Οι εργαζόμενοι και απολυμένοι στο Βοτανικό μαζί με τους συμπαραστάτες τους πραγματοποίησαν μία μαζική και με παλμό συγκέντρωση στις 28/3 στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Πάνω από 250 εργάτες του εργοταξίου του εμπορικού κέντρου, έλληνες και μετανάστες, συγκεντρώθηκαν από νωρίς στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά και αγκάλιασαν με θέρμη τις τοποθετήσεις των μελών του προεδρείου, στην ουσία ενός ηγετικού οργάνου που συγκροτείται στη διάρκεια αυτού του αγώνα. Βασικός στόχος αυτής της συγκέντρωσης ήταν να συζητηθούν και να ζυμωθούν ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους συμπαραστάτες τα βασικά επιχειρήματα, οι στόχοι και οι μορφές πάλης αυτού του αγώνα.
Την πρώτη τοποθέτηση έκανε ο Γιώργος Μπρέλλας μηχανικός του εργοταξίου που έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη συσπείρωση των εργατών για αυτόν τον αγώνα. Ο Γ. Μπρέλλας έκανε μία ιστορική αναδρομή εξηγώντας με ποιο τρόπο ο Συνασπισμός και το Συμβούλιο της Επικρατείας ματαίωσαν τα έργα και έδωσε μια πρώτη απάντηση στα βασικά επιχειρήματά ΣΥΝ και ΣτΕ. Μεταξύ άλλων είπε: «Ήδη στις τάξεις των συναδέλφων κυκλοφορούν σενάρια ότι πίσω από την προσφυγή στο ΣτΕ κρύβονται αντίπαλα οικονομικά συμφέροντα, που χρησιμοποιούν νομικίστικα τεχνάσματα προκειμένου να καταστρέψουν τη Διεθνή Τεχνική, αλλά κυρίως εμάς, που είμαστε οι πρώτοι θιγόμενοι γιατί χάσαμε το μεροκάματό μας και έχουμε μείνει απλοί παρατηρητές των εξελίξεων, μην έχοντας άλλη αντίδραση, έχοντας υποστεί όλες τις μειώσεις, βελτιώσεις αποδοχών, ψυχολογική πίεση κτλ.» …
…«Λένε ότι θα υπάρχουν 35.000 επισκέπτες την ημέρα. Ε, και; Τους ενοχλεί που οι άνθρωποι αυτοί θα μετακινηθούν εκεί που θέλουν για να κάνουν αυτό που θέλουν; Πώς μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να απαγορεύσει στους ανθρώπους να πάνε όπου θέλουν εκείνοι για τις ανάγκες τους; Αυτό το λέμε εμείς φασισμό και νομίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απύθμενο θράσος λέγοντάς μας ότι θα καταστρέψουμε την Αθήνα, όταν υποστηρίζει τους κουκουλοφόρους όταν καίνε τα καταστήματα της Αθήνας!» (ακολούθησε θερμό χειροκρότημα). «Επίσης, λένε ότι θα πληγούν οι μικρομεσαίοι. Αυτό είναι απύθμενο θράσος! Πού ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν καιγόταν το κέντρο της Αθήνας, που υποτίθεται ενδιαφέρεται ότι θα το ήθελαν να είναι ανοιχτό χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι που πλήττονται κι αυτοί; Τους υποστήριξε όταν έλεγε ότι αυτή είναι μια εξέγερση της νεολαίας; Εμείς τώρα λέμε ότι στη θέση του Βοτανικού θα δημιουργηθούν 2.500 θέσεις εργασίας, σε μια εποχή κρίσης και αυξημένης ανεργίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις δραστηριότητές του αυτές θέλει άνεργους και εξαθλιωμένους ανθρώπους κι όχι εργαζομένους και αξιοπρεπείς. Με τα έργα θα εξαλειφθεί η βρώμα, τα μπάζα και η εξαθλίωση που υπάρχει στην περιοχή. Θα αναβαθμιστεί το περιβάλλον. Η ομάδα του Παναθηναϊκού θα αποκτήσει ένα σύγχρονο γήπεδο, όπως κάθε ομάδα στη χώρα. Επίσης, μας λένε ότι είμαστε με το κεφάλαιο και τους ιδιοκτήτες. Εμείς πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε επιχείρηση, εκτός