Η σκοτεινή πορεία του ανατολικού τύπου μονοπωλίου της MIG

Η εξαγορά της Ολυμπιακής από την ΜΙG ήρθε να επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις μας ότι αυτή λειτουργεί κάτω από τη γενική έγκριση του πεντακομματικού πολιτικού καθεστώτος. Η εξαγορά έγινε με σκανδαλώδη τρόπο. 1ον Γιατί η προσφορά της MIG έγινε αφού αυτή ποτέ δεν συμμετείχε στους τρεις επίσημους διαγωνισμούς και μόνο μετά από στημένο κάλεσμα της ελληνικής κυβέρνησης σε έναν «έλληνα πατριώτη» να έρθει να σώσει την εταιρία, οπότε από το πουθενά εμφανίστηκε μια MIG χωρίς καμιά αεροπορική εμπειρία και 2ον γιατί υπήρξε και σε αυτή την δεύτερη φάση πρόταση από άλλη εταιρεία, την πράγματι αεροπορική Aegean, που προσέφερε μεγαλύτερο ποσό από την MIG και όμως η πρότασή της ταχύτατα απορρίφθηκε χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε περαιτέρω διαπραγμάτευση επειδή η MIG απείλησε ότι θα αποχωρούσε αμέσως αν δεν γινόταν ταχύτατα δεκτή η δική της πρόταση. Και η κυβέρνηση ευχαρίστως υπέκυψε σε αυτόν τον εκβιασμό με σύσσωμη δίπλα της όλη την αντιπολίτευση.
Το επιχείρημα του καθεστώτος ήταν ότι η Aegean θα γινόταν μονοπώλιο αν έπαιρνε και την Ολυμπιακή. Αλλά στις διεθνείς γραμμές μονοπώλιο δεν μπορεί να ισχύσει ενώ και στις εσωτερικές η οποιαδήποτε MIG θα μπορούσε να χτυπήσει την οποιαδήποτε Aegean, όπως και η Αegean ανταγωνίστηκε την Ολυμπιακή. Άλλωστε θα μπορούσε η κυβέρνηση να απαιτήσει από τον πλειοδότη οποιαδήποτε μέτρα περιορισμού μιας μονοπωλιακής του θέσης. Επειδή θα μπορούσαν λοιπόν να γίνουν τέτοιες συζητήσεις γι αυτό έκλεισε άρον άρον τη δουλειά η κυβέρνηση, γι αυτό άρον άρον ο Βγενόπουλος κοιτάει να ξεφορτωθεί το ανεπιθύμητο προσωπικό και να υποδουλώσει το καινούργιο επιλεγμένο από τον ίδιο στο σχέδιο του να αρπάξει την Ολυμπιακή πριν οι ανταγωνιστές του προσβάλουν στην ΕΕ τον τρόπο εξαγοράς.
Ένα είναι σίγουρο: Ένα κεφάλαιο ζωής μόλις δύο χρόνων ξαφνικά εκτινάχθηκε και άρχισε να αγοράζει τον ανθό της ελληνικής βιομηχανίας και να κατέχει το 3,5 του ΑΕΠ όπως λέει αυτάρεσκα ο Βγενόπουλος χωρίς να διαφωνεί και χωρίς να εξεγείρεται όλο το αντιμονοπωλιακό πάθος της «αριστεράς» και του «λαού». Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι κάτι πολύ σκοτεινό και μάλιστα ένα σκοτεινό τόσο ισχυρό ώστε να μην μπορεί παρά να ανήκει στο ισχυρότερο τμήμα του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας που είναι ο ανατολικός.
Δεν έχουμε στα χέρια μας την οικονομική απόδειξη για την ανατολική προέλευση αυτού του σκοτεινής σύνθεσης και προέλευσης κεφάλαιου αλλά μια μικρή μελέτη μας δίνει αρκετές οικονομικές ενδείξεις γι αυτό, ενώ η πολιτική πράξη μας δίνει τους φίλους και τα πολιτικά στηρίγματα της επέλασης της MIG δηλαδή μας δίνει τις πολιτικές αποδείξεις.
Η ιστορία του ομίλου Marfin εμφανίζεται στην Ελλάδα το 1998 με τη χρηματιστηριακή εταιρεία Marfin Α.Ε.Π.Ε.Υ. Έως και τις αρχές του 2006 το κύριο περιουσιακό στοιχείο του ομίλου είναι η τράπεζα Μarfin, και η παρουσία του είναι ασήμαντη στην οικονομική ζωή της χώρας.
