• Για τη λάσπη ενάντια στο κίνημα των εργατών του Βοτανικού και στην ΟΑΚΚΕ
• Για το επεισόδιο της 2 του Απρίλη


Οι άνθρωποι του ΣΥΝ πρέπει να έχουν ανησυχήσει και εξοργιστεί ιδιαίτερα με το κίνημα των εργατών του Βοτανικού αλλά και με την απήχηση που έχει σε τμήματα της εργαζόμενης και άνεργης νεολαίας η καμπάνια που έχει διεξάγει η ΟΑΚΚΕ παράλληλα με εκείνη των εργατών και σε συνεργασία μαζί τους ενάντια στη ματαίωση του εμπορικού κέντρου και ενάντια στον ΣΥΝ και το ΣΤΕ.
H οργή του οφείλεται βασικά στο εξής: Όταν ο ΣΥΝ γκρεμίζει εργοστάσια και ματαιώνει επενδύσεις βρίσκει συνήθως απέναντί του μόνο την εργοδοσία. Έτσι μπορεί να καλύπτει το αντεργατικό του έγκλημα σαν αντικαπιταλιστική πράξη. Στην περίπτωση όμως του Βωβού, όπως παλιότερα στην περίπτωση των Λιπασμάτων, στην περίπτωση της ΤΒΞ πριν λίγα χρόνια, αλλά και των διυλιστηρίων της Πετρόλα, βρήκε απέναντί του όχι μόνο -και μάλιστα όχι κυρίως - την εργοδοσία αλλά τους ίδιους τους εργάτες και καταγγέλθηκε από αυτούς. Τέτοια κινήματα ρίχνουν τελείως τη φιλολαϊκή μάσκα του ΣΥΝ. Αυτή η αποκάλυψη έφτασε στην άκρη της με τους εργάτες του Βοτανικού επειδή αυτοί έμειναν άνεργοι ή μισοάνεργοι εξ αιτίας της διακοπής του έργου μέσα σε συνθήκες βαθειάς κρίσης, οπότε η συμπεριφορά του ΣΥΝ αποκαλύφθηκε σαν εγκληματικά αντεργατική. Το άλλο κακό για τον ΣΥΝ στις περιπτώσεις αυτές είναι ότι εκτός από τους εργάτες συμμετέχει σε αυτά τα κινήματα και σε ένα μεγάλο βαθμό επικεφαλής των εργατών και το πιο συνειδητό αντισοσιαλφασιστικό κόμμα της χώρας, η ΟΑΚΚΕ.

Μπορέσαμε να διαπιστώσουμε την ανησυχία και την οργή του ΣΥΝ στην υπόθεση του Βοτανικού από μερικά συγκεκριμένα γεγονότα και δείγματα συμπεριφοράς του ίδιου και των δορυφόρων του.
Το ένα γεγονός ήταν ότι στην αφίσα της ΟΑΚΚΕ καθώς και σε εκείνη των εργατών και των συμπαραστατών η οποία συνδυάστηκε με προκήρυξη που μοιράστηκε πολύ πλατειά, απάντησε ο ΣΥΝ με μια ανάλογη αφίσα επιχειρημάτων (πράγμα που δεν συνηθίζει) κατά του έργου. Η αφίσα υπογράφτηκε από την Επιτροπή πολιτών του Βοτανικού, αλλά αυτή η Επιτροπή είναι ο ίδιος ο ΣΥΝ πράγμα που αποδείχτηκε όταν ο ΣΥΝ διαπραγματεύτηκε με τους Βαρδινογιάννη, Δήμο της Αθήνας και Σουφλιά για την στάση που η Επιτροπή αυτή θα τηρούσε χωρίς την Επιτροπή!
Το άλλο γεγονός είναι η απύθμενη, η σχεδόν υστερική οργή όχι μόνο των στελεχών αλλά και απλών μελών του ΣΥΝ και της νεολαίας του εναντίον των εργατών της Βωβός σε ένα επεισόδιο στη διάρκεια της πορείας μετά τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΟ στις 2 του Απρίλη.
Εκείνες τις μέρες ακούσαμε ένα σχόλιο από το σταθμό Κόκκινο του ΣΥΝ για τον αστικό χαρακτήρα του κινήματος των εργατών του Βοτανικού και διαβάσαμε κάποια ανώνυμα συκοφαντικά σχόλια ενάντια την ΟΑΚΚΕ στο Ιντυμίντια. (Το Ιντιμίντια μετά από τη υποστήριξη του στη ρώσικη εισβολή στην Γεωργία το 2008 έχει ταυτιστεί απόλυτα με τη γενική γραμμή του ΣΥΝ και τις πιο φασιστικές τάσεις των δήθεν αντιεξουσιαστών και σβήνει κάθε σχόλιο φιλικό προς την ΟΑΚΚΕ και προς τις θέσεις της). Τα σχόλια αυτά λέγανε ότι οι συγκεντρωμένοι έδιωξαν από την πορεία τους εργάτες του Βοτανικού, και έφτασαν να λένε ότι τις αφίσες της ΟΑΚΚΕ τις κολλούσαν τα συνεργεία του Βωβού.
Αυτά θα ήταν δίχως σημασία από ανθρώπους που μιλάνε ανώνυμα αλλά μπορούν να ψιθυρίζονται εδώ και εκεί με τη συνηθισμένη μέθοδο του σοσιαλφασισμού να μην χτυπάει στα ίσια. Γι αυτό θέλουν μια απάντηση. Αλλά ακόμα και αν όλοι αυτοί δεν έλεγαν τίποτα χρειάζεται μια τοποθέτησή μας ειδικά για το επεισόδιο στις 2 του Απρίλη που για μας έχει μια πραγματική βαρύτητα αφού αφορά εκδήλωση βίας.

Για το επεισόδιο στις 2 του Απρίλη.