απ’ το κέρδος που παράγει για τον ιδιοκτήτη, παράγει και το μισθό του εργάτη. Γι’ αυτό και οι συνειδητοί εργάτες δε ζητάνε να κλείνουν οι επιχειρήσεις αλλά ζητούν καλύτερους μισθούς και καλύτερες συνθήκες δουλειάς απ’ τους εργοδότες τους. Άρα χωρίς μεγάλες επιχειρήσεις δεν υπάρχουν ούτε εργάτες, ούτε ταξική πάλη, ούτε και κοινωνική πρόοδος. Τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι αντίπαλοι καπιταλιστές, και οι αντίπαλοι ιμπεριαλισμοί. Εμείς όλα αυτά τα λέμε αναβάθμιση του περιβάλλοντος, πρόοδο και πάνω απ’ όλα, δουλειά για τους πολίτες». Κλείνοντας ο Γ. Μπρέλλας - αφού ζήτησε την απόσυρση των 131 υπογραφών ενάντια στο έργο και την αλλαγή της άδικης απόφασης του ΣτΕ – ευχαρίστησε την ΟΑΚΚΕ για τη συμπαράσταση και για τη συνδρομή της στη διοργάνωση της συγκέντρωσης, στις αφισοκολλήσεις και την εκτύπωση όλων των εντύπων που βοήθησαν να γίνει γνωστό το θέμα σε όλη την πρωτεύουσα και κάλεσε για μία μαζική παρουσία των εργατών στη διαδήλωση της 2 του Απρίλη.

Στη συνέχεια, ο σύντροφος Γιάννης Μπουρίτης μιλώντας εκ μέρους των συμπαραστατών ανέλυσε διεξοδικά τα επιχειρήματα του αγώνα καταρρίπτοντας ένα-ένα τα ψέματα των σαμποταριστών. Και πρώτα-πρώτα, το ψέμα περί κυκλοφοριακού εμφράγματος που δήθεν θα προκληθεί στην περιοχή από την κατασκευή του εμπορικού κέντρου, όταν στην πραγματικότητα έχει προβλεφτεί ότι «οι υπάρχοντες στενοί δρόμοι, η Αγ. Πολυκάρπου, η Αγ. Άννης, η Ορφέως θα διαπλατυνθούν, θα γίνουνε δρόμοι διπλής κυκλοφορίας, θα υπάρχουν δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, θα υπάρχει νησίδα τεσσάρων μέτρων για όσους θέλουν να στρίψουν αριστερά έτσι ώστε να μην παρακωλύονται οι υπόλοιποι, και βεβαίως θα γίνει ένας κεντρικός δρόμος: η λεωφόρος του Προφήτη Δανιήλ…Ταυτόχρονα, στα δύο μεγάλα έργα του γηπέδου του Παναθηναϊκού και του εμπορικού κέντρου θα δημιουργηθούν 4.500 θέσεις στάθμευσης».
Μετά, ο Γ. Μπουρίτης κατέρριψε την επιχειρηματολογία περί απώλειας του πράσινου στο Βοτανικό, όταν σήμερα το πράσινο καλύπτει μόλις το 2% της έκτασης και με τη διπλή ανάπλαση θα καλύπτει το 40% στο κάθε έργο, ενώ οι ελεύθεροι χώροι μαζί με το πράσινο θα ξεπερνούν τα 140 στρέμματα, υπερκαλύπτοντας έτσι την έκταση που ορίζουν τα προεδρικά διατάγματα που το κόμμα αυτό επικαλείται για να τα χτυπήσει. Συνέπεια όλων αυτών, ο αέρας στην περιοχή θα είναι καθαρότερος. «Όμως αγαπητοί συνάδελφοι, αυτά είναι προσχήματα. Διότι για μας, για τους εργάτες, για όλους εμάς που υποστηρίζουμε αυτό το δίκαιο αγώνα, μεγαλύτερη μόλυνση από την ανεργία δεν υπάρχει! Εμείς θέλουμε μεροκάματα για τους άνεργους, που θα αυξάνονται με την κρίση, και όχι οι άνεργοι να φυλάνε τα μπάζα του ΣΥΝ και του ΣτΕ».
Στη συνέχεια, απάντησε στο αίτημα του ΣΥΝ περί απαλλοτρίωσης της έκτασης του Βοτανικού εξηγώντας ότι η τιμή της γης στην Ελλάδα είναι πολύ ψηλή και σ’ αυτό ευθύνεται το βιομηχανοκτόνο άρθρο 24 του Συντάγματος που περιορίζει την γη για οικιστική και βιομηχανική ανάπτυξη και κάλεσε τον ΣΥΝ αν θέλει να είναι συνεπής με τη θέση του υπέρ της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης και εθνικοποίηση της γης εν μέσω καπιταλισμού, να ξεκινήσει από τα ακίνητα του Αλαβάνου.
