Η ΟΑΚΚΕ με αφίσα της που κολλήθηκε στην Αθήνα, τον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη με τίτλο: «ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ», κατάγγειλε τη φασιστική βία των «ταγμάτων εφόδου» που ασκήθηκε στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ για να εμποδίσει τους φοιτητές να ψηφίσουν για την ανάδειξη πρυτάνεων και προέδρων σύμφωνα με το νέο νόμο – πλαίσιο. Ένας άλλος στόχος των εφόδων ήταν να ματαιωθούν οι συνεδριάσεις των συγκλήτων για το τετραετές πλάνο που πρέπει να υποβάλουν τα πανεπιστήμια για να πάρουν χρηματοδότηση από το υπουργείο. Το μέτρο αυτό σχετίζεται με την αξιολόγηση των πανεπιστημίων την οποία δεν δέχεται το σοσιαλφασιστικό μέτωπο. Η βία καθοδηγήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από το «διακομματικό συντονιστικό κορυφής» για να αποτρέψει την εφαρμογή του νόμου – πλαίσιου όπου αυτός στρεφόταν ενάντια στη σοσιαλφασιστική εξουσία.

Η φασιστική γραμμή ενάντια στην καθολική ψηφοφορία

Μέχρι το νέο νόμο-πλαίσιο μόνο τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου των φοιτητικών συλλόγων είχαν το δικαίωμα να ψηφίζουν μαζί με τα μέλη των ΔΕΠ για πρυτάνεις των ΑΕΙ και προέδρους των ΤΕΙ. Με το νέο νόμο ψηφίζουν όλοι οι φοιτητές. Το μέτρο της συμμετοχής όλων των φοιτητών στην ανάδειξη της διοίκησης των πανεπιστημίων είναι ένα μέτρο εκδημοκρατισμού στις δοσμένες συνθήκες αφού περιορίζει την εξουσία που έχουν κατακτήσει σε αυτά τα ψευτοαριστερά κόμματα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ, το φιλοΣΥΝ κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και το φιλοΚΚΕ κομμάτι της ΝΝΔ μέσω της ΠΟΣΔΕΠ και των παρατάξεων που επηρεάζουν ή ελέγχουν. Αυτή η εξουσία επέβαλε την κυριαρχία της πιο τεμπέλικης και αντιπαραγωγικής γραφειοκρατίας οδηγώντας στη διάλυση την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό κλοιό μέσω εκβιασμών, απειλών και βίας στους προοδευτικούς και δημοκράτες καθηγητές που θέλουν να κάνουν παραγωγικό και ερευνητικό έργο. Επειδή η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών είχε δημοκρατικό χαρακτήρα οι φοιτητές στη συντριπτική τους πλειοψηφία την αποδέχτηκαν και όταν μπήκε σε εφαρμογή για πρώτη φορά στα τέλη Μάη στα πανεπιστήμια Θεσσαλίας και Πειραιά, στο Πολυτεχνείο Κρήτης και σε αρκετά ΤΕΙ πήγαν στις κάλπες για να ψηφίσουν. Οι προτάσεις για καταλήψεις, αποχή και κινητοποιήσεις κατά της ψηφοφορίας δεν πέρασαν σε πολλές σχολές. Έτσι για πρώτη φορά τα τάγματα εφόδου αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν βία σε βάρος όχι μόνο των καθηγητών, όπως πριν αλλά και κατά των φοιτητών.