Το 2006 γίνεται η τριπλή συγχώνευση της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου, της Εγνατίας Τράπεζας και της Marfin. Αυτό είναι ένα κρίσιμο σημείο στη μετέπειτα ραγδαία εξέλιξη της Marfin που μετά τη συγχώνευση γίνεται θυγατρική μίας ισχυρής Τράπεζας, της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου (δες ιστοσελίδα www.marfinegnatiabank.gr) με πολύ στενούς δεσμούς με το ρώσικο κεφάλαιο που έχει κατηγορηθεί για υποθέσεις ξεπλύματος χρήματος υπεράκτιων εταιρειών (offshore) ρώσικων συμφερόντων με έδρα την Κύπρο. Έχει κατηγορηθεί επίσης για ξέπλυμα χρήματος του Μιλόσεβιτς με offshore εταιρείες μέσα από τις οποίες έσπαγε το εμπάργκο στη Σερβία και διακινούνταν μαύρο χρήμα.
Τη συγχώνευση χρηματοδοτεί μία κρατική εταιρεία επενδύσεων του εμιράτου του Ντουμπάϊ που εξαγοράζει το 31,5% του ομίλου Marfin, ποσοστό που γρήγορα πέφτει στο σημερινό 17,82%. Η χρηματοδότηση αυτή χρησιμοποιήθηκε για να εμφανιστούν οι πλούσιοι άραβες πίσω από τη μεγάλη ρευστότητα της Marfin που άρχισε ξαφνικά να αγοράζει στην Ελλάδα τη μία εταιρεία μετά την άλλη. Όμως η MIG δεν ήταν ποτέ θυγατρική του Ντουμπάϊ αλλά της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου που υπέβαλε το Μάρτιο του 2006 τη δημόσια πρόταση για την εξαγορά του 100% της Μαρφίν και της Εγνατίας.
Μετά τη συγχώνευση στις αρχές του 2007 ο όμιλος Marfin μετονομάζεται σε MIG (Marfin Investments Group) και αυτονομείται σαν επενδυτική εταιρεία, με τραπεζικό βραχίονα τη Λαϊκή Τράπεζα Κύπου που έχει μετονομαστεί σε Marfin Popular Bank (MFB) και που αναλαμβάνει το στρατηγικό ρόλο του επενδυτικού συμβούλου με τη σημαντική προμήθεια του 1% «επί της καθαρής θέσης» της MIG.
Ταυτόχρονα η MIG αποφασίζει μία ιλιγγιώδη αύξηση κεφαλαίου κατά 5 δις ευρώ για τη χρηματοδότηση των νέων δραστηριοτήτων της εταιρείας οι οποίες θα είναι «εξαγορές εταιριών, μετοχικές συμμετοχές και επενδύσεις (buy-out and equity investments) στην Ελλάδα, την Κύπρο και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης» (ανακοίνωση MIG, 10-1-2007). Σε νέα ανακοίνωση της με ημερομηνία 5/3/2007 η MIG ανακοινώνει ότι η «Marfin Popular Bank βασικός μέτοχος με 95%, προτίθεται να λάβει απόφαση σύμφωνα με την οποία δεν θα ασκήσει το δικαίωμα συμμετοχής στην αύξηση κεφαλαίου». Ασφαλώς, δεν πρόκειται για «οικειοθελή» αποχώρηση αλλά για επιχειρηματικό σχεδιασμό που εμφανίζει τη MIG στην αγορά απαλλαγμένη και εξαγνισμένη από τις «δυσάρεστες» φήμες που συνοδεύουν τις δραστηριότητες της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου.
Στις 17/10/2008 η εταιρεία εμφανίζει στην ιστοσελίδα της τη μετοχική της σύνθεση, η οποία απαρτίζεται από ένα μέτοχο με ονοματεπώνυμο, την κρατική εταιρεία του Dubai με 17,82%. Οι λοιποί μέτοχοι έχουν ως εξής: 38,33% ξένοι θεσμικοί, 1,55% έλληνες θεσμικοί, 42,3% λοιποί επενδυτές. Αυτό το συνοθύλευμα που μέσα του κρύβεται το ρωσόφιλο κεφάλαιο που ονομάζεται Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου έχει βαπτιστεί από το ρωσόδουλο μέτωπο «εθνικό κεφάλαιο».