Απάντησε επίσης στο βασικό επιχείρημα των σαμποταριστών, ότι το εμπορικό κέντρο θα καταστρέψει τους μικρομαγαζάτορες, λέγοντας ότι η ιστορική κίνηση είναι προς τις μεγάλες επιχειρήσεις και ότι οι μικρομεσαίοι μπορούν αν θέλουν να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς για να σταθούν στον ανταγωνισμό. Άλλωστε τα ενοίκια στα mall δεν είναι αναγκαστικά πιο ψηλά από αυτά που επικρατούν σε πολλές περιοχές της περιφέρειας, επιτρέποντας έτσι και σε μικρομεσαίους εμπόρους να εγκατασταθούν εκεί. Δεν παρέλειψε στο σημείο αυτό να αναφερθεί στην απόφαση του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας που τάσσεται υπέρ της κατασκευής. «Αυτά, στην πραγματικότητα, τα επιχειρήματα είναι απλά προσχήματα. Ο ΣΥΝ μαζί με το «Κ»ΚΕ, έχουνε κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στη βιομηχανία, έχουνε κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στους εργάτες (…) Όλοι αυτοί δε θέλουν στην πραγματικότητα, όχι μόνο να μην υπάρχει παραγωγή σ’ αυτή τη χώρα αλλά δεν θέλουν να υπάρχουν εργάτες. Δεν θέλουν ανεξάρτητους εργάτες. Θέλουν ανθρώπους υποχείρια, θέλουν ανθρώπους άνεργους και τσακισμένους που να μπορούν να τους κάνουν ό,τι θέλουν. Ε, εμείς αυτό δεν θα το αφήσουμε!».
Ο σύντροφος αποκάλυψε τη διπροσωπία των δύο αυτών κομμάτων που κάνουν τα πάντα – ακόμα και ξερίζωμα δασών όταν χρειάζεται (όπως έκαναν στη Χαλκίδα ενάντια στο μεταλλείο της Λάρκο) – για να χτυπήσουν το δυτικόφιλο αναπτυξιακό κεφάλαιο, ενώ ευνοούν τους δικούς τους, ανατολικούς κεφαλαιοκράτες (π.χ. το Μπόμπολα) ακόμα και σε βάρος του περιβάλλοντος.
Καταφέρθηκε στη συνέχεια ενάντια στη διοίκηση του σωματείου οικοδόμων που απουσίαζε επιδεικτικά από την αίθουσα κι ενάντια στο ψευτοΚΚΕ, που με ανακοίνωση της ΚΟΒ Αθήνας λέει «ότι ένα στρέμμα δημόσιας γης – αναγορεύσανε το Βοτανικό σε δημόσια γη, λέγοντας ένα ψέμα – δεν πρέπει να εκχωρηθεί σε επιχειρηματικούς ομίλους για εμπορευματοποίηση και τσιμεντοποίηση, και βεβαίως εννοούνε μαζί και το εμπορικό κέντρο και το γήπεδο». Τέλος, ο Γ. Μπουρίτης ανέλυσε την ταχτική των σαμποταριστών κι εξήγησε την προσπάθειά τους να διασπάσουν το μέτωπο Βαρδινογιάννη-Βωβού και να χτυπήσουν τον Κακλαμάνη που είναι ένας τακτικός και εν δυνάμει σύμμαχος του αγώνα των εργατών. Όπως και ο Γ. Μπρέλλας ο σ. κάλεσε σε μαζικές κινητοποιήσεις, και σε συνέχιση του αφισοκολλήματος που έχει ήδη καταφέρει «ένα μεγάλο πολιτικό πλήγμα στον εχθρό μας», όπως είπε. «Θα πλαισιώσουμε την επιτροπή και θα πάμε – είναι πολύ εύκολο – να κολλήσουμε σ’ όλη την Ελλάδα. Σ’ όλη την Ελλάδα θα κυνηγήσουμε αυτόν που καταστρέφει τη ζωή μας, που μας ρημάζει την οικογένειά μας. Θα κυνηγήσουμε πολιτικά την Επιτροπή, και τον Τσίπρα, και τον ΣΥΝ και οποιονδήποτε άλλον τον υποστηρίξει! (θυελλώδη χειροκροτήματα). Θα