Η ΒΙΑ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΤΡΑΜΠΟΥΚΩΝ ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ «ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»

Οι πολιτικές διεργασίες τρέχουν πια με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από κάθε άλλη φορά. Το κέντρο τους είναι η σοσιαλφασιστική βία που τη διεκπεραιώνουν οι τραμπούκικες συμμορίες της, δηλαδή τα ψευτοαναρχικά τάγματα εφόδου. Αυτά πολιτικά βρίσκονται κάτω από την προστατευτική ομπρέλα του ΣΥΝ αλλά ο ρόλος τους ξεπερνάει κατά πολύ τις στενές του πολιτικές ανάγκες και ικανοποιεί τη στρατηγική όλου του ανατολικού ηγεμονικού μπλοκ της αστικής τάξης.
Ο γενικός ρόλος που έχει αναθέσει το ανατολικό μπλοκ στα τάγματα εφόδου είναι να αποδείξουν στην υπόλοιπη αστική τάξη ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη βία τους αν δεν συγκροτήσει πολιτικά σχήματα διακομματικής συναίνεσης, δηλαδή συγκυβέρνησης της όποιας νόμιμης κυβέρνησης με τα 3 μικρά φαιοκόκκινα ρωσόδουλα κόμματα, που σημαίνει κυβέρνησης υποταγής αυτά. Ο ειδικός αλλά και πιο άμεσος και πιο κεντρικός στόχος που έχει αναθέσει στα τάγματα εφόδου το ανατολικό μπλοκ είναι να αποδείξουν ότι δεν είναι δυνατό να τους αντιμετωπίσει οποιαδήποτε θεσμικά διοικούμενη αστυνομία, αλλά μόνο μια αστυνομία που θα την ελέγχουν τα 3 μικρά κόμματα.
Ας δούμε τον άμεσο και κεντρικό στόχο επειδή αυτός χαρακτηρίζει όλη τη φάση που διανύουμε. Αυτός περιγράφεται με το συνοπτικό όρο «διακομματική επιτροπή για την αστυνομία» που τον προβάλλει διαρκώς ο ΣΥΝ και τον έχει ήδη αποδεχτεί το ΠΑΣΟΚ. Αυτός ο όρος σημαίνει ότι την αστυνομία δεν θα τη διοικεί πλέον πολιτικά η εκάστοτε κυβέρνηση αλλά μια επιτροπή από τα 5 κόμματα που θα διορίζει και θα παύει τα ηγετικά στελέχη της και θα προσδιορίζει τις λειτουργίες της. Σε αυτό το όργανο θα κάνουν προτάσεις τα συνδικαλιστικά όργανα των αστυνομικών, ιδιαίτερα η ΠΟΑΣΥ που ελέγχεται από την ψευτοαριστερά ενώ και η επιρροή του ΛΑΟΣ ανεβαίνει ασταμάτητα μέσα σε αυτά τα όργανα και γενικά μέσα στην αστυνομία. Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι μια τέτοια διακομματική επιτροπή θα περιέλθει άμεσα στα χέρια των ρωσόδουλων κομμάτων και των αντίστοιχων φραξιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει ότι η αστυνομία θα μετατραπεί σε ένα μοναδικό εργαλείο πολιτικής βίας, προβοκάτσιας, εκκαθαρίσεων και ελέγχων σε βάρος των εχθρών του νέου καθεστωτικού μπλοκ, και ταυτόχρονα ένα εργαλείο πολιτικής και ποινικής κάλυψης και προώθησης των θέσεων του ίδιου αυτού μπλοκ. Αν μια τέτοια «διακομματική επιτροπή» αρχίζει να λειτουργεί η αστυνομία θα αρχίσει να μετατρέπεται σταδιακά σε ένα είδος ΚαΓκεΜπε και Γκεστάπο που σύντομα θα ρίχνει το ένα μετά το άλλο τα οχυρά της αστικής μισοδημοκρατίας στο κράτος και ειδικά στο στρατό και στη δικαστική εξουσία, ενώ οι φαιοκόκκινες συμμορίες που ήδη ενοποιούνται με το ποινικό εγκληματικό λούμπεν θα οργιάζουν σαν όργανα παρακρατικής βίας και λεηλασίας. Ταυτόχρονα κάθε άλλη μορφή «διακομματικής συγκυβέρνησης» δηλαδή κυριαρχίας των 3 ρωσόδουλων κομμάτων και των αντίστοιχων φραξιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα επιταχύνεται. Με λίγα λόγια αν περάσει αυτό το σχέδιο, τότε θα βρεθούμε και θεσμικά και ουσιαστικά μπροστά στο τέλος κάθε επίφασης αστικού δημοκρατισμού στη χώρα μας.

