Οι κινητοποιήσεις εκείνες τελείωσαν με μία εξάμηνη αναστολή της προκήρυξης του διαγωνισμού που υποτίθεται ότι έδινε στα συνδικάτα και στο ΕΚΠ το χρόνο να παρουσιάσουν τις μελέτες τους κατά της ιδιωτικοποίησης. Όσο αυτοί μελετούσαν το θέμα της ιδιωτικοποίησης, τόσο το έδαφος ξεκαθάριζε από τους άλλους, τους δυτικούς ενδιαφερόμενους επενδυτές. Το στημένο διαγωνισμό – απευθείας παραχώρηση -τον διεκπεραίωσε τελικά ο μοιραίος δυτικόφιλος Βουλγαράκης που διαδέχτηκε τον Κεφαλογιάννη αλλά ούτε αυτός έσωσε το κεφάλι του με αυτήν την παραχώρηση στο καθεστώς.
Είναι χαρακτηριστικό πως το καθεστώς ανέθεσε σε δύο υπουργούς που δεν ήταν δικοί του να κάνουν τη βρωμοδουλειά. Στην πορεία και οι δύο εκκαθαρίστηκαν μέσα από κατασκευασμένα σκάνδαλα γιατί είχαν καλές σχέσεις με τον ελληνικό εφοπλισμό. Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως ο Βουλγαράκης βρέθηκε στο στόχαστρο και έπεσε γιατί χρησιμοποίησε μία εταιρεία αλλοδαπή για την αγορά ενός δικού του ακινήτου, αλλά κανένας δεν τον χτύπησε ποτέ για το αληθινό και τεράστιο εθνικό σκάνδαλο που ήταν η παράδοση με στημένους διαγωνισμούς και αποικιακούς όρους των μεγαλύτερων λιμανιών της χώρας σε μια φασιστική και διεφθαρμένη ξένη χώρα. Αυτή η παράδοση προχωρούσε ανεξάρτητα από υπουργούς με την υποστήριξη όλου του πεντακομματικού συντονιστικού, δηλαδή με την υποστήριξη όλων εκείνων των υποκριτών εκκαθαριστών ηθικολόγων που καταπίνουν τα μεγάλα σκάνδαλα και εξεγείρουν το λαό ενάντια στα ασήμαντα ή και τα ανύπαρκτα. Έτσι μέσα στην απόλυτη ησυχία αμέσως μετά την πτώση του Βουλγαράκη, ο υφυπουργός των Μεταφορών της Κίνας προγραμμάτισε ταξίδι για να συζητήσει το θέμα των παραχωρήσεων των λιμανιών με το νέο υπουργό, τον Παπαληγούρα και να διασφαλίσει την εφαρμογή της διακρατικής συμφωνίας του αίσχους! (Ναυτεμπορική, 15/9/2008). Ούτε μία διαδήλωση δεν έγινε έξω από το υπουργείο κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης…

Η περίπτωση του Πειραιά

Μετά την προκήρυξη του διαγωνισμού που έγινε στις αρχές του 2007, οι λιμενεργάτες έκαναν ξανά αποχή από την υπερωριακή εργασία και με το ίδιο αίτημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση.