οργανώσουμε τις επαφές με τα σωματεία, με τη ΓΣΕΕ, με την ΑΔΕΔΥ και με τα κόμματα». Και αφού εξήγησε πόσο μεγάλη απεύθυνση έχει ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων στον κόσμο, ο σύντροφός μας τελείωσε την ομιλία του λέγοντας: «Είπαν πολλοί ότι είναι δύσκολη η υπόθεση, αλλά εγώ, αγαπητοί φίλοι, είδα ότι σήμερα όλοι στην Αθήνα συζητάνε ένα ζήτημα: Γιατί ο ΣΥΝ κλείνει τα εργοτάξια και τα εργοστάσια; Γιατί οδηγεί 800 άνεργους στη δυστυχία; Γιατί το κάνει αυτό, τι τον έπιασε ξαφνικά; Γιατί το ΣτΕ κλείνει τα εργοστάσια; Γιατί δημιουργεί τόσους άνεργους; Γιατί καταστρέφει την υποδομή αυτής της χώρας; Και αυτό, αγαπητοί φίλοι, το πετύχατε με τις διαδηλώσεις και με τον αγώνα που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η τιμή που ανήκει στους εργάτες του Βοτανικού! (ακολουθεί παρατεταμένο χειροκρότημα και έντονες επευφημίες). Βγήκατε μπροστά σε όλη την πόλη, μπροστά σε όλη τη χώρα, και καταγγείλατε το τέρας που καταστρέφει, που καίει, που κλέβει, που αφήνει άστεγους, που συνθλίβει τους ανθρώπους! (συνεχίζονται οι θυελλώδεις επευφημίες). Αυτή η δύναμη θα γίνει ικανή να τους συντρίψει! (θερμό χειροκρότημα) Αγαπητοί συναγωνιστές, εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας! Εμπιστοσύνη, είμαστε εργάτες! Δεν εξαρτώμαστε από κανέναν, έχουμε την αξιοπρέπειά μας! Ακόμα κι αν άλλοι υποκύψουνε, εμείς θα είμαστε εδώ να παλεύουμε για το ψωμί μας, για τη δουλειά μας, για τα παιδιά μας, για τη ζωή μας! Η νίκη θα ανήκει σε μας, η τιμή θα ανήκει σε μας, γιατί χτυπήσαμε το τέρας, αυτό που κανένα μέσο μαζικής ενημέρωσης δεν τολμά να πάει ενάντιά του! Αλλά εμείς, εργάτες, απλοί άνθρωποι, σηκώσαμε τα πανώ μας, σφίξαμε τη γροθιά μας στην Αθήνα, πορευτήκαμε στο κέντρο και φωνάξαμε: «Κάτω ο ΣΥΝ που μας κλέβει το ψωμί!» (θερμό χειροκρότημα και ζωηρές επευφημίες), «Κάτω το ΣτΕ που μας κλέβει το μεροκάματο!» Είναι σίγουρο ότι η νίκη θα είναι δική μας!». Στο τέλος της ομιλίας ακολούθησε θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα.

Ο επόμενος ομιλητής Βασίλης Δημόπουλος ξεκίνησε την ομιλία του ως εξής: «Συνάδελφοι, αναρωτιέμαι σε τι χώρα ζούμε. Γιατί ακόμα και στα σχολεία που πηγαίναμε μικροί ξέραμε ότι η πλειοψηφία κερδίζει. Εδώ γίνεται το αντίθετο: μας κυβερνάει το 5% του κ. Τσίπρα! Και τον αποκαλώ κύριο διότι η παιδεία που έχουμε εμείς οι οικοδόμοι έτσι μας έχει μάθει. Ενώ αντιθέτως, εκείνος θέλει να μας αποκαλεί χούλιγκανς και τραμπούκους». Κλείνοντας, ζήτησε να πάρει θέση ο υπουργός Γ. Σουφλιάς και οι βουλευτές που ψήφισαν το νόμο 3481/06 για τη διπλή ανάπλαση «γιατί βάσει αυτού του νόμου επένδυσε πολύς κόσμος στο έργο αυτό και τώρα μένει χωρίς δουλειά και υπερχρεωμένος, ξαφνικά από ένα κόμμα που ενδέχεται να μην υπάρχει και στην επόμενη βουλή!».

