Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΒΟΜΒΑΗ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟΦΙΛΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ

Η φρικαλέα σφαγή της Βομβάης με απολογισμό θυμάτων τουλάχιστον 188 νεκρούς και περίπου 300 τραυματίες, αποτελεί μια κίνηση παγκόσμιας σημασίας, συνέχεια του ίδιου νήματος που η αρχή του βρίσκεται στη σφαγή της 11ης Σεπτέμβρη 2001. Η πρόσφατη επίθεση του ισλαμοφασισμού στην οικονομική πρωτεύουσα της Ινδίας φιλοδοξεί να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε η πρώτη εκείνη επίθεση: το πέρασμα της Νότιας Ασίας στον παγκόσμιο ρωσο-κινεζικό νεοχιτλερικό άξονα. Πιο συγκεκριμένα, εάν η πρώτη σφαγή, εκείνη των Δίδυμων Πύργων, έσπρωξε τις ΗΠΑ σε εισβολή στο Αφγανιστάν φέρνοντας εκεί στην εξουσία τους ρώσοφιλους πολέμαρχους και τους ιρανούς μουλάδες συμμάχους τους, η τελευταία σφαγή έχει στόχο την αποσταθεροποίηση της πακιστανικής ανεξάρτητης κυβέρνησης και το πέρασμα της χώρας στα χέρια του ισλαμοφασισμού και γενικότερα των φιλορώσικων δυνάμεων.
Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου ένα πράγμα: ότι το κλειδί του τρίτου παγκόσμιου πόλεμου είναι η κυριαρχία της Ρωσίας στο Πακιστάν. Γιατί από το Πακιστάν περνάει ο συντομότερος δρόμος από τον οποίο η Ρωσία θα μπορεί να περάσει το στόλο της στον Ινδικό, μέσω των υποτακτικών της πλέον κεντρασιατικών χωρών της πρώην ΕΣΣΔ και μετά το αναπόφευκτο διώξιμο των αμερικάνων εισβολέων από το Αφγανιστάν. Μόνο με μια μεγάλη ναυτική βάση στον Ινδικό, με την οποία η Ρωσία θα μπορεί να εξασφαλίσει ένα χερσαίο διάδρομο μεταφοράς μεραρχιών και στρατιωτικού υλικού, θα μπορεί να αντιμετωπίσει τη στρατιωτική ισχύ της αδέσμευτης Ινδίας και τη ναυτική υπεροχή των ΗΠΑ στον Ινδικό.
Για να πάρει η Ρωσία το Πακιστάν πρέπει αυτό να έρθει σε πολιτική ρήξη με την Ινδία και σε πολεμική με τις ΗΠΑ. Σήμερα στις ΗΠΑ (με την εξαίρεση της τάσης Μακ Κέην) επικρατεί η γραμμή της καταπάτησης της εδαφικής κυριαρχίας του Πακιστάν στο όνομα της πάλης ενάντια στην Αλ Κάιντα. Με υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ τη ρωσόδουλη Χίλαρι Κλίντον δεν θα υπάρχει τίποτα πιο εύκολο από το να προβοκάρεται ασταμάτητα το Πακιστάν ώστε να έρθει σε σύγκρουση και με την Ινδία και με τις ΗΠΑ. Βεβαίως αυτές οι προβοκάτσιες πρέπει να έχουν τον όγκο που αντιστοιχεί στον όγκο του διακυβεύματος.

Ήδη χάρη στην επιθετική και συνάμα βλακώδη αμερικάνικη στάση το ισλαμοφασιστικό ρεύμα είναι πολύ ισχυρό μέσα στο Πακιστάν και οι ρωσόδουλοι ναζί τύπου Αλ Κάιντα δρουν εδώ και καιρό μέσα στο έδαφός του –ιδίως στα σύνορα με το Αφγανιστάν– τρομοκρατώντας τον πληθυσμό και πολεμώντας τον πακιστανικό στρατό. Είναι επίσης γεγονός ότι ο έμπειρος ισλαμοφασίστας πολιτικός ηγέτης Σαρίφ που επανήλθε στην πολιτική σκηνή μετά την πτώση του δυτικόφιλου Μουσάραφ καιροφυλακτεί για να αρπάξει την εξουσία από τον αρκετά δυτικόφιλο πρωθυπουργό Ζαρνταρί.