Η απεργία θάφτηκε στα κανάλια και στα ΜΜΕ και ο διαγωνισμός προχώρησε κανονικά. Μόνο δύο προσφορές υποβλήθηκαν η μία από την κινέζικη κρατική COSCO και η άλλη από την Hutchison του Χονγκ Κονγκ που όμως έχει αδελφικούς δεσμούς με το κρατικοφασιστικό κινέζικο καθεστώς. Σε ότι αφορά την COSCO αυτή είναι μία εταιρεία απόλυτα ελεγχόμενη από το ψευτοκομμουνιστικό κόμμα της Κίνας. Αν ρίξει κανείς μία ματιά στην ιστοσελίδα της COSCO στο Ίντερνετ θα διαπιστώσει ότι όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου είναι και μέλη της κομματικής επιτροπής της επιχείρησης ενώ αρκετά έχουν ανώτερες θέσεις στο κεντρικό κομματικό επιτελείο. Ο πρόεδρος, ένας Βέι Τζιαφού είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του «Κ»Κίνας για πειθαρχικά θέματα. Σε μία συνέντευξη του που είχε δώσει στην Ελευθεροτυπία (30/6) και την οποία είχαμε αναδημοσιεύσει σε προηγούμενο φύλλο είχε ρωτηθεί αν είναι αυστηρός και αν επιβάλει «ποινές σε όποιον δεν υπακούει». Η απάντηση είχε ως εξής: «Όταν έκανα διαπραγματεύσεις για να πάρω τα δικαιώματα στο λιμάνι της Βοστόνης, έβαλα έναν όρο στους Αμερικανούς. Να μη μου κάνουν οι εργάτες απεργία. Τους έδωσα όσα χρειάζονται κι αυτή τη στιγμή έχω 9.000 ανθρώπους, που δουλεύουν εκεί σαν “ρολόι”. Όλα πηγαίνουν πρίμα. Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει ούτε παραγωγή ούτε πρόοδος. Και στο ανθρώπινο σώμα το κεφάλι κάνει κουμάντο. Δεν γίνεται αλλιώς». Στην ομιλία του στο ελληνοκινεζικό φόρουμ παραπονέθηκε διότι «στο λιμάνι του Πειραιά απεργούν συνέχεια», και όπως είπε αυτό «δεν μου πολυαρέσει». Ασφαλώς αυτές οι δηλώσεις δεν ξεσήκωσαν καμία θύελλα αντιδράσεων από τα πολύ δραστήρια σε «φιλεργατισμό» ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ και αποτελούν απλά ένα μικρό δείγμα του τι θα επακολουθήσει όταν η COSCO εγκατασταθεί στο λιμάνι.
Η Hutchsison έχει αποκλειστικά συμβόλαια διαχείρισης με την Cosco, ελέγχει πολλά λιμάνια στην Κίνα, και μεταξύ αυτών τα λιμάνια της Σαγκάης. Αυτή η σχέση και μόνο αποδεικνύει ότι και αυτή η εταιρεία δεν είναι τίποτα άλλα από ένα εργαλείο του κρατικοφασιστικού κινέζικου καθεστώτος.
Οι δύο εταιρείες μοιράστηκαν τα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης. Έτσι στον Πειραιά η Hutchison είχε τη μικρότερη προσφορά για να αναδειχθεί ανάδοχος η Cosco και στη Θεσσαλονίκη η Cosco έκανε μικρότερη προσφορά για να αναδειχθεί ανάδοχος η Hutchison.
Στον Πειραιά παραχωρήθηκαν οι προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) για 35 χρόνια συνολικά, ενώ ο ΟΛΠ θα κρατήσει την προβλήτα Ι η οποία όμως δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα (!) κάτι που αναμένεται να γίνει το 2010. Η προβλήτα ΙΙΙ επίσης ανατίθεται για κατασκευή στους κινέζους. Τελικά δηλαδή δόθηκε στους κινέζους η μόνη προβλήτα που λειτουργεί αυτή τη στιγμή και είναι η ΙΙ. Σε αυτή την προβλήτα θα συνυπάρξουν η Cosco από τον Οκτώβριο του 2009 οπότε και προβλέπεται να γίνει η εγκατάστασή της στο λιμάνι, και ο ΟΛΠ σαν υπεργολάβος (!!!) της COSCO μέχρι να ολοκληρωθεί η προβλήτα Ι, δηλαδή μέχρι τον Απρίλιο του 2010. Πρόκειται για μία μεθόδευση του καθεστώτος που με συνοπτικές διαδικασίες και πριν προλάβει να ολοκληρωθεί η προβλήτα που θα χρησιμοποιεί ο ΟΛΠ και για την οποία έχει εξασφαλιστεί χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, προχώρησε στην «ιδιωτικοποίηση» του λιμανιού.
Σε ότι αφορά την προσφορά της Cosco αποκαλύφθηκε ότι αυτή είναι μηδαμινή και ότι ο μεγαλύτερος όγκος των χρημάτων που υπόσχεται ότι θα δώσει αφορούν το μέλλον και εξαρτώνται από την απόδοση του λιμανιού.