Επικεφαλής αυτής της βίας ήταν τα ΕΑΑΚ και η ΑΡΕΝ (Αριστερή Ενότητα) του ΣΥΡΙΖΑ. Με ανακοίνωση τους τα ΕΑΑΚ στις 19/5 κάλεσαν : «όλους τους φοιτητές, όλες τις κινηματικές δυνάμεις που το προηγούμενο διάστημα εναντιώθηκαν στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, τους καθηγητές που εναντιώθηκαν μέσα από τα συλλογικά τους όργανα (ΠΟΣΔΕΠ) στην κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση και τελικά όλους τους εργαζόμενους που με τους αγώνες τους ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση δίνουν την μάχη της Αξιοπρέπειας, να πάμε κόντρα σε αυτή την πολιτική, να μην αφήσουμε να γίνει καμία εκλογή με καθολική ψηφοφορία!» Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται ότι: «Το φοιτητικό κίνημα θα ακυρώσει τις πρυτανικές – προεδρικές εκλογές με στόχο την κατάργηση του νόμου. Για την κρίση του επόμενου διαστήματος θα είναι μοναδικοί υπεύθυνοι το υπουργείο και η κυβερνητική πολιτική…». Στην ίδια μακροσκελή ανακοίνωση τους τα ΕΑΑΚ εξηγούν πως σαν «αυτόκλητοι σωτήρες» των φοιτητών θα τους σώσουν από το τραγικό τους ολίσθημα να συμμετέχουν στις εκλογές γιατί «Μέσα από την καθολική ψηφοφορία δίνεται επί της ουσίας πολύ μεγάλη εξουσία στους πρυτάνεις και τους προέδρους απομακρύνοντας τους από τον έλεγχο της υπόλοιπης πανεπιστημιακής κοινότητας, σε μια προσπάθεια να αναγορευτούν σε «ανώτατοι άρχοντες». Άλλωστε ο ρόλος τους, από τη φύση τους, είναι να εφαρμόζουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική στο εσωτερικό των πανεπιστημίων. Η λογική να ψηφίζουν ΟΛΟΙ οι φοιτητές ένα τέτοιο πρόσωπο δίνει τη δυνατότητα σε οποιοδήποτε να εμφανίζει τη θέση ενός προέδρου ή πρύτανη ως θέση της «ακαδημαϊκής κοινότητας» έξω από τον έλεγχό των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος». Και αυτό είναι απόλυτα δημοκρατικό σύμφωνα με αυτούς τους θρασύτατους σοσιαλφασίστες γιατί σύμφωνα με τις «δημοκρατικές αρχές τους» μόνο στη ΔΑΠ, στην ΠΑΣΠ, στην ΠΚΣ, στην ΑΡΕΝ, και στα ΕΑΑΚ, αλλά και στους «συντρόφους» καθηγητές της ΠΟΣΔΕΠ επιτρέπεται να συμμετέχουν στις πρυτανικές εκλογές γιατί αυτοί έχουν αφενός την «πολιτική γνώση» και αφετέρου την «πολιτική ισχύ» να εμποδίσουν τους πρυτάνεις να εφαρμόσουν την κυβερνητική πολιτική και να εμφανίζουν τις θέσεις τους σα θέσεις της «ακαδημαϊκής κοινότητας». Αυτή τη γνώση και αυτή την ισχύ δεν την έχουν οι φοιτητές !!! Έτσι στηρίζουν τα «επαναστατικά» ΕΑΑΚ τη διακομματική εξουσία ως ανώτατο άρχοντα των πανεπιστημίων. Ιδού οι φρουροί της επανάστασης…

Η αναφορά των ΕΑΑΚ στην ΠΟΣΔΕΠ γίνεται γιατί αυτή η φωλιά της πανεπιστημιακής παρασιτικής ακρίδας κέρδισε επάξια τα «επαναστατικά εύσημα» αφού για την περίοδο που θα γίνονταν φοιτητικές εκλογές προκήρυξε απεργία.

Η νεολαία του ΣΥΝ σε ανακοίνωση της ίδιας μέρας απευθύνει το δικό της κάλεσμα: «Ως Νεολαία Συνασπισμού δεν αντιλαμβανόμαστε σε τι μπορούν να εξυπηρετήσουν οι πρυτανικές και προεδρικές εκλογές, ακόμα και αν γίνουν με καθολική συμμετοχή, το οποίο και θεωρούμε πιο δημοκρατικό, τη στιγμή που διακυβεύεται η αυτονομία και η ακαδημαϊκή αυτοτέλεια των ιδρυμάτων.
Το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας πρέπει να αγωνιστεί για να μην περάσει καμία διάταξη της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Δεν ζητάμε, ούτε συμμετέχουμε σε εκλογές στα ιδρύματα, τη στιγμή που διακυβεύεται το ίδιο το μέλλον τους. Οργανώνουμε την αντίδρασή μας μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο, στις γενικές συνελεύσεις και στους δρόμους, για την απόσυρση του νόμου πλαίσιο και για την προάσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης».