Όμως, η δυνατότητα για αλλαγή προσανατολισμού της χώρας αυτής άρχισε να γίνεται πραγματικότητα από τη στιγμή που μια σειρά προβοκατόρικων τρομοκρατικών επιθέσεων στο εξωτερικό ανέδειξε το ζήτημα διασύνδεσης ανάμεσα στις ισλαμοφασιστικές συμμορίες και τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν, τη διαβόητη ISI. Η πρώτη τέτοια επιχείρηση έγινε το καλοκαίρι ενάντια στην ινδική πρεσβεία στην Καμπούλ. Η δεύτερη ήταν η τωρινή σφαγή στη Βομβάη που διαπράχθηκε από την ισλαμοφασιστική Λασκάρ-ε-Τάιμπα, μια οργάνωση που δρα κυρίως στο διαφιλονικούμενο από Ινδία και Πακιστάν Κασμίρ και διατηρεί στρατόπεδα εκπαίδευσης μέσα στο Πακιστάν. Η εν λόγω συμμορία έχει επίσημα κηρυχθεί εκτός νόμου αλλά εξαιτίας της σκληρής αντι-ινδικής της γραμμής, δηλ. της σύμπλευσής της με τον πακιστανικό σοβινισμό, και της μειωμένης δράσης της στο εσωτερικό, ουδέποτε εξαρθρώθηκε από τις αρχές του Ισλαμαμπάντ.
Ήταν λίγο πριν ακριβώς από αυτή τη στιγμή που οι ινδο-πακιστανικές σχέσεις είχαν αρχίσει να βελτιώνονται. Η προσέγγιση με την Ινδία είναι στρατηγική γραμμή της προεδρίας Ζαρνταρί, όπως η προσέγγιση με το Πακιστάν είναι στρατηγική επιλογή της σημερινής ινδικής ηγεσίας. Το βράδυ της μεγάλης σφαγής ο πακιστανός υπουργός εξωτερικών βρισκόταν στη γείτονα χώρα όπου μαζί με τον ινδό ομόλογό του ολοκλήρωνε τις διμερείς συνομιλίες πάνω στο ζήτημα της τρομοκρατίας, του εμπορίου και της χαλάρωσης των περιορισμών για την έκδοση ταξιδιωτικής βίζας (Νιου Γιορκ Τάιμς, 28/11).
Καταλαβαίνει κανείς ότι ο κίνδυνος για τη ρώσικη διπλωματία να βελτιωθούν αυτές οι σχέσεις ήταν τεράστιος. Ο μεγαλύτερος προβοκάτορας όλων των εποχών έπρεπε να βιαστεί. Τα θεμέλια της ινδοπακιστανικής ειρήνης έπρεπε να πλημμυρίσουν από το λαϊκό μίσος ανάμεσα στους δύο λαούς. Ιδιαίτερα έπρεπε να υποδαυλιστεί το λαϊκό μίσος των Ινδών ενάντια στο Πακιστάν. Ο στόχος επετεύχθη αφού οι προβοκάτορες σφαγείς ήταν Πακιστανοί ώστε να εμφανίζεται το Πακιστάν σαν υπεύθυνο της σφαγής.