Εκ μέρους των εργαζομένων μίλησε επίσης, ο Γιώργος Σμαρνάκης που αναφέρθηκε στο φάσμα της ανεργίας που πλανιέται πάνω από τα κεφάλια των εργατών στα έργα και κάλεσε τους 131 της «Επιτροπής Πολιτών» να υποχωρήσουν από τις παράλογες απαιτήσεις τους, «γιατί ο τόπος δεν έχει μόνο ανάγκη οικολογικές παρεμβάσεις, έχει και το εργατικό δυναμικό των εταιριών, και κυρίως αυτή την περίοδο έχει τις ξένες επενδύσεις οι οποίες δυστυχώς απ’ το μέσον του 2008 έχουνε παγώσει μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα την ανεργία, την αβεβαιότητα και το ομιχλώδες τοπίο στη ζωή τη δικιά μας. Εμείς είμαστε εργάτες που κάνουμε το δικό μας αγώνα για τη δουλειά μας, και τις οικογένειές μας. Πιστεύω, συνάδελφοι, ότι η νίκη θα είναι δική μας στο τέλος!». Στο τέλος της ομιλίας ακολούθησαν ζωηρά χειροκροτήματα.

Εκ μέρους των ανέργων οικοδόμων, μίλησε ο Ντεμίρι Λούλης, που είπε μεταξύ άλλων: «Κύριοι συνάδελφοι, όπως γνωρίζετε όλοι, είμαστε εδώ και τέσσερις μήνες άνεργοι. Λοιπόν, δεν ξέρω εάν κάποια κυβέρνηση στον κόσμο θέλει να πετάξει τον κόσμο στο δρόμο, (εάν) θέλει να στερήσει απ’ τα παιδιά του λαού το δικαίωμα στη γνώση. Έχουμε κόψει τα παιδιά μας απ’ τα φροντιστήρια, δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε! Δεν ξέρω και αν αυτό βοηθάει αυτή τη χώρα, εάν αυτή η χώρα θέλει – έστω κι από τα παιδιά των μεταναστών – να τα έχει για να τα κάνει κουκουλοφόρους. Απορώ αν αναρωτήθηκε ποτέ κανείς για τα παιδιά μας, για τις οικογένειές μας, εάν έχουμε να πληρώσουμε τα ενοίκιά μας, τα δάνεια που έχουμε. Τώρα είναι τόσα χρόνια που έχουμε μπει στη ζωή αυτού του τόπου! Γιατί πάνε να μας ρίξουν στην αθλιότητα; Απορούμε! Ας ενώσουμε τη φωνή μας, τη γροθιά μας και να βγούμε στους δρόμους για να φωνάξουμε για το δικαίωμά μας για τη δουλειά μας. Να μπορούμε κι εμείς να ζούμε αξιοπρεπώς σ’ αυτή τη χώρα (…) Δεν ξέρω εάν η κυβέρνηση αυτή το είχε δει το έργο αυτό. Ξεκίνησε το έργο, το έργο έφτασε σχεδόν στα 70%. Τώρα βγήκανε να μας πούνε ότι το έργο αυτό δεν μπορεί να συνεχίσει;» Η ομιλία του προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση στο ακροατήριο.

Μετά ανέβηκε στο βήμα ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Αγώνα και του Σωματείου των Λιπασμάτων, σ. Γιάννης Νικολόπουλος. Ο σύντροφος κατέδειξε τις ομοιότητες του εγκλήματος στο Βοτανικό και του αγώνα των εργαζομένων εκεί με το έγκλημα του κλεισίματος των Λιπασμάτων πριν από 10 χρόνια από το κράτος και του ηρωικού αγώνα των απολυμένων του εργοστασίου. Με παραδείγματα από την πείρα αυτού του αγώνα, αποκάλυψε στους εργάτες του Βοτανικού τη διπροσωπία και την έλλειψη αρχών που χαρακτηρίζει τον ΣΥΝ για να τονίσει τη μεγάλη αδυναμία του τελευταίου να αντιπαρατεθεί με τις αγωνιζόμενες μάζες. «Νομίζω», είπε, «ότι είσαστε, μέσα στην ατυχία τη δικιά σας και του ελληνικού λαού, κάπως τυχεροί. Γιατί; Γιατί είναι μια στιγμή όπου αυτοί του ΣΥΝ δε μπορούν να δικαιολογήσουν κι άλλη καταστροφή. Τι θέλω να πω: η παγκόσμια (κρίση), αλλά ειδικά η ελληνική που είναι διαφορετική – είναι σαμποτάζ της βιομηχανίας, της ανάπτυξης, των έργων – αυτή είναι τόσο μεγάλη συμφορά που δε μπορούν εύκολα να πείσουν το λαό ότι χρειάζονται κι άλλοι 800 άνεργοι. Κάποτε, πριν 20 χρόνια λέγανε «Έ, υπάρχουν πολλά εργοστάσια. Ας φύγετε απ’ τα Λιπάσματα, ας φύγετε απ’ τη ΔΕΗ, ας πάτε κάπου αλλού». Τώρα ρωτάει ο κόσμος «Πού θα πάω, ρε φίλε;» Αυτή η στιγμή είναι δύσκολη γι’ αυτούς. Γι’ αυτό πιστεύω ότι μπορείτε να τους νικήσετε. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι τα πτώματα γίνανε πολλά. Το πρώτο πτώμα εύκολα κρύβεται στη ντουλάπα. Το δεύτερο πτώμα εύκολα κρύβεται στην κουζίνα. Όμως γίνανε πολλά τα βιομηχανικά πτώματα του ΣΥΝ και των υπολοίπων και δε μπορούν να κρυφτούνε. Νομίζω ότι είναι η στιγμή να βγούμε, να παλέψουμε! Τα Λιπάσματα θα’ ναι μαζί σας!». Στο τέλος της ομιλίας ακολούθησαν ζωηρές επευφημίες και χειροκροτήματα.