Η νεολαία του Συνασπισμού καλεί σε κατάργηση ενός πιο δημοκρατικού μέτρου εφόσον αυτό καταργεί «την αυτονομία και την ακαδημαϊκή αυτοτέλεια», δηλαδή την εξουσία των σοσιαλφασιστών στα πανεπιστήμια. Για την ύπουλα διατυπωμένη αυτή γραμμή ενάντια στην καθολική ψηφοφορία είχε ετοιμάσει το δρόμο ο ίδιος ο ΣΥΝ με μία διφορούμενη ανακοίνωσή του στην οποία ανέφερε ότι υποστηρίζει την καθολική ψηφοφορία «υπό όρους». Η συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ της 21/5 αποφάσισε ότι η καθολική ψηφοφορία «αποτελεί πάγιο δημοκρατικό αίτημα της δικής μας Αριστεράς, όταν εξασφαλίζονται οι όροι για τη διεξαγωγή μιας πολιτικής διαδικασίας». Στις 22/5 ο βουλευτής του ΣΥΝ Κουράκης επανέλαβε τη θέση τη νεολαίας: «Η διεξαγωγή πρυτανικών εκλογών ακόμη και με το πιο δημοκρατικό σύστημα που μπορεί να υπάρξει, δεν έχει κανένα νόημα από τη στιγμή που διακυβεύεται η αυτονομία και η ακαδημαϊκή αυτοτέλεια των ιδρυμάτων. Αυτό που είναι αναγκαίο σήμερα είναι η συγκρότηση ενός ισχυρού πανεκπαιδευτικού μετώπου, με τη συμμετοχή όλης της κοινωνίας, που θα ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης». Λέει δηλαδή ο ΣΥΝ στους φοιτητές (χωρίς βέβαια να τολμήσει να τους ρωτήσει σε Συνελεύσεις των σχολών αν συμφωνούν με τους ισχυρισμούς του και δεν θέλουν να ψηφίσουν) ότι δεν μπορούμε να σας επιτρέψουμε φοιτητές να ψηφίσετε καθολικά γιατί θα εκλέξετε αρχές που θα εφαρμόσουν ένα κακό σύστημα. Η απάτη εδώ βρίσκεται στο εξής: ότι όπου δεν γίνονται οι εκλογές παραμένουν οι προηγούμενες πρυτανικές αρχές που όμως καμιά τους δεν έχει πει ότι δεν θα εφαρμόσει το νέο νόμο. Απλά οι προηγούμενες αρχές, δηλαδή οι υπάρχουσες όπου δεν γίνονται νέες εκλογές, είναι πιο συμφερτικές για τον ΣΥΝ, την ΠΟΣΔΕΠ και τις άλλες συμμορίες από αυτές που θα εκλέγονταν με το νέο νόμο αφού οι προηγούμενες έχουν αναδειχθεί από τους κομματικά εγκάθετους φοιτητές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο παντού οι πιο βρώμικες παλιές πρυτανικές αρχές προσπάθησαν να ματαιώσουν τις εκλογές για να αποφύγουν τα προετοιμαζομένα από το ίδιο το φιλικό τους πολιτικό μπλοκ επεισόδια.
Η ΑΡΕΝ του ΣΥΝ κατέβηκε για πρώτη φορά σε ανοιχτή φασιστική πρακτική μαζί με τα ΕΑΑΚ στις συνελεύσεις και συμμετείχε και στις εφόδους στα ΑΕΙ-ΤΕΙ που έκαναν ψηφοφορία. Το ξύλο που είχε φάει ο γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΝ από τα ΕΑΑΚ πριν ένα χρόνο ξεχάστηκε κάτω από τις εντολές της Κουμουνδούρου. Η κούφια φραστική υποστήριξη του ΣΥΝ στην καθολική ψηφοφορία είχε διπλό στόχο: από τη μια να καθησυχάσει τους εγκλωβισμένους στα μετωπικά του σχήματα δημοκράτες που ήθελαν να περάσει το μέτρο και να γίνει η ψηφοφορία και από την άλλη και το σημαντικότερο να μην τα χαλάσει με το ΠΑΣΟΚ που στην πλειοψηφία των στελεχών του ήταν υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας. Είναι χαρακτηριστικό πως η ψηφοφορία πέρασε σε μεγάλο βαθμό στα ΤΕΙ όπου οι σοσιαλφασίστες είναι πολύ πιο αδύναμοι από ότι στα ΑΕΙ και στο επίπεδο των διδασκόντων και στο φοιτητικό επίπεδο.

