Χάρη στην αντίσταση των ψηφοφόρων της στην ύπαιθρο και στις πόλεις, η μικρή αλλά προλεταριακή στην ιδεολογία και στη σύνθεσή της ΟΑΚΚΕ, ο πιο ανοιχτός και ο πιο συνεπής εχθρός του φαιοκόκκινου μετώπου, κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει τη δύναμή της σε ψήφους, αλλά και να την αυξήσει κατά 20%. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι οι ψήφοι της ΟΑΚΚΕ δεν μπορούν και δεν πρέπει να συγκριθούν με τις ψήφους κανενός από τα μικρά, λεγόμενα «αριστερά», εξωκοινοβουλευτικά κόμματα. Γιατί οι βασικές θέσεις αυτών των κομμάτων στα εσωτερικά ζητήματα συμπίπτουν με εκείνες των δύο κομμάτων της ψευτοαριστεράς και της κάθε αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ οι βασικές θέσεις τους στα διεθνή ζητήματα συμπίπτουν με εκείνες όλης της αστικής τάξης. Έτσι ο κορμός της πολιτικής τους προπαγανδίζεται κάθε ώρα, κάθε μέρα από την κρατική τηλεόραση και από όλες ανεξαίρετα τις αστοφυλλάδες. Την ίδια στιγμή η ΟΑΚΚΕ μιλάει μια φορά κάθε 4 χρόνια επί δύο ώρες λέγοντας τα αντίθετα απ’ όσα λέει σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς. Ειδικά σ’ αυτές τις εκλογές η ΟΑΚΚΕ στάθηκε μόνη της απέναντι στους πάντες, για να καταγγείλει το βαθύ καθεστώς και να αποκαλύψει τα δολοφονικά του σχέδια και τις ίδιες τις εκλογές που πραγματοποίησε.
Αυτές εδώ οι εκλογές του πραξικοπηματισμού και των δολοφονικών εμπρησμών θα μείνουν ως οι εκλογές που άνοιξαν στους φαιοκόκκινους το δρόμο προς την εξουσία. Έγιναν πρόωρες για τον ίδιο λόγο για τον οποίο έγιναν οι εμπρησμοί. Οι στόχοι και των δύο ενεργειών ήταν: 1ο, να εκκαθαριστεί η κυβέρνηση απ’ όλα τα στελέχη που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν αντιταχθεί στην πολιτική των ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ, 2ο, να ματαιωθεί το νέο εθνικό χωροταξικό σχέδιο που είχε ετοιμάσει η προηγούμενη κυβέρνηση και θα ψηφιζόταν το Σεπτέμβρη και το οποίο θα απελευθέρωνε δεκάδες μεγάλες μπλοκαρισμένες επενδύσεις, τουριστικές και βιομηχανικές, και 3ο, να ματαιωθεί η αναθεώρηση του βιομηχανοκτόνου άρθρου 24. Από στρατηγική άποψη οι δολοφονικοί εμπρησμοί είναι προορισμένοι να λειτουργήσουν ως προβοκάτσιες που θα ενοχοποιήσουν τη δυτική αστική τάξη, για να ανοίξει ο δρόμος στους ανατολικούς ομολόγους της να σφετεριστούν την πολιτική εξουσία.
Όμως πάνω απ’ όλα αυτές οι εκλογές θα μείνουν στην ελληνική, αλλά και στην ευρωπαϊκή ιστορία, ως οι πρώτες εκλογές που έφεραν ανοιχτούς ναζιστές στη Βουλή μιας χώρας της ΕΕ 60 χρόνια μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτό το τελευταίο είναι το σήμα κατατεθέν της νέας κατάστασης που έχει προκύψει μετά από αυτές τις εκλογές. Πρόκειται για μια κατάσταση όπου δε θα υπάρχει καμιά άλλη οργανωμένη αριστερά εκτός από την ΟΑΚΚΕ, για να αντισταθεί στους νεοχιτλερικούς. Ήδη καμιά άλλη δεν αντιστάθηκε στην είσοδό τους στη Βουλή. Η ταύτιση σε όλα τα μεγάλα διεθνή και εσωτερικά ζητήματα της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής ψευτοαριστεράς με τους νεοχιτλερικούς, δηλαδή αυτό που εμείς ονομάζουμε φαιοκόκκινο μέτωπο, είναι το πιο μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο που αναδύθηκε από αυτές τις εκλογές.