Από τη μεριά της ΟΑΚΚΕ χαιρέτισε στη συνέχεια τη συγκέντρωση ο σ. Ηλίας Ζαφειρόπουλος που είπε ότι ο αγώνας των εργατών του Βοτανικού είναι αγώνας για τους ίδιους αλλά και για όλους τους εργαζόμενους της Ελλάδας.
Τόνισε ότι το δύσκολο μ’ αυτό τον αγώνα δεν είναι ότι έχει απέναντι του μόνο το Συνασπισμό, που εκπροσωπεί μόνο το 5% του πληθυσμού, αλλά και τους συνένοχους του που βρίσκονται στα δύο μεγάλα κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα κόμματα ψήφισαν το νόμο αλλά δεν βγαίνουν να τον υπερασπίσουν. Έτσι μπορεί ένα απλό δικαστικό όργανο, το ΣτΕ, να καταργεί ένα νόμο που ψήφισε η Βουλή. Το ίδιο συνένοχοι είναι και το λεγόμενο ΚΚΕ και ο ΛΑΟΣ που κάτι είπε στην αρχή και μετά δεν είπε τίποτα. Αυτό σημαίνει μια γενική διακομματική συμφωνία.
Γι’ αυτό και ο αγώνας αυτός πρέπει να αποκαλύψει τις ευθύνες όλου του πολιτικού συστήματος. Είναι μάλιστα ένας αγώνας που πρέπει να γίνει γρήγορα και ή θα πετύχει ή θα καταστραφούν οι ζωές των εργατών σ’ ένα μεγάλο βαθμό αλλά και θα χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία για την ανάπτυξη της Αθήνας. Πρέπει λοιπόν να γίνει επίμονη δουλειά, να απαντηθούν ένα-ένα στο λαό τα επιχειρήματα του Συνασπισμού που απέναντι στα παιδιά των εργατών βάζει τα παιδάκια όλης της Αθήνας που θα πληγούν από το «κακό έργο». Αυτό έχει γίνει ήδη με την αφίσα των εργαζομένων, με την προκήρυξη αλλά πρέπει να γίνει ακόμα περισσότερο. Πρέπει να συγκεντρώσουν οι εργάτες την προσοχή όλου του λαού και τότε θα συγκλονιστούν όλοι και μέσα στη ΝΔ, και μέσα στο ΠΑΣΟΚ και οι δικαστές. Ήδη η μειοψηφία του δικαστή Ράντου απαντάει συντριπτικά υπέρ του έργου απέναντι στους συναδέλφους του.