Η ΠΚΣ, η παράταξη του ψευτοΚΚΕ έριξε της γραμμή της αποχής από την ψηφοφορία και κράτησε υποκριτικά αποστάσεις από τη βία στα πλαίσια της πολιτικής συμμαχίας με τον Καραμανλή. Στην ανακοίνωση του στις 20/5 το ψευτοΚΚΕ καλεί «το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, τους καθηγητές, να απαντήσουν στους κυβερνητικούς εκβιασμούς και σε όσους συναινούν στην εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων στην ανώτατη εκπαίδευση» (Ριζοσπάστης, 20/5). Στην ανακοίνωση επί λέξει αναφέρονται τα εξής: «Το ΚΚΕ καλεί το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, τους καθηγητές, να απαντήσουν στους κυβερνητικούς εκβιασμούς και απειλές, στη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, στους καθηγητές που βάζουν πλάτη στην εφαρμογή του νόμου - πλαισίου, με μαζικές διαδικασίες, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης, να ορθώσουν εμπόδια σε κάθε βήμα υλοποίησης της πολιτικής ΕΕ - κεφαλαίου και των κομμάτων τους» (οι υπογραμμίσεις δικές μας). Η ανακοίνωση καλεί σε επίθεση όχι μόνο αλλά ούτε κυρίως στην κυβερνητική πολιτική. Ο κύριος στόχος της επίθεσης του «φοιτητικού κινήματος» είναι οι «καθηγητές που βάζουν πλάτη στην εφαρμογή του νόμου – πλαίσιου» δηλαδή αυτοί που δεν συμμετέχουν στο «κίνημα της ανυπακοής» του ψευτοΚΚΕ. Αυτοί οι καθηγητές είναι ένας στόχος με σάρκα και οστά και εναντίον τους πρέπει να αξιοποιηθούν «όλες οι μορφές πάλης». Η απόσταση που χωρίζει τους καθηγητές που «βάζουν πλάτη» από τους φοιτητές που «βάζουν πλάτη» είναι πολύ μικρή και καλύπτεται πολύ εύκολα μιας και είναι «εχθροί του λαού» όλοι όσοι «βάζουν πλάτη». Η βία ήταν απολύτως αναγκαία στο ψευτοΚΚΕ για να ακυρώσει την καθολική ψηφοφορία και να σώσει τη δική του εξουσία και την εξουσία του ομοαίματου ΣΥΝ στα πανεπιστήμια γιατί η γραμμή της αποχής ήταν απολύτως μειοψηφική. Γι’ αυτό η μοναδική κριτική που απεύθυνε στη βία το ψευτοΚΚΕ ήταν ότι τάχα αυτή στη δοσμένη στιγμή βοηθάει την κυβέρνηση και τα συγκροτήματα των ΜΜΕ (!)
Σε δεύτερη ανακοίνωσή του στις 21/5 το ψετοΚΚΕ απευθύνεται στους πανεπιστημιακούς και τους καλεί να σταθούν εμπόδιο στην εφαρμογή του νόμου-πλαίσιου. Σε έναν παροξυσμό φασιστικού καταστροφικού αντικαπιταλισμού καταφέρεται ενάντια σε ένα τμήμα καθηγητών, προφανώς των πιο ικανών επιστημονικά που θέλουν να αναπτύξουν την έρευνα στα πανεπιστήμια «όχι μόνο για λόγους πολιτικής διαφωνίας, αλλά προπαντός γιατί ανάμεσά τους υπάρχουν τεράστιες κοινωνικές διαφορές και αγεφύρωτα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα». Γίνεται φανερό ότι η μοναδική αντιμετώπιση που αρμόζει σε αυτούς σύμφωνα με τη γραμμή του ψευτοΚΚΕ είναι η έξωση με οποιοδήποτε μέσο από τα πανεπιστήμια. Στην ανακοίνωσή αναφέρεται ότι: «Θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι οι διασυνδεδεμένοι με μονοπωλιακά συγκροτήματα καθηγητές - στελέχη διοικητικών συμβουλίων