Η προσφορά της ήταν Ευρώ 4.305 εκατ. (4 δις) από το οποίο ποσοστό 79% υποτίθεται ότι είναι εγγυημένο, πλέον επενδύσεων ύψους Ευρώ 620εκ. Αποκαλύφθηκε ότι αυτά τα 4 δις είναι αέρας και ότι το πραγματικό τίμημα που θα καταβάλει η Cosco είναι η λεγόμενη «καθαρή παρούσα αξία», που ανέρχεται στο ποσό των 665 εκ Ευρώ ενώ με την υπογραφή της σύμβασης υποχρεούται να καταβάλει μόνο 50 εκ Ευρώ! Τα υπόλοιπα ποσά αφορούν ενοίκια που θα καταβάλλονται ετησίως (591 εκ Ευρώ), ενώ το μεγαλύτερο ποσό αφορά ποσοστό του ΟΛΠ στα ακαθάριστα έσοδα της Cosco. Όλα αυτά τα ποσά εξαρτιώνται από την έγκαιρη ολοκλήρωση και κατασκευή του Προβλήτα ΙΙΙ για τον οποίο έχει ήδη υποβάλει προσφυγή ο φιλολαλιωτικός Δήμος Περάματος στο ΣτΕ. Με πρόσχημα αυτή την προσφυγή οι κινέζοι εξασφάλισαν μία μεγάλη προθεσμία για την κατασκευή του προβλήτα ΙΙΙ, δηλ. έως το 2015.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος Γιώργος Γεωργακόπουλος σχολίασε το χαμηλό ποσό που προβλέπεται για τα ενοίκια: «Η ουσία είναι ότι ο ΟΛΠ χαρίζει στην COSCO με βάση τα στοιχεία του 2007 ετήσια έσοδα 110 εκατ. ευρώ, για να εισπράξει έσοδα ενοικίου 18 εκατ. ευρώ. Αλήθεια πως θα επιβιώσει ο ΟΛΠ και θα έχει ετήσια κέρδη 34 εκατ. ευρώ όπως το 2007;» (Ναυτεμπορική, 16/7/2008). Στη σύμβαση επίσης σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία κατοχύρωση για τα εργασιακά δικαιώματα παλιών και νέων.
Είναι γεγονός ότι η Hutchison είναι ο μεγαλύτερος διαχειριστής σταθμών εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο και η Cosco είναι μέσα στους δέκα πρώτους όπου πριν από λίγο καιρό ήταν και η MSC.
Οι πρωτιές των ομίλων του Χονγκ Κονγκ και της Κίνας οφείλονται σε ένα μεγάλο βαθμό στο ότι τα ασιατικά λιμάνια κυριαρχούν στη λίστα με τους πρώτους τερματικούς σταθμούς διακίνησης (container terminal) στον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο η πολιτική της Ευρώπης είναι ενάντια στην παραχώρηση σε αυτά τα μονοπώλια που έχουν ήδη γιγαντιαία μερίδα στο χώρο αυτό, αφενός για να μπορεί να λειτουργεί ο ανταγωνισμός και αφετέρου γιατί η παραχώρηση σε τέτοια μονοπώλια δημιουργεί αποικιακού τύπου εξαρτήσεις.
Η διορισμένη όμως από την κυβέρνηση διοίκηση του ΟΛΠ είναι μακριά από αυτή την πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό πως ο ΟΛΠ χαιρέτισε την κατάπτυστη υποβολή μόνο δύο προσφορών και μόνο από κινέζικες εταιρείες: «Το γεγονός ότι οι δύο εταιρείες που κατέθεσαν προσφορές προέρχονται από την περιοχή της ΝΑ Ασίας, η οποία μέσω της ραγδαίας ανάπτυξης των εξαγωγών της Κίνας, αποτελεί τη κινητήριο δύναμη για την χωρίς προηγούμενο ανάπτυξη του παγκοσμίου θαλασσίου εμπορίου, οπωσδήποτε συνδυάζεται αρμονικά με το στρατηγικό στόχο για τη μετατροπή του ΟΛΠ σε κυρίαρχο διαμετακομιστικό κέντρο για τις αγορές της Μ.Θάλασσας, των Βαλκανίων και της Μεσογείου εν γένει».