Οι ψεύτικοι κόκκινοι κύριοι υπεύθυνοι για την είσοδο των νεοναζί στη Βουλή

Μετά από τις 16 του Σεπτέμβρη του 2007 μπορεί κανείς να έχει αυταπάτες για το τι σημαίνουν το ψευτοΚΚΕ, ο ΣΥΝ και η εξωκοινοβουλευτική «επαναστατική» μικροαστική ουρά τους σε όλα τα άλλα πολιτικά ζητήματα εκτός από ό,τι αφορά τη σχέση τους με τους νεοναζιστές. Μπορεί κάλλιστα κάποιος αριστερός να μην καταλαβαίνει ότι όλοι αυτοί κάνουν σαμποτάζ στις παραγωγικές δυνάμεις και ότι γι’ αυτό είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της εξαθλίωσης του εργαζόμενου λαού. Μπορεί εύκολα ένας εργαζόμενος να έχει παρασυρθεί από τη δημαγωγία τους και να πιστεύει ότι τα λεφτά που του λείπουν είναι στα σεντούκια της βιομηχανικής αστικής τάξης και των τραπεζιτών και δε μένει παρά ένα ρεσάλτο των «κόκκινων» στο κράτος, για να τα πάρουν και να τα μοιράσουν στο λαό. Μπορεί κάλλιστα κάποιος προοδευτικός άνθρωπος να μην έχει συλλάβει ότι είναι αυτοί που πιο συνειδητά απ’ όλους έχουν αποτελειώσει την όποια διοίκηση, εκπαίδευση και έρευνα, για να μπορέσουν να ανεβούν στην εξουσία στις πλάτες της πιο διεφθαρμένης και της πιο τεμπέλικης κρατικής γραφειοκρατίας. Μπορεί να μη διακρίνει ότι είναι αυτοί που πιο πολύ από κάθε άλλον χρησιμοποιούν τις φασιστικές προβοκάτσιες και τα επιλεκτικά σκάνδαλα, ώστε να συντρίβουν τις λιγότερο αντιδραστικές μερίδες της άρχουσας τάξης και να δίνουν ώθηση στους πιο αρπακτικούς ολιγάρχες. Μπορεί, τέλος, να έχει μπερδευτεί από τον οργισμένο αντιαμερικανισμό τους και να μην καταλαβαίνει ότι αυτός είναι απλά το ναρκωτικό με το οποίο αυτοί αποκοιμίζουν το λαό, για να πετύχουν την υποδούλωση της χώρας στον πιο βάρβαρο ιμπεριαλισμό της ιστορίας. Η αμερικάνικη δύναμη παραμένει ένας μεγάλος εχθρός των λαών, αλλά βρίσκεται σε στρατηγική πτώση και τη θέση της σε μια σειρά χώρες, ανάμεσά τους και στη δικιά μας, έχει πάρει η ρώσικη. Μπορεί πράγματι οπαδοί, μέλη, ακόμα και στελέχη αυτών των κομμάτων να μην έχουν καταλάβει τι κρύβεται πίσω από την πολιτική των ηγεσιών τους. Αυτή η άγνοια που είναι ήδη αρκετά ένοχη για όσους είχαν τη δυνατότητα όλα αυτά τα χρόνια να ακούσουν την ΟΑΚΚΕ δεν μπορεί να είναι αθώα μετά την είσοδο του κόμματος του Καρατζαφέρη στη Βουλή.