ιδιωτικών εταιριών και κρατικών οργανισμών, οι καθηγητές - μάνατζερ και επιχειρηματίες που έχουν ήδη εγκαταστήσει μέσα στα ιδρύματα «βιομηχανίες» παραγωγής καινοτομίας και εμπορικής εκμετάλλευσης των επιστημονικών ανακαλύψεων, για να πλουτίζουν από τη μαύρη εργασία των συμβασιούχων ερευνητών και μεταπτυχιακών οι πολυεθνικές και από κοντά οι ενδοπανεπιστημιακοί τους εκπρόσωποι, οι καθηγητές που διαχειρίζονται εργολαβικά τα ευρωπαϊκά προγράμματα ή προσδοκούν κέρδη από τη γενίκευση των διδάκτρων, των μεταπτυχιακών, των προγραμμάτων δια βίου μάθησης κλπ. δεν θα ανταποκριθούν στο προσκλητήριο της κυβέρνησης για ενεργητική υποστήριξη του αναγκαίου για το κεφάλαιο εκσυγχρονισμού των πανεπιστημίων». Πρόκειται για το ίδιο μοτίβο των σαμποταριστών αυτών στην υπηρεσία του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού όταν κλείνουν εργοστάσια, όταν ματαιώνουν μεγάλες επενδύσεις και όταν εμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό της παρασιτικής διοίκησης: Ταυτίζουν τις παραγωγικές δυνάμεις με την καπιταλιστική χρήση τους και τις καταστρέφουν. Παραπάνω λένε : Να τσακιστεί η έρευνα και οι καθηγητές που την κάνουν γιατί την κάνουν με καπιταλιστικό τρόπο. Τι βρωμερή υποκρισία. Τι απάτη. Που στον κόσμο σήμερα, ελέγχει τις παραγωγικές δυνάμεις, οπότε και την έρευνα και την τεχνολογία, οποιαδήποτε άλλη κοινωνική δύναμη εκτός από το κεφάλαιο; Που υπάρχει η λαϊκή οικονομία με την οποία δημαγωγεί το ψευτοΚΚΕ; Αυτή προϋποθέτει μια λαϊκή κοινωνική επανάσταση και μια λαϊκή επαναστατική εξουσία. Είναι αυτές μπροστά μας, τώρα, προ των θυρών στην Ελλάδα ή ακόμα περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο και αντιπαρατίθενται στα εξ ορισμού πανεπιστήμια του κεφάλαιου (είτε είναι κρατικά είτε όχι) και στην έρευνα που είναι επίσης στην υπηρεσία του κεφάλαιου και στους καθηγητές που πληρώνονται από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ή από το κράτος του κεφάλαιου; ΌΧΙ. Ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά αλλού αντιπαρατίθενται σήμερα η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία στο πανεπιστήμιο του κεφάλαιου. Μπροστά μας τώρα δα στην Ελλάδα και μάλιστα εδώ και αρκετά χρόνια βρίσκεται το πραχτικό δίλημμα: Πανεπιστήμια στην υπηρεσία του παραγωγικού κεφάλαιου κάτω από τον έλεγχο, όσο είναι δυνατό, του δημοκρατικού και λαϊκού κινήματος ή Πανεπιστήμια στην υπηρεσία της παρασιτικής ανατολικού τύπου γραφειοκρατίας και της νέας επίσης ανατολικής γραφειοκρατίας, δηλαδή στην υπηρεσία του σοσιαλφασισμού; Αυτό είναι το πρακτικό δίλημμα. Και σε αυτό απαντάνε υπέρ της δεύτερης θέσης με λόγια και με βία οι ενεργοί και κυρίαρχοι σήμερα σοσιαλφασίστες του «πεντακομματικού συντονιστικού κορυφής». Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθεί το ψευδεπίγραφο φοιτητικό κίνημα όταν δέρνει, εντοιχίζει, κρατάει ομήρους και απειλεί καθηγητές και φοιτητές.