Στις κινητοποιήσεις των λιμενεργατών συμμετείχαν και οι πρωταθλητές στην υποστήριξη της στρατηγικής συμμαχίας με το ρωσοκινέζικο άξονα, ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ. Ο ρόλος τους ήταν να στρέψουν τα πυρά αυτού του αγώνα κατά της ιδιωτικοποίησης γενικά, κατά της διαφθοράς, του Ρουσόπουλου, ώστε να αθωώσουν τον συγκεκριμένο φασίστα διεκδικητή του στημένου διαγωνισμού.
Αλλά και αυτές οι κινητοποιήσεις ήταν προφανώς ελάχιστες και χλωμές και περιορίστηκαν σε διαδηλώσεις έξω από τον ΟΛΠ τη στιγμή που θα έπρεπε οι λιμενεργάτες να έχουν αναστατώσει ολόκληρο τον Πειραιά και την Αθήνα. Εννοείται ότι ο ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ ποτέ δεν θέλησαν κάτι τέτοιο και γι’ αυτό έθαψαν το θέμα τόσο στην τηλεόραση, όσο και σε επίπεδο γενικής κινητοποίησης του κόσμου τους. Είναι χαρακτηριστικό πως ο ΣΥΝ κρέμασε πανό μέσα στη Βουλή ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, αλλά δεν κρέμασαν κανένα πανό για την κατάληψη των λιμανιών από την κρατικοφασιστική Κίνα. Μία κατάληψη των γραφείων του ΟΛΠ οδήγησε σε μία ολιγοήμερη αναβολή της συνεδρίασης του ΔΣ για την έγκριση της σύμβασης παραχώρησης του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων στην Cosco. Τελικά το ΔΣ του ΟΛΠ έδωσε την έγκριση και τώρα αυτό που απομένει είναι να πάει η σύμβαση για έγκριση στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια να ψηφιστεί στη Βουλή. Έστω και καθυστερημένα οι λιμενεργάτες και κάθε άλλος δημοκράτης πρέπει να κινηθούν δραστήρια πριν την ψήφισή του στη Βουλή.

Η περίπτωση της Θεσσαλονίκης

Στη Θεσσαλονίκη η κυβέρνηση επανέλαβε με ακρίβεια ότι έγινε στον Πειραιά, και το πεντακομματικό καθεστώς κράτησε με ακρίβεια επίσης την ίδια στάση. Τα συνδικάτα των λιμενεργατών και εδώ αντέδρασαν, αλλά με την ίδια βρώμικη και συμψηφιστική απαλλακτική για τους νεοαποικιοκράτες φασίστες γραμμή της εναντίωσης σε κάθε ιδιωτικοποίηση.
Στη Θεσσαλονίκη παραχωρήθηκε μόνο ένας προβλήτας. Προσωρινή ανάδοχος αναδείχθηκε στο τέλος Ιουλίου η κοινοπραξία Hutchison – Alapis που κατέθεσε τη μεγαλύτερη προσφορά για το ΣΕΜΠΟ του ΟΛΘ, προσφέροντας εγγυημένο αντάλλαγμα 2,58 δισ. ευρώ σε βάθος 30 ετών ή σε καθαρά παρούσα αξία 543,6 εκατ. ευρώ (μαζί με την προκαταβολή και τα ενοίκια), έναντι προσφορών 242,6 εκατ. ευρώ σε καθαρά παρούσα αξία της Cosco Pasific και μόλις 186 εκατ. ευρώ συνολικά σε καθαρά παρούσα αξία από την Κοινοπραξία της εταιρείας του Ντουμπάϊ με την Άκτωρ Παραχωρήσεις (δηλαδή ο ρωσόδουλος Μπόμπολας που δεν λείπει ποτέ από τέτοια φαγοπότια γιατί τελικά αναλαμβάνει εργολαβικά όλες τις υποδομές)και την Τράπεζα Πειραιώς (Ναυτεμπορική, 27/8/2008). Το ότι ο διαγωνισμός αυτός ήταν στημένος και κανονικά θα έπρεπε να ακυρωθεί προκύπτει από τις πολύ χαμηλές προσφορές των άλλων δύο εταιρειών. Σε ότι αφορά την Cosco είναι σαφές ότι υπήρξε σύνενόηση, αφού είναι και οι δύο κινέζικων συμφερόντων. Σε ότι αφορά το Ντουμπάϊ προφανώς θα έχει πάρει κάποια ανταλλάγματα για να κάνει την εξυπηρέτηση αυτή στους κινέζους. Άλλωστε οι ειδικές σχέσεις του Ντουμπάι με το τελευταίο αστέρι του καθεστώτος, τον άνθρωπο που βγήκε μέσα από τα πιο ανατολικά κυπριακά κεφάλαια είναι γνωστές.