Οι αναγνώστες μας θυμούνται ότι λίγο πριν τις 2 του Απρίλη οι εργάτες του Βοτανικού μαζί με τους συμπαραστάτες τους που είναι κυρίως σύντροφοί μας της ΟΑΚΚΕ οργάνωσαν μια μαζική (πάνω από 300 άτομα) και με μεγάλο ενθουσιασμό συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο του Πειραιά που αποκάλυψε σε βάθος στους εργάτες την ψευτοοικολογική και δήθεν αντικαπιταλιστική γραμμή του ΣΥΝ. (Δες προηγούμενο φύλλο 442 της Νέας Ανατολής). Στη συγκέντρωση αυτή οι εργάτες του Βοτανικού ανακοίνωσαν ότι θα συμμετείχαν στη συγκέντρωση της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ λίγες μέρες μετά.
Η ΟΑΚΚΕ δεν θα συμμετείχε σε αυτήν τη συγκέντρωση με δικό της μπλοκ γιατί η πλατφόρμα της όπως όλες τις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ βρίσκονται κάτω από την απόλυτη ηγεμονία του ΣΥΝ τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά. Εδώ και καιρό η ΠΑΣΚΕ είναι μόνο μια θλιβερή ουρά αυτών των συγκεντρώσεων που μάλιστα ο ΣΥΝ με τις «συνιστώσες του» δεν διστάζουν να προπηλακίζουν. Η ΟΑΚΚΕ θα μπορούσε να συμμετέχει σε μια συγκέντρωση με αντιδραστική πλατφόρμα αν συμμετείχαν σε αυτήν οι πλατιές μάζες όπως είχε γίνει πέρυσι με τις συγκεντρώσεις του ασφαλιστικού. Τότε ήταν τουλάχιστον θετικό το βασικό αίτημα, δηλαδή εκείνο ενάντια στις περικοπές των συντάξεων και όπου έμπαινε ζήτημα ζύμωσης μέσα στις μάζες της «άλλης γραμμής» διεξόδου από την κρίση των ταμείων.
Αλλά στην πλατφόρμα της συγκέντρωσης της 2 Απρίλη δεν υπήρχε τίποτα το θετικό και γι αυτό δεν υπήρχε ούτε μαζικότητα. Απλά επαναλήφθηκε η γνωστή μικροαστική στη μορφή αλλά φασιστική στο βάθος «πολιτική οικονομία » του ψευτοΚΚΕ, του ΣΥΝ και του αναρχοσυνδικαλισμού σύμφωνα με την οποία «η κρίση είναι δικιά τους» δηλαδή δεν αφορά τους εργάτες αλλά μόνο τους καπιταλιστές οι οποίοι θα αρκούσε να ανοίξουν τα δήθεν απύθμενα σεντούκια τους και να δώσουν ψηλότερους μισθούς στους εργάτες για να τελειώσει η κρίση. Αυτή η «θεωρία» από στρατηγική άποψη εμποδίζει κάθε συνειδητοποίηση των εργατών για την ανάγκη της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής σαν του μόνου δρόμου για να μην υπάρχουν κρίσεις. Από την άλλη αν οι εργάτες παίρνανε τοις μετρητοίς το κάλεσμα του σοσιαλφασισμού για αυξήσεις ή για «κάτω κάθε απόλυση» την ώρα που το εργοστάσιο στο οποίο δουλεύουν παράγει πολύ λίγο θα το κλείνανε μια ώρα αρχύτερα. Δηλαδή αυτή η «θεωρία» διευκολύνει τους σαμποταριστές να τσακίσουν το πιο σύγχρονο βιομηχανικό κεφάλαιο. Επίσης αυτή η «θεωρία» αναγορεύοντας σε κύριο εχθρό το βιομηχανικό κεφάλαιο καλύπτει τη διεφθαρμένη γραφειοκρατία, την νέα ανατολική κρατικοληστρική ολιγαρχία και τους μικρομεσαίους δουλοκτήτες που είναι, μαζί με τους σαμποταριστές, οι μεγαλύτεροι υπεύθυνοι για την εργατική εξαθλίωση στην Ελλάδα.

Όμως για τους εργάτες του Βοτανικού το ζήτημα έμπαινε αλλιώς. Ένα αυθόρμητο εργατικό κίνημα που έχει αποκλειστεί και συκοφαντηθεί από τον ψευτοαριστερό εργατοπατερισμό θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία του σαν κομμάτι του εργατικού κινήματος με τις δικές του ειδικές θέσεις και διεκδικήσεις. Αυτό επεχείρησαν οι εργάτες του Βοτανικού στις 2 Απρίλη και σε ένα σημαντικό βαθμό το πέτυχαν με τα πανό και τα συνθήματά τους. Οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ δεν θα τους άφηναν μόνους τους. Ήταν εκεί δίπλα τους ξέροντας ότι το αυθόρμητο μαθαίνει μέσα από τις ίδιες τις εμπειρίες του.

Οι εργάτες του Βοτανικού ήταν στην αρχή γύρω στους 200. Είχαν παραταχθεί διαγώνια απέναντι στην εξέδρα «των επισήμων» στο τέλος του χώρου συγκέντρωσης η οποία ήταν γενικά άμαζη και ύψωσαν 4 πανώ που έγραφαν για την ανάγκη συνδυασμού ανάπτυξης και πράσινου και για τη σχέση της κρίσης με την αποβιομηχάνιση. Ένα πανώ έγραφε ότι: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ: ΑΝΟΙΧΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΟΤΑΞΙΑ. Ενώ ένα άλλο: Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ-ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Τρίτο έγραφε: ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ=ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΓΗΠΕΔΟ. Ενώ το τέταρτο: ΤΟ ΣΤΕ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΝ 1000 ΑΝΕΡΓΟΥΣ. Οι εργάτες φώναξαν ανάλογα συνθήματα αν και κανένα από τα φωναχτά δεν κατήγγειλε ευθέως τον ΣΥΝ για να μην δημιουργηθούν ιδιαίτερες εντάσεις. Πάντως αυτοί που χειρίζονταν τα μεγάφωνα της ΓΣΕΕ καθώς και όλοι οι ομιλητές φρόντισαν ώστε επί δύο ώρες να μην υπάρχει κενό ούτε ενός δευτερολέπτου όπου θα μπορούσε να ακουστεί έστω και μισό σύνθημα των εργατών του Βοτανικού που ήταν σημειωτέον ήταν οι μόνοι που φώναζαν συνθήματα στη διάρκεια της συγκέντρωσης.
Μόλις τέλειωσαν οι ομιλίες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ σχηματίστηκε η σειρά των μπλοκ της πορείας. Αυτή παρατάχθηκε στο δεξί μέρος του οδοστρώματος της Πατησίων όπως βλέπει κανείς από την Αλεξάνδρας προς την Ομόνοια. Το μπλοκ του Βοτανικού ήταν τελευταίο και βρέθηκε στο ύψος της Ιουλιανού πίσω από τα μπλοκ των σωματείων της ΠΑΣΚΕ. Εκεί έμεινε καθηλωμένο για πολλή ώρα όπως και όλη η διαδήλωση για λόγους που δεν ξέρουμε. Κάποια στιγμή οι επικεφαλής του μπλοκ αποφάσισαν να περάσουν τη νησίδα και να πορευτούν στο άδειο αριστερό μέρος του οδοστρώματος παράλληλα προς τον όγκο της πορείας φωνάζοντας τα συνθήματα. Αυτή δεν ήταν μια κίνηση κατά της «ιεραρχίας των μπλοκ» που έχει κατοχυρώσει σε όλες τις αντίστοιχες τελετές ο πιο ισχυρός από τους διοργανωτές. Απλά οι εργάτες θέλησαν να σπάσουν αυτήν την διαλυτική κατάσταση αναμονής, να κινηθούν κάπως και να φτάσουν σε κάποιο σημείο από όπου θα μπορούσαν να βρεθούν πιο κοντά στο κέντρο των συγκεντρωμένων φωνάζοντας συνθήματα και να περιμένουν εκεί ωσότου τα μπλοκ κινηθούν για να διαδηλώσουν πάλι στο τέλος της πορείας. Αλλά κέντρο της διαδήλωσης δεν σήμαινε αφηρημένα εργαζόμενους διαδηλωτές, σήμαινε ΣΥΝ, και ο ΣΥΝ είναι μαιτρ στην προβοκάτσια. Οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ που συμμετείχαν στην πορεία έχουν μεγάλη ευθύνη που δεν είδαν τον κίνδυνο αυτής της κίνησης και δεν προειδοποίησαν τους εργάτες γι αυτόν.