Γιατί οι νεοναζιστές δεν μπήκαν τυχαία στη Βουλή. Μπήκαν γιατί τους στήριξαν εκείνοι που έχουν αποκοιμίσει πολιτικά και ιδεολογικά την Αριστερά. Αν η Αριστερά ήταν παρούσα, ποτέ υμνητές του Χίτλερ και κανίβαλοι αντισημίτες δε θα είχαν μπει στη Βουλή, όντας μάλιστα τόσο αποδεκτοί πολιτικά και κοινωνικά όσο είναι τώρα. Πώς όμως η Αριστερά και γενικότερα η δημοκρατία να είναι παρούσες, όταν ο σφετερισμένος Ριζοσπάστης και η σφετερισμένη Αυγή, μαζί με όλες σχεδόν τις καθημερινές φυλλάδες της αστικής τάξης, έκρυψαν από τους οπαδούς τους την ιστορική δίκη στην οποία έσυραν το ναζιστή Πλεύρη οι σύντροφοί μας της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας; Πώς να μάθει ο πολύς κόσμος τι σημαίνει ΛΑΟΣ, όταν όλοι αυτοί κρύψανε ότι μάρτυρες υπεράσπισης ενός ανοιχτού θαυμαστή του Χίτλερ και των SS ήταν βασικοί υποψήφιοι του ΛΑΟΣ, όπως ο Ναξάκης και ο Φιδέλης, ή ότι ο βασικός συνήγορος του ναζιστή ήταν ο γιος του, που εκλέχτηκε βουλευτής, ή ότι υμνητής του βιβλίου είναι ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος αυτού Γεωργιάδης, που επίσης εκλέχτηκε βουλευτής; Μόνο οι επαγγελματίες διπρόσωποι του ΣΥΝ φρόντισαν να πετάξουν την τελευταία στιγμή κάποιες ανώδυνες κουβεντούλες για τη δίκη και για τον Καρατζαφέρη κάτω από την πίεση της βάσης τους, που έγινε μεγαλύτερη όταν στην αρχή της εκλογικής εκστρατείας κάποιοι από τους υποψήφιούς τους δήλωναν ότι ο ΣΥΝ ήθελε πεντακομματική Βουλή. Τι να κάνει ο απλός δημοκρατικός κόσμος, όταν ο μέχρι το μεδούλι διεφθαρμένος από το σοσιαλφασισμό «επαναστατικός χώρος» των δύο ΜΛ, των διαφόρων ΜΕΡΑ και των ΣΕΚ (ΕΝΑΝΤΙΑ), μαζί με τους πιο δουλικούς απέναντι στην εξουσία αντιεξουσιαστές του κόσμου, εμπόδισαν τα μέλη τους να έρθουν στη δίκη αυτή; Από πού να μάθει ο κόσμος για το ΛΑΟΣ, όταν όλοι αυτοί έκαναν τα πάντα για να τον προστατέψουν και όταν το κεντρικό τους σύνθημα ήταν το «όχι στον δικομματισμό», την ώρα που νεοναζί ετοιμάζονταν να μπουν στη Βουλή;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μ’ αυτές τις εκλογές όλοι αυτοί έρχονται πιασμένοι πραγματικά χέρι-χέρι στην εξουσία. Ναζιστές και κουκουλοφόροι, 17νοεμβρίτες και χουντικοί, «πλουραλιστές της Αριστεράς» και παπάδες, «μαρξιστές-λενινιστές» και φίλοι των μουλάδων, όλοι τους έχουν πια την ίδια πολιτική στρατηγική, την ίδια αντίληψη για τα εσωτερικά και τα παγκόσμια ζητήματα, τους ίδιους συγκεκριμένους εχθρούς, που τους υποδεικνύει κάθε φορά ο προστάτης και εμπνευστής κάθε νεοναζισμού στον κόσμο, ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός, επικεφαλής του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν. Όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος το ενοποιεί ένας νέου τύπου αντιδραστικός αντικαπιταλισμός, που, για να κερδίσει τις μάζες, εμφανίζεται επίσης και ως ανοιχτός ή καλυμμένος αντισημιτισμός και βασικά ως αντισιωνισμός. Έτσι