Να γιατί και από την πλευρά του ο διπρόσωπος Γ. Παπανδρέου έκανε ότι μπορούσε για να υπονομεύσει στην πράξη την υποτιθέμενη θέση του ΠΑΣΟΚ υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας. Να γιατί η κάποτε μισοδημοκρατική και τώρα μισοφασιστική ΠΑΣΠ στην πλειοψηφία των ΑΕΙ στήριξε τη γραμμή της αποχής, των καταλήψεων και των εφόδων. Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση της ΠΑΣΠ των Φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης, της 14/5 : «Για εμάς, η καθολική ψηφοφορία στις πρυτανικές εκλογές δεν καταφέρνει να σπάσει τη διαπλοκή –δεν είναι τυχαία η διάσπαση της ΔΑΠ σε 2 ψηφοδέλτια – ενώ ποινικοποιεί την μόνη καθολική και πολιτική διαδικασία, τις φοιτητικές εκλογές, παρακάμπτοντας τους φοιτητικούς συλλόγους. Η θέση μας ξεκάθαρη, κανένας φοιτητής να μην επικυρώσει το νόμο έκτρωμα, καθολική αποχή από τις πρυτανικές – παρωδία». Την τελευταία στιγμή εμφανίστηκε η Διαμαντοπούλου να παίρνει θέση υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας και κατά της αποχής την οποία αγνόησε στην πράξη η ΠΑΣΠ που πήρε θέση στα περισσότερα πανεπιστήμια κατά της ψηφοφορίας ακολουθώντας τη γραμμή Παπανδρέου – Λαλιώτη για σύμπλευση με τον ΣΥΝ. Στο τέλος απομονώθηκε και υποχώρησε καταγγέλλοντας μαζί με τον Αλαβάνο την κυβέρνηση σαν υπεύθυνη για τη βία στα πανεπιστήμια. Αλλά και ο Βενιζέλος που δήλωσε κάτω από την πίεση των φιλοευρωπαίων που τον στηρίζουν ότι «όποιος δεν καταδικάζει κάθε μορφή βίας στο πανεπιστήμιο, δεν το προστατεύει και δεν αγωνίζεται γι’ αυτό αλλά για τις δικές του σκοπιμότητες», απέφυγε να καταγγείλει ανοιχτά τον ΣΥΝ μιλώντας μόνο κάποια στιγμή για τη «διφορούμενη στάση» του.

Καίρια για την επικράτηση της βίας ήταν για άλλη μία φορά η προβοκατόρικη στάση Καραμανλή που είχε την πολύτιμη συνεργασία του υπουργού Παιδείας ψευτομεταρρρυθμιστή Στυλιανίδη. Λίγες μέρες πριν την ψηφοφορία στα Πανεπιστήμια Πειραιά και Θεσσαλίας, ο Στυλιανίδης ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει μία διασταλτική ερμηνεία του νόμου για να επιτρέψει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Έδωσε δηλαδή το πολιτικό άλλοθι στη βία να εμφανιστεί σα βία κατά της δήθεν σχεδιαζόμενης ιδιωτικοποίησης για να κατοχυρωθεί η «νίκη» του καλοκαιριού κατά της αναθεώρησης του χουντοφασιστικού άρθρου 16 που η προώθησή της ματαιώθηκε από την κυβέρνηση Καραμανλή. Σε συνέντευξη τύπου ο Στυλιανίδης ρωτήθηκε σχετικά με τις καταλήψεις και τις πρυτανικές εκλογές. Αρνήθηκε να καταδικάσει τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην καθολική ψηφοφορία. Απάντησε ότι «έχει ήδη δοθεί η αυτονομία στα ΑΕΙ και τώρα θα πρέπει όλοι, ακαδημαϊκή κοινότητα, πρυτανικές αρχές, φοιτητικό κίνημα και κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Σε άλλη ερώτηση για το πώς θα λυθεί πρακτικά το πρόβλημα αν συνεχιστούν τα εμπόδια για τις πρυτανικές εκλογές, ο Στυλιανίδης «εκτίμησε ότι όλοι οι παράγοντες της ακαδημαϊκής κοινότητας, έχουν στα χέρια τους τα θεσμικά εργαλεία για να προστατέψουν τη λειτουργία και της δημοκρατίας αλλά και των ίδιων των ιδρυμάτων». Την ίδια στάση κράτησε και ο κρυφοκνίτης Καραμανλής που από την πλευρά του έδωσε χείρα βοηθείας στα τάγματα εφόδου εξαίροντας στη Βουλή τη συνεπή (!) γραμμή του ψευτοΚΚΕ ενάντια στην καθολική ψηφοφορία και στο