα, που δεχτήκαμε σε αυτές τα εκλογές. Υπήρξε μια ατμόσφαιρα τόσο θερμή όσο δεν την είχαμε ζήσει ποτέ ως τώρα και η οποία μάλιστα κάποια στιγμή μας έδωσε την εντύπωση ότι θα έχουμε ένα εκλογικό άλμα ανάλογο με αυτό του 2004. Όλα αυτά ήταν διαφορετικά σε σχέση με το 2004. Η βασική διαφορά οφείλεται στην παταγώδη επιβεβαίωση της πολιτικής ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ μέσα από τα διεθνή και εσωτερικά γεγονότα τα τελευταία 2, 3 χρόνια. Διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν πια πολλοί άνθρωποι που ξέρουν καλά την πολιτική γραμμή της ΟΑΚΚΕ και την πιστεύουν. Διαπιστώσαμε πόσο πολύ μεγάλη απήχηση έχει η αφίσα, και κυρίως διαπιστώσαμε κάτι που δεν το λένε οι ψήφοι στις βουλευτικές εκλογές: ότι δηλαδή υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων που βλέπει σαν κύριο εχθρό το σοσιαλφασισμό αλλά δεν έχει ακόμα αποφασίσει ότι η ΟΑΚΚΕ είναι η μόνη πραγματική απάντηση σε αυτόν και επιχειρεί να αμυνθεί σε αυτόν τον εχθρό μέσα από τα κόμματα της αστικής τάξης ή ακόμα και από πτέρυγες και τάσεις του ίδιου του σοσιαλφασισμού. Με λίγα λόγια επιβεβαιώσαμε πιο ζωντανά αυτό που διακρίναμε κυρίως στις διαδικτυακές συζητήσεις: μια έντονη και όλο και μεγαλύτερη πολιτική αναφορά στις θέσεις, στις αναλύσεις και στην πολιτική φυσιογνωμία της ΟΑΚΚΕ. Το σημαντικό νέο στοιχείο είναι στο βάθος ένα: Δεν είναι πια εύκολο να αγνοηθεί η ΟΑΚΚΕ. Όλο και περισσότερο οι γνωστοί καγχασμοί των κνιτοειδών και της καθυστέρησης για την «τρελή ΟΑΚΚΕ» έχουν αντικατασταθεί είτε από προσοχή, ενδιαφέρον, και συχνά έναν ανυπόκριτο σεβασμό, είτε από ένα εξίσου σταθερό και ανυπόκριτο μίσος.
Εδώ, σε αυτό το τελευταίο σημείο βρίσκεται κατά τη γνώμη μας και η εξήγηση της αντίφασης Αθήνας-Επαρχίας σχετικά με τον αριθμό των ψήφων μας. Επειδή το κέντρο όλων αυτών των ζυμώσεων γύρω από τη ΟΑΚΚΕ βρίσκεται εδώ στο πολιτικό κέντρο της χώρας και όχι στην ύπαιθρο, ούτε στη Θεσσαλονίκη, επειδή εδώ αποφασίζεται με ποιους ρυθμούς και σε ποια έκταση η ΟΑΚΚΕ θα κερδίσει την επαναστατική πρωτοπορία, είναι εδώ που η ΟΑΚΚΕ, και γενικότερα η πολιτική γραμμή και η ιδεολογία της δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση και αυθόρμητη και οργανωμένη. Είναι εδώ στο πολιτικό και οικονομικό κέντρο της χώρας που ο σοσιαλφασισμός είναι κατά πολύ ισχυρότερος αριθμητικά από όσο σε όλη την Ελλάδα, πολύ πιο πολυάριθμος οργανωτικά και το κυριότερο πολύ πιο συνειδητός πολιτικά γιατί εδώ είναι τα κεντρικά στελέχη του. Ο βασικότερος λόγος που είναι συνειδητός αυτός ο εχθρικός στρατός είναι ότι εδώ είναι ολόκληρη σχεδόν η ΟΑΚΚΕ, εδώ ολόκληρη η γραμμή της, εδώ ο κύριος απόηχος της δράσης της. Εδώ είναι με λίγα λόγια που η ΟΑΚΚΕ έχει φτιάξει τα πιο δραστήρια αντισώματά εναντίον της στο σώμα του σοσιαλφασισμού. Ιδιαίτερα εδώ είναι πολλαπλάσια πολυάριθμος ο στρατός του μικροαστικού εξωκοινοβουλευτικού σοσιαλφασισμού που μισεί και φοβάται την ΟΑΚΚΕ γιατί ξέρει ότι είναι η μόνη που τον ξέρει, η μόνη που ξέρει ότι πρόδωσε κάθε επαναστατικό μαρξισμό, κάθε μαοϊσμό, ακόμα και κάθε πραγματικά αντικρατικό αναρχισμό. Αυτοί ξέρουν ότι θα υποστούν πρώτοι τις συνέπειες μιας ανάπτυξης της ΟΑΚΚΕ. Γι αυτό φροντίζουν να μαθαίνουν ακόμα και την ανάσα της όσο και να κάνουν ότι δεν δίνουν δεκάρα γι αυτήν.