Μόλις το μπλοκ του Βοτανικού πλησίαζε στην διασταύρωση της Πατησίων και της Ηπείρου υπήρχε κάποιος κόσμος, καμιά τριανταριά άνθρωποι μαζεμένοι στο αριστερό πεζοδρόμιο. Μέσα από αυτούς κάποιος άρχισε ξαφνικά να βρίζει τους εργάτες ότι είναι τσάτσοι του Βωβού, πουλημένοι του Βωβού κλπ. Σε χρόνο μηδέν ένας εργάτης στην πρώτη γραμμή του μπλοκ όρμησε σε αυτόν που έβριζε και άρχισε να τον χτυπάει με μπουνιές και κλωτσιές. Αμέσως αυτοί που ήταν δίπλα στον προβοκάτορα έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Τότε οι εργάτες-οικοδόμοι που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή τους πήραν όλους σβάρνα και άρχισε μια συμπλοκή κατά την οποία δυο άλλοι άνθρωποι δέχτηκαν σκληρότερα χτυπήματα από μέλη του μπλοκ μας και ενός μάτωσε το πρόσωπο. Οι επικεφαλής της πορείας και οι σύντροφοί μας μπήκαν αμέσως μπροστά και έβαλαν και τα σώματά τους για να σταματήσουν τη σύρραξη φτάνοντας το σημείο να πουν στους πραγματικά πολύ θυμωμένους εργάτες που είχαν εμπλακεί: «χτυπάτε καλύτερα εμάς». Ο σύντροφος Μπουρίτης που είναι στην πρώτη γραμμή του κοινού αγώνα αγκάλιασε τον τραυματισμένο άνθρωπο και του ζήτησε συγνώμη εκ μέρους της (άτυπης) επιτροπής αγώνα. Εκείνος είπε ότι δεν ήταν του ΣΥΝ, απλά προσπάθησε να χωρίσει τους εμπλεκόμενους.
Η σύρραξη σταμάτησε γρήγορα και εντελώς.
Γρήγορα όμως μαζεύτηκαν στο σημείο αυτό περίπου 50 άτομα από ότι φάνηκε τα περισσότερα της νεολαίας του ΣΥΝ που άρχισαν να ουρλιάζουν και να προσπαθούν να σπρώξουν το μπλοκ των εργατών, να το κατηγορούν για τραμπουκισμό και να φωνάζουν ένα σύνθημα που λίγο πολύ καλούσε τους εργάτες του Βοτανικού να διαλέξουν… ανάμεσα στο λαό και στο κεφάλαιο! Κάτω από άλλες περιστάσεις θα προκαλούσε γέλιο το να κατηγορεί τους εργάτες για αστισμό το κόμμα της πιο τεμπέλικης κρατικής γραφειοκρατίας, που επιπλέον συμμαχεί ανοιχτά στο Βοτανικό με τον υπ αριθμόν ένα ολιγάρχη (Βγενόπουλο) με τον οποίο δεν διστάζει εδώ και καιρό να ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις.
Οι εργάτες και οι σύντροφοί μας συμπαραστάτες σχημάτισαν αμέσως ένα κορδόνι περιφρούρησης και στάθηκαν αποφασιστικά μπροστά στο πλήθος του ΣΥΝ. Ταυτόχρονα με ντουντούκα ανακοίνωσαν ότι η Επιτροπή Αγώνα παρόλο που υπήρξε φραστική πρόκληση καταδικάζει την χειροδικία που πράγματι ξεκίνησε από το δικό μας μπλοκ. Λίγο μετά το πλήθος αυτό διαλύθηκε.
Τότε κάποια στελέχη του ΣΥΝ που δήλωσαν εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ ζήτησαν από τους επικεφαλής εργάτες να κατεβάσουν το πανό κατά του ΣΥΝ αν θέλανε να συνεχίσουν τη διαδήλωση. Αυτή ήταν μια φασιστική απειλή. Η άποψη των συντρόφων μας ήταν ότι η διαδήλωση έπρεπε να συνεχιστεί κανονικά με όλα της τα πανό και ότι οι σοσιαλφασίστες δεν είχαν το δικαίωμα και δεν θα τολμούσαν πολιτικά να εμποδίσουν την πορεία κάπου παραπάνω εκτός αν το μπλοκ έπεφτε στην παγίδα μιας νέας φραστικής πρόκλησης. Η θέση όμως των επικεφαλής των εργατών ήταν ότι δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την περιφρούρηση του μπλοκ, δηλαδή ότι όλοι οι άνεργοι και απολυμένοι εργάτες θα έδειχναν αυτοσυγκράτηση αν δέχονταν τέτοιες φραστικές προκλήσεις, και ότι για να επιτευχθεί αυτό χρειαζόταν προηγούμενα μια μεγαλύτερη ζύμωση και οργανωτική προετοιμασία. Έτσι οι εργάτες αποφάσισαν να διακόψουν εκεί την πορεία αφού πρώτα φώναξαν για μια ακόμα φορά τα συνθήματα εκείνης της μέρας.