Μέχρι στιγμής το συντριπτικά πλειοψηφικό αλλά χωρίς συνοχή και χωρίς σαφή πολιτική κατεύθυνση δυτικόφιλο τμήμα της ΝΔ αρνείται να υποκύψει σε αυτήν την επίσημη απαίτηση των ΣΥΝ-ΠΑΣΟΚ όπως θα ήθελε ο ρωσόδουλος Καραμανλής. Έτσι οι ροπαλοφόροι, οι κουκουλοφόροι, οι εμπρηστές, οι «πολιτικοί» δολοφόνοι αλλά και αρκετοί ποινικοί εγκληματίες του πολυπληθούς και πολύμορφου στρατού των τραμπούκων έχουν αναλάβει μια γενικευμένη, κεντρικά σχεδιασμένη και σχεδόν καθημερινή εκστρατεία βίας για να αποδείξουν ότι καμιά αστυνόμευση δεν είναι δυνατή στη χώρα χωρίς τη «διακομματική επιτροπή για την αστυνομία» ή καλύτερα χωρίς το ΣΥΝ και την έγκριση της υποτιθέμενης κοινωνικής «εξέγερσης» που αυτός καθοδηγεί και που στο όνομά της εκδηλώνεται όλη αυτή η βία. Την ίδια στιγμή το πολιτικό μέτωπο του ανατολικού μπλοκ καταγγέλλει όχι το μέτωπο της βίας αλλά την «ανικανότητα της αστυνομίας» έτσι ώστε να επιταχύνει την πολιτική και διοικητική της αποσύνθεση ενώ αυτό το ρόλο κύρια έχει αναλάβει και η ηγεσία της ΠΟΑΣΥ.
Όμως η απάντηση της κοινοβουλευτικής μισοδημοκρατικής τάσης της ΝΔ σε αυτήν την πολιτική επίθεση επιχειρείται ως τώρα να δοθεί αποκλειστικά στο αστυνομικό επιχειρησιακό και στο δικαστικό επίπεδο προφανώς γιατί ο Καραμανλής απαγορεύει να δοθεί στο πολιτικό επίπεδο. Σαν τέτοια είναι καταδικασμένη. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όταν ο Μαρκογιαννάκης απαντάει με νέα αστυνομικά επιχειρησιακά μέτρα στις καταστροφικές επιχειρήσεις των τραμπούκων και όταν ο Δένδιας (υπουργός δικαιοσύνης) απαντάει με μέτρα σκλήρυνσης των ποινών γι αυτούς, αμέσως και σύσσωμο το ανατολικό πολιτικό μπλοκ που ως χθες έκανε πως καταδίκαζε τους τραμπούκους ξεσηκώνεται για την παραβίαση των «δημοκρατικών δικαιωμάτων» και για την «κλιμάκωση της αστυνομοκρατίας», και γελοιοποιεί τα μέτρα, λέγοντας ότι τιμωρείται όποιος φοράει κουκούλα, ενώ αυτά αφορούν μεγαλύτερη τιμωρία του ποινικού εγκλήματος όταν αυτό φοράει κουκούλα.
Είναι εντελώς αποκαλυπτική από αυτήν την άποψη η απάντηση στα μέτρα Μαρκογιαννάκη και Δένδια που έδωσαν τα δύο υποτιθέμενα κόμματα «της τάξης και του νόμου» που συνήθως παριστάνουν τον εχθρό των τραμπούκων για να συσπειρώσουν τους φοβισμένους μικροαστούς και κάποια στιγμή να επιβάλλουν τη φασιστική δικτατορία. Αυτά τα κόμματα ξέρουν ότι χωρίς τους τραμπούκους δεν μπορούν να κυβερνήσουν γιατί οι τραμπούκοι έχουν την ίδια με αυτούς πολιτική γραμμή οπότε και η βία τους εξυπηρετεί τους ίδιους ακριβώς πολιτικούς στόχους με τους δικούς τους.