Λίγο μετά την επίθεση η ινδική κυβέρνηση κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς τις πακιστανικές αρχές για εμπλοκή τους στη σφαγή και προέβη σε ανάλογες διπλωματικές κινήσεις. Επισήμως καμιά τρανταχτή απόδειξη περί ανάμιξης του ίδιου του πακιστανικού κράτους δε δόθηκε. «Πρόκειται για μια καλοστημένη συνομωσία για να αποσταθεροποιηθούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών», διαπιστώνει ο λέκτορας διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου του Καράτσι, Μούνις Αχμάρ. Κατόπιν αιτήματος του Νέου Δελχί, οι Πακιστανοί ανακοίνωσαν την αποστολή του ίδιου του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών στη Βομβάη για να λάβει μέρος στις έρευνες και να παράσχει πληροφορίες στις ινδικές υπηρεσίες. Αργότερα όμως ανακοινώθηκε η αποστολή ενός υφισταμένου στη θέση του. Εδώ μεγάλο ρόλο θα πρέπει να έπαιξε η σοβινιστική φιλο-ισλαμοφασιστική φράξια μέσα στις μυστικές υπηρεσίες της χώρας που αποτελούν την αχίλλεια φτέρνα του Πακιστάν την οποία προφανώς οι ρωσόδουλοι ισλαμοφασίστες πολύ καλά γνωρίζουν. Οι σχέσεις στελεχών της ISI και ισλαμοφασιστών αναδείχτηκαν για πρώτη φορά κατά τη βομβιστική επίθεση στην ινδική πρεσβεία του Αφγανιστάν στις 7/7/2008 όταν οι αμερικανικές υπηρεσίες επέδωσαν στις πακιστανικές μαγνητοφωνημένη συνομιλία ανάμεσα σε άντρες της υπηρεσίας και ισλαμοφασίστες. Ο στρατηγός Καγιανί, επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων προέβη αργότερα σε «αποκεφαλισμό» της ηγεσίας της ISI, όμως αυτό δεν έδιωξε τις αμφιβολίες της ινδικής πλευράς που ζητά μεγαλύτερη συνδρομή από τη γειτονική χώρα στην ανεύρεση των ενόχων. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάποιοι δεσμοί της ISI με τους ρωσόδουλους ισλαμοφασίστες είναι υπαρκτοί και προέρχονται από το γεγονός ότι οι τελευταίοι χώθηκαν μέσα στους αφγανούς Παστούν εδώ και πολλά χρόνια, από τον καιρό της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν. Το ένα πόδι του ρώσικου ισλαμοφασιστικού εισοδισμού στους Παστούν αλλά και σε άλλες εθνότητες του Αφγανιστάν ήταν και είναι ο Γκουλμπουντίν Χεκματυάρ της Χεζμπί- Ισλάμι. Το άλλο ποδάρι είναι ο Μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα που χώθηκαν στο κατ εξοχήν κόμμα-κίνημα των Παστούν που ήταν οι Ταλιμπάν για να το προβοκάρουν. Οι Παστούν είναι η μεγαλύτερη από τις πολλές εθνότητες του Αφγανιστάν και είναι πολύ δεμένη ιστορικά με τους Παστούν του Πακιστάν που ζουν στις δυτικές περιοχές του Πακιστάν. Οι αντι-ινδοί σοβινιστές του Πακιστάν -που έχουν επεκτατικές βλέψεις και θέλουν αλλαγή των υπαρχόντων ινδοπακιστανικών συνόρων στο Κασμίρ- θέλουν η κυβέρνηση του Πακιστάν να έχει στενά φιλικές σχέσεις με τους Παστούν του Αφγανιστάν. Αυτό το θέλουν γιατί το Πακιστάν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την Ινδία σε ένα συμβατικό πόλεμο καθώς έχει αδύναμο στρατηγικό βάθος στον άξονα Ανατολή Δύση. Έτσι πάντα θέλει να έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει το έδαφος του Αφγανιστάν για να ξεδιπλώσει και εκεί στρατό σε συμμαχία με τον όποιο στρατό του Αφγανιστάν, και έτσι να εξασφαλίσει το αναγκαίο στρατηγικό βάθος.