Με λίγα λόγια ο ΣΥΝ πέτυχε την προβοκάτσιά του από τακτική άποψη. Ότι επρόκειτο για προβοκάτσια αποδείχτηκε και αργότερα αφού πουθενά ο ΣΥΝ δεν ανέφερε και δεν αποδοκίμασε τις βρισιές που προκάλεσαν τη σύγκρουση. Αντίθετα συνέχισε να δουλεύει τη θέση ότι οι εργάτες που διαμαρτύρονται είναι όργανα του Βωβού.
Αυτό που έκανε ο ΣΥΝ ήταν να εκμεταλλευτεί το αυθόρμητο στάδιο ανάπτυξης αυτού του κινήματος. Εκμεταλλεύτηκε δηλαδή την δίκαιη οργή ανθρώπων που ο ΣΥΝ αφού τους στέρησε τη δουλειά τους πρόσβαλε κι από πάνω. Το αυθόρμητο κίνημα δεν ξέρει πως αντιμετωπίζονται πολιτικά το θράσος και οι φραστικές προσβολές, δεν ξέρει δηλαδή τι σημαίνει προβοκάτσια και ένα τμήμα του αντέδρασε όπως αντιδρούν πολλοί λαϊκοί άνθρωποι όταν δέχονται μια βαριά φραστική επίθεση. Όμως όταν βρίσκεται κανείς σε ένα χώρο όπου κυριαρχεί το συνειδητό πολιτικό στοιχείο, εχθρικό ή φιλικό, πρέπει να βαδίσει με αυτούς τους όρους. Και ο πρώτος όρος - που ειδικά η ΟΑΚΚΕ έχει σεβαστεί πάντα με τον πιο σχολαστικό τρόπο από θέση αρχής κι από την ίδρυσή της - είναι να μην εφαρμοστεί ποτέ βία από το λαό αν αυτός δεν δεχτεί πρώτα βία από τον εχθρό του. Αλλά και αν εφαρμοστεί βία από το λαό αυτή πρέπει να γίνει κατανοητή από τις μάζες πράγμα που σημαίνει να έχει γίνει φανερή η αιτία της και αναπόφευκτη η εφαρμογή της, δηλαδή να έχουν εξαντληθεί οι προσπάθειες για να λυθεί η αντίθεση ειρηνικά. Κάθε άλλη εφαρμογή βίας διασπά το λαό γιατί στέλνει ένα μεγάλο κομμάτι του στα χέρια της πολιτικής αντίδρασης. Ειδικά αυτό δεν επιτρέπεται στη εποχή του σοσιαλφασισμού που έχει μάθει να μεταχειρίζεται απρόκλητη βία ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο σοσιαλφασισμός επιδιώκει πάντα να προκαλεί και μια απαντητική βία που θα τον κάνει να δηλώνει θύμα του εχθρού του και να συσπειρώνει ένα κάπως ευαίσθητο στα δημοκρατικά ζητήματα κομμάτι της βάσης του. Ένα τέτοιο κομμάτι υπάρχει ιδιαίτερα στη βάση του ΣΥΝ, που θέλει το χρόνο της για να εκπαιδευτεί στον τραμπουκισμό. Η ηγεσία του κινήματος του Βοτανικού και οι σύντροφοί μας αποδοκίμασαν αμέσως την πράξη χειροδικίας που προήλθε από το μπλοκ μας όχι μόνο από θέση αρχής αλλά ακριβώς για να αφαιρέσουν κάθε έρεισμα στους σοσιαλφασίστες να εμφανιστούν καθ οιονδήποτε τρόπο σαν θύματα αυτού του εντελώς δίκαιου κινήματος και να συσπειρώσουν τα δημοκρατικά στοιχεία της βάσης του ΣΥΝ. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ΣΥΝ δεν κατάφερε να κάνει πολιτικό ζήτημα τις βιαιοπραγίες εκείνης της μέρας και έμεινε στη συνηθισμένη λασπολογία του.
Το επεισόδιο της 2 του Απρίλη είναι ωστόσο ένας σταθμός στην ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης αυτού του κινήματος που έχει ακόμα το δικό του μακρύ δρόμο να διανύσει για να την κατακτήσει. Το βασικό ζήτημα είναι να κατανοήσει την τακτική του εχθρού του. Αυτή η τακτική έχει σα βασικό της συστατικό να αποδείξει στους αριστερούς ανθρώπους ότι αυτό είναι ένα κίνημα του κεφάλαιου και αυτήν την κατηγορία απευθύνει προς το παρόν και σε αυτό όπως σε όλα τα αντίστοιχα εργατικά κινήματα που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου μας. Αυτό είναι το νόημα της κατηγορίας που απευθύνει ανώνυμα και στην ΟΑΚΚΕ δηλαδή ότι συνεργάζεται με το Βωβό, ότι τα συνεργεία του Βωβού κολλάνε τις αφίσες της κλπ.
Και σε αυτήν όπως και σε όλες τις ανάλογες από τα «αριστερά» συκοφαντίες πρέπει επίσης να απαντήσουμε πολιτικά γιατί μόνο έτσι νικιέται ουσιαστικά η λασπολόγα φαντασία του κάθε φασισμού.


Η εργοδοσία, οι εργάτες, και η ΟΑΚΚΕ στο αντισοσιαλφασιστικό κίνημα του Βοτανικού