Έτσι η Παπαρήγα δήλωνε στις 17 του Μάρτη: Τα επεισόδια «γίνονται από παιδιά αγανακτισμένα, πιεσμένα κοινωνικά, είτε από συγκεκριμένους οργανωμένους κύκλους της κουκούλας». …”Το καινούριο στοιχείο είναι ότι αυτό θα προσπαθήσουν (οι αρχές) να το μεταφέρουν προς τα κάτω, να οργανώσουν και τους ίδιους τους κατοίκους, σε διάφορες μορφές οργάνωσης, με στόχο τάχα την καταπολέμηση της κοινωνικής εγκληματικότητας, στην πραγματικότητα τη διάδοση ενός πνεύματος τρομοκρατίας και αλληλοκαρφώματος”…”Είναι άλλο πράγμα η κριτική που κάναμε στους κουκουλοφόρους και άλλο πράγμα να αποδεχθούμε τέτοιους στρατηγικούς σκοπούς που έχει η κυβέρνηση, στρατηγικοί σκοποί που άλλωστε είναι θωρακισμένοι και στο πλαίσιο της ΕΕ”.
Ακόμα πιο αποκαλυπτική ήταν η στάση του κλασικού και μάλιστα φασιστικού κόμματος του «νόμου και της τάξης», του ΛΑΟΣ, που αποτελεί συνήθως το άλλοθι του ΣΥΝ όταν αυτό πάει να εμφανίσει τον λούμπεν τραμπουκισμό σαν λαϊκή επανάσταση.
Ο Καρατζαφέρης λοιπόν απάντησε ως εξής στην ερώτηση (εφημερίδα Ημερησία 21/3): «Πώς είδατε τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για αντιμετώπιση της βίας και της εγκληματικότητας; Θα έχουν αποτέλεσμα ή μείνουμε μόνο στην ποινικοποίηση της...κουκούλας»;
Καρατζαφέρης: «Tρεις λύσεις έχει η πολιτεία απέναντί της. ΄H να ακούσει γιατί το κάνουν αυτό, ή να τους ανεχθεί όπως γίνεται τώρα και είναι το χειρότερο απ’ όλα ή να τους πυροβολήσει που κανείς δεν το θέλει γιατί θα μπούμε σε έναν κύκλο αίματος. Eγώ, λοιπόν, προτείνω δημοσίως να καλέσουμε τους θεωρητικούς του αντιεξουσιαστικού χώρου που είναι δύο τρία πρόσωπα που τα ξέρουμε και να τους ακούσουμε. Oποιοσδήποτε μένει στο σκοτάδι θα πετροβολάει το σύστημα, είτε από την άκρα Aριστερά είτε από την άκρα Δεξιά. Δική μου πρόταση είναι να φωτίσουμε τις σκοτεινές γωνιές του πολιτικού συστήματος και να επεκτείνουμε το κοινοβουλευτικό τόξο. Aν τους βάλουμε μέσα θα γίνουν και πιο υπεύθυνοι. Πρέπει πρώτα να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν και αν αυτά είναι αμετροεπή, τότε να πάμε σε αντιμετώπιση». Και για να μην υπάρχει αμφιβολία το τι εννοεί μίλησε μετά από 3 μέρες με τα ίδια τα λόγια του ΣΥΝ, δηλαδή με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο ΣΥΝ δικαιολογεί τη .φασιστική βία: «κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί κάποια παιδιά αντιδρούν και καταστρέφουν. Αν αναρωτηθούμε γι αυτό τότε μπορούμε να κάνουμε μια καλή αρχή». Ξέρει καλά ο φασίστας τη κοινή στρατηγική γραμμή, την καθαρά φιλορώσικη σε όλα που έχει με την ηγεμονική γραμμή του «αντιεξουσιαστικού» χώρου.