Στο σημείο αυτό επεμβαίνουν οι Αμερικανοί με την Κοντολίζα Ράις καλώντας την πακιστανική κυβέρνηση να συνεργαστεί σε κάθε περίπτωση «απόλυτα και πλήρως» με τις ινδικές αρχές στην αντιτρομοκρατική έρευνα. Ενδίδοντας στις συντονισμένες πιέσεις ΗΠΑ και Ινδίας οι αρχές του Πακιστάν έκαναν έφοδο σε στρατόπεδο εκπαίδευσης και συνέλαβαν τον φερόμενο ως εγκέφαλο της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεσης χωρίς η ενοχή του απ’ ότι φαίνεται να αποδειχτεί στον πακιστανικό λαό πέρα από κάθε αμφιβολία. Αυτή η κίνηση λοιπόν θα δυσκολέψει περαιτέρω τη θέση της κυβέρνησης στο εσωτερικό, καθώς κινδυνεύει να ανοίξει ένα νέο μέτωπο αντιπαράθεσης. Επιπλέον, η υποδαυλισμένη από τους ανθρώπους των Κλίντον καχυποψία μέσα στο δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ σχετικά με την ικανότητα του Πακιστάν να αντιμετωπίσει την ισλαμοφασιστική βία, έχει οδηγήσει την Ουάσιγκτον σε καθαρά επεμβατικές πρακτικές εναντίον του. Το Σεπτέμβρη αμερικανοί κομάντος της ΣΙΑ επενέβησαν σε πακιστανικό χωριό για να εξαρθρώσουν θύλακα της Αλ Κάιντα χωρίς να συμβουλευτούν πρώτα την κυβέρνηση Ζαρνταρί, παραβιάζοντας έτσι κατάφορα την εδαφική κυριαρχία της χώρας. Η πρώτη αντίδραση βγήκε μέσα από τις τάξεις του στρατού, του παραδοσιακά πιο αμερικανόφιλου παράγοντα της πακιστανικής πολιτικής ζωής. Συγκεκριμένα, ανώτατος στρατιωτικός του Πακιστάν δήλωσε δημόσια ότι οι δυνάμεις του δε θα ανεχτούν παρόμοιες επιχειρήσεις από πλευράς Αμερικανών μέσα σε πακιστανικό έδαφος και ότι ο στρατός θα πρέπει να υπερασπιστεί την κυριαρχία της χώρας «όποιο κι αν είναι το κόστος» (βλ. Νιου Γιορκ Τάιμς, 11/9).
Με μία Αμερική να επεμβαίνει στο πλευρό του «προαιώνιου εχθρού του Πακιστάν», της Ινδίας, ο πακιστανικός εθνικισμός οδηγείται σε σύμπλευση με τον ισλαμοφασισμό και το Πακιστάν οδηγείται κατευθείαν στο στόμα του λύκου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Στον Ζαρνταρί μπαίνει λοιπόν τώρα το εξής δίλημμα: είτε να υποκύψει στις συντονισμένες πιέσεις Ινδίας-ΗΠΑ χάνοντας όμως τους πακιστανούς αντι-ινδούς σοβινιστές στο στρατό και στην κοινή γνώμη της χώρας του η οποία έχει δουλευτεί εδώ και χρόνια από τους ισλαμοφασίστες του Σαρίφ στον τυφλό αντιαμερικανισμό, οπότε κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πάθει ότι έπαθε ο Μουσάραφ, είτε να υποκύψει στους ισλαμοφασίστες και να στρέψει όλο τον πακιστανικό εθνικισμό ενάντια στις ΗΠΑ και τη γείτονα αδέσμευτη Ινδία για να συσφίξει τους δεσμούς με την κάποτε τριτοκοσμική σύμμαχο αλλά σήμερα άκρως φασιστική και ρωσόφιλη Κίνα. Σε κάθε περίπτωση ο ρωσο-κινεζικός άξονας είναι ο πλέον ευνοημένος από αυτήν την προβοκάτσια.
Το Πακιστάν είναι το γεωπολιτικό κέντρο του κόσμου αυτή τη στιγμή. Η αποτροπή της υπαγωγής της χώρας αυτής στον άξονα του πολέμου και του φασισμού είναι υψίστης σημασίας για όλους λαούς, τα έθνη και τα κράτη. Στο Πακιστάν κρίνεται και θα κρίνεται για χρόνια το μέλλον της παγκόσμιας ειρήνης. Και στη στάση τους απέναντι σε αυτό θα κρίνονται περισσότερο από κάθε τι άλλο όλες οι πολιτικές δυνάμεις του κόσμου. Με αυτό το κριτήριο θα αποδειχτεί στο μέλλον πόσο τραγική για τους λαούς όλου του κόσμου είναι η άνοδος στην εξουσία του Ομπάμα, υπερασπιστή της αμερικάνικης στρατιωτικής επέμβασης στον Πακιστάν, και ακόμα χειρότερα η επιλογή της ρωσόδουλης αρχι-προβοκατόρισσας Κλίντον στη θέση της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι η δικιά της ήταν η πιο δυνατή φωνή υπέρ της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 και μετά η πιο δυνατή για την αποχώρηση των ΗΠΑ από αυτό μόλις η χώρα παραδόθηκε για τα καλά στους Ιρανούς ισλαμοφασίστες. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο το γύναιο αυτό θα οργιάσει στο Πακιστάν.