Το κίνημα των εργατών του Βοτανικού, όπως και εκείνο των εργατών τη ΤΒΞ των Λιπασμάτων, της Πετρόλα και κάθε άλλου ενάντια στο κλείσιμο εργοστασίων και εργοταξίων, βρίσκεται ως προς το στόχο του σε αντικειμενική συμμαχία των εργατών με την εργοδοσία τους. Σε αντικειμενική συμμαχία σημαίνει ότι οι εργάτες και η συγκεκριμένη εργοδοσία έχουν συμφέρον να μην αδρανοποιηθούν και αχρηστευθούν τα μέσα παραγωγής για λόγους ανεξάρτητους από την εσωτερική ταξική πάλη μέσα στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, εργοτάξιο κλπ. Αυτή η μη αχρήστευση και μη αδρανοποίηση είναι προς το συμφέρον όλης της εργατικής τάξης και από τακτική και από στρατηγική άποψη ιδιαίτερα σε μια χώρα που αποβιομηχανοποιείται γοργά όπως η Ελλάδα. Το έχουμε πει και θα το επαναλαμβάνουμε διαρκώς: Χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει καπιταλιστική υπεραξία αλλά δεν υπάρχει ούτε εργατικός μισθός ούτε ανανέωση του σταθερού κεφαλαίου. Δηλαδή δεν υπάρχουν μέσα παραγωγής που είναι πάνω απ όλα η βάση κάθε μελλοντικής υλικής και πολιτικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.
Αυτός που έχει συμφέρον να καταργηθούν αυτά τα μέσα παραγωγής είναι άλλα ανταγωνιστικά κομμάτια του κεφαλαίου και στη δοσμένη περίπτωση κομμάτια του ιμπεριαλισμού.
Σήμερα εχθρός του κεφαλαίου Βωβού αλλά και του κεφαλαίου Βαρδινογιάννη είναι το κομπραδόρικο κεφάλαιο του ρώσικου ιμπεριαλισμού που στο καθαρά οικονομικό επίπεδο αντιπροσωπεύεται κυρίως από τους κρατικοολιγάρχες Μπόμπολα, Κόκκαλη και Βγενόπουλο, ενώ στο πολιτικό από τον ΣΥΝ, το ψευτοΚΚΕ και το ΛΑΟΣ. Μάλιστα ένα κομμάτι του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΝ είναι τμήμα μιας αντίστοιχης κομπραδόρικής κρατικής γραφειοκρατίας. Είναι ως πολιτικός κομπραδόρος που ο ΣΥΝ συζητάει, συνεργάζεται, και αλληλοεξυπηρετείται με τον κομπραδόρο ολιγάρχη Βγενόπουλο. Αυτή η συνεργασία αποδεικνύεται από το ότι ο τελευταίος έγινε αγγελιοφόρος και προωθητής των προτάσεων του ΣΥΝ μέσα στο ΔΣ του Παναθηναϊκού. Σε όλη την υπόθεση του Βοτανικού ο συγχρονισμός της τακτικής ΣΥΝ και Βγενόπουλου είναι απόλυτος.
Το κίνημα κατά του εμπορικού κέντρου στο Βοτανικό είναι λοιπόν ένα κίνημα εντελώς αστικό στους στόχους του και γι αυτό είναι και εντελώς χωρίς αρχές στις μεθόδους του. Επειδή δηλαδή στόχος του είναι να πνίξει ένα αντίπαλο κομμάτι του κεφαλαίου, το δυτικό κατασκευαστικό του Βωβού και να δώσει τον Παναθηναϊκό στο Βγενόπουλο, το κίνημα αυτό τη μια μέρα χτυπάει και το γήπεδο και το εμπορικό κέντρο και την άλλη μέρα χτυπάει μόνο το εμπορικό κέντρο και υποστηρίζει το γήπεδο.

Η ΟΑΚΚΕ, όπως και οι εργάτες του Βοτανικού εφόσον υποστηρίζει το έργο του εμπορικού κέντρου που βρίσκεται σήμερα στα χέρια της Βωβός, βρίσκεται και αυτή σε αντικειμενική συμμαχία με το κεφάλαιο αυτό ως προς το βασικό στόχο, που είναι να γίνει το έργο. Η διαφορά της ΟΑΚΚΕ με τον ΣΥΝ είναι ότι η ΟΑΚΚΕ βρίσκεται σε σύγκρουση με το κεφάλαιο Βωβός από στρατηγική και ταξική θέση με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό σε σύγκρουση και στην γενική τακτική. Αυτό οφείλεται στο ότι η Βωβός αντίθετα με την ΟΑΚΚΕ δεν θέλει και δεν μπορεί να συγκρουστεί με τον πυρήνα του πολιτικού καθεστώτος που έχει ματαιώσει το έργο. Στον πυρήνα αυτό εκτός από τους 5 πολιτικούς αρχηγούς βρίσκεται και ένα ηγετικό τμήμα του ΣΤΕ. Οι δικαστικές νίκες του εντελώς άμαζου «κινήματος» κατά του εμπορικού κέντρου είναι ακριβώς αποτέλεσμα του γεγονότος ότι αυτό είναι βαθιά καθεστωτικό. Το κεφάλαιο Βωβός δεν τολμάει να συγκρουστεί με αυτό το καθεστώς γιατί από τη μια είναι εξαρτημένο από αυτό, όπως και κάθε μεγάλο κεφάλαιο, με μια σειρά χοντρά σκοινιά που είναι τα ζητήματα της πολεοδόμησης, των οικοδομικών αδειών από τους Δήμους, του τραπεζικού δανεισμού κλπ. Από την άλλη αυτό το κεφάλαιο όπως και κάθε άλλο βιομηχανικό στην Ελλάδα είναι και τώρα και ήταν ιστορικά πιο αδύναμο από εκείνο των κάθε λογής ραντιέρηδων, γραφειοκρατών, κομπραδόρων καπιταλιστών και πολιτικών τοποτηρητών των κάθε λογής μεγάλων δυνάμεων που κυβερνούν τη χώρα από την ίδρυσή της.
Η απόδειξη είναι ότι ο Βωβός σε μια πρώτη φάση υποστήριξε τις διαδηλώσεις των εργατών αλλά μετά και αυτοί και εκείνος δέχτηκαν την σκληρή απάντηση του καθεστώτος. Το αποφασιστικό πλήγμα ήταν η διάσπαση των εργατών με τους φιλάθλους του ΠΑΟ: Δηλαδή άρχισε αμέσως η πίεση του Βγενόπουλου στο Βαρδινογιάννη να συζητήσει με τον ΣΥΝ. Αυτός πούλησε το Βωβό για να σώσει τη θέση του στον ΠΑΟ και εμπόδισε τις διαμαρτυρίες των φιλάθλων κατά του ΣΥΝ. Έτσι πήρε από αυτόν σαν αντάλλαγμα την υπόσχεση ότι θα επιτρέψει την κατασκευή του γηπέδου. Λίγο μετά δόθηκε πολιτική «άδεια» από τον ΣΥΝ στον Σουφλιά και στον Κακλαμάνη να ολοκληρώσουν την απομόνωση του Βωβού δηλαδή να αρχίσουν παράνομα τα έργα του γηπέδου χωρίς να συνεχιστούν τα έργα του εμπορικού κέντρου και χωρίς να λυθεί το ιδιοκτησιακό του γηπέδου. Ακολούθησε παράταση της δανειοδότησης των Τραπεζών στη Βωβός μόνο αφού αυτός έδείξε «ευελιξία» ως προς το εμπορικό κέντρο, δηλαδή καλή συμπεριφορά προς το ΣΥΝ και προς το ΣΤΕ, δηλαδή αφού έμπρακτα υπονόμευσε τις εργατικές διαδηλώσεις.
Όμως το ΣΤΕ έβγαλε μια πρώτη αρνητική απόφαση ενώ ταυτόχρονα άρχισαν οι καθησυχασμοί στη Βωβός και αυτός με τη σειρά του καθησύχαζε τους εργάτες ότι η τελική απόφαση θα ήταν θετική.