Είναι επίσης απολύτως εύγλωττη η στάση της ίδιας της διοίκησης του ΟΛΠ: «Εν τω μεταξύ, το χαμηλό τίμημα της προσφοράς της Dubai προκάλεσε έκπληξη και στη διοίκηση του ΟΛΘ. «Πράγματι, εξεπλάγην από το χαμηλό αντάλλαγμα της προσφοράς της Dubai. Ήταν σαφώς κάτω από το αναμενόμενο και από τα δικά μας μοντέλα. Και μόνη της να ήταν, δεν θα μπορούσε να πάρει το ΣΕΜΠΟ, όπως ίσως ούτε και η Cosco», δήλωσε χαρακτηριστικά στη «Ν» ο κ. Τσάρας» (Ναυτεμπορική, 23/7).

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Αντώναρος γεμάτος ενθουσιασμό χαιρέτισε το τελικό αποτέλεσμα των διαγωνισμό στηρίζοντας τη νέα γραμμή της συμμαχίας με την Κίνα. Δήλωσε ότι «αναβαθμίζεται η γεωστρατηγική σημασία της χώρας μας που μπαίνει στο χάρτη του παγκόσμιου εμπορίου, γίνεται κόμβος για τις θαλάσσιες μεταφορές και πύλη εισόδου (της φασιστικής Κίνας τρομάρα μας) προς την Ευρώπη, ενώ διευρύνονται οι οικονομικές σχέσεις με χώρες που αποτελούν ανερχόμενες παγκόσμιες δυνάμεις».

Ο χαρακτήρας της «αναβάθμισης» της χώρας προκύπτει αβίαστα από τα αιτήματα που πρόβαλαν οι κινέζικες εταιρείες τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στον Πειραιά και έγιναν αποδεκτά: να υπάρξει μία «εύλογη ακτίνα», από 100 μέχρι 300 χιλιόμετρα, στην οποία δεν θα μπορεί να υπάρχει άλλος Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων (Ναυτεμπορική, 15/9). Βεβαίως δεν θα μπορούσαν να αρκεστούν στο έδαφος που τους προσφέρεται και ήδη προβάλουν τις πραγματικές τους διαθέσεις που είναι η μονοπωλιακή εξάρτηση και τω δύο λιμανιών από το κρατικοφασιστικό κεφάλαιο τη Κίνας.
Η επέλαση των κινέζων σοσιαλφασιστών στα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης δεν αποτελεί μία εμπορική συμφωνία ή μία αναπτυξιακή επένδυση, αλλά μία ιμπεριαλιστική επέμβαση εγκατάστασης βάσεων στη χώρα που θα χρησιμοποιηθούν με τον κατάλληλο τρόπο στον πόλεμο που ετοιμάζεται να εξαπολύσει σε παγκόσμιο επίπεδο ο ρωσοκινέζικος άξονας. Αυτή η επέμβαση συνοδεύεται από το μεγαλύτερο κίνδυνο για τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς των υπαλλήλων του λιμανιού και στον εκφασισμό της ζωής στις δύο πόλεις που σε μεγάλο βαθμό ζουν από το λιμάνι. Η αντίσταση σε αυτή την επέλαση είναι ζωτικής σημασίας για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των εργασιακών δικαιωμάτων των λιμενεργατών.