ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΟΒΟ

Μπορεί η ρωσική ηγεσία να θέλει να εμφανίζεται, με αφορμή το ζήτημα ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου, σαν η υπερδύναμη που υπερασπίζεται την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα των κρατών, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Και χρειάζεται πραγματικά μεγάλο θράσος για έναν ιμπεριαλισμό μιλιταριστικού-χιτλερικού τύπου, όπως είναι ο ρωσικός, υπεύθυνο για το διαμελισμό της Βοσνίας, της Γεωργίας, της Μολδαβίας και μιας σειράς άλλων εθνικών κρατών, να καμώνεται την οσία παρθένα. Στην πραγματικότητα η απόσχιση και η επακόλουθη αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» του Κοσόβου από τη Δύση ευνόησε τις διαμελιστικές επιδιώξεις των ρώσων χίτλερ και σε άλλα σημεία της υδρογείου. Για παράδειγμα η Αμπχαζία, που αποσχίστηκε από τη Γεωργία για να λειτουργήσει ουσιαστικά ως σήμερα σαν παράρτημα του ρωσικού κράτους, απαίτησε από τη διεθνή κοινότητα την αναγνώριση και της δικής της «ανεξαρτησίας», για να λάβει τη θετική ανταπόκριση της Μόσχας ως προς την άρση των περιορισμών στις εμπορικές σχέσεις μαζί της (βλ. Μοντ, 9/3).
Όμως στην περίπτωση του ίδιου του Κοσόβου η ρωσική στάση δεν ήταν λιγότερο εθνο-διαμελιστική. Η αληθινή θέση της Μόσχας για το Κόσοβο διαφαίνεται μέσα από δηλώσεις του πρώην ρώσου πρωθυπουργού και πάλαι ποτέ απεσταλμένου για την «ειρήνη» στη Σερβία, Γεβγκένι Πριμακόφ, δηλώσεις που επανέλαβε στις 26/3 στη σερβική εφημερίδα «Βετσέρνιε Νόβοστι». Είπε λοιπόν ο Πριμακόφ ότι: «Η καλύτερη λύση τώρα θα ήταν οι Σέρβοι να μετατοπιστούν από – τους σερβικούς θύλακες – του νότου προς τις βόρειες ζώνες, που βρίσκονται πιο κοντά στη Σερβία, και συναντούν τη Σερβία». «Ειδάλλως, θα προκαλούνται ασταμάτητες συγκρούσεις και θα υποφέρουν αθώοι» (Μοντ, 28/3).
Άρα λοιπόν η Μόσχα όχι μόνο ευνοήθηκε από την απόσχιση του Κοσόβου από τη Σερβία και την επακόλουθη αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» του από τη Δύση, αλλά προχώρησε ακόμα παραπέρα: υποστήριξε το διαμελισμό της ίδιας της αποσχισθείσας επαρχίας με την προοπτική της απόδοσης του ενός κομματιού στη Σερβία και του υπόλοιπου στην Αλβανία. Πρόκειται για την εφαρμογή εδώ της «αρχής των εθνοτήτων», που οδηγεί στη διάσπαση των εθνικών κρατών και τη δημιουργία στη θέση τους εθνικά ομογενοποιημένων υποτελών μισοαποικιών. Μ’ αυτό τον τρόπο η νεοτσαρική Ρωσία θα μπορεί να λειτουργεί ως επιδιαιτητής στην αντιδικία των δύο αντιμαχόμενων εθνικών κρατών, στην προκειμένη περίπτωση στην αντιδικία Αλβανίας-Σερβίας για το Κόσοβο, και να προσδέσει και τις δύο χώρες στο άρμα της. Αυτό το νόημα είχαν τελικά οι διαδηλώσεις των Σέρβων του Κοσόβου με ρωσικές σημαίες και τα πορτραίτα του Πούτιν, καθώς και οι καταλήψεις διπλωματικών κτιρίων στο σερβικό θύλακα. Το ίδιο και οι κινήσεις των σοβινιστών της αλβανικής μειονότητας στη γειτονική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Οι Ρώσοι ευνοούν το διαμελισμό της χώρας αυτής από τον αλβανικό σοβινισμό και τη δημιουργία μιας μεγάλης Αλβανίας και μιας μισοαποικιακής ορθοδοξοφασιστικής Μακεδονίας. Το μήνυμα που στέλνει στους Αλβανούς της γειτονικής χώρας η δήλωση Πριμακόφ για το Κόσοβο είναι ακριβώς αυτό.
Διαμελισμός των εθνικών κρατών, δημιουργία εθνικά ομογενοποιημένων τεράτων και το μακρύ χέρι του Κρεμλίνου πάντα σε ρόλο επιδιαιτητή.