Η ΟΑΚΚΕ, επειδή ακριβώς δεν έχει καμιά πολιτική δέσμευση από τον ιμπεριαλισμό, από το κράτος και από το κεφάλαιο, προσπαθεί από την πρώτη στιγμή να πείσει τους εργάτες να διεκδικήσουν την κατασκευή του έργου ό,τι και να τους λέει η Βωβός κάτω από το δικό της ταξικό πρίσμα. Γι αυτό καλεί τους εργάτες να συγκροτηθούν σωματειακά τουλάχιστον σαν επιτροπή εργοταξίου όχι μόνο για να δώσουν πιο σωστά αυτόν τον αγώνα αλλά και για να συγκροτηθούν ταξικά απέναντι στην εργοδοσία τους και στη συγκεκριμένη μάχη αλλά και γενικότερα. Μόνο έτσι θα μπορούν να συζητήσουν με την εργοδοσία τους με όρους ισοτιμίας τα ζητήματα του αγώνα. Οι εργάτες μας είπαν ότι αυτός που πιο πολύ εμποδίζει κάθε τέτοια συγκρότηση είναι η ηγεσία του Σωματείου οικοδόμων, δηλαδή το ΠΑΜΕ, που ανεβαίνει κάθε τόσο στα γραφεία και μιλάει πίσω από την πλάτη τους με την εργοδοσία για να τοποθετεί ανθρώπους του ΠΑΜΕ στη δουλειά. Αυτό το κάνει το ψευτοΚΚΕ σε όλα τα μεγάλα εργοτάξια, γι αυτό δεν θέλει ποτέ εργοστασιακά και εργοταξιακά σωματεία αλλά μόνο τα κλαδικά που εύκολα τα ελέγχει.
Ακριβώς αντίθετη με αυτή του ψευτοΚΚΕ είναι η πολιτική της ΟΑΚΚΕ. Η ΟΑΚΚΕ δεν θα είχε καμιά αντίθεση αρχής να συζητήσει και να συνεργαστεί με οποιαδήποτε εργοδοσία ενάντια στους κομπραδόρους κατεδαφιστές στα πλαίσια της πολιτικής του ενιαίου αντιιμπεριαλιστικού και αντιφασιστικού μετώπου. Όμως δεν συζητάει και δεν συνεργάζεται με καμιά εργοδοσία πίσω από την πλάτη των εργατών ή εξ ονόματος τους και χωρίς αυτούς.
Να λοιπόν γιατί εκτός από συκοφαντικές είναι και γελοίες οι κατηγορίες ότι τις αφίσες της ΟΑΚΚΕ τις κολλάνε τα συνεργεία του Βωβού. Αυτό που προωθεί σε αυτόν τον αγώνα και σε κάθε άλλο ανάλογο προηγούμενο κατά των σαμποταριστών η ΟΑΚΚΕ είναι ένα πράγμα: Την ταξική ανεξαρτησία των εργατών από την εργοδοσία. Ακόμα και αν η εργοδοσία δείξει κάποια συνέπεια στην δικιά της πάλη ενάντια στους σαμποταριστές και τολμήσει και συγκρουστεί με ένα κομμάτι του καθεστώτος μαζί με τους εργάτες, πάλι θα πρέπει οι τελευταίοι να έχουν το δικό τους πολιτικά και οικονομικά ανεξάρτητο κίνημα, τη δικιά τους ανεξάρτητη από την εργοδοσία συνδικαλιστική οργάνωση. Και ήδη αυτό το κάνανε αυτό σε ένα βαθμό όταν οι ίδιοι λεπτό-λεπτό μαζέψανε τα λεφτά των αφισών και των προκηρύξεών τους. Γιατί το κίνημα ενάντια στο συγκεκριμένο παραγωγικό σαμποτάζ είναι κίνημα μιας φάσης ενώ η ταξική πάλη με την εργοδοσία και την αστική τάξη είναι μια σύγκρουση μεγάλης πνοής. Άλλωστε όσο και αν ο μεγαλύτερος άμεσος κίνδυνος είναι αυτός της υποχρεωτικής ανεργίας για τους εργάτες της Βωβός η εσωτερική ταξική πάλη δεν θα σταματάει. Η βασική αντίθεση κεφάλαιο-εργασία συνεχίζει να διαπερνά την κύρια αντίθεση ιμπεριαλισμός- εξαρτημένο κράτος όσο και αν τακτικά η πρώτη παίζει δευτερεύοντα ρόλο.

Η ΟΑΚΚΕ λοιπόν σαν πρωτοπόρα οργάνωση της τάξης δεν είναι ΣΥΝ, ούτε εργαλείο του, όπως είναι οι λογοκόποι υπηρέτες του, οι ψευτο-αντιεξουσιαστές και οι ψευτοταξικιστές οικονομιστές που στο όνομα των δήθεν στρατηγικών συμφερόντων της εργατικής τάξης χτυπάνε και τα άμεσα και τα πραγματικά στρατηγικά της συμφέροντα. Γι αυτό άλλωστε δεν δένονται ποτέ με αυτήν την τάξη. Στην πραγματικότητα οι συκοφαντίες τους κατά της ΟΑΚΚΕ μπορούν μόνο να επιταχύνουν την πτώση τους. Γιατί οι εργάτες ξέρουν και την επαναστατική ταξική ανεξαρτησία της ΟΑΚΚΕ, όπως ξέρουν και πόσο τους μισούν τα κνιτοειδή και οι κάλπικοι αντιεξουσιαστές. Και οι εργάτες αποτελούν μια τάξη με χαρακτήρα: Δεν ξεχνάνε ποτέ ούτε τους φίλους, ούτε τους εχθρούς τους.

