Όχι στο νέο μεγάλο κύμα βιομηχανικού σαμποτάζ στα Οινόφυτα, στην Αυλίδα και στον Κηφισσό

Το βιομηχανοκτόνο 5ο τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, αυτό που έχει κλείσει μια σειρά από βιομηχανίες, έχει εμποδίσει την λειτουργία, την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό δεκάδων άλλων και έχει ματαιώσει εκατοντάδες έργα υποδομής σε όλη τη χώρα έδωσε τελευταία ένα ακόμα ωμό χτύπημα με μεγάλη συμβολική σημασία για να δώσει ώθηση σε μια ευρύτερη μαζική επίθεση ενάντια στη βιομηχανία και στην εργατική τάξη.
Συγκεκριμένα το ΣτΕ ακύρωσε την έγκριση περιβαλλοντικών όρων και την άδεια λειτουργίας του εργοστασίου Τζένεραλ Μέταλ στην Αυλίδα της Εύβοιας. Το εργοστάσιο αυτό παρήγαγε, μόλυβδο, ορείχαλκο και προπυλένιο και ακόμη μολυβένια σκάγια για κυνηγετικά όπλα, ανακύκλωνε παλαιούς συσσωρευτές και διέθετε εγκαταστάσεις αποθήκευσης παλιών συσσωρευτών μολύβδου που θεωρούνται επικίνδυνα απόβλητα. Οι δικαστές του ΣτΕ «επικαλέστηκαν τα άρθρα 24 και 106 του Συντάγματος, έκριναν ότι το εργοστάσιο δεν μπορεί να λειτουργεί καθώς δεν υπάρχει καθορισμένη βιομηχανική ζώνη υψηλής όχλησης στην Αυλίδα, κάνοντας δεκτή σχετική προσφυγή του Δήμου Αυλίδας και του τοπικού οικολογικού συλλόγου «Περιβαλλοντική δράση». Όπως επισημαίνεται στην απόφαση, «η εγκατάσταση βιομηχανικής ή βιοτεχνικής επιχείρησης είναι επιτρεπτή μόνον σε ειδικές, εκ των προτέρων, καθορισμένες περιοχές και όχι σε όσες περιοχές απλώς και μόνον δεν απαγορεύεται ρητά η συγκεκριμένη χρήση» (Ελευθεροτυπία, 28-9).
Με βάση αυτήν την απόφαση το ρωσόδουλο μπλοκ εξουσίας στη χώρα θα μπορεί από δω και πέρα να κλείνει όποια βιομηχανία θέλει στα Οινόφυτα και στη γύρω περιοχή. Αυτό μπορεί να το κάνει γιατί η βιομηχανική περιοχή Οινοφύτων-Τανάγρας-Αυλίδας δεν δημιουργήθηκε στη βάση ενός σχεδίου δημιουργίας βιομηχανικής περιοχής ή βιομηχανικού πάρκου. Ιστορικά η αλματώδης ανάπτυξη βιομηχανιών στην περιοχή αυτή έγινε από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Αιτία ήταν ο αντιαναπτυξιακός νόμος 84/84 του ΠΑΣΟΚ που απαγόρευε τον εκσυγχρονισμό βιομηχανιών που υπήρχαν στην Αττική. Από τότε ξεκίνησε σταδιακά η μετεγκατάσταση των εργοστασίων εκεί στην προσπάθειά τους να εκσυγχρονιστούν και να λειτουργήσουν σε ανταγωνιστικές παγκόσμιες ή τοπικές συνθήκες. Αργότερα πλάι σε αυτές που μετεγκαταστάθηκαν δημιουργήθηκαν και νέες, έτσι που το σύνολό τους σήμερα να ξεπερνά τις 1000. Η μικρή απόσταση από την Αθήνα και από το λιμάνι του Πειραιά, η γειτνίαση με την εθνική οδό ήταν βασικοί παράγοντες γι’ αυτό. Το γεγονός όμως ότι ούτε πριν την εγκατάσταση ούτε