Όλοι οι παραπάνω κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί άρχισαν για πρώτη φορά να ανησυχούν με την ΟΑΚΚΕ μετά την απότομη εκλογική της άνοδο του 2004 και ακόμα περισσότερο μετά την απροκάλυπτη είσοδο του πουτινικού νεοναζισμού στην παγκόσμια και ελληνική σκηνή. Το ζήτημα είναι ότι από τότε που άρχισαν οι ζυμώσεις για την ΟΑΚΚΕ αυτοί μιλάνε με εκατοντάδες και χιλιάδες στόματα ενάντιά της. Κάποιος κνίτης, κάποιος συνασπισμικός, κάποιος μικροαστός ψευτοριζοσπάστης θα βρίσκεται εκεί δίπλα σε κάθε άνθρωπο που είναι έτοιμος να υποστηρίξει τις θέσεις της ΟΑΚΚΕ, ενώ η ΟΑΚΚΕ κατά κανόνα δεν θα είναι εκεί και θα υπάρχει μόνο με τη γενική της ζύμωση από την αφίσα ή από την ιστοσελίδα της.

Μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε ότι η πλημμυρίδα των «νωπών» ψηφοφόρων της ΟΑΚΚΕ του 2004 δέχτηκε στο κέντρο μια πολλαπλάσια πολιτική πίεση από όσο στην επαρχία. Λίγα τέτοια περιστατικά έπεσαν και στη δικιά μας αντίληψή.
Έτσι εξηγείται η αντίφαση ανάμεσα σε αυτό που ζήσαμε στις εκλογές από τον κόσμο του κέντρου και σε αυτό που είδαμε στους ψήφους. Αυτοί οι ψηφοφόροι που έχουν «επιζήσει» από τον ιδεολογικό και πολιτικό πόλεμο του σοσιαλφασισμού στην Αθήνα και στον Πειραιά είναι σήμερα πολλαπλάσια συνειδητοί, ξεκαθαρισμένοι και αποφασισμένοι σε σχέση με τους αντίστοιχους του 2004, είτε μας ψήφισαν τώρα για πρώτη φορά, είτε τότε. Αυτό είναι το φαινόμενο που ζήσαμε ζωντανά. Και πραγματικά τίποτα δεν αξίζει τόσο όσο οι πολιτικά συνειδητοί άνθρωποι δίπλα σε έναν μικρό πολιτικό στρατό που ξεκινάει να κατακτήσει την πρωτοπορία αφού πέρασε χρόνια να καταχτήσει μια πολιτική ωριμότητα αντάξια των στόχων που έχει βάλει στον εαυτό του.
Αυτό που λέμε σε όλους τους ανθρώπους που έχουν πια καταλάβει ποια είναι, πως σκέφτεται και πιο ρόλο προορίζεται να παίξει η ΟΑΚΚΕ, είναι ένα πράγμα: Κάνετε το βήμα να ενταχθείτε στις γραμμές της, ή έστω κάντε το βήμα να τη βοηθήσετε με όποιο τρόπο μπορείτε, γράφοντας μας, ενημερώνοντας μας ζωντανά για τις εμπειρίες σας και τις απόψεις σας, συντονίζοντας μαζί μας τους δικούς σας αγώνες στους χώρους δουλειάς σας, ενισχύοντας μας οικονομικά. Πρέπει η ΟΑΚΚΕ να δυναμώσει και να δυναμώσει γρήγορα. Έχουμε το εξής εξαιρετικό πλεονέκτημα σε αυτήν την φάση. Ο εχθρός θα αποκαλύπτεται σα φασισμός χωρίς την ίδια ώρα να μπορεί να κάνει φασιστική δικτατορία λόγω διεθνών και εσωτερικών συσχετισμών. Επίσης ο σοσιαλφασισμός δεν είναι χάρτινη τίγρη μόνο από στρατηγική άποψη, έχει αρχίσει να σαπίζει και στα μάτια των μαζών γιατί για να πάρει την εξουσία έχει συρθεί σιχαμερά για δεκαετίες μέσα στο κράτος και έχει εκτεθεί. Αν τώρα αρχίσουμε να δυναμώνουμε θα δυναμώσουμε γρήγορα και αν αυτό γίνει θα μπορούμε να ανακόψουμε την πορεία του σοσιαλφασισμού προς την δικτατορία. Κανένα κομμάτι της αστικής τάξης δεν θα ανακόψει το σοσιαλφασισμό, αν δεν δυναμώσει το λαϊκό αντισοσιαλφασιστικό μέτωπο, δηλαδή σε πρώτη φάση ο πυρήνας αυτού του μετώπου, η ΟΑΚΚΕ. Σε ότι αφορά εμάς τους ίδιους αποφασίσαμε μετά από αυτές τις εκλογές να εντείνουμε την πάλη μας και να πλησιάσουμε ακόμα περισσότερο πιο άμεσα και πιο συγκεκριμένα το λαό και τους φίλους μας και να κάνουμε πιο ζωντανή την πολιτική μας ζύμωση. Πήραμε κιόλας ένα οργανωτικό μέτρο που το εφαρμόσαμε από τη δεύτερη βδομάδα μετά τις εκλογές και σκοπεύουμε να το συνεχίσουμε. Μια μέρα κάθε βδομάδα – βασικά κάθε Πέμπτη - θα είμαστε στην πλατεία Κάνιγγος με το υλικό κάθε φάσης στη διάθεση κάθε ανθρώπου που θέλει να έρθει σε επαφή μαζί μας.