Η ξαφνική γιγάντωση της MIG

Από το 2006 η MIG εξαγοράζει ηγετικές επιχειρήσεις στους τομείς της υγείας και της πληροφορικής με την απόκτηση των κλινικών Υγεία, Λητώ, και Μητέρα και της εταιρείας πληροφορικής Singular Logic (καταγράφει τα αποτελέσματα των εκλογών). Στο καλάθι της MIG μπαίνει και η εταιρεία Theros (καζίνο Ρίου Αντιρίου). Στα μέσα του 2007 η MIG κάνει το μεγάλο άλμα αγοράζοντας τον όμιλο Vivartia του Δασκαλόπουλου, που περιλαμβάνει ΔΕΛΤΑ, Chipita, «Μπάρμπα Στάθη», Goody’s και Flocafe. Πρόκειται για το μεγαλύτερο όμιλο παραγωγής τροφίμων στην Ελλάδα, με πολύ σημαντική θέση στην Ευρώπη, που απευθύνεται σε 1 δισ. καταναλωτές σε 29 χώρες, διαθέτει 27 εργοστάσια κι απασχολεί 13.000 εργαζόμενους. Το 2007, οι πωλήσεις της Vivartia αυξήθηκαν κατά 17,8% (1,1 δισ. ευρώ).
Ακολουθεί το 2008 η εξαγορά – μαμούθ του ακτοπλοϊκού ομίλου «ΑΤΤΙΚΑ» του Παναγόπουλου, που δραστηριοποιείται στις Κυκλάδες με τη θυγατρική του Blue Star Ferries και στην Αδριατική με τα Superfast Ferries. Η επέκταση συνεχίζεται στη λιανική πώληση, στον τουρισμό και στα ακίνητα με την απόκτηση της αλυσίδας Ράδιο Κορασίδης-Έλεφαντ, του Χίλτον της Κύπρου και της μεγαλύτερης αλυσίδας ακινήτων εμπορικών καταστημάτων στη Σερβία, τη JSC Robne Kuce Beograd (RKB).
Η MIG επεκτείνεται και στον τραπεζικό τομέα ξεκινώντας από τη Ρωσία (!) Το Δεκέμβρη του 2007 η Marfin Popular Bank εξαγοράζει τη ρώσικη τράπεζα Rosprombank, όντας «η πρώτη ελληνική τράπεζα που εξαγοράζει τράπεζα στη Ρωσία» και συνεχίζει τις εξαγορές με τη Μάλτα (Malta Lombard Bank) και την Ουκρανία (Marin Transport Bank) ενώ επεκτείνεται στη Σερβία (Laiki Bank a.d.), τη Ρουμανία (Egnatia Bank S.A.), Εσθονία (AS SBM Bank) κ.α., αποτελώντας όπως λέει η ίδια, «ένα ηγετικό χρηματοοικονομικό οργανισμό, που αναπτύσσεται σταθερά σε 12 χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης».
Πρόσφατα, η MIG εξαγοράζει στην Κροατία το 75% της εταιρείας Sunce Koncern, με 11 ξενοδοχεία και 5.000 κλίνες στις Δαλματικές ακτές (Blue Sun Hotels & Resorts), ποσοστό πλειοψηφίας στο αεροδρόμιο του Brac Island και προνομιούχα οικόπεδα 860 στρεμμάτων. Επιπλέον, μέσω της Vivartia εξαγοράζει την αμερικάνικη εταιρεία Nonni’s Food Company, με 6 εργοστάσια και προχωρά σε συνεργασία και στόχο την εξαγορά με τον Όμιλο Everest.

Η κερδοσκοπία με τη μετοχή του ΟΤΕ

Από τον Αύγουστο του 2007 και μετά η MIG είχε αποκτήσει σχεδόν το 20% των μετοχών και είχε γίνει ο δεύτερος βασικός μέτοχος του ΟΤΕ μετά το Δημόσιο, για να το πουλήσει λίγους μήνες μετά στη γερμανική Deutsche Telekom σε τιμή πολύ ψηλότερη από αυτή που αγόρασε. Το βρώμικο εδώ ήταν ότι δεν δόθηκε στους άλλους μετόχους του ΟΤΕ η δυνατότητα να πουλήσουν με τους όρους που το έκανε η MIG. Αυτή μεταβίβασε προς 26 ευρώ περίπου 71 εκατομμύρια μετοχές που κατείχε με κόστος κτήσης 23,6 €, κερδίζοντας τουλάχιστον 160 εκ. ευρώ σε χρόνο μηδέν και εξασφαλίζοντας απόδοση της τάξεως του 10-12% στα επενδυθέντα κεφάλαια σε λιγότερο από ένα χρόνο. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση κερδοσκοπίας που γέμισε τα ταμεία της MIG για να είναι σε θέση σήμερα να αγοράσει την Ολυμπιακή!

Λίγο πριν την εφόρμηση στην Ολυμπιακή

Σύμφωνα με την από 24/11/2008 ανακοίνωση της MIG, η ΓΣ της εταιρείας αποφάσισε νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 5 δις Ευρώ, ανάλογη με εκείνη του 2007. Ταυτόχρονα το Δ.Σ. της εταιρείας υπέβαλε αίτημα στην Κεντρική Τράπεζα Κύπρου για τη χορήγηση άδειας για αύξηση της συμμετοχής της εταιρείας στην Marfin Popular Bank έως και 30% για να αποκτήσει η MIG ευελιξία στην εφαρμογή των στρατηγικών της σχεδίων στον τραπεζικό τομέα. Έτσι, η μητρική εταιρεία έρχεται ξανά στο προσκήνιο.
Την 1η Δεκέμβρη 2008, η εταιρεία ανακοινώνει εξαγορά του 49,99% μίας γερμανικής αεροπορικής εταιρείας που προσφέρει ειδικευμένες υπηρεσίες στη διακομιδή ασθενών σε εταιρείες, κρατικούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς με 7 Lear Jets (!) και έδρα το Διεθνές Αεροδρόμιο Νυρεμβέργης, αντί ποσού 15 εκ ευρώ. Αυτή η εξαγορά δίνει στη MIG το βάπτισμα του …αέρος για να εμφανιστεί σαν εταιρεία με «πτητικό έργο».