αργότερα δεν έγινε εκεί σχεδιασμός βιομηχανικής περιοχής (ΒΙΠΕ), -και βέβαια αυτό δεν έγινε τυχαία- σημαίνει ότι δεν υπήρξαν ποτέ εκεί οι απαραίτητες υποδομές. Αυτές έχουν να κάνουν με χωροθέτηση της περιοχής, οδικό δίκτυο, αποχετευτικό δίκτυο, μονάδες επεξεργασίας λυμάτων και βιολογικού καθαρισμού. Από αυτές τις πραγματικές ελλείψεις που οι ίδιοι προκαλέσανε πιάνονται οι σαμποταριτές για να σταγγαλίσουν όλη τη βιομηχανία των Οινοφύτων. Το νόημα της τελευταίας εκστρατείας για τον «καθαρό Ασωπό» που ξεκίνησε ο τηλεοπτικός ΣΚΑΙ, δηλαδή ο νεόκοπος ρωσόφιλος και προωθητής του ΣΥΝ Αλαφούζος, είναι να συντρίψει τη βιομηχανία στο Οινόφυτα. Αυτό είναι και το νόημα της εκστρατείας της ίδιας συμμορίας για τον «καθαρό Κηφισσό» με την οποία οι σαμποταριστές θα επιχειρήσουν να αποτελειώσουν ότι έχει μείνει από βιομηχανία στην βόρεια Αττική και στην υπολοιπη κοίτη του Κηφισσού, ιδιαίτερα στην περιοχή του Ελαιώνα. Τα πλήγματα αυτά είναι προσεκτικά σχεδιασμένα. Αν δεν βρούν αντιστάσεις θα αποτελούν ένα στρατηγικό πλήγμα για την ήδη φθισική βιομηχανική ανάπτυξη στην Ελλάδα, καθώς πουθενά αλλού κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας δεν ορίζεται ή σχεδιάζεται οποιαδήποτε νέα ΒΙΠΕ και επειδή παντού επικρέμεται το άρθρο 24 σαν απειλή για την κατασκευή μιας νέας ΒΙΠΕ. Από αυτό το στραγγαλισμό ήδη το κόστος της γης αυξήθηκε στα Οινόφυτα τόσο πολύ που η γη εκεί να θεωρείται σαν μια από τις πιο ακριβές στον βιομηχανικές στον κόσμο.
Μετά λοιπόν τις τελευταίες εκλογές που ενίσχυσαν τις ρωσόδουλες πολιτικές δυνάμεις του βιομηχανικού σαμποτάζ, είναι ευνοϊκό το πολιτικό κλίμα για το παραπέρα δυνάμωμα της επίθεσης. Έτσι εξόρμησε πρώτο το ΣτΕ με το κλείσιμο της Τζένεραλ Μετάλ στην Αυλίδα και σχεδόν ταυτόχρονα ακολουθεί το νομαρχιακό συμβούλιο Βοιωτίας, το οποίο «με ομόφωνη απόφασή του απορρίπτει από σήμερα όλες τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων για εγκαταστάσεις και δραστηριότητες στην ευρύτερη περιοχή Οινοφύτων - Σχηματαρίου - Τανάγρας – Ασωπού» (στο ίδιο άρθρο της Ε). Το ζήτημα είναι να μην αφήσουμε να μπει ταφόπλακα πάνω από τη βιομηχανική ανάπτυξη στην Αττική και κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας όπου βρίσκονται οι μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες βιομηχανίες.
Πρέπει πάνω από όλα να υπερασπίσουμε από τους καγκεμπίτες σαμποταριστές την ίδια την ύπαρξη της εργατικής τάξης που απειλείται με αφανισμό με την καταστροφή της βιομηχανίας του πιο αποφασιστικού παράγονται για την ύπαρξή της και για την επαναστατική αλλαγή και την υλική πρόοδο αυτής της κοινωνίας.