Δημοσιεύουμε παρακάτω την προκήρυξη που μοίρασε η ΟΑΚΚΕ στους εργάτες του Βοτανικού μετά την πορεία της 2/4 και πριν την έκδοση της απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για το εμπορικό κέντρο και το γήπεδο. Η εκτίμηση που κάνουμε σε αυτή την προκήρυξη για επερχόμενη αρνητική απόφαση του ΣτΕ επιβεβαιώθηκε με την απόφαση που εκδόθηκε μετά τις 15/5. (Το σκεπτικό αυτής της απόφασης δεν έχει γίνει γνωστό μέχρι σήμερα).

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ

Όχι άλλες αυταπάτες
Μην αφήσουμε τον ΣΥΝ και τους άλλους κατεδαφιστές να παίξουν μόνοι τους στο ΣΤΕ στις 15 του Μάη

Εδώ και μερικούς μήνες ξεκίνησε ένας αγώνας που σκοπό είχε τη διασφάλιση της δουλειάς και της ζωής σας σαν εργατών στο εργοτάξιο ενός μεγάλου έργου. Αυτός ήταν ένας πολύ σημαντικός αγώνας για το καλό όλης της ελληνικής εργατικής τάξης που υποφέρει από ένα πράγμα: από το βιομηχανικό και κατασκευαστικό σαμποτάζ που γίνεται ενάντια σε κάθε τι το μεγάλο που δεν το λυμαίνονται οι κρατικοί εργολάβοι και προμηθευτές με τις ουσιαστικά απ ευθείας σε αυτούς αναθέσεις.
Ο αγώνας αυτός από την αρχική φάση των διαδηλώσεων αργότερα πέρασε στην εκτεταμένη αφισοκόλληση στο κέντρο της Αθήνας, στον Πειραιά και στα προάστια και στην μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Η διασφάλιση αυτή θα γινόταν εφόσον η προσφυγή των 131 μελών και στελεχών του Συνασπισμού απορρίπτονταν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αντίθετα από τις προσδοκίες μας όλες οι αποφάσεις του ΣτΕ ήταν ενάντιά στη συνέχιση των εργασιών στο εργοτάξιο του Βοτανικού με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοί μας εργαζόμενοι να είναι αυτή τη στιγμή χωρίς δουλειά μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Η απόφαση του ΣΤΕ δεν ήταν ομόφωνη, κάτι που είναι συνηθισμένο σε τέτοιες προσφυγές του Συνασπισμού ή σε άλλες περιπτώσεις (μεταλλεία Χαλκιδικής) αλλά πάρθηκε με ψήφους 2-1. Αυτό μας δίνει ελπίδες αλλά ταυτόχρονα είναι κάτι που μας καθησυχάζει και αποτρέπει τις έντονες κινητοποιήσεις μας.
Παρόλο που ο αγώνας αυτός δεν μας έδωσε πίσω μέχρι στιγμής τη δουλειά μας, εντούτοις είχε ση-μαντική απήχηση στο λαό και έδειξε το κόμμα του Συνασπισμού σαν ένα από τα κόμματα που καταστρέφουν την παραγωγή και πάνω από όλα την εργατική τάξη της χώρας μας. Αυτό είναι ένα πελώριο πολιτικό πλήγμα σε αυτούς που μας στέρησαν και εξακολουθούν να μας στερούν τη δουλειά μας και μια μεγάλη υποθήκη για το μέλλον του αγώνα μας. Αν πάρουμε μαζί μας ολοκληρωτικά την κοινή γνώμη και επιμείνουμε θα νικήσουμε.
Δυστυχώς οι κινητοποιήσεις μας εδώ και μερικές εβδομάδες έχουν σταματήσει. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό είναι μεγάλο λάθος. Καταρχήν τίποτα δεν σου δίνει κανείς χωρίς αγώνα. Ακόμη και το πιο απλό πράγμα. Πολύ δε περισσότερο όταν ο αντίπαλός μας είναι ένα κόμμα που έχει κλείσει δεκάδες εργοστάσια σε αυτή τη χώρα και έχει ισχυρή επιρροή στις αποφάσεις του ΣτΕ. Άλλωστε αυτό το κόμμα δεν είναι μόνο του. Ανοιχτά κατά του έργου είναι και το «Κ»ΚΕ ενώ εναντίον είναι ισχυρότατες ηγετικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Χρειάζονται κινητοποιήσεις για να υπάρξει μια θετική απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ που πρόκειται να γίνει σε μερικές μέρες.
Πιστεύουμε ότι στο ζήτημα του Βοτανικού το βασικό είναι το γήπεδο και δευτερευόντως το εμπορικό κέντρο. Και αυτό γιατί το πολιτικό καθεστώς θέλει να δώσει στο Βγενόπουλο την ομάδα του ΠΑΟ, πράγμα που σημαίνει ότι ο Βαρδινογιάννης δεν πρέπει να κάνει το γήπεδο αφού αυτό θα τον ισχυροποιούσε πολύ στους φιλάθλους της ομάδας του. Όπως είναι γνωστό χωρίς την έκταση της εταιρείας «Βωβός ΔΤ» δεν μπορεί να χτιστεί γήπεδο. Εμείς πιστεύουμε επίσης ότι πέρα από το ζήτημα Βαρδινογιάννη-ΠΑΟ το καθεστώς θέλει να πλήξει σοβαρά την εταιρεία Βωβός γιατί δεν θέλει να υπάρχουν πραγματικά αναπτυξιακά και σύγχρονα κεφάλαια στη χώρα παρά μονάχα όσα έχουν σχέση με την Ρωσία (Μπόμπολας, Κόκκαλης, Μυτιληναίος κλπ). Σε αυτά τα κεφάλαια συγκαταλέγεται και εκείνο του Βγενόπουλου που εκτινάχτηκε από το μηδέν σε δύο χρόνια χάρη στη βοήθεια της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου που είναι γνωστή για τους δεσμούς της με τα ρώσικα κεφάλαια γενικά). Αυτή η κατάσταση -δηλαδή το να μην αφήνουν ο ΣΥΝ και το ΣτΕ τον ΠΑΟ να χτίσει γήπεδο- έδινε την ευκαιρία σε μας να κάνουμε ένα μέτωπο κοινής μάχης με τους φιλάθλους του ΠΑΟ το οποίο θα ήταν πολύ δύσκολο να νικηθεί.
Γι αυτό ο Βγενόπουλος πίεσε το Βαρδινογιάννη να τα βρει με τον ΣΥΝ και ο ΣΥΝ έδωσε την «ά-δεια» στο Βαρδινογιάννη να αρχίσει τα έργα για το γήπεδο έτσι ώστε αυτός και γενικά οι φίλαθλοι του ΠΑΟ να αφήσουν το Βωβό μόνο του και μάλιστα να του επιτεθούν κιόλας αν διεκδικήσει τη γη που του ανήκει και δεν επιτρέψει να χτιστεί το γήπεδο σε βάρος του.