μπορεί όλοι αυτοί να διαφωνούν ανάμεσά τους στο αν το ελληνικό έθνος είναι ανώτερο ή κανονικό, ή στο αν οι μετανάστες είναι για αγκαλιά ή για διώξιμο, όμως συμφωνούν στο ότι η κύρια απειλή της ανθρωπότητας και της χώρας σήμερα είναι το εμπόρευμα και το κέρδος, δηλαδή οι δυτικού τύπου αστοί και οι δυτικοί ιμπεριαλιστές. Ασφαλώς οι δυτικοί ιμπεριαλιστές είναι και αυτοί, όπως και οι ανατολικού τύπου αστοί και ιμπεριαλιστές, στρατηγικοί εχθροί της ανθρωπότητας. Ασφαλώς ο ρόλος της επανάστασης είναι να καταργήσει το εμπόρευμα, το κέρδος και το δυτικό ιμπεριαλισμό, δηλαδή και τον ιμπεριαλισμό χρηματιστικού τύπου. Αλλά εδώ και μια δεκαετία έχουμε μπει στην περίοδο όπου ο ιμπεριαλισμός, που ανεβαίνει ξανά ως κύριος εχθρός των λαών, έχει πάρει τη μορφή του χιτλερικού κρατικοφασιστικού ιμπεριαλισμού, του ιμπεριαλισμού του πολέμου και της λείας. Αυτός ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί τον αντισημιτισμό ως εύκολη και μαζική μέθοδο προπαγάνδισης του κρατικοφασιστικού «αντικαπιταλισμού» του. Ήδη αυτός ο «αντικαπιταλισμός» έχει πάρει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία στη χώρα μας χρησιμοποιώντας ως μέσο αυτήν ακριβώς τη δύναμη που έπρεπε πρωτοπόρα να του αντισταθεί. Ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός έχει μετατρέψει ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς από πρωτοπορία του αντιφασισμού σε δόρυ του φασισμού. Είναι σαν ένα πολιτικό έιτζ που μετατρέπει τα αντισώματα του οργανισμού σε μηχανισμό καταστροφής του οργανισμού. Αυτή είναι η καθεστωτική ψευτοαριστερά. Ένας μηχανισμός καταστροφής κάθε αληθινής Αριστεράς. Έτσι έχει διαμορφωθεί το φαιοκόκκινο μέτωπο, που είναι επικεφαλής κάθε κοινωνικής και πολιτικής αντίδρασης, επικεφαλής των χειρότερων τάσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ κι όλης της αστικής τάξης.

Υπολογισμένα δουλική η νέα κυβέρνηση Καραμανλή

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και μέσα σ’ αυτήν εδώ τη χώρα όλοι οι παραπάνω έχουν τους ίδιους εχθρούς με εκείνους που έχει ο ρωσόδουλος Καραμανλής, ο άνθρωπος που μαχαιρώνει πισώπλατα το κόμμα και την κυβέρνησή του, τους ίδιους εχθρούς με εκείνους που έχει ο κρυφός αρχηγός του «όλου» ΠΑΣΟΚ, ο ραδιούργος Λαλιώτης, που ετοιμάζει τη διαδοχή του Παπανδρέου. Ήδη όλοι αυτοί, μικροί και μεγάλοι, μπορούν να καμαρώνουν ότι από κοινού φάγανε την Κουτσίκου, την υπουργό που τόλμησε να συγκρουστεί με την κατεξοχήν κοινωνικοπολιτική βάση των ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ μέσα στο κράτος, δηλαδή με τη διεφθαρμένη και ανίκανη κρατική υπαλληλία, όπως από κοινού φάγανε τον Πολύδωρα, το μόνο υπουργό που τόλμησε να καταγγείλει το ΣΥΝ ως προστάτη των κουκουλοφόρων, όπως από κοινού εξαφάνισαν το Γιακουμάτο, το μόνο κυβερνητικό στέλεχος που τόλμησε να καταγγείλει το ψευτοΚΚΕ ως σαμποταριστή της βιομηχανίας.
Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε από τον Καραμανλή είναι φτιαγμένη έτσι, ώστε να είναι δουλική απέναντι στους φαιοκόκκινους χωρίς να φαίνεται ότι είναι. Οι ρωσόδουλοι πέτυχαν με τις εκλογές το αποτέλεσμα που ακριβώς θέλανε. Αυτοί θέλανε μια αυτοδύναμη ΝΔ, γιατί μόνο μια κυβέρνηση της κλασικής αστικής τάξης μπορεί να κάνει τα ανοίγματα που χρειάζονται στην Ανατολή χωρίς η Δύση να αντιδράσει. Αλλά, από την άλλη, θέλανε αυτή η κυβέρνηση να είναι εύθραυστη. Και αυτό το είχαν ετοιμάσει με το νέο εκλογικό νόμο, που φτιάχτηκε τέτοιος από τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου, ώστε η όποια κυβέρνηση να είναι σε μόνιμη ομηρία από τα 3 μικρά κόμματα. Έτσι θα έχουμε από εδώ και μπρος μια δυτική κυβέρνηση που θα κάνει ανατολική πολιτική, αλλά χωρίς η Δύση να αντιδρά σ’ αυτήν την ανατολική πολιτική και -το κυριότερο- χωρίς να φθείρονται, αλλά να κερδίζουν οι φαιοκόκκινοι. Γιατί, αν οι φαιοκόκκινοι έρχονταν στην εξουσία ως συμμέτοχοι σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, η Δύση θα ανησυχούσε, ενώ από την άλλη και ο λαός θα άρχιζε να καταλαβαίνει τι βρωμιά κρύβεται πίσω από τη φιλολαϊκή δημαγωγία των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ –ΛΑΟΣ. Αυτός είναι ο λόγος που έκανε τον Καραμανλή να δηλώσει ότι, σε περίπτωση που η ΝΔ θα έχανε την αυτοδυναμία, αυτός θα ξαναπήγαινε σε εκλογές. Μόνο ένας πρωθυπουργός που θα είχε προηγούμενα συγκρουστεί με τα ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ θα είχε δικαίωμα να πει κάτι τέτοιο χωρίς να είναι πρωθυπουργός της πολιτικής ανωμαλίας. Αλλά αυτός ήθελε αυτοδύναμη ΝΔ μόνο για ένα λόγο: για να καλύψει και από τη Δύση και από το λαό την κυριαρχία των φαιοκόκκινων σ’ αυτήν. Απόδειξη ότι, μαζί με την απαίτησή του για αυτοδυναμία, πρόβαλε την κυβέρνησή του ως κυβέρνηση της εθνικής ενότητας και της συναίνεσης. Δηλαδή ήθελε μια κυβέρνηση αυτοδύναμη στη μορφή και όμηρο των υπόλοιπων στο περιεχόμενο. Έβαλε τους οπαδούς του να σηκώσουν τις ελληνικές και όχι τις κομματικές σημαίες, για να φτιάξει μια κυβέρνηση στην υπηρεσία της Ρωσίας.

Μόνο μια ισχυρή ΟΑΚΚΕ μπορεί να αντισταθεί στο φαιοκόκκινο φασιστικό μέτωπο

Απέναντι σε όλο αυτό τον καθεστωτικό στρατό έδωσε και θα συνεχίσει να δίνει την πολιτική μάχη η ΟΑΚΚΕ, αλλά με πολύ μεγαλύτερη ένταση. Γιατί ο φαιοκόκκινος φασισμός δεν είναι πλέον μακριά από μια αποκλειστικά δική του εξουσία, δηλαδή από μια πολιτική δικτατορία που, αν επιβληθεί, θα είναι η χειρότερη που θα έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος. Αν σήμερα οι φαιοκόκκινοι δεν μπορούν να επιβάλουν αυτή τη δικτατορία για λογαριασμό του άξονα που τους προστατεύει, είναι γιατί δεν τους το επιτρέπουν οι συσχετισμοί μέσα στην αστική τάξη, και κυρίως γιατί δεν τους το επιτρέπουν οι διεθνείς πολιτικοί συσχετισμοί. Αλλά τα αντίπαλα σ’ αυτούς τμήματα της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού λειτουργούν τον περισσότερο καιρό ως αβανταδόροι αυτού του άξονα, λόγω της βαθιάς περιφρόνησης που έχουν για τις εργαζόμενες μάζες, του τρόμου τους μπροστά στο δυνάμωμα οποιασδήποτε επαναστατικής λαϊκής δύναμης και, κυρίως, του τρόμου τους μήπως χάσουν κάτι από τα κέρδη τους, αν συγκρουστούν με το φασισμό. Για μας το θεμέλιο για την αποτροπή του φασισμού και της καταστροφής της χώρας είναι το πολιτικό και οργανωτικό δυνάμωμα του λαού, και πιο συγκεκριμένα σήμερα του πιο προωθημένου προλεταριακού επαναστατικού αποσπάσματος, που στη χώρα μας είναι η ΟΑΚΚΕ.