νόμο - πλαίσιο σε αντιπαράθεση με τη διφορούμενη γραμμή του ΣΥΝ! Στις 29 Μάη και ενώ έχουν προηγηθεί αρπαγές καλπών και ξυλοδαρμοί, ο Καραμανλής κάνει την εξής καταπληκτική τοποθέτηση: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα βρίσκεται σε άλλη ιδεολογική και πολιτική αφετηρία. Και θέλω, από την αρχή, να υπογραμμίσω ότι είναι εμφανής η διαφοροποίησή του από τα ακραία μικροσύνολα, που επιδιώκουν να καταλύσουν τη δημοκρατία στα Πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα Δημόσια Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν κρύβεται, δεν μεταμορφώνεται, δεν δραπετεύει, όπως κάνουν άλλοι» (Ναυτεμπορική, 30/5/2008, http://www.parliament.gr/ergasies/showfile.asp?file=es080529.txt). Την ίδια στιγμή η Παπαρήγα καλούσε σε συνειδητή απειθαρχία: «Αν αυτός είναι ο νόμος και όπως λέτε, πρέπει να εφαρμοστεί, εμείς σας λέμε ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσουμε… Δεν πειθαρχούμε σε αυτούς τους νόμους, καλούμε το λαό σε συνειδητή απειθαρχία» και προχώρησε σε ευθεία αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού λέγοντας ότι : «Πρέπει να τελειώσει αυτό που ισχύει ότι κάθε τέσσερα χρόνια γίνονται εκλογές και μετά έρχεται η κυβέρνηση με έναν νόμο. Εκλογές αμέσως μετά την κατάθεση του νόμου»!!! Οι εκλογές σε κάθε νομοσχέδιο θα γίνονται μέχρι να έρθει η Παπαρήγα στην εξουσία οπότε θα έχουμε μόνο νόμους και καθόλου εκλογές…

Σε ότι αφορά το ΛΑΟΣ παρά τις θορυβώδεις ανακοινώσεις του για «αριστερό κράτος» στα πανεπιστήμια, δεν εγκατέλειψε ούτε λεπτό τη δικιά του «αριστερή» δηλαδή σοσιαλφασιστική πολιτική ενάντια στο νόμο-πλαίσιο. Έτσι ενώ εμφανίστηκε να είναι υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16, σε μία υποσημείωση έβαζε έναν όρο που ανέτρεπε την υποτιθέμενη θέση του για ιδιωτικά πανεπιστήμια, δηλαδή ότι στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια ποσοστό 16% των σπουδαστών πρέπει να φοιτούν δωρεάν, λόγω απορίας ή άλλων ειδικών λόγων... Αυτό σημαίνει απλά ότι δεν θα υπάρχει κέρδος αλλά ζημιά στα όποια ιδιωτικά πανεπιστήμια αφού το μέσο καπιταλιστικό κέρδος είναι 10%. Δηλαδή αυτή η απαίτηση τα κάνει εντελώς αδύνατα. Βεβαίως το πως υπολόγισε ακριβώς το ποσοστό σε 16% και όχι 15% αυτό δεν μπαίνει στον κόπο να το εξηγήσει. Προφανώς είναι για να φαίνεται πιο μελετημένο το νούμερο. Αλλά το ΛΑΟΣ είχε βάλει και έναν άλλο όρο για την αναθεώρηση του άρθρου 16 (ανακοίνωση της 24/1/07): «το αληθές και κρίσιμο για την υπόσταση του Ελληνικού Έθνους είναι, αν θα εξαφανισθή η παράγραφος 2, ότι δηλαδή η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής ... Άλλως και η Κυβέρνηση και η Υπουργός θα είναι υπεύθυνες έναντι του ελληνικού λαού για την αλλοίωση του σκοπού που ανέκαθεν καθόριζε την παιδεία του ελληνικού έθνους».
Την παρ.2 δεν την έθιξε ούτε η κυβέρνηση ούτε το «επαναστατικό κίνημα» κατά της αναθεώρησης. Εκεί σημειώθηκε μία αγαστή συμφωνία.
Σε ότι αφορά το νόμο-πλαίσιο η ΟΚΕ Παιδείας του ΛΑΟΣ στις 24/2/2007 με τη σειρά της κατάγγειλε τις ρυθμίσεις που «μεταμφιέζουν τον οικονομικό στραγγαλισμό των πανεπιστημίων και τη μετατροπή τους σε τραπεζικά υποκαταστήματα με το φόρεμα της μάσκας «της ανάδειξης του κοινωνικού τους ρόλου». Εδώ, που είναι και το πιο άμεσο και βασικό, φασισμός και σοσιαλφασισμός είναι απόλυτα ενωμένοι.