Αυτή η πολιτική αποδοκιμασία των μέτρων και από τα υποτιθέμενα κόμματα «του νόμου και της τάξης» διευκόλυνε την πολιτική τους γελοιοποίηση. Όμως αυτή έπιασε μέσα στο λαό όχι γιατί αυτός συμπαθεί τους τραμπούκους, αλλά γιατί διαισθάνεται ότι αυτά όλα τα αστυνομικά και δικαστικά μέτρα δεν αποτελούν απάντηση στη βία τους. Πραγματικά η βάση κάθε απάντησης είναι η μαζική πολιτική απάντηση στην επωδό του ΣΥΝ, του ψευτοΚΚΕ, του ΛΑΟΣ, του ΠΑΣΟΚ αλλά και του τάχα «ανοιχτόμυαλου» κομματιού της ΝΔ ότι «πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι είναι εκείνο που κάνει τη νεολαία να οργίζεται και μετά να το διορθώσουμε. Αν αυτό το πετύχουμε τότε θα εμποδίσουμε τις πράξεις βίας». Τι σημαίνει αυτό το επιχείρημα; Σημαίνει ότι δίκαια «τα παιδιά» εξοργίζονται και αν δίκαια εξοργίζονται τότε έχουν πραγματικά δικαίωμα να ασκούν βία σε εκείνους που βλέπουν σαν υπαίτιους αυτής της οργής.
Αλλά περιέργως αυτό που εξοργίζει «τα παιδιά» είναι το ίδιο που εξοργίζει τον ΣΥΝ, το ψευτοΚΚΕ και τελικά το ΛΑΟΣ, δηλαδή ο δυτικός φιλελευθερισμός, το δυτικό μονοπώλιο, ο δυτικός ιμπεριαλισμός, το εμπόρευμα και ο σιωνισμός. Αυτά λοιπόν σπάνε τα «παιδιά». Εκείνο που δεν μισούν και δεν σπάνε είναι αυτά που δεν εξοργίζουν τον ΣΥΝ, το ψευτοΚΚΕ και το ΛΑΟΣ, δηλαδή τον ανατολικό κρατικοφασισμό, το ανατολικό κρατικογραφειοκρατικό μονοπώλιο, τον ανατολικό ιμπεριαλισμό, τη γραφειοκρατική μίζα και τον ισλαμοναζισμό. Συμπέρασμα: όσο οι δυτικοί αστοί στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ δεν θα τολμούν και δεν θα μπορούν να τα βάλουν πολιτικά, δηλαδή να καταγγείλουν ανοιχτά την ανατολική ιμπεριαλιστική πολιτική που έχει το πάνω χέρι στην Ελλάδα και στη ΝΔ, τότε οι τραμπούκοι διεκπεραιωτές αυτής της πολιτικής θα είναι τα «παιδιά» μας. Όσο είναι τέτοιοι κανείς δεν θα μπορεί «ηθικά και πολιτικά» να τους συλλάβει και όσο δεν μπορεί να το κάνει θα έρχεται με γοργά βήματα η καταστροφή και η τρομοκράτηση της πόλης και της χώρας, και μέσα από αυτήν θα έρχεται η «διακομματική για την αστυνομία», η «διακομματική για την παιδεία» και τελικά η διακομματική, οικουμενική και η «εθνική», δηλαδή η γνήσια καγκεμπίτικη διακυβέρνηση της χώρας. Όλα αυτά πια στο όνομα της ταξικής άμυνας ενάντια στην οικονομική κρίση ενώ ακριβώς αυτή η δήθεν άμυνα θα επιταχύνει την κρίση. Επίσης όλο και περισσότερο θα αποδεικνύεται ότι η όποια λύση δεν θα μπορεί να έρθει μέσα από τα μέτωπα Μπαοκογιάννη-Σουφλιά που προσπαθούν δειλά να αντισταθούν στο ρωσόδουλο Πρωθυπουργό που ξαφνικά όλοι τον στηρίζουν. Η λύση θα είναι η συγκρότηση ενός αριστερού και λαϊκού μετώπου, που θα είναι η βάση του αντισοσιαλφασιστικού μετώπου. Ο σοσιαλφασισμός φοβάται ένα πράγμα: τον επαναστατικό σοσιαλισμό γι αυτό δεν μισεί τίποτα περισσότερο από τη μικρή ακόμα ΟΑΚΚΕ.