Σε αυτή τη φάση οι κατεδαφιστές θέλουν να χτυπήσουν το Βωβό και μετά σκοπεύουν να περιλάβουν το Βαρδινογιάννη, δηλαδή να σταματήσουν το γήπεδο ακόμα και με τη βοήθεια ενός αδυνατισμένου Βωβού. Εκεί ο Βγενόπουλος, ο ΣΥΝ και το ΣτΕ θα παίξουν τις καλύτερες ραδιουργίες τους και ίσως ο Βγενόπουλος κερδίσει τον ΠΑΟ. Μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΝ δεν παραιτήθηκε των προσφυγών των «πολιτών» του κατά του γηπέδου όταν του το ζήτησε αυτό ο Βαρδινογιάννης προκειμένου να «πουλήσει» το Βωβό. Δηλαδή συνέχισε να κρατάει στα χέρια του τον εκβιασμό για το γήπεδο. Άρα ο μόνος παράγοντας που υπάρχει σήμερα για να πετύχουμε το στόχο μας είναι ο ίδιος ο δικός μας αγώνας. Αλλά ο δικός μας αγώνας σκοντάφτει πάντα στις αυταπάτες που σπέρνουν οι σαμποταριστές εχθροί μας ότι όσο πιο ήσυχοι καθόμαστε τόσο πιο εύκολα θα κερδίσουμε στο ΣτΕ. Ήδη μια φορά κάτσαμε ήσυχοι και χάσαμε. Εμείς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι βάσει κάποιων ελιγμών και υποσχέσεων που αγνοούμε ή κάποιας απρόβλεπτης αντίστασης κάποιων δικαστών μπορεί το ΣτΕ να αποφασίσει θετικά για τη «Βωβός» στις 15 του μήνα. Όμως τα στοιχεία της πολιτικής ανάλυσης μας λένε ότι το βαθύ καθεστώς μας ετοιμάζει μια απόφαση που ή θα είναι καθαρά εναντίον μας ή θα περιέχει δηλητηριώδους όρους που θα υπονομεύουν το έργο. Αλλά ακόμα και αν εμείς κάνουμε λάθος και η «Βωβός» πηγαίνει για νίκη στις 15 πάλι δεν κάνει κακό αλλά μόνο καλό μια κινητοποίηση που θα δείξει τη δύναμη μας. Και ας μην ξεχνάμε: οι κατεδαφιστές δεν θα σταματήσουν ποτέ να χτυπάνε το έργο ακόμα και αν αυτό περιοριστεί σε όγκο. Στην Ελλάδα όποιον δεν φωνάζει τον σκοτώνουν. Και οι αυταπάτες σκοτώνουν.

Εμείς ξέρουμε ότι τις ίδιες αυταπάτες έσπερναν και στα Μεταλλεία της Χαλκιδικής, στην TVX. Και τότε μετά από δέκα χρόνια αναβολών και λίγο πριν την έκδοση της τελικής απόφασης και ενώ οι ερ-γάτες ετοιμάζονταν για νέες κινητοποιήσεις κυκλοφόρησε η φήμη ότι η απόφαση θα ήταν ευνοϊκή. Αυτοί τότε σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις και μετά από λίγο βγήκε η απόφαση που ήταν αρνητική. Έτσι έμειναν 1000 εργάτες άνεργοι. Το ίδιο έγινε και στην περίπτωση της Πετρόλα. Τη στιγμή που ήταν έτοιμες να ξεσπάσουν διαδηλώσεις από τους μαθητές και το λαό της Ελευσίνας -που ήθελαν την επέκταση γιατί θα εύρισκαν δουλειές- αυτοί από το ΣτΕ έβγαλαν τη βρώμα ότι η απόφαση θα είναι θετική. Και η απόφαση ήταν αρνητική και επίσης ο αγώνας πια είχε αδυνατίσει πολύ οπότε ο ΣΥΝ έκανε μια μεγάλη πολιτική επίθεση προ κενής εστίας. Έτσι η επέκταση της Πετρόλα δεν έγινε.
Και μην ξεχνάμε. Ένας αγώνας δεν είναι λαγός να τον βγάζει κανείς όποτε θέλει από το καπέλο του. Βέβαια μπορεί να αναγεννηθεί και μέσα από τις στάχτες του όπως έγινε με τα Λιπάσματα Δραπετσώνας όπου τελικά οι εργάτες νίκησαν με τον ηρωικό τους 10χρονο αγώνα και πέτυχαν την αποκατάστασή τους, όμως το εργοστάσιο χάθηκε.

Χρειάζεται λοιπόν συγκρότηση των δυνάμεών μας και άμεση επανέναρξη των κινητοποιήσεων. Πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει, έπρεπε ήδη να έχει γίνει, μία τουλάχιστον μεγάλη διαμαρτυρία έξω από το ΣτΕ πριν τη συνεδρίαση της 15 Μάη.
Σε κάθε περίπτωση, ότι και να αποφασίσετε η ΟΑΚΚΕ θα είναι πάντα εδώ δίπλα σας όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα. Δίνει επίσης και τον δικό της ξεχωριστό αγώνα. Όμως αυτός δεν μπορεί εύκολα να δώσει νίκες αν δεν συμμετέχετε εσείς δραστήρια σε αυτόν γιατί μόνο βλέποντας εσάς ο λαός να τον δίνετε πείθεται ότι δεν πρόκειται για μια διαμάχη καπιταλιστών αλλά για το δίκιο και την επιβίωση της ίδιας της εργατικής τάξης. Άλλωστε από αυτήν την άποψη είμαστε και εμείς δίπλα σας. Και θα είμαστε όχι μόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα του έργου αλλά και για τις ταξικές διεκδικήσεις σας απέναντι στη εργοδοσία σας αλλά και σε κάθε διεκδίκηση σας απέναντι στους εργατοπατέρες που έχουν πνίξει κάθε δημοκρατία και κάθε τίμια συνδικαλιστική πάλη στο Συνδικάτο οικοδόμων.
Αθήνα 13/5/2009