Επίσης θα συγκλονιστούν οι φίλαθλοι του ΠΑΟ που διατηρούν αυταπάτες ότι μπορεί να γίνει το γήπεδο χωρίς το εμπορικό κέντρο. Αυτό τους το λέει ο Βγενόπουλος και ο Γιαννακόπουλος. Αυτοί εκπροσωπούν ένα κεφάλαιο με το οποίο ο Συνασπισμός διατηρεί άριστες σχέσεις. Δεν μιλήσανε στον ΣΥΝ που ο Βγενόπουλος καταβροχθίζει όλη την Ελλάδα, που πήρε χωρίς ουσιαστικά χωρίς διαγωνισμό την Ολυμπιακή, πού πήρε σε ελάχιστο χρόνο όλο τον ανθό της ελληνικής βιομηχανίας. Ο Βγενόπουλος θέλει τώρα να πάρει τον Παναθηναϊκό γι’ αυτό και θέλει να αποτύχει ο Βαρδινογιάνης. Αυτές οι κομπίνες παίζονται. Τέτοιο κεφάλαιο είναι εκτός από το Βγενόπουλο, ο Μπόμπολας, ο Κόκκαλης, ο Γερμανός. Ενάντια σε αυτά δεν μιλάνε ποτέ οι άνθρωποι του Συνασπισμού γιατί είναι κεφάλαια δεμένα με τις πρώην ανατολικές χώρες, με τη Ρωσία. Ο Βωβός είναι δυτικό κεφάλαιο, έχουν μπει μέσα αμερικάνικα και γερμανικά κεφάλαια γι’ αυτό οι ανατολικοί θέλουν να τον «κάψουν».
Αυτή είναι μια σύγκρουση κεφαλαίων και στη μέση είναι οι εργάτες. Αν δεν γίνει το έργο ο Βωβός θα χάσει αλλά οι εργάτες θα χάσουν περισσότερο.
Ανεξάρτητα λοιπόν τι κάνει ο Βγενόπουλος, ο Βαρδινογιάνης, ο Βωβός γιατί και αυτός κράτησε τα πράγματα πίσω επιδιώκοντας συμβιβασμό με το Συνασπισμό, οι εργάτες πρέπει να αντισταθούν. Πρέπει να βάλουν μπροστά ένα ζήτημα: Ποιο είναι το δίκιο και το καλό για τη χώρα; Το έργο είναι δίκαιο να γίνει και είναι καλό για την πόλη. Όπως είναι καλό και ένα γήπεδο. Είναι το μέλλον για τους εργάτες αλλά και για την Αθήνα. Θα δουλέψουν χιλιάδες άνθρωποι σ’ αυτό το έργο και πριν, αλλά και αφού ολοκληρωθεί. Πρέπει να ζητήσουμε απ’ όλους να πάρουν θέση, κόμματα, συνδικάτα, ΓΣΕΕ κλπ. Να τους πούμε «Μας υποστηρίζετε; Πολύ ωραία. Δεν μας υποστηρίζετε; Θα μπείτε σε μια λίστα και θα το μάθουν όλοι». Τι θέλουμε; Θέλουμε Δημοκρατία. Ή έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία ή αποφασίζει ένα 5% με πραξικόπημα. Θέλουμε ψωμί; Θέλουμε. Τότε για ποιες αυξήσεις μιλάνε τα συνδικάτα και για ποια κεκτημένα δικαιώματα όταν κλείνει το μεγαλύτερο εργοτάξιο στην Αθήνα και δε μιλάνε; Όταν κάποιοι στερούν το μεγαλύτερο δικαίωμα του εργάτη, το δικαίωμα στο μισθό και χτυπάνε το μετανάστη και του στερούν 3 χρόνια δουλειά την ώρα της κρίσης;
Πιστεύουμε ότι αν αυτός ο αγώνας δοθεί με πίστη, συνέπεια, αποφασιστικότητα ως το τέλος και χωρίς καμιά υποχώρηση απέναντι σε καμιά εργοδοσία, σε κανένα Βωβό που θα θέλει διαπραγματεύσεις, θα νικήσει. Πιστεύουμε βαθιά ότι οι εργάτες μπορούν να νικήσουν γιατί είναι πολλοί οι ένοχοι και κρύβονται και αν τους αποκαλύψουν, εκείνοι θα αναγκαστούν να τους υποστηρίξουν.
Οι εργάτες χειροκρότησαν θερμά και αυτήν την τοποθέτηση.