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι ανάγκη η ΟΑΚΚΕ να δυναμώσει. Έχει περάσει πια η εποχή που η ΟΑΚΚΕ όφειλε κύρια να διαφωτίζει και να δείχνει στην εργατική τάξη και σε όλες τις άλλες τάξεις τον καλά κρυμμένο κύριο διεθνή εχθρό. Τώρα ο εχθρός αρχίζει να φανερώνεται παγκόσμια, αν και στη χώρα μας δεν εμφανίζεται ως εχθρός, αλλά ως φίλος. Ενώ καίει, καταστρέφει, διαφθείρει και σκοτώνει μαζικά, καταφέρνει όλα αυτά τα εγκλήματα να τα φορτώνει στους εχθρούς του. Τώρα η ΟΑΚΚΕ, ως εκπρόσωπος όλων των καταπιεσμένων τάξεων, δηλαδή του προλεταριάτου, ντόπιου και μεταναστευτικού, ως εκπρόσωπος της φτωχής αγροτιάς και της φτωχής υπαλληλίας, πρέπει να συγκροτηθεί σαν στρατός και να εμποδίσει τις καταστροφές, να σταθεί απέναντι στους φαιοκόκκινους υποτακτικούς του Κρεμλίνου, να τσακίσει τη δουλική στάση της υπόλοιπης αστικής τάξης απέναντί τους, να απαιτήσει από αυτήν την τελευταία να ανακουφίσει οικονομικά το λαό σε όσο βαθμό της αντιστοιχεί. Η ΟΑΚΚΕ πρέπει να γίνει ο καταλύτης και ο καθοδηγητής της πλατιάς δημοκρατικής αυτοοργάνωσης του λαού. Αυτή η αυτοοργάνωση δεν είναι δυνατό να προχωρήσει αυθόρμητα όσο ο κύριος εξωτερικός εχθρός της τάξης είναι ταυτόχρονα και ο κύριος εσωτερικός εχθρός της. Όσο τα συνδικάτα, οι σύλλογοι, οι επαγγελματικές ενώσεις και οι όποιες πρωτοβουλίες πολιτών έχουν γίνει άντρα και πολιτικά εργαλεία του σοσιαλφασισμού, η αυτοοργάνωση του λαού θα είναι δυνατή μόνο σε σύγκρουση μ’ αυτόν. Μόνο με μια αυτοοργάνωση καθοδηγημένη από την προλεταριακή επαναστατική πρωτοπορία μπορεί να σωθεί η καχεκτική πραγματική πολιτική δημοκρατία που απομένει. Μόνο έτσι μπορεί ο εργαζόμενος λαός να δώσει ένα τέλος στο παραγωγικό σαμποτάζ και μόνο έτσι θα μπορεί να οργανωθεί και να διεκδικήσει αύξηση των αποδοχών του στους χώρους δουλειάς του και κεντρικά. Τέλος, μόνο με την ήττα του σοσιαλφασισμού θα ανοίξει ο δρόμος για τη στρατηγική ήττα συνολικά της αστικής τάξης και για την πολιτική εξουσία του εργαζόμενου λαού. Καλούμε κάθε ψηφοφόρο της ΟΑΚΚΕ να έρθει κοντά μας και να διαθέσει στον κοινό αγώνα την πείρα του και την όποια διαθεσιμότητά του. Καλούμε κάθε αριστερό και κάθε δημοκρατικό άνθρωπο να γνωρίσει την ΟΑΚΚΕ και να οργανωθεί σ’ αυτήν. Οι φαιοκόκκινοι δεν πρέπει να περάσουν. Ο δρόμος προς τη μεγάλη κοινωνική απελευθέρωση πρέπει να ανοίξει.