Στη συνέχεια μίλησε ο Κώστας Μπρέλλας εκ μέρους των εργαζομένων του Βοτανικού που είπε ότι από τις 5 Δεκέμβρη του 2008, 500 άτομα που δούλευαν στο εργοτάξιο τους σταμάτησαν. Από την εμπειρία του στις διαδηλώσεις έξω από το ΣτΕ ανέφερε ότι τους καθησύχαζε ο πρόεδρος ότι στις 4 Γενάρη του 2009 θα είναι στις δουλειές τους και ηρεμήσανε. Ήταν και θέση του Βωβού να μην ενοχλούνε τους δικαστές για να βγάλουν αυτοί ευνοϊκή απόφαση αλλά μετά παρόλο που ο πρόεδρος ήταν θετικός, ο άλλος δικαστής άλλαξε θέση. Είπε ότι υπάρχουν 300-400 άνεργοι οικοδόμοι, καλουπατζήδες κλπ. και οι υπόλοιποι κάνουν από 3 μεροκάματα τη βδομάδα, ουσιαστικά 12 μεροκάματα το μήνα. Είναι ακόμα 1000 άτομα προμηθευτές που βρίσκονται σε πολύ άσχημη κατάσταση και παρακαλάνε για λίγες δουλειές. Αναρωτήθηκε μήπως οι εργάτες φέρθηκαν πολύ ήπια στις διαδηλώσεις τους και έξω από το ΣΥΝ που τους ειρωνευόταν. Είπε ότι όταν πήγανε στη Βουλή ο Λαφαζάνης δεν τους δέχτηκε γιατί όπως είπε δεν υποστηρίζει το Βωβό. Μα ο Βωβός είναι εργοδότης και θέλει το δικό του κέρδος αλλά δίνει δουλειά και στους εργάτες που θρέφουν τις οικογένειες τους, είπε ο Κ. Μπρέλλας. Απ’ ότι είπε ο ΛΑΟΣ τους δέχτηκε πιο ζεστά και μετά το ΠΑΣΟΚ. Σημείωσε ότι για το Μall στο Μαρούσι, το ΣτΕ έκανε ένσταση αφού τελείωσε το έργο, ενώ στο Βοτανικό κινήθηκε ταχύτατα ακολουθώντας διαφορετική τακτική. Όταν μάλιστα η αντιπροσωπεία έβαλε αυτό το ζήτημα στον πρόεδρο του ΣτΕ αυτός δεν απάντησε. Τέλος τάχτηκε υπέρ των εντατικών κινητοποιήσεων.

Τελευταίος μίλησε ο σ. Διονύσης Γουρνάς, συμπαραστάτης και μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Μετάλλου που είπε ότι όλοι οι εργάτες πρέπει να αποκτήσουν γνώση της υπόθεσης τους για να μπορούν να απαντάνε στους εχθρούς. Επανέλαβε αυτό που είπε ο Η. Ζαφειρόπουλος ότι ο αγώνας έχει απέναντι του δυνάμεις από όλη την πολιτική σκηνή. Διαφώνησε με τον προηγούμενο ομιλητή ότι οι εργάτες θα τράβαγαν την προσοχή των ΜΜΕ αν έκαναν καταστροφές λέγοντας ότι όταν κάνει καταστροφές ο ΣΥΝ τότε οι καταστροφείς ονομάζονται από το καθεστώς επαναστάτες. Αν όμως κάνουν καταστροφές οι εργάτες του Βοτανικού το καθεστώς θα τους ονομάσει αλήτες και τραμπούκους του Βωβού και θα τους απομονώσει από το λαό. Υπογράμμισε ότι χρειάζεται η μεγαλύτερη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ώστε να αναγκαστούν εκείνοι που μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα υποστήριξαν το έργο να μιλήσουν.
Τόνισε ότι αν τα κόμματα ήθελαν να υποστηρίξουν τους εργάτες θα τους βοηθούσαν όπως έκανε η ΟΑΚΚΕ -της οποίας κι ο ίδιος είναι μέλος- που λέει τη γνώμη της για τον αγώνα τους αλλά δεν θέλει να τους καπελώσει. Είπε ότι οι εργάτες πρέπει να κρατάνε την ανεξαρτησία τους από τα κόμματα και να παίρνουν τελικά τις δικές τους αποφάσεις. Υπογράμμισε επίσης ότι οι μετανάστες που είναι στο εργοτάξιο πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους έλληνες εργάτες και ότι τους εργάτες δεν τους χωρίζει η εθνικότητα και το χρώμα.
Τέλος ανέφερε ότι οι οικοδόμοι του Βοτανικού πρέπει να παρέμβουν στις εκλογές στο Συνδικάτο οικοδόμων, που κυριαρχείται από 50 κνίτες, για να δώσουν την πάλη τους από καλύτερη θέση μια που αυτό τους πούλησε. Και αυτή η τοποθέτηση έγινε αποδεκτή με θερμό χειροκρότημα.

Με το τέλος της συγκέντρωσης ο Γιώργος Μπρέλλας και ο Γιάννης Μπουρίτης κάλεσαν τους εργάτες σε συμμετοχή στη συγκέντρωση